This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62018CN0055
Case C-55/18: Request for a preliminary ruling from the Audiencia Nacional (Spain) lodged on 29 January 2018 — Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO) v Deutsche Bank SAE
Sprawa C-55/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Nacional (Hiszpania) w dniu 29 stycznia 2018 r. – Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO) / Deutsche Bank SAE
Sprawa C-55/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Nacional (Hiszpania) w dniu 29 stycznia 2018 r. – Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO) / Deutsche Bank SAE
Dz.U. C 152 z 30.4.2018, p. 8–9
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
30.4.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 152/8 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Nacional (Hiszpania) w dniu 29 stycznia 2018 r. – Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO) / Deutsche Bank SAE
(Sprawa C-55/18)
(2018/C 152/10)
Język postępowania: hiszpański
Sąd odsyłający
Audiencia Nacional
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Federación de Servicios de Comisiones Obreras (CCOO)
Strona pozwana: Deutsche Bank SAE
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy należy rozumieć, że Królestwo Hiszpanii podjęło na podstawie art. 34 i 35 ET, zgodnie z wykładnią przyjętą przez orzecznictwo, środki niezbędne do zapewnienia skuteczności ograniczenia wymiaru czasu pracy oraz dobowego i tygodniowego odpoczynku, przewidzianych w art. 3, 5 i 6 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r., tym pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, którzy nie zobowiązali się wprost, indywidualnie lub zbiorowo do pracy w godzinach nadliczbowych i nie mają statusu pracowników wykonujących pracę w trasie, pracowników żeglugi handlowej lub pracowników wykonujących pracę w transporcie kolejowym? |
2) |
Czy art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 3, 5, 6, 16 i 22 dyrektywy 2003/88/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r., w związku z art. 4 ust. 1, art. 11 ust. 3 i art. 16 ust. 3 dyrektywy 89/391/EWG (2) Rady z dnia 12 czerwca 1989 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym takim jak art. 34 i 35 ET, z których, zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, nie można wywieść obowiązku wprowadzenia przez przedsiębiorstwo systemu ewidencji dobowego, rzeczywistego czasu pracy pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, którzy nie zobowiązali się wprost, indywidualnie lub zbiorowo do pracy w godzinach nadliczbowych i nie mają statusu pracowników wykonujących pracę w trasie, pracowników żeglugi handlowej lub pracowników wykonujących pracę w transporcie kolejowym? |
3) |
Czy należy rozumieć, że stanowcze polecenie skierowane do państw członkowskich ustanowione w art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w art. 3, 5, 6, 16 i 22 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r., w związku z art. 4 ust. 1, art. 11 ust. 3 i art. 16 ust. 3 dyrektywy 89/391/EWG Rady z dnia 12 czerwca 1989 r., mające na celu ograniczenie wymiaru czasu pracy wszystkich pracowników, jest zapewnione zwykłym pracownikom na podstawie przepisów krajowych zawartych w art. 34 i 35 ET, z których, jak wynika z ugruntowanej linii orzeczniczej, nie można wywieść obowiązku wprowadzenia przez przedsiębiorstwo systemu ewidencji dobowego, rzeczywistego czasu pracy pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, którzy nie zobowiązali się wprost, indywidualnie lub zbiorowo do pracy w godzinach nadliczbowych i nie mają statusy pracowników wykonujących pracę w trasie, pracowników żeglugi handlowej lub pracowników wykonujących pracę w transporcie kolejowym? |
(1) Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. 2003, L 299, s. 9).
(2) Dyrektywa Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. 1989, L 183, s. 1).