Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62023CN0149

    Sprawa C-149/23: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Republika Federalna Niemiec

    Dz.U. C 155 z 2.5.2023, p. 43–43 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    2.5.2023   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 155/43


    Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Republika Federalna Niemiec

    (Sprawa C-149/23)

    (2023/C 155/55)

    Język postępowania: niemiecki

    Strony

    Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz i L. Mantl, pełnomocnicy)

    Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

    Żądania strony skarżącej

    stwierdzenie, że poprzez nieprzyjęcie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy (UE) 2019/1937 (1) oraz poprzez niepoinformowanie Komisji o takich przepisach, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 26 ust. 1 i 3 tej dyrektywy;

    nakazanie Republice Federalnej Niemiec zapłaty na rzecz Komisji kwoty ryczałtu odpowiadającej wyższej z dwóch następujących kwot: i) kwoty dziennej wynoszącej 61 600 EUR pomnożonej poprzez liczbę dni, które upłynęły od dnia przypadającego po dniu upływu terminu na dokonanie transpozycji wyznaczonego przedmiotowej dyrektywie do dnia wyeliminowania uchybienia, lub – w razie braku wyeliminowania uchybienia – do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie; ii) minimalnej kwoty ryczałtowej w wysokości 17 248 000 EUR;

    jeżeli uchybienie zobowiązaniom stwierdzone w tiret pierwszym trwa do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, nakazanie Republice Federalnej Niemiec zapłaty na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w wysokości 240 240 EUR za każdy dzień opóźnienia liczony od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do dnia, w którym Republika Federalna Niemiec wywiąże się z zobowiązań wynikających z dyrektywy; oraz

    obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    W skardze Komisja zarzuca Republice Federalnej Niemiec, że nie wywiązała się ze zobowiązań wynikających z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937, która ustanawia skuteczny system ochrony osób pracujących dla organizacji prywatnej lub publicznej lub utrzymujących kontakt z taką organizacją w razie zgłaszania przez te osoby naruszeń prawa Unii w niektórych jego dziedzinach. Według art. 26 ust. 1 dyrektywy państwa członkowskie były zobowiązane do wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do jej wykonania najpóźniej do dnia 17 grudnia 2021 r. Według ustępu trzeciego tego samego przepisu państwa członkowskie były również zobowiązane do natychmiastowego przekazania Komisji tekstów przyjętych przepisów.

    W ocenie Komisji Niemcy nie przyjęły dotąd środków zmierzających do pełnej transpozycji dyrektywy, a w każdym razie 13 miesięcy po upływie terminu na dokonanie transpozycji środki te wciąż nie zostały tej instytucji zgłoszone.


    (1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.U. 2019, L 305, s. 17).


    Top