—

Skarżąca podnosi, że w decyzji nie uwzględniono żądań skarżącej, które jasno wynikają z wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów i mają na celu uzyskanie całościowego wglądu w procedurę, która skutkowała decyzją o reorganizacji biura prasowego w budynku Berlaymont Komisji i ograniczeniem go do języków angielskiego i francuskiego. Przedstawiono jedynie kilka dokumentów, które zasadniczo dotyczą formalności, lecz nie wskazano w nich organu wydającego decyzję ani jej uzasadnienia.

W zaskarżonej decyzji Komisja nie odniosła się szczegółowo do przywołanych przez skarżącą źródeł pochodzenia dokumentów; Komisja zachowała dla siebie uzasadnienie odmowy dostępu do dokumentów i narusza w ten sposób obowiązek wynikający z art. 10 ust. 3 TUE i z innych przepisów Unii Europejskiej dotyczących możliwie najbardziej otwartego i przejrzystego dla obywateli przyjmowania decyzji i przedstawiania ich uzasadnienia.

—

Ponadto skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła wynikający z art. 11 ust. 2 TUE obowiązek utrzymywania otwartego i przejrzystego dialogu ze stowarzyszeniami przedstawicielskimi, ponieważ zignorowała żądania skarżącej, nie udostępniła jej dokumentów i przedstawiła niewystarczające informacje dotyczące zatrzymania przez Komisję dokumentów.

—

W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że nieuwzględnienie istotnych części wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów narusza zasadę przejrzystości Unii Europejskiej.

—

Ponadto skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie rozstrzygnęła w decyzji, że dany dokument można utajnić ze względów związanych z ochroną danych, nie opisując tego dokumentu w szerszym zakresie ani jego treści oraz nie uzasadniając wystarczająco tej decyzji.