1)

Czy art. 7 dyrektywy 2003/88 (2) i klauzulę 4 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które nie przewiduje w odniesieniu do sędziów honorowych i zastępców prokuratorów honorowych prawa do wypłaty dodatku za okres urlopu wiążący się z zawieszeniem działalności zawodowej oraz do obowiązkowego zabezpieczenia społecznego i ubezpieczenia od wypadków i chorób zawodowych?

2)

Czy klauzulę 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym stosunek pracy na czas określony sędziów honorowych, który można określić jako stosunek służbowy, a nie stosunek zatrudnienia w administracji publicznej, w odniesieniu do którego przewidziano system oparty na pierwotnym akcie mianowania i jednym późniejszym ponownym mianowaniu, może być wielokrotnie przedłużany w drodze ustaw państwowych, w braku skutecznych i odstraszających sankcji oraz w braku możliwości przekształcenia tych stosunków w umowy o pracę na czas nieokreślony w administracji publicznej, w sytuacji faktycznej, która mogła wywołać korzystne skutki wyrównawcze w sferze prawnej adresatów, których służba była w sposób zasadniczy automatycznie przedłużana na kolejny okres?