10.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 233/3

1)

Czy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. (1) należy interpretować w ten sposób, że organowi odpowiedzialnemu za stosowanie zwolnienia określonego w art. 3 ust. 1 pkt b) tego rozporządzenia przysługuje nieograniczona władza dyskrecjonalna, gdy rozstrzyga on sprawę przyznania zwolnienia?

2)

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pierwsze pytanie, jakimi kryteriami organ ten powinien się kierować i jakimi kryteriami jest on związany, gdy rozstrzyga sprawę przyznania zwolnienia określonego w art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r.?

3)

Czy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. należy interpretować w ten sposób, że rozpatrując sprawę przyznania żądanego zwolnienia, organ odpowiedzialny za przyznanie wyżej wymienionego zwolnienia jest uprawniony lub zobowiązany do uwzględnienia między innymi faktu, że skarżący będący wnioskodawcami dążą do urzeczywistnienia swoich podstawowych praw (w niniejszej sprawie, prawa do ochrony sądowej), jakkolwiek powinien on także zadbać o to, by jeżeli w szczególnym przypadku zwolnienie zostaje przyznane, nie zaprzeczyło to celowi przewidzianej sankcji oraz aby zwolnienia nie nadużyto (na przykład w przypadku, gdyby kwota przydzielona na zapewnienie środka prawnego była oczywiście nieproporcjonalna w stosunku do zakresu wyświadczonych usług prawniczych)?

4)

Czy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. należy interpretować w ten sposób, że jedną z racji uzasadniających nieprzyznanie zwolnienia określonego w tym przepisie może być niezgodny z prawem sposób pozyskania funduszy, przez których użycie ma zostać zrealizowane zwolnienie?