28.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 24/1

(1)

Art. 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowów.

(2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym – w stosownych przypadkach – sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) i inne organy doradcze, jak również w świetle porad otrzymywanych od komitetów doradczych.

(3)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia uprawnienia do połowów należy przydzielić państwom członkowskim w taki sposób, by zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.

(4)

Całkowity dopuszczalny połów (TAC) należy zatem ustalać, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności na posiedzeniach komitetów doradczych.

(5)

Obowiązek wyładunku, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, jest wprowadzany dla poszczególnych rodzajów rybołówstwa. W regionie objętym niniejszym rozporządzeniem, jeżeli dany rodzaj rybołówstwa podlega obowiązkowi wyładunku, należy wyładowywać wszystkie gatunki objęte limitami połowowymi w tym rodzaju rybołówstwa. Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązek wyładunku ma zastosowanie do gatunków definiujących dany rodzaj rybołówstwa. Art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 stanowi, że w sytuacji gdy wprowadzony zostaje obowiązek wyładunku w odniesieniu do danego stada ryb, uprawnienia do połowów ustala się przy uwzględnieniu przejścia od ustalania uprawnień do połowów, które odzwierciedlają wyładunki, do ustalania uprawnień do połowów, które odzwierciedlają połowy. Na podstawie wspólnych zaleceń przekazanych przez państwa członkowskie i zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustanawiających tymczasowo i na okres nie dłuższy niż trzy lata konkretne plany w zakresie odrzutów, w ramach przygotowań do pełnego wdrożenia obowiązku wyładunku.

(6)

Uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad gatunków objętych obowiązkiem wyładunku od dnia 1 stycznia 2017 r. powinny zrekompensować poprzednie odrzuty i być oparte na informacjach i opiniach naukowych. Aby zapewnić sprawiedliwą rekompensatę za ryby, które wcześniej były odrzucane, a od dnia 1 stycznia 2017 r. będą musiały być wyładowywane, należy wyliczyć wzrost kwoty zgodnie z następującą metodą: nowe wartości wyładunku należy wyliczyć poprzez odjęcie ilości, które nadal będą odrzucane podczas realizacji obowiązku wyładunku, od liczby łącznych połowów podanej przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES); w związku z tym wzrost wartości TAC powinien być proporcjonalny do zmiany między nową wyliczoną wartością wyładunku a poprzednią wartością wyładunku podaną przez ICES.

(7)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 (2) zostało zmienione rozporządzeniem Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2094 (3), które uchyliło rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1342/2008. Z tego powodu i zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2016/2250 (4), od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązek wyładunku dorsza będzie miał zastosowanie do połowów dorsza atlantyckiego w podobszarze ICES IV, rejonie ICES IIIa oraz wodach Unii rejonu ICES IIa, zgodnie z art. 1 i 3 oraz załącznikiem do tego rozporządzenia delegowanego Komisji. Z tego powodu uprawnienia do połowów stad dorsza atlantyckiego należy ustalić zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przy uwzględnieniu ilości ryb, które zostały odrzucone w przeszłości i obecnie będą musiały być wyładowywane.

(8)

Z opinii naukowej wynika, że stan stada labraksa (Dicentrarchus labrax) w Morzu Celtyckim, kanale La Manche, Morzu Irlandzkim i w południowej części Morza Północnego (rejony ICES IVb, IVc oraz VIIa, VIId–VIIh) jest w dalszym ciągu zagrożony i jego liczebność nadal spada. Należy zatem utrzymać środki ochronne polegające na zakazaniu połowów labraksa w rejonach ICES VIIa, VIIb, VIIc, VIIg, VIIj i VIIk, z wyjątkiem wód w obrębie 12 mil morskich od linii podstawowej podlegających suwerenności Zjednoczonego Królestwa. Skupiska tarłowe labraksa należy chronić, jeszcze bardziej ograniczając w 2017 r. połowy handlowe. Na podstawie oceny wpływu społeczno-gospodarczego dozwolone powinny być ograniczone połowy z wykorzystaniem haków i lin przy jednoczesnym wprowadzeniu zamknięcia w celu ochrony skupisk tarłowych. Przypadkowe i nieuniknione przyłowy labraksa przez statki stosujące włoki denne i niewody należy ponadto ograniczyć do 3 % masy całkowitego połowu organizmów morskich na statku, maksymalnie 400 kilogramów miesięcznie. Z tych samych powodów przyłowy wynikające ze stosowania stawnych sieci skrzelowych należy ograniczyć do 250 kilogramów miesięcznie. Poprzez ustanowienie dziennego limitu należy ograniczyć rekreacyjne połowy ze stada północnego i, ze względów ostrożnościowych, ze stada w Zatoce Biskajskiej.

(9)

Przez kilka lat niektóre TAC dla stad ryb spodoustych (rajokształtne, rekiny) były ustalone na poziomie zerowym i powiązane z obowiązkiem natychmiastowego uwalniania przypadkowo złowionych ryb. Powodem szczególnego traktowania tych stad jest zły stan ich ochrony oraz fakt, że ze względu na ich wysoki wskaźnik przeżywalności odrzuty nie spowodują wzrostu ich wskaźników śmiertelności połowowej, ale uznaje się je za korzystne dla ochrony tych gatunków. Jednak od dnia 1 stycznia 2015 r. połowy tych gatunków w ramach połowów gatunków pelagicznych trzeba wyładowywać, chyba że są one objęte jednym z odstępstw od obowiązku wyładunku przewidzianych w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Art. 15 ust. 4 lit. a) tego rozporządzenia dopuszcza takie odstępstwa w odniesieniu do gatunków, których poławianie jest zabronione i które są jako takie określone w unijnym akcie prawnym przyjętym w dziedzinie wspólnej polityki rybołówstwa. Należy zatem zakazać połowów tych gatunków w przedmiotowych obszarach.

(10)

Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi należy ustalać TAC zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. W związku z powyższym TAC dla stad soli w zachodniej części kanału La Manche, gładzicy i soli w Morzu Północnym oraz tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym należy ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniach Rady (WE) nr 509/2007 (5), (WE) nr 676/2007 (6) oraz (WE) nr 302/2009 (7). Celem dla południowego stada morszczuka określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2166/2005 (8) jest odbudowa biomasy odnośnych stad do bezpiecznych granic biologicznych, przy jednoczesnym zachowaniu zgodności z danymi naukowymi. Zgodnie z opinią naukową, przy braku ostatecznych danych dotyczących docelowej biomasy stada tarłowego i z uwzględnieniem zmian w bezpiecznych granicach biologicznych, należy – z myślą o przyczynieniu się do realizacji celów wspólnej polityki rybołówstwa określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 – ustalić TAC na podstawie zalecenia dotyczącego maksymalnego podtrzymywalnego połowu przedstawionego przez ICES.

(11)

W odniesieniu do stada rdzawca w podobszarach IX i X oraz wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1, które zostało wcześniej zidentyfikowane jako stado witlinka, należy dodatkowo przydzielić Portugalii uprawnienia do połowów nieprzekraczające 98 ton. W tych obszarach powinien zostać zniesiony TAC dla witlinka.

(12)

Na podstawie niedawnej analizy porównawczej ICES przedstawiła w odniesieniu do stada śledzia atlantyckiego na zachód od Szkocji opinię dotyczącą stad śledzia atlantyckiego łącznie w rejonach VIa, VIIb i VIIc (na zachód od Szkocji, na zachód od Irlandii). Zalecenie to obejmuje dwa oddzielne TAC (dla VIaS, VIIb i VIIc, z jednej strony, oraz dla Vb, VIb i VIaN, z drugiej). Według ICES należy opracować program odbudowy dla tych stad. Ponieważ, zgodnie z opinią naukową, plan zarządzania w odniesieniu do północnego stada (9) nie może być zastosowany wobec stad łącznie, a nie jest możliwe ustalenie osobnych uprawnień do połowów dla tych dwóch stad, ustanawia się ograniczony TAC, aby umożliwić prowadzenie na zasadach komercyjnych naukowego programu pobierania próbek.

(13)

W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania i poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w tym, w szczególności, dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie i kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi.

(14)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 (10) wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym w jego art. 3 i 4 przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych przezornościowymi i analitycznymi TAC. Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada określa stada, w odniesieniu do których jego art. 3 i 4 nie mają zastosowania, w szczególności ze względu na biologiczny stan stad. Ostatnio dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku został na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wprowadzony mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. W związku z tym, w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która zagroziłaby zasadzie racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji zasobów biologicznych morza, utrudniłaby realizację celów wspólnej polityki rybołówstwa i pogorszyłaby biologiczny stan stad, należy określić, że art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 mają zastosowanie do analitycznych TAC tylko wówczas, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(15)

W przypadku gdy TAC dla danego stada przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu do ustalenia poziomu tego TAC. Należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia, aby przy ustalaniu poziomu TAC dane państwo członkowskie działało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.

(16)

Konieczne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2017 r. zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 509/2007, art. 9 rozporządzenia (WE) nr 676/2007 oraz art. 5 i 9 rozporządzenia (WE) nr 302/2009.

(17)

W celu zagwarantowania pełnego wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, gdy dotyczy to tych samych stad biologicznych. Należy zatem w szczególności umożliwić ograniczoną elastyczność między obszarami dla plamiaka z rejonów Vb i VIa do rejonów IIa i IV.

(18)

W przypadku niektórych gatunków, takich jak pewne gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.

(19)

Na 11. konferencji stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, która odbyła się w Quito w dniach 3–9 listopada 2014 r., do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do tej konwencji dodano – ze skutkiem od dnia 8 lutego 2015 r. – kilka gatunków. Dlatego należy zapewnić ochronę tych gatunków w odniesieniu do unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków rybackich spoza Unii prowadzących połowy w wodach Unii.

(20)

Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (11), a w szczególności jego art. 33 i 34, dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem określić kody, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

(21)

Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać szczególny system zarządzania dobijakami i powiązanymi przyłowami w wodach Unii rejonów ICES IIa i IIIa i podobszaru ICES IV. Zważywszy, że oczekuje się, że opinia naukowa ICES będzie dostępna dopiero w lutym 2017 r., TAC i kwoty dla tego stada należy tymczasowo, do czasu wydania opinii, ustalić na poziomie zerowym.

(22)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią (12) i Wyspami Owczymi (13) Unia przeprowadziła z tymi partnerami konsultacje w sprawie uprawnień do połowów. Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowie i protokole w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Grenlandią (14) wspólny komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych w 2017 r. dla Unii w wodach Grenlandii. Te uprawnienia do połowów należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(23)

Na corocznym posiedzeniu w 2016 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła środki ochronne dotyczące dwóch stad karmazynów w Morzu Irmingera. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(24)

Na corocznym posiedzeniu w 2016 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła zwiększenie TAC i kwot w odniesieniu do tuńczyka białego w północnym i południowym Atlantyku i włócznika w północnym i południowym Atlantyku oraz zwiększenie TAC dla tuńczyka żółtopłetwego. Ponadto ustaliła także limit połowowy w odniesieniu do żarłacza błękitnego w północnym Atlantyku i żaglicy atlantyckiej we wschodnim i zachodnim Atlantyku, ustaliła TAC dla włócznika w Morzu Śródziemnym oraz potwierdziła TAC i kwoty na 2017 r. uprzednio ustalone w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego i opastuna. Jeżeli chodzi o marlina błękitnego i białego, ICCAT potwierdziła na 2017 r. uprzednio ustalone TAC i przyjęła plan spłaty zaproponowany przez UE w związku z nadmiernym odławianiem przez Hiszpanię w latach 2014 i 2015. Podobnie jak w przypadku stada tuńczyka błękitnopłetwego, połowy dokonywane w ramach połowów rekreacyjnych w odniesieniu do wszystkich pozostałych stad ICCAT powinny podlegać limitom połowowym przyjętym przez tę organizację. Unijne statki rybackie o długości co najmniej 20 metrów poławiające opastuna w obszarze objętym konwencją ICCAT powinny ponadto podlegać ograniczeniu zdolności przyjętym przez ICCAT w zaleceniu ICCAT 15-01. Wszystkie te środki należy wprowadzić do prawa Unii.

(25)

Na 35. corocznym posiedzeniu w 2016 r. strony Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęły limity połowowe zarówno w odniesieniu do gatunków docelowych, jak i tych stanowiących przyłowy na lata 2016/2017 i 2017/2018. Przy ustalaniu uprawnień do połowów na 2017 r. należy uwzględnić wykorzystanie tych kwot podczas 2016 r.

(26)

Na corocznym posiedzeniu w 2016 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła limity połowowe w odniesieniu do tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares). Przyjęła również środek zmniejszający używanie urządzeń do sztucznej koncentracji ryb oraz ograniczający wykorzystywanie statków dostawczych. Ponieważ działalność statków dostawczych oraz używanie urządzeń do sztucznej koncentracji ryb stanowią integralną część nakładu połowowego wykorzystywanego przez floty statków rybackich do połowów okrężnicą, należy wprowadzić ten środek do prawa Unii.

(27)

Coroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 18–22 stycznia 2017 r. Do czasu tego corocznego posiedzenia należy tymczasowo utrzymać obowiązujące środki w obszarze objętym konwencją SPRFMO. Do czasu ustalenia TAC w wyniku tego corocznego posiedzenia nie należy jednak prowadzić ukierunkowanych połowów stada ostroboka peruwiańskiego.

(28)

Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) nie udało się zakończyć 90. corocznego posiedzenia w 2016 r. i w dniach 7–10 lutego 2017 r. odbędzie się posiedzenie nadzwyczajne. Do czasu posiedzenia nadzwyczajnego należy tymczasowo podtrzymać obecne środki dotyczące tuńczyka żółtopłetwego, opastuna i bonito w obszarze objętym konwencją IATTC.

(29)

Na corocznym posiedzeniu w 2016 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) przyjęła środek ochrony dotyczący dwuletnich TAC dla antara patagońskiego, krabów z gatunków należących do Chaceon spp., beryksów i pancerzykowców. Przyjęto również dwuletni TAC dla gardłosza atlantyckiego w rejonie B1, natomiast TAC w odniesieniu do tych gatunków w pozostałej części obszaru objętego konwencją SEAFO ograniczono do jednego roku. Obowiązujące obecnie środki dotyczące przydziału uprawnień do połowów przyjęte przez SEAFO należy wprowadzić do prawa Unii.

(30)

Na 13. corocznym posiedzeniu Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) potwierdziła stosowane środki ochrony i zarządzania. Należy nadal wprowadzać te środki do prawa Unii.

(31)

Na 38. corocznym posiedzeniu w 2016 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2017 r. szereg uprawnień do połowów określonych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(32)

Na 40. corocznym posiedzeniu w 2016 r. Generalna Komisja Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) przyjęła limity połowowe i ograniczenia nakładu połowowego w odniesieniu do niektórych połowów małych stad pelagicznych na lata 2017 i 2018 w podobszarach geograficznych 17 i 18 (Morze Adriatyckie) obszaru objętego porozumieniem GFCM. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii. Maksymalne limity połowowe określone w załączniku IL są ustalone wyłącznie na jeden rok i bez uszczerbku dla innych środków przyjmowanych w przyszłości, a także ewentualnego podziału między państwa członkowskie.

(33)

Uwzględniając specyfikę floty słoweńskiej i jej marginalny wpływ na stada małych gatunków pelagicznych, należy zachować istniejące wzorce połowowe i zapewnić dostęp floty słoweńskiej do określonej minimalnej ilości małych gatunków pelagicznych.

(34)

Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, są przyjmowane przez stosowne regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) pod koniec roku i zaczną obowiązywać przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające te środki do prawa Unii powinny mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a co za tym idzie, niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy na obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się dnia 1 grudnia 2016 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członkowie CCAMLR nie mogą poławiać w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia.

(35)

W odniesieniu do uprawnień do połowów kraba śnieżnego na obszarze wokół Svalbardu, traktat paryski z 1920 r. przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminujący dostęp do zasobów, również w zakresie połowów. Stanowisko Unii w sprawie tego dostępu w odniesieniu do połowów kraba śnieżnego na obszarze szelfu kontynentalnego wokół Svalbardu zostało przedstawione w nocie werbalnej skierowanej do Norwegii z dnia 25 października 2016 r., dotyczącej norweskiego uregulowania połowów kraba śnieżnego na obszarze szelfu kontynentalnego, które zdaniem Unii nie jest zgodne z szczegółowymi postanowieniami traktatu paryskiego, a w szczególności jego art. 2 i 3. Aby zapewnić, by eksploatacja kraba śnieżnego w obszarze wokół Svalbardu była zgodna z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które mogą zostać określone przez Norwegię sprawującą suwerenność i jurysdykcję nad obszarem objętym wspomnianym traktatem, należy ustalić liczbę statków dopuszczonych do prowadzenia takich połowów. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2017 r. Przypomina się, że podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z obowiązującym prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.

(36)

Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej (15) statkom rybackim pływającym pod banderą Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów dostępnych dla Wenezueli w wodach Unii w odniesieniu do lucjanowatych.

(37)

Z uwagi na fakt, że pewne przepisy są stosowane w sposób ciągły, oraz aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem roku 2017 a datą wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego uprawnienia do połowów na 2018 r., należy zapewnić, aby przepisy dotyczące zakazów i okresów zamkniętych miały nadal zastosowanie na początku 2018 r., do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego uprawnienia do połowów na 2018 r.

(38)

W celu zapewnienia jednolitych warunków udzielania poszczególnym państwom członkowskim upoważnień do korzystania z systemu zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (16).

(39)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy Komisji powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do przyznawania dodatkowych dni przebywania na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej oraz za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych, a także w odniesieniu do ustanowienia formatu arkusza kalkulacyjnego służącego do gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących transferu dni przebywania na morzu między statkami rybackimi pływającymi pod banderą państwa członkowskiego.

(40)

Aby uniknąć przerwania działalności połowowej i zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2017 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących limitów nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2017 r., oraz niektórych przepisów w poszczególnych regionach, które powinny mieć określoną datę rozpoczęcia stosowania. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(41)

Uprawnienia do połowów należy stosować w pełnej zgodności z mającym zastosowanie prawem Unii,

a)

limity połowowe na 2017 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2018 r.;

b)

ograniczenia nakładu połowowego na okres od dnia 1 lutego 2017 r. do dnia 31 stycznia 2018 r., z wyjątkiem przypadków, w których w art. 25 i 26 oraz w załączniku IIE określono limity nakładu w odniesieniu do innych okresów;

c)

uprawnienia do połowów na okres od dnia 1 grudnia 2016 r. do dnia 30 listopada 2017 r. dla niektórych stad obszaru objętego konwencją CCAMLR;

d)

uprawnienia do połowów dla niektórych stad w obszarze objętym konwencją IATTC określone w art. 27 dla wyszczególnionych w tym przepisie okresów w latach 2017 i 2018.

a)

unijnych statków rybackich;

b)

statków państw trzecich na wodach Unii.

a)

„statek państwa trzeciego” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa trzeciego i zarejestrowany w państwie trzecim;

b)

„połowy rekreacyjne” oznaczają niekomercyjną działalność połowową, w przypadku której zasoby biologiczne są eksploatowane do takich celów jak rekreacja, turystyka lub sport;

c)

„wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji żadnego państwa;

d)

„całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza:

e)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f)

„oceny analityczne” oznaczają ilościowe oceny tendencji zachodzących w obrębie określonego stada, oparte na danych dotyczących biologii i eksploatacji stada, których jakość w świetle analizy naukowej okazała się wystarczająco wysoka, by możliwe było wydanie opinii naukowej dotyczącej przyszłych połowów;

g)

„rozmiar oczek sieci” oznacza rozmiar oczek sieci rybackich określony zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 517/2008 (17);

h)

„unijny rejestr floty rybackiej” oznacza rejestr utworzony przez Komisję zgodnie z art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

i)

„dziennik połowowy” oznacza dziennik, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

a)

obszary ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) to obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 218/2009 (18);

b)

„cieśnina Skagerrak” oznacza obszar geograficzny ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c)

„cieśnina Kattegat” oznacza obszar geograficzny ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d)

„jednostka 16 podobszaru ICES VII” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

e)

„jednostka 26 rejonu ICES IXa” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

f)

„jednostka 27 rejonu ICES IXa” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

g)

„Zatoka Kadyksu” oznacza obszar geograficzny rejonu ICES IXa na wschód od 7° 23′ 48″ W;

h)

obszary CECAF (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) to obszary geograficzne określone w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 (19);

i)

obszary NAFO (Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) to obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 (20);

j)

„obszar objęty konwencją SEAFO” (Organizacji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (21);

k)

„obszar objęty konwencją ICCAT” (Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) oznacza obszar geograficzny określony w Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (22);

l)

„obszar objęty konwencją CCAMLR” (Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) oznacza obszar geograficzny określony w art. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 601/2004 (23);

m)

„obszar objęty konwencją IATTC” (Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (24);

n)

„obszar podlegający kompetencji IOTC” (Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) oznacza obszar geograficzny określony w Umowie o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (25);

o)

„obszar objęty konwencją SPRFMO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza pełnomorski obszar geograficzny na południe od 10° N, na północ od obszaru objętego konwencją CCAMLR, na wschód od obszaru objętego konwencją SIOFA zgodnie z definicją w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (26) oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

p)

„obszar objęty konwencją WCPFC” (Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (27);

q)

„podobszary geograficzne GFCM (Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego)” oznaczają obszary zdefiniowane w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 (28).

r)

„obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza pełnomorski obszar geograficzny Morza Beringa leżący poza zasięgiem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw nadbrzeżnych leżących nad Morzem Beringa;

s)

„obszar podlegający jednocześnie IATTC i WCPFC” oznacza obszar geograficzny ograniczony następująco:

a)

muszą być zgodne z zasadami i przepisami wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności z zasadą zrównoważonej eksploatacji stada; oraz

b)

muszą prowadzić:

a)

przyjęte TAC;

b)

zgromadzone i ocenione przez odnośne państwo członkowskie dane, na podstawie których określono wysokość przyjętych TAC;

c)

szczegółowe wyjaśnienie zgodności przyjętych TAC z ust. 2.

a)

zostały dokonane przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego dysponującego określoną kwotą, która nie została wyczerpana; lub

b)

stanowią część kwoty unijnej, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i która nie została wyczerpana.

a)

załącznik IIA do zarządzania stadami gładzicy i soli w podobszarze ICES IV;

b)

załącznik IIB do odbudowy stad morszczuka i homarca w rejonach ICES VIIIc i IXa, z wyjątkiem Zatoki Kadyksu;

c)

załącznik IIC do zarządzania stadem soli w rejonie ICES VIIe.

a)

rejony ICES IVb, IVc, VIId, VIIe, VIIf i VIIh;

b)

wody w obrębie 12 mil morskich od linii podstawowej podlegające suwerenności Zjednoczonego Królestwa w rejonach ICES VIIa i VIIg.

a)

unijny statek rybacki stosujący włoki denne i niewody (30) może zatrzymywać na statku nieuniknione przyłowy labraksa, które nie przekraczają 3 % masy całkowitego połowu organizmów morskich na statku w danym dniu. Połowy labraksa zatrzymane na unijnym statku rybackim na podstawie tego odstępstwa nie mogą przekraczać 400 kilogramów miesięcznie;

b)

unijne statki rybackie poławiające hakami i linami (31) mogą poławiać labraksa w styczniu 2017 r. oraz od dnia 1 kwietnia do dnia 31 grudnia 2017 r., a także zatrzymywać na statku, przemieszczać, przeładowywać lub wyładowywać labraksa złowionego w tym obszarze w ilości nieprzekraczającej 10 ton na statek rocznie;

c)

unijne statki rybackie poławiające z wykorzystaniem stawnych sieci skrzelowych (32) mogą zatrzymywać na statku nieuniknione przyłowy labraksa nieprzekraczające 250 kilogramów miesięcznie.

a)

od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2017 r. w obszarach ICES IVb, IVc, VIIa oraz od VIId do VIIh;

b)

od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2017 r. w obszarach ICES VIIj i VIIk.

a)

wymian dokonywanych zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

b)

odliczeń i ponownych przydziałów dokonywanych zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)

ponownych przydziałów dokonywanych zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008;

d)

dodatkowych wyładunków dozwolonych zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

e)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

f)

odliczeń dokonywanych zgodnie z art. 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

g)

transferów i wymian kwot zgodnie z art. 15 niniejszego rozporządzenia.

a)

rai promienistej (Amblyraja radiata) w wodach Unii rejonów ICES IIa, IIIa i VIId oraz podobszaru ICES IV;

b)

żarłacza białego (Carcharodon carcharias) we wszystkich wodach;

c)

kolenia czerwonego (Centrophorus squamosus) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES I i XIV;

d)

kolenia iberyjskiego (Centroscymnus coelolepis) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES I i XIV;

e)

długoszpara (Cetorhinus maximus) we wszystkich wodach;

f)

liksy (Dalatias licha) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES I i XIV;

g)

kolenia kolcobrodego (Deania calcea) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES I i XIV;

h)

kompleksu gatunków (Dipturus cf. flossada i Dipturus cf. intermedia) rai gładkiej (Dipturus batis) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszarów ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX i X;

i)

kolczaka wielkiego (Etmopterus princeps) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES I i XIV;

j)

kolczaka smukłego (Etmopterus pusillus) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES I, V, VI, VII, VIII, XII i XIV;

k)

rekina szarego (Galeorhinus galeus) w przypadku połowów taklami w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszaru ICES IV oraz w wodach Unii i międzynarodowych podobszarów ICES I, V, VI, VII, VIII, XII i XIV;

l)

żarłacza śledziowego (Lamna nasus) we wszystkich wodach;

m)

manty z gatunku Manta alfredi we wszystkich wodach;

n)

manty z gatunku Manta birostris we wszystkich wodach;

o)

następujących gatunków z rodzaju Mobula we wszystkich wodach:

p)

następujących gatunków pił (Pristidae) we wszystkich wodach:

q)

rai nabijanej (Raja clavata) w wodach Unii rejonu ICES IIIa;

r)

rai czarnobrzuchej (Dipturus nidarosiensis) w wodach Unii rejonów ICES VIa, VIb, VIIa, VIIb, VIIc, VIIe, VIIf, VIIg, VIIh i VIIk;

s)

rai bruzdowanej (Raja undulata) w wodach Unii podobszarów ICES VI i X;

t)

rai siwej (Rostroraja alba) w wodach Unii podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX i X;

u)

rochowatych (Rhinobatidae) w wodach Unii podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X i XII;

v)

kolenia (Squalus acanthias) w wodach Unii, z wyjątkiem programów unikania określonych w załączniku IA;

w)

anioła morskiego (Squatina squatina) w wodach Unii.

a)

wszystkie szczegółowe informacje dotyczące statku zastępującego (statków zastępujących), w tym informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

b)

wyczerpujące wyliczenie powodów uzasadniających zastąpienie i wszelkie odpowiednie dokumenty lub informacje potwierdzające.

a)

od dnia 29 lipca do dnia 28 września 2017 r. lub od dnia 18 listopada 2017 r. do dnia 18 stycznia 2018 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

b)

od dnia 29 września do dnia 29 października 2017 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

a)

jeżeli ryby uznano za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

b)

podczas ostatniej części rejsu, gdy na statku może nie być już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić cały połów tuńczyka złowiony podczas tej części rejsu.

a)

odnotowują liczbę uwolnień z oznaczeniem stanu ryb (martwe lub żywe);

b)

zgłaszają informacje określone w lit. a) państwu członkowskiemu, którego są obywatelami. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje zgromadzone w trakcie poprzedniego roku do dnia 31 stycznia.

—

Apristurus manis,

—

kolczak (Etmopterus bigelowi),

—

Etmopterus brachyurus,

—

kolczak wielki (Etmopterus princeps),

—

kolczak smukły (Etmopterus pusillus),

—

rajowate (Rajidae),

—

Scymnodon squamulosus,

—

rekiny głębokowodne z nadrzędu Selachimorpha,

—

koleń (Squalus acanthias).

a)

nie stosuje urządzeń do sztucznej koncentracji ryb ani powiązanych urządzeń elektronicznych, ani nie obsługuje ich,

b)

nie prowadzi przy pomocy urządzeń do sztucznej koncentracji ryb połowów w ławicach.

a)

podczas ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby;

b)

jeżeli ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

c)

gdy wystąpi poważna awaria urządzeń do zamrażania.

a)

żarłacze jedwabiste (Carcharhinus falciformis),

b)

żarłacze białopłetwe (Carcharhinus longimanus).

a)

rai promienistej (Amblyraja radiata) w wodach Unii rejonów ICES IIa, IIIa i VIId oraz podobszaru ICES IV;

b)

następujących gatunków pił w wodach Unii:

c)

długoszpara (Cetorhinus maximus) i żarłacza białego (Carcharodon carcharias) w wodach Unii;

d)

kompleksu gatunków (Dipturus cf. flossada i Dipturus cf. intermedia) rai gładkiej (Dipturus batis) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszarów ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX i X;

e)

rekina szarego (Galeorhinus galeus) w przypadku połowów taklami w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszarów ICES I, IV, V, VI, VII, VIII, XII i XIV;

f)

kolczaka smukłego (Etmopterus pusillus) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszarów ICES I, IV, V, VI, VII, VIII, XII i XIV;

g)

liksy (Dalatias licha), kolenia kolcobrodego (Deania calcea), kolenia czerwonego (Centrophorus squamosus), kolczaka wielkiego (Etmopterus princeps) i kolenia iberyjskiego (Centroscymnus coelolepis) w wodach Unii rejonu ICES IIa oraz podobszarów ICES I, IV i XIV;

h)

żarłacza śledziowego (Lamna nasus) w wodach Unii;

i)

manty z gatunku Manta alfredi w wodach Unii;

j)

manty z gatunku Manta birostris w wodach Unii;

k)

następujących gatunków z rodzaju Mobula w wodach Unii:

l)

rai nabijanej (Raja clavata) w wodach Unii rejonu ICES IIIa;

m)

rai czarnobrzuchej (Dipturus nidarosiensis) w wodach Unii rejonów ICES VIa, VIb, VIIa, VIIb, VIIc, VIIe, VIIf, VIIg, VIIh i VIIk;

n)

rai bruzdowanej (Raja undulata) w wodach Unii podobszarów ICES VI, IX i X i rai siwej (Rostroraja alba) w wodach Unii podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX oraz X;

o)

rochowatych (Rhinobatidae) w wodach Unii podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X i XII;

p)

kolenia (Squalus acanthias) w wodach Unii;

q)

anioła morskiego (Squatina squatina) w wodach Unii.