„KONWENCJA O WSPÓŁPRACY W RYBOŁÓWSTWIE NA PÓŁNOCNO-ZACHODNIM ATLANTYKU”

„UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

STWIERDZAJĄC, że państwa nadbrzeżne północno-zachodniego Atlantyku ustanowiły wyłączne strefy ekonomiczne zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. oraz z zasadami międzynarodowego prawa zwyczajowego, w ramach których korzystają one ze swoich suwerennych praw do celów badania i wykorzystywania, ochrony i zarządzania żywymi zasobami,

POWOŁUJĄC SIĘ na właściwe postanowienia Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., Porozumienie w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów ryb i zasobów ryb masowo migrujących i zarządzania nimi z dnia 4 sierpnia 1995 r. oraz Porozumienie o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa z dnia 24 listopada 1993 r.,

UWZGLĘDNIAJĄC Kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa przyjęty na 28 sesji konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa w dniu 31 października 1995 r. oraz związane z nim instrumenty przyjęte przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa,

UZNAJĄC gospodarcze i społeczne korzyści płynące ze zrównoważonego wykorzystania zasobów ryb,

PRAGNĄC promować długotrwałą ochronę i zrównoważone wykorzystanie zasobów ryb w północno-zachodnim Atlantyku,

ŚWIADOME konieczności współpracy międzynarodowej i konsultacji w odniesieniu do przedmiotowych zasobów ryb,

PAMIĘTAJĄC, że skuteczna ochrona i zarządzanie tymi zasobami ryb powinno opierać się na najlepszych dostępnych opiniach naukowych i na zasadzie ostrożnego zarządzania zasobami,

ZDECYDOWANE, aby zarządzając zasobami ryb na północno-zachodnim Atlantyku, stosować podejście ekosystemowe, w tym chronić środowisko morskie, dbać o morską różnorodność biologiczną, minimalizować długoterminowe zagrożenia lub nieodwracalne niekorzystne skutki działalności połowowej oraz uwzględniać związek pomiędzy wszystkimi elementami ekosystemu,

PONADTO ZDECYDOWANE prowadzić działalność połowową w sposób odpowiedzialny oraz zapobiegać, powstrzymywać i eliminować połowy NNN,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:”.

„Artykuł I

Stosowane terminy

Do celów niniejszej konwencji:

a)	»konwencja z 1982 r.« oznacza Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r.;

b)	»porozumienie z 1995 r.« oznacza Porozumienie w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi z dnia 4 sierpnia 1995 r.;

c)	»państwo nadbrzeżne« oznacza Umawiającą się Stronę posiadającą wyłączną strefę ekonomiczną w granicach obszaru objętego konwencją;

d)

»Umawiająca się Strona« oznacza: (i) każde państwo lub każdą regionalną organizację integracji gospodarczej, która wyraziła zgodę na związanie się niniejszą konwencją i którą konwencja ta obowiązuje; oraz (ii) niniejsza konwencja obowiązuje odpowiednio każdy podmiot, o którym mowa w art. 305 ust. 1 lit. c), d) oraz e) konwencji z 1982 r., znajdujący się na północnym Atlantyku, a który staje się Stroną niniejszej konwencji, w związku z czym odnosi się do niego termin »Umawiająca się Strona«;

e)	»obszar objęty konwencją« oznacza obszar, do którego niniejsza konwencja ma zastosowanie, zgodnie z art. IV ust. 1;

f)

»zasoby ryb« oznacza wszystkie ryby, mięczaki i skorupiaki znajdujące się w granicach obszaru objętego konwencją, z wyłączeniem: (i) gatunków osiadłych, w stosunku do których państwa nadbrzeżne mogą wykonywać swoje suwerenne prawa zgodnie z art. 77 konwencji z 1982 r.; oraz (ii) stad anadromicznych i katadromicznych oraz gatunków daleko migrujących wymienionych w załączniku I do konwencji z 1982 r., o ile podlegają one zarządzaniu w ramach innych traktatów międzynarodowych;

g)

»działalność połowowa« oznacza poławianie bądź przetwarzanie zasobów ryb lub przeładunek zasobów ryb lub ich przetworów, czy też wszelką inną działalność służącą przygotowaniu lub wspieraniu połowów zasobów ryb, lub z nimi związaną, w tym: (i) rzeczywiste lub zamierzone poszukiwanie, połów lub przejęcie zasobów ryb; (ii) wszelka działalność, której spodziewanym skutkiem, zgodnie z zasadą zdrowego rozsądku, może być zlokalizowanie, połów lub przejęcie zasobów ryb w dowolnym celu; oraz (iii) wszelkie działania na morzu służące wspieraniu lub przygotowaniu wszelkiego rodzaju działalności opisanej w niniejszej definicji; nie obejmuje ona jednakże żadnych działań związanych z sytuacjami nagłymi dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa członków załogi lub bezpieczeństwa statku;

h)

»statek rybacki« oznacza każdy statek, który prowadził lub prowadzi działalność połowową, w tym statki przetwórnie i statki biorące udział w przeładunku lub wszelkich innych działaniach służących przygotowaniu do działalności połowowej lub związanych z działalnością połowową, w tym w połowach eksperymentalnych lub w zwiadzie rybackim;

i)

»państwo bandery« oznacza: (i) państwo lub podmiot, którego statki są uprawnione do pływania pod jego banderą; lub (ii) regionalną organizację integracji gospodarczej, w ramach której statki są uprawnione do pływania pod banderą państwa członkowskiego tej regionalnej organizacji integracji gospodarczej;

j)	»połowy NNN« odnosi się do działań opisanych w międzynarodowym planie działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania przyjętym przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Żywności i Rolnictwa dnia 2 marca 2001 r.;

k)	»żywe zasoby« oznacza wszelkie żywe elementy ekosystemów morskich;

l)	»morska różnorodność biologiczna« oznacza zróżnicowanie morskich żywych organizmów oraz tworzonych przez nie zespołów ekologicznych; dotyczy to różnorodności w obrębie gatunku, między gatunkami oraz różnorodności ekosystemów;

m)	»obywatele« obejmuje zarówno osoby fizyczne, jak i prawne;

n)	»państwo portu« oznacza dowolne państwo przyjmujące statki rybackie w swoich portach, terminalach pływających lub innych obiektach, między innymi w celu dokonania wyładunku, przeładunku, uzupełnienia paliwa lub zapasów;

o)

»regionalna organizacja integracji gospodarczej« oznacza regionalną organizację integracji gospodarczej, na rzecz której jej państwa członkowskie przekazały kompetencje w sprawach objętych niniejszą konwencją, w tym upoważnienie do podejmowania decyzji wiążących państwa członkowskie w zakresie tych spraw; oraz

p)	»obszar podlegający regulacji« oznacza część obszaru objętego konwencją, która znajduje się poza jurysdykcją krajową.

Artykuł II

Cel

Celem niniejszej konwencji jest zapewnienie długotrwałej ochrony zasobów ryb i zrównoważonego ich wykorzystania w granicach obszaru objętego konwencją, przy jednoczesnej ochronie ekosystemów morskich, w których te zasoby występują.

Artykuł III

Zasady ogólne

Realizując cel niniejszej konwencji, Umawiające się Strony podejmują, indywidualnie lub zbiorowo, następujące działania:

a)	promują optymalne wykorzystanie zasobów ryb i długotrwałe zrównoważone zarządzanie nimi;

b)	przyjmują środki w oparciu o najlepsze dostępne opinie naukowe w celu zapewnienia utrzymania zasobów ryb na poziomie pozwalającym osiągnąć maksymalny podtrzymywalny połów lub przywrócenia tego poziomu;

c)	stosują zasadę ostrożnego zarządzania zgodnie z art. 6 porozumienia z 1995 r.;

d)	należycie uwzględniają skutki działalności połowowej dla pozostałych gatunków i ekosystemów morskich, przyjmując w tym celu środki pozwalające zminimalizować szkodliwy wpływ na żywe zasoby i ekosystemy morskie;

e)	należycie uwzględniają konieczność zachowania morskiej różnorodności biologicznej;

f)	zapobiegają lub eliminują przypadki przełowień i nadmiernej zdolności połowowej oraz dbają, aby poziom nakładu połowowego nie przekroczył wielkości współmiernych do zrównoważonego wykorzystania zasobów ryb;

g)	zapewniają terminowe zbieranie pełnych i dokładnych danych na temat działalności połowowej w granicach obszaru objętego konwencją i ich sprawną wymianę;

h)	zapewniają skuteczne przestrzeganie środków zarządzania i stosowanie odpowiednio surowych kar za naruszenia; oraz

i)

należycie uwzględniają konieczność ograniczenia poziomu zanieczyszczeń i odpadów pochodzących ze statków rybackich, a także obniżenia ilości odrzutów, ryb złapanych w utracone lub porzucone narzędzia połowowe, połowów gatunków niebędących przedmiotem połowów ukierunkowanych oraz skutków połowów dla gatunków pokrewnych i zależnych, w szczególności dla zagrożonych gatunków.

Artykuł IV

Zakres stosowania

1.   Niniejszą konwencję stosuje się na wodach północno-zachodniego Oceanu Atlantyckiego, na północ od 35° 00′ N i na zachód od linii biegnącej w kierunku północnym od 35° 00′ N i 42° 00′ W do 59° 00′ N, i dalej w kierunku zachodnim do 44° 00′ W, skąd następnie w kierunku północnym do wybrzeży Grenlandii, oraz na wodach Zatoki Świętego Wawrzyńca, Cieśniny Davisa i Morza Baffina na południe od 78° 10′ N.

2.   Obszar objęty konwencją zostaje podzielony na naukowe i statystyczne podobszary, rejony i podrejony, których granice określa załącznik I do niniejszej konwencji.

Artykuł V

Organizacja

1.   Umawiające się Strony niniejszym uzgadniają, że ustanowią, będą utrzymywać i umacniać Organizację Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku, zwaną dalej »organizacją«, która sprawuje funkcje określone w niniejszej konwencji służące realizacji celu niniejszej konwencji.

2.   W skład organizacji wchodzą:

a)

komisja;

b)	rada naukowa; oraz

c)	sekretariat.

3.   Organizacja ma osobowość prawną i w stosunkach z innymi organizacjami międzynarodowymi oraz na terytoriach Umawiających się Stron korzysta z takiej zdolności prawnej, jaka może być konieczna do wykonywania jej zadań i osiągnięcia jej celów. Immunitety i przywileje, z których korzysta organizacja i jej urzędnicy na terytorium danej Umawiającej się Strony, określa porozumienie między organizacją a tą Umawiającą się Stroną, w tym w szczególności porozumienie w sprawie siedziby pomiędzy organizacją i Umawiającą się Stroną, na terytorium której znajduje się ta siedziba.

4.   Przewodniczący komisji sprawuje jednocześnie funkcję przewodniczącego i głównego przedstawiciela organizacji.

5.   Przewodniczący zwołuje doroczne posiedzenie organizacji w terminie i miejscu określonym przez komisję.

6.   Siedzibą organizacji jest Halifax Regional Municipality w Nowej Szkocji w Kanadzie lub inne miejsce, o wyborze którego zadecyduje komisja.

Artykuł VI

Komisja

1.   Każda Umawiająca się Strona jest członkiem komisji i wyznacza do składu komisji jednego przedstawiciela, któremu mogą towarzyszyć zastępcy, eksperci i doradcy.

2.   Komisja wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego na dwuletnią kadencję. Mogą oni zostać powtórnie wybrani, nie mogą jednak sprawować tej samej funkcji przez więcej niż cztery kolejne lata. Przewodniczący i wiceprzewodniczący nie są przedstawicielami tej samej Umawiającej się Strony.

3.   Każda z Umawiających się Stron może wnioskować o zwołanie specjalnego posiedzenia komisji. W takim przypadku przewodniczący komisji zwołuje takie posiedzenie w określonym przez niego terminie i miejscu.

4.   Jeżeli nie ustalono inaczej, środki przyjęte przez komisję stosuje się na terenie obszaru podlegającego regulacji.

5.   Komisja:

a)	przyjmuje i może zmieniać zasady dotyczące przebiegu swoich posiedzeń i wykonywania swoich funkcji, w tym regulamin wewnętrzny, przepisy finansowe i inne;

b)	ustanawia organy podległe, które uznaje za pożądane w celu realizacji swoich funkcji, i kieruje ich działaniami;

c)	nadzoruje organizacyjne, administracyjne, finansowe i inne wewnętrzne sprawy organizacji, w tym stosunki między organami wchodzącymi w jej skład;

d)	mianuje sekretarza wykonawczego na ustalonych przez siebie warunkach;

e)	kieruje stosunkami zewnętrznymi organizacji;

f)	zatwierdza budżet organizacji;

g)

stosownie do potrzeby, przyjmuje zasady przewidujące uczestnictwo przedstawicieli organizacji międzyrządowych, państw innych niż Umawiające się Strony i organizacji pozarządowych w roli obserwatorów posiedzeń; zasady te nie są przesadnie restrykcyjne i umożliwiają dostęp do sprawozdań i rejestrów komisji we właściwym czasie;

h)	wypełnia inne funkcje i prowadzi inne działania zgodne z niniejszą konwencją, które uzna za stosowne;

i)	służy radzie naukowej wskazówkami w zakresie identyfikacji zadań i priorytetów dotyczących jej pracy; oraz

j)	zgodnie z prawem międzynarodowym opracowuje stosowne procedury w celu przeprowadzenia oceny realizacji przez Umawiające się Strony ich obowiązków na mocy art. X i XI.

6.   Komisja we współpracy z radą naukową:

a)	dokonuje regularnego przeglądu stanu stad ryb i określa działania niezbędne dla ich ochrony i zarządzania;

b)	gromadzi, analizuje i rozpowszechnia istotne informacje;

c)	ocenia skutki działalności połowowej i innych rodzajów działalności człowieka dla zasobów żywych i ich ekosystemów;

d)	opracowuje wytyczne dotyczące prowadzenia działalności połowowej do celów naukowych; oraz

e)	opracowuje wytyczne dotyczące gromadzenia, przekazywania, weryfikacji i dostępu do danych oraz ich wykorzystywania.

7.   Komisja może skierować do rady naukowej dowolne zapytanie dotyczące kwestii naukowych mających stanowić podstawę podejmowanych przez nią decyzji w zakresie zasobów ryb, skutków działalności połowowej dla żywych zasobów oraz ochrony ekosystemów, w których te zasoby występują.

8.   W odniesieniu do obszaru podlegającego regulacji i stosując zasady, o których mowa w art. III, komisja przyjmuje:

a)	środki ochrony i zarządzania służące osiągnięciu celu niniejszej konwencji;

b)	środki ochrony i zarządzania służące ograniczeniu skutków działalności połowowej dla żywych zasobów i ich ekosystemów;

c)	całkowite dopuszczalne połowy lub poziomy nakładu połowowego i określa charakter i zakres udziału w połowach;

d)	środki służące przeprowadzeniu połowów do celów naukowych, o których mowa w ust. 6 lit. d);

e)	środki służące gromadzeniu, przekazywaniu, weryfikacji, wykorzystywaniu i dostępowi do danych, o których mowa w ust. 6 lit. e); oraz

f)	środki służące zapewnieniu właściwej realizacji swoich obowiązków przez państwo bandery.

9.   Komisja przyjmuje środki dotyczące właściwych mechanizmów współpracy służących skutecznemu monitorowaniu, kontroli, nadzorowaniu i egzekwowaniu środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję, w tym:

a)	wzajemnego prawa do wejścia na pokład i przeprowadzenia kontroli przez Umawiające się Strony w granicach obszaru podlegającego regulacji oraz wszczynania postępowania i nakładania kar przez państwo bandery na podstawie dowodów pochodzących z takiego wejścia na pokład i kontroli;

b)	minimalnych norm dotyczących kontroli statków rybackich przez Umawiające się Strony w portach, gdzie wyładowuje się zasoby ryb lub ich przetwory pochodzące z obszaru podlegającego regulacji;

c)	działań następczych zgodnie z art. X, XI lub XII na podstawie dowodów pochodzących z takich kontroli; oraz

d)	bez uszczerbku dla jakichkolwiek środków podejmowanych w tym względzie indywidualnie przez Umawiającą się Stronę, środków dotyczących zapobiegania, uniemożliwiania i eliminowania połowów NNN.

10.   Komisja może przyjąć środki dotyczące kwestii, o których mowa w ust. 8 i 9, w odniesieniu do obszaru podlegającego krajowej jurysdykcji Umawiającej się Strony, pod warunkiem że dane państwo nadbrzeżne będzie wnioskować o takie środki i zagłosuje za ich przyjęciem.

11.

a) Realizując swoje zadania zgodnie z ust. 8, komisja dąży do zapewnienia zgodności między: (i) każdym środkiem odnoszącym się do stada lub grupy stad ryb, występujących zarówno na obszarze podlegającym regulacji, jak i na obszarze pozostającym pod jurysdykcją państwa nadbrzeżnego, lub każdym środkiem, który ze względu na współzależność gatunków miałby wpływ na stado lub grupę stad ryb występujących w całości lub w części na terenie obszaru pozostającego pod jurysdykcją państwa nadbrzeżnego; oraz (ii) wszelkimi działaniami w zakresie zarządzania stadem lub grupą stad ryb oraz ochrony tego stada lub grupy stad, podejmowanymi przez państwo nadbrzeżne w odniesieniu do działalności połowowej prowadzonej na obszarze pozostającym pod jego jurysdykcją. b) Komisja wraz z właściwym państwem nadbrzeżnym podejmują odpowiednie działania na rzecz koordynacji podejmowanych przez siebie działań i środków. Każde państwo nadbrzeżne informuje komisję o podjętych przez nie działaniach służących realizacji celów niniejszego artykułu.

12.   Środki przyjęte przez komisję w celu rozdziału uprawnień do połowów w granicach obszaru podlegającego regulacji uwzględniają interesy Umawiających się Stron, których statki tradycyjnie prowadzą połowy w tym obszarze, oraz interesy właściwych państw nadbrzeżnych. Rozdzielając uprawnienia do połowów w granicach Ławicy Nowofundlandzkiej i Flemish Cap, komisja w szczególności uwzględnia te Umawiające się Strony, których społeczności nadbrzeżne są w głównej mierze zależne od działalności połowowej nastawionej na stada związane z tymi łowiskami oraz które podjęły intensywne wysiłki na rzecz ochrony tych stad poprzez działania na arenie międzynarodowej, w szczególności zapewniając nadzór i kontrolę międzynarodowej działalności połowowej na tych łowiskach na mocy międzynarodowego programu wspólnego egzekwowania prawa.

13.   Komisja może opracować procedury przewidujące działania, w tym niedyskryminacyjne środki związane z handlem, które Umawiające się Strony podejmują wobec każdego państwa bandery lub podmiotu rybackiego, którego statki rybackie uczestniczą w działalności połowowej wpływającej negatywnie na skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję. Umawiające się Strony stosują środki związane z handlem w sposób zgodny ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi.

Artykuł VII

Rada naukowa

1.   Każda Umawiająca się Strona jest członkiem rady naukowej i może wyznaczyć swoich przedstawicieli, którym na każdym posiedzeniu mogą towarzyszyć zastępcy, eksperci i doradcy.

2.   Rada naukowa wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego na dwuletnią kadencję. Mogą oni zostać powtórnie wybrani, nie mogą jednak sprawować tej samej funkcji przez więcej niż cztery kolejne lata.

3.   Specjalne posiedzenia rady naukowej może zwoływać jej przewodniczący z własnej inicjatywy, na wniosek państwa nadbrzeżnego lub na wniosek Umawiającej się Strony z poparciem innej Umawiającej się Strony, w terminie i miejscu określonym przez przewodniczącego.

4.   W zależności od potrzeb rada naukowa uchwala i zmienia zasady dotyczące przebiegu swoich posiedzeń i wykonywania swoich funkcji, w tym regulamin wewnętrzny.

5.   Rada naukowa może ustanawiać organy podległe, które uzna za niezbędne w celu realizacji swoich funkcji.

6.   Wybór urzędników, przyjęcie lub zmiana regulaminu lub inne kwestie dotyczące organizacji pracy rozstrzygane są większością głosów wszystkich obecnych Umawiających się Stron i odbywają się poprzez oddanie głosów „za i przeciw”. Każda z Umawiających się Stron ma jeden głos. Głosowanie nie odbywa się w przypadku braku kworum co najmniej dwóch trzecich Umawiających się Stron.

7.   Stosownie do potrzeb rada naukowa przyjmuje zasady przewidujące uczestnictwo przedstawicieli organizacji międzyrządowych, państw innych niż Umawiające się Strony i organizacji pozarządowych w roli obserwatorów posiedzeń. Zasady te nie są przesadnie restrykcyjne i umożliwiają dostęp do sprawozdań i rejestrów rady naukowej we właściwym czasie.

8.   Zgodnie z celem i zasadami konwencji rada naukowa:

a)

tworzy forum konsultacji i współpracy między Umawiającymi się Stronami służące analizie i wymianie informacji naukowych oraz poglądów dotyczących działalności połowowej i ekosystemów, w których prowadzi się te połowy, oraz ocenie bieżącego i przyszłego stanu zasobów ryb, w tym wpływających na nie czynników środowiskowo-ekologicznych;

b)	promuje współpracę w zakresie badań naukowych między Umawiającymi się Stronami w celu zapełnienia luk w wiedzy naukowej;

c)	gromadzi i utrzymuje statystyki i rejestry;

d)	publikuje lub rozpowszechnia sprawozdania, informacje i materiały dotyczące działalności połowowej w obszarze objętym konwencją oraz ekosystemów, w których prowadzi się tę działalność; oraz

e)	na zamówienie komisji dostarcza jej opinii naukowych.

9.   Rada naukowa może:

a)	z własnej inicjatywy wydawać opinie mogące wspomóc komisję w wykonywaniu jej funkcji;

b)	współpracować z dowolną organizacją publiczną lub prywatną o zbliżonych celach; oraz

c)	zwracać się do Umawiających się Stron o dane statystyczne lub naukowe, które są niezbędne do wykonywania przez radę swoich funkcji.

10.   Rada naukowa wydaje opinie naukowe w odpowiedzi na wszelkie zapytania skierowane do niej przez:

a)	komisję, w odniesieniu do podstaw naukowych służących zarządzaniu zasobami ryb i ich ekosystemami oraz ich ochronie w granicach obszaru podlegającego regulacji, uwzględniając kryteria określone przez komisję dla danego zapytania; lub

b)	państwo nadbrzeżne, w odniesieniu do podstaw naukowych służących zarządzaniu zasobami ryb i ich ekosystemami oraz ich ochronie w obszarze pozostającym pod jurysdykcją tego państwa nadbrzeżnego w granicach obszaru objętego konwencją.

11.   W porozumieniu z radą naukową państwo nadbrzeżne określa kryteria dla każdego zapytania, które może przekazać radzie do rozpatrzenia. Kryteria te obejmują między innymi:

a)	opis działalności połowowej i obszar, który należy uwzględnić;

b)	jeżeli wniosek dotyczy wyliczeń lub prognoz naukowych – opis wszelkich istotnych czynników lub założeń, jakie należy wziąć pod uwagę; oraz

c)	w stosownych przypadkach, określenie wszelkich celów, jakie państwo nadbrzeżne chce osiągnąć, oraz podanie, czy chodzi o jednoznaczną opinię, czy o wskazanie szeregu możliwości do wyboru.

12.   Zasadniczo rada naukowa wydaje opinię na zasadzie konsensusu. Jeżeli nie jest możliwe osiągnięcie wspólnego stanowiska, rada przedstawia w swoim sprawozdaniu poglądy wyrażone przez wszystkich swoich członków.

13.   Sekretariat publikuje wszystkie sprawozdania wydawane przez radę naukową.

Artykuł VIII

Sekretariat

1.   Sekretariat świadczy usługi na rzecz komisji, rady naukowej oraz ich organów podległych z myślą o usprawnieniu wykonywania przez nie swoich funkcji.

2.   Kierownikiem sekretariatu jest sekretarz wykonawczy.

3.   Pracownicy sekretariatu mianowani są przez sekretarza wykonawczego zgodnie z właściwymi zasadami i procedurami przyjętymi przez komisję w porozumieniu z radą naukową.

4.   Sekretarz wykonawczy, pod ogólnym nadzorem komisji, sprawuje pełną władzę nad pracownikami szczebla kierowniczego i w zakresie kwestii dotyczących pracowników sekretariatu oraz wykonuje wszelkie inne zadania i funkcje przypisane mu przez komisję.

Artykuł IX

Budżet

1.   Każda Umawiająca się Strona pokrywa wydatki własnej delegacji na wszelkie posiedzenia zwoływane na podstawie niniejszej konwencji.

2.   Komisja ustala kwotę rocznej składki płatnej przez każdą Umawiającą się Stronę na poczet rocznego budżetu w oparciu o następujące zasady:

a)	10 % budżetu przypada na państwa nadbrzeżne proporcjonalnie do ich nominalnych połowów na obszarze objętym konwencją w roku zakończonym na dwa lata przed rozpoczęciem danego roku budżetowego;

b)	30 % budżetu pochodzi z równych składek wnoszonych przez wszystkie Umawiające się Strony;

c)	60 % budżetu pochodzi ze składek wnoszonych przez wszystkie Umawiające się Strony proporcjonalnie do ich nominalnych połowów w obszarze objętym konwencją w roku zakończonym na dwa lata przed rozpoczęciem danego roku budżetowego; oraz

d)

roczna składka każdej Umawiającej się Strony, której ludność liczy mniej niż 300 000 mieszkańców, wynosi maksymalnie 12 % całkowitej kwoty budżetu. W przypadku zastosowania takiego ograniczenia wysokości składki uzupełnienie pozostałej części budżetu przypada na inne Umawiające się Strony zgodnie z lit. a), b) i c).

Nominalne połowy, o których mowa powyżej, oznaczają zgłoszone połowy zasobów ryb określone w przepisach finansowych przyjętych przez komisję zgodnie z art. VI ust. 5 lit. a).

3.   Sekretarz wykonawczy zawiadamia każdą Umawiającą się Stronę o kwocie składki należnej od tej Strony i obliczonej zgodnie z ust. 2, a każda Umawiająca się Strona bezzwłocznie dokonuje wpłaty swojej składki na rzecz organizacji.

4.   Składki są płatne w walucie kraju, w którym znajduje się siedziba organizacji.

5.   Sekretarz wykonawczy przedstawia każdej Umawiającej się Stronie projekt rocznego budżetu wraz z tabelą składek nie później niż na sześćdziesiąt dni przed dorocznym posiedzeniem.

6.   Strona przystępująca do niniejszej konwencji wpłaca na poczet roku przystąpienia kwotę proporcjonalną do liczby pełnych miesięcy pozostałych do końca roku obliczaną od dnia jej przystąpienia.

7.   Jeżeli komisja nie zdecyduje inaczej, Umawiającej się Stronie, która nie opłaciła w całości swojej składki przez dwa kolejne lata, zawiesza się prawo do głosowania i zgłaszania zastrzeżenia do momentu wypełnienia przez nią zobowiązań finansowych wobec organizacji.

8.   Sytuacja finansowa organizacji kontrolowana jest corocznie przez zewnętrznych audytorów wybranych przez komisję.

Artykuł X

Obowiązki Umawiających się Stron

1.   Każda Umawiająca się Strona:

a)	wdraża niniejszą konwencję oraz wszelkie środki ochrony i zarządzania lub inne wiążące ją zobowiązania i regularnie przedstawia komisji opis kroków podjętych z myślą o wdrożeniu i przestrzeganiu tych środków lub zobowiązań, w tym opis rezultatów działań, o których mowa w art. XI ust. 2 lit. e);

b)	współpracuje na rzecz promowania celu niniejszej konwencji;

c)	podejmuje wszelkie niezbędne działania z myślą o zapewnieniu skutecznej realizacji i egzekwowaniu środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję;

d)

gromadzi dane naukowe, techniczne i statystyczne oraz wiedzę na temat żywych zasobów i ich ekosystemów w obszarze objętym konwencją, w tym pełne i szczegółowe informacje na temat połowów przemysłowych i nakładów połowowych, i prowadzi ich wymianę, a także podejmuje właściwe działania w celu weryfikacji dokładności tych danych;

e)	pobiera próbki biologiczne z połowów przemysłowych;

f)	przygotowuje informacje potrzebne komisji lub radzie naukowej i udostępnia je na czas;

g)

bez uszczerbku dla jurysdykcji państwa bandery, w najszerszym możliwym zakresie, podejmuje działania lub współpracę z innymi Umawiającymi się Stronami w celu zapewnienia przestrzegania postanowień niniejszej konwencji oraz środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję przez jej obywateli oraz statki rybackie stanowiące własność lub obsługiwane przez jej obywateli prowadzących działalność połowową; oraz

h)

bez uszczerbku dla jurysdykcji państwa bandery, w najszerszym możliwym zakresie, w przypadku otrzymania odpowiednich informacji niezwłocznie przeprowadza wyczerpujące dochodzenie oraz niezwłocznie informuje o działaniach podjętych przez siebie w odpowiedzi na wszelkie podejrzenia popełnienia poważnego naruszenia w odniesieniu do niniejszej konwencji lub wszelkich środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję przez jej obywateli, lub statek rybacki pływający pod obcą banderą a stanowiący własność lub obsługiwany przez jej obywateli.

2.   Każda Umawiająca się Strona będąca państwem nadbrzeżnym regularnie dostarcza komisji opis działań, w tym działań egzekucyjnych, które podjęła z myślą o ochronie i zarządzaniu stadami okołogranicznymi występującymi w wodach pozostających pod jej jurysdykcją w obszarze objętym konwencją.

Artykuł XI

Obowiązki państwa bandery

1.   Każda Umawiająca się Strona zapewnia, aby statki rybackie uprawnione do pływania pod jej banderą:

a)	przestrzegały przepisów niniejszej konwencji i środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję oraz aby statki te nie uczestniczyły w jakichkolwiek działaniach wpływających negatywnie na skuteczność tych środków;

b)	nie prowadziły nielegalnej działalności połowowej na terenie pozostającym pod jego jurysdykcją w obszarze objętym konwencją; oraz

c)	nie uczestniczyły w działalności połowowej w obszarze podlegającym regulacji, jeżeli nie posiadają stosownego zezwolenia od właściwej Umawiającej się Strony.

2.   Każda Umawiająca się Strona:

a)

powstrzymuje się od udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności połowowej w obszarze podlegającym regulacji statkom rybackim uprawnionym do pływania pod jej banderą, jeżeli nie jest w stanie skutecznie realizować swoich zobowiązań w stosunku do tych statków na mocy niniejszej konwencji i zgodnie z prawem międzynarodowym;

b)	prowadzi rejestr statków rybackich uprawnionych do pływania pod jej banderą, którym zezwoliła na prowadzenie połowów zasobów ryb w obszarze podlegającym regulacji, i dba, aby zawierał on informacje, których wymaga komisja;

c)	prowadzi wymianę informacji zawartych w rejestrze, o których mowa w lit. b), zgodnie z określonymi przez komisję procedurami;

d)

zgodnie z procedurami przyjętymi przez komisję niezwłocznie przeprowadza wyczerpujące dochodzenie oraz niezwłocznie informuje o działaniach podjętych przez siebie w odpowiedzi na wszelkie podejrzenia naruszenia środków przyjętych przez komisję przez statek uprawniony do pływania pod jej banderą; oraz

e)	w odniesieniu do podejrzenia naruszenia, o którym mowa w lit. d), zapewnia bezzwłoczne podjęcie odpowiednich działań egzekucyjnych oraz wszczęcie postępowania administracyjnego lub sądowego zgodnie z własnym prawem.

3.   Podjęte działania egzekucyjne lub kary zastosowane zgodnie z ust. 2 lit. e) są odpowiednio surowe, aby odnieść skutek w postaci przestrzegania prawa, zniechęcenia do kolejnych naruszeń i pozbawienia winnych korzyści płynących z nielegalnej działalności.

Artykuł XII

Obowiązki państwa portu

1.   Działania podejmowane na mocy niniejszej konwencji przez Umawiającą się Stronę będącą państwem portu w pełni uwzględniają prawa i obowiązki tej strony w ramach prawa międzynarodowego dotyczące wysiłków na rzecz skuteczności środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję.

2.   Każda Umawiająca się Strona będąca państwem portu wdraża przyjęte przez komisję środki dotyczące kontroli w porcie.

3.   Treść niniejszego artykułu w żaden sposób nie narusza suwerennej władzy Umawiającej się Strony nad portami znajdującymi się na jej terytorium.

Artykuł XIII

Podejmowanie decyzji przez komisję

1.   Zasadniczo komisja podejmuje decyzje na zasadzie konsensusu. Do celów niniejszego artykułu »konsensus« oznacza brak jakiegokolwiek formalnego zastrzeżenia w chwili podejmowania decyzji.

2.   Jeżeli przewodniczący uzna, że wyczerpano wszelkie możliwości osiągnięcia konsensusu i jeżeli nie postanowiono inaczej, komisja podejmuje decyzje większością dwóch trzecich głosów wszystkich obecnych Umawiających się Stron, które oddają głos »za lub przeciw«, z zastrzeżeniem, że głosowania nie przeprowadza się w razie braku kworum co najmniej dwóch trzecich Umawiających się Stron. Każda z Umawiających się Stron ma jeden głos.

Artykuł XIV

Wykonywanie decyzji komisji

1.   Każdy środek przyjęty przez komisję na mocy art. VI ust. 8 i 9 staje się wiążący dla każdej Umawiającej się Strony w następującym trybie:

a)	sekretarz wykonawczy w ciągu pięciu dni roboczych od przyjęcia środka przekazuje go każdej Umawiającej się Stronie, określając datę przekazania na potrzeby ust. 2; oraz

b)	z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli środek nie stanowi inaczej, staje się on wiążący dla każdej Umawiającej się Strony po upływie sześćdziesięciu dni od daty przekazania.

2.   Jeżeli Umawiająca się Strona zgłosi wobec danego środka zastrzeżenie, dostarczając je sekretarzowi wykonawczemu w terminie sześćdziesięciu dni od daty przekazania określonej zgodnie z ust. 1 lit. a), każda inna Umawiająca się Strona może w podobny sposób przedstawić zastrzeżenie przed upływem okresu dodatkowych dwudziestu dni lub w ciągu piętnastu dni od daty przekazania podanej w zawiadomieniu informującym Umawiające się Strony o wszelkich zastrzeżeniach zgłoszonych w trakcie tego okresu dodatkowych dwudziestu dni, uwzględniając późniejszy z obu terminów. Następnie środek staje się wiążący dla wszystkich Umawiających się Stron z wyłączeniem Strony, która zgłosiła zastrzeżenie. Jeżeli jednak w momencie upływu przedłużonego okresu lub okresów okazuje się, że większość Umawiających się Stron zgłosiła i podtrzymała swoje zastrzeżenia, środek nie staje się wiążący, chyba że mimo to niektóre lub wszystkie Umawiające się Strony uzgodnią między sobą, że w umówionym terminie środek ten staje się dla nich wiążący.

3.   Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła zastrzeżenie, może je wycofać w dowolnej chwili, przez co dany środek staje się dla niej wiążący.

4.

a) W dowolnej chwili po upływie roku od daty wejścia danego środka w życie każda Umawiająca się Strona może powiadomić sekretarza wykonawczego o swojej woli rezygnacji z wiążącego uczestnictwa w danym środku; jeżeli to powiadomienie nie zostanie wycofane, środek ten przestaje być wiążący dla tej Umawiającej się Strony wraz z upływem roku od daty otrzymania powiadomienia przez sekretarza wykonawczego. b) Od momentu, kiedy dany środek przestał być wiążący dla którejś z Umawiających się Stron na mocy lit. a), środek ten przestaje być wiążący dla każdej innej Umawiającej się Strony w dniu, w którym sekretarz wykonawczy otrzyma powiadomienie o woli rezygnacji tej Strony z wiążącego uczestnictwa.

5.   Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła zastrzeżenie do danego środka na mocy ust. 2 lub przekazała powiadomienie o woli rezygnacji z wiążącego uczestnictwa w środku na mocy ust. 4, informuje jednocześnie o przyczynach swojego postępowania, przekazując odpowiednie wyjaśnienia. W wyjaśnieniach tych podaje się, czy strona ta uważa środek za niezgodny z postanowieniami niniejszej konwencji lub też czy środek ten poprzez swój kształt lub skutki prowadzi do niesłusznej dyskryminacji tej strony. W wyjaśnieniach należy także zawrzeć oświadczenie na temat działań, które strona ta zamierza podjąć w związku ze swoim zastrzeżeniem lub powiadomieniem, w tym opis alternatywnych środków, które zamierza podjąć lub podjęła w zakresie ochrony i zarządzania odpowiednimi zasobami ryb zgodnie z celem niniejszej konwencji.

6.   Sekretarz wykonawczy niezwłocznie zawiadamia każdą Umawiającą się Stronę o:

a)	otrzymaniu lub wycofaniu wszelkich zastrzeżeń zgodnie z ust. 2 lub 3;

b)	terminie, w którym dany środek staje się wiążący na mocy ust. 1;

c)	otrzymaniu powiadomienia na mocy ust. 4; oraz

d)	wszelkich wyjaśnieniach i opisie alternatywnych środków otrzymanych na mocy ust. 5.

7.   Każda Umawiająca się Strona powołująca się na procedurę opisaną w ust. 2, 4 lub 5 może jednocześnie przekazać daną kwestię do rozpatrzenia przez komitet specjalny. Załącznik II stosuje się odpowiednio.

8.   Jeżeli Umawiająca się Strona nie przekaże danej kwestii do rozpatrzenia przez komitet specjalny na mocy ust. 7, komisja decyduje większością zwykłą poprzez głosowanie listowne, czy wyjaśnienia przekazane przez Umawiającą się Stronę na mocy ust. 5 należy przekazać do rozpatrzenia przez ten komitet. Jeżeli komisja zdecyduje o przekazaniu danej kwestii do rozpatrzenia przez komitet, stosuje się odpowiednio załącznik II.

9.   Jeżeli, na mocy ust. 8, komisja zadecyduje o nieprzekazywaniu danej kwestii do rozpatrzenia przez komitet specjalny, każda Umawiająca się Strona może wnioskować o zwołanie posiedzenia komisji w celu dokonania przeglądu środka przyjętego przez komisję i wyjaśnień przekazanych na mocy ust. 5.

10.   Ustanowiony na mocy ust. 7 lub 8 komitet specjalny dokonuje przeglądu wyjaśnień przekazanych na mocy ust. 5 i środka, którego one dotyczą, a następnie przedstawia komisji swoje zalecenia, stwierdzając:

a)	czy wyjaśnienia przekazane przez Umawiającą się Stronę na mocy ust. 5 mają właściwe uzasadnienie, a jeśli tak, czy przedmiotowy środek należy stosownie zmienić lub uchylić, albo jeżeli uzna on, że wyjaśnienia te nie mają właściwego uzasadnienia, czy dany środek należy podtrzymać; oraz

b)	czy alternatywne środki opisane w wyjaśnieniach przekazanych przez Umawiającą się Stronę na mocy ust. 5 są zgodne z celem niniejszej konwencji i nie naruszają praw którejkolwiek z Umawiających się Stron.

11.   Najpóźniej trzydzieści dni od zakończenia prac przez komitet specjalny na mocy niniejszego artykułu, komisja zbiera się w celu rozpatrzenia zaleceń komitetu specjalnego.

12.   Z chwilą zakończenia procedur opisanych w ust. 7–11 każda z Umawiających się Stron może odwołać się do procedur rozstrzygania sporów opisanych w art. XV.

Artykuł XV

Rozstrzyganie sporów

1.   Umawiające się Strony współpracują w celu zapobiegania sporom.

2.   Jeżeli pomiędzy dwiema lub większą liczbą Umawiających się Stron dojdzie do sporu dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, w tym wyjaśnień, o których mowa w art. XIV ust. 5, wszelkich działań podejmowanych przez Umawiającą się Stronę po złożeniu zastrzeżenia na mocy art. XIV ust. 2, lub wszelkich powiadomień przekazanych na mocy art. XIV ust. 4, wymienione Umawiające się Strony, zwane dalej »Umawiającymi się Stronami uczestniczącymi w sporze«, podejmują starania na rzecz rozwiązania zaistniałego sporu w drodze negocjacji, dochodzenia, mediacji, postępowania pojednawczego, arbitrażu, ugody sądowej, rozpatrzenia przez komitet specjalny lub innych pokojowych środków przez nie wybranych.

3.   Jeżeli spór dotyczy interpretacji lub stosowania środka przyjętego przez komisję na mocy art. VI ust. 8 i 9, lub związanej z nim kwestii, w tym wyjaśnień, o których mowa w art. XIV ust. 5, wszelkich działań podejmowanych przez Umawiającą się Stronę uczestniczącą w sporze po złożeniu zastrzeżenia na mocy art. XIV ust. 2, lub powiadomienia przekazanego na mocy art. XIV ust. 4, Umawiająca się Strona uczestnicząca w sporze może skierować spór do niewiążącego rozpatrzenia przez komitet specjalny na mocy załącznika II.

4.   Jeżeli spór został skierowany do rozpatrzenia przez komitet specjalny, komitet ten w najszybszym możliwym terminie spotyka się z Umawiającymi się Stronami uczestniczącymi w sporze w celu sprawnego rozwiązania sporu. Komitet specjalny przedstawia Umawiającym się Stronom uczestniczącym w sporze sprawozdanie, które za pośrednictwem sekretarza wykonawczego trafia również do pozostałych Umawiających się Stron. Sprawozdanie to zawiera wszelkie zalecenia, które zdaniem komitetu specjalnego służą rozwiązaniu sporu.

5.   Jeżeli Umawiające się Strony uczestniczące w sporze akceptują zalecenia komitetu specjalnego, w ciągu czternastu dni od otrzymania sprawozdania komitetu specjalnego powiadamiają one wszystkie pozostałe Umawiające się Strony, za pośrednictwem sekretarza wykonawczego, o działaniach, jakie zamierzają podjąć w celu wdrożenia tych zaleceń. W takim przypadku zalecenia komitetu specjalnego mogą zostać skierowane do rozpatrzenia przez komisję zgodnie z jej właściwymi procedurami.

6.   Jeżeli zalecenia komitetu specjalnego nie doprowadziły do rozwiązania sporu, każda z Umawiających się Stron uczestniczących w sporze może skierować spór do rozpatrzenia w ramach postępowania przymusowego skutkującego wiążącą decyzją na mocy części XV sekcja 2 konwencji z 1982 r. lub części VIII porozumienia z 1995 r.

7.   Jeżeli Umawiające się Strony uczestniczące w sporze uzgodniły, że przekażą spór do rozpatrzenia przez komitet specjalny, mogą one jednocześnie postanowić o tymczasowym stosowaniu danego środka przyjętego przez komisję do momentu przedstawienia sprawozdania komitetu specjalnego, chyba że rozwiązały one spór przy pomocy innych środków.

8.   Jeżeli Umawiające się Strony uczestniczące w sporze nie są w stanie porozumieć się co do żadnego pokojowego środka, o którym mowa w ust. 2, w celu rozwiązania sporu ani też nie są w stanie rozwiązać sporu w inny sposób, na wniosek jednej z Umawiających się Stron uczestniczących w sporze spór zostaje skierowany do rozpatrzenia w ramach postępowania przymusowego skutkującego wiążącą decyzją na mocy części XV sekcja 2 konwencji z 1982 r. lub części VIII porozumienia z 1995 r.

9.   Jeżeli spór zostaje skierowany do rozpatrzenia w ramach postępowania przymusowego skutkującego wiążącą decyzją i jeżeli nie postanowiono inaczej, Umawiające się Strony uczestniczące w sporze stosują tymczasowo wszelkie zalecenia przedstawione przez komitet specjalny na mocy ust. 4 lub, w stosownych przypadkach, na mocy art. XIV ust. 10. Umawiające się Strony uczestniczące w sporze stosują te środki tymczasowe lub inne ustalenia o równoważnych skutkach uzgodnione między nimi do momentu wydania decyzji lub zalecenia środków tymczasowych przez sąd właściwy do rozstrzygnięcia tego sporu, lub do czasu wygaśnięcia przedmiotowego środka.

10.   Postanowienia ust. 5 dotyczące powiadamiania stosuje się odpowiednio w odniesieniu do środków tymczasowych stosowanych na mocy ust. 7 lub zaleconych na mocy ust. 9 lub w stosunku do wszelkich decyzji sądu, do którego spór został skierowany.

11.   Sąd lub komitet specjalny, do którego skierowano spór na mocy niniejszego artykułu, stosuje odpowiednie postanowienia niniejszej konwencji, konwencji z 1982 r., porozumienia z 1995 r., powszechnie przyjęte normy ochrony i zarządzania żywymi zasobami oraz inne zasady prawa międzynarodowego, które nie są sprzeczne z niniejszą konwencją, w celu osiągnięcia jej celu.

12.   Treści niniejszej konwencji w żadnym razie nie należy interpretować ani rozumieć w sposób, który sugerowałby, że uniemożliwia ona Umawiającej się Stronie uczestniczącej w sporze, będącej stroną konwencji z 1982 r., kierowanie sporów do rozpatrzenia w ramach postępowania przymusowego skutkującego wiążącą decyzją wobec innego państwa będącego jej stroną na mocy części XV sekcja 2 konwencji z 1982 r., lub jeśli jest ona stroną porozumienia z 1995 r., kierowanie sporów do rozpatrzenia w ramach postępowania przymusowego skutkującego wiążącą decyzją wobec innego państwa będącego jego stroną na mocy art. 30 porozumienia z 1995 r.

Artykuł XVI

Współpraca z państwami innymi niż Umawiające się Strony

1.   Jeżeli w działalności połowowej w obszarze podlegającym regulacji uczestniczy statek uprawniony do pływania pod banderą państwa innego niż Umawiające się Strony, komisja zwraca się do państwa bandery o nawiązanie pełnej współpracy z organizacją poprzez przystąpienie w roli Umawiającej się Strony lub zgodę na stosowanie środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję.

2.   Umawiające się Strony:

a)	wymieniają informacje na temat działalności połowowej w obszarze podlegającym regulacji przez statki uprawnione do pływania pod banderą któregokolwiek z państw innych niż Umawiające się Strony oraz na temat wszelkich działań, które podjęły one w reakcji na tę działalność połowową;

b)

podejmują środki zgodne z niniejszą konwencją i prawem międzynarodowym w celu powstrzymania działalności połowowej statków uprawnionych do pływania pod banderą któregokolwiek z państw innych niż Umawiające się Strony, która wpływa negatywnie na skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję;

c)	informują każde państwo inne niż Umawiające się Strony niniejszej konwencji o wszelkiej działalności połowowej prowadzonej przez jego obywateli lub statki uprawnione do pływania pod jego banderą, która wpływa negatywnie na skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez komisję; oraz

d)	dążą do współpracy z każdym państwem innym niż Umawiające się Strony, w przypadku którego stwierdzono, że prowadzi on przywóz, wywóz lub powrotny wywóz produktów rybnych pochodzących z działalności połowowej prowadzonej w obszarze objętym konwencją.

Artykuł XVII

Współpraca z innymi organizacjami

Organizacja:

a)	współpracuje, stosownie do potrzeb, w kwestiach będących przedmiotem obopólnego zainteresowania, z Organizacją Narodów Zjednoczonych ds. Żywności i Rolnictwa, z innymi wyspecjalizowanymi agendami ONZ oraz innymi odpowiednimi organizacjami;

b)

dąży do wypracowania stosunków roboczych opartych na współpracy i w tym celu może zawierać porozumienia z organizacjami międzyrządowymi, które mogą wnieść wkład w jej prace i posiadają kompetencje w kwestii zapewnienia długoterminowej ochrony i zrównoważonego wykorzystywania zasobów żywych i ich ekosystemów. Może ona zapraszać tego rodzaju organizacje do przysyłania obserwatorów na swoje posiedzenia lub na posiedzenia któregokolwiek ze swoich organów podległych; w razie potrzeby może również dążyć do uczestnictwa w posiedzeniach tych organizacji; oraz

c)	współpracuje z innymi znaczącymi regionalnymi organizacjami ds. rybołówstwa, uwzględniając stosowane przez nie środki ochrony i zarządzania.

Artykuł XVIII

Przegląd

Komisja dokonuje okresowo przeglądu i oceny pod kątem właściwości postanowień niniejszej konwencji oraz, w razie potrzeby, proponuje środki służące ugruntowaniu ich przedmiotu i poprawie metod realizacji w celu uwzględnienia wszelkich problemów utrudniających osiągnięcie celu niniejszej konwencji.

Artykuł XIX

Załączniki

Załączniki stanowią integralną część niniejszej konwencji i, o ile wyraźnie nie postanowiono inaczej, odniesienia do niniejszej konwencji obejmują także jej załączniki.

Artykuł XX

Dobra wiara i nadużywanie praw

Umawiające się Strony w dobrej wierze wypełniają zobowiązania przyjęte na mocy niniejszej konwencji oraz korzystają z praw uznanych w niniejszej konwencji w sposób nieprowadzący do ich nadużycia.

Artykuł XXI

Związki z innymi umowami

1.   Niniejsza konwencja nie zmienia praw ani zobowiązań Umawiających się Stron, które wynikają z innych umów zgodnych z niniejszą konwencją oraz które nie mają wpływu na korzystanie przez inne Umawiające się Strony ze swoich praw lub wypełnianie swoich zobowiązań na mocy niniejszej konwencji.

2.   Treść niniejszej konwencji w żaden sposób nie narusza praw, jurysdykcji i obowiązków Umawiających się Stron powstałych na mocy konwencji z 1982 r. lub porozumienia z 1995 r. Niniejszą konwencję należy interpretować i stosować w kontekście konwencji z 1982 r. i porozumienia z 1995 r. oraz w sposób z nimi zgodny.

Artykuł XXII

Zmiany do konwencji

1.   Każda Umawiająca się Strona może proponować zmiany do niniejszej konwencji, które komisja uwzględnia i rozpatruje na posiedzeniu dorocznym lub posiedzeniu specjalnym. Każdy tego rodzaju wniosek przesyłany jest do sekretarza wykonawczego co najmniej na dziewięćdziesiąt dni przed posiedzeniem, na którym przewiduje się jego rozpatrzenie, a sekretarz wykonawczy niezwłocznie przekazuje ten wniosek wszystkim Umawiającym się Stronom.

2.   Proponowane zmiany przyjmowane są większością trzech czwartych głosów wszystkich Umawiających się Stron. Depozytariusz przekazuje tekst każdej uchwalonej w ten sposób zmiany wszystkim Umawiającym się Stronom.

3.   Zmiana staje się skuteczna w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron po upływie stu dwudziestu dni od daty przekazania określonej w przesłanym przez depozytariusza powiadomieniu o otrzymaniu pisemnego potwierdzenia o przyjęciu zmiany przez trzy czwarte wszystkich Umawiających się Stron, chyba że Umawiająca się Strona powiadomi depozytariusza w terminie dziewięćdziesięciu dni od daty przekazania określonej w przesłanym przez niego powiadomieniu, że zgłasza zastrzeżenie co do tej zmiany, w którym to przypadku zmiana ta nie staje się skuteczna w stosunku do żadnej Umawiającej się Strony. Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła zastrzeżenie co do zmiany, może je w każdej chwili wycofać. Jeżeli wszystkie zastrzeżenia do zmiany, która została zatwierdzona przez trzy czwarte wszystkich Umawiających się Stron, zostaną wycofane, zmiana ta staje się skuteczna w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron po upływie stu dwudziestu dni od daty przekazania określonej w przesłanym przez depozytariusza powiadomieniu potwierdzającym wycofanie ostatniego zastrzeżenia.

4.   W odniesieniu do każdej strony, która stanie się Umawiającą się Stroną konwencji po przyjęciu danej zmiany zgodnie z ust. 2, uważa się, że przyjęła ona przedmiotową zmianę.

5.   Depozytariusz informuje niezwłocznie wszystkie Umawiające się Strony o otrzymaniu powiadomień o przyjęciu zmian, otrzymaniu powiadomień o zastrzeżeniu lub o wycofaniu zastrzeżenia oraz o wejściu zmian w życie.

6.   Niezależnie od ust. 1–5 komisja może większością dwóch trzecich głosów wszystkich Umawiających się Stron:

a)

jeżeli uzna to za konieczne z punktu widzenia zarządzania, podzielić obszar podlegający regulacji odpowiednio na naukowe i statystyczne podobszary, rejony i podrejony, uwzględniając opinię rady naukowej. Granice takich naukowych i statystycznych podobszarów, rejonów i podrejonów wyznacza się w załączniku I;

b)

na wniosek rady naukowej, jeżeli uzna to za konieczne z punktu widzenia zarządzania, do celów naukowych lub statystycznych, zmienić granice naukowych i statystycznych podobszarów, rejonów i podrejonów, wyznaczone w załączniku I, pod warunkiem że wszystkie państwa nadbrzeżne, których zmiana dotyczą, przychylą się do tej zmiany.”.

„Artykuł XXIV

Wypowiedzenie

1.   Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję składając na ręce depozytariusza pisemne powiadomienie do dnia 30 czerwca każdego roku włącznie. Wypowiedzenie to staje się skuteczne z dniem 31 grudnia tego samego roku. Depozytariusz niezwłocznie powiadamia wszystkie pozostałe Umawiające się Strony.

2.   Każda Umawiająca się Strona może w takim przypadku również wypowiedzieć konwencję, składając na ręce depozytariusza pisemne powiadomienie nie później niż w ciągu trzydziestu dni od daty powiadomienia złożonego na mocy ust. 1, ze skutkiem od dnia 31 grudnia danego roku. Depozytariusz niezwłocznie powiadamia wszystkie pozostałe Umawiające się Strony.

Artykuł XXV

Rejestracja

1.   Oryginał niniejszej konwencji zostaje zdeponowany u rządu Kanady, który przekazuje jego uwierzytelnione kopie wszystkim sygnatariuszom oraz wszystkim Umawiającym się Stronom.

2.   Depozytariusz zarejestruje niniejszą konwencję oraz wszelkie zmiany do konwencji w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych.”.

„ ”