This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011TN0429
Case T-429/11: Action brought on 4 August 2011 — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria v Commission
Sprawa T-429/11: Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2011 r. — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA przeciwko Komisji Europejskiej
Sprawa T-429/11: Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2011 r. — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA przeciwko Komisji Europejskiej
Dz.U. C 282 z 24.9.2011, p. 46–47
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
24.9.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 282/46 |
Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2011 r. — Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA przeciwko Komisji Europejskiej
(Sprawa T-429/11)
2011/C 282/85
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA (Bilbao, Hiszpania) (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado, adwokat, M. Núñez-Müller, Rechtsanwalt, i J. Domínguez Pérez, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 decyzji; |
|
— |
pomocniczo, o stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 4 i 5 decyzji; |
|
— |
pomocniczo, o stwierdzenie nieważności art. 4 decyzji, lub o odpowiednia zmianę jej zakresu, i |
|
— |
o obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko art. 1 ust. 1 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie amortyzacji podatkowej finansowej wartości firmy w związku z nabyciem udziałów w zagranicznych przedsiębiorstwach C 45/07 (ex NN 51/07, ex CP 9/07) wdrożonej przez Hiszpanię (zwanej dalej „decyzją”).
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.
|
1) |
Zarzut pierwszy oparty jest na naruszeniu art. 107 i 108 TFUE poprzez stwierdzenie, że art. 12 ust. 5 Texto Refundido de la Ley del Impuesto sobre Sociedades español (ujednoliconego tekstu ustawy o hiszpańskim podatku dochodowym od osób prawnych, zwanego dalej „TRLIS”), stanowi pomoc państwa, w zakresie, w jakim pozwala na amortyzację podatkowa finansowej wartości firmy w związku nabyciem udziałów w spółkach mających siedzibę poza Wspólnotą. |
|
2) |
Drugi zarzut opiera się na naruszeniu prawa i przepisów proceduralnych poprzez przyjęcie, że dla stwierdzenia, iż dany środek stanowi pomoc państwa, która powinna być zakazana w całości, wystarcza, że jego stosowanie prowadzi do określonych sytuacji, które stanowią pomoc. |
|
3) |
Trzeci zarzut opiera się na naruszeniu zasady proporcjonalności poprzez przyjęcie decyzji, zgodnie z którą: i) środek jest w całości bezprawną pomocą, nawet w odniesieniu do krajów takich jak Chiny lub Indie i inne kraje, w odniesieniu do których można wykazać istnienie przeszkód wyraźnych prawnych w transgranicznym łączeniu spółek, oraz ii) środek stanowi pomoc prawną całkowicie sprzeczną z prawem, nawet wówczas gdy zezwala on na amortyzację wartości finansowej firmy w związku z nabyciem udziałów większościowych w zagranicznych spółkach z siedzibą poza terytorium Unii. |
|
4) |
Czwarty motyw opiera się na naruszeniu zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania, ponieważ Komisja odeszła od wytycznych do Komunikatu o podatkach bezpośrednich i od swojej praktyki administracyjnej. |
|
5) |
Zarzut piąty oparty na naruszeniu zasady dobrej administracji ponieważ Komisja nie zbadała zakresu praktycznych przeszkód pozawspólnotowego połączenia handlowego. |
|
6) |
Szósty zarzut oparty na naruszeniu prawa i błędach w ocenie zakresu uzasadnionych oczekiwań przyjętej w decyzji.
|