28.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/1

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (3). Tytuł I rozdział III oraz część II tytuł II rozdział II sekcja 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zawierają przepisy dotyczące systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli i zarządzania nim, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów oraz wymogów w zakresie przekazywania informacji w sektorze wina i upoważniają Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Te akty prawne powinny zastąpić odpowiednie przepisy rozporządzeń Komisji (WE) nr 555/2008 (4) i (WE) nr 436/2009 (5), jak również niektóre przepisy rozporządzeń Komisji (WE) nr 606/2009 (6) i (WE) nr 607/2009 (7) w odniesieniu do certyfikacji win ze szczepu i przepisów administracyjnych dotyczących prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów. Z myślą o uproszczeniu przepisów nowy akt delegowany powinien także zawierać przepisy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/560 (8).

(2)

Z myślą o pewności prawa należy zdefiniować niektóre terminy używane w niniejszym rozporządzeniu i w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/274 (9). Należy zdefiniować różne rodzaje obszarów uprawy winorośli oraz podmiotów w odniesieniu do konkretnych praw i wymogów określonych dla każdego z nich w obu tych rozporządzeniach.

(3)

W art. 62 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawia się ogólny wymóg, aby państwa członkowskie przyznawały zezwolenie na nasadzenie winorośli po złożeniu wniosku przez producentów zamierzających nasadzać lub powtórnie nasadzać winorośl. Jednak zgodnie z ust. 4 tego artykułu niektóre obszary są wyłączone z systemu zezwoleń. Konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących warunków stosowania tego zwolnienia. Aby zapobiec obchodzeniu nowego systemu, obszary przeznaczone do celów doświadczalnych lub na szkółki szczepów powinny być wykorzystywane jedynie do określonych celów. Produkty sektora wina uzyskane z takich obszarów nie powinny być wprowadzane do obrotu, chyba że państwa członkowskie uważają, że nie istnieje zagrożenie wystąpienia zakłóceń na rynku. Obecnie prowadzonym uprawom doświadczalnym winorośli i szkółkom szczepów należy zezwolić na kontynuację działalności zgodnie z przepisami mającymi do nich zastosowanie przed wejściem w życie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560. W celu zagwarantowania, że obszary, z których wino lub jego produkty przeznaczone są wyłącznie do spożycia w gospodarstwie domowym plantatora winorośli, nie będą się przyczyniały do powstawania zakłóceń na rynku, należy ustanowić ograniczenie wielkości i uzależnić to wyłączenie od warunku, że plantator winorośli nie zajmuje się produkcją wina na skalę handlową. Z tego samego powodu takie zwolnienie należy również rozszerzyć na organizacje nieprowadzące działalności handlowej. W odniesieniu do obszarów określonych przez producenta, który utracił pewien obszar uprawy winorośli w związku z obowiązkowym zakupem, prowadzonym w interesie publicznym na mocy prawa krajowego, należy ustanowić warunek w odniesieniu do maksymalnej powierzchni nowego obszaru, tak aby uniknąć naruszenia ogólnych celów systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli.

(4)

W art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia i określono kryteria kwalifikowalności i pierwszeństwa, które mogą stosować państwa członkowskie. Należy ustanowić szczególne warunki związane z niektórymi kryteriami kwalifikowalności i pierwszeństwa w celu zapewnienia równych szans w ich wdrażaniu oraz w celu uniknięcia obchodzenia systemu zezwoleń przez producentów, którym przyznano zezwolenia. Ponadto należy utrzymać trzy dodatkowe kryteria, wprowadzone na podstawie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560. Są to: kryterium kwalifikowalności dotyczące przywłaszczenia renomy chronionych oznaczeń geograficznych; kryterium pierwszeństwa preferujące producentów, którzy przestrzegają przepisów w ramach systemu i którzy nie porzucili winnic w swoich gospodarstwach; oraz kryterium pierwszeństwa preferujące organizacje nienastawione na zysk i służące celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą. Kryterium kwalifikowalności stanowi odpowiedź na potrzebę ochrony renomy konkretnych oznaczeń geograficznych, w podobny sposób jak renomy konkretnych nazw pochodzenia, zapewniając, by nie były one zagrożone nowymi nasadzeniami. Pierwsze kryterium pierwszeństwa preferuje niektórych wnioskodawców w oparciu o ich historię działalności wykazującą, że przestrzegają przepisów w ramach systemu zezwoleń oraz że nie występują oni o zezwolenia na nowe nasadzenia, mając jednocześnie obszary uprawy winorośli wyłączone z produkcji, które mogłyby otrzymać zezwolenie na nasadzenie. Drugie kryterium pierwszeństwa ma na celu preferowanie organizacji nienastawionych na zysk i służących celom społecznym, które otrzymały grunty skonfiskowane w związku z aktami terroryzmu lub innego rodzaju działalnością przestępczą, w celu propagowania społecznego użytkowania terenów, które w przeciwnym razie mogłyby być wyłączone z produkcji.

(5)

Biorąc pod uwagę art. 118 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz w celu uwzględnienia naturalnych i społeczno-gospodarczych różnic i różnych strategii wzrostu wśród podmiotów w tych różnych obszarach na określonym terytorium, państwa członkowskie powinny stosować kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa, o których mowa w art. 64 ust. 1 oraz 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, jak również trzy dodatkowe kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa, w różny sposób na szczeblu regionalnym w zależności od tego, czy są to szczególne obszary kwalifikujące się do objęcia chronioną nazwą pochodzenia (ChNP), szczególne obszary kwalifikujące się do objęcia chronionym oznaczeniem geograficznym (ChOG), czy obszary bez oznaczenia geograficznego. Takie różnice w stosowaniu tych kryteriów w różnych obszarach danego terytorium powinny zawsze opierać się na różnicach między tymi obszarami.

(6)

W celu reagowania na przypadki obchodzenia systemu nieprzewidziane w niniejszym rozporządzeniu państwa członkowskie powinny przyjąć środki zapobiegające obchodzeniu kryteriów kwalifikowalności lub kryteriów pierwszeństwa przez ubiegających się o zezwolenia, w przypadku gdyby ich działania nie były objęte szczegółowymi przepisami przeciwdziałającymi obchodzeniu określonymi w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli chodzi o konkretne kryteria kwalifikowalności i kryteria pierwszeństwa.

(7)

Art. 66 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje możliwość współistnienia winorośli, do której wykarczowania zobowiązał się producent, z nowo nasadzoną winoroślą. Aby zapobiec nieprawidłowościom, państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania odpowiednich środków w celu zapewnienia, by zobowiązanie do wykarczowania zostało spełnione, w tym wymogu wnoszenia zabezpieczenia towarzyszącego przyznaniu zezwolenia na przewidywane ponowne nasadzenie. Ponadto konieczne jest doprecyzowanie, że w przypadku gdy karczowanie nie zostało przeprowadzone w czteroletnim terminie określonym w tym przepisie, winorośl nasadzoną w danym obszarze należy uznać za nieuprawnioną.

(8)

Art. 66 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zezwala państwom członkowskim na ograniczenie ponownego nasadzenia na obszarach kwalifikujących się do produkcji win objętych chronionymi nazwami pochodzenia lub chronionymi oznaczeniami geograficznymi, zgodnie z zaleceniami uznanych i reprezentatywnych organizacji zawodowych. Przyczyny takich decyzji o ograniczeniu powinny być zdefiniowane w celu wyjaśnienia ich zakresu, gwarantując jednocześnie, że system jest spójny i że jest niemożliwy do obejścia. Należy zapewnić, by automatyczność w przyznawaniu zezwoleń na ponowne nasadzenia, ustanowiona w art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nie utrudniała państwom członkowskim ograniczania udzielania zezwoleń dla konkretnych obszarów zgodnie z art. 63 ust. 2 lit. b) oraz ust. 3 tego rozporządzenia. Należy jednak wyjaśnić, że niektóre szczególne przypadki nie mogą być uznawane za próbę obejścia systemu.

(9)

Art. 145 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że niektóre państwa członkowskie prowadzą rejestr winnic, który zawiera aktualne informacje na temat potencjału produkcyjnego. Szczegóły dotyczące informacji, które mają być zawarte w rejestrze winnic, powinny zostać określone w niniejszym rozporządzeniu.

(10)

Art. 147 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że produkty sektora wina mogą być wprowadzane do obrotu na terytorium Unii jedynie, jeśli posiadają oficjalnie zatwierdzony dokument towarzyszący. Należy ustanowić przepisy dotyczące stosowania dokumentów towarzyszących.

(11)

Z doświadczeń państw członkowskich wynika, że zakres zwolnienia z obowiązku przewozu produktów sektora wina na podstawie dokumentu towarzyszącego może obejmować większe odległości i szerszy zakres działalności, a tym samym ułatwiać transport wina, nie uniemożliwiając równocześnie osiągnięcia zadowalającego poziomu identyfikowalności produktów sektora wina. W szczególności zwolnieniem powinny być objęte sok winogronowy i moszcz winogronowy, opatrzone kodami CN 2009 61 i 2009 69, dostarczane podmiotom, które nie uczestniczą w produkcji wina, ponieważ podmioty te nie podlegają kontroli przez organy odpowiedzialne za sektor wina, a identyfikowalność tych produktów można zapewnić za pomocą dokumentu handlowego.

(12)

Dyrektywa Rady 2008/118/WE (10) zawiera ujednolicone uregulowania w odniesieniu do niektórych wyrobów akcyzowych, w tym niektórych napojów alkoholowych, i przewiduje, że przesyłkom tych towarów musi towarzyszyć elektroniczny dokument administracyjny i inne dokumenty. W celu ustanowienia jednolitych zasad mających zastosowanie w całej Unii, a także uproszczenia formalności administracyjnych dla podmiotów, należy zapewnić, aby dokumenty towarzyszące przewozowi produktów sektora wina na potrzeby stosowania przepisów o podatku akcyzowym, były również traktowane jako uznane dokumenty towarzyszące w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(13)

Biorąc pod uwagę art. 40 dyrektywy 2008/118/WE oraz w celu przyśpieszenia formalności administracyjnych dla podmiotów i zwiększenia poziomu gwarancji wiarygodności certyfikacji i identyfikowalności produktów sektora wina, w odniesieniu do produktów sektora wina pochodzących od drobnych producentów i do przesyłek produktów sektora wina nieobjętych podatkiem akcyzowym należy uznać stosowanie uproszczonego systemu informatycznego służącego do wydawania elektronicznych dokumentów towarzyszących, wprowadzonego przez państwa członkowskie, przewidującego wykorzystanie dokumentu handlowego zawierającego co najmniej informacje niezbędne do zidentyfikowania produktu i prześledzenia przebytej przez niego drogi. Jednak aby umożliwić państwom członkowskim, które nie stosują jeszcze takiego systemu informatycznego, utworzenie go, należy ustanowić okres przejściowy, podczas którego dopuszczalne będzie korzystanie zarówno z towarzyszących dokumentów elektronicznych, jak i papierowych.

(14)

Biorąc pod uwagę art. 30 dyrektywy 2008/118/WE, należy zezwolić państwom członkowskim na stosowanie uproszczonych procedur i dokumentów, które umożliwiają im monitorowanie transportu produktów sektora wina wyłącznie w obrębie ich terytorium.

(15)

Dokumenty towarzyszące mogą również służyć ogólnie do poświadczania określonych cech produktów sektora wina oraz w szczególności do poświadczania roku zbiorów lub odmiany winorośli i ich ChNP lub ChOG. W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich podmiotów należy ustanowić w niniejszym rozporządzeniu warunki, zgodnie z którymi dokumenty towarzyszące mogą być wykorzystywane do celów poświadczania powyższych informacji. W celu uproszczenia formalności administracyjnych dla podmiotów oraz uwolnienia właściwych organów od obciążeń związanych z rutynowymi zadaniami należy ustanowić przepisy, które pozwalałyby właściwym organom na upoważnienie podmiotów wysyłających do samodzielnego wypełnienia i poświadczenia w dokumentach towarzyszących źródła lub pochodzenia oraz właściwości produktów sektora wina, roku zbiorów lub odmiany (odmian) winorośli, z których produkty są wytwarzane, oraz ChNP lub ChOG wina.

(16)

Jeżeli podmioty muszą przedstawić na wniosek państw trzecich konkretne świadectwa dotyczące cech wina, niniejsze rozporządzenie powinno przewidywać możliwość stosowania certyfikacji w odniesieniu do wywożonych produktów sektora wina oraz ustanowić warunki jej autentyczności i stosowania.

(17)

Jako uzupełnienie dokumentów towarzyszących zgodnie z przepisami celnymi wymagane są dodatkowe dokumenty, takie jak deklaracje wywozowe jako dowód wywozu produktów sektora wina. Należy zatem określić dodatkowe procedury dotyczące sporządzania i zatwierdzania takich dokumentów zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (11).

(18)

Produkty sektora wina przewożone luzem są bardziej narażone na nadużycia niż oznakowane produkty w butelkach wyposażonych w zamknięcia jednorazowe. W związku z tym przy tego rodzaju przesyłkach powinno być wymagane uprzednie poinformowanie właściwego organu w miejscu załadunku o szczegółach zawartych w dokumencie towarzyszącym, chyba że stosuje się system informatyczny umożliwiający właściwemu organowi uzyskanie tych informacji w miejscu rozładunku.

(19)

W celu ułatwienia właściwym organom kontroli przewozu przesyłek produktów pochodzących z państw trzecich, dopuszczonych do swobodnego obrotu, lub produktów pochodzących z Unii, które zostały najpierw wywiezione, a następnie ponownie przywiezione do Unii, w dokumentach towarzyszących przesyłkom tego rodzaju produktów po dopuszczeniu do swobodnego obrotu powinno być wymagane odniesienie do dokumentów wykorzystanych do celów dopuszczenia do swobodnego obrotu lub, w przypadku produktów pochodzących z Unii, do dokumentu towarzyszącego wydanego do celów pierwotnej przesyłki lub innego zaakceptowanego dokumentu potwierdzającego pochodzenie produktów.

(20)

Ze względu na pewność prawa należy ustanowić zasady w celu zharmonizowania działań, które mają zostać podjęte przez odbiorcę w przypadku odmowy przyjęcia produktu przewożonego na podstawie dokumentu towarzyszącego oraz określenia, na podstawie którego dokumentu towarzyszącego produkt może być później transportowany.

(21)

W przypadku gdy właściwy organ stwierdzi lub ma uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że doszło do poważnego naruszenia przez wysyłającego przepisów unijnych i krajowych w sektorze wina w odniesieniu do przewozu produktów sektora wina na podstawie dokumentów towarzyszących lub w odniesieniu do warunków produkcji lub składu takich produktów, jak i z myślą o umożliwieniu właściwym organom monitorowania późniejszego przewozu lub podejmowanie decyzji w sprawie wykorzystania danego produktu w przyszłości, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące procedury, która może być wymagana przez właściwe organy w odniesieniu do dokumentów towarzyszących oraz wymiany informacji i wzajemnej pomocy między właściwymi organami w takich sytuacjach.

(22)

Aby zapewnić skutek odstraszający lub przywrócić legalność w przypadku naruszeń dotyczących dokumentów towarzyszących przewozowi produktów sektora wina, które nie są poważnymi naruszeniami, należy ustanowić przepisy umożliwiające właściwemu organowi, który wykrył nieprawidłowości, podjęcie odpowiednich działań w celu uregulowania takiego przewozu lub wprowadzenie proporcjonalnych środków w związku z nieprawidłowościami, w tym zakazu wprowadzania do obrotu przedmiotowych produktów, oraz poinformowanie właściwego organu w miejscu załadunku.

(23)

W trosce o pewność prawa właściwe jest, aby obowiązywały przepisy dotyczące przypadków siły wyższej lub nieprzewidzianych zdarzeń w trakcie transportu, tak aby przewoźnik wiedział, co jest niezbędne do uregulowania danego przewozu.

(24)

Art. 90 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że przywożonym produktom sektora wina objętym tym artykułem musi towarzyszyć zaświadczenie sporządzone przez właściwy organ w kraju pochodzenia produktu oraz sprawozdanie z analiz opracowane przez podmiot lub służby wyznaczone przez państwo trzecie pochodzenia produktu. W celu zmniejszenia liczby dokumentów wymaganych przy przywozie do Unii oraz w celu ułatwienia przeprowadzania kontroli właściwym organom państw członkowskich, zaświadczenia i sprawozdania z analiz powinny zostać połączone w ramach jednego dokumentu – VI-1. Z myślą o zapewnieniu pewności prawa i ułatwień w handlu należy wprowadzić przepisy sprawiające, że taki dokument będzie traktowany jako dokument potwierdzający właściwości produktu sektora wina, rok zbiorów lub odmianę (odmiany) winorośli, lub chronioną nazwę pochodzenia (ChNP) lub chronione oznaczenie geograficzne (ChOG).

(25)

Ze względu na harmonizację i zmniejszanie obciążeń administracyjnych zarówno z myślą o podmiotach, jak i o państwach członkowskich, odstępstwa od obowiązku przedstawienia dokumentu VI-1 dla produktów sektora wina, które są przywożone do Unii, powinny zostać dostosowane do zwolnień mających zastosowanie do dokumentów towarzyszących przewozom produktów sektora wina po ich dopuszczeniu do swobodnego obrotu w obrębie Unii, do unijnego systemu zwolnień celnych określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1186/2009 (12) i do zwolnień wynikających z konkretnych konwencji o stosunkach dyplomatycznych zawartych z państwami trzecimi.

(26)

Aby umożliwić właściwym organom państw członkowskich stosowanie zharmonizowanych procedur i tego samego rodzaju dokumentu bez względu na państwo członkowskie przeznaczenia przywożonych produktów, należy wprowadzić wzór dokumentu VI-1 i jego wyciągu, dokumentu VI-2, a także szczegóły dotyczące procedury, która ma być stosowana do ich wydawania.

(27)

Należy ustalić zasady dotyczące stosowania dokumentu VI-1 i wyciągu VI-2, aby zagwarantować, że wszystkie zainteresowane strony będą dopuszczać przesyłkę do swobodnego obrotu zgodnie z taką samą procedurą. Biorąc pod uwagę praktyki handlowe, należy wyraźnie podkreślić, że w przypadku dzielenia jednej partii wina na mniejsze właściwe organy powinny być uprawnione do zlecania sporządzenia pod ich nadzorem wyciągów z dokumentu VI-1, które towarzyszyć będą każdej nowej partii produktu powstałej na skutek podziału.

(28)

Aby ułatwić wymianę handlową i uprościć przywozy pośrednie, należy ustanowić przepisy określające przypadki, w których nie są wymagane dalsze analizy w odniesieniu do przywozu z państw trzecich innych niż państwo pochodzenia produktu sektora wina.

(29)

W celu uwzględnienia specyfiki konkretnych win, takich jak wina likierowe i wina wzmocnione do destylacji, jak również win z oznaczeniem geograficznym, należy ustanowić przepisy w odniesieniu do wykorzystania dokumentu VI-1 do przesyłek takich win. W celu zmniejszenia obciążeń spoczywających na eksporterach i organach władz przedstawienie dokumentu VI-1 powinno być wystarczającym poświadczeniem oznaczenia geograficznego lub pochodzenia winnego alkoholu dodanego do win likierowych lub win wzmocnionych do destylacji, o ile spełnione są określone warunki.

(30)

W celu ułatwienia wymiany handlowej z państwami trzecimi, które zawarły z Unią Europejską umowy zawierające klauzule dotyczące bliższej współpracy w zakresie zapobiegania nadużyciom i które utrzymują dobre stosunki handlowe z Unią, należy upoważnić producentów z tych państw do samodzielnego wystawiania dokumentów VI-1 i uznawać te dokumenty za dokumenty wydane przez właściwe organy państw trzecich lub instytucje albo służby wyznaczone przez państwa trzecie, o których mowa w art. 90 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w sposób podobny do tego, który jest już dozwolony w przypadku win pochodzących z Unii.

(31)

Biorąc pod uwagę rozwój systemów komputerowych w sektorze wina oraz w celu ułatwienia monitorowania transportu i kontroli produktów sektora wina, należy również zezwolić na wykorzystanie systemów komputerowych i wydawanie dokumentów elektronicznych przez właściwe organy państw trzecich lub bezpośrednio przez podmioty w państwach trzecich pod nadzorem właściwych organów. Niemniej jednak wykorzystanie systemów komputerowych powinno być uzależnione od przestrzegania pewnych minimalnych warunków i uznania przez Unię, że system kontroli ustanowiony w państwie trzecim zapewnia wystarczające gwarancje co do charakteru, pochodzenia oraz identyfikowalności produktów sektora wina przywożonych do Unii z tego państwa trzeciego. W związku z tym konieczne jest określenie tych minimalnych warunków. W celu uproszczenia i przyspieszenia procedur zarówno dla podmiotów, jak i właściwych organów upoważnionych do wydawania wyciągów VI-2, należy zezwolić organom państw członkowskich na wydawanie takich wyciągów za pomocą systemów komputerowych, zgodnie z procedurami, które mają zostać przez nie ustalone.

(32)

Zgodnie z art. 147 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 osoby fizyczne lub osoby prawne, które przechowują produkty sektora wina, są zobowiązane do prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów w odniesieniu do tych produktów. Jednak w przypadku niektórych podmiotów, których zasoby lub sprzedaż nie przekraczają określonych progów, lub które sprzedają produkty jedynie na terenie własnych zakładów, prowadzenie ewidencji stanowiłby nieproporcjonalne obciążenie. Dlatego te podmioty powinny być zwolnione z tego obowiązku. Do celów przejrzystości i kontroli państwa członkowskie powinny prowadzić wykaz podmiotów mających obowiązek prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów. Ponadto w celu zapewnienia identyfikowalności i monitorowania przemieszczania i przechowywania produktów sektora wina należy ustanowić zasady dotyczące potrzeby stworzenia osobnego rejestru dla każdego przedsiębiorstwa, jak również informacji na temat sposobu prowadzenia takich rejestrów oraz tego, jakie rodzaje działalności należy wpisywać do rejestru.

(33)

W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić wspólne zasady mające zastosowanie do wszystkich podmiotów. W celu ułatwienia kontroli państwa członkowskie powinny jednak móc ustanowić dodatkowe przepisy dotyczące objętych rejestracją informacji na temat niektórych produktów lub działań, które mają zostać wpisane do rejestru, oraz wymagać od podmiotów powiadamiania o niektórych rodzajach obróbki, które mają być wpisywane do rejestru. Jednak ze względu na fakt, że takie powiadomienia mogłyby powodować nieproporcjonalne obciążenia administracyjne dla niektórych podmiotów, uzasadnione jest, aby ograniczyć możliwość nakładania przez państwa członkowskie wymogu składania takich powiadomień.

(34)

Aby ułatwić gromadzenie danych z zakresu informacji o rynku na potrzeby monitorowania rynku i zarządzania nim, przy jednoczesnym ograniczeniu obciążeń administracyjnych, należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by deklaracje dotyczące produkcji oraz stanu zapasów były składane przez zainteresowane podmioty mające siedzibę w państwach członkowskich, które mają obowiązek prowadzenia rejestru winnic. Państwa członkowskie, które nie są zobowiązane do prowadzenia rejestru winnic, powinny jednak mieć możliwość domagania się takiej deklaracji. W celu uniknięcia powielania danych państwa członkowskie, które wprowadziły rejestr winnic zawierający corocznie aktualizowane informacje dotyczące obszaru upraw winorośli w odniesieniu do każdego plantatora winorośli, powinny mieć możliwość zwolnienia przedsiębiorców z deklarowania powierzchni w deklaracjach produkcji.

(35)

W celu poprawy identyfikowalności oraz zarządzania rynkiem państwom członkowskim należy zezwolić na gromadzenie dodatkowych danych dotyczących produkcji winogron i moszczu winogronowego przeznaczonych do produkcji wina. W tym celu państwom członkowskim należy zezwolić na wymaganie deklaracji zbiorów.

(36)

W celu poprawy identyfikowalności oraz zarządzania rynkiem państwom członkowskim należy zezwolić na gromadzenie danych na temat działań, które mogą mieć miejsce między datą rzeczywistego zbioru a datami składania deklaracji zbiorów i produkcji dotyczących przetwarzania lub wprowadzania do obrotu zebranych winogron i pochodzących z nich moszczu oraz soku winogronowego.

(37)

W celu poprawy przejrzystości i zarządzania rynkiem przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie powinny utrudniać państwom członkowskim zwracania się o bardziej wyczerpujące informacje. Ponadto w przypadku braku produkcji lub zapasów państwom członkowskim należy zezwolić na zwolnienie podmiotów z obowiązku składania deklaracji.

(38)

Do celów art. 89 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 należy ustanowić jednolite zasady dotyczące kontroli, które mają zostać przeprowadzone w odniesieniu do rynku wewnętrznego. W związku z tym organy odpowiedzialne za monitorowanie przechowywania i wprowadzania do obrotu produktów sektora wina powinny dysponować narzędziami niezbędnymi do przeprowadzania skutecznych kontroli, zgodnie z jednolitymi zasadami mającymi zastosowanie w całej Unii, w odniesieniu do potencjału produkcyjnego, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących, certyfikacji oraz rejestru przychodów i rozchodów.

(39)

W celu zagwarantowania sprawnego funkcjonowania kontroli i pobierania próbek winogron i produktów sektora wina należy przyjąć przepisy mające na celu powstrzymanie stron podlegających kontroli przed zakłócaniem tych kontroli oraz zobowiązanie tych stron do ułatwiania pobierania próbek i przekazywania informacji wymaganych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(40)

Z myślą o zapewnieniu państwom członkowskim skutecznych narzędzi, które pozwolą ograniczyć ryzyko popełniania oszustw związanych z produkcją wina, ustanowiona została analityczna baza danych izotopowych, o której mowa w art. 89 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Została ona stworzona w europejskim ośrodku referencyjnym ds. kontroli w sektorze wina, który nią zarządza i który został ustanowiony w ramach Wspólnego Centrum Badawczego. Zastosowanie metod referencyjnych analizy izotopowej zapewnia skuteczne kontrole wzbogacania produktów sektora wina lub pozwala wykryć, czy do takich produktów dodano wodę. Obok innych technik analitycznych analityczna baza danych izotopowych pomaga w sprawdzaniu, czy produkty sektora wina są zgodne z pochodzeniem i odmianami wskazanymi w deklaracji. W tym celu należy ustanowić przepisy umożliwiające zastosowanie metod referencyjnych analizy izotopowej oraz prowadzenie i aktualizację bazy danych analitycznych.

(41)

Państwa członkowskie powinny zapewnić skuteczność pracy organów odpowiedzialnych za kontrole w sektorze wina. W związku z tym kontrole powinny być koordynowane między właściwymi organami w państwach członkowskich, w sytuacji gdy za kontrole w sektorze wina odpowiada wiele różnych organów, a państwa członkowskie powinny wyznaczyć pojedynczy organ odpowiedzialny za komunikację między nimi a Komisją.

(42)

Aby ułatwić przeprowadzanie kontroli w całej Unii, państwa członkowskie powinny podjąć działania niezbędne do zapewnienia, by personel właściwych organów posiadał kompetencje w zakresie prowadzenia dochodzeń właściwe dla zagwarantowania przestrzegania przepisów.

(43)

W celu zapewnienia identyfikowalności produktów sektora wina i zgodności z unijnymi przepisami odnoszącymi się do sektora wina należy utrzymać koordynację kontroli i dostępu do informacji dla właściwych organów w sektorze wina. Aby w pełni zrealizować to skoordynowane podejście, różne organy zaangażowane w kontrole produktów sektora wina objętych akcyzą powinny mieć dostęp do informacji na temat przewożenia tych produktów na podstawie dyrektywy 2008/118/WE i rozporządzenia (WE) nr 684/2009. W tym celu wskazane jest uwzględnienie skomputeryzowanego systemu przepływu produktów objętych podatkiem akcyzowym i nadzoru nad nimi ustanowiony decyzją nr 1152/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (13).

(44)

Współzależność rynków sektora wina oraz handlu między państwami członkowskimi i państwami trzecimi wymaga ścisłej współpracy między różnymi organami odpowiedzialnymi za kontrole. W celu skutecznej współpracy między państwami członkowskimi w zakresie stosowania przepisów w sektorze wina właściwe organy państw członkowskich powinny być w stanie komunikować się z właściwymi organami innego państwa członkowskiego. W tym celu należy ustanowić zasady regulujące wzajemną pomoc na żądanie. W celu uproszczenia zarządzania wydatkami związanymi z pobieraniem i wysyłaniem próbek, ich analizą i badaniami organoleptycznymi oraz korzystaniem z usług specjalisty powinna zostać ustanowiona zasada, że tego rodzaju wydatki ponosi właściwy organ państwa członkowskiego zlecający pobieranie próbek lub zamawiający usługi eksperta.

(45)

Aby zwiększyć skuteczność wzajemnej pomocy właściwych organów, niniejsze rozporządzenie powinno zawierać przepis dotyczący mocy wiążącej wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym przeprowadzono kontrolę.

(46)

W celu skutecznego zwalczania oszustw, aby uniknąć poważnego ryzyka nadużyć finansowych lub aby podjąć odpowiednie działania w przypadku podejrzenia lub wykrycia niezgodności produktów sektora wina z unijnymi przepisami, instytucje łącznikowe odnośnych państw członkowskich powinny mieć możliwość powiadamiania się wzajemnie o takich przypadkach. W tym celu zainteresowane państwa członkowskie powinny korzystać z systemów informatycznych udostępnianych przez Komisję.

(47)

Art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przewiduje kary administracyjne w przypadkach niezgodności w odniesieniu do kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań lub innych obowiązków wynikających ze stosowania sektorowego prawodawstwa rolnego. Na podstawie art. 71 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 należy ustanowić kary administracyjne w odniesieniu do nasadzeń bez zezwolenia. W celu zapewnienia odstraszającego skutku państwa członkowskie powinny móc stopniować te kary, w zależności od wartości handlowej win wytwarzanych w odnośnych winnicach. Minimalna wysokość tych kar powinna odpowiadać średniemu rocznemu dochodowi z hektara obszaru uprawy winorośli na poziomie Unii, mierzonemu jako marża brutto na hektar obszaru uprawy winorośli. Należy stopniować kary, począwszy od tej wartości minimalnej, w zależności od tego, jak długo trwało nieprzestrzeganie przepisów. Państwa członkowskie powinny również mieć możliwość stosowania wyższych kar minimalnych wobec producentów na danym obszarze, w przypadku gdy minimalne wartości ustalone na szczeblu unijnym kształtują się poniżej szacowanego średniego rocznego dochodu z hektara danego obszaru. Takie zwiększenie minimalnej wartości kary powinno być proporcjonalne do szacunkowego średniego rocznego dochodu z hektara w odniesieniu do obszaru, na którym znajduje się niedozwolona uprawa winorośli,

(48)

Z uwagi na potrzebę zapewnienia szybkiej i skutecznej ochrony konsumentów kluczowe znaczenie ma zapewnienie możliwości zawieszenia stosowania dokumentów towarzyszących i procedur certyfikacyjnych przez podmioty, których działalność została uznana za niezgodną z unijnymi przepisami w zakresie produkcji lub transportu produktów sektora wina lub stosowania uproszczonych przepisów albo elektronicznych procedur dotyczących przywozu w przypadku wystąpienia oszustw lub zagrożenia dla zdrowia konsumentów, lub co do których istnieje podejrzenie niezgodności z tymi unijnymi przepisami.

(49)

W celu zapewnienia skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia oraz właściwego monitorowania rynku wina należy ustanowić kary ze skutkiem odstraszającym, które mają być stosowane przez państwa członkowskie w zależności od dotkliwości i powtarzalności nieprzestrzegania przepisów w przypadku niespełniania obowiązków prowadzenia rejestru przychodów i rozchodów, składania deklaracji lub przesyłania powiadomień.

(50)

W celu zapewnienia równego traktowania podmiotów należy ustanowić zasady dotyczące przypadków oczywistych błędów oraz wyjątkowych okoliczności.

(51)

Zgodnie z art. 223 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 należy ustanowić przepisy w sprawie powiadomień przekazywanych Komisji przez państwa członkowskie. W tym celu należy określić charakter i rodzaj informacji, które mają być przekazywane, oraz warunków publikowania informacji.

(52)

W celu ułatwienia kontroli dokumentów przywozu produktów sektora wina wydanych przez państwa trzecie Komisja powinna sporządzić i opublikować wykaz właściwych organów, wyznaczonych instytucji lub służb i upoważnionych producentów wina zgłoszonych przez państwa trzecie do celów sporządzania takich dokumentów. W celu ułatwienia komunikacji i przesyłania żądania pomocy między państwami członkowskimi a Komisją, z jednej strony, a państwami trzecimi, z drugiej strony, Komisja powinna również podać do publicznej wiadomości, która instytucja jest instytucją łącznikową wyznaczoną w każdym z państw trzecich do kontaktowania się z Komisją i państwami członkowskimi.

(53)

W celu zapewnienia odpowiedniej jakości produktów sektora wina należy ustanowić przepisy dotyczące wprowadzenia w życie zakazu nadmiernego tłoczenia winogron. Weryfikacja prawidłowego stosowania tego zakazu wymaga odpowiedniego monitorowania produktów ubocznych powstałych w wyniku produkcji wina i ich ostatecznego wykorzystania. W tym celu powinny zostać ustalone zasady dotyczące minimalnej zawartości alkoholu w produktach ubocznych po wytłoczeniu winogron, jak również warunków obowiązkowego usuwania produktów ubocznych znajdujących się w posiadaniu osób fizycznych, osób prawnych lub grup osób, pod nadzorem właściwych organów państw członkowskich. Ponieważ warunki te są bezpośrednio związane z procesem produkcji wina, powinny one zostać umieszczone w wykazie wraz z praktykami enologicznymi i ograniczeniami dotyczącymi produkcji wina określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 606/2009. Należy zatem odpowiednio zmienić wspomniane rozporządzenie.

(54)

W trosce o jasność i pewność prawa należy skreślić przepisy rozporządzenia (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009, które zostaną zastąpione niniejszym rozporządzeniem i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/274. Z tego samego powodu rozporządzenie (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane (UE) 2015/560 powinny zostać uchylone,

a)

systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli;

b)

rejestru winnic;

c)

uznawanych dokumentów towarzyszących, certyfikacji i przepisów dotyczących przywozu wina;

d)

rejestru przychodów i rozchodów;

e)

obowiązkowych deklaracji;

f)

kontroli i analitycznej bazy danych izotopowych;

g)

właściwych organów i ich wzajemnej pomocy;

h)

kar;

i)

powiadomień i publikacji zgłoszonych informacji.

a)

„plantator winorośli” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Unii w rozumieniu art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz które posiadają obszar upraw winorośli, jeżeli produkt pochodzący z tego obszaru jest wykorzystywany do komercyjnej produkcji produktów sektora wina lub obszar ten jest objęty zwolnieniami do celów doświadczalnych lub związanych z przeznaczeniem na szkółki szczepów, o których mowa w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

b)

„produkty sektora wina” oznaczają produkty wymienione w części XII załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, z wyłączeniem octu winnego objętego kodami CN 2209 00 11 i 2209 00 19;

c)

„działka winnicy” oznacza działkę rolną zgodnie z definicją w art. 67 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 obsadzoną winoroślą przeznaczoną do komercyjnego wytwarzania produktów sektora wina lub objętą zwolnieniami do celów doświadczalnych, lub w związku z przeznaczeniem na szkółki szczepów, o których mowa w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

d)

„opuszczony obszar uprawy” oznacza obszar uprawy winorośli, który od ponad pięciu lat winiarskich nie jest już regularnie uprawiany w celu otrzymania zbywalnego produktu, bez uszczerbku dla przypadków szczególnych określonych przez państwa członkowskie, których karczowanie nie upoważnia już producenta do otrzymania zezwolenia na nowe nasadzenia zgodnie z art. 66 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

e)

„podmiot dokonujący zbiorów” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, które dokonują zbioru winogron pochodzących z obszaru, na którym zostały one nasadzone w celu prowadzenia sprzedaży tych winogron do produkcji produktów sektora wina przez strony trzecie lub w celu przetworzenia ich na produkty sektora wina w swoim gospodarstwie, lub zlecania ich przetworzenia w swoim gospodarstwie w celach komercyjnych;

f)

„przetwórca” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, przez które lub w imieniu których przetwarzane jest wino, w wyniku czego powstaje wino, wino likierowe, wino musujące i gazowane wino półmusujące, gazowane wino musujące i wino półmusujące, gatunkowe wino musujące lub aromatyczne gatunkowe wino musujące;

g)

„sprzedawca detaliczny” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których działalność gospodarcza obejmuje bezpośrednią sprzedaż konsumentom wina i moszczu winogronowego w małych ilościach, które określają poszczególne państwa członkowskie, mając na uwadze szczególne cechy handlu i dystrybucji, ale z wyłączeniem osób, które wykorzystują piwnice wyposażone do składowania wina lub urządzenia do butelkowania wina w znacznych ilościach, oraz osób, które zajmują się sprzedażą obwoźną wina przewożonego luzem;

h)

„butelkowanie” oznacza umieszczanie wina jako produktu końcowego w pojemnikach o pojemności nie przekraczającej 60 litrów, do celów handlowych;

i)

„podmiot dokonujący butelkowania” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, które butelkują wino lub w imieniu którego przeprowadzane jest butelkowanie wina;

j)

„handlowiec” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę takich osób, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, które nie są konsumentami prywatnymi ani sprzedawcami detalicznymi, które posiadają zapasy produktów sektora wina w celach komercyjnych lub zajmują się handlem nimi i ewentualnie je butelkują, z wyjątkiem gorzelni;

k)

„rok winiarski” oznacza rok gospodarczy dla sektora wina, o którym mowa w art. 6 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

a)

uzyskać zezwolenie zgodnie z art. 64 lub 68 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do danego obszaru, tak aby winogrona produkowane na tym obszarze oraz produkty sektora wina otrzymane z tych winogron mogły być wprowadzone do obrotu; lub

b)

wykarczować taki obszar na własny koszt zgodnie z art. 71 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

a)

obszar taki nie przekracza 0,1 ha;

b)

dany plantator winorośli nie zajmuje się komercyjną produkcją wina ani komercyjną produkcją innych produktów sektora wina.

a)

dany teren, który ma być ponownie nasadzony, znajduje się w tym samym obszarze chronionej nazwy pochodzenia (ChNP) lub chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG) co obszar wykarczowany, a ponowne nasadzenie winoroślą jest zgodne z tą samą specyfikacją chronionej nazwy pochodzenia ChNP lub ChOG co obszar wykarczowany;

b)

celem ponownego nasadzenia jest produkcja win nieposiadających oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że wnioskodawca podejmuje takie same zobowiązania, jak te ustanowione w pkt 2 sekcji A i B załącznika I do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do nowych nasadzeń.

a)

w przypadku przewożenia produktów sektora wina z winnic do zakładów produkcji wina, między dwoma pomieszczeniami tego samego przedsiębiorstwa lub między pomieszczeniami należącymi do grupy producentów, kiedy nie następuje zmiana właściciela, pod warunkiem że transportu dokonuje się na potrzeby produkcji, przetwarzania, składowania lub butelkowania wina, całkowita odległość drogą nie przekracza 70 km i transport odbywa się wyłącznie na terytorium jednego państwa członkowskiego lub został zatwierdzony przez właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich;

b)

w przypadku przewozu wytłoków winogronowych i drożdżowego osadu winiarskiego:

c)

w przypadku soku winogronowego i moszczu, objętych kodami CN 2009 61 i 2009 69, dostarczanych podmiotom, które nie biorą udziału w produkcji wina, jeżeli produktowi towarzyszy dokument handlowy;

d)

w przypadku produktów sektora wina wytwarzanych i transportowanych wyłącznie w obrębie terytorium państw członkowskich, które nie podlegają obowiązkowi prowadzenia rejestru winnic zgodnie z art. 145 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

e)

w przypadku wymienionych poniżej produktów sektora wina przewożonych wyłącznie w obrębie terytorium państwa członkowskiego w pojemnikach o pojemności nominalnej nie większej niż 60 litrów:

a)

w przypadku produktów sektora wina wysyłanych wewnątrz państwa członkowskiego lub pomiędzy państwami członkowskimi, nie naruszając lit. b) niniejszego akapitu:

b)

w przypadku produktów sektora wina wysyłanych do państwa trzeciego lub na terytorium, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3 dyrektywy 2008/118/WE, jeden z dokumentów, o których mowa w lit. a) ppkt (i) lub (iii).

a)

za pomocą daty, podpisu urzędnika właściwego organu i pieczęci urzędowej naniesionej przez tego urzędnika; lub

b)

za pomocą daty, podpisu wysyłającego i naniesieniem przez niego, w stosownych przypadkach:

a)

elektronicznego dokumentu administracyjnego lub jakiegokolwiek innego dokumentu handlowego stosowanego zgodnie z art. 21 ust. 6 dyrektywy 2008/118/WE lub dokumentu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że upoważniony wysyłający lub osoba działająca w imieniu wysyłającego wskazuje odpowiednie informacje określone w części I załącznika VI do niniejszego rozporządzenia;

b)

specjalnego świadectwa wywozu sporządzonego na podstawie przewidzianego wzoru i na podstawie wymogów określonych w załączniku części II załącznika VI do niniejszego rozporządzenia.

a)

produkty pochodzące z Unii w ilości powyżej 60 litrów:

b)

produkty niepochodzące z Unii w ilości powyżej 60 litrów:

c)

produkty bez względu na ich pochodzenie i przewożoną ilość, nie naruszając zwolnień przewidzianych w art. 9:

a)

numer dokumentu VI-1 lub odniesienie do jednego z dokumentów, o których mowa w art. 26 i 27;

b)

nazwa i adres organu państwa trzeciego, który wypełnił dokument, o którym mowa w lit. a), lub upoważnił producenta do jego sporządzenia;

c)

data wypełnienia dokumentu, o którym mowa w lit. a).

a)

odniesienie do dokumentu towarzyszącego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b) akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia, sporządzonego do celów pierwotnej wysyłki, lub

b)

odniesienie do innych dokumentów wystawionych przez importera oraz uznanych przez właściwy organ podczas wprowadzania do swobodnego obrotu w UE za wystarczające do wykazania pochodzenia produktu.

a)

posiada cechy charakterystyczne produktu sektora wina zgodnie z prawem Unii lub zgodnie z umową dwustronną między Unią a państwem trzecim;

b)

został wytworzony z winogron konkretnego rocznika lub wyprodukowany ze wskazanej odmiany lub odmian winorośli;

c)

w stosownych przypadkach jest zgodny ze specyfikacjami oznaczenia geograficznego zgodnymi z porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) Światowej Organizacji Handlu (WTO), z prawodawstwem unijnym w sprawie oznaczeń geograficznych lub porozumieniem w sprawie uznawania i ochrony oznaczeń geograficznych między Unią a państwem trzecim, z którego pochodzi wino.

a)

dokument VI-1 nie jest wymagany w przypadku:

b)

w przypadku win umieszczonych w oznakowanych pojemnikach o pojemności nie większej niż 60 litrów, wyposażonych w jednorazowe zamknięcia, oraz zakładając, że wino to pochodzi z kraju, który przedstawił specjalne gwarancje zaakceptowane przez Unię, wymienionego w sekcji A części IV załącznika VII, część dokumentu VI-1 dotyczącą sprawozdania z analizy należy wypełnić tylko w zakresie:

a)

organy celne potwierdzają odwrotną stronę zarówno oryginału, jak i kopii dokumentu VI-1 lub oryginału i kopii wyciągu VI-2, zwracają oryginał dokumentu VI-1 lub oryginał i kopię wyciągu VI-2 osobie zainteresowanej i przechowują kopię dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 przez co najmniej pięć lat;

b)

w przypadku gdy partia towaru ma być ponownie wysłana przed wprowadzeniem jej do swobodnego obrotu, nowy wysyłający przekazuje organom celnym kontrolującym wysyłkę dokument VI-1 i wyciąg VI-2 odnoszący się do tej partii lub, w przypadku gdy partia jest objęta wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio i wyciągiem VI-2 wypełnionym później, obydwa te wyciągi.

W przypadku gdy wyciąg VI-2 jest przekazywany razem z dokumentem VI-1, organy celne sprawdzają, czy dane wpisane do dokumentu VI-1 są takie same jak dane wpisane do wyciągu VI-2. W przypadku gdy wyciąg VI-2 wypełniony później jest przekazywany razem z wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio, organy celne sprawdzają, czy dane wpisane wcześniej do wyciągu VI-2 są takie same jak dane wpisane później do wyciągu VI-2, i stemplują ten ostatni, który zostaje uznany za równoważny z wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio.

Organy celne poświadczają odwrotną stronę zarówno oryginału, jak i kopii dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio.

Organy celne zwracają oryginał dokumentu VI-1 i wszelkich wyciągów VI-2 nowemu wysyłającemu i przechowują ich kopie przez co najmniej pięć lat.

Jednak wypełnienie formularza VI-2 nie jest konieczne, jeżeli partia produktów jest powrotnie wywożona do państwa trzeciego;

c)

Jeżeli partia towaru zostanie rozdzielona przed wprowadzeniem jej do swobodnego obrotu, zainteresowana strona przekazuje organom celnym kontrolującym daną partię oryginał i kopię dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio, dotyczące partii, która ma zostać podzielona, wraz z oryginałem wyciągu VI-2 wypełnionego później odnoszącego się do każdej nowej partii i dwiema kopiami.

Organy celne sprawdzają, czy szczegółowe dane wprowadzane do dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio są takie same jak dane na wyciągu VI-2 wypełnionym później dla każdej nowej partii. Jeżeli dane są takie same, organy celne stemplują wyciąg VI-2 wypełniony później, który jest od tej pory równoważny z wyciągiem VI-2 wypełnionym uprzednio, i potwierdzają odwrotną stronę zarówno oryginału, jak i kopii dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio. Zwracają one zainteresowanej osobie oryginał wyciągu VI-2 wypełnionego później wraz z oryginałem dokumentu VI-1 lub wyciągu VI-2 wypełnionego uprzednio i przechowują kopię każdego z tych dokumentów przez okres przynajmniej pięciu lat.

a)

zostało zabutelkowane i opatrzone etykietami w państwie pochodzenia i pozostaje w takiej postaci; lub

b)

jest eksportowane luzem z państwa pochodzenia i butelkowane oraz opatrywane etykietami w państwie wywozu bez żadnego dodatkowego przetwarzania.

a)

pełną nazwę i adres właściwego organu wydającego;

b)

podpis urzędnika właściwego organu;

c)

pieczęć właściwego organu.

a)

w rubryce 1 swoją nazwę i adresy oraz numery rejestracyjne w państwach trzecich wymienionych w części IV sekcja B załącznika VII;

b)

w rubryce 9 nazwę i adres właściwego organu państwa trzeciego, który wydał im zezwolenie;

c)

w rubryce 10 przynajmniej dane przewidziane w art. 21 lit. b).

a)

zapewnia wystarczające gwarancje co do charakteru, pochodzenia oraz identyfikowalności produktów sektora wina wyprodukowanych lub będących przedmiotem obrotu na terytorium danego państwa trzeciego;

b)

gwarantuje dostęp do danych znajdujących się w wykorzystywanym systemie elektronicznym, w zakresie rejestracji i identyfikacji podmiotów, właściwych organów oraz wyznaczonych instytucji lub służb;

c)

gwarantuje możliwość sprawdzenia danych, o których mowa w lit. b), w ramach wzajemnej współpracy administracyjnej.

a)

podmioty, które posiadają w zapasach lub oferują na sprzedaż wyłącznie produkty sektora wina w pojemnikach opatrzonych etykietą o pojemności nominalnej do 10 litrów, wyposażonych w zamknięcia jednorazowe, w których całkowita ilość nie przekracza 5 litrów lub 5 kilogramów w przypadku skoncentrowanego moszczu winogronowego, rektyfikowanego lub nie, oraz 100 litrów w przypadku wszystkich innych produktów;

b)

podmioty prowadzące sprzedaż napojów do spożycia wyłącznie na miejscu.

a)

na przechowywanie rejestru w miejscu, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa, jeżeli produkty są przechowywane w różnych magazynach należących do tego samego przedsiębiorstwa i znajdujących się w tej samej lokalnej jednostce administracyjnej lub w lokalnych jednostkach administracyjnych znajdujących się w swoim bezpośrednim sąsiedztwie;

b)

na powierzenie prowadzenia rejestru wyspecjalizowanemu przedsiębiorstwu.

a)

korekta zawartości alkoholu w winie (pkt 40 i dodatek 10 do załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009) i zmniejszenie zawartości cukru w moszczach poprzez połączenie procesów membranowych (pkt 49 i dodatek 16 do załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

b)

wzbogacanie i słodzenie (części I A i B załącznika VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013; art. 11 i 12 oraz załączniki I D i II do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

c)

zakwaszanie i odkwaszanie (części I C i D załącznika VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013; art. 13 i pkt 12, 13, 46, 48 i 50 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

d)

poddanie działaniu węgla drzewnego do użytku winiarskiego (pkt 9 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

e)

poddanie obróbce żelazocyjankiem (pkt 26 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

f)

proces elektrodializy lub obróbki wymieniaczami kationowymi dla zapewnienia stabilizacji wina lub proces obróbki wymieniaczami kationowymi do zakwaszania (pkt 20, 36 i 43 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

g)

dodanie do wina dwuwęglanu dimetylu (DMDC) (pkt 34 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

h)

wykorzystywanie kawałków drewna dębowego przy produkcji wina (pkt 38 i dodatek 9 do załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

i)

eksperymentalne stosowanie nowych praktyk enologicznych (art. 4 rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

j)

zarządzanie gazami rozpuszczonymi w winie za pomocą kontraktorów membranowych (pkt 52 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

k)

obróbka z wykorzystaniem technologii filtracji membranowej w połączeniu z węglem aktywnym (pkt 53 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

l)

stosowanie kopolimerów poliwinyloimidazolu — poliwinylopyrrolidonu (PVI/PVP) (pkt 54 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009);

m)

stosowanie chlorku srebra (pkt 55 załącznika I A do rozporządzenia (WE) nr 606/2009).

a)

mieszanie i kupażowanie, jak przewidziano w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 606/2009;

b)

butelkowanie;

c)

produkcja wina musującego każdej kategorii; wina półmusującego i gazowanego wina półmusującego;

d)

produkcja wina likierowego;

e)

produkcja zagęszczonego moszczu winogronowego; rektyfikowanego lub nie;

f)

produkcja wzmocnionego wina do destylacji;

g)

przetwarzanie na wszelkie innych kategorie produktów takie jak wino aromatyzowane.

a)

produktów w opatrzonych etykietą pojemnikach o pojemności nominalnej nie większej niż 10 litrów, wyposażonych w zamknięcia jednorazowe, o których mowa w art. 28 ust. 1 lit. a), które mają być dopuszczone do obrotu na ich terytorium;

b)

niektórych kategorii produktów, o których mowa w art. 14 ust. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274;

c)

niektórych działań określonych w art. 29.

a)

nie mogą w żaden sposób utrudniać pobierania próbek; oraz

b)

zapewniają tym urzędnikom wszelkie informacje wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274.

a)

posiadali dostęp do winnic oraz do instalacji służących do produkcji i przechowywania wina, instalacji służących do przetwarzania produktów sektora wina oraz pojazdów do transportu tych produktów;

b)

posiadali dostęp do pomieszczeń handlowych lub magazynów oraz pojazdów dowolnej osoby posiadającej produkty sektora wina lub produkty, które mogą być przeznaczone do użytku w sektorze wina, z zamiarem ich sprzedaży, wprowadzenia na rynek lub transportu;

c)

mogli sporządzać wykaz produktów sektora wina i substancji lub produktów, które mogą być wykorzystane do przygotowania takich produktów;

d)

mogli pobierać próbki produktów sektora wina, substancji lub produktów, które mogą być wykorzystane do przygotowania takich produktów oraz produktów przechowywanych w celu sprzedaży, wprowadzenia do obrotu lub transportu;

e)

mogli analizować dane księgowe i inne dokumenty użyteczne w trakcie procedur kontrolnych oraz sporządzać z nich kopie lub wyciągi;

f)

mogli podejmować odpowiednie środki ochronne w zakresie przygotowywania, przechowywania, transportu, prezentacji i wprowadzenia na rynek produktu sektora wina lub produktu przeznaczonego do wykorzystania w przygotowywaniu takiego wyrobu, jeżeli istnieje powód, aby sądzić, że wystąpiło poważne naruszenie przepisów unijnych, zwłaszcza w przypadku nadużyć lub ryzyka dla zdrowia.

a)

uzyskania w siedzibie właściwych organów w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę organ, do którego skierowany jest wniosek, informacji na temat stosowania odpowiednich przepisów dotyczących produktów sektora wina rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274 lub na temat związanych z nimi kontroli, w tym sporządzania kopii dokumentów transportowych oraz innych dokumentów lub wyciągów z rejestrów;

b)

lub obecności w trakcie prowadzenia kontroli, o które zwrócono się zgodnie z ust. 2, po powiadomieniu we właściwym czasie przed rozpoczęciem tych działań organu, do którego się zwrócono.

a)

okazują pisemne upoważnienie wskazujące ich tożsamość i stanowisko;

b)

nie naruszając ograniczeń nałożonych przez państwo członkowskie organu, do którego się zwrócono, na własnych urzędników w odniesieniu do prowadzenia przedmiotowych kontroli, posiadają:

a)

6 000 EUR za hektar, jeżeli producent karczuje całość niedozwolonego nasadzenia w terminie czterech miesięcy od dnia, w którym został powiadomiony o nieprawidłowości, zgodnie z art. 71 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

b)

12 000 EUR za hektar, jeżeli producent karczuje całość niedozwolonego nasadzenia podczas pierwszego roku następującego po upływie terminu czterech miesięcy;

c)

20 000 EUR za hektar, jeżeli producent karczuje całość niedozwolonego nasadzenia po pierwszym roku następującym po upływie terminu czterech miesięcy.

a)

w przypadku gdy przekroczone zostaną terminy, o których mowa w art. 22, 23 i 24 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274, ale o nie więcej niż 15 dni roboczych, stosowane będą wyłącznie kary administracyjne, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu;

b)

jeżeli informacje zawarte w deklaracjach, o których mowa w ust. 1, zostaną uznane przez właściwy organ państw członkowskich za niepełne lub nieprawidłowe i jeżeli brakujące lub nieprawidłowe informacje mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowego stosowania środków przewidzianych w art. 47 i 50 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wypłacana pomoc jest proporcjonalnie zmniejszana o kwotę wyznaczaną przez właściwy organ w zależności od wagi popełnionego naruszenia.

a)

przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne przyjęte przez nie na podstawie art. 120 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274;

b)

nazwę i adres właściwych organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie urzędowych analiz, administracyjnej procedury certyfikacji oraz kontroli dotyczących rejestrów i dokumentów towarzyszących;

c)

nazwę i adres właściwych organów odpowiedzialnych za wydawanie zezwoleń na nasadzenia winorośli oraz właściwych organów odpowiedzialnych za prowadzenie i aktualizację rejestru winnic oraz przedkładanie zaktualizowanego wykazu potencjału produkcyjnego;

d)

informacje o progach, o których mowa w sekcji H akapit pierwszy pkt 1) i 2) załączniku II;

e)

środki wprowadzone w celu wdrożenia postanowień rozdziału VII, w przypadku gdy zgłoszenie tych środków jest istotne dla współpracy między państwami członkowskimi, oraz nazwę i adres instytucji łącznikowej wyznaczonej przez każde państwo członkowskie;

f)

warunki, jakie stosują one w odniesieniu do sporządzania dokumentów towarzyszących, o których mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) ppkt (iii) i lit. b);

g)

odmiany winorośli, których dotyczy stosowanie art. 81 i art. 120 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

a)

nazwę i adres właściwych organów kraju pochodzenia produktu, odpowiedzialnych za wydawanie dokumentów VI-1;

b)

nazwę i adres instytucji lub służb wyznaczonych przez kraj pochodzenia lub, w przypadku gdy nie istnieją one w kraju pochodzenia, już zatwierdzonego laboratorium znajdującego się poza granicami kraju pochodzenia produktu, do celów wypełnienia części raportu z analizy dokumentów VI-1;

c)

nazwę i adres oraz oficjalny numer rejestracyjny producentów wina i przetwórców upoważnionych przez kraj pochodzenia produktu do sporządzania dokumentów VI-1;

d)

nazwę i adres pojedynczej instytucji łącznikowej wyznaczonej w każdym z państw trzecich do odbierania i przekazywania dalej wniosków o pomoc administracyjną i do reprezentowania swojego kraju w relacjach z Komisją i państwami członkowskimi.

1)

skreśla się art. 1, 21, 22 i 23, 38–54, 74, 83–95a, 98–102;

2)

skreśla się załączniki IX–XIII oraz XVI–XXI.

1)

skreśla się art. 12 i 13;

2)

dodaje się art. 14a i 14b w brzmieniu:

„Artykuł 14a

Określanie minimalnej zawartości alkoholu w odniesieniu do produktów ubocznych

1.   Z zastrzeżeniem części II sekcja D pkt 1 w załączniku VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie określają minimalny procent objętości alkoholu, jaki muszą zawierać produkty uboczne po ich oddzieleniu od win, w odniesieniu do zawartości alkoholu w wytworzonym winie. Państwa członkowskie mogą regulować tę minimalną zawartość na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

2.   Jeżeli stosowny odsetek ustalony przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 nie zostanie osiągnięty, dany podmiot dostarcza określoną ilość wina pochodzącą z własnej produkcji, która odpowiada ilości wymaganej do osiągnięcia tego minimalnego udziału procentowego.

3.   Do celów określenia zawartości alkoholu w produktach ubocznych w odniesieniu do zawartości alkoholu w wytworzonym winie, standardowe zawartości alkoholu w % objętościowych w winie, stosowane w różnych strefach uprawy winorośli, są następujące:

Artykuł 14b

Zagospodarowywanie produktów ubocznych

1.   Producenci wycofują produkty uboczne powstałe podczas produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron pod nadzorem właściwych organów państw członkowskich, z zastrzeżeniem wymogów dotyczących dostarczania i rejestracji określonych odpowiednio w art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/273 (*1) oraz art. 14 ust. 1 lit. b) ppkt (vii) i w art. 18 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/274 (*2).

2.   Wycofanie odbywa się bezzwłocznie i nie później niż na koniec roku winiarskiego, w którym zostały uzyskane produkty uboczne, zgodnie z obowiązującymi przepisami unijnymi, w szczególności w odniesieniu do środowiska naturalnego.

3.   Państwa członkowskie mogą zadecydować, że producenci, którzy w trakcie danego roku winiarskiego nie wytwarzają więcej niż 50 hektolitrów wina lub moszczu samodzielnie we własnych zakładach, nie podlegają wymogowi wycofywania produktów ubocznych.

4.   Producenci mogą wypełnić obowiązek zagospodarowania części lub całości produktów ubocznych produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron, przekazując produkty uboczne do destylacji. Zagospodarowanie produktów ubocznych poświadcza właściwy organ państwa członkowskiego.

5.   Państwa członkowskie mogą zadecydować, że przekazanie do destylacji części lub całości produktów ubocznych powstałych podczas produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron jest obowiązkowe dla wszystkich lub dla niektórych producentów działających na terytorium ich kraju na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

(*1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji, powiadomień i publikowania zgłoszonych informacji, oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i kar, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560 (Dz.U. L 58 z 28.2.2018, s. 1)."

(*2)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/274 z dnia 11 grudnia 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, certyfikacji, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji i powiadomień dokumentów towarzyszących i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/561 (Dz.U. L 58 z 28.2.2018, s. 60).”."