27.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/1

(1)

W celu utrzymania strukturalnej równowagi rynku Komisja może podjąć decyzję o wycofaniu z niego cukru. W przypadku gdy dojdzie do podjęcia decyzji o prewencyjnym wycofaniu cukru, konieczne jest ograniczenie zakresu zastosowania obowiązku przewidzianego w art. 6 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 (1), tak aby uniknąć nakazywania przedsiębiorstwom cukrowniczym zapłaty ceny minimalnej za ilości buraków odpowiadające całkowitej przysługującej im kwocie, w tym za ilości, które mogą zostać wyprodukowane powyżej wielkości progowej wycofania.

(2)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 do końca lutego 2010 r. Komisja ma podjąć decyzję o liniowym zmniejszeniu kwot krajowych i regionalnych, aby dostosować te kwoty do zrównoważonego poziomu po zakończeniu obowiązywania systemu restrukturyzacji wprowadzonego rozporządzeniem (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającym tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (2).

Uważa się, że aby zachęcić do szerszego uczestnictwa w systemie restrukturyzacji, należy zmniejszyć współczynnik procentowy, o którym mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, uwzględniając całkowite zrzeczenie się kwoty w danym państwie członkowskim w ramach systemu restrukturyzacji, a także modulować ten współczynnik procentowy dla poszczególnych przedsiębiorstw stosownie do ich indywidualnego wkładu w restrukturyzację.

(3)

Regiony najbardziej oddalone, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu, nie są objęte zakresem zastosowania rozporządzenia (WE) nr 320/2006. W związku z tym regiony te powinny zostać wyłączone z ostatecznej obniżki, za pomocą której Komisja ma prawo skorygować kwoty po zakończeniu obowiązywania systemu restrukturyzacji.

(4)

Artykuł 4a rozporządzenia (WE) nr 320/2006 przewiduje dla plantatorów buraków cukrowych i trzciny cukrowej, które przeznaczone są do produkcji kwotowej, możliwość złożenia bezpośredniego wniosku o pomoc restrukturyzacyjną, pod warunkiem że zaprzestaną oni dostaw cukru do przedsiębiorstw, z którymi w poprzednim roku gospodarczym związani byli umowami dostawy. W następstwie uznania takich wniosków państwa członkowskie mają zmniejszyć kwoty dla odnośnych przedsiębiorstw o nie więcej niż 10 %, jak określono w art. 11 ust. 1 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 318/2006. W tym kontekście konieczna jest zmiana tego artykułu, tak by możliwe było ostateczne zmniejszenie kwot przyznanych odnośnym przedsiębiorstwom.

(5)

Należyte zarządzanie cukrem w ramach interwencji publicznej oznacza, że gdy tylko pozwolą na to tendencje rynkowe, należy odsprzedać cukier na rynku, tak by uniknąć długotrwałego przechowywania prowadzącego do pogorszenia jakości. Właściwe jest umożliwienie odsprzedaży cukru jako cukru przemysłowego.

(6)

Artykuł 19 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość wycofania cukru z rynku, gdy jest to konieczne do zachowania równowagi strukturalnej rynków na poziomie cenowym zbliżonym do ceny referencyjnej. Zastosowanie tego środka opiera się obecnie na współczynniku procentowym wspólnym dla wszystkich państw członkowskich i stosowanym do całej produkcji w ramach kwot. Ostatnie doświadczenia pokazały, że taki liniowy sposób stosowania może przynieść skutek odwrotny do zamierzonego, gdyż skłania on producentów do wytwarzania przekraczającego zapotrzebowania kontraktowe, co ma ich zabezpieczać przed skutkami ewentualnego przymusowego przechowywania wycofanych ilości.

Uznaje się zatem za właściwe dostosowanie instrumentu wycofania przez zastąpienie liniowego współczynnika procentowego wielkością progową, która ma zostać określona w wyniku zastosowania współczynnika do kwoty przyznanej każdemu przedsiębiorstwu i powyżej której ilości wyprodukowane w ramach kwoty powinny zostać wycofane. Dzięki temu przedsiębiorstwa powinny być w stanie uniknąć skutków wycofania dzięki dostosowaniu własnej produkcji w taki sposób, by nie przekraczała ona wielkości progowej.

(7)

Uważa się, że łatwiej będzie zrealizować cel dotyczący wycofania, jeżeli możliwe będzie prewencyjne ustalenie współczynnika wycofania do połowy marca poprzedniego roku gospodarczego, gdyż pozwoli to plantatorom buraków cukrowych na dostosowanie zasiewów do prognozowanego bilansu. Rozporządzenie (WE) nr 320/2006 wprowadza możliwość zrzeczenia się kwot – w zamian za wypłatę pomocy restrukturyzacyjnej – w dwóch etapach. Wielkości, których można się zrzec w drugim etapie, nie mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu współczynnika dotyczącego prewencyjnego wycofania odnośnie do roku gospodarczego 2008/2009, gdyż odpowiednie liczby będą znane dopiero po dniu 16 marca 2008 r., czyli po terminie ustalenia współczynnika. Należy zatem wyjaśnić, że współczynnik musi być stosowany do kwot, które są wciąż w danym momencie dostępne.

(8)

Aby móc uwzględniać zaktualizowane dane rynkowe dotyczące produkcji, należy wprowadzić przepis umożliwiający skorygowanie w razie konieczności ustalanego w marcu współczynnika prewencyjnego wycofania na dany rok gospodarczy.

(9)

Artykuł 19 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że wycofane ilości, niewprowadzone do obrotu jako cukier przemysłowy lub izoglukoza, mają być traktowane jako pierwsze ilości wyprodukowane w ramach kwoty na kolejny rok gospodarczy. Zasada ta mogłaby oznaczać, że przedsiębiorstwom zamierzającym uczestniczyć w systemie restrukturyzacji w latach gospodarczych 2008/2009 i 2009/2010 uniemożliwi się pełne korzystanie z tego systemu. Aby uniknąć utrudnień w restrukturyzacji sektora cukru, za konieczne uznaje się umożliwienie na wniosek przedsiębiorstwa zwolnienia z wycofania w roku gospodarczym 2007/2008 lub z ewentualnego wycofania w roku gospodarczym 2008/2009 dla tych przedsiębiorstw, które w roku gospodarczym przedmiotowego wycofania z pozytywnym skutkiem ubiegały się o pomoc restrukturyzacyjną na mocy rozporządzenia (WE) nr 320/2006 i w rezultacie mają się zrzec całości kwoty na następny rok gospodarczy.

(10)

W celu zachęcenia do szerszego uczestnictwa w systemie restrukturyzacji za stosowne uznaje się przewidzenie zwiększenia współczynnika w stosunku do całkowitego zrzeczenia się kwoty przez dane państwo członkowskie w ramach systemu restrukturyzacji.

(11)

Pozwolenia na przywóz na mocy określonych umów preferencyjnych mają być wydawane wyłącznie rafineriom przemysłowym, w granicach tradycyjnego zapotrzebowania określonego w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Ten przywilej nie powinien być ograniczany w związku ze stosowaniem wycofania, gdyż rafinerie nie mają takiej samej możliwości dostosowania swojej produkcji do progów wycofania jak producenci cukru.

(12)

W art. 6 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 określono zasady mające zastosowanie do porozumień międzybranżowych. Zgodnie z ust. 6 tego artykułu porozumienia branżowe mogą przewidywać odstępstwa od tych zasad. Należy przewidzieć możliwość odstępstwa od zobowiązania przedsiębiorstw cukrowniczych, które nie podpisały umów przedsiewnych na ilości odpowiadające ich cukrowi kwotowemu, do zapłaty ceny minimalnej za łączną ilość buraków cukrowych, które przetwarzają na cukier, co obowiązywało przed wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(13)

W art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewidziano coroczne korekty kwot krajowych i regionalnych określonych w załączniku III do tego rozporządzenia, wynikające ze stosowania różnych mechanizmów powodujących zwiększenie lub zmniejszenie kwot przyznawanych poszczególnym przedsiębiorstwom. Artykuł 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 zawiera również odesłanie do art. 14 i art. 19 tego rozporządzenia, które regulują odpowiednio: przenoszenie nadwyżek cukru na rok następny i wycofywanie cukru z rynku. Stosowanie tych artykułów nie skutkuje jednak zwiększeniem ani zmniejszeniem kwoty. W związku z tym odesłanie to należy skreślić.

(14)

Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(15)

W niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić fakt, że w roku gospodarczym 2006/2007 – w ramach systemu restrukturyzacji ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 320/2006 – zrzeczono się całości kwoty produkcyjnej syropu inulinowego,

1)

w art. 6 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5.   Od przedsiębiorstw cukrowniczych, które nie podpisały umów przedsiewnych na dostawy buraków cukrowych po cenach minimalnych w ilości odpowiadającej ich kwocie, skorygowanej w razie konieczności w wyniku zastosowania współczynnika prewencyjnego wycofania ustalonego zgodnie z art. 19 ust. 2 akapit pierwszy, wymaga się zapłaty co najmniej ceny minimalnej za buraki kwotowe dla całości buraków cukrowych przetwarzanych przez nie na cukier.

6.   Porozumienia branżowe mogą przewidywać odstępstwo od ust. 3, 4 i 5, pod warunkiem zatwierdzenia go przez dane państwo członkowskie.”;

2)

artykuł 10 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 10

Zarządzanie kwotami

1.   Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, kwoty określone w załączniku III do niniejszego rozporządzenia koryguje się do dnia 30 kwietnia 2008 r. na rok gospodarczy 2008/2009 i do końca lutego 2009 i 2010 r., odpowiednio na lata gospodarcze 2009/2010 i 2010/2011. Korekty te wynikają z zastosowania art. 8 i 9 niniejszego rozporządzenia, ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006.

2.   Uwzględniając wyniki uzyskane w ramach systemu restrukturyzacji przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 320/2006, Komisja ustala najpóźniej do końca lutego 2010 r. zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, wspólny współczynnik procentowy niezbędny do zmniejszenia istniejących kwot cukru i izoglukozy dla każdego państwa członkowskiego lub regionu, aby uniknąć zachwiań równowagi rynku, począwszy od roku gospodarczego 2010/2011. Państwa członkowskie odpowiednio korygują kwotę dla każdego przedsiębiorstwa.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu w odniesieniu do państw członkowskich, którym zmniejszono kwotę krajową w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, współczynnik procentowy ustala się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przez zastosowanie załącznika VIII do niniejszego rozporządzenia. Takie państwa członkowskie korygują współczynnik dla każdego znajdującego się na ich terytorium przedsiębiorstwa z przyznaną kwotą zgodnie z załącznikiem IX do niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego i drugiego niniejszego ustępu nie stosuje się do regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu.”;

3)

w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

4)

artykuł 15 ust.1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

5)

w art. 18 ust. 3 lit. a) dodaje się tiret w brzmieniu:

„lub

6)

artykuł 19 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 19

Wycofanie cukru z rynku

1.   W celu zachowania równowagi strukturalnej rynku na poziomie cenowym zbliżonym do ceny referencyjnej, uwzględniając zobowiązania Wspólnoty wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, Komisja może podjąć decyzję o wycofaniu z rynku na dany rok gospodarczy tych ilości cukru lub izoglukozy wyprodukowanych w ramach kwot, które przekraczają wielkość progową obliczoną zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

2.   Wielkość progową wycofania, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oblicza się dla każdego przedsiębiorstwa z przyznaną kwotą, mnożąc tę kwotę przez współczynnik ustalany zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, najpóźniej do dnia 16 marca poprzedniego roku gospodarczego, na podstawie przewidywanych tendencji rynkowych. Na rok gospodarczy 2008/2009 współczynnik ten stosuje się do kwoty po zrzeczeniu się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 320/2006 przyznanym najpóźniej w dniu 15 marca 2008 r.

Na podstawie uaktualnionych tendencji rynkowych Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, może do dnia 31 października odnośnego roku gospodarczego podjąć decyzję o skorygowaniu współczynnika lub – gdy nie podjęto takiej decyzji zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu – o jego ustaleniu.

3.   Każde przedsiębiorstwo z przyznaną kwotą przechowuje na własny koszt do czasu rozpoczęcia kolejnego roku gospodarczego wyprodukowaną w ramach kwoty ilość cukru, która przekracza wielkość progową obliczoną zgodnie z ust. 2. Ilości cukru lub izoglukozy wycofane w danym roku gospodarczym uznaje się za pierwsze ilości wyprodukowane w ramach kwoty dla kolejnego roku gospodarczego.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu po uwzględnieniu przewidywanych tendencji na rynku cukru można jednak, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, podjąć decyzję o uwzględnieniu w bieżącym lub kolejnym roku gospodarczym całości lub części wycofanego cukru lub izoglukozy jako:

4.   Jeżeli zaopatrzenie rynku wspólnotowego w cukier jest niewystarczające, można podjąć decyzję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, o sprzedaży pewnej ilości wycofanego cukru na rynku wspólnotowym przed zakończeniem okresu wycofania.

5.   Jeżeli wycofany cukier uznawany jest za pierwszy cukier wyprodukowany w kolejnym roku gospodarczym, plantatorom buraków płaci się cenę minimalną dla tego roku gospodarczego.

Jeżeli wycofany cukier zostaje zaklasyfikowany jako cukier przemysłowy lub zostaje wywieziony zgodnie z ust. 3 lit. a) i b) niniejszego artykułu, nie stosuje się wymogów art. 5 dotyczących ceny minimalnej.

Jeżeli wycofany cukier zostaje sprzedany na rynku wspólnotowym przed zakończeniem okresu wycofania zgodnie z ust. 4, plantatorom buraków płaci się cenę minimalną dla bieżącego roku gospodarczego.”;

7)

dodaje się art. 19a w brzmieniu:

„Artykuł 19a

Wycofanie cukru z rynku w latach gospodarczych 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010

1.   W drodze odstępstwa od art. 19 ust. 2 niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do państw członkowskich, w których doszło do zmniejszenia krajowej kwoty cukru w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, współczynnik na lata gospodarcze 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 ustala się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przez zastosowanie załącznika X do niniejszego rozporządzenia.

2.   Przedsiębiorstwo, które zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia (WE) nr 320/2006 zrzeka się ze skutkiem od następnego roku gospodarczego całości przydzielonej mu kwoty, nie podlega na własny wniosek stosowaniu współczynników, o których mowa w art. 19 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Wniosek składa się przed końcem roku gospodarczego, którego dotyczy wycofanie.”;

8)

artykuł 29 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1.   Tradycyjne zapotrzebowanie Wspólnoty na cukier do rafinacji ustala się na 2 324 735 ton na rok gospodarczy, wyrażonych w cukrze białym.”;

9)

w załączniku V pkt VI odesłanie do art. 10 ust. 3 zastępuje się odesłaniem do art. 10 ust. 2;

10)

treść załącznika do niniejszego rozporządzenia dodaje się w formie załączników VIII, IX i X.