29.6.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 189/33

---

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2011/C 189/13

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„RHEINISCHES ZUCKERRÜBENKRAUT/RHEINISCHER ZUCKERRÜBENSIRUP/RHEINISCHES RÜBENKRAUT”

NR WE: DE-PGI-0005-0717-02.09.2008

ChOG ( X ) ChNP ( )

1.   Nazwa:

„Rheinisches Zuckerrübenkraut/Rheinischer Zuckerrübensirup/Rheinisches Rübenkraut”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Niemcy

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.6.

Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Naturalny, skoncentrowany sok ze swieżo zebranych buraków cukrowych bez włókien roślinnych i jakichkolwiek innych dodatków.

—

   Wygląd zewnętrzny: bardzo gęsty, ciemnobrązowy syrop

—

   Smak: słodko-słodowy

—

   Zapach: słodkawo-słodowo-karmelowy

—

   Końcowa zawartość cukru (tolerancja w danym wypadku +/– 3 %):

Sacharoza: 33 %

Glukoza: 17 %

Fruktoza: 16 %

—

   Skala Brixa: przynajmniej 78 stopni w skali Brixa

—

   pH: od 4,4 do 5,0

—

   Maksymalna wilgotność: do 22 %

—

   Zawartość żelaza – przynajmniej 10 mg/100 g

—

   Zawartość magnezu – przynajmniej 70 mg/100 g

—

   Zawartość potasu – przynajmniej 50 mg/100 g

—

   Zawartość kwasu foliowego – przynajmniej 90 mikrogramów/100 g

—

   „Zuckerrübenkraut” produkowany jest bez użycia jakichkolwiek dodatków. Produkcja ma miejsce w okresie zbiorów buraka cukrowego – od poźnego lata do wiosny. Tradycyjna metoda produkcji, dostosowana do wymogów wynikających z prawodawstwa żywnościowego, przedstawia się następująco:

—   przyjęcie towaru/jakość: dostawa świeżo zebranych buraków cukrowych,

—   sprawdzenie jakości towaru: określenie zawartości cukru w celu ustalenia koniecznych parametrów produkcji (temperatura, czas gotowania itp.). Kontrola wzrokowa pod kątem czystości i obecności resztek liści,

—   magazynowanie: krótkie magazynowanie, zarówno w gospodarstwie, jak i w zakładzie przetwórstwa, koordynacja zbiorów i dostaw,

—   postępowanie przed dalszym procesem obróbki i przetwarzania: mycie wstępne; usunięcie liści, ziemi i kamieni; następnie oczyszczenie w łaźni wodnej,

—   przetwarzanie: produkcja odbywa się na określonym obszarze geograficznym. Do produkcji wykorzystywane są buraki cukrowe w całości lub w częsciach. Zacier podgrzewa się, względnie łagodnie gotuje przez kilka godzin. Bardzo ważnym etapem produkcji jest leżakowanie zacieru przez odpowiednio długi czas. Tradycje danego zakładu przetwórstwa określają czas i temperaturę gotowania. Zacier buraczany poddaje się wysokiemu ciśnieniu i w ten sposób wyciska się z niego surowy sok. W trakcie procesu filtracji wyciśnięty wcześniej sok pozbawiany jest wszelkich cząstek stałych, a następnie przelewany do wyparki. W wyparce woda z soku jest delikatnie odparowywana za pomocą metody próżniowej. Zawartość suchej masy w produkcie końcowym wynosi przynajmniej 78 stopni w skali Brixa. W zakładzie przetwórstwa produkt końcowy poddaje się badaniu pod kątem pH, koloru, zawartosci sacharozy, fruktozy i suchej masy przed jego składowaniem. Ponadto gotowy produkt jest również regularnie badany przez zewnętrzne laboratorium. „Zuckerrübenkraut” jest następnie składowany w cysternach, po czym odpowiednio pakowany,

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Wszystkie buraki cukrowe używane do produkcji muszą w 100 % pochodzić z określonego obszaru geograficznego.

Tradycyjnie buraki cukrowe używane do produkcji „Rübenkraut” pochodzą wyłącznie z gospodarstw z regionu.

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Cały proces produkcji ma miejsce w wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

—

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Do regionu Nadrenii należą następujące okręgi administracyjne w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia: Kolonia (bez powiatu Oberberg) oraz z okręgu administracyjnego Düsseldorf: powiat Mettman, miasto Düsseldorf, powiat Rhein-Kreiss Neuss, miasto Mönchengladbach, powiat Viersen, miasto Krefeld, powiat Kleve, powiat Wesel, jak również w kraju związkowym Nadrenii-Palatynacie powiat ziemski Ahrweiler oraz powiat ziemski Mayen-Koblenz.

5.   Związek z obszarem geograficznym:

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego:

Ze względu na istniejącą w Nadrenii od wieków tradycję sporządzania syropu, udoskonalono tam jego smak i proces produkcji. Wiedzę i umiejętności w tym zakresie przekazywano z pokolenia na pokolenie. Uprawa buraka cukrowego stanowi od XIV i XV w. ważną część upraw okolicznych rolników. Od XV w. buraki cukrowe należały do dziesięciny, którą chłopi w Nadrenii płacili panom feudalnym. Wojna trzydziestoletnia na początku XVII w. spowodowała klęskę głodu, podczas której okazało się, że uprawa buraka jest łatwiejsza i przynosi wyższe plony niż uprawa zbóż. Uprawa słodkiego, białego buraka cukrowego możliwa była między innymi w Nadrenii, gdzie wojna wyrządziła mniej szkód.

Nie wiadomo, kiedy dokładnie rozpoczęto produkcję „Rübenkraut” w Nadrenii, jednak prawdopodobnie nastąpiło to w XVIII w. Centrum produkcji „Rübenkraut“ znajduje się w regionie Dolnego Renu. Około roku 1860 w samym powiecie Grevenbroich zarejestrowano 63 wyciskarki (w całym pańtwie pruskim istniało wówczas 309 zakładów produkcji „Rübenkraut”). Syrop z buraka cukrowego wytwarzany był pierwotnie z buraków pastewnych lub z marchwi. W XIX w. rozpoczęto uprawę nowej odmiany buraka pastewnego, stworzonej w regionie Dolnego Renu – „Lanker Rübe“. W drugiej połowie XIX w. do produkcji syropu wykorzystywano już buraki cukrowe. Z roczników Handelskammer Köln (izby handlowej w Kolonii) można wywnioskować, że około roku 1870 produkowano tam w ciągu jednego roku od 6 000 do 10 000cetnarów (tj. od 300 do 500 ton) „Rübenkraut”.

„Rübenkraut” jest również ważnym, tradycyjnym składnikiem typowych dla regionu Nadrenii potraw, np. Rheinischer Sauerbraten czy Aachener Printen. Długa tradycja produkcji syropu z buraka cukrowego w Nadrenii odzwierciedlona została również w języku – na syrop z buraka cukrowego mówi się w Nadrenii „Rübenkraut”, a dawniej również „Rüöwenkrut” lub „Röbenkraut”. Termin ten jest do dziś znany i używany nie tylko w Nadrenii. Zanim okazało się, że burak pastewny może służyć do produkcji cukru, był on wykorzystywany jako warzywo. Nazwa „Rübenkraut” została nadana syropowi z buraków pastewnych ze względu na podobny produkt z jabłek – „Apfelkraut”.

Na rysunku nr 2 w publikacji Blocka „Rübensirup — Seine Herstellung, Beurteilung und Verwendung” (Syrop z buraka cukrowego – jego produkcja, ocena i wykorzystanie) można zauważyć, że zakłady produkcji syropu z buraka cukrowego (zaznaczone czarnymi kółkami) znajdowały się przede wszystkim w Nadrenii. Chociaż rafinerie cukru rozłożone były dość równomiernie w całej Rzeszy Niemieckiej, stosunkowo niewiele z nich znajdowało się w Nadrenii. Na tym obszarze nastąpiła natomiast koncentracja zakładów produkcji syropu z buraka cukrowego. Nawet dzisiaj produkuje się w Nadrenii bardzo duże ilości „Rübensaft”.

5.2.   Specyfika produktu:

Tradycyjna, delikatna metoda produkcji, wypracowana na omawianym obszarze geopraficznym, gwarantuje zachowanie w produkcie końcowym wielu cennych makroelementów, takich jak magnez i żelazo. Gotowy produkt zawiera również potas i kwas foliowy. W procesie produkcji nie używa się żadnych dodatków.

—	Ze względu na swój wyrazisty słodkawo-słodowy smak i słodkawo-słodowo-karmelowy zapach, powstające w trakcie specjalnego procesu produkcji, produkt nadaje się do wykorzystania nie tylko do smarowania chleba, ale również jako dodatek do wypieków i potraw, nadający im specyficzny smak.

Wyrób ten jest bardzo dobrze znany i już od dawna cieszy się znaczną renomą zarówno w Nadrenii, jak i również poza jej granicami. Popularność i renoma produktu są wynikiem jego długoletniej historii na wspomnianym obszarze geograficznym.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Znakomita reputacja produktu opiera się na jego pochodzeniu geograficznym.

„Rübenkraut” został stworzony w Nadrenii. Od tego czasu jest on tam produkowany. Produkt powstaje wyłącznie z buraków cukrowych z Nadrenii. Wyrób cieszy się tak dużą renomą przede wszystkim ze względu na fakt, iż buraki cukrowe używane do jego produkcji pochodzą ze wspomnianego regionu. Lokalne pochodzenie jedynego wykorzystywanego do produkcji składnika, a mianowicie buraka cukrowego, gwarantuje autentyczność produktu.

„Rübenkraut” produkuje się dziś tak samo jak przed wiekami. Przetwarza się wyłącznie buraki cukrowe z omawianego obszaru. Z tego powodu w Nadrenii występuje duża koncentracja zakładów produkcji syropu z buraka cukrowego, co widać na załączonej mapie. W Nadrenii uprawia się nadal duże ilości buraka cukrowego, przede wszystkim z przeznaczeniem do produkcji cukru, ale również do przetworzenia na „Rübenkraut”.

Tradycyjnie buraki cukrowe wykorzystywane do produkcji „Rübenkraut” pochodzą wyłącznie z gospodarstw z regionu. Uprawa buraka cukrowego opiera się na ścisłej współpracy przetwórców z rolnikami, co umożliwia istnienie szeroko zakrojonego doradztwa w zakresie jego produkcji. Współpraca między rolnikami i przetwórcami jest sprawna, przejrzysta i możliwa do skontrolowania, a zabezpieczenie zbytu umożliwia rolnikom planowanie przyszłych upraw. Jakość buraka cukrowego sprawdzana jest rutynowo przy użyciu chemicznych parametrów, stosowanych również do gotowego produktu.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)

Markenblatt, tom 5 z 1 lutego 2008 r., część 7a-aa, s. 26285

http://register.dpma.de/DPMAregister/geo/detail.pdfdownload/83

---

(1)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

---