—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Rwandy, a w szczególności rezolucję z 11 lutego 2021 r. w sprawie Rwandy: sprawa Paula Rusesabaginy (1),

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,

—

uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, ratyfikowany przez Rwandę w 1975 r.,

—

uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,

—

uwzględniając zasady i wytyczne dotyczące prawa do rzetelnego procesu sądowego i pomocy prawnej w Afryce,

—

uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania,

—

uwzględniając przyjęte przez ONZ Wzorcowe reguły minimalne postępowania z więźniami (Reguły Nelsona Mandeli) w formie zmienionej z 2015 r.,

—

uwzględniając deklarację z Kampali w sprawie warunków panujących w więzieniach w Afryce,

—

uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej Rady Praw Człowieka ONZ ds. powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka z 25 marca 2021 r. w sprawie Rwandy,

—

uwzględniając oświadczenia społeczności międzynarodowej – w tym rządu belgijskiego, Departamentu Stanu USA i rządu brytyjskiego – potępiające nieprawidłowości i krytykujące brak sprawiedliwego procesu;

—

uwzględniając oświadczenia wydane przez Federację Adwokatur Europejskich, Ośrodek Praw Człowieka Stowarzyszenia Adwokatur Amerykańskich i szereg uznanych organizacji broniących praw człowieka,

—

uwzględniając umowę z Kotonu,

—

uwzględniając konstytucję Rwandy,

—

uwzględniając instrumenty ONZ oraz Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów,

—

uwzględniając Konwencję wiedeńską o stosunkach konsularnych z 1963 r.,

—

uwzględniając art. 144 ust. 5 oraz art. 132 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że 29 września 2021 r. Paul Rusesabagina – obrońca praw człowieka, obywatel Belgii i mieszkaniec USA – został skazany na 25 lat więzienia przez Izbę ds. Przestępczości Międzynarodowej i Transgranicznej Sądu Najwyższego Rwandy, po tym jak 31 sierpnia 2020 r. aresztowano go w Kigali; mając na uwadze, że Paulowi Rusesabaginie postawiono dziewięć zarzutów związanych z terroryzmem i pociągnięto go do odpowiedzialności karnej za działania przypisywane rwandyjskiemu Ruchowi na rzecz Przemian Demokratycznych / Frontowi Wyzwolenia Narodowego (MRCD-FLN) – koalicji opozycyjnych partii politycznych i jej skrzydłu zbrojnemu;

B.

mając na uwadze, że aresztowanie Paula Rusesabaginy w sierpniu 2020 r. odbyło się arbitralnie i pod fałszywymi zarzutami oraz obejmowało bezprawne przekazanie go do Rwandy, wymuszone zaginięcie i zatrzymanie bez prawa kontaktu; mając na uwadze, że nie wydano nakazu jego aresztowania, czego wymaga art. 37 rwandyjskiego kodeksu postępowania karnego z 2019 r., i nie poinformowano o zarzutach do chwili wydania wyroku skazującego, z naruszeniem art. 68 rwandyjskiego kodeksu postępowania karnego; mając na uwadze, że Paul Rusesabagina wielokrotnie oświadczał publicznie, że nie może powrócić do swojego kraju z obawy przed odwetem;

C.

mając na uwadze, że minister sprawiedliwości Rwandy Johnston Busingye przyznał, że rząd, którego jest członkiem, odegrał rolę w wymuszonym zaginięciu i przekazaniu Paula Rusesabaginy (w sierpniu 2020 r.), w opłaceniu lotu, który posłużył do transportu, i w naruszeniu prawa Paula Rusesabaginy do sprawiedliwego procesu; mając na uwadze, że 10 marca 2021 r. sąd orzekł, że przekazanie Paula Rusesabaginy było zgodne z prawem i że nie został on uprowadzony;

D.

mając na uwadze, że w chwili wydawania wyroku poinformowano o nowym materiale dowodowym, który nie był wcześniej rozpatrywany przez sąd ani dostępny w trakcie procesu sądowego i który wiąże się z zarzutem, że Paul Rusesabagina pozyskiwał środki finansowe dla zbrojnej grupy FLN; mając na uwadze, że niektóre z przytoczonych dowodów pochodzą z zeznań, które według Paula Rusesabaginy zostały złożone pod przymusem i bez kontaktu z adwokatem;

E.

mając na uwadze, że zespół obrońców początkowo reprezentujący Paula Rusesabaginę nie był przez niego wybrany, a wybranym przez niego obrońcom, do których ostatecznie uzyskał dostęp w kwietniu 2021 r., uniemożliwiono spotkanie z nim, co jest sprzeczne z art. 68 rwandyjskiego kodeksu postępowania karnego;

F.

mając na uwadze, że według doniesień poważne zaniepokojenie budził stan zdrowia Paula Rusesabaginy podczas pobytu w areszcie, gdyż wcześniej przebył on chorobę nowotworową i cierpi na zaburzenia układu krążenia; mając na uwadze, że według jego prawników dwukrotnie nie mógł stawić się na badaniach kontrolnych związanych z chorobą nowotworową, a władze więzienne odmówiły mu dostępu do leków przepisywanych przez belgijskiego lekarza, powodując udrękę psychiczną i fizyczną z naruszeniem art. 12 i 14 konstytucji Rwandy, których przedmiotem są prawo do życia, prawo do integralności cielesnej oraz ochrona przed nieludzkim lub poniżającym traktowaniem;

G.

mając na uwadze, że we wrześniu 2020 r. władze rwandyjskie nie poinformowały władz belgijskich o aresztowaniu Paula Rusesabaginy, czego wymaga zasada zapisana w prawie międzynarodowym dotycząca pomocy konsularnej; mając na uwadze, że Rwandyjska Służba Więzienna (RCS) uzyskała dostęp do wiadomości i dokumentów prawnych, które przesyłali sobie Paul Rusesabagina i jego prawnicy; mając na uwadze, że belgijska minister spraw zagranicznych skierowała do swojego rwandyjskiego odpowiednika szereg not werbalnych, zwracając się o poszanowanie praw Paula Rusesabaginy, jednak rząd rwandyjski odrzucił każde z tych żądań;

H.

mając na uwadze, że według doniesień z lipca 2021 r. władze rwandyjskie wykorzystują oprogramowanie szpiegowskie Pegasus stworzone przez NSO Group, którego potencjalnym celem jest ponad 3500 działaczy, dziennikarzy i polityków; mając na uwadze, że analiza kryminalistyczna wykazała, że oprogramowanie szpiegowskie zainstalowano również w telefonie Carine Kanimby – córki Paula Rusesabaginy; mając na uwadze, że władze rwandyjskie temu zaprzeczyły;

I.

mając na uwadze, że Rwanda jest sygnatariuszem umowy z Kotonu, która stanowi, że przestrzeganie praw człowieka jest zasadniczym elementem współpracy między UE a Organizacją Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku; mając na uwadze, że wzmocnienie praworządności i praw człowieka to główne obszary priorytetowe programów UE na rzecz Rwandy;

J.

mając na uwadze, że drugie posiedzenie ministerialne Unii Afrykańskiej i UE odbędzie się w Kigali 25 i 26 października 2021 r.;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.