—

uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną oraz stwierdzenie nieważności Komisji C(2021) 3489 final z dnia 20 maja 2021 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (AT.40324 – Europejskie obligacje skarbowe); lub tytułem ewentualnym obniżenie kwoty grzywny do wysokości 51,3 mln EUR zgodnie z metodologią opartą na wartości obrotów netto USB; lub obniżenie grzywny do wysokości 60,6 mln EUR zgodnie z metodologią opartą na skorygowanej wartości obrotów netto USB; lub też obniżenie grzywny o przynajmniej 65 % jako konsekwencję błędów i nieścisłości stwierdzonych w metodologii przyjętej przez Komisję; a także

—

nakazanie Komisji pokrycia własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez USB.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja nie zastosowała mających ogólne zastosowanie reguł Unii w zakresie obliczania obrotu instytucji finansowych, a zatem naruszyła zasady ogólne równego traktowania i uzasadnionych oczekiwań.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja błędnie odstąpiła od wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien (1), skutkiem czego grzywna została ustalona w sposób arbitralny i niewystarczająco uzasadniony, z naruszeniem stosownego orzecznictwa i prawa USB do obrony.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia w przedmiocie dokonanego przez nią wyboru metodologii.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja nie wykorzystała najlepszych dostępnych danych do obliczenia obrotów UBS.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja zastosowała własną metodologię w sposób istotnie wadliwy, a sama ta metodologia jest dotknięta wieloma istotnymi nieścisłościami i błędami, które spowodowały nałożenie na UBS dysproporcjonalnie wysokiej grzywny.