EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62009CA0109
Case C-109/09: Judgment of the Court (Second Chamber) of 10 March 2011 (reference for a preliminary ruling from the Bundesarbeitsgericht (Germany)) — Deutsche Lufthansa AG v Gertraud Kumpan (Fixed-term employment contract — Directive 1999/70/EC — Equal treatment in employment and occupation — Role of the national court)
Sprawa C-109/09: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 marca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht — Niemcy) — Deutsche Lufthansa AG przeciwko Gertraud Kumpan (Umowa o pracę na czas określony — Dyrektywa 1999/70/WE — Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy — Rola sądu krajowego)
Sprawa C-109/09: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 marca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht — Niemcy) — Deutsche Lufthansa AG przeciwko Gertraud Kumpan (Umowa o pracę na czas określony — Dyrektywa 1999/70/WE — Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy — Rola sądu krajowego)
Dz.U. C 139 z 7.5.2011, p. 2–2
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
7.5.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 139/2 |
Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 marca 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesarbeitsgericht — Niemcy) — Deutsche Lufthansa AG przeciwko Gertraud Kumpan
(Sprawa C-109/09) (1)
(Umowa o pracę na czas określony - Dyrektywa 1999/70/WE - Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy - Rola sądu krajowego)
2011/C 139/02
Język postępowania: niemiecki
Sąd krajowy
Bundesarbeitsgericht
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Deutsche Lufthansa AG
Strona pozwana: Gertraud Kumpan
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Bundesarbeitsgericht — Wykładnia art. 1, art. 2 ust. 1 i art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303, s. 16) oraz dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175, s. 43) — Zakaz dyskryminacji ze względu na wiek — Uregulowanie krajowe zezwalające na zawieranie umowy na czas określony uzależnione od tylko jednego wymogu, by pracownik ukończył wiek 58 lat — Zgodność tego uregulowania z wyżej wskazanymi przepisami — Skutki prawne ewentualnego stwierdzenia niezgodności
Sentencja
Klauzulę 5 pkt 1 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „ścisły obiektywny związek z wcześniejszą umową o pracę na czas nieokreślony, zawartą z tym samym pracodawcą”, przewidziane w § 14 ust. 3 Gesetz über Teilzeitarbeit und befristete Arbeitsverträge (ustawy o pracy w niepełnym wymiarze czasu i umowach o pracę na czas określony) z dnia 21 grudnia 2000 r., należy stosować do sytuacji, w których umowy o pracę na czas określony nie poprzedzała bezpośrednio umowa na czas nieokreślony zawarta z tym samym pracodawcą i w których obydwie umowy oddziela wieloletnia przerwa, gdy podczas całego tego okresu pierwotny stosunek zatrudnienia jest kontynuowany w odniesieniu do tej samej działalności, z tym samym pracodawcą, w formie nieprzerwanego następowania po sobie umów zawartych na czas określony. Na sądzie krajowym spoczywa obowiązek dokonania wykładni odnośnych przepisów prawa krajowego, tak dalece, jak jest to możliwe, zgodnej z tą klauzulą 5 pkt 1.