(1)

W rozdziale 3 dyrektywy 91/477/EWG określono formalności związane z transferem broni palnej między państwami członkowskimi oraz zobowiązano państwa członkowskie do wymiany odpowiednich informacji dotyczących takich transferów.

(2)

Na mocy art. 13 ust. 5 dyrektywy 91/477/EWG Komisja jest zobowiązana do zapewnienia systemu umożliwiającego systematyczną wymianę informacji, o których mowa w tymże artykule. Właściwe organy państw członkowskich obecnie wymieniają te informacje pocztą elektroniczną lub faksem.

(3)

System wymiany informacji na rynku wewnętrznym („IMI”) utworzony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 (2) mógłby stanowić skuteczne narzędzie wdrażania przepisów dotyczących współpracy administracyjnej ustanowionych w art. 13 dyrektywy 91/477/EWG, a w szczególności tych przepisów, które odnoszą się do transferu broni palnej między państwami członkowskimi. W związku z powyższym przyjęto decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2019/689 (3), tak aby te przepisy, które dotyczą transferu broni palnej, podlegały przewidzianym w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1024/2012 uregulowaniom dotyczącym projektu pilotażowego. Należy zatem określić IMI jako system, z którego mają korzystać właściwe organy państw członkowskich do celów wymiany informacji dotyczących transferu broni palnej, oraz ustanowić szczegółowe zasady takiej wymiany.

(4)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 dyrektywy 91/477/EWG państwa członkowskie mogą posiadać więcej niż jeden organ krajowy odpowiedzialny za przekazywanie i otrzymywanie informacji objętych zakresem niniejszego rozporządzenia. W celu ułatwienia sprawnego i efektywnego przepływu informacji między państwami członkowskimi każde państwo członkowskie, które posiada więcej niż jeden taki organ krajowy, powinno zostać zobowiązane do wyznaczenia jednego ze swoich organów krajowych jako organu centralnego, działającego jako pojedynczy punkt kontaktowy do celów otrzymywania i przekazywania informacji wymienianych za pośrednictwem IMI zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Ten organ centralny może również zostać upoważniony przez państwo członkowskie do przekazywania informacji od swoich organów krajowych innemu państwu członkowskiemu za pośrednictwem IMI.

(5)

Zgodnie z art. 11 dyrektywy 91/477/EWG transfer broni palnej między państwami członkowskimi wymaga pozwolenia ze strony państwa członkowskiego, w którym znajduje się broń palna („państwa członkowskiego wysyłki”). Ponadto każde państwo członkowskie musi dostarczyć pozostałym państwom członkowskim wykaz broni palnej, której transfer na jego terytorium jest możliwy bez konieczności wcześniejszego uzyskania pozwolenia ze strony tego państwa. Oznacza to, że w przypadku broni palnej nieujętej w wykazie danego państwa członkowskiego państwo członkowskie wysyłki powinno dokonać sprawdzenia, aby dopilnować, czy zostało wydane wcześniejsze pozwolenie, zanim przystąpi do udzielenia pozwolenia na transfer broni palnej do tego państwa członkowskiego. Obecnie jednak dokument wcześniejszego pozwolenia jest przedstawiany przez sprzedającego państwu członkowskiemu wysyłki jedynie wtedy, gdy sprzedający zwraca się o wydanie pozwolenia na transfer, lub też, w przypadku podlegającym przepisom art. 11 ust. 3 dyrektywy 91/477/EWG, gdy sprzedawca przekazuje państwu członkowskiemu wysyłki informacje szczegółowe dotyczące transferu. Aby zapewnić, by pozwolenia na transfer nie były wydawane na podstawie fałszywych dokumentów, państwo członkowskie, którego terytorium ma być miejscem docelowym transferu broni palnej („państwo członkowskie przeznaczenia”), powinno być zobowiązane do przekazania państwu członkowskiemu wysyłki za pośrednictwem IMI informacji dotyczących wcześniejszego pozwolenia nie później niż po upływie 7 dni kalendarzowych od wydania przez nie wcześniejszego pozwolenia. Ponadto, w celu zagwarantowania lepszej możliwości śledzenia broni i większego bezpieczeństwa w odniesieniu do transferu broni palnej w Unii, kopię dokumentu wcześniejszego pozwolenia należy również załadować do IMI jednocześnie z przesłaniem wspomnianych informacji za pośrednictwem IMI.

(6)

Określone informacje, do indywidualnego przekazania których za pośrednictwem IMI powinny być zobowiązane państwa członkowskie oprócz załadowania kopii odpowiedniego dokumentu, powinny ograniczać się do informacji niezbędnych do umożliwienia właściwym organom krajowym łatwego zidentyfikowania i wyszukania informacji dotyczących określonego transferu, w tym w szczególności danych identyfikacyjnych sprzedającego i kupującego lub właściciela (zarówno gdy jest nim sprzedawca, jak i inna osoba).

(7)

Przez wzgląd na przejrzystość i bezpieczeństwo każde państwo członkowskie powinno załadować do IMI wykaz broni palnej, której transfer na jego terytorium jest możliwy bez konieczności wcześniejszego uzyskania pozwolenia ze strony tego państwa. Jeżeli taka broń palna nie istnieje, czyli innymi słowy, gdy konieczne jest uzyskanie wcześniejszego pozwolenia ze strony danego państwa na transfer wszystkich rodzajów broni palnej, państwo członkowskie będzie mogło zasygnalizować ten fakt w odpowiednim repozytorium w IMI.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu zostały omówione z grupą ekspertów ds. wymiany informacji składającą się z ekspertów z państw członkowskich,