13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/34

(1)

Ilości odchodów zwierzęcych, które Państwo Członkowskie zamierza stosować w przeliczeniu na hektar rocznie, jeśli różni się od ilości określonej w ust. 2 załącznika III i lit. a) ust. 2 załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG, muszą być ustalone tak, by nie stanowiły przeszkody w realizacji celów określonych w art. 1 wymienionej dyrektywy i muszą być uzasadnione na podstawie obiektywnych kryteriów, na przykład, w omawianym przypadku, długich okresów wegetacji i upraw o wysokim poborze azotu.

(2)

W dniu 18 listopada 2002 r. Komisja przyjęła decyzję 2002/915/WE (2) dotyczącą wniosku o przyznanie odstępstwa na mocy ust. 2 lit. b) załącznika III i art. 9 dyrektywy Rady 91/676/EWG. Odstępstwo to miało zastosowanie w ramach duńskiego programu działań przyjętego na lata 1999–2003 i obowiązującego do 1 sierpnia 2004 r. Pozwoliło ono na stosowanie w niektórych hodowlach bydła odchodów zwierzęcych pochodzących od zwierząt gospodarskich, zawierających do 230 kg azotu na hektar rocznie.

(3)

W dniu 8 stycznia 2004 r. Dania wniosła o rozszerzenie zastosowania odstępstwa. Do wniosku została dołączona dokumentacja techniczna z dnia 2 lutego 2004 r., 2 kwietnia 2004 r., 23 kwietnia 2004 r., 14 czerwca 2004 r., 2 sierpnia 2004 r., 14 września 2004 r. oraz 4 października 2004 r.

(4)

Duńskie przepisy prawne transponujące dyrektywę 91/676/EWG można uznać za zgodne z dyrektywą, której przepisy stosuje się w takim samym stopniu do zgłoszonego odstępstwa.

(5)

W grudniu 2003 r. Dania zakończyła ocenę swojego drugiego planu działania dotyczącego środowiska wodnego, wykazując, iż w okresie od 1985 r. do 2003 r. osiągnięto cel ograniczenia wypłukiwania azotanów z gleby o 48 %.

(6)

Porozumienie parlamentu duńskiego w sprawie trzeciego duńskiego planu działania dotyczącego środowiska wodnego 2005–2015 miało na celu ograniczenie o kolejne 13 % wypłukiwania azotanów w okresie od 2005 r. do 2015 r. oraz zredukowanie o 50 % nadwyżki fosforanów.

(7)

Zgodnie z art. 5 dyrektywy 91/676/EWG Dania ustanowiła programy działań, które zgodnie z celem określonym w tej dyrektywie mają zapewnić, aby zawartość azotanów w wodach gruntowych nie przewyższała 50 mg/l.

(8)

Wyniki monitorowania i kontroli przeprowadzonych w okresie od 2002 r. do 2003 r. wskazują, że 1 845 hodowli bydła, 213 617 sztuk bydła i 123 068 hektarów, stanowiących odpowiednio 4 %, 11 % i 5 % ich całkowitej ilości w Danii, zostały objęte odstępstwem przyjętym w decyzji 2002/915/WE.

(9)

Obliczenia dotyczące wypłukiwania azotanów oparte na badaniach i analizach składników pokarmowych w obszarach rolniczych, w wyznaczonych miejscach na glebach piaszczystych i gliniastych, wskazują, iż w okresie od 1990 r. do 2003 r. wypłukiwanie azotanów zostało zredukowane o 42 % w glebach piaszczysto-ilastych i o 52 % w glebach piaskowych. Obniżka ta została potwierdzona na rok 2002/2003.

(10)

Analiza tendencji na podstawie pomiarów stężenia azotanów w wodzie odprowadzanej ze strefy korzeniowej wskazuje, iż stężenie to stale się zmniejsza i obecnie zbliża się do 50 mg/l, dla gleb piaszczysto-ilastych i piaskowych uległo ono rocznemu zmniejszeniu odpowiednio o 3,1 i 6,1 mg/l. W latach 1990–2003 stężenie azotanów w strumieniach na obszarach rolniczych zmniejszyło się o 29 %. W roku 2003 średnie stężenie azotanów w zwierciadle wód gruntowych wynosiło 50 mg/l zarówno w glebach piaskowych jak i piaszczysto-ilastych.

(11)

Komisja po zbadaniu wniosku Danii, w szczególności w świetle doświadczeń zdobytych w stosowaniu odstępstwa zgodnie z decyzją 2002/915/WE, uznaje, że jeżeli spełnione zostaną pewne ścisłe warunki, ilość odchodów zwierzęcych przewidziana przez Danię – 230 kg azotu na hektar rocznie – nie przeszkodzi w osiągnięciu celów dyrektywy 91/676/EWG.

(12)

Niniejszą decyzję stosuje się w ramach duńskiego programu działania przyjętego na lata 2004–2007.

(13)

Decyzja 2002/915/WE wygasła w dniu 1 sierpnia 2004 r. W świetle doświadczeń nabytych podczas stosowania tej decyzji oraz w celu zapewnienia poszczególnym hodowcom bydła możliwości dalszego korzystania z odstępstwa właściwym jest, aby niniejszą decyzję stosować od dnia 2 sierpnia 2004 r.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Azotanów założonego na podstawie art. 9 dyrektywy 91/676/EWG,

a)

„hodowle bydła” oznaczają gospodarstwa rolne, na które przypadają co najmniej trzy sztuki inwentarza żywego, z których dwie trzecie stanowi bydło;

b)

„trawa” oznacza trwałe lub krótkotrwałe użytki zielone (krótkotrwałe pastwiska zakładane są zwykle na okres krótszy niż cztery lata);

c)

„rośliny uprawne podsiewane trawą”: zboża na kiszonkę, kukurydza na kiszonkę i/lub jęczmień wiosenny podsiewane trawą przed zbiorami (w przypadku kukurydzy) lub po zbiorach, która w czasie zimy działa jako poplony do biologicznego zatrzymywania pozostałości azotu;

d)

„buraki” oznaczają buraki pastewne.

a)

ogólna wielkość dawki azotu jest zgodna z zapotrzebowaniem na składniki pokarmowe poszczególnych roślin uprawnych oraz zawartością substancji w glebie; poziom nawożenia ustala się na 10 % poniżej poziomu optymalizacji nawożenia;

b)

każde gospodarstwo ma opracowany plan nawożenia i prowadzi rejestr. Plan dotyczący płodozmianu, obejmujący okres od 1 sierpnia do 31 marca następnego roku, powinien zostać udostępniony władzom najpóźniej do dnia 1 września. Do dnia 21 kwietnia plany obejmujące cały okres należy wypełnić i udostępnić władzom wraz z informacjami dotyczącymi spodziewanych zastosowań odchodów zwierzęcych i nawozów azotowych. Plany dotyczące płodozmianu muszą określać rodzaj trawy, poplonów z trawy lub buraków i innych roślin uprawnych podsiewanych trawą. Plany nawożenia muszą zawierać przewidywaną potrzebę stosowania azotu lub fosforu; poziom stosowania azotu ustala się na 10 % poniżej optymalizacji nawożenia. Należy również określić rodzaj stosowanego nawozu (np. odchody zwierzęce, odpady, nawozy chemiczne) i zamieścić odręczną mapkę wskazującą umiejscowienie poszczególnych pól. W celu zapewnienia spójności między planami a dotychczasowymi praktykami rolniczymi, plany należy zrewidować nie później niż w ciągu siedmiu dni po wprowadzeniu jakichkolwiek zmian w praktykach rolniczych. Co roku należy przedłożyć właściwym władzom sporządzony rejestr nawożenia. Przepisy te muszą być zawarte w przepisach wykonawczych;

c)

każda hodowla bydła przedłoży wraz z rocznym wnioskiem rejestr nawożenia i przyjmuje, iż może podlegać losowej kontroli;

d)

okresowe analizy na obecność azotu i fosforanu w glebie zostaną przeprowadzone przez każdą z hodowli bydła, której w celu zagwarantowania skuteczności nawożenia przyznano odstępstwo (co najmniej co trzy lata na 5 ha);

e)

jesienią nie rozrzuca się obornika przed uprawą trawy, a orka pola nastąpi po uprawie roślin o wysokim poborze azotu.