1.   Państwa członkowskie akredytują jako agencje płatnicze wydziały lub organy, które spełniają warunki przewidziane w niniejszym ustępie i spełniają kryteria wymienione w ust. 2 i 3. Agencje płatnicze odpowiedzialne za zarządzanie wydatkami i ich kontrolę, jak określono w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, w zakresie dokonywanych przez siebie płatności oraz przekazywania i przechowywania informacji oferują wystarczające gwarancje, że:

2.   Aby zdobyć akredytację, agencja płatnicza powinna dysponować strukturą administracyjną i systemem kontroli wewnętrznej, które spełniają kryteria określone w załączniku I w zakresie:

3.   Państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowe kryteria w celu uwzględniania wielkości, zakresu odpowiedzialności i innych szczególnych cech agencji płatniczej.

1.   Jeżeli akredytowana jest więcej niż jedna agencja płatnicza, zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, dane państwo członkowskie akredytuje jako jednostki koordynujące wydziały lub instytucje, które spełniają warunki określone w ust. 2 i kryteria, o których mowa w ust. 3 i 4. Dane państwo członkowskie decyduje, w drodze aktu prawnego na szczeblu ministerialnym, o akredytacji jednostki koordynującej, po upewnieniu się, że jej uregulowania administracyjne stanowią wystarczającą gwarancję, że jednostka ta jest zdolna do realizacji zadań, o których mowa w tym artykule.

2.   Aby uzyskać akredytację, jednostka koordynująca zapewnia, że:

3.   Aby uzyskać akredytację, jednostka koordynująca posiada strukturę administracyjną oraz system kontroli wewnętrznej w odniesieniu do sporządzania rocznego sprawozdania z realizacji celów, który spełnia wymogi określone przez właściwy organ w odniesieniu do odpowiednich procedur, a w szczególności kryteria dotyczące informacji i komunikacji określone w załączniku II.

4.   Państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowe kryteria w celu uwzględniania wielkości, zakresu odpowiedzialności i innych szczególnych cech jednostki koordynującej.

1.   Agencje płatnicze, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, zapewniają zarządzanie operacjami i kontrolę operacji związanych ze środkami interwencyjnymi dotyczącymi przechowywania publicznego, za które są odpowiedzialne, na warunkach określonych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, określonych przez sektorowe prawodawstwo rolne, w szczególności na podstawie minimalnego odsetka kontroli określonego we wspomnianym załączniku.

Agencje płatnicze mogą delegować swoje kompetencje w zakresie środków interwencji publicznej na rzecz agencji interwencyjnych, które spełniają warunki akredytacji ustanowione w pkt 1.D załącznika I do niniejszego rozporządzenia, bądź działać za pośrednictwem innych agencji płatniczych.

2.   Agencje płatnicze lub agencje interwencyjne, bez uszczerbku dla ich ogólnej odpowiedzialności w zakresie przechowywania publicznego, mogą:

Jeśli agencje płatnicze powierzają zarządzanie podmiotom przechowującym, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), zarządzanie to jest realizowane w ramach umowy o przechowywanie w oparciu o obowiązki i zasady ogólne określone w załączniku IV.

3.   Obowiązki agencji płatniczych w zakresie przechowywania publicznego są przede wszystkim następujące:

Jeżeli w danym państwie członkowskim zarządzanie rachunkami dotyczącymi przechowywania publicznego w odniesieniu do jednego lub kilku produktów zapewnione jest przez kilka agencji płatniczych, ewidencja zapasów i rachunki finansowe, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i d), są konsolidowane na poziomie państwa członkowskiego przed przekazaniem odpowiednich informacji do Komisji.

4.   Agencje płatnicze zapewniają:

5.   Agencje płatnicze informują niezwłocznie Komisję:

Jeżeli mają zastosowanie sytuacje, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja podejmuje odpowiednią decyzję:

6.   Agencje płatnicze ponoszą skutki finansowe wynikające ze złego przechowywania produktu podlegającego unijnym środkom interwencyjnym, w szczególności z powodu niedostosowania metod przechowywania. Agencje ponoszą odpowiedzialność finansową w przypadku niedopełnienia swoich zobowiązań lub obowiązków, bez uszczerbku dla możliwości podjęcia działań przeciwko podmiotowi przechowującemu.

7.   Agencja płatnicza w sposób ciągły udostępnia przedstawicielom Komisji oraz upoważnionym przez nią osobom, drogą elektroniczną lub w miejscu jej siedziby, rachunki dotyczące przechowywania publicznego oraz wszelkie dokumenty, umowy i pliki utworzone, bądź otrzymane w kontekście operacji związanych z interwencją.

1.   W trakcie każdego roku budżetowego agencje płatnicze przeprowadzają inwentaryzację wszystkich produktów podlegających interwencji Unii.

Następnie porównują wyniki tej inwentaryzacji z danymi księgowymi. Księgowanie różnic stwierdzonych w ilościach oraz kwot wynikających z różnic jakościowych stwierdzonych w trakcie kontroli odbywa się zgodnie z przepisami przyjętymi na podstawie art. 47 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2116.

2.   Do celów stosowania ust. 1 brakujące ilości wynikające ze standardowych operacji związanych z przechowywaniem publicznym podlegają granicom tolerancji wyznaczonym w załączniku V i odpowiadają różnicy między zapasem teoretycznym wynikającym z ujęcia księgowego zapasów a zapasem rzeczywistym ustalonym na podstawie inwentaryzacji przewidzianej w ust. 1 lub zapasem wykazanym w księgach jako pozostający po wyczerpaniu zapasu rzeczywistego w magazynie.

1.   Płatności na rzecz beneficjenta dokonane po najpóźniejszym możliwym terminie płatności mogą zostać uznane za kwalifikowalne w okolicznościach i na warunkach określonych w ust. 2–6.

2.   W przypadku gdy wydatki Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) na podstawie art. 5 ust. 2 lub wydatki Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) na podstawie art. 6 na interwencje, o których mowa w art. 65 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, dokonane po terminie określonym w prawie Unii, są równe progowi 5 % lub mniej wydatków dokonanych przed upływem terminów odpowiednio dla EFRG i EFRROW, nie dokonuje się zmniejszenia płatności miesięcznych ani okresowych.

Jeżeli wydatki EFRG lub EFRROW dokonane po terminie określonym w prawie Unii odpowiednio dla EFRG i EFRROW przekraczają próg 5 %, wszystkie kolejne wydatki dokonane z opóźnieniem zostają zmniejszone zgodnie z następującymi zasadami:

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 stosuje się następujące warunki:

Kwoty zwrotów, o których mowa w art. 17 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2116, nie są brane pod uwagę przy weryfikacji przestrzegania warunku określonego w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. b).

4.   Jeżeli występują szczególne warunki w zarządzaniu przy niektórych interwencjach środkach lub jeżeli państwa członkowskie przedstawią należyte uzasadnienie, Komisja stosuje inne okresy płatności, niż te określone w ust. 2 i 3, i/lub mniejsze zmniejszenie, bądź też wcale nie stosuje zmniejszenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się jednak w przypadku wydatków przekraczających pułap, o którym mowa w ust. 3 akapit pierwszy lit. b).

5.   Kontrole przestrzegania terminu płatności przeprowadza się raz w każdym roku budżetowym w odniesieniu do wydatków poniesionych do dnia 15 października.

Wszelkie przekroczenia terminów płatności są najpóźniej brane pod uwagę w decyzji w sprawie rozliczenia rachunków, o której mowa w art. 53 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

6.   Zmniejszenia, o których mowa w niniejszym artykule, stosuje się bez uszczerbku dla późniejszych decyzji w sprawie rocznego rozliczenia z realizacji celów, o których mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116 oraz procedury rozliczenia zgodności, o której mowa w art. 55 tego rozporządzenia.

1.   W związku ze swoją decyzją dotyczącą płatności miesięcznych podjętą zgodnie z art. 21 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, Komisja określa saldo wydatków zadeklarowanych przez każde państwo członkowskie w deklaracjach miesięcznych, pomniejszone o kwotę dochodów przeznaczonych na określony cel, włączonych przez wspomniane państwo członkowskie do jego deklaracji wydatków. Kompensatę tę traktuje się jako odpowiednie dochody.

Środki na zobowiązania i środki na płatności wynikające z dochodów przeznaczonych na określony cel są otwarte od chwili przeznaczenia tych dochodów na odpowiednie linie budżetowe.

2.   Jeżeli kwoty, o których mowa w art. 45 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/2116, zostały wstrzymane przed płatnością danej pomocy w wyniku nieprawidłowości lub zaniedbań, to są one odliczane od odpowiedniej kwoty wydatków.

3.   Kwoty wkładów EFRROW odzyskane od beneficjentów w ramach planu strategicznego WPR danego państwa członkowskiego – w każdym okresie referencyjnym – są odliczane od kwoty do wypłacenia przez EFRROW w deklaracji wydatków za ten okres.

4.   Kwoty większe lub mniejsze wynikające, w stosownych przypadkach, z rocznego rozliczenia finansowego, które to kwoty mogą być ponownie wykorzystane w ramach EFRROW, dodaje się lub odejmuje od kwoty wkładu EFRROW w chwili sporządzenia pierwszej deklaracji po podjęciu decyzji w sprawie rozliczenia rachunków.

5.   Pomoc finansowa EFRG stanowi równowartość wydatków obliczonych na podstawie informacji przekazanych przez agencję płatniczą, pomniejszonych o wszelkie dochody wynikające z zastosowania środka interwencyjnego, zatwierdzonych za pomocą wdrożonego przez Komisję systemu informatycznego i ujętych przez agencję płatniczą w deklaracji wydatków.

1.   Jeżeli budżet Unii nie został przyjęty na początku roku budżetowego, płatności miesięczne, o których mowa w art. 21 rozporządzenia (UE) 2021/2116 oraz płatności okresowe, o których mowa w art. 32 tego rozporządzenia, przyznaje się proporcjonalnie do zatwierdzonych środków w poszczególnych rozdziałach zgodnie z wartością procentową deklaracji wydatków złożonych przez państwa członkowskie, odpowiednio w odniesieniu do EFRG i do EFRROW, oraz w ramach limitów ustanowionych w art. 16 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

Komisja bierze pod uwagę saldo należności niezwróconych państwom członkowskim przy dokonywaniu późniejszych płatności.

2.   W odniesieniu do EFRROW, jeżeli budżet Unii nie został przyjęty na początku roku budżetowego w odniesieniu do zobowiązań budżetowych, o których mowa w art. 29 rozporządzenia (UE) 2021/2116, pierwsze roczne raty po przyjęciu planów strategicznych WPR państw członkowskich są zgodne z porządkiem przyjmowania tych planów. Po wyczerpaniu odpowiednich zobowiązań, zobowiązania budżetowe odnoszące się do kolejnych rocznych rat są realizowane zgodnie z kolejnością przyjęcia planów strategicznych WPR państw członkowskich. Jeżeli dostępne środki na zobowiązania są ograniczone, Komisja może podejmować częściowe roczne zobowiązania w odniesieniu do planów strategicznych WPR państw członkowskich. Zobowiązania dotyczące pozostałego salda w odniesieniu do tych planów zostają zaciągnięte dopiero po udostępnieniu dodatkowych środków na zobowiązania.

1.   W przypadku gdy Komisja zawiesza płatności miesięczne, o których mowa w art. 21 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, zgodnie z art. 40 ust. 1 akapit pierwszy tego rozporządzenia, stosuje się następujące stawki zawieszenia płatności:

2.   Zawieszenie zostaje zniesione po przedłożeniu wszystkich stosownych dokumentów, o których mowa w art. 9 ust. 3 i art. 12 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   W przypadku gdy Komisja zawiesza płatności miesięczne, o których mowa w art. 21 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, lub płatności okresowe, o których mowa w art. 32 tego rozporządzenia, na podstawie art. 40 ust. 2 tego rozporządzenia w następstwie rozliczenia z realizacji celów, o którym mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116, stawka zawieszenia odpowiada różnicy między stopą zmniejszenia stosowaną zgodnie z art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116 a 50 punktami procentowymi, pomnożonej przez 2. Stosowana stawka zawieszenia nie może być niższa niż 10 %.

2.   Zawieszenia, o których mowa w ust. 1, pozostają bez uszczerbku dla art. 53 i 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   Zgodnie z art. 94 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2021/2116 w przypadku EFRG podczas sporządzania deklaracji wydatków państwa członkowskie nienależące do strefy euro stosują ten sam kurs walutowy co kurs, który zastosowały w chwili dokonywania płatności na rzecz beneficjentów lub otrzymania dochodów, zgodnie z rozdziałem V niniejszego rozporządzenia i sektorowym prawodawstwem rolnym.

2.   W przypadku EFRROW, podczas sporządzania deklaracji wydatków państwa członkowskie nienależące do strefy euro stosują – w odniesieniu do każdej operacji płatności lub odzyskania – przedostatni kurs walutowy ustalony przez Europejski Bank Centralny sprzed miesiąca, w którym operacje zapisano w księgach agencji płatniczej.

3.   W odniesieniu do decyzji w sprawie rozliczenia rachunków, o których mowa w art. 53 i 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116, oraz procedury rozliczenia zgodności, o której mowa w art. 55 tego rozporządzenia, stosuje się pierwszy kurs wymiany ustalony przez Europejski Bank Centralny po dacie przyjęcia aktów wykonawczych w sprawie rozliczenia rachunków.

4.   W innych przypadkach niż przypadki określone w ust. 1, 2 i 3, oraz w przypadku operacji, dla których w przepisach Unii nie jest określony termin operacyjny, kurs wymiany walut stosowany w odniesieniu do państw nienależących do strefy euro jest przedostatnim kursem wymiany walut ustanowionym przez Europejski Bank Centralny przed miesiącem, w odniesieniu do którego wydatki i dochody przeznaczone na określony cel zostały zadeklarowane.

1.   Do celów przyjęcia decyzji na podstawie art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116 w sprawie kwot, o które ma zostać zmniejszone finansowanie unijne, Komisja ocenia roczne wydatki zadeklarowane przez państwo członkowskie na interwencję pod kątem odpowiadających im produktów zgłoszonych w rocznym sprawozdaniu z realizacji celów, o którym mowa w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, przedłożonym zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) i art. 10 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia oraz art. 134 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

2.   W przypadku gdy zadeklarowane wydatki nie mają odpowiadających im produktów w danym roku budżetowym i jeżeli takie odchylenia w odniesieniu do produktów i zrealizowanych kwot jednostkowych nie zostały wcześniej wyjaśnione przez państwo członkowskie zgodnie z art. 134 ust. 5–9 rozporządzenia (UE) 2021/2115 w rocznym sprawozdaniu z realizacji celów lub jeżeli uzasadnienia tych odstępstw są niewystarczające, państwo członkowskie przedstawia dalsze uzasadnienia w terminach określonych przez Komisję. Uzasadnienia obejmują zadeklarowane wydatki, które nie mają odpowiadających im produktów w danym roku budżetowym.

3.   Uzasadnienie, które ma przedstawić państwo członkowskie, obejmuje istotne informacje wyjaśniające odchylenie na poziomie kwoty jednostkowej i dany okres. Zawiera ono informacje ilościowe, a także, w razie potrzeby, wyjaśnienia o charakterze jakościowym.

Państwo członkowskie przedstawia również wyjaśnienia dotyczące zakresu i skutków działań naprawczych, które zostały podjęte w celu zaradzenia odchyleniu i zapobieżenia jego ponownemu wystąpieniu.

W przypadku gdy państwo członkowskie nie może przedstawić uzasadnienia w odniesieniu do odstępstw zgodnie z ust. 2, może przedstawić uzasadnienie dla części odchyleń.

4.   W przypadku gdy państwo członkowskie nie przedstawi należycie uzasadnionych przyczyn odchyleń lub jeżeli Komisja uzna je za niewystarczające zgodnie z ust. 2 i 3, lub jeżeli uzasadnienia obejmują jedynie część odchyleń, Komisja zmniejsza odpowiednie kwoty z finansowania unijnego. Komisja powiadamia państwo członkowskie o swojej opinii w odrębnym komunikacie.

5.   Zmniejszenia, o których mowa w niniejszym artykule, stosuje się bez uszczerbku dla późniejszych decyzji w sprawie kontroli zgodności rozliczeń, o których mowa w art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   Dla celów przyjęcia zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116 decyzji w sprawie kwot, które mają być wyłączone z finansowania unijnego, Komisja dokonuje rozróżnienia pomiędzy kwotami uznanymi za kwoty nienależnie wypłacone lub częściami tych kwot a kwotami ustalonymi w drodze zastosowania korekt ekstrapolowanych lub ryczałtowych.

W celu określenia kwot, które mogą zostać wyłączone z finansowania unijnego, w przypadku stwierdzenia, że wydatki nieobjęte zakresem rozporządzenia (UE) 2021/2115 w przypadku płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny i wsparcia z tytułu przejścia na wcześniejszą emeryturę na podstawie, odpowiednio, tytułu III rozdział II sekcja 3 podsekcja 2 i art. 155 ust. 2 tego rozporządzenia nie zostały poniesione zgodnie z prawem Unii, Komisja wykorzystuje swoje własne ustalenia i bierze pod uwagę informacje udostępnione przez państwa członkowskie w trakcie procedury kontroli zgodności rozliczeń przeprowadzonej zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

2.   Komisja podejmuje decyzję o wyłączeniu w oparciu o zidentyfikowanie kwot nienależnie wypłaconych, wyłącznie jeżeli kwoty te można zidentyfikować przy proporcjonalnym wysiłku. Jeżeli Komisja nie może zidentyfikować kwot nienależnie wypłaconych przy proporcjonalnym wysiłku, państwa członkowskie mogą, w terminie ustalonym przez Komisję w trakcie procedury kontroli zgodności rozliczeń, przedstawić dane dotyczące weryfikacji tych kwot na podstawie kontroli wszystkich indywidualnych przypadków, których dana nieprawidłowość może potencjalnie dotyczyć. Weryfikacja obejmuje wszystkie wydatki poniesione z naruszeniem mających zastosowanie przepisów i obciążające budżet Unii. Przedstawione dane muszą obejmować wszystkie poszczególne kwoty, które są niekwalifikowalne z powodu danej nieprawidłowości.

3.   Jeżeli zgodnie z ust. 2 nie można zidentyfikować kwot nienależnie wypłaconych, Komisja może określić kwoty, które mają zostać wyłączone przez zastosowanie korekt ekstrapolowanych. Aby umożliwić Komisji określenie przedmiotowych kwot, państwa członkowskie mogą przedłożyć, w terminie przewidzianym przez Komisję w trakcie procedury kontroli zgodności rozliczeń, obliczenie kwoty podlegającej wyłączeniu z finansowania unijnego poprzez ekstrapolację na podstawie metod statystycznych wyników kontroli przeprowadzonych na reprezentatywnej próbie tych przypadków. Próba pochodzi z populacji, w której można w uzasadniony sposób spodziewać się tej samej nieprawidłowości.

4.   W celu uwzględnienia wyników obliczeń przedłożonych przez państwa członkowskie, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja ma prawo:

5.   Stosując korekty ekstrapolowane przewidziane w ust. 3, państwa członkowskie mogą w kontekście swojego audytu przewidzianego w art. 12 rozporządzenia (UE) 2021/2116 wykorzystywać dane statystyczne agencji płatniczych dotyczące kontroli, potwierdzone przez jednostkę certyfikującą, lub dokonaną przez tę jednostkę ocenę poziomu błędu, pod następującymi warunkami:

6.   Jeżeli nie zostały spełnione warunki określenia kwot, które mają zostać wyłączone z finansowania Unii, o których mowa w ust. 2 i 3, lub charakter przypadku sprawia, że nie można określić kwot, które mają zostać wyłączone na podstawie tych ustępów, Komisja stosuje stawki ryczałtowe korekty finansowej, uwzględniając charakter i wagę naruszenia oraz własną ocenę ryzyka poniesienia straty finansowej przez budżet Unii.

Poziom stawki ryczałtowej korekty finansowej wyznacza się z uwzględnieniem w szczególności rodzaju zidentyfikowanej niezgodności. W tym celu niedociągnięcia w systemie kontroli zostają podzielone na odnoszące się do kluczowych i do pomocniczych mechanizmów kontroli, w następujący sposób:

Jeżeli w ramach jednej procedury kontroli zgodności rozliczeń ustalone zostaną różne niezgodności, które pojedynczo powodowałyby różne stawki ryczałtowe korekty finansowej, stosuje się wyłącznie najwyższy poziom stawki ryczałtowej.

7.   Przy ustalaniu poziomu stawek ryczałtowych korekty finansowej Komisja może w szczególności wziąć pod uwagę co najmniej jedną z następujących okoliczności, świadczących o większej wadze niedociągnięć wskazujących na większe ryzyko straty dla budżetu Unii:

8.   Jeżeli państwo członkowskie przedstawia pewne obiektywne elementy, które nie spełniają warunków określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, z których jednak wynika, że maksymalna strata dla EFRG i EFRROW jest ograniczona do kwoty niższej od tej, która wynikałaby z zastosowania proponowanej stawki ryczałtowej, Komisja stosuje tę niższą stawkę ryczałtową, aby określić kwoty, które mają zostać wyłączone z finansowania unijnego zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

9.   Kwoty faktycznie odzyskane od beneficjentów i przekazane na rzecz EFRG i EFRROW przed odpowiednią datą, jaką ustali Komisja w trakcie procedury kontroli zgodności rozliczeń, odlicza się od kwoty, którą Komisja postanawia wyłączyć z finansowania unijnego na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   Do celów przyjęcia na podstawie art. 55 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116 decyzji w sprawie kwot, które mają zostać wyłączone z finansowania unijnego, Komisja wykorzystuje własne ustalenia i uwzględnia informacje udostępnione przez państwa członkowskie w trakcie procedury rozliczenia zgodności przeprowadzonej zgodnie z art. 55 ust. 3 tego rozporządzenia. Kwota, która ma zostać wyłączona z finansowania unijnego, w jak największym stopniu odpowiada rzeczywistej stracie finansowej lub ryzyku dla budżetu Unii.

2.   W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że wydatki nie zostały dokonane zgodnie z prawem Unii, Komisja może określić kwoty, które mają zostać wyłączone, stosując stawki ryczałtowe korekty finansowej, w których uwzględnia charakter i wagę naruszenia oraz własne oszacowanie ryzyka wystąpienia szkody finansowej poniesionej przez Unię.

Poziom stawki ryczałtowej korekty finansowej wyznacza się z uwzględnieniem w szczególności rodzaju zidentyfikowanego poważnego niedociągnięcia. W tym celu uwzględnia się elementy systemów zarządzania, których dotyczą poważne niedociągnięcia.

Jeżeli w ramach jednej procedury rozliczenia zgodności ustalone zostaną różne poważne niedociągnięcia, które pojedynczo powodowałyby różne stawki ryczałtowe korekty finansowej, stosuje się wyłącznie najwyższy poziom stawki ryczałtowej.

3.   Przy ustalaniu poziomu korekt ryczałtowych Komisja może w szczególności wziąć pod uwagę co najmniej jedną z następujących okoliczności, świadczących o większej wadze niedociągnięć wskazujących na większe ryzyko straty dla budżetu Unii:

4.   Jeżeli państwo członkowskie wykaże, że maksymalna strata dla EFRG i EFRROW jest ograniczona do kwoty niższej niż ta, która wynikałaby z zastosowania proponowanej stawki ryczałtowej, można zastosować niższą stawkę ryczałtową lub Komisja może wykorzystać ocenę systemów zarządzania dokonaną przez jednostkę certyfikującą w kontekście jej audytu, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) 2021/2116, w celu określenia kwot, które mają zostać wyłączone z finansowania unijnego w trakcie procedury rozliczenia zgodności, o której mowa w art. 55 tego rozporządzenia.

5.   W stosownych przypadkach, państwa członkowskie mogą, w terminie ustalonym przez Komisję w trakcie procedury rozliczenia zgodności, przedstawić dane dotyczące weryfikacji tych kwot na podstawie kontroli wszystkich indywidualnych przypadków, których dana nieprawidłowość może potencjalnie dotyczyć. Weryfikacja obejmuje wszystkie wydatki poniesione z naruszeniem przepisów Unii i obciążające jej budżet. Przedstawione dane muszą obejmować wszystkie poszczególne kwoty, które są niekwalifikowalne z powodu danej niezgodności z przepisami Unii. Alternatywnie państwa członkowskie mogą przedstawić ocenę ryzyka na podstawie statystycznie poprawnej i reprezentatywnej próby populacji dotkniętej niedociągnięciem, pod warunkiem że państwa członkowskie nie mogą obliczyć kwot nienależnie wypłaconych przy proporcjonalnym wysiłku. Jednostka certyfikująca potwierdza ocenę niedociągnięcia dokonaną przez państwo członkowskie.

6.   W celu uwzględnienia wyników przedstawionych przez państwa członkowskie, o których mowa w ust. 5, Komisja ocenia metodę, treść i wyniki przedłożonej weryfikacji lub ekstrapolacji. Jeżeli Komisja jest usatysfakcjonowana przedstawioną metodą, treścią i wynikami weryfikacji lub ekstrapolacji, wykorzystuje ona wyniki przedłożone przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 5 w celu określenia kwot, które mają zostać wyłączone z finansowania unijnego na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

7.   Kwoty faktycznie odzyskane od beneficjentów i przekazane na rzecz EFRG i EFRROW przed odpowiednią datą, jaką ustali Komisja w trakcie procedury rozliczenia zgodności, odlicza się od kwoty, którą Komisja postanawia wyłączyć z finansowania unijnego na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   W przypadku kwot związanych z należnościami celnymi przywozowymi i wywozowymi, które to kwoty są ustalone w euro w prawodawstwie Unii dotyczącym wspólnej polityki rolnej i są stosowane przez państwa członkowskie w walutach krajowych, kurs przeliczeniowy jest równy współczynnikowi stosowanemu na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

2.   W przypadku cen i kwot wyrażonych w euro w prawodawstwie rolnym Unii w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest data przyjęcia zgłoszenia celnego.

3.   Do celów obliczania standardowej wartości owoców i warzyw w przywozie, aby określić cenę wejścia, terminem operacyjnym dla kursu walutowego w odniesieniu do cen reprezentatywnych zastosowanych do obliczenia tej wartości standardowej oraz kwoty redukcji jest dzień, do którego odnoszą się ceny reprezentatywne.

1.   W przypadku pomocy przyznawanej w zależności od ilości produktów wprowadzanych do obrotu lub przeznaczonych do wykorzystania w szczególny sposób, terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest, bez uszczerbku dla art. 32 i 33, pierwsze działanie, które zapewnia, po przejęciu produktów przez dany podmiot gospodarczy, stosowne wykorzystanie przedmiotowych produktów oraz które stanowi warunek przyznania pomocy.

2.   W przypadku pomocy na rzecz prywatnego przechowywania terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest pierwszy dzień okresu, za który przyznawana jest pomoc związaną z tą samą umową.

3.   W przypadku pomocy innej niż pomoc, o której mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu oraz w art. 32 i 33, terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest ostateczny termin składania wniosków.

1.   Terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest pierwszy dzień roku budżetowego, w którym przyznano wsparcie na rzecz:

2.   W przypadku operacji zielonych zbiorów, o których mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest dzień przeprowadzenia operacji zielonych zbiorów.

3.   W przypadku destylacji produktów ubocznych produkcji wina przeprowadzonej zgodnie z ograniczeniami określonymi w sekcji D część II załącznika VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, o której to destylacji mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. g) rozporządzenia (UE) 2021/2115, terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest pierwszy dzień roku budżetowego, w którym produkt uboczny został dostarczony.

4.   W przypadku inwestycji, o których mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. b), e) i m) rozporządzenia (UE) 2021/2115, terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest dzień 1 stycznia roku, w którym podjęto decyzję o przyznaniu pomocy.

5.   W odniesieniu do rodzajów interwencji, o których mowa w art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. f), h), i), j) oraz k) rozporządzenia (UE) 2021/2115, terminem operacyjnym dla kursu walutowego jest przedostatni kurs walutowy ustalony przez Europejski Bank Centralny przed miesiącem, w odniesieniu do którego deklarowane są wydatki lub dochody przeznaczone na określony cel.