ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1342/2007

z dnia 22 października 2007 r.

w sprawie nałożenia pewnych ograniczeń na przywóz niektórych wyrobów stalowych z Federacji Rosyjskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

1.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do przywozu do Wspólnoty wyrobów stalowych wymienionych w załączniku I, pochodzących z Federacji Rosyjskiej.

2.   Wyroby stalowe klasyfikuje się według grup określonych w załączniku I.

3.   Pochodzenie wyrobów, o którym mowa w ust. 1, określa się zgodnie z obowiązującymi we Wspólnocie zasadami.

4.   Procedury sprawdzania pochodzenia wyrobów wymienionych w ust. 1 są określone w rozdziałach II i III.

Artykuł 2

1.   Przywóz do Wspólnoty wyrobów wymienionych w załączniku I, pochodzących z Federacji Rosyjskiej, podlega corocznym limitom ilościowym określonym w załączniku V. Dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie wyrobów wymienionych w załączniku I pochodzących z Federacji Rosyjskiej wymaga przedłożenia świadectwa pochodzenia określonego w załączniku II oraz pozwolenia na przywóz wydanego przez organy państw członkowskich zgodnie z przepisami art. 4.

Dopuszczony przywóz jest rozliczany w ramach limitów ilościowych ustanowionych na rok, w którym wyroby zostały wysłane z kraju wywozu.

2.   W celu zapewnienia, że ilości, dla których wydane są pozwolenia na przywóz, nie przekroczą łącznych limitów ilościowych dla każdej grupy wyrobów, właściwe organy państw członkowskich wydają pozwolenia na przywóz jedynie na podstawie potwierdzenia przez Komisję, że nadal istnieją dostępne ilości w ramach limitów ilościowych dla stosownej grupy wyrobów stalowych dla kraju dostawcy, w odniesieniu do których importer lub importerzy złożyli wnioski do tych organów. Dla celów niniejszego rozporządzenia właściwe organy państw członkowskich są wymienione w załączniku I.

3.   Począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r., przywóz wyrobów, dla których wymagane było pozwolenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1872/2006, wliczany jest na poczet stosownych limitów na rok 2007 określonych w załączniku V.

4.   Na użytek niniejszego rozporządzenia, począwszy od daty rozpoczęcia jego stosowania, uznaje się, iż datą wysyłki wyrobów jest data ich załadunku na środki transportu, za pomocą których dokonuje się wywozu.

Artykuł 3

1.   Limity ilościowe, o których mowa w załączniku V, nie mają zastosowania do wyrobów umieszczonych w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym lub też przywożonych na mocy uzgodnień dotyczących składów celnych, przywozu czasowego bądź w celu uszlachetniania czynnego (system zawieszeń).

2.   W przypadku gdy wyroby, o których mowa w ust. 1, są następnie wprowadzone do swobodnego obrotu w stanie niezmienionym albo po obróbce lub przetworzeniu, stosuje się przepisy art. 2 ust. 2, a wyroby wprowadzone w taki sposób do obrotu są zaliczane w poczet limitów ilościowych określonych w załączniku V.

Artykuł 4

1.   Do celów stosowania art. 2 ust. 2, przed wydaniem pozwolenia na przywóz właściwe organy państw członkowskich powiadamiają Komisję o liczbie otrzymanych wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz popartych oryginałami pozwoleń na wywóz. W odpowiedzi Komisja przekazuje potwierdzenie, że ilość(-ci), o którą(-e) wnioskodawca się ubiega jest (są) dostępna(-e) w ramach limitów przywozowych. Potwierdzenia przekazywane są według kolejności zgłoszeń od państw członkowskich.

2.   Wnioski załączone w powiadomieniu dla Komisji są ważne, jeśli określają jasno w każdym przypadku kraj wywozu, odnośną grupę wyrobów, przywożone kwoty, numer pozwolenia na wywóz, rok kontyngentu i docelowe państwo członkowskie, w którym wyroby mają być wprowadzone do swobodnego obrotu.

3.   O ile jest to możliwe, Komisja przekazuje organom państw członkowskich potwierdzenie całkowitych ilości, wskazanych przez nie we wnioskach złożonych dla poszczególnych grup wyrobów. Ponadto Komisja niezwłocznie kontaktuje się z właściwymi organami Federacji Rosyjskiej w przypadkach, gdy przedstawione wnioski przekraczają limity, dążąc do uzyskania wyjaśnienia i szybkiego rozwiązania.

4.   Właściwe organy państw członkowskich niezwłocznie powiadamiają Komisję w przypadku uzyskania informacji o każdej ilości niewykorzystanej w okresie ważności pozwolenia na przywóz. Takie niewykorzystane ilości są automatycznie przenoszone do pozostałych ilości limitów ilościowych Wspólnoty dla każdej grupy wyrobów.

5.   Powiadomienia, o których mowa w ust. 1 do 4, są dokonywane w formie elektronicznej w ramach utworzonej w tym celu zintegrowanej sieci, z wyjątkiem sytuacji, w których z ważnych przyczyn technicznych konieczne jest czasowe użycie innych środków łączności.

6.   Pozwolenia na przywóz lub dokumenty równoważne wydawane są zgodnie z rozdziałem II.

7.   Właściwe organy państw członkowskich powiadamiają Komisję o wszelkich przypadkach unieważnienia uprzednio wydanych pozwoleń na przywóz lub dokumentów równoważnych w następstwie cofnięcia bądź unieważnienia odpowiadających im pozwoleń na wywóz przez właściwe organy Federacji Rosyjskiej. Jeżeli jednak Komisja bądź właściwe organy państwa członkowskiego zostały poinformowane przez właściwe organy Federacji Rosyjskiej o wycofaniu lub unieważnieniu pozwolenia na wywóz już po przywiezieniu do Wspólnoty wyrobów objętych danym pozwoleniem, odpowiednie ilości zostają zaliczone na poczet limitów ilościowych obowiązujących na rok, w którym miała miejsce wysyłka wyrobów.

Artykuł 5

Do celów stosowania art. 3 ust. 3 i 4 oraz art. 10 ust. 1 Umowy Komisja jest niniejszym upoważniona do dokonywania niezbędnych dostosowań.

Artykuł 6

1.   Jeśli po przeprowadzeniu dochodzeń zgodnie z procedurami przedstawionymi w rozdziale III Komisja stwierdzi, że informacje będące w jej posiadaniu stanowią dowód na to, iż wymienione w załączniku I wyroby pochodzące z Federacji Rosyjskiej zostały przeładowane, przekierowane lub w inny sposób przywiezione do Wspólnoty z ominięciem w ten sposób limitów ilościowych, o których mowa w art. 2, oraz że istnieje potrzeba dokonania niezbędnych dostosowań, wówczas żąda podjęcia konsultacji w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie równoważnego dostosowania odpowiednich limitów ilościowych.

2.   W oczekiwaniu na wynik konsultacji wymienionych w ust. 1 Komisja może wezwać Federację Rosyjską do podjęcia niezbędnych kroków zapobiegawczych mających na celu zapewnienie, że dostosowanie do limitów ilościowych uzgodnione w wyniku takich konsultacji będzie mogło być zrealizowanie w odniesieniu do roku, w którym wniesiony został wniosek o przeprowadzenie konsultacji, lub dla następnego roku, jeżeli limity ilościowe na bieżący rok są wyczerpane, w przypadku istnienia wyraźnych dowodów na ominięcie przepisów.

3.   Jeżeli Wspólnota i Federacja Rosyjska nie znajdą zadowalającego rozwiązania i jeśli Komisja stwierdzi, że istnieją wyraźne dowody na obchodzenie ustaleń ilościowych, z obowiązujących limitów potrąca się równoważne ilości wyrobów pochodzących z Federacji Rosyjskiej.

ROZDZIAŁ II

ZASADY ZARZĄDZANIA LIMITAMI ILOŚCIOWYMI

SEKCJA 1

Klasyfikacja

Artykuł 7

Klasyfikacja wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem opiera się na nomenklaturze scalonej (CN) ustanowionej rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87.

Artykuł 8

Z inicjatywy Komisji lub państwa członkowskiego Wydział Nomenklatury Taryfowej i Statystycznej Komitetu Kodeksu Celnego, który został ustanowiony na mocy rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, zbada w trybie pilnym, zgodnie z przepisami tego rozporządzenia, wszystkie kwestie dotyczące klasyfikacji wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem w ramach nomenklatury scalonej w celu sklasyfikowania ich w odpowiednich grupach wyrobów.

Artykuł 9

Komisja powiadamia Federację Rosyjską o wszelkich zmianach w nomenklaturze scalonej (CN) i w kodach TARIC dotyczących wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem przynajmniej jeden miesiąc przed dniem ich wejścia w życie we Wspólnocie.

Artykuł 10

Komisja powiadamia właściwe organy Federacji Rosyjskiej o wszelkich decyzjach przyjętych zgodnie z obowiązującymi we Wspólnocie procedurami dotyczącymi klasyfikacji wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem, najpóźniej w ciągu jednego miesiąca od przyjęcia tych decyzji. Takie powiadomienie zawiera:

Artykuł 11

1.   Jeżeli decyzja dotycząca klasyfikacji przyjęta zgodnie z obowiązującymi procedurami wspólnotowymi spowoduje zmianę praktyki w zakresie klasyfikacji lub zmianę grupy wyrobów, w której znajduje się którykolwiek z wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem, właściwe organy państw członkowskich wyznaczają 30-dniowy termin, licząc od dnia powiadomienia przez Komisję, po upływie którego decyzja staje się skuteczna.

2.   Wyroby przesłane przed datą zastosowania decyzji podlegają dotychczasowej praktyce klasyfikacyjnej, pod warunkiem że przywóz danych towarów rozpoczął się w ciągu sześćdziesięciu dni od tej daty.

Artykuł 12

W przypadku gdy decyzja dotycząca klasyfikacji przyjęta zgodnie z obowiązującymi procedurami wspólnotowymi wymienionymi w art. 11 obejmuje grupę wyrobów podlegającą limitowi ilościowemu, Komisja, w razie konieczności, zgodnie z art. 9, bezzwłocznie rozpoczyna negocjacje w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie niezbędnych dostosowań odpowiednich limitów ilościowych określonych w załączniku V.

Artykuł 13

1.   Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek innego przepisu w tym zakresie, w przypadku gdy klasyfikacja podana w dokumentacji niezbędnej do przywozu wyrobów objętych niniejszym rozporządzeniem różni się od klasyfikacji ustalonej przez właściwe organy państwa członkowskiego, do którego mają one być przywiezione, dane wyroby tymczasowo podlegają ustaleniom przywozowym, które zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia odnoszą się do nich na podstawie klasyfikacji ustalonej przez wyżej wymienione organy.

2.   Właściwe organy państw członkowskich powiadamiają Komisję o przypadkach, o których mowa w ust. 1, podając w szczególności:

3.   Po zmianie klasyfikacji właściwe organy państw członkowskich nie wydają nowego pozwolenia na przywóz dla wyrobów stalowych podlegających wspólnotowemu limitowi ilościowemu określonemu w załączniku V, dopóki nie uzyskają od Komisji potwierdzenia zgodnie z procedurą określoną w art. 4, że ilości, które mają być przywiezione, są dostępne.

4.   Komisja powiadamia zainteresowane kraje wywozu o przypadkach określonych w niniejszym artykule.

Artykuł 14

W przypadkach, o których mowa w art. 13, a także w przypadkach o podobnym charakterze zgłoszonych przez właściwe organy Federacji Rosyjskiej, Komisja, w razie konieczności, rozpoczyna konsultacje z Federacją Rosyjską w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie ostatecznej klasyfikacji mającej zastosowanie do wyrobów, których dotyczy rozbieżność.

Artykuł 15

Komisja w porozumieniu z właściwymi organami przywożącego państwa członkowskiego lub przywożących państw członkowskich oraz Federacji Rosyjskiej może, w przypadkach, o których mowa w art. 14, ustalić ostateczną klasyfikację mającą zastosowanie do wyrobów, których dotyczy rozbieżność.

Artykuł 16

Jeżeli rozbieżność, o której mowa w art. 13, nie może być rozwiązana zgodnie z art. 14, wówczas Komisja przyjmuje zgodnie z przepisami art. 10 rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 środek ustanawiający klasyfikację towarów w nomenklaturze scalonej.

SEKCJA 2

System podwójnej kontroli zarządzania limitami ilościowymi

Artykuł 17

1.   Właściwe organy Federacji Rosyjskiej wydają pozwolenie na wywóz dotyczące wszystkich wysyłek wyrobów stalowych podlegających limitom ilościowym określonym w załączniku V do wysokości tych limitów.

2.   Do celów wydania pozwolenia na przywóz wymienionego w art. 20 importer przedstawia oryginał pozwolenia na wywóz.

Artykuł 18

1.   Pozwolenie na wywóz dla limitów ilościowych odpowiada wzorcowi przedstawionemu w załączniku II i zaświadcza, między innymi, że dana ilość wyrobów została zaliczona na poczet limitu ilościowego ustanowionego dla danej grupy wyrobów.

2.   Każde pozwolenie na wywóz obejmuje tylko jedną grupę wyrobów wymienioną w załączniku I.

Artykuł 19

Wywóz jest wliczany na poczet limitów ilościowych ustanowionych na rok, w którym wyroby objęte pozwoleniem na wywóz zostały wysłane w rozumieniu art. 2 ust. 4.

Artykuł 20

1.   O ile zgodnie z art. 4 Komisja potwierdzi, że w ramach danych limitów ilościowych dostępna jest ilość, o którą ubiega się wnioskodawca, właściwe organy państwa członkowskiego wydają pozwolenie na przywóz najpóźniej w terminie dziesięciu dni roboczych od przedstawienie przez importera oryginału odpowiedniego pozwolenia na wywóz. Przedstawienie tego pozwolenia następuje nie później niż 31 marca roku następującego po tym, w którym towary objęte pozwoleniem na wywóz zostały wysłane. Pozwolenia na przywóz są wydawane przez właściwe organy dowolnego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, jakie państwo członkowskie zostało wskazane w pozwoleniu na wywóz, o ile Komisja potwierdziła zgodnie z procedurą określoną w art. 4, że ilość, o którą ubiega się wnioskodawca, jest dostępna w granicach danego limitu ilościowego.

2.   Pozwolenia na przywóz są ważne przez cztery miesiące od daty ich wystawienia. Na uzasadniony wniosek importera właściwe organy państwa członkowskiego mogą przedłużyć okres ważności pozwolenia na dalszy okres nieprzekraczający czterech miesięcy.

3.   Pozwolenia na przywóz są sporządzane w formie określonej w załączniku III i są ważne na całym obszarze celnym Wspólnoty.

4.   Oświadczenie lub wniosek importera w celu uzyskania pozwolenia na przywóz zawiera:

5.   Importerzy nie są zobowiązani do przywozu w jednej przesyłce całkowitej ilości objętej pozwoleniem na przywóz.

6.   Pozwolenie na przywóz może być wydane w formie elektronicznej, pod warunkiem że odpowiednie urzędy celne mają dostęp do dokumentu za pośrednictwem sieci komputerowej.

Artykuł 21

Ważność pozwoleń na przywóz wydanych przez organy państw członkowskich jest uzależniona od ważności pozwoleń na wywóz i ilości wskazanych w pozwoleniach na wywóz wydanych przez właściwe organy Federacji Rosyjskiej, na podstawie których wydano pozwolenia na przywóz.

Artykuł 22

Pozwolenia na przywóz lub dokumenty równoważne są wydawane przez właściwe organy państw członkowskich zgodnie z art. 2 ust. 2 i przy zachowaniu zasady równouprawnienia wszystkich importerów ze Wspólnoty, niezależnie od tego, gdzie znajduje się ich siedziba na terenie Wspólnoty, bez uszczerbku dla innych warunków określonych przez obowiązujące przepisy.

Artykuł 23

1.   Jeśli Komisja uzna, że całkowite ilości objęte pozwoleniami na wywóz wydanymi przez Federację Rosyjską dla danej grupy wyrobów przekroczyły limit ilościowy wyznaczony dla tej grupy, wówczas właściwe organy wydające pozwolenia w państwach członkowskich zostaną o tym bezzwłocznie poinformowane celem zawieszenia dalszego wydawania pozwoleń na przywóz. W takim przypadku Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje.

2.   Właściwe organy państwa członkowskiego odmawiają wydania pozwoleń na przywóz wyrobów pochodzących z Federacji Rosyjskiej, które nie są objęte pozwoleniami na wywóz, wydanymi zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.

SEKCJA 3

Wspólne przepisy

Artykuł 24

1.   Pozwolenie na wywóz, o którym mowa w art. 17, oraz świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 2, mogą zawierać dodatkowe kopie należycie oznaczone jako takie. Oryginał i kopie tych dokumentów są sporządzane w języku angielskim.

2.   Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 1, są wypełniane odręcznie, wpisy muszą być dokonane atramentem i drukowanymi literami.

3.   Pozwolenia na wywóz lub równoważne im dokumenty oraz świadectwa pochodzenia mają wymiary 210 × 297 mm. Drukowane są na białym papierze do pisania, formatowanym, niezawierającym masy ściernej, o gramaturze nie mniejszej niż 25 g/m2. Każda część dokumentu zawiera w tle drukowany wzór giloszowany pozwalający na wzrokowe wykrycie każdego fałszerstwa przy użyciu środków mechanicznych bądź chemicznych.

4.   Właściwe organy państw członkowskich uznają wyłącznie oryginały dokumentów dla celów przywozu zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

5.   Każde pozwolenie na wywóz lub równorzędny dokument i świadectwo pochodzenia nosi standaryzowany numer seryjny, drukowany lub nie, według którego dokumenty te mogą być zidentyfikowane.

6.   Numer ten składa się z następujących elementów:

Artykuł 25

Pozwolenie na wywóz i świadectwo pochodzenia mogą być wystawione po przesłaniu wyrobów, do których one się odnoszą. W takich przypadkach noszą one adnotację „wydano wstecznie”.

Artykuł 26

W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia pozwolenia na wywóz lub świadectwa pochodzenia eksporter może wystąpić do właściwych organów, które wydały dokument, o wydanie duplikatu na podstawie dokumentów wywozowych będących w jego posiadaniu. Wydany w ten sposób duplikat pozwolenia lub świadectwa powinien nosić adnotację „duplikat”.

Duplikat nosi datę oryginału pozwolenia lub świadectwa.

SEKCJA 4

Wspólnotowe pozwolenie na przywóz – wspólny formularz

Artykuł 27

1.   Formularze, które mają być używane przez właściwe organy państw członkowskich do wydawania pozwoleń na przywóz wymienionych w art. 20, odpowiadają wzorcowi przedstawionemu w załączniku III.

2.   Formularze pozwolenia na przywóz i wyciągi z nich sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden egzemplarz, oznaczony jako „Egzemplarz dla posiadacza”, noszący numer 1, wydawany jest wnioskodawcy, natomiast drugi, oznaczony jako „Egzemplarz dla organu wystawiającego”, noszący numer 2, przeznaczony jest dla organu wystawiającego pozwolenie. Dla celów administracyjnych właściwe organy mogą sporządzić dodatkowe egzemplarze formularza nr 2.

3.   Formularze drukowane są na białym papierze niezawierającym masy ściernej, o gramaturze od 55 do 65 g/m2. Rozmiar formularzy wynosi 210 × 297 mm; odstęp między wierszami wynosi 4,24 mm (jedna szósta cala); układ formularza jest dokładnie odwzorowywany. Obydwie strony kopii nr 1, która jest właściwym pozwoleniem, są dodatkowo zadrukowane czerwonym wzorem giloszowanym w tle, w celu ujawnienia fałszerstw za pomocą środków mechanicznych lub chemicznych.

4.   Państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za wydrukowanie formularzy. Formularze mogą być także wydrukowane przez drukarnie upoważnione przez państwo członkowskie, w którym mają one siedzibę. W tym ostatnim przypadku na każdym formularzu umieszcza się wzmiankę o upoważnieniu drukarni przez państwo członkowskie. Każdy formularz musi nosić nazwę i adres drukarni lub znak umożliwiający jej zidentyfikowanie.

5.   Z chwilą wydania pozwoleń na przywóz lub wyciągów umieszcza się na nich numer wydania określony przez właściwy organ państwa członkowskiego. Numer pozwolenia na przywóz zostaje przekazany Komisji drogą elektroniczną za pośrednictwem zintegrowanej sieci ustanowionej na mocy art. 4.

6.   Pozwolenia i wyciągi są wypełniane w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych wystawiającego je państwa członkowskiego.

7.   W rubryce 10 właściwe organy wskazują odpowiednią grupę wyrobów stalowych.

8.   Oznaczenia agencji wystawiających i organów dokonujących odpisów nanoszone są w formie pieczęci. Jednakże pieczęć organu wystawiającego może być zastąpiona przez wytłaczający odcisk połączony z literami lub cyframi uzyskanymi za pomocą perforacji lub nadruku na pozwoleniu. Organy wydające stosują metodę zapisu przydzielonej ilości zabezpieczoną w taki sposób, aby uniemożliwiała wstawienie liczb lub odnośników.

9.   Na odwrocie egzemplarzy nr 1 i 2 znajduje się pole, w którym ilości mogą być wprowadzane przez organy celne po zakończeniu formalności przywozowych lub przez właściwe organy administracyjne przy sporządzaniu wyciągu. Jeśli miejsce przeznaczone na odpisy na pozwoleniu lub jego wyciągu jest niewystarczające, właściwe organy mogą dołączyć jedną lub więcej stron dodatkowych posiadających pola odpowiadające tym, które są na odwrocie egzemplarzy nr 1 i 2 pozwolenia lub wyciągu. Organy dokonujące odpisów umieszczają swoją pieczęć tak, aby jedna jej połowa znalazła się na pozwoleniu lub wyciągu z niego, a druga połowa na dodatkowej stronie. Jeśli jest więcej takich stron, umieszcza się kolejną pieczęć w podobny sposób na każdej stronie i stronie poprzedniej.

10.   Wystawione pozwolenia na przywóz i wyciągi oraz dokonane wpisy i potwierdzenia przez organy jednego państwa członkowskiego powodują w każdym z pozostałych państw członkowskich takie same skutki prawne, jak dokumenty wystawione oraz wpisy i potwierdzenia dokonane przez organy tego państwa członkowskiego.

11.   Właściwe organy danych państw członkowskich mogą wymagać, jeśli jest to niezbędne, aby treść pozwoleń lub wyciągów została przetłumaczona na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych tego państwa członkowskiego.

ROZDZIAŁ III

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 28

Komisja przekazuje organom państw członkowskich nazwy i adresy właściwych organów w Federacji Rosyjskiej wydających świadectwa pochodzenia oraz pozwolenia na wywóz wraz z wzorami pieczęci używanych przez te organy.

Artykuł 29

1.   Późniejsza weryfikacja świadectw pochodzenia lub pozwoleń na wywóz przeprowadzana jest wyrywkowo lub w każdym przypadku, gdy właściwe organy państw członkowskich mają uzasadnioną wątpliwość co do autentyczności świadectwa pochodzenia lub pozwolenia na wywóz albo co do poprawności informacji dotyczących rzeczywistego pochodzenia danych wyrobów.

W takich przypadkach właściwe organy Wspólnoty zwracają świadectwo pochodzenia lub pozwolenie na wywóz albo kopię któregokolwiek z nich właściwym organom Federacji Rosyjskiej, podając w stosownym przypadku przyczyny dotyczące formy lub treści, które uzasadniają przeprowadzenie dochodzenia. Jeśli została złożona faktura, taka faktura lub jej kopia są dołączane do świadectwa pochodzenia lub pozwolenia na wywóz lub ich kopii. Właściwe organy przekazują również wszelkie udzielone im informacje sugerujące, że dane zamieszczone w świadectwie pochodzenia lub w pozwoleniu na wywóz są nieprawdziwe.

2.   Przepisy ust. 1 mają zastosowanie również do późniejszych weryfikacji deklaracji pochodzenia.

3.   Wyniki dalszych weryfikacji przeprowadzonych zgodnie z ust. 1 są przekazywane właściwym organom Wspólnoty najpóźniej w terminie trzech miesięcy. Przekazane informacje określają, czy kwestionowane świadectwo, pozwolenie bądź deklaracja dotyczą wyrobów faktycznie wywiezionych oraz czy wyroby kwalifikują się do wywozu do Wspólnoty na podstawie niniejszego rozdziału. Właściwe organy Wspólnoty mogą również zażądać kopii całej dokumentacji niezbędnej do pełnego ustalenia faktów, w tym w szczególności pochodzenia towarów.

4.   Jeśli takie weryfikacje ujawnią naruszenie przepisów lub poważne nieprawidłowości w korzystaniu z deklaracji pochodzenia, dane państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję. Komisja przekazuje informacje innym państwom członkowskim.

5.   Zastosowanie procedury weryfikacji wyrywkowej, określonej w niniejszym artykule, nie stanowi przeszkody w dopuszczeniu danych wyrobów do swobodnego obrotu.

Artykuł 30

1.   W przypadku gdy procedura weryfikacji, o której mowa w art. 29, bądź informacje dostępne właściwym organom Wspólnoty wskazują, że przepisy niniejszego rozdziału są naruszane, wówczas organy te żądają, aby Federacja Rosyjska przeprowadziła odpowiednie dochodzenia lub dopilnowała, aby takie dochodzenia zostały przeprowadzone w zakresie czynności, które naruszają lub wydają się naruszać przepisy niniejszego rozdziału. Wyniki tych dochodzeń są przekazywane właściwym organom Wspólnoty wraz ze wszelkimi stosownymi informacjami umożliwiającymi ustalenie rzeczywistego pochodzenia towarów.

2.   Podczas działań podjętych zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału właściwe organy Wspólnoty mogą wymieniać z właściwymi organami Federacji Rosyjskiej informacje, które są uważane za przydatne w zapobieganiu naruszeniom przepisów niniejszego rozdziału.

3.   W przypadku ustalenia, że przepisy niniejszego rozdziału zostały naruszone, Komisja może podjąć środki niezbędne do zapobiegania powtórzeniu się takiego naruszenia.

Artykuł 31

Komisja koordynuje działania podjęte przez właściwe organy państw członkowskich na podstawie przepisów niniejszego rozdziału. Właściwe organy państw członkowskich informują Komisję i inne państwa członkowskie o podjętych działaniach i uzyskanych wynikach.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 32

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1872/2006.

Artykuł 33

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 327 z 28.11.1997, str. 3.

(2)  Patrz: str. 52 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(3)  Dz.U. L 256 z 7.9.1987, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 733/2007 (Dz.U. L 169 z 29.6.2007, str. 1).

(4)  Dz.U. L 360 z 19.12.2006, str. 41.