Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62013CA0366

Sprawa C-366/13: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Profit Investment SIM SpA, w likwidacji/Stefano Ossi i in. [Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Pojęcie „sprzecznych ze sobą orzeczeń” – Powództwa mające różny przedmiot wytoczone przeciwko kilku pozwanym zamieszkałym w różnych państwach członkowskich – Przesłanki prorogacji jurysdykcji – Klauzula prorogacyjna – Pojęcie „umowy lub roszczenia wynikającego z umowy” – Badanie braku prawnie wiążącej więzi umownej]

Dz.U. C 211 z 13.6.2016, p. 3–4 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

13.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 211/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 20 kwietnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Profit Investment SIM SpA, w likwidacji/Stefano Ossi i in.

(Sprawa C-366/13) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Pojęcie „sprzecznych ze sobą orzeczeń” - Powództwa mające różny przedmiot wytoczone przeciwko kilku pozwanym zamieszkałym w różnych państwach członkowskich - Przesłanki prorogacji jurysdykcji - Klauzula prorogacyjna - Pojęcie „umowy lub roszczenia wynikającego z umowy” - Badanie braku prawnie wiążącej więzi umownej])

(2016/C 211/03)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Profit Investment SIM SpA, w likwidacji

Strona pozwana: Stefano Ossi; Commerzbank Brand Dresdner Bank AG; Andrea Mirone; Eugenio Magli; Francesco Redi; Profit Holding SpA, w likwidacji; Redi & Partners Ltd; Enrico Fiore; E3 SA

Sentencja

1)

Artykuł 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że:

—

zamieszczenie klauzuli prorogacyjnej w prospekcie emisyjnym instrumentów dłużnych spełnia wymóg formy pisemnej przewidziany w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 44/2001 tylko w sytuacji, gdy w umowie podpisanej przez strony w ramach emisji tych instrumentów na rynku pierwotnym wyrażono zgodę na tę klauzulę lub zawarto wyraźne odesłanie do tego prospektu;

—

na klauzulę prorogacyjną zamieszczoną w prospekcie emisyjnym instrumentów dłużnych sporządzoną przez ich emitenta można powoływać się wobec osoby trzeciej, która nabyła te instrumenty od pośrednika finansowego, o ile zostanie ustalone, co należy do sądu odsyłającego, najpierw, że owa klauzula jest prawnie wiążąca w stosunkach między tym emitentem a tym pośrednikiem finansowym; następnie, że owa osoba trzecia, nabywając sporne instrumenty na rynku wtórnym, wstąpiła w prawa i obowiązki owego pośrednika związane z tymi instrumentami dłużnymi zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego; i wreszcie, że owa osoba trzecia miała możliwość zapoznania się z prospektem zawierającym tę klauzulę;

—

zamieszczenie klauzuli prorogacyjnej w prospekcie emisyjnym instrumentów dłużnych może być uważane za formę zwyczajowo przyjętą w handlu międzynarodowym w rozumieniu art. 23 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 44/2001, pozwalającą na domniemanie zgody osoby, której się ją przeciwstawia, o ile w szczególności zostanie ustalone, co należy do sądu odsyłającego, po pierwsze, że taka praktyka jest powszechnie i regularnie stosowana przed podmioty gospodarcze działające w rozpatrywanej branży przy zawieraniu tego typu umów, a po drugie, że strony pozostawały już wcześniej w stosunkach handlowych między sobą lub z innymi podmiotami działającymi w danym sektorze, albo że dane zachowanie jest na tyle znane, że można je uznać za utrwaloną praktykę.

2)

Artykuł 5 pkt 1 lit. a) rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że powództwa zmierzające do unieważnienia umowy oraz do zwrotu kwot nienależnie zapłaconych na jej podstawie mieszczą się w pojęciu „umowy lub roszczenia wynikającego z umowy” w rozumieniu tego przepisu.

3)

Artykuł 6 pkt 1 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku dwóch powództw wytoczonych przeciwko kilku pozwanym – które mają różny przedmiot i podstawę, oraz między którymi brak jest zależności i wzajemnej sprzeczności – dla zaistnienia ryzyka wydania sprzecznych ze sobą orzeczeń w rozumieniu tego przepisu nie wystarczy, aby ewentualne uwzględnienie zasadności jednego z nich mogło potencjalnie wpłynąć na zakres uprawnienia, do którego ochrony zmierza drugie z nich.

(1)  Dz.U. C 260 z 7.9.2013.

Top