Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62021TN0442

Sprawa T-442/21: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2021 r. – Thomas i Julien / Rada

Dz.U. C 412 z 11.10.2021, p. 14–15 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

11.10.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 412/14


Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2021 r. – Thomas i Julien / Rada

(Sprawa T-442/21)

(2021/C 412/15)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Rhiannon Thomas (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Michaël Julien (Weybridge, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat J. Fouchet)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

stwierdzenie nieważności umowy handlowej podpisanej w dniu 30 grudnia 2020 r. przez Radę Unii Europejskiej i rząd Zjednoczonego Królestwa oraz decyzji nr 2021/689 o jej podpisaniu podjętej przez Radę Unii Europejskiej w dniu 29 kwietnia 2021 r. w zakresie, w jakim zatwierdzają one art. Comprov16 i w zakresie, w jakim nie zachowują one swobody przepływu obywateli brytyjskich mających bliskie więzi rodzinne i majątkowe na terytorium Unii Europejskiej zgodnie z art. VSTV 1;

obciążenie Unii Europejskiej całością kosztów postępowania, w tym wynagrodzeniem adwokata w wysokości 5 000 EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady państwa prawa przez Umowę o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (zwaną dalej „Umową”). W tym względzie skarżący podnoszą, że art. COMPROV.16 tej Umowy wyłącza możliwość zaskarżenia przed sądem, a w szczególności przed sądem Unii, prawie wszystkich postanowień.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia praw podstawowych osób, które zachowały bliskie więzi rodzinne i majątkowe w Unii Europejskiej. Zarzut ten dzieli się na trzy części:

Pierwsza część zarzutu dotyczy naruszenia prawa skarżących do pewności prawa, ponieważ stabilna sytuacja, z której korzystali oni w sposób pokojowy i nieskrępowany przez dziesięciolecia, została zastąpiona sytuacją niestabilną.

Druga część zarzutu dotyczy naruszenia zasady równości, ponieważ Umowa zrównuje bardzo różne sytuacje, co prowadzi do dyskryminacji ze względu na przynależność państwową.

Trzecia część zarzutu dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności, ponieważ Umowa nie uwzględnia konsekwencji obowiązku posiadania wizy długoterminowej dla sytuacji skarżących, w szczególności w odniesieniu do ich życia prywatnego i rodzinnego.


Top