14.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 269/9

(1)

Do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego można dodawać różne substancje odżywcze, takie jak witaminy, składniki mineralne, aminokwasy i inne, w celu zapewnienia zaspokojenia specjalnych potrzeb żywieniowych osób, dla których takie środki spożywcze są przeznaczone, lub w celu spełnienia wymogów prawnych ustanowionych w dyrektywach szczegółowych przyjętych na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 2009/39/WE. Wykaz tych substancji określono w dyrektywie Komisji 2001/15/WE z dnia 15 lutego 2001 r. w sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego (2), a w odpowiedzi na wnioski złożone przez zainteresowane strony Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności poddał ocenie nowe substancje i w związku z tym wykaz wymaga uzupełnienia i zaktualizowania. Ponadto należy wprowadzić specyfikacje dotyczące niektórych witamin i składników mineralnych służące ich identyfikacji.

(2)

Do celów niniejszego rozporządzenia nie jest możliwe zdefiniowanie substancji odżywczych jako osobnej grupy ani sporządzenie na tym etapie wyczerpującego wykazu wszystkich kategorii substancji odżywczych, które mogą być dodawane do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego.

(3)

Asortyment środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego jest bardzo szeroki i różnorodny, a procesy technologiczne stosowane do ich produkcji – zróżnicowane. Dlatego w ramach kategorii substancji odżywczych wymienionych w niniejszym rozporządzeniu dostępny powinien być możliwie najszerszy wybór substancji, które można bezpiecznie stosować do produkcji środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego.

(4)

Wyboru substancji powinno się dokonywać przede wszystkim na podstawie ich bezpieczeństwa, a w dalszej kolejności – na podstawie ich dostępności do użytku przez ludzi oraz ich właściwości organoleptycznych i technologicznych. Włączenie substancji do wykazu substancji, które można stosować do produkcji środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, nie oznacza, że ich dodanie do takich środków spożywczych jest konieczne czy pożądane, chyba że w przepisach mających zastosowanie do określonych kategorii środków spożywczych wskazano inaczej.

(5)

Jeżeli dodanie danej substancji odżywczej uznano za konieczne, zostało to zapisane w szczególnych przepisach odpowiednich dyrektyw szczegółowych, w zależności od przypadku wraz z odpowiednimi warunkami ilościowymi.

(6)

W razie braku szczególnych przepisów lub w przypadku środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego nieobjętych dyrektywami szczegółowymi substancje odżywcze należy stosować w celu wyprodukowania produktów zgodnych z definicją danych produktów oraz spełniających specjalne potrzeby żywieniowe osób, dla których są przeznaczone. Omawiane produkty muszą również być bezpieczne, jeżeli stosuje się je zgodnie z zaleceniami producenta.

(7)

Przepisy dotyczące wykazu substancji odżywczych, które można stosować do produkcji preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt oraz przetworzonej żywności na bazie zbóż i żywności dla niemowląt i małych dzieci, określono w dyrektywie Komisji 2006/141/WE z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt (3) oraz w dyrektywie Komisji 2006/125/WE z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (4). Nie ma zatem potrzeby powtarzania wspomnianych przepisów w niniejszym rozporządzeniu.

(8)

Szereg substancji odżywczych może być dodawanych w celach technologicznych jako dodatki, barwniki, środki aromatyzujące lub w innych podobnych celach, w tym w ramach dozwolonych praktyk i procesów enologicznych określonych w prawodawstwie wspólnotowym. W tym kontekście specyfikacje ich dotyczące są przyjmowane na poziomie wspólnotowym. Wspomniane specyfikacje powinny być stosowane w odniesieniu do takich substancji bez względu na cel ich zastosowania w środkach spożywczych.

(9)

Do czasu przyjęcia na poziomie Wspólnoty kryteriów czystości w odniesieniu do pozostałych substancji oraz w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia publicznego, należy stosować ogólnie przyjęte kryteria czystości zalecane przez międzynarodowe organizacje lub agencje, w tym, ale nie wyłącznie przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) i EUP (Europejską Farmakopeę). Państwom członkowskim należy zezwolić na utrzymanie krajowych przepisów określających kryteria czystości, bez uszczerbku dla postanowień określonych w Traktacie.

(10)

Niektóre szczególne związki odżywcze lub ich pochodne uznano za niezbędne do produkcji niektórych środków spożywczych należących do grupy środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego, a ich ewentualne zastosowanie należy ograniczyć do produkcji wspomnianych produktów.

(11)

W celu zapewnienia jasności należy uchylić dyrektywę 2001/15/WE i dyrektywę Komisji 2004/6/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. wprowadzającą odstępstwo od dyrektywy 2001/15/WE w sprawie odroczenia stosowania zakazu handlu w odniesieniu do niektórych produktów (5) i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,