—

Podniesiono, że Komisja nie zweryfikowała decyzji o likwidacji gwarancji podjętej przez władze tureckie. W rzeczywistości Komisja zwróciła się do władz tureckich o samodzielne sprawdzenie tej decyzji. Postępowanie to narusza art. 78 rozporządzenia finansowego w związku z art. 80, 81 i 82 rozporządzenia delegowanego (2). Zgodnie z tymi przepisami urzędnik zatwierdzający UE powinien osobiście sprawdzić dokumenty.

—

Strona skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja nie dostarczyła jej wystarczających informacji, które umożliwiłyby jej ustalenie, czy akt jest zasadny, czy też dotknięty jest wadą pozwalającą na zakwestionowanie jego legalności przed sądem Unii, i po drugie, które umożliwiłyby temu sądowi dokonanie kontroli legalności tego aktu.

—

Podniesiono, że strona skarżąca nie uczestniczyła w postępowaniu administracyjnym, które Komisja przeprowadziła w celu podjęcia decyzji, czy polecić przedstawicielstwu europejskiemu w Ankarze zatwierdzenie likwidacji gwarancji.

—

Skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, ponieważ nie wyważyła żądania instytucji zamawiającej i kwot należnych skarżącej.

—

Podniesiono, że zaskarżona decyzja jest obarczona oczywistym błędem w ocenie przesłanek, z których wszystkie dotyczą rzekomego naruszenia umowy o świadczenie usług, mających zastosowanie do likwidacji gwarancji.