Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2005/115/40

    Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 stycznia 2005 r. w sprawie T-357/03 Bruno Gollnisch i in. przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (Decyzja Prezydium Parlamentu Europejskiego — Skarga o stwierdzenie nieważności — Niedopuszczalność)

    Dz.U. C 115 z 14.5.2005, p. 21–21 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    14.5.2005   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 115/21


    POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

    z dnia 10 stycznia 2005 r.

    w sprawie T-357/03 Bruno Gollnisch i in. przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (1)

    (Decyzja Prezydium Parlamentu Europejskiego - Skarga o stwierdzenie nieważności - Niedopuszczalność)

    (2005/C 115/40)

    Język postępowania: francuski

    W sprawie T-357/03 Bruno Gollnisch, zamieszkały w Limonest (Francja), Marie-France Stirbois, zamieszkała w Villeneuve-Loubet (Francja), Carl Lang, zamieszkały w Boulogne-Billancourt (Francja), Jean-Claude Martinez, zamieszkały w Montpellier (Francja), Philip Claeys, zamieszkały w Overijse (Belgia) i Koen Dillen, zamieszkały w Antwerpii (Belgia), reprezentowani przez adwokata W. de Saint Justa, przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (pełnomocnicy: H. Krück oraz N. Lorenz, z adresem do doręczeń w Luksemburgu), mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lipca 2003 r. zmieniającej przepisy dotyczące wykorzystania środków z pozycji budżetowej 3701 budżetu ogólnego Unii Europejskiej, Sąd (druga izba) w składzie: J. Pirrung, prezes, A. W. H. Meij i I. Pelikánová, sędziowie, sekretarz: H. Jung, wydał w dniu 10 stycznia 2005 r. postanowienie, którego sentencja brzmi następująco:

    1

    Opinia służby prawnej Parlamentu, przedstawiona przez skarżących w załączniku 5 do skargi zostaje usunięta z akt.

    2

    Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

    3

    Skarżący ponoszą własne koszty, jak również koszty poniesione przez Parlament.


    (1)  Dz.U. C 7 z 10.1.2004


    Top