17.9.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 241/59

(1)

W kwietniu 2003 r. władze włoskie powiadomiły Komisję, zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu, o systemie pomocy na inwestycje w określonych obszarach. Ponieważ wejście w życie wspomnianego systemu pomocy nie zostało poddane wstępnemu zatwierdzeniu przez Komisję, został on zarejestrowany pod numerem NN 53/03 jako pomoc bezprawna.

(2)

Dodatkowe informacje zostały dostarczone przez władze włoskie w dniu 4 lipca 2003 r. Dnia 17 września 2003 r. Komisja zadecydowała o wszczęciu formalnego postępowania dochodzeniowego zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu (zwanej dalej „decyzją o wszczęciu postępowania”) oraz zwróciła się do Włoch o dostarczenie wszelkich informacji koniecznych dla oceny środka. Decyzja Komisji została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Żadne zainteresowane osoby trzecie ani Włochy nie zgłosiły uwag.

(3)

Dnia 16 grudnia 2003 r. Komisja ponownie zwróciła się do Włoch o dostarczenie informacji, zwracając uwagę, że w przypadku braku odpowiedzi, zastrzega sobie prawo wydania nakazu udzielenia informacji, zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (3). Włochy nie dostarczyły wymaganych informacji. Decyzją z dnia 22 kwietnia 2004 r. Komisja nakazała Włochom przedstawienie w terminie jednego miesiąca wszystkich istotnych informacji koniecznych do pełnej oceny środka. W określonym terminie nie nadeszły z Włoch żadne informacje.

(4)

Dnia 26 maja 2004 r. Włochy wystąpiły z wnioskiem o przedłużenie terminu o 15 dni roboczych w celu realizacji nakazu dostarczenia informacji. Komisja, poinformowawszy Włochy, iż termin określony decyzją Komisji upłynął, przyjęła do wiadomości zamiar przesłania przez Włochy informacji do dnia 17 czerwca 2004 r.

(5)

W piśmie z dnia 17 czerwca 2004 r. (zarejestrowanym dnia 22 czerwca 2004 r.) Włochy przesłały dodatkowe informacje.

(6)

Podstawą prawną dla systemu pomocy jest art. 94 ust. 14 ustawy nr 289 z dnia 27 grudnia 2002 r. (Ustawa o finansach publicznych z 2003 r.).

(7)

Omawiany system pomocy ma na celu promowanie inwestycji na określonych obszarach terytorium Włoch, pod kątem realizacji celów rozwoju regionalnego. System ma obowiązywać do dnia 31 grudnia 2006 r., a budżety roczne na lata 2003, 2004 i 2005 wynoszą 2 miliony euro.

(8)

Analogicznie do dwóch innych włoskich systemów pomocy państwa o przeznaczeniu regionalnym, zatwierdzonych przez Komisję (4), w stosunku do których zgłoszony system pomocy stanowi w praktyce rozszerzenie terytorialne, pomoc jest przyznawana w formie ulg podatkowych na inwestycje w środki podlegające amortyzacji. Pomoc przydzielana jest na inwestycje „netto”, określone jako różnica między: 1) kwotami inwestycji w nowe aktywa w danym okresie; a 2) kwotami sprzedaży oraz amortyzacji wszystkich aktywów przedsiębiorstwa w tym samym okresie. Intensywność pomocy określa się na 8 % EDN (ekwiwalent dotacji netto), powiększany o 10 punktów procentowych brutto dla małych przedsiębiorstw oraz o 6 punktów procentowych brutto dla średnich przedsiębiorstw.

(9)

Beneficjentami omawianego systemu pomocy są przedsiębiorstwa należące do wielu różnych sektorów (5), przeprowadzające inwestycje na określonych obszarach terytorium Włoch, wyszczególnionych w art. 4 ustawy nr 448 z dnia 23 grudnia 1998 r. oraz w okólniku Ministerstwa Finansów nr 161 z dnia 25 sierpnia 2000 r. Są to następujące obszary:

(10)

System pomocy nie dotyczy sektora produkcji, przetwórstwa i wprowadzania na rynek produktów rolnych, sektora transportu ani przemysłu hutniczego, o czym mowa w wielosektorowych ramach dotyczących pomocy państwa przeznaczonej na duże projekty inwestycyjne (6). System nie ma zastosowania także do zagrożonych przedsiębiorstw, co zostało określone w wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (7). Szczegółowy opis wszystkich wymagań, które przedsiębiorstwa muszą spełnić, by móc skorzystać z omawianej pomocy przedstawiony jest w decyzji o wszczęciu postępowania (8).

(11)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu oraz wyraziła wątpliwości dotyczące jego zgodności ze wspólnym rynkiem, jako że ustanawia on pomoc regionalną na rzecz inwestycji na obszarach, które nie są objęte odstępstwami regionalnymi, o których mowa w art. 87 ust. 3 lit. a) i c) Traktatu. Szczegółowy opis motywów, dla których wszczęto postępowanie, a które nie zostały zakwestionowane przez Włochy, znajduje się w decyzji o wszczęciu postępowania (9).

(12)

System pomocy przewiduje przyznawanie ulg podatkowych na inwestycje realizowane na określonych obszarach wymienionych w przepisach prawnych i administracyjnych. Komisja uważa, że powoduje to przyznanie korzyści gospodarczych niektórym przedsiębiorstwom z zasobów publicznych oraz zakłóca konkurencję i ma wpływ na wymianę handlową pomiędzy Państwami Członkowskimi, z przyczyn wskazanych w decyzji o wszczęciu postępowania (10).

(13)

W konsekwencji środek stanowi pomoc w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu oraz jest zasadniczo zabroniony. Mógłby on być uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem jedynie wówczas, gdyby spełniał warunki kwalifikowania się do jednego z odstępstw przewidzianych w Traktacie.

(14)

Ponieważ analizowany środek stanowi pomoc, Komisja ubolewa, że władze włoskie nie wywiązały się ze spoczywającego na nich obowiązku powiadomienia, w myśl art. 88 ust. 3 Traktatu, wdrażając środek zanim został on zatwierdzony przez Komisję.

(15)

Analizowany system pomocy nie może korzystać z odstępstw przewidzianych w art. 87 ust. 2 Traktatu ani z odstępstw, o których mowa w art. 87 ust. 3 lit. b) i d), z przyczyn oczywistych, jak zostało to już wskazane w decyzji o wszczęciu postępowania (11). Ze względu na fakt, że wspomniany system dotyczy promowania inwestycji w celu rozwoju regionalnego oraz został zgłoszony przez Włochy jako pomoc o przeznaczeniu regionalnym, Komisja bada jego zgodność ze wspólnym rynkiem w oparciu o wspólnotowe wytyczne dotyczące pomocy państwa o przeznaczeniu regionalnym (12).

(16)

W tym celu, w decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja wyraziła różne wątpliwości dotyczące zgodności analizowanego systemu pomocy ze wspólnym rynkiem. Komisja uważa, że wszystkie wątpliwości wówczas wyrażone zostały potwierdzone. W szczególności:

(17)

Komisja nie wiedziała, czy pomoc została udzielona w oparciu o omawiany system oraz na jakich obszarach, ponieważ Włochy nie dostarczyły żadnych informacji. W związku z tym Komisja nakazała Włochom dostarczenie tych informacji. W myśl rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, w przypadku niezastosowania się przez Państwo Członkowskie do nakazu dostarczenia informacji, Komisja może podjąć decyzję w odniesieniu do nieuprawnionej pomocy na podstawie dostępnych informacji.

(18)

Włochy nie odpowiedziały na nakaz w terminie ustalonym decyzją Komisji. Jednakże Komisja zamierza wziąć pod uwagę informacje przekazane przez Włochy po upływie tego terminu, w których Włochy oświadczyły, że:

(19)

Komisja przyjmuje do wiadomości oświadczenie Włoch stwierdzające, że żadne przedsiębiorstwo nie skorzystało z pomocy w ramach analizowanego systemu. Komisja zauważa również, że przepisy prawa, wprowadzające ulgę podatkową, weszły w życie dnia 1 stycznia 2003 r. – przyznając prawo do ulgi bez odniesienia do późniejszych instrukcji administracyjnych – i nadal obowiązują. Włochy nie podjęły żadnego zobowiązania ani nie dały żadnych wskazań dotyczących zniesienia systemu pomocy w przyszłości. W związku z tym Komisja uważa za słuszne podjęcie decyzji w sprawie omawianego systemu.

(20)

Na podstawie dostępnych informacji, system pomocy państwa o przeznaczeniu regionalnym ma zastosowanie do obszarów, które nie kwalifikują się do korzystania z pomocy regionalnej. Komisja nie może uznać omawianego systemu za zgodny ze wspólnym rynkiem na podstawie wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa o przeznaczeniu regionalnym, z przyczyn wskazanych w motywach 15 i 16 oraz szczegółowo opisanych w decyzji o wszczęciu postępowania (18).

(21)

Komisja stwierdza, że analizowany środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu. Włochy przystąpiły w sposób nieuprawniony do realizacji omawianej pomocy, naruszając art. 88 ust. 3 Traktatu. Na podstawie analizy przedstawionej w motywach 15–20, Komisja uznaje pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem.

(22)

Niniejsza decyzja dotycząca systemu pomocy w formie ulg podatkowych na inwestycje oraz przypadków, w których został on zastosowany, musi zostać niezwłocznie wprowadzona w życie, włączając zwrot wszelkiej pomocy przyznanej niezgodnie ze wspólnym rynkiem,