—

Ze względu na całkowite przejście na emeryturę (co jest bezsporne) skarżący nie spełnia jakichkolwiek kryteriów umieszczenia w wykazie, a uzasadnienie Rady (w którym nie zakwestionowano jego przejścia na emeryturę) jest błędne co do okoliczności faktycznych, co skutkuje tym, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, ponownie umieszczając skarżącego w wykazie.

—

Rada naruszyła przysługujące skarżącemu prawa proceduralne i prawo do obrony, nie biorąc pod uwagę przedłożonych przez skarżącego uwag i dowodów, które w jasny sposób wykazują jego całkowite przejście na emeryturę.

—

Rada starała się ponownie umieścić skarżącego w wykazie na podstawie zasadniczo takiej samej metodologii prawnej i takich samych dowodów, jak to uczyniła przy pierwotnym umieszczeniu w wykazie, czego nieważność została stwierdzona przez Sąd.

—

Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie jest nadużyciem proceduralnym i narusza zasady powagi rzeczy osądzonej lub pewności prawa, lub celowości.

—

Ponownie umieszczenie skarżącego w wykazie narusza zasadę skuteczności, prawo do skutecznej ochrony sądowej, prawa przysługujące mu na mocy art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) lub art. 6 i 13 EKPC.

—

Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie jest nadużyciem władzy i narusza przysługujące mu prawo do dobrej administracji, chronione art. 41 karty.

—

Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie narusza prawa podstawowe do poszanowania jego reputacji i niezakłóconego korzystania z jego własności oraz zasadę proporcjonalności.

—

Ponowne umieszczenie skarżącego w wykazie jest w każdym razie oparte na zakładanej zgodności z prawem środków ograniczających nałożonych na Linie Żeglugowe Islamskiej Republiki Iranu, lecz takie środki nałożone na IRISL są niezgodne z prawem (z podniesionych przez IRISL powodów, które zostają objęte niniejszą skargą poprzez odniesienie), czego skutkiem jest to, że należy stwierdzić nieważność środków podjętych przeciwko skarżącemu.