31996L0082

Dyrektywa Rady 96/82/WE

z dnia 9 grudnia 1996 r.

w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art.130s ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189c Traktatu [3], a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 82/501/EWG z dnia 24 czerwca 1982 r. w sprawie niebezpieczeństwa poważnych awarii powodowanych przez określone działania przemysłowe [4] dotyczy zapobiegania poważnym awariom, które mogą być następstwem określonych działań przemysłowych, oraz ograniczenia rezultatów wspomnianych zdarzeń dla człowieka i środowiska naturalnego.

(2) Cele i zasady polityki w zakresie środowiska naturalnego przyjętej przez Wspólnotę zgodnie z ustaleniami art. 130r ust. 1 i 2 Traktatu oraz wyszczególnione w programie działań Wspólnoty Europejskiej dotyczącym spraw ochrony środowiska [5] obejmują przede wszystkim ochronę i zachowanie jakości środowiska naturalnego, jak również ochronę zdrowia ludzkiego poprzez działania zapobiegawcze.

(3) W uchwale towarzyszącej, nawiązującej do Czwartego Programu Działań dotyczącego ochrony środowiska [6], Rada oraz spotykający się w ramach Rady przedstawiciele rządów Państw Członkowskich podkreślili potrzebę skuteczniejszego wykonywania przepisów dyrektywy 82/501/EWG oraz zaapelowali o dokonanie przeglądu wspomnianej dyrektywy, mającego na celu, w razie konieczności, ewentualne rozszerzenie jej zakresu oraz zwiększenie wymiany informacji na ten temat pomiędzy Państwami Członkowskimi. Piąty Program Działań, którego podjęcie zostało zatwierdzone przez Radę oraz przedstawicieli rządów Państw Członkowskich spotykających się w ramach Rady, w uchwale z dnia 1 stycznia 1993 r. [7] również wnosi o lepsze zarządzanie ryzykiem i wypadkami.

(4) W świetle wypadków w Bhopal i Mexico City, które wykazały, jakie niebezpieczeństwo może powstać w sytuacji gdy budynki mieszkalne są usytuowane niedaleko terenów niebezpiecznych, uchwała Rady z dnia 16 października 1989 r. wezwała Komisję do włączenia do dyrektywy 82/501/EWG przepisów dotyczących kontroli planowania zagospodarowania przestrzennego w sytuacji zatwierdzania nowych instalacji oraz powstawania inwestycji miejskich w okolicy już istniejących instalacji.

(5) Wspomniana uchwała Rady zachęcała Komisję do współpracy z Państwami Członkowskimi, mając na uwadze uzyskanie większego porozumienia z obu stron oraz harmonizacji wewnętrznych zasad i praktyk w odniesieniu do sprawozdań o bezpieczeństwie.

(6) Pożądane byłoby połączenie doświadczeń uzyskanych przy stosowaniu różnych metod w odniesieniu do kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii. Komisja oraz Państwa Członkowskie powinny zacieśnić stosunki z odpowiednimi organami międzynarodowymi oraz ustalić środki odpowiadające tym, które są określone w niniejszej dyrektywie, a które można byłoby wykorzystać w krajach trzecich.

(7) Konwencja Europejskiej Komisji Ekonomicznej Narodów Zjednoczonych dotycząca Ponadgranicznych Konsekwencji Awarii Przemysłowych ustala środki dotyczące zapobiegania, gotowości oraz reakcji na awarie, które mogą spowodować ponadgraniczne konsekwencje, oraz przepisy międzynarodowej współpracy na tym polu.

(8) Dyrektywa 82/501/EWG stanowi pierwszy etap procesu harmonizacji. Dla zapewnienia wysokiego poziomu ochrony na terenie Wspólnoty, prowadzonej w sposób konsekwentny i skuteczny, wspomniana dyrektywa powinna zostać sprawdzona i uzupełniona. Obecna harmonizacja ogranicza się do środków koniecznych do wprowadzenia skuteczniejszego systemu ochrony przed poważnymi awariami o rozległych skutkach oraz do ograniczenia ich efektów.

(9) Skutki poważnych awarii mogą być odczuwalne poza granicami. Koszty awarii o podłożu ekologicznym i gospodarczym ponosi nie tylko zakład dotknięty skutkami takiej awarii, ale również zainteresowane Państwo Członkowskie. Niezbędne jest zatem podjęcie środków, które zapewniłyby wysoki poziom ochrony na terenie Wspólnoty.

(10) Przepisy niniejszej dyrektywy należy stosować bez uszczerbku dla przepisów prawa wspólnotowego dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy.

(11) Wykorzystanie wykazów określających niektóre instalacje, a nieuwzgędniających innych, które powodują identyczne niebezpieczeństwo, jest nieodpowiednią praktyką i może spowodować nieuregulowanie kwestii potencjalnych źródeł poważnych awarii. Zakres dyrektywy 82/501/EWG musi zostać dostosowany tak, aby do wszystkich zakładów, w których znajdują się substancje niebezpieczne w ilości wystarczającej do spowodowania niebezpieczeństwa poważnych awarii, stosować przepisy niniejszej dyrektywy.

(12) Uwzględniając Traktat oraz zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem Wspólnoty, Państwa Członkowskie mogą zachować lub przyjąć właściwe środki w odniesieniu do działań związanych z transportem w basenach portowych, na nabrzeżach i na stacjach rozrządowych, które są wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy, w celu zapewnienie poziomu bezpieczeństwa, który byłby podobny do poziomu ustalonego w ramach niniejszej dyrektywy.

(13) Poważne awarie mogą powstać również podczas przesyłania substancji niebezpiecznych rurociągami. Po zebraniu i ocenie informacji dotyczących istniejących we Wspólnocie mechanizmów regulujących te działania oraz występowaniu zdarzeń z nimi związanych, Komisja powinna przygotować komunikat szczegółowo przedstawiający sprawę oraz stosowny instrument, mający na celu podjęcie działań na tym terenie, o ile zajdzie taka konieczność.

(14) Uwzględniając Traktat oraz zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem Wspólnoty, Państwa Członkowskie mogą zachować lub przyjąć odpowiednie przepisy w sprawie składowisk odpadów, które nie są objęte zakresem niniejszej dyrektywy.

(15) Przeprowadzona we Wspólnocie analiza poważnych awarii wykazuje, że większość z nich wynika z nieodpowiedniego zarządzania i/lub organizacji. Konieczne jest zatem ustalenie na poziomie Wspólnoty głównych zasad systemu zarządzania, który musi być odpowiedni do ochrony przed niebezpiecznymi awariami, kontroli niebezpieczeństw poważnych awarii oraz ograniczania ich skutków.

(16) Różnice w mechanizmach kontroli zakładów przez właściwe organy mogą spowodować zróżnicowanie poziomów ochrony. Konieczne jest ustalenie na poziomie Wspólnoty podstawowych wymogów, z którymi muszą być zgodne systemy kontroli ustanowione przez Państwa Członkowskie.

(17) Prowadzący zakład powinien, w przypadku zakładu, w którym występują znaczne ilości niebezpiecznych substancji, w celu wykazania, że zrobiono wszystko, co konieczne, aby zapobiec poważnym awariom, przygotować plany dotyczące nieprzewidzianych wypadków oraz środki zaradcze, dostarczyć właściwym organom informacje w formie sprawozdania dotyczącego bezpieczeństwa, zawierającego szczegółowe informacje na temat zakładu, występowania niebezpiecznych substancji, instalacji lub urządzeń magazynowych, prawdopodobieństwa poważnych awarii oraz dostępnych systemów zarządzania, mając na względzie ochronę przed poważnymi awariami, ograniczenia ich ryzyka oraz umożliwienia podjęcia niezbędnych czynności mających na celu ograniczenie ich konsekwencji.

(18) Aby zmniejszyć ryzyko efektu domina w przypadku zakładów ulokowanych w taki sposób lub tak blisko siebie, że wzrasta możliwość i prawdopodobieństwo poważnych awarii lub wzmożenia ich skutków, należy stworzyć przepisy mające na celu wymianę właściwych informacji oraz współpracę w dziedzinie informacji o charakterze publicznym.

(19) Aby popierać dostęp do informacji dotyczących ochrony środowiska, społeczeństwo powinno uzyskać dostęp do sprawozdań o bezpieczeństwie przygotowanych przez prowadzących zakład, a osoby, które mogą być narażone na skutki poważnych awarii powinny uzyskać wystarczające informacje o właściwych działaniach, które należy podjąć w czasie awarii.

(20) Aby przygotować się na wypadek niebezpieczeństwa, konieczne jest ustanowienie zewnętrznych i wewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych w przypadku zakładów, w których występują znaczne ilości niebezpiecznych substancji, oraz stworzenie systemu zapewniającego sprawdzanie i poprawienie tych planów w razie konieczności oraz wprowadzenie ich w życie w przypadku poważnej awarii lub jej prawdopodobieństwa.

(21) Wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze należy konsultować z pracownikami zakładu, zaś zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze ze społeczeństwem.

(22) Aby zapewnić większą ochronę obszarów mieszkalnych, obszarów użytku publicznego i obszarów szczególnego zainteresowania lub wrażliwości środowiska naturalnego, istotne dla polityki zagospodarowania przestrzennego lub innych odpowiednich polityk prowadzonych przez Państwa Członkowskie jest uwzględnienie, w dłuższej perspektywie, potrzeby utrzymania odpowiedniej odległości pomiędzy wspomnianymi obszarami a zakładami stwarzającymi ryzyko, a w przypadku istniejących zakładów uwzględnianie podjęcia dodatkowych środków technicznych tak, aby nie zwiększać ryzyka dla ludności.

(23) Aby zapewnić, że w przypadku wystąpienia poważnej awarii zostaną podjęte odpowiednie środki, prowadzący zakład musi natychmiast poinformować o tym właściwe władze oraz przekazać im informacje konieczne do oceny rozmiarów awarii.

(24) Aby zapewnić wymianę informacji oraz zapobiec przyszłym wypadkom podobnego rodzaju, Państwa Członkowskie powinny przekazać Komisji informacje dotyczące poważnych awarii powstałych na ich terytorium, w celu umożliwienia Komisji analizy niebezpieczeństwa związanego z daną awarią oraz uruchomienia systemu upowszechniania informacji dotyczących w szczególności poważnych awarii oraz wyciągniętych z nich wniosków. Taka wymiana informacji powinna obejmować również sytuacje niebezpieczne, uznawane przez Państwa Członkowskie za będące przedmiotem szczególnego zainteresowania z technicznego punktu widzenia, ze względu na zapobieganie poważnym awariom oraz ograniczenie ich skutków,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszej dyrektywy jest zapobieganie poważnym awariom, w których istotną rolę odgrywają niebezpieczne substancje oraz ograniczenie ich skutków dla ludności i środowiska naturalnego, mając na uwadze skuteczne i konsekwentne zapewnienie wysokiego poziomu ochrony we Wspólnocie.

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejszą dyrektywę stosuje się w odniesieniu do zakładów, w których niebezpieczne substancje występują w ilościach wyszczególnionych w załączniku I, część I i II, kolumna 2 lub przekraczają te ilości, z wyjątkiem art. 9, 11 i 13, które stosuje się do każdego zakładu, w którym niebezpieczne substancje występują w ilościach wyszczególnionych w załączniku I, część I i II kolumna 3 lub przekraczających te ilości.

Dla celów niniejszej dyrektywy "występowanie substancji niebezpiecznych" oznacza rzeczywiste lub przewidywane występowanie takich substancji w zakładzie lub występowanie substancji uznanych za substancje wytworzone podczas utraty kontroli nad przemysłowym procesem chemicznym, w ilościach równych lub przekraczających poziomy wyszczególnione w załączniku I, część I i II.

2. Przepisy niniejszej dyrektywy stosuje się bez uszczerbku dla przepisów prawa wspólnotowego dotyczących środowiska pracy, a szczególnie bez uszczerbku dla dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy [8].

Artykuł 3

Definicje

Dla celów niniejszej dyrektywy:

1. "zakład" oznacza cały obszar znajdujący się pod kontrolą prowadzącego zakład, gdzie substancje niebezpieczne występują w jednej lub kilku instalacjach, ze zwykłą lub związaną z nim infrastrukturą i czynnościami;

2. "instalacja" oznacza urządzenie lub urządzenia techniczne znajdujące się na terenie zakładu, w których substancje niebezpieczne są wytwarzane, wykorzystywane, przenoszone lub magazynowane. Termin "instalacja" obejmuje również sprzęt, konstrukcje, rurociągi, maszyny, narzędzia, prywatne bocznice kolejowe, doki, nadbrzeża wyładunkowe, które takiej instalacji służą, jak również mola, magazyny i inne konstrukcje, pływające lub nie, niezbędne do obsługi takiej instalacji;

3. "prowadzący zakład" oznacza osobę lub podmiot, który prowadzi zakład lub instalację lub jest ich właścicielem, lub któremu zgodnie z ustaleniami ustawodawstwa krajowego przyznano decydujące uprawnienia gospodarcze w zakresie technicznego działania wymienionych jednostek;

4. "substancja niebezpieczna" oznacza substancje, mieszanki lub preparaty wyszczególnione w załączniku I, część I lub spełniające kryteria ustalone w załączniku I, część II oraz występujące w postaci surowców, produktów, półproduktów, osadów lub produktów pośrednich, wraz z produktami, które mogą zostać uznane za powstałe w wyniku awarii;

5. "poważna awaria" oznacza każde zdarzenie, takie jak: poważne zanieczyszczenie, pożar lub wybuch, powstałe podczas pracy zakładu objętego niniejszą dyrektywą i będące konsekwencją niekontrolowanych zdarzeń oraz stwarzające poważne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego lub środowiska naturalnego, natychmiastowe lub opóźnione, w którym istotną rolę odgrywają jedna lub kilka niebezpiecznych substancji i które powstało na terenie zakładu lub poza nim;

6. "niebezpieczeństwo" oznacza wewnętrzną właściwość substancji niebezpiecznej lub sytuację fizyczną, które mogą spowodować uszczerbek dla zdrowia ludzkiego lub środowiska;

7. "ryzyko" oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia konkretnego skutku w określonym czasie lub w określonej sytuacji;

8. "składowanie" oznacza występowanie substancji niebezpiecznych występujących w ilości potrzebnej do celów magazynowania, pozostawiania pod opieką lub przechowania na stanie.

Artykuł 4

Wyjątki

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania w stosunku do:

a) zakładów wojskowych, wojskowych obiektów przemysłowych lub magazynów;

b) niebezpieczeństwa spowodowanego promieniowaniem jonizującym;

c) transportu niebezpiecznych substancji oraz przejściowego składowania na drogach, na kolei, na drogach śródlądowych, na morzu czy w powietrzu, poza obrębem zakładów podlegających niniejszej dyrektywie, z uwzględnieniem ładunku i rozładunku oraz transportu do i z doków, nabrzeży i stacji rozrządowych;

d) transportu niebezpiecznych substancji w rurociągach, z uwzględnieniem stacji pomp, znajdujących się poza obrębem zakładów podlegających niniejszej dyrektywie;

e) wszelkie działania przemysłu wydobywczego związane z poszukiwawczymi minerałów w kopalniach i kamieniołomach oraz wydobywaniem ich stamtąd również przy wykorzystaniu otworów wiertniczych;

f) miejsc wysypisk odpadów.

Artykuł 5

Ogólne obowiązki prowadzącego zakład

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że prowadzący zakład będzie zobowiązany do podjęcia wszelkich środków mających na celu zapobieganie poważnym awariom oraz ograniczenie ich skutków dla ludności i środowiska naturalnego.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, że prowadzący zakład będzie zobowiązany do udowodnienia w każdej chwili właściwym organom, o których mowa w art. 16, zwanych dalej "właściwymi organami", fakt podjęcia przez niego wszelkich niezbędnych środków zgodnych z przepisami niniejszej dyrektywy, w szczególności do celów przeprowadzenia inspekcji i kontroli, o których mowa w art. 18.

Artykuł 6

Zawiadomienie

1. Państwa Członkowskie nałożą na prowadzącego zakład obowiązek dostarczenia właściwym organom odpowiedniego zawiadomienia w następujących terminach:

- w przypadku nowego zakładu — w rozsądnym okresie poprzedzającym rozpoczęcie budowy lub działalności,

- w przypadku zakładów już istniejących — w ciągu roku od dnia wymienionego w art. 24 ust. 1.

2. W zawiadomieniu wymaganym na podstawie ust. 1 zostaną ujęte następujące dane:

a) nazwa lub nazwa handlowa prowadzącego zakład oraz pełny adres wymienionego zakładu;

b) zarejestrowana siedziba prowadzącego zakład wraz z pełnym adresem;

c) nazwa oraz stanowisko osoby odpowiedzialnej za zakład, jeżeli jest nią osoba inna aniżeli wymieniona w punkcie a);

d) informacja wystarczająca do określenia niebezpiecznych substancji lub kategorii, do której należą omawiane substancje;

e) ilość oraz forma fizyczna substancji niebezpiecznych lub omawianych substancji;

f) działalność lub proponowana działalność instalacji lub magazynu;

g) najbliższe otoczenie zakładu (części składowe mogące spowodować poważne awarie lub pogłębić ich skutki).

3. W przypadku zakładu już istniejącego, dla którego prowadzący zakład dostarczył właściwym organom informacje, o których mowa w ust. 2, wymagane na mocy przepisów prawa krajowego z dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane.

4. W przypadku:

- znacznego wzrostu ilości lub wyraźnej zmiany charakteru lub formy fizycznej substancji niebezpiecznych występujących na terenie zakładu, jak opisano w zawiadomieniu dostarczonym przez prowadzącego zakład zgodnie z ust. 2, albo zmiany sposobu obchodzenia się z nimi, lub

- zamknięcia instalacji na stałe,

prowadzący zakład niezwłocznie informuje właściwe organy o zmianie sytuacji.

Artykuł 7

Polityka przeciwdziałania poważnym awariom.

1. Państwa Członkowskie nałożą na prowadzących zakład obowiązek sporządzania dokumentów precyzujących polityki przeciwdziałania poważnym awariom przez nich przyjęte oraz zapewnienia właściwego wprowadzana ich w życie. Polityka przeciwdziałania poważnym awariom ustalona przez prowadzącego zakład jest przygotowana w sposób gwarantujący wysoki poziom ochrony ludności i środowiska naturalnego przy wykorzystaniu odpowiednich środków, struktur i systemów zarządzania.

2. W dokumencie muszą być uwzględnione zasady, o których mowa w załączniku III, oraz należy go udostępnić właściwym organom, między innymi w celu wykonania art. 5 ust. 2 i art. 18.

3. Niniejszego artykułu nie stosuje się do zakładów, o których mowa w art. 9.

Artykuł 8

Efekt domina

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że wykorzystując informacje otrzymane od prowadzących zakład zgodnie z art. 6 i 9, właściwe organy zidentyfikują zakłady lub grupy zakładów, w których prawdopodobieństwo i możliwość lub skutki poważnych awarii mogą być wzmożone ze względu na lokalizację takich zakładów lub umiejscowienie ich w pobliżu takich zakładów oraz miejsc składowania niebezpiecznych substancji w zakładach.

2. Państwa Członkowskie muszą zapewnić, że w przypadku takich zakładów:

a) nastąpi właściwa wymiana odpowiednich informacji mająca na celu umożliwienie takim zakładom uwzględnienie rodzaju i zasięgu całego niebezpieczeństwa poważnych awarii w prezentowanej przez nich polityce przeciwdziałania poważnymawariom,systemachzarządzaniabezpieczeństwem,sprawozdaniach o bezpieczeństwie oraz w wewnętrznych planach operacyjno-ratowniczych;

b) zostaną ustanowione przepisy dotyczące współpracy przy informowaniu opinii publicznej oraz dostarczania właściwym organom informacji koniecznych do przygotowania zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych.

Artykuł 9

Sprawozdanie o bezpieczeństwie

1. Państwa Członkowskie nałożą na prowadzących zakład obowiązek przygotowywania sprawozdania o bezpieczeństwie w celu:

a) wykazania, że zgodnie z informacjami zawartymi w załączniku III, zaczęła obowiązywać polityka przeciwdziałania poważnym awariom oraz system zarządzania bezpieczeństwem niezbędny do wprowadzenia jej w życie;

b) wykazania, że niebezpieczeństwo poważnych awarii zostało zidentyfikowane oraz że podjęto niezbędne środki przeciwdziałające takim awariom oraz zmierzające do ograniczenia ich skutków dla ludności i środowiska naturalnego;

c) wykazania, że zostały zachowane zasady bezpieczeństwa oraz solidności podczas projektowania, konstruowania, działania i utrzymywania każdej instalacji, magazynu, sprzętu czy infrastruktury związanej z działaniem połączonym z niebezpieczeństwem poważnych awarii na terenie zakładu;

d) wykazania, że sporządzono wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze oraz dostarczenia informacji koniecznych do sporządzenia wewnętrznych planów w celu podjęcia niezbędnych środków w przypadku wystąpienia poważnego wypadku;

e) dostarczenia właściwym organom wystarczających informacji, umożliwiających podjęcie decyzji dotyczących umiejscowienia nowych ośrodków lub inwestycji w okolicach istniejących zakładów.

2. W sprawozdaniu o bezpieczeństwie zawarte są przynajmniej dane i informacje wyszczególnione w załączniku II. Zawiera ono również uaktualniony spis niebezpiecznych substancji występujących w zakładzie.

Sprawozdanie o bezpieczeństwie, jego fragmenty lub wszystkie pozostałe równoważne sprawozdania, których sporządzenie wymagane jest przez pozostałe przepisy prawne, mogą, dla celów niniejszego artykułu, zostać połączone w formę jednego sprawozdania o bezpieczeństwie, gdy zapobiegnie to niepotrzebnemu sporządzeniu identycznych dokumentów oraz powtarzaniu tej samej pracy przez prowadzącego zakład lub właściwe organy, pod warunkiem jednak, że spełnione zostaną wszystkie przepisy niniejszego artykułu.

3. Sprawozdanie o bezpieczeństwie, o którym mowa w ust. 1, jest przesyłane właściwym organom w następujących terminach:

- w przypadku nowych zakładów w rozsądnym okresie poprzedzającym rozpoczęcie budowy lub działalność,

- w przypadku zakładów już istniejących, nieobjętych uprzednio dyrektywą 82/501/EWG, w terminie trzech lat od daty ustalonej w art. 24 ust. 1,

- w przypadku innych zakładów w terminie dwóch lat od daty ustalonej w art. 24 ust. 1,

- w przypadku okresowych przeglądów, o których mowa w ust. 5, niezwłocznie.

4. Zanim prowadzący zakład rozpocznie budowę lub działalność, lub w przypadku, o którym mowa w drugim, trzecim i czwartym tiret ust. 3, właściwe organy w rozsądnym terminie od przyjęcia sprawozdania dokonują następujących czynności:

- przekazują wnioski płynące ze zbadania sprawozdania o bezpieczeństwie prowadzącemu zakład, w razie konieczności po zażądaniu przedstawienia dalszych informacji, lub

- zabraniają rozpoczęcia użytkowania lub dalszego użytkowania zakładu, o którym mowa, zgodnie z uprawnieniami i procedurami ustalonymi w art. 17.

5. Sprawozdanie o bezpieczeństwie zostaje poddane okresowym przeglądom, a w razie konieczności jest uaktualniane:

- co najmniej co pięć lat,

- w każdym innym czasie z inicjatywy prowadzącego lub na wniosek właściwych organów, jeśli jest to usprawiedliwione nowymi faktami lub w celu uwzględnienia nowych wiadomości technicznych dotyczących spraw związanych z bezpieczeństwem, a będących wynikiem na przykład analizy awarii lub, jeśli możliwe, sytuacji niebezpiecznych oraz uwzględnienia rozwoju wiedzy w zakresie oceny niebezpieczeństwa.

6. a) Jeżeli w sposób wystarczający według wymagań właściwego organu zostanie wykazane, że określone substancje występujące w zakładzie lub jakiejkolwiek jego części nie stwarzają niebezpieczeństwa poważnych awarii, wówczas Państwo Członkowskie ma prawo, zgodnie z kryteriami, o których mowa w pkt. b), do ograniczenia informacji, których wymaga sprawozdanie o bezpieczeństwie, do spraw związanych z zapobieganiem pozostałemu niebezpieczeństwu poważnych awarii oraz ograniczeniem ich skutków dla ludności i środowiska naturalnego.

b) Przed rozpoczęciem stosowania niniejszej dyrektywy, Komisja, działając zgodnie z procedurą opisaną w art. 16 dyrektywy 82/501/EWG, ustala zharmonizowane kryteria w sprawie decyzji właściwych organów, dotyczących tego, że zakład znajduje się w stanie uniemożliwiającym tworzenie niebezpieczeństwa poważnych awarii w rozumieniu lit. a). Lit. a) nie ma zastosowania przed ustaleniem tych kryteriów.

c) Państwa Członkowskie zapewnią, że właściwe organy przekażą listy wspomnianych zakładów Komisji, dołączając uzasadnienie. Komisja corocznie przekazuje taką listę Komitetowi, o którym mowa w art. 22.

Artykuł 10

Zmiana instalacji, zakładu lub magazynu

W przypadku zmiany instalacji, zakładu, magazynu lub procesu, czy też zmiany charakteru lub ilości substancji niebezpiecznych, które mogą mieć znaczny wpływ na niebezpieczeństwo poważnych awarii, Państwa Członkowskie zapewniają, że prowadzący zakład:

- podda przeglądowi, a w razie potrzeby zmieni politykę przeciwdziałania poważnym awariom oraz systemy i procedury zarządzania, o których mowa w art. 7 i 9,

- podda przeglądowi, a w razie potrzeby zmieni sprawozdanie o bezpieczeństwie, a uprzednio powiadomi właściwe organy o których mowa w art. 16 o szczegółach dotyczących tych zmian.

Artykuł 11

Plany operacyjno-ratownicze

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że we wszystkich zakładach, do których stosuje się art. 9:

a) prowadzący zakład sporządzi wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze dotyczące środków jakie należy podjąć w zakładzie,

- w przypadku nowych zakładów — przed rozpoczęciem działalności,

- w przypadku zakładów już istniejących nieobjętych uprzednio dyrektywą 82/501/EWG — w ciągu trzech lat od daty ustalonej w art. 24 ust. 1,

- w przypadku innych zakładów — w ciągu dwóch lat od daty ustalonej w art. 24 ust. 1;

b) prowadzący zakład dostarczy właściwym organom niezbędnych informacji umożliwiających im sporządzenie zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych w następujących terminach:

- w przypadku nowych zakładów przed rozpoczęciem działalności,

- w przypadku zakładów już istniejących, nieobjętych uprzednio dyrektywą 82/501/EWG, w terminie trzech lat od daty ustalonej w art. 24 ust. 1,

- w przypadku innych zakładów w terminie dwóch lat od daty ustalonej w art. 24 ust. 1;

c) organy wyznaczone do tego celu przez Państwa Członkowskie sporządzają zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze dotyczące środków, jakie należy podjąć poza terenem zakładu.

2. Plany operacyjno-ratownicze muszą zostać ustalone z uwzględnieniem następujących celów:

- ograniczania oraz kontrolowania zdarzeń w celu zminimalizowania skutków i strat dla ludności, środowiska naturalnego i mienia,

- wprowadzenia środków niezbędnych do ochrony ludności i środowiska naturalnego przed skutkami poważnych awarii,

- przekazania niezbędnych informacji do wiadomości publicznej oraz do wiadomości służb i organów związanych z danym terenem,

- zapewnienia oczyszczenia środowiska oraz przywrócenia go do stanu sprzed poważnej awarii.

Plany operacyjno-ratownicze zawierają informacje wymienione w załączniku IV.

3. Bez uszczerbku dla obowiązków właściwych organów, Państwa Członkowskie zapewniają, że wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze, o których mowa w niniejszej dyrektywie, zostaną sporządzone po konsultacji z pracownikami zatrudnionymi w zakładzie, a zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze w wyniku konsultacji ze społeczeństwem.

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że wewnętrzne i zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze zostaną poddane przeglądom, testom, a w razie konieczności będą zmieniane i uaktualniane przez prowadzących zakład i wyznaczone organy w odpowiednich odstępach czasu, nieprzekraczających trzech lat. W przeglądzie uwzględnione zostaną zmiany, które nastąpią w wymienionym zakładzie lub w służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, najnowsza wiedza techniczna oraz wiedza na temat poważnych awarii.

5. Państwa Członkowskie zapewniają, że prowadzący zakład, a w razie konieczności właściwe organy wyznaczone do tego celu, niezwłocznie wprowadzają w życie plany operacyjno-ratownicze:

- w przypadku zaistnienia poważnej awarii, lub

- w przypadku wystąpienia niekontrolowanego wydarzenia, którego natura może rodzić przypuszczenie, że prowadzi ono do poważnej awarii.

6. Właściwe organy mogą uznać, podając powody takiej decyzji, w świetle informacji zawartych w sprawozdaniu o bezpieczeństwie, że wymóg tworzenia zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych zawartych w ust. 1 nie ma zastosowania.

Artykuł 12

Plany zagospodarowania przestrzennego

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że w swojej polityce zagospodarowania przestrzennego lub w innych podobnych politykach uwzględniają założenia odnoszące się do zapobiegania poważnym awariom oraz ograniczania ich skutków. Założenia te realizują, kontrolując:

a) lokalizację nowych zakładów,

b) zmiany w istniejących już zakładach objętych art. 10,

c) nowe inwestycje, takie jak połączenia transportowe, miejsca powszechnie dostępne oraz obszary mieszkalne usytuowane w pobliżu istniejących zakładów, gdzie lokalizacja lub inwestycje zwiększają ryzyko lub skutki poważnych awarii.

Państwa Członkowskie zapewniają, że ich polityka zagospodarowania przestrzennego lub inne podobne polityki oraz procedury służące wprowadzaniu w życie wspomnianych polityk uwzględniają potrzebę utrzymania w dłuższej perspektywie właściwych odległości pomiędzy zakładami objętymi niniejszą dyrektywą a obszarami mieszkalnymi, obszarami użytku publicznego i obszarami szczególnego zainteresowania lub szczególnej wrażliwości środowiska naturalnego, a w przypadku istniejących zakładów, potrzebę wprowadzenia dodatkowych środków natury technicznej zgodnie z art. 5, aby nie powiększać niebezpieczeństwa, na jakie narażona jest ludność.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że wszystkie właściwe organy oraz organy związane z planowaniem i odpowiedzialne za decyzje podejmowane w tym zakresie ustalą odpowiednie procedury konsultacyjne, które ułatwią wprowadzenie w życie polityk ustalonych w ust.1. Procedury te zostaną ustalone w taki sposób, aby zapewnić udostępnienie porad technicznych w sprawie ryzyka powstającego w zakładzie albo na zasadzie poszczególnych przypadków, albo na zasadzie ogólnej, gdy podejmowane są decyzje.

Artykuł 13

Informacje na temat środków bezpieczeństwa

1. Państwa Członkowskie zapewniają, by osoby, które mogą zostać dotknięte skutkami poważnych awarii, mogących powstać w zakładzie objętym art. 9, otrzymały wszelkie informacje na temat środków bezpieczeństwa i wymaganego zachowania w sytuacjach takich awarii, bez konieczności ubiegania się o takie informacje.

Informacje te weryfikowane są co trzy lata, a w razie konieczności powtórzone i uaktualniane, przynajmniej w przypadku wystąpienia jakiejkolwiek zmiany w rozumieniu art. 10. Informacje te są stale dostępne do wiadomości publicznej. Informacje te są powtarzane opinii publicznej co najmniej co 5 lat.

W informacjach tych są zawarte co najmniej wiadomości wymienione w załączniku V.

2. W razie prawdopodobieństwa poważnej awarii w zakładzie objętym art. 9, o ponadgranicznych skutkach, Państwa Członkowskie dostarczają odpowiednich informacji Państwu Członkowskiemu potencjalnie zagrożonemu, aby umożliwić wykorzystanie odpowiednich przepisów zawartych w art. 11 i 12 oraz w niniejszym artykule.

3. Jeśli wymienione Państwo Członkowskie decyduje, że zakład znajdujący się przy granicy innego Państwa Członkowskiego nie stwarza żadnego niebezpieczeństwa poważnej awarii poza granicami dla celów art. 11 ust. 6 i nie jest konieczne sporządzanie zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych wynikających z art. 11 ust. 1, wówczas poinformuje o tym inne Państwo Członkowskie.

4. Państwa Członkowskie zapewniają publiczne udostępnienie sprawozdania o bezpieczeństwie. Prowadzący zakład może zwrócić się do właściwych władz z prośbą o nieudostępnianie publicznie określonych części sprawozdania celem zachowania poufności przemysłowej, handlowej lub osobistej, bezpieczeństwa państwa czy obrony narodowej. Po uzyskaniu zgody właściwych organów przedsiębiorca dostarcza władzom poprawione sprawozdanie niezawierające powyższych informacji oraz udostępnia je publicznie.

5. Państwa Członkowskie zapewniają społeczeństwu możliwość wyrażenia opinii w następujących sprawach:

- planowania nowych zakładów objętych art. 9,

- zmian w zakresie istniejących zakładów na mocy art. 10, gdy te zmiany będą podlegać zobowiązaniom dotyczącym planowania, zawartym w niniejszej dyrektywie,

- inwestycji wokół istniejących zakładów.

6. W przypadku zakładów podlegających przepisom art. 9, Państwa Członkowskie zapewniają publiczne udostępnienie spisu niebezpiecznych substancji, o których mowa w art. 9 ust. 2.

Artykuł 14

Informacje przekazywane przez prowadzącego zakład w następstwie poważnej awarii

1. Państwa Członkowskie zapewniają, iż tak szybko jak to będzie możliwe po wystąpieniu poważnej awarii, prowadzący zakład będzie obowiązany, stosując najbardziej odpowiednie środki, do:

a) poinformowania właściwych organów;

b) dostarczenia im, natychmiast po uzyskaniu, informacji dotyczących:

- okoliczności awarii,

- niebezpiecznych substancji związanych z awarią,

- dostępnych danych niezbędnych do oceny skutków awarii dla ludności i środowiska naturalnego, oraz

- podjętych środków bezpieczeństwa;

c) poinformowania ich o przewidzianych środkach:

- aby złagodzić średnio- i długotrwałe skutki awarii,

- aby zapobiec powtórzeniu się takiej awarii;

d) uaktualnienia dostarczonych informacji, jeśli w toku badania odkryte zostaną dodatkowe fakty mogące zmienić informacje lub wnioski wyciągnięte na ich podstawie.

2. Państwa Członkowskie nakładają na właściwe organy obowiązek:

a) zapewnienia podjęcia wszelkich pilnych średnio- i długoterminowych środków, które mogą okazać się niezbędne;

b) zebrania w drodze kontroli, badań oraz innych odpowiednich działań, informacji niezbędnych do przeprowadzenia analiz technicznych, organizacyjnych oraz kierowniczych aspektów poważnej awarii;

c) odpowiednich działań zapewniających podjęcie przez prowadzącego zakład niezbędnych środków zaradczych; oraz

d) wydania zaleceń w sprawie przyszłych środków zaradczych.

Artykuł 15

Informacje dostarczane Komisji przez Państwa Członkowskie

1. Aby zapobiec niebezpiecznym awariom lub złagodzić ich skutki, Państwa Członkowskie tak szybko jak jest to możliwe powiadamiają Komisję o tym, że na ich terytorium miała miejsce poważna awaria, wypełniająca kryteria wymienione w załączniku VI. Ponadto, Państwa Członkowskie dostarczają Komisji informacje dotyczące:

a) Państwa Członkowskiego, nazwy i adresu organu odpowiedzialnego za sprawozdanie;

b) daty, czasu i miejsca poważnej awarii, wraz z pełną nazwą prowadzącego zakład i adresem zakładu związanego z awarią;

c) krótkiego opisu okoliczności awarii, uwzględniając związane z nim niebezpieczne substancje oraz bezpośrednie skutki takiej awarii dla ludności i środowiska naturalnego;

d) krótkiego opisu podjętych środków bezpieczeństwa oraz bezpośrednich środków zapobiegawczych, niezbędnych do tego, aby zapobiec powtórzeniu się takiej awarii.

2. Bezpośrednio po zebraniu informacji, o których mowa w art. 14, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wynikach swoich analiz oraz o swoich zaleceniach w formie sprawozdania ustalanego i weryfikowanego przy użyciu procedur, o których mowa w art. 22.

Dostarczenie przez Państwo Członkowskie wymienionych informacji w terminie późniejszym może nastąpić wyłącznie w celu umożliwienia zakończenia toczącego się postępowania sądowego, na które mogłoby wpłynąć zgłoszenie wymienionych informacji.

3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji nazwę i adres każdego organu, który może posiadać odpowiednie informacje na temat poważnych awarii i który może służyć radą właściwym organom innych Państw Członkowskich, interweniującym w razie wystąpienia takiej awarii.

Artykuł 16

Właściwe organy

Bez uszczerbku dla zakresu odpowiedzialności prowadzącego zakład, Państwa Członkowskie ustanawiają lub wskazują właściwe organy lub organy odpowiedzialne za wypełnianie obowiązków ustanowionych w niniejszej dyrektywie, a w razie konieczności organy wspierające właściwe organy lub organy kompetentne w zakresie wiedzy technicznej.

Artykuł 17

Zakaz użytkowania

1. Państwa Członkowskie zabraniają użytkowania jakiegokolwiek zakładu, instalacji lub magazynu lub jakiejkolwiek ich części, oraz rozpoczęcia korzystania z nich w przypadku, gdy środki podjęte przez prowadzącego zakład w celu zapobiegania i łagodzenia poważnych awarii są wyraźnie niedostateczne.

Państwa Członkowskie mogą zabronić użytkowania jakiegokolwiek zakładu, instalacji lub magazynu lub jakiejkolwiek ich części, oraz rozpoczęcia ich użytkowania, jeśli prowadzący zakład w określonym czasie nie przedstawi zawiadomień, sprawozdań lub innych informacji, wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie zapewnią możliwość odwołania się prowadzącego zakład od zakazu wydanego przez właściwe organy zgodnie z ust. 1 do właściwego organu określonego przepisami i procedurami prawa krajowego.

Artykuł 18

Kontrola

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że właściwe organy ustanowią system kontroli lub inne środki kontrolne odpowiednie dla typu zakładu, o którym mowa. Wspomniane kontrole lub środki kontrolne nie będą uzależnione od otrzymania sprawozdania o bezpieczeństwie lub innego przedstawionego sprawozdania. Wymienione kontrole i inne środki kontrolne będą wystarczające do planowanego i systematycznego badania systemów użytkowanych w zakładzie, bez względu na to, czy są one rodzaju technicznego, organizacyjnego czy kierowniczego, mając na względzie zapewnienie w szczególności, że:

- prowadzący zakład może wykazać, iż podjął odpowiednie środki, aby zapobiec poważnym awariom w związku z różnymi rodzajami działalności zakładu,

- prowadzący zakład może wykazać, iż dostarczył odpowiednich środków ograniczających skutki poważnych awarii zarówno na terenie zakładu, jak i poza nim,

- dane i informacje zawarte w sprawozdaniu o bezpieczeństwie lub każdym innym przedstawionym sprawozdaniu odpowiednio odzwierciedlają warunki panujące w zakładzie,

- udostępniono publicznie informacje na podstawie art. 13 ust. 1.

2. System kontroli określony w ust.1 spełnia następujące warunki:

a) istnieje program kontroli dla wszystkich zakładów. Jeżeli właściwe organy nie ustalą programu kontroli opartego na systematycznej ocenie niebezpieczeństwa poważnych awarii w danym zakładzie, program oparty będzie na przeprowadzaniu przez właściwe organy na terenie zakładu objętego art. 9 co najmniej jednej kontroli co dwanaście miesięcy;

b) po przeprowadzeniu takiej kontroli właściwe organy sporządzają sprawozdanie;

c) w razie konieczności, po każdej kontroli przeprowadzonej przez właściwe organy zapewniona zostanie współpraca z kierownictwem zakładu, w rozsądnym czasie po dokonaniu kontroli;

3. Właściwe organy mogą nałożyć na prowadzącego zakład obowiązek dostarczenia dodatkowych informacji, na podstawie których organy będą mogły w pełni ocenić możliwość wystąpienia poważnych awarii w zakładzie oraz określić zakres większego prawdopodobieństwa wystąpienia poważnych awarii lub ich zaostrzenia, co pozwoli sporządzić zewnętrzne plany operacyjno — ratunkowe oraz uwzględnić substancje, które należy dodatkowo rozpatrzyć ze względu na ich formę fizyczną, określone warunki oraz rozmieszczenie.

Artykuł 19

System informacji i ich wymiana

1. Między Państwami Członkowskimi a Komisją następuje wymiana informacji na temat doświadczeń nabytych w zakresie zapobiegania poważnym awariom oraz ograniczania ich skutków. Informacje te dotyczą w szczególności sposobów funkcjonowania środków przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

2. Komisja ustala i zachowuje do dyspozycji Państw Członkowskich rejestr oraz system informacji, w szczególności zawierający szczegóły dotyczące poważnych awarii, które miały miejsce na terytorium Państw Członkowskich, w celu:

a) szybkiego upowszechnienia informacji dostarczonych przez Państwa Członkowskie wszystkim właściwym organom, zgodnie z art. 15 ust. 1;

b) rozpowszechniania pośród właściwych organów analiz przyczyn poważnych awarii oraz doświadczeń nabytych w wyniku takich awarii;

c) dostarczenia właściwym organom informacji dotyczących środków zapobiegawczych;

d) dostarczenia informacji o organizacjach udzielających porad i istotnych informacji na temat powstawania, zapobiegania i łagodzenia poważnych awarii.

W rejestrze i systemie informacyjnym zostaną zawarte co najmniej następujące informacje:

a) informacje dostarczone przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 1;

b) analiza przyczyn awarii;

c) doświadczenia nabyte w wyniku awarii;

d) informacja o środkach zapobiegawczych potrzebnych, by zapobiec powtarzaniu się awarii.

3. Bez uszczerbku dla przepisów art. 20, dostęp do rejestru i systemu informacyjnego powinien być otwarty dla służb rządowych Państw Członkowskich, zrzeszeń przemysłowych i handlowych, związków zawodowych, organizacji pozarządowych z zakresu ochrony środowiska naturalnego oraz innych organizacji międzynarodowych i badawczych, prowadzących działalność w tej dziedzinie.

4. Zgodnie z procedurą ustanowioną w dyrektywie Rady 91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r. normalizującej i racjonalizującej sprawozdania dotyczące wykonywania niektórych dyrektyw z zakresu ochrony środowiska [9] dla zakładów objętych art. 6 i 9, Państwa Członkowskie co trzy lata dostarczają Komisji sprawozdanie. Co trzy lata Komisja publikuje streszczenie tych informacji.

Artykuł 20

Poufność

1. W interesie zapewnienia przejrzystości Państwa Członkowskie zapewniają obowiązek udostępnienia przez właściwe organy informacji otrzymanych na mocy niniejszej dyrektywy wszystkim osobom fizycznym i prawnym, które tego zażądają.

Informacje uzyskane przez właściwe organy lub Komisję mogą zostać uznane za poufne w przypadku, gdy taki jest wymóg przepisów prawa wewnętrznego, jeśli takie informacje odnoszą się do:

- poufności obrad właściwych organów i Komisji,

- poufności międzynarodowych stosunków i obrony narodowej,

- bezpieczeństwa publicznego,

- poufności postępowania wstępnego dochodzenia lub toczącego się postępowania sądowego,

- tajemnicy handlowej i przemysłowej, włączając własność intelektualną,

- danych osobowych lub akt osobowych,

- danych dostarczonych przez stronę trzecią, jeśli żąda ona, aby uznano je za poufne.

2. Niniejsza dyrektywa nie wyłącza możliwości zawierania przez Państwo Członkowskie umów dotyczących wymiany informacji z państwami trzecimi, w odniesieniu do których posiada ono dostęp na poziomie krajowym.

Artykuł 21

Kompetencje Komitetu

Środki wymagane do przyjęcia kryteriów, określonych w art. 9 ust. 6 pkt b) i w załącznikach II–VI odnoszących się do postępu technicznego oraz do sporządzenia sprawozdania wymienionego w art. 15 ust. 2, zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 22.

Artykuł 22

Komitet

Komisję wspiera komitet złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich, pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

Przedstawiciel Komisji przedstawia Komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet przedstawia swoją opinię na temat tego projektu w terminie, który zostanie ustalony przez przewodniczącego w zależności od wagi danej sprawy. W przypadku decyzji, które Rada przyjmuje na wniosek Komisji, opinia zostanie wydana większością głosów ustanowioną w art. 148 ust. 2 Traktatu. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w ramach Komitetu będą ważone w sposób określony w wymienionym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

Komisja podejmuje przewidziane środki, pod warunkiem że będą one zgodne z opinią Komitetu.

Jeśli przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeśli opinia nie została wydana, Komisja bezzwłocznie przedstawia Radzie propozycję środków, które należy podjąć. Rada stanowi kwalifikowaną większością głosów.

Jeśli po upływie trzech miesięcy od dnia przedstawienia Radzie wniosku nie podejmuje ona żadnego działania, wówczas proponowane środki zostaną przyjęte przez Komisję.

Artykuł 23

Uchylenie dyrektywy 82/501/EWG

1. Dyrektywa 82/501/EWG traci moc 24 miesiące po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.

2. Zawiadomienia, plany operacyjno-ratownicze i informacje dla społeczeństwa przedstawione lub sporządzone zgodnie z dyrektywą 82/501/EWG będą obowiązywały do czasu zastąpienia ich właściwymi przepisami niniejszej dyrektywy.

Artykuł 24

Wykonanie

1. Państwa Członkowskie przyjmują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż w ciągu 24 miesięcy od dnia jej wejścia w życie i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

W przypadku gdy Państwa Członkowskie przyjmują wymienione środki, zawierają one odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji podstawowe przepisy prawa krajowego uchwalone w dziedzinie objętej niniejsza dyrektywą.

Artykuł 25

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 26

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 grudnia 1996 r.

W imieniu Rady

B. Howlin

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 106 z 14.4.1994, str. 4 oraz Dz.U. C 238 z 13.9.1995, str. 4.

[2] Dz.U. C 295 z 22.10.1994, str. 83.

[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 16 lutego 1995 r. (Dz.U. C 56 z 6.3.1995, str. 80), wspólne stanowisko Rady z dnia 19 marca 1996 r. (Dz.U. C 120 z 24.4.1996, str. 20) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lipca 1996 (Dz.U. C 261 z 9.9.1996, str. 24).

[4] Dz.U. L 230 z 5.8.1982, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywa 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48).

[5] Dz.U. C 112 z 21.12.1973, str. 1.Dz.U. C 139 z 13.6.1977, str. 1.Dz.U. C 46 z 17.2.1983, str. 1.Dz.U. C 70 z 18.3.1987, str. 1.Dz.U. C 138 z 17.5.1993, str. 1.

[6] Dz.U. C 328 z 7.12.1987, str. 3.

[7] Dz.U. C 138 z 17.5.1993.

[8] Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1.

[9] Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48.

--------------------------------------------------

Lista załączników

| | Strona |

Załącznik I | — Stosowanie niniejszej dyrektywy … | 421 |

Załącznik II | — Minimalne dane i informacje, które należy uwzględnić w sprawozdaniu o bezpieczeństwie, o którym mowa w art. 9 … | 426 |

Załącznik III | — Zasady określone w art. 7 oraz informacje, o których mowa w art. 9, dotyczące systemu zarządzania i organizacji zakładu, mające na celu zapobieganie poważnym awariom … | 427 |

Załącznik IV | — Dane i informacje, które należy uwzględnić w planach operacyjno-ratowniczych, o których mowa w art. 11 … | 428 |

Załącznik V | — Poszczególne informacje, które zostaną podane do wiadomości publicznej zgodnie z art. 13 ust.1 … | 429 |

Załącznik VI | — Kryteria zgłaszania Komisji awarii, zgodnie z art. 15 ust. 1 … | 430 |

--------------------------------------------------