(1)

Polityka Unii w dziedzinie rozwoju ma na celu zmniejszenie, a ostatecznie wyeliminowanie ubóstwa.

(2)

Unia, jako członek Światowej Organizacji Handlu (WTO), jest zaangażowana we włączanie handlu w strategie na rzecz rozwoju oraz w propagowanie handlu międzynarodowego w celu przyspieszenia rozwoju i zmniejszenia oraz, w dłuższej perspektywie, wyeliminowania ubóstwa na świecie.

(3)

Unia wspiera grupę państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku na ich drodze do zmniejszenia ubóstwa i osiągnięcia trwałego rozwoju gospodarczego i społecznego i uznaje znaczenie sektorów żywnościowych ich gospodarek.

(4)

Unia jest zaangażowana we wspieranie sprawnej i stopniowej integracji krajów rozwijających się do gospodarki światowej w celu osiągnięcia przez nie trwałego rozwoju. Kraje AKP będące głównymi eksporterami bananów będą napotykać trudności w związku ze zmieniającymi się ustaleniami dotyczącymi handlu, przede wszystkim w wyniku liberalizacji taryf KNU w ramach WTO oraz w wyniku umów dwustronnych lub regionalnych zawartych lub w trakcie zawierania między Unią i krajami Ameryki Łacińskiej . Środki towarzyszące odnoszące się do bananów powinny zatem zostać włączone do rozporządzenia (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającego instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju (2).

(5)

Środki pomocy finansowej, jakie należy przyjąć w ramach tego programu, powinny mieć na celu poprawę poziomu i warunków życia ludzi zamieszkujących obszary uprawy bananów oraz uczestniczących w łańcuchach wartości w sektorze bananów, zwłaszcza drobnych rolników i małych gospodarstw, a także zgodność z normami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz normami jakości środowiska, szczególnie normami dotyczącymi stosowania pestycydów i narażenia na kontakt z nimi, poprzez wsparcie dostosowania i w stosownych przypadkach restrukturyzację obszarów zależnych od eksportu bananów poprzez ukierunkowane wsparcie finansowe lub konkretne działania. Środki te powinny zmierzać do ustanowienia polityki kształtowania odporności socjalnej, dywersyfikacji gospodarczej lub inwestycji w poprawę konkurencyjności, w przypadkach, w których ▐ wydaje się to efektywne, biorąc pod uwagę rezultaty i doświadczenia uzyskane w ramach specjalnego systemu pomocy dla krajów AKP będących tradycyjnymi dostawcami bananów ustanowionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 2686/94 (3) oraz specjalnych ram pomocy dla krajów AKP będących tradycyjnymi dostawcami bananów ustanowionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 856/1999 (4) oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1609/1999 (5). Unia uznaje znaczenie propagowania sprawiedliwszego podziału dochodów pochodzących z sektora bananów.

(6)

Program powinien towarzyszyć procesowi dostosowania w krajach AKP, które w ostatnich latach eksportowały do Unii znaczne ilości bananów i które będą odczuwały skutki liberalizacji w ramach WTO (6) oraz w wyniku umów dwustronnych lub regionalnych zawartych lub będących w trakcie zawierania między Unią i niektórymi krajami Ameryki Łacińskiej . Program opiera się o specjalne ramy pomocy dla krajów AKP będących tradycyjnymi dostawcami bananów. Program jest zgodny ze zobowiązaniami międzynarodowymi Unii w ramach WTO i jest ▐ przeznaczony ▐ na cele restrukturyzacji oraz poprawy konkurencyjności , a zatem ma określoną długość trwania, która wynosi ▐ cztery lata (2010-2013).

(7)

Według wniosków z komunikatu Komisji z dnia 17 marca 2010 r., zatytułowanego „Sprawozdanie dwuletnie w sprawie specjalnych ram pomocy dla tradycyjnych dostawców bananów”, programy pomocy realizowane w przeszłości znacząco przyczyniły się do poprawy zdolności skutecznego zróżnicowania gospodarczego, chociaż nie można jeszcze określić ich pełnego wpływu, zaś trwały charakter eksportu bananów z krajów AKP pozostaje niepewna.

(8)

Komisja dokonała oceny specjalnych ram pomocy i nie przeprowadziła oceny wpływu środków towarzyszących w sektorze bananów.

(9)

Do obowiązków Komisji należy skuteczna koordynacja tego programu z indykatywnymi programami regionalnymi i krajowymi realizowanymi w krajach korzystających z pomocy, zwłaszcza w zakresie realizacji celów o charakterze gospodarczym, rolniczym, społecznym i środowiskowym.

(10)

Prawie 2 % światowego handlu bananami ma certyfikat organizacji producentów sprawiedliwego handlu. Minimalne ceny w sprawiedliwym handlu ustala się na podstawie obliczenia „trwałych kosztów produkcji”, które ustala się po konsultacji z podmiotami uczestniczącymi w celu zinternalizowania kosztów dostosowania do odpowiednich norm socjalnych i ekologicznych oraz uzyskania rozsądnego zysku, dzięki któremu producenci mogą zainwestować w długoterminową stabilność swojej działalności.

(11)

Podmioty łańcucha produkcyjnego w sektorze bananów powinny uzgodnić sprawiedliwy podział dochodów uzyskiwanych w tym sektorze, żeby uniknąć wyzysku lokalnych pracowników,

(12)

Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do geograficznych dokumentów strategicznych, wieloletnich programów orientacyjnych oraz dokumentów strategicznych dotyczących programów tematycznych i środków towarzyszących, ponieważ uzupełniają one rozporządzenie (WE) nr 1905/2006 i mają zasięg ogólny. Szczególnie istotne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym z ekspertami.

(13)

Rozporządzenie (WE) nr 1905/2006 powinno zatem zostać zmienione,

(1)

Artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Realizacja pomocy unijnej

Zgodnie z ogólnym celem i zakresem zastosowania oraz celami i ogólnymi zasadami niniejszego rozporządzenia, pomoc unijna jest wprowadzana w życie poprzez programy geograficzne i tematyczne określone w art. 5–16 oraz programy określone w art. 17 oraz 17a.”;

(2)

Wprowadza się art. 17a w brzmieniu:

„Artykuł 17a

Kraje AKP będące głównymi dostawcami bananów

1.   Kraje AKP będące dostawcami bananów, wymienione w załączniku IIIa, korzystają ze środków towarzyszących odnoszących się do bananów. Unijna pomoc dla tych krajów ma na celu wsparcie ich procesu dostosowania w związku z liberalizacją rynku bananów w Unii w ramach Światowej Organizacji Handlu. Pomoc unijna jest w szczególności przeznaczana na zwalczanie ubóstwa poprzez poprawę poziomu i warunków życia rolników i zainteresowanych osób, w stosownych przypadkach małych gospodarstw, w tym poprzez dbanie o zgodność z normami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz z normami jakości środowiska, w tym normami dotyczącymi stosowania pestycydów i narażenia na kontakt z nimi. Pomoc unijna bierze pod uwagę strategie dostosowywania tych krajów, jak również ich uwarunkowania regionalne (pod względem odległości od regionów peryferyjnych Unii oraz krajów i terytoriów zamorskich) i ukierunkowana jest w szczególności na następujące obszary współpracy:

2.   W ramach kwoty, o której mowa w załączniku IV, Komisja określa maksymalną kwotę dostępną dla każdego ▐ kraju AKP będącego dostawcą bananów ▐, o których mowa w ust. 1, w oparciu o następujące obiektywne i wyważone wskaźniki :

Pomiar kryteriów przydziału opiera się na reprezentatywnych danych z lat poprzedzających rok 2010, obejmujących okres nie dłuższy niż pięć lat, oraz na przeprowadzonych przez Komisję badaniach zawierających ocenę skutków, jakie dla krajów AKP ma umowa zawarta w ramach WTO oraz umowy dwustronne lub regionalne zawarte lub będące w trakcie zawierania między Unią i krajami Ameryki Łacińskiej, będącymi głównymi eksporterami bananów .

3.   Komisja przyjmuje wieloletnie strategie wsparcia analogicznie do art. 19 i zgodnie z art. 21. Komisja zadba o to, aby strategiom tym towarzyszyły geograficzne dokumenty strategiczne danego kraju i aby środki towarzyszące odnoszące się do bananów miały charakter tymczasowy.

Wieloletnie strategie wsparcia w odniesieniu do środków towarzyszących w sektorze bananów obejmują:

Osiemnaście miesięcy przed zakończeniem dokonywana jest ocena programu i postępów poszczególnych krajów obejmująca zalecenia dotyczące ewentualnych niezbędnych działań i ich charakteru. ”;

(3)

Artykuł 21 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 21

Przyjmowanie dokumentów strategicznych oraz wieloletnich programów indykatywnych

Dokumenty strategiczne i wieloletnie programy indykatywne, o których mowa w art. 19 i 20, oraz ich przeglądy, o których mowa w art. 19 ust. 2 oraz w art. 20 ust. 1, oraz środki towarzyszące, o których mowa odpowiednio w art. 17 oraz 17a, przyjmowane są przez Komisję w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 35 i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 35a i 35b .”;

(4)

Art. 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.     Roczne programy działania są przyjmowane przez Komisję z uwzględnieniem opinii Parlamentu Europejskiego i Rady.”;

(5)

Art. 23 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3.     Jeżeli koszt takich środków przekracza 10 000 000 EUR, Komisja przyjmuje je z uwzględnieniem opinii Parlamentu Europejskiego i Rady. W przypadku środków specjalnych o kosztach poniżej 10 000 000 EUR Komisja informuje o nich Parlament Europejski i Radę w terminie miesiąca od przyjęcia decyzji.

4.     Parlament Europejski i Rada są informowane w terminie miesiąca o zmianach środków specjalnych, takich jak wprowadzenie korekt technicznych, przedłużenie okresu realizacji, realokacja środków w ramach przewidzianego budżetu lub zwiększenie lub zmniejszenie budżetu o kwotę mniejszą niż 20 % budżetu początkowego, pod warunkiem że zmiany te pozostają bez wpływu na początkowe cele określone w decyzji Komisji.”;

(6)

Art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.     Pomocy Unii co do zasady nie wykorzystuje się w celu uiszczenia podatków, ceł i opłat w krajach korzystających z pomocy.”;

(7)

Art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Zobowiązania budżetowe określa się na podstawie decyzji Komisji podejmowanych zgodnie z art. 17a ust. 3, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 i art. 26 ust. 1.”

(8)

Art. 31 ust. 1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„W postępowaniach w sprawie udzielania zamówień publicznych lub zawierania umów w sprawie dotacji finansowanych na mocy programu tematycznego, określonego w art. 11–16 oraz programów określonych w art. 17 i 17a, poza osobami fizycznymi lub prawnymi kwalifikującymi się na mocy programu tematycznego lub programów określonych w art. 17 i 17a, mogą uczestniczyć wszystkie osoby fizyczne będące obywatelami kraju rozwijającego się, określonego jako taki przez OECD/DAC oraz wymienionego w załączniku II, lub osoby prawne mające siedzibę w takim kraju. Komisja publikuje i aktualizuje załącznik II na podstawie regularnych przeglądów wykazu odbiorców pomocy sporządzanego przez OECD/DAC oraz informuje o tym Radę.”;

(9)

Art. 33 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.     Komisja przekazuje sprawozdania z oceny Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w celach informacyjnych. Wyniki są wykorzystywane przy opracowywaniu programu i przydziale środków.”;

(10)

Artykuł 35 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 35

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.     Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 17 ust. 2 i art. 17a i 21, przyznaje się Komisji na okres stosowania niniejszego rozporządzenia.

2.     Natychmiast po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3.     Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych przyznaje się Komisji na warunkach określonych w art. 35a i 35b.

Artykuł 35a

Odwołanie przekazania uprawnień

1.     Parlament Europejski lub Rada może w dowolnym momencie odwołać przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 17 ust. 2 i art. 17a i 21.

2.     Instytucja, która wszczęła procedurę wewnętrzną mającą na celu podjęcie decyzji o ewentualnym odwołaniu przekazanych uprawnień, dokłada starań, aby powiadomić drugą instytucję oraz Komisję w rozsądnym czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane, a także ewentualne powody odwołania.

3.     Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Wchodzi ona w życie natychmiast lub z dniem w niej określonym. Nie narusza ona ważności już obowiązujących aktów delegowanych. Zostaje ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 35b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1.     Parlament Europejski lub Rada może wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia o tym akcie.

Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

2.     Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, jest on publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym.

Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają wyrazić sprzeciwu.

3.     Jeżeli Parlament Europejski lub Rada wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie wchodzi on w życie. Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego przedstawia powody tego sprzeciwu.”;

(11)

Art. 38 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   Finansowa kwota referencyjna na wdrożenie niniejszego rozporządzenia w latach 2007-2013 wynosi 17 087 000 000 EUR.

2.   Indykatywne kwoty przydzielone na każdy spośród programów, o których mowa w art. 5–10, 11–16 i 17 i 17a, są określone w załączniku IV. Kwoty te ustanawia się na lata 2007-2013.”;

(12)

Wprowadza się załącznik IIIa o treści zawartej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

(13)

Załącznik IV zastępuje się treścią załącznika II do niniejszego rozporządzenia.