Konwencja o pomocy żywnościowej

Unia Europejska (UE) przyczynia się do zaspokajania potrzeb żywnościowych i żywieniowych najsłabszych grup społecznych w krajach nienależących do UE. Dzięki konwencji koordynacja działań darczyńców przebiega sprawniej i efektywniej na poziomie globalnym.

AKT

Decyzja Rady 2012/738/UE w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Konwencji o wsparciu żywnościowym.

STRESZCZENIE

Na czym polega problem

Konwencja o pomocy żywnościowej, najnowsze z serii porozumień wielostronnych między darczyńcami, dąży do zapewnienia odpowiedniego i skutecznego wsparcia żywnościowego i żywieniowego dla najsłabszych grup społecznych w państwach kwalifikujących się, na podstawie zidentyfikowanych potrzeb.

Celem konwencji jest:

• ratowanie życia,
• ograniczenie zjawiska głodu,
• poprawienie bezpieczeństwa żywnościowego*
• poprawienie sytuacji żywieniowej najsłabszych grup społecznych w państwach kwalifikujących się.

Zgodnie z unijną polityką w zakresie humanitarnego wsparcia żywnościowego nowa konwencja ma na celu poprawienie spożycia przez najsłabsze grupy społeczne odpowiedniej, bezpiecznej i bogatej w substancje odżywcze żywności oraz dostępu do niej, na podstawie właściwej analizy potrzeb.

Co się zmieniło

Na mocy konwencji strony zobowiązane są do wymiany informacji, współpracy i wzajemnej komunikacji. Konwencja pełni także rolę forum dyskusyjnego, umożliwiając zainteresowanym stronom wymianę informacji na różne tematy - np. wnioski z przeprowadzenia programu danego typu - by dopilnować, że ich zasoby są wykorzystywane z maksymalnym skutkiem.

Jak to działa: Każda ze stron zgłasza swoje minimalne zobowiązania roczne w zakresie wsparcia żywnościowego w ujęciu ilościowym (tonaż) lub wartościowym. W miarę możliwości zobowiązania te powinny mieć formę dotacji.

Konwencja jasno określa, że udzielenie pomocy żywnościowej nie może być w żaden sposób związane z wywozem na warunkach handlowych produktów rolnych, innych towarów czy usług do państw odbiorców.

Strony mogą wnieść swój wkład:

• w ramach stosunków dwustronnych,
• za pośrednictwem organizacji międzyrządowych lub innych organizacji międzynarodowych,
• za pośrednictwem innych partnerów zajmujących się wsparciem żywnościowym.

Państwa kwalifikujące się:

• państwa figurujące w wykazie odbiorców oficjalnej pomocy rozwojowej, opracowanym przez działający przy OECD Komitet Pomocy Rozwojowej (DAC),
• dowolne inne państwa wskazane w regulaminie i zasadach wykonawczych.

Kontekst: Unia Europejska jest stroną Międzynarodowego porozumienia w sprawie zboża z 1995 r., które obejmuje dwa odrębne instrumenty prawne: Konwencję o handlu zbożem oraz przedmiotową Konwencję o pomocy żywnościowej. Do pozostałych sygnatariuszy zaliczają się: Stany Zjednoczone, Australia, Kanada, Japonia i Szwajcaria.

Definicja

* bezpieczeństwo żywnościowe: podczas światowego szczytu żywnościowego w 1996 r. bezpieczeństwo żywnościowe zdefiniowano jako „warunki, w których wszyscy ludzie mają zawsze fizyczny dostęp do pożywienia i ekonomiczne możliwości zakupu odpowiedniej ilości bezpiecznego i pożywnego jedzenia, zaspokajającego ich potrzeby i preferencje żywnościowe i umożliwiającego aktywne i zdrowe życie”.

AKTY POWIĄZANE

Decyzja Rady 2011/339/UE w sprawie ustalenia stanowiska, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Komitetu ds.Pomocy Żywnościowej w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Konwencji o pomocy żywnościowej z 1999 r.

Decyzja Rady 2010/316/UE określająca stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Komitetu ds.Pomocy Żywnościowej w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Konwencji o pomocy żywnościowej z 1999 r.

Decyzja Rady 2011/224/UE określająca stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Międzynarodowej Rady Zbożowej w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Konwencji o handlu zbożem z 1995 r.

Decyzja Rady 2000/421/WE w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Konwencji o pomocy żywnościowej z 1999 r.

Ostatnia aktualizacja: 10.03.2014