This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32019R0876
Regulation (EU) 2019/876 of the European Parliament and of the Council of 20 May 2019 amending Regulation (EU) No 575/2013 as regards the leverage ratio, the net stable funding ratio, requirements for own funds and eligible liabilities, counterparty credit risk, market risk, exposures to central counterparties, exposures to collective investment undertakings, large exposures, reporting and disclosure requirements, and Regulation (EU) No 648/2012 (Text with EEA relevance.)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących sprawozdawczości i ujawniania informacji, a także rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG.)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących sprawozdawczości i ujawniania informacji, a także rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG.)
PE/15/2019/REV/1
Dz.U. L 150 z 7.6.2019, p. 1–225
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
In force: This act has been changed. Current consolidated version: 27/06/2020
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Modifies | 32012R0648 | Zastąpienie | artykuł 50a ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32012R0648 | Zastąpienie | artykuł 50b | 28/06/2021 | |
Modifies | 32012R0648 | Uchylenie | artykuł 50c ustęp 1 litera (d) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32012R0648 | Uchylenie | artykuł 50c ustęp 1 litera (e) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32012R0648 | Uchylenie | artykuł 50d litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32012R0648 | Zastąpienie | artykuł 89 ustęp 5a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 471 ustęp 1 | 01/01/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 104b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 11 ustęp 3a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 117 ustęp 2 nienumerowane akapity | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 117 ustęp 2 litera (o) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 117 ustęp 2 litera (p) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 118 litera (a) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 5 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 12a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 13 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 132a ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 14 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 8 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 9 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 1 nienumerowane akapity 2 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 9 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 2 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 26 ustęp 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 28 ustęp 1 nienumerowane akapity | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 28 ustęp 1 litera (b) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 28 ustęp 3 nienumerowane akapity | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 33 ustęp 1 litera (c) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 36 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 37 litera (c) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 39 ustęp 2 nienumerowane akapity 1 FR | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 9 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 391 ustęp | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 394 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 396 ustęp 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 403 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 415 ustęp 3a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 419 ustęp 5 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 45 litera (a) litera (i) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 460 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 460 ustęp 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 461a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 462 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 49 ustęp 2 nienumerowane akapity | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 49 ustęp 3 litera (a) PT (iv) FR | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 49 ustęp 3 litera (a) PT (v) FR 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 494 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 494a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 494b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 497 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 500 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 501a ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 501a ustęp 5 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 501b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 504a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 507 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 10 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 11 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 5 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 6 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 7 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 8 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 510 ustęp 9 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 511 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 513 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 514 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 518a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 519b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 52 ustęp 1 nienumerowane akapity | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 52 ustęp 1 litera (a) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 52 ustęp 1 litera (b) FR | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 52 ustęp 1 litera (c) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 52 ustęp 1 litera (h) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 52 ustęp 1 litera (j) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 52 ustęp 1 litera (p) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 52 ustęp 1 litera (q) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 52 ustęp 1 litera (r) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 54 ustęp 1 litera (e) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 59 litera (a) litera (i) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 6 ustęp 1a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 62 litera (a) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 63 nienumerowane akapity | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 zdanie | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (a) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (b) zdanie | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (c) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (d) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (e) zdanie | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (f) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (g) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (h) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (i) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (j) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (k) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (l) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (m) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 63 litera (n) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 63 litera (o) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 63 litera (p) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 64 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 66 litera (e) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 69 litera (a) PT (i) | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72c | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72d | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72e | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72f | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72g | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72h | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72i | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72j | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72k | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 72l | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 73 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 73 ustęp 2 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 73 ustęp 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 73 ustęp 4 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 73 ustęp 6 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 73 tytuł | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 75 zdanie | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 76 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 76 ustęp 2 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 76 ustęp 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 77 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 78 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 78a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 79 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 79 tytuł | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 79a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 80 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 80 ustęp 3 zdanie | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 80 tytuł | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 81 ustęp 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 82 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 83 ustęp 1 zdanie | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 92a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 92b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | rozdział 5a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 10 tytuł (podział) II artykuł 501c | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 10 tytuł (podział) IIA | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 2 tytuł (podział) I rozdział 6 TEXT | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 2 tytuł | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 3 tytuł (podział) II rozdział 6 SECTION 3 A 277 P 5 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 3 tytuł (podział) II rozdział 6 SECTION 3 A 279a P 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 3 tytuł (podział) IV rozdział 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 3 tytuł (podział) IV rozdział 1a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 3 tytuł (podział) IV rozdział 1b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 7 artykuł 430 ustęp 7 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 7 artykuł 430 ustęp 8 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 7 artykuł 430b | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 7 artykuł 430c | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 8 tytuł (podział) I artykuł 432 P 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 8 tytuł (podział) I artykuł 432 P 2 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 8 tytuł (podział) I artykuł 434a | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | sekcja 1 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | sekcja 2 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | sekcja 3 | 27/06/2019 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 11 ustęp 1 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 11 ustęp 2 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 11 ustęp 3 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 11 ustęp 4 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 11 ustęp 5 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 11 ustęp 6 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 12 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 1 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 1a | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 2 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 3 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 124 ustęp 6 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 1 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 10 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 2 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 3 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 4 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 5 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 6 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 164 ustęp 7 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 2 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 3 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 4 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 5 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 6 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 7 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 18 ustęp 8 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 458 ustęp 10 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 458 ustęp 2 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 458 ustęp 4 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 458 ustęp 5 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 458 ustęp 9 | 28/12/2020 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | załącznik II punkt 1 litera (e) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | załącznik II punkt 2 litera (d) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | załącznik II punkt 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 10 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 FR | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 102 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 102 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 102 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 102 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 102 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 103 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 104 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 105 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 105 ustęp 11 litera (a) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 105 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 105 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 105 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 105 ustęp 7 nienumerowane akapity 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 107 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 123 ustęp | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 128 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 128 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 132 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 132a ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 132a ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 132a ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 132b | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 132c | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 144 ustęp 1 litera (g) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 15 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 FR | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 152 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 158 ustęp 9a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 16 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 201 ustęp 1 litera (h) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 22 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 223 ustęp 3 nienumerowane akapity 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 223 ustęp 5 nienumerowane akapity | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 272 punkt 12 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 272 punkt 12a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 272 punkt 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 272 punkt 7a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 273 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 273 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 273 ustęp 7 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 273 ustęp 8 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 273 ustęp 9 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 273a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 273b | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 283 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 298 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 299 ustęp 2 litera (a) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 300 zdanie | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 10 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 11 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 7 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 8 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 300 punkt 9 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 301 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 302 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 303 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 304 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 304 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 304 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 304 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 304 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 304 ustęp 7 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 305 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 305 ustęp 2 nienumerowane akapity | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 305 ustęp 2 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 305 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 305 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 306 ustęp 1 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 306 ustęp 1 litera (d) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 306 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 306 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 307 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 308 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 308 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 308 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 308 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 309 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 310 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 311 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 316 ustęp 1 nienumerowane akapity | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 36 ustęp 1 litera (n) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 384 ustęp 1 Tekst | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 385 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 7 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 390 ustęp 8 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 392 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 394 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 394 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 394 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 395 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 395 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 396 ustęp 1 nienumerowane akapity | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 396 ustęp 1 nienumerowane akapity 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 397 kolumna tabeli 1 Tekst | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 399 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 399 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 127 PT (a) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 128 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 130 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 131 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 132 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 133 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 134 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 135 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 136 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 137 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 138 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 139 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 140 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 141 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 142 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 143 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 144 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 145 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 146 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 147 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 148 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 149 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 20 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 26 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 28 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 29a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 29b | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 29c | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 29d | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 4 ustęp 1 punkt 39 L | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 41 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 7 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 71 PT (b) FR | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 72 PT (a) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 86 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 91 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 4 ustęp 1 punkt 96 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 400 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 PT (j) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 400 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 PT (l) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 400 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 PT (m) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 400 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 PT (n) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 400 ustęp 2 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 400 ustęp 2 litera (k) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 400 ustęp 2 litera (l) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 400 ustęp 3 nienumerowane akapity 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 400 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 401 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 402 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 402 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 403 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 403 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 403 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 411 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 412 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 412 ustęp 4a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 413 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 414 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 415 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 415 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 415 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 416 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 416 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 416 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 416 ustęp 7 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 419 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 422 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 422 ustęp 8 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 423 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 423 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 424 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 425 ustęp 2 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 456 litera (k) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 457 litera (i) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 493 ustęp 1 zdanie 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 493 ustęp 3 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 498 ustęp 1 nienumerowane akapity 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | artykuł 499 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 501 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 501a ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 501a ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 501a ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 514 ustęp 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 6 ustęp 1 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 6 ustęp 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 6 ustęp 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 6 ustęp 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 8 ustęp 1 litera (b) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 8 ustęp 3 litera (b) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 8 ustęp 3 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 8 ustęp 6 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 88a | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 92 ustęp 1 litera (d) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 92 ustęp 3 litera (b) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 92 ustęp 3 litera (c) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 92 ustęp 3 litera (ca) | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 94 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Uchylenie | część 3 tytuł (podział) I rozdział 2 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 3 tytuł (podział) II rozdział 6 SECTION 3 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 3 tytuł (podział) II rozdział 6 SECTION 4 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 3 tytuł (podział) II rozdział 6 SECTION 5 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 6 tytuł (podział) I tytuł | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 6 tytuł (podział) IV | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | część 7 A | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | część 8 | 28/06/2021 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 92 ustęp 1a | 01/01/2022 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 104a | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 106 ustęp 2 | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 106 ustęp 3 | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 106 ustęp 4 | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 106 ustęp 5 | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 106 ustęp 6 | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 106 ustęp 7 | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Dodatek | artykuł 204a | 28/06/2023 | |
Modifies | 32013R0575 | Zastąpienie | artykuł 36 ustęp 1 litera (b) | ||
Partial adoption | 52016PC0850 | 20/05/2019 |
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Corrected by | 32019R0876R(01) | (PL) | |||
Corrected by | 32019R0876R(02) | (LT, LV) | |||
Corrected by | 32019R0876R(03) | (IT) | |||
Corrected by | 32019R0876R(04) | (FR) | |||
Corrected by | 32019R0876R(05) | (DE) | |||
Corrected by | 32019R0876R(06) | (ES) | |||
Corrected by | 32019R0876R(07) | (ES, IT) | |||
Corrected by | 32019R0876R(08) | ||||
Corrected by | 32019R0876R(09) | (FR, NL) | |||
Corrected by | 32019R0876R(10) | ||||
Corrected by | 32019R0876R(11) | ||||
Corrected by | 32019R0876R(12) | (GA) | |||
Corrected by | 32019R0876R(13) | (HU, PT) | |||
Corrected by | 32019R0876R(14) | (FI, SL) | |||
Corrected by | 32019R0876R(15) | (SL) | |||
Corrected by | 32019R0876R(16) | (ES) | |||
Modified by | 32020R0873 | Dodatek | artykuł 3 ustęp 3a | 27/06/2020 | |
Modified by | 32020R0873 | Zastąpienie | artykuł 3 ustęp 5 | 27/06/2020 | |
Modified by | 32020R0873 | Zastąpienie | artykuł 3 ustęp 7 | 27/06/2020 |
7.6.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 150/1 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/876
z dnia 20 maja 2019 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących sprawozdawczości i ujawniania informacji, a także rozporządzenie (UE) nr 648/2012
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W następstwie kryzysu finansowego, który nastąpił w latach 2007–2008, Unia przeprowadziła gruntowną reformę ram regulacyjnych w zakresie usług finansowych w celu zwiększenia odporności unijnych instytucji finansowych. Reforma ta w dużej mierze opierała się na międzynarodowych standardach uzgodnionych w 2010 r. przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego (zwany dalej „BCBS”), znanych pod nazwą ramy Bazylea III. Wśród licznych środków przewidzianych w pakiecie reform znalazło się między innymi przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (4) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (5), na mocy których zaostrzono wymogi ostrożnościowe dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (zwanych dalej „instytucjami”). |
(2) |
Chociaż reforma zwiększyła stabilność i odporność systemu finansowego na wiele rodzajów możliwych przyszłych wstrząsów i kryzysów, nie zajęła się ona wszystkimi stwierdzonymi problemami. Istotną tego przyczyną był fakt, że organy ustanawiające standardy międzynarodowe, takie jak BCBS oraz Rada Stabilności Finansowej, nie zakończyły jeszcze wówczas prac nad uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym rozwiązaniami mającymi przyczynić się do rozwiązania tych problemów. W związku z tym, że obecnie prace nad ważnymi dodatkowymi reformami zostały zakończone, należy zająć się problemami, które pozostają nierozwiązane. |
(3) |
W swoim komunikacie z dnia 24 listopada 2015 r. zatytułowanym „Droga do utworzenia unii bankowej” Komisja uznała potrzebę dalszego ograniczenia ryzyka i zobowiązała się do przedstawienia wniosku ustawodawczego, który będzie oparty na standardach uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym. Potrzeba podjęcia dalszych konkretnych działań ustawodawczych w zakresie ograniczenia ryzyka w sektorze finansowym została również uznana przez Radę w konkluzjach z dnia 17 czerwca 2016 r. oraz przez Parlament Europejski w rezolucji z dnia 10 marca 2016 r. w sprawie unii bankowej – sprawozdanie za rok 2015 (6). |
(4) |
Środki ograniczania ryzyka powinny nie tylko spowodować dalsze zwiększenie odporności europejskiego systemu bankowego oraz zaufania do niego na rynkach, lecz również zapewnić podstawę dalszych postępów w tworzeniu unii bankowej. Środki te należy rozpatrywać również w kontekście szerzej zakrojonych wyzwań mających wpływ na unijną gospodarkę, w szczególności potrzeby promowania wzrostu gospodarczego i zatrudnienia w czasach niepewnych perspektyw gospodarczych. W tym kontekście podjęto szereg istotnych inicjatyw politycznych, takich jak plan inwestycyjny dla Europy oraz unia rynków kapitałowych, które mają na celu wzmocnienie gospodarki Unii. W związku z tym ważne jest zapewnienie niezakłóconych interakcji między wszystkimi środkami ograniczania ryzyka a tymi inicjatywami politycznymi, jak również niedawnymi szerzej zakrojonymi reformami w sektorze finansowym. |
(5) |
Przepisy niniejszego rozporządzenia powinny być równoważne ze standardami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym oraz powinny zapewniać ciągłą równoważność dyrektywy 2013/36/UE i rozporządzenia (UE) nr 575/2013 z ramami Bazylea III. Ukierunkowane dostosowania służące odzwierciedleniu unijnej specyfiki i ogólniejszych względów politycznych powinny być ograniczone pod względem zakresu lub czasu, aby nie wpływać niekorzystnie na ogólną zasadność ram ostrożnościowych. |
(6) |
Należy również usprawnić istniejące środki ograniczania ryzyka, w szczególności wymogi dotyczące sprawozdawczości i ujawniania informacji, w celu zapewnienia, aby mogły być one stosowane w bardziej proporcjonalny sposób oraz aby nie powodowały nadmiernego obciążenia związanego z przestrzeganiem przepisów, w szczególności w odniesieniu do mniejszych i mniej złożonych instytucji. |
(7) |
Na potrzeby ukierunkowanych uproszczeń wymogów odnoszących się do stosowania zasady proporcjonalności niezbędna jest dokładna definicja małych i niezłożonych instytucji. Jednolity próg w wartościach bezwzględnych sam w sobie nie uwzględnia specyfiki krajowych rynków bankowych. W związku z tym niezbędne jest, aby państwa członkowskie miały możliwość skorzystania ze swobody uznania w zakresie dostosowania progu zgodnie z sytuacją krajową i skorygowania go w dół, stosownie do przypadku. Ponieważ wielkość instytucji nie jest sama w sobie miarodajna dla jej profilu ryzyka, niezbędne jest również zastosowanie dodatkowych kryteriów jakościowych w celu zapewnienia, aby dopiero po spełnieniu wszystkich stosownych kryteriów instytucja mogła zostać uznana za małą i niezłożoną instytucję i mogła czerpać korzyści z bardziej proporcjonalnych zasad. |
(8) |
Wskaźniki dźwigni przyczyniają się do zachowania stabilności finansowej, działając jako mechanizm ochronny wymogów kapitałowych opartych na ryzyku oraz ograniczając akumulację nadmiernej dźwigni finansowej w okresach ożywienia gospodarczego. BCBS dokonał zmiany standardu międzynarodowego dotyczącego wskaźnika dźwigni w celu doprecyzowania niektórych aspektów projektu tego wskaźnika. Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 należy dostosować do zmienionego standardu w celu zapewnienia równych warunków działania na poziomie międzynarodowym dla instytucji mających siedzibę w Unii, lecz prowadzących działalność poza Unią, oraz w celu zapewnienia, aby wskaźnik dźwigni nadal stanowił skuteczne uzupełnienie opartych na ryzyku wymogów w zakresie funduszy własnych. W związku z tym należy wprowadzić wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni w celu uzupełnienia obecnego systemu sprawozdawczości i ujawniania dla wskaźnika dźwigni. |
(9) |
Aby niepotrzebnie nie ograniczać kredytowania przedsiębiorstw i gospodarstw domowych przez instytucje oraz aby zapobiec wystąpieniu nieuzasadnionego negatywnego wpływu na płynność rynkową, wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni należy ustalić na poziomie, na którym będzie on pełnił funkcję wiarygodnego mechanizmu ochronnego przed ryzykiem nadmiernej dźwigni, nie spowalniając wzrostu gospodarczego. |
(10) |
Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) (EUNB), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (7), stwierdził w sprawozdaniu z dnia 3 sierpnia 2016 r. na temat wymogu dotyczącego wskaźnika dźwigni, że wskaźnik dźwigni kapitału Tier I skalibrowany na poziomie 3 % dla każdego rodzaju instytucji kredytowej pełniłby funkcję wiarygodnego mechanizmu ochronnego. BCBS uzgodnił także na poziomie międzynarodowym wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni na poziomie 3 %. W związku z tym wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni należy skalibrować na poziomie 3 %. |
(11) |
Wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni na poziomie 3 % ograniczyłby jednak niektóre modele i linie biznesowe bardziej niż inne. W szczególności wpłynąłby on nieproporcjonalnie na publiczną akcję kredytową publicznych banków rozwoju oraz oficjalnie wspierane kredyty eksportowe. W związku z tym dla tych rodzajów ekspozycji wskaźnik dźwigni należy dostosować. Należy zatem ustanowić jasne kryteria, które pomogą ocenić mandat publiczny takich instytucji kredytowych, i które powinny obejmować takie aspekty, jak tworzenie instytucji kredytowych, rodzaj prowadzonej przez nie działalności, cel tej działalności, ustalenia dotyczące gwarancji dokonywane przez organy publiczne oraz ograniczenia dotyczące działalności w zakresie przyjmowania depozytów. Forma i sposób tworzenia takich instytucji kredytowych powinny jednak pozostać w gestii rządu centralnego, samorządu regionalnego lub władz lokalnych państwa członkowskiego i mogą obejmować utworzenie nowej instytucji kredytowej, nabycie lub przejęcie istniejącego już podmiotu przez takie organy publiczne, w tym w drodze koncesji i w kontekście restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. |
(12) |
Wskaźnik dźwigni nie powinien również zakłócać świadczenia przez instytucje usług rozliczenia centralnego na rzecz klientów. W związku z tym z miary ekspozycji całkowitej należy wyłączyć początkowe depozyty zabezpieczające dotyczące centralnie rozliczanych transakcji na instrumentach pochodnych, które instytucje otrzymują od swoich klientów i które przekazują następnie kontrahentom centralnym. |
(13) |
W wyjątkowych okolicznościach, które uzasadniają wyłączenie ze wskaźnika dźwigni niektórych ekspozycji wobec banków centralnych, oraz w celu ułatwienia realizacji polityki pieniężnej właściwe organy powinny mieć możliwość wyłączenia takich ekspozycji z miary ekspozycji całkowitej na zasadzie tymczasowej. W tym celu powinny one publicznie oświadczyć – po konsultacji z właściwym bankiem centralnym – że takie wyjątkowe okoliczności istnieją. Wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni należy ponownie skalibrować proporcjonalnie tak, aby skompensować wpływ wyłączenia. Taka ponowna kalibracja powinna to zapewnić wyłączenie ryzyka dla stabilności finansowej mających wpływ na odnośne sektory bankowe, a także zachowanie odporności, jaką daje wskaźnik dźwigni. |
(14) |
Należy również wprowadzić wymóg bufora wskaźnika dźwigni w odniesieniu do instytucji określonych jako globalne instytucje o znaczeniu systemowym zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE oraz ze standardem BCBS dotyczącym bufora wskaźnika dźwigni dla globalnych banków o znaczeniu systemowym opublikowanym w grudniu 2017 r. BCBS skalibrował bufor wskaźnika dźwigni w konkretnym celu polegającym na ograniczeniu porównywalnie większego ryzyka dla stabilności finansowej ze strony globalnych banków o znaczeniu systemowym i w związku z tym na tym etapie bufor ten powinien mieć zastosowanie wyłącznie do globalnych instytucji o znaczeniu systemowym. Należy jednak przeprowadzić dalszą analizę, aby ustalić, czy właściwe byłoby zastosowanie wymogu bufora wskaźnika dźwigni w odniesieniu do innych instytucji o znaczeniu systemowym, zdefiniowanych w dyrektywie 2013/36/UE, oraz - gdyby okazało się to właściwe - w jaki sposób kalibracja ta powinna być dostosowana do specyfiki tych instytucji. |
(15) |
W dniu 9 listopada 2015 r. Rada Stabilności Finansowej opublikowała dokument określający podstawowe warunki (zwany dalej „standardem TLAC”) dotyczący całkowitej zdolności do pokrycia strat (zwanej dalej „TLAC”), który został zatwierdzony na szczycie grupy G-20 w Turcji w listopadzie 2015 r. Zgodnie ze standardem TLAC globalne banki o znaczeniu systemowym muszą dysponować wystarczającą kwotą zobowiązań zdolnych do pokrycia dużych strat (mogących podlegać umorzeniu lub konwersji) w celu zapewnienia sprawnego i szybkiego pokrycia strat i dokapitalizowania w przypadku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Standard TLAC powinien zostać wdrożony do prawa Unii. |
(16) |
Przy wdrażaniu standardu TLAC do prawa Unii należy wziąć pod uwagę istniejący specyficzny dla danej instytucji minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (zwany dalej „MREL”) określony w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (8). Ponieważ standard TLAC i MREL mają ten sam cel, jakim jest zapewnienie, aby instytucje posiadały wystarczającą zdolność do pokrycia strat, oba te wymogi powinny stanowić uzupełniające się elementy wspólnych ram. Z punktu widzenia operacyjnego w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 należy wprowadzić – za pomocą nowego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych – zharmonizowany poziom minimalny standardu TLAC, a specyficzny dla danej instytucji narzut dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz specyficzny dla danej instytucji wymóg dla instytucji niebędących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym należy wprowadzić poprzez ukierunkowane zmiany w dyrektywie 2014/59/UE i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 (9). Przepisy wprowadzające standard TLAC w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 należy odczytywać łącznie z przepisami wprowadzonymi w dyrektywie 2014/59/UE i w rozporządzeniu (UE) nr 806/2014, a także z dyrektywą 2013/36/UE. |
(17) |
Zgodnie ze standardem TLAC, który obejmuje wyłącznie globalne banki o znaczeniu systemowym, minimalny wymóg dotyczący wystarczającej kwoty funduszy własnych oraz zobowiązań zdolnych do pokrycia dużych strat, wprowadzonym w niniejszym rozporządzeniu, powinien mieć zastosowanie wyłącznie do globalnych instytucji o znaczeniu systemowym. Wprowadzone w niniejszym rozporządzeniu przepisy dotyczące zobowiązań kwalifikowalnych powinny mieć jednak zastosowanie do wszystkich instytucji, zgodnie z dodatkowymi dostosowaniami oraz wymogami określonymi w dyrektywie 2014/59/UE. |
(18) |
Zgodnie ze standardem TLAC wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które same są globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym albo należą do grupy określonej jako globalna instytucja o znaczeniu systemowym. Wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie na zasadzie indywidualnej albo na zasadzie skonsolidowanej, w zależności od tego, czy takie podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji są instytucjami samodzielnymi nieposiadającymi jednostek zależnych czy też jednostkami dominującymi. |
(19) |
Dyrektywa 2014/59/UE umożliwia stosowanie instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie tylko w odniesieniu do instytucji, lecz również w odniesieniu do finansowych spółek holdingowych oraz finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej. W związku z tym dominujące finansowe spółki holdingowe i dominujące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej powinny mieć wystarczającą zdolność do pokrycia strat w taki sam sposób jak instytucje dominujące. |
(20) |
Istotne dla zapewnienia skuteczności wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych jest to, aby instrumenty posiadane na potrzeby spełnienia tego wymogu charakteryzowały się wysoką zdolnością do pokrycia strat. Zobowiązania wyłączone z zakresu stosowania instrumentu umorzenia lub konwersji długu, o którym mowa w dyrektywie 2014/59/UE, nie mają takiej zdolności, podobnie jak inne zobowiązania, które – chociaż co do zasady mogą podlegać umorzeniu lub konwersji – w praktyce mogłyby powodować trudności związane z ich umorzeniem lub konwersją. W związku z tym zobowiązań tych nie należy uznawać za kwalifikowalne do celów spełnienia wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych. Z drugiej strony instrumenty kapitałowe oraz zobowiązania podporządkowane charakteryzują się wysoką zdolnością do pokrycia strat. Ponadto do pewnego stopnia – zgodnie ze standardem TLAC – należy uznać potencjał, jakim w zakresie pokrywania strat dysponują zobowiązania mające stopień uprzywilejowania równy stopniowi uprzywilejowania niektórych wyłączonych zobowiązań. |
(21) |
Aby uniknąć podwójnego liczenia zobowiązań na potrzeby wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, należy wprowadzić przepisy dotyczące odliczania posiadanych pozycji zobowiązań kwalifikowalnych, które odzwierciedlają odpowiadającą im metodę odliczenia, opracowaną już w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 dla instrumentów kapitałowych. Przy zastosowaniu tej metody posiadane instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych należy najpierw odliczyć od zobowiązań kwalifikowalnych, a następnie – w zakresie, w jakim zobowiązania są niewystarczające – należy te instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych odliczyć od instrumentów Tier II. |
(22) |
Standard TLAC zawiera pewne kryteria kwalifikowalności zobowiązań, które są bardziej rygorystyczne niż obecne kryteria kwalifikowalności instrumentów kapitałowych. Aby zapewnić spójność, kryteria kwalifikowalności instrumentów kapitałowych należy dostosować w odniesieniu do braku kwalifikowalności instrumentów emitowanych za pośrednictwem jednostek specjalnego przeznaczenia od dnia 1 stycznia 2022 r. |
(23) |
Niezbędne jest zapewnienie jasnego i przejrzystego procesu zatwierdzania w odniesieniu do instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, który może przyczynić się do utrzymania wysokiej jakości tych instrumentów. W tym celu właściwe organy powinny być odpowiedzialne za zatwierdzanie tych instrumentów, zanim instytucje będą mogły je zaklasyfikować jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. Właściwe organy nie powinny jednak mieć obowiązku, aby wymagać uprzedniego zezwolenia na instrumenty w kapitale podstawowym Tier I, które zostały wyemitowane na podstawie dokumentacji prawnej już zatwierdzonej przez właściwy organ i są regulowane przez zasadniczo te same przepisy, co przepisy regulujące instrumenty kapitałowe, w odniesieniu do których instytucja otrzymała uprzednie zezwolenie właściwego organu na ich zaklasyfikowanie jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. W takim przypadku, zamiast składać wniosek o wydanie uprzedniego zatwierdzenia, instytucje powinny mieć możliwość powiadamiania swoich właściwych organów o swoim zamiarze wyemitowania takich instrumentów. Powinny dokonać tego odpowiednio wcześnie przed zaklasyfikowaniem stosownych instrumentów jako instrumentów w kapitale podstawowym Tier 1, tak aby właściwe organy miały w razie konieczności czas na dokonanie przeglądu tych instrumentów. W świetle roli, jaką EUNB odgrywa w propagowaniu konwergencji praktyk nadzorczych i podnoszeniu jakości instrumentów funduszy własnych, właściwe organy powinny konsultować się z EUNB przed zatwierdzeniem wszelkich nowych form instrumentów w kapitale podstawowym Tier I. |
(24) |
Instrumenty kapitałowe kwalifikują się jako instrumenty dodatkowe w Tier I lub instrumenty w Tier II, wyłącznie w zakresie, w jakim spełniają one odpowiednie kryteria kwalifikowalności. Takie instrumenty kapitałowe mogą obejmować instrumenty kapitałowe lub zobowiązania, w tym pożyczki podporządkowane, które spełniają te kryteria. |
(25) |
Instrumenty kapitałowe lub ich części powinny kwalifikować się jako instrumenty funduszy własnych jedynie w zakresie, w jakim są one opłacone. Dopóki części instrumentu nie zostaną opłacone, nie powinny one kwalifikować się jako instrumenty funduszy własnych. |
(26) |
Instrumenty funduszy własnych i zobowiązania kwalifikowalne nie powinny podlegać uzgodnieniom dotyczącym potrącenia lub uzgodnieniom dotyczącym kompensowania, które zmniejszałyby ich zdolność do pokrycia strat w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Nie powinno to jednak oznaczać, że postanowienia umowne regulujące zobowiązania powinny zawierać klauzulę jednoznacznie przewidującą, że dany instrument nie podlega prawom do potrącenia lub kompensowania. |
(27) |
Z uwagi na ewolucję sektora bankowego w coraz bardziej cyfrowym środowisku, oprogramowanie staje się coraz bardziej istotnym rodzajem aktywów. Ostrożnie wyceniane aktywa będące oprogramowaniem, na których wartość nie wpływa w sposób istotny restrukturyzacja lub uporządkowana likwidacja instytucji, ani jej niewypłacalność lub likwidacja, nie powinny podlegać odliczeniu od pozycji kapitału podstawowego Tier I jako wartości niematerialne i prawne. To uściślenie jest istotne, ponieważ oprogramowanie jest szerokim pojęciem obejmującym wiele różnych rodzajów aktywów, z których nie wszystkie zachowują swoją wartość w sytuacji zaprzestania działalności. W tym kontekście należy wziąć pod uwagę różnice w wycenie i amortyzacji aktywów będących oprogramowaniem oraz zrealizowaną sprzedaż takich aktywów. Ponadto należy wziąć pod uwagę rozwój sytuacji na poziomie międzynarodowym oraz różnice w traktowaniu regulacyjnym inwestycji w oprogramowanie, odmienne zasady ostrożnościowe, które mają zastosowanie do instytucji i zakładów ubezpieczeń, a także różnorodność sektora finansowego w Unii, w tym podmioty nieregulowane, takie jak spółki z branży technologii finansowych. |
(28) |
Aby uniknąć zjawiska nagłych spadków, należy objąć istniejące instrumenty zasadą praw nabytych w odniesieniu do niektórych kryteriów kwalifikowalności. W przypadku zobowiązań wyemitowanych przed dniem 27 czerwca 2019 r. należy odstąpić od stosowania niektórych kryteriów kwalifikowalności dotyczących instrumentów funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych. Taka zasada praw nabytych powinna mieć zastosowanie do zobowiązań liczących się na poczet, w stosownych przypadkach, podporządkowanej części TLAC i podporządkowanej części MREL na mocy dyrektywy 2014/59/UE, jak również do zobowiązań liczących się na poczet, w stosownych przypadkach, niepodporządkowanej części TLAC i niepodporządkowanej części MREL na mocy dyrektywy 2014/59/UE. W przypadku instrumentów funduszy własnych zasada praw nabytych powinna wygasnąć w dniu 28 czerwca 2025 r. |
(29) |
Instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, w tym te, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż rok, mogą zostać wykupione dopiero po wydaniu uprzedniego zezwolenia przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Takie uprzednie zezwolenie mogłoby również mieć charakter uprzedniego zezwolenia ogólnego, w którym to przypadku wykup musiałby nastąpić w ograniczonym okresie czasu, a kwota wykupu musiałaby być z góry określona w takim uprzednim zezwoleniu ogólnym. |
(30) |
Od czasu przyjęcia rozporządzenia (UE) nr 575/2013 standard międzynarodowy dotyczący ostrożnościowego traktowania ekspozycji instytucji wobec kontrahentów centralnych został zmieniony w celu poprawy sposobu traktowania ekspozycji instytucji wobec kwalifikujących się kontrahentów centralnych. Najważniejsze zmiany tego standardu obejmowały stosowanie jednej metody do określania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wynikających z wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, nałożenie jednoznacznego górnego pułapu ogólnych wymogów w zakresie funduszy własnych stosowanego w odniesieniu do ekspozycji wobec kwalifikujących się kontrahentów centralnych oraz stosowanie metody bardziej wrażliwej na ryzyko do uwzględnienia wartości instrumentów pochodnych przy obliczaniu hipotetycznych zasobów kwalifikującego się kontrahenta centralnego. Jednocześnie sposób traktowania ekspozycji wobec niekwalifikujących się kontrahentów centralnych pozostał niezmieniony. Biorąc pod uwagę fakt, że w zmienionych standardach międzynarodowych wprowadzono sposób traktowania, który jest lepiej dostosowany do środowiska rozliczenia centralnego, prawo Unii powinno zostać zmienione, aby uwzględnić te standardy. |
(31) |
Aby zapewnić odpowiednie zarządzanie przez instytucje swoimi ekspozycjami w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, zasady określające sposób traktowania tych ekspozycji powinny być wrażliwe na ryzyko i powinny promować przejrzystość w odniesieniu do ekspozycji bazowych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. W związku z tym BCBS przyjął zmieniony standard, w którym określono wyraźną hierarchię metod obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem dla tych ekspozycji. Hierarchia ta odzwierciedla stopień przejrzystości ekspozycji bazowych. Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 należy dostosować do tych zasad uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym. |
(32) |
W przypadku instytucji, która udziela zobowiązania dotyczącego wartości minimalnej w ostatecznym interesie klientów detalicznych z tytułu inwestycji w jednostkę uczestnictwa lub udział w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania, w tym w ramach finansowanego przez rząd prywatnego systemu emerytalnego, instytucja lub przedsiębiorstwo objęte tym samym zakresem konsolidacji ostrożnościowej nie muszą dokonywać żadnych płatności, chyba że wartość posiadanych przez klienta udziałów lub jednostek uczestnictwa w danym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania w co najmniej jednym momencie określonym w umowie jest niższa od kwoty gwarantowanej. Prawdopodobieństwo wykonania zobowiązania jest zatem w praktyce niewielkie. W przypadku gdy zobowiązanie dotyczące wartości minimalnej danej instytucji jest ograniczone do odsetka kwoty, którą klient pierwotnie zainwestował w udziały lub jednostki uczestnictwa w danym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania (zobowiązanie dotyczące wartości minimalnej na określoną kwotę), lub do kwoty, która zależy od wyników wskaźników finansowych lub indeksów giełdowych do danego momentu w czasie, każda obecnie dodatnia różnica między wartością udziałów lub jednostek uczestnictwa posiadanych przez klienta a aktualną wartością kwoty gwarantowanej w danym dniu stanowi bufor i zmniejsza ryzyko konieczności wypłacenia przez instytucję kwoty gwarantowanej. Wszystkie te względy uzasadniają obniżony współczynnik konwersji. |
(33) |
Na potrzeby obliczania wartości ekspozycji z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych realizowanych zgodnie z ramami ryzyka kredytowego kontrahenta rozporządzenie (UE) nr 575/2013 umożliwia obecnie instytucjom wybór spośród trzech różnych metod standardowych: metody standardowej, metody wyceny według wartości rynkowej oraz metody wyceny pierwotnej ekspozycji. |
(34) |
We tych metodach standardowych nie uznaje się jednak odpowiednio ograniczającego ryzyko charakteru zabezpieczenia w ekspozycjach. Ich kalibracje są przestarzałe i nie odzwierciedlają wysokiego poziomu zmienności, który zaobserwowano podczas kryzysu finansowego. Nie uznaje się w nich również odpowiednio korzyści wynikających z kompensowania. Aby wyeliminować te braki, BCBS zdecydował się zastąpić metodę standardową i metodę wyceny według wartości rynkowej nową metodą standardową służącą do obliczania wartości ekspozycji wynikającej z ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych, tzw. metodą standardową dotyczącą ryzyka kredytowego kontrahenta (zwaną dalej „metodą standardową dotyczącą CCR”). Biorąc pod uwagę fakt, że w zmienionych standardach międzynarodowych wprowadzono nową metodę standardową, która jest lepiej dostosowana do środowiska rozliczenia centralnego, prawo Unii powinno zostać zmienione, aby uwzględnić te standardy. |
(35) |
Metoda standardowa dotycząca CCR jest bardziej wrażliwa na ryzyko niż metoda standardowa i metoda wyceny według wartości rynkowej i w związku z tym jej stosowanie powinno doprowadzić do określenia wymogów w zakresie funduszy własnych, które będą lepiej odzwierciedlały ryzyko związane z zawieranymi przez instytucje transakcjami na instrumentach pochodnych. Jednocześnie wprowadzenie metody standardowej dotyczącej CCR może – w przypadku niektórych instytucji, które obecnie stosują metodę wyceny według wartości rynkowej – okazać się zbyt złożone i zbyt uciążliwe. W przypadku instytucji, które spełniają uprzednio określone kryteria kwalifikowalności, oraz w przypadku instytucji, które są częścią grupy spełniającej te kryteria na zasadzie skonsolidowanej, należy wprowadzić uproszczoną wersję metody standardowej dotyczącej CCR (zwanej dalej „uproszczoną metodą standardową dotyczącą CCR”). Ponieważ taka uproszczona wersja będzie mniej wrażliwa na ryzyko niż metoda standardowa dotycząca CCR, należy ją odpowiednio skalibrować w celu zapewnienia, aby nie zaniżała ona wartości ekspozycji z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych. |
(36) |
W przypadku instytucji, które posiadają ograniczone ekspozycje z tytułu instrumentów pochodnych i które obecnie stosują metodę wyceny według wartości rynkowej lub metodę wyceny pierwotnej ekspozycji, zbyt trudne mogłoby być zarówno wprowadzenie metody standardowej dotyczącej CCR, jak i uproszczonej metody standardowej dotyczącej CCR. Metoda oceny wartości ekspozycji powinna zostać zatem zarezerwowana jako podejście alternatywne dla tych instytucji, które spełniają uprzednio określone kryteria kwalifikowalności, oraz dla instytucji, które są częścią grupy spełniającej te kryteria na zasadzie skonsolidowanej, należy ją jednak poddać przeglądowi w celu wyeliminowania jej głównych braków. |
(37) |
Należy wprowadzić jasne kryteria, aby ukierunkować instytucję w wyborze dozwolonych metod. Kryteria te powinny opierać się na skali realizowanych przez instytucję działań na instrumentach pochodnych, która wskazuje stopień złożoności, do jakiego instytucja powinna być w stanie się dostosować, aby obliczyć wartość ekspozycji. |
(38) |
Podczas kryzysu finansowego niektóre instytucje mające siedzibę w Unii odnotowały znaczne straty z tytułu portfela handlowego. W przypadku niektórych z tych instytucji okazało się, że poziom kapitału wymaganego na pokrycie tych strat był niewystarczający, co doprowadziło do sytuacji, w której instytucje te musiały zwrócić się o nadzwyczajne publiczne wsparcie finansowe. Spostrzeżenia te doprowadziły do tego, że BCBS usunął szereg słabych punktów w ostrożnościowym traktowaniu pozycji portfela handlowego, które stanowią wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. |
(39) |
W 2009 r. pierwszy pakiet reform został sfinalizowany na poziomie międzynarodowym i transponowany do prawa Unii za pomocą dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE (10). W reformie z 2009 r. nie odniesiono się jednak do strukturalnych słabych punktów w standardach dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. Brak jasności co do granicy między portfelem handlowym a portfelem bankowym otworzył możliwości korzystania z arbitrażu regulacyjnego, a brak wrażliwości na ryzyko wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego nie pozwolił uwzględnić pełnego zakresu ryzyka, na jakie instytucje były narażone. |
(40) |
BCBS rozpoczął gruntowny przegląd portfela handlowego, aby wyeliminować strukturalne słabe punkty w standardach dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. Prace te doprowadziły do opublikowania w styczniu 2016 r. zmienionych ram ryzyka rynkowego. W grudniu 2017 r. grupa prezesów banków centralnych i szefów nadzoru zgodziła się przedłużyć termin wdrożenia zmienionych ram ryzyka rynkowego, aby dać instytucjom dodatkowy czas na opracowanie niezbędnej infrastruktury systemowej, ale także by BCBS odniósł się do niektórych konkretnych kwestii związanych z tymi ramami. Obejmuje to przegląd kalibracji metody standardowej i metody modeli wewnętrznych w celu zapewnienia spójności z pierwotnymi oczekiwaniami BCBS. Po zakończeniu tego przeglądu oraz przed sporządzeniem oceny skutków służącej oszacowaniu wpływu zmian wprowadzonych w ramach gruntownego przeglądu portfela handlowego na instytucje w Unii, wszystkie instytucje, które byłyby objęte ramami gruntownego przeglądu portfela handlowego w Unii, powinny rozpocząć przekazywanie informacji na temat obliczeń wynikających z zastosowania zmienionej metody standardowej. W tym celu, aby sprawić, aby obliczenia wymogów dotyczących sprawozdawczości były w pełni możliwe do zastosowania zgodnie z rozwojem sytuacji międzynarodowej, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktu zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Komisja powinna przyjąć ten akt delegowany do dnia 31 grudnia 2019 r. Instytucje powinny rozpocząć przekazywanie informacji na temat tych obliczeń nie później niż rok po przyjęciu tego aktu delegowanego. Ponadto instytucje, które otrzymają zezwolenie na stosowanie zmienionej metody modeli wewnętrznych ram gruntownego przeglądu portfela handlowego do celów sprawozdawczości, powinny również przekazywać informacje na temat obliczeń na podstawie metody modeli wewnętrznych trzy lata po pełnym wdrożeniu stosowania tych obliczeń. |
(41) |
Wprowadzenie wymogów dotyczących sprawozdawczości w odniesieniu do metod gruntownego przeglądu portfela handlowego należy uznać za pierwszy krok na drodze do pełnego wdrożenia ram gruntownego przeglądu portfela handlowego w Unii. Uwzględniając ostateczne zmiany ram gruntownego przeglądu portfela handlowego dokonane przez BCBS, wyniki wpływu tych zmian na instytucje w Unii i na metody gruntownego przeglądu portfela handlowego już przedstawione w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wymogów dotyczących sprawozdawczości, Komisja w stosownych przypadkach powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 30 czerwca 2020 r. wniosek ustawodawczy dotyczący sposobów wdrożenia ram gruntownego przeglądu portfela handlowego w Unii w celu ustalenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. |
(42) |
Proporcjonalne traktowanie z tytułu ryzyka rynkowego powinno mieć zastosowanie również w odniesieniu do instytucji prowadzących ograniczoną działalność w ramach portfela handlowego, umożliwiając większej liczbie instytucji wykonujących działalność zaliczaną do portfela handlowego prowadzoną na małą skalę stosowanie ram ryzyka kredytowego w odniesieniu do pozycji portfela bankowego, zgodnie ze zmienioną wersją odstępstwa dla działalności zaliczanej do portfela handlowego prowadzonej na małą skalę. Zasadę proporcjonalności należy uwzględnić również wtedy, gdy Komisja będzie przeprowadzać ponowną ocenę sposobów, w jakie instytucje wykonujące działalność zaliczaną do portfela handlowego prowadzoną na średnią skalę powinny obliczać wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. W szczególności dokonać należy przeglądu – w świetle zmian w tym zakresie na poziomie międzynarodowym – kalibracji wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego w odniesieniu do instytucji wykonujących działalność zaliczaną do portfela handlowego prowadzoną na średnią skalę. Do tego czasu instytucje wykonujące działalność zaliczaną do portfela handlowego prowadzoną na średnią skalę, a także instytucje wykonujące działalność zaliczaną do portfela handlowego prowadzoną na małą skalę, powinny zostać zwolnione z wymogów dotyczących sprawozdawczości na podstawie gruntownego przeglądu portfela handlowego. |
(43) |
Należy wzmocnić ramy dotyczące dużych ekspozycji w celu poprawy zdolności instytucji do pokrywania strat oraz w celu lepszego przestrzegania standardów międzynarodowych. W tym celu jako bazę kapitałową do obliczania limitu dużych ekspozycji należy zastosować kapitał wyższej jakości, a ekspozycje z tytułu kredytowych instrumentów pochodnych należy obliczać zgodnie z metodą standardową dotyczącą CCR. Ponadto należy obniżyć limit dotyczący ekspozycji, jakie globalne instytucje o znaczeniu systemowym mogą mieć wobec innych globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, w celu zmniejszenia ryzyka systemowego wynikającego z wzajemnych powiązań między dużymi instytucjami oraz wpływu, jaki niewykonanie zobowiązania przez kontrahenta globalnych instytucji o znaczeniu systemowym może mieć na stabilność finansową. |
(44) |
Chociaż wskaźnik pokrycia płynności zapewnia instytucjom zdolność funkcjonowania w warunkach skrajnych w krótkiej perspektywie, nie zapewnia on jednak, aby instytucje te posiadały stabilną strukturę finansowania w dłuższej perspektywie. W związku z tym stało się jasne, że aby zapobiec zbytniemu niedopasowaniu terminów zapadalności składników aktywów i zobowiązań oraz nadmiernemu poleganiu na krótkoterminowym finansowaniu z rynku międzybankowego należy opracować na poziomie Unii szczegółowy wiążący wymóg dotyczący stabilnego finansowania, który powinien być zawsze spełniony. |
(45) |
Zgodnie ze standardem w zakresie stabilnego finansowania określonymi przez BCBS należy zatem przyjąć przepisy, w których zostanie zdefiniowany wymóg dotyczący stabilnego finansowania, będący stosunkiem kwoty dostępnego stabilnego finansowania instytucji do kwoty wymaganego stabilnego finansowania tej instytucji przez okres roku. Ten wiążący wymóg należy nazwać wymogiem w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto. Kwotę dostępnego stabilnego finansowania należy obliczać, mnożąc zobowiązania i fundusze własne instytucji przez odpowiednie współczynniki, które odzwierciedlają ich stopień wiarygodności przez okres roku objęty wskaźnikiem stabilnego finansowania netto. Kwotę wymaganego stabilnego finansowania należy obliczać, mnożąc aktywa i ekspozycje pozabilansowe instytucji przez odpowiednie współczynniki, które odzwierciedlają ich charakterystykę płynności i rezydualne terminy zapadalności przez okres roku objęty wskaźnikiem stabilnego finansowania netto. |
(46) |
Wskaźnik stabilnego finansowania netto należy wyrazić jako wartość procentową i ustalić na minimalnym poziomie 100 %, wskazującym, że instytucja posiada stabilne finansowanie, które jest wystarczające do zaspokojenia jej potrzeb w zakresie finansowania przez okres roku zarówno w warunkach normalnych, jak i skrajnych. Jeżeli wysokość wskaźnika stabilnego finansowania netto instytucji spadnie poniżej poziomu wynoszącego 100 %, instytucja powinna spełnić wymogi szczegółowe określone w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 z myślą o szybkim przywróceniu swojego wskaźnika stabilnego finansowania netto do poziomu minimalnego. Stosowanie środków nadzorczych w przypadkach braku spełnienia wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto nie powinno być automatyczne. Zamiast tego przed określeniem ewentualnych środków nadzorczych właściwe organy powinny ocenić powody braku spełnienia wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto. |
(47) |
Zgodnie z zaleceniami sformułowanymi przez EUNB w sprawozdaniu z dnia 15 grudnia 2015 r. na temat wymogów dotyczących stabilnego finansowania netto na mocy art. 510 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zasady obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto powinny być ściśle dostosowane do standardów BCBS, w tym do wprowadzonych do tych standardów zmian dotyczących sposobu traktowania transakcji na instrumentach pochodnych. Konieczność uwzględnienia niektórych aspektów europejskiej specyfiki w celu zapewnienia, aby wymóg w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto nie ograniczał finansowania europejskiej gospodarki realnej, uzasadnia jednak dostosowanie w pewnym stopniu wskaźnika stabilnego finansowania netto opracowanego przez BCBS na użytek definicji europejskiego wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto. Te dostosowania wynikające z kontekstu europejskiego są przedmiotem zaleceń sformułowanych przez EUNB i dotyczą przede wszystkim specjalnych sposobów traktowania: modeli pass-through w ujęciu ogólnym, a w szczególności emisji obligacji zabezpieczonych; działań w zakresie finansowania handlu; scentralizowanych oszczędności regulowanych; gwarantowanych kredytów na nieruchomości mieszkalne; unii kredytowych; kontrahentów centralnych i centralnych depozytów papierów wartościowych niedokonujących jakichkolwiek znaczących transformacji terminów zapadalności. Te zaproponowane specjalne sposoby traktowania w dużym stopniu odzwierciedlają preferencyjne traktowanie przyznane tym działaniom w ramach europejskiego wskaźnika pokrycia wypływów netto w porównaniu ze wskaźnikiem pokrycia wypływów netto opracowanym przez BCBS. Ponieważ wskaźnik stabilnego finansowania netto uzupełnia wskaźnik pokrycia wypływów netto, definicja i kalibracja tych dwóch wskaźników powinny być spójne. W szczególności dotyczy to współczynników wymaganego stabilnego finansowania zastosowanych w odniesieniu do aktywów płynnych wysokiej jakości objętych wskaźnikiem pokrycia wypływów netto na potrzeby obliczenia wskaźnika stabilnego finansowania netto, który powinien odzwierciedlać definicje i redukcje wartości europejskiego wskaźnika pokrycia wypływów netto, niezależnie od spełnienia wymogów ogólnych i operacyjnych określonych w odniesieniu do obliczenia wskaźnika pokrycia wypływów netto, które nie są odpowiednie w rocznym horyzoncie obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto. |
(48) |
Poza europejską specyfiką sposób traktowania transakcji na instrumentach pochodnych w ramach wskaźnika stabilnego finansowania netto opracowanego przez BCBS mógłby mieć istotny wpływ na działalność instytucji związaną z instrumentami pochodnymi, a co za tym idzie – na europejskie rynki finansowe oraz na dostęp użytkowników końcowych do niektórych operacji. Wprowadzenie wskaźnika stabilnego finansowania netto opracowanego przez BCBS bez uprzedniego poddania go szeroko zakrojonym ilościowym badaniom skutków i konsultacjom publicznym mogłoby wywrzeć niepotrzebny i nieproporcjonalny wpływ na transakcje na instrumentach pochodnych oraz niektóre wzajemnie powiązane transakcje, w tym na działania rozliczeniowe. Dodatkowy wymóg posiadania stabilnego finansowania instrumentów pochodnych będących zobowiązaniami brutto, w wysokości między 5 % a 20 %, jest powszechnie uznawany za środek o charakterze ogólnym służący uwzględnianiu dodatkowego ryzyka z tytułu finansowania związanego z potencjalnym wzrostem instrumentów pochodnych będących zobowiązaniami w okresie roku, i jest przedmiotem przeglądu na poziomie BCBS. Wymóg ten, wprowadzony na poziomie 5 % zgodnie ze swobodą decyzyjną, jaką BCBS pozostawił jurysdykcjom w zakresie obniżania współczynnika wymaganego stabilnego finansowania z tytułu instrumentów pochodnych będących zobowiązaniami brutto, mógłby następnie zostać zmieniony w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na poziomie BCBS i uniknięcia ewentualnych niezamierzonych skutków, takich jak utrudnienie właściwego funkcjonowania europejskich rynków finansowych oraz dostarczania instytucjom i użytkownikom końcowym, w tym przedsiębiorstwom, narzędzi zabezpieczających ryzyko, w celu zapewnienia im finansowania, co jest jednym z celów unii rynków kapitałowych. |
(49) |
Określony przez BCBS asymetryczny sposób traktowania finansowania krótkoterminowego, takiego jak umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu (brak ujęcia stabilnego finansowania), i pożyczek krótkoterminowych, takich jak zawarte z klientami finansowymi umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu (wymagane pewne stabilne finansowanie – w wysokości 10 %, jeżeli zostało zabezpieczone aktywami płynnymi wysokiej jakości poziomu 1 określonymi we wskaźniku pokrycia wypływów netto, oraz w wysokości 15 % w przypadku innych transakcji), ma na celu osłabienie rozbudowanych, opartych na finansowaniu krótkoterminowym relacji między klientami finansowymi, ponieważ takie powiązania są źródłem wzajemnych powiązań i utrudniają restrukturyzację i uporządkowaną likwidację konkretnej instytucji bez przeniesienia ryzyka na pozostałą część systemu finansowego w przypadku jej upadłości. Kalibracja asymetrii jest jednak ostrożna i może mieć wpływ na płynność papierów wartościowych stosowanych zwykle jako zabezpieczenie w transakcjach krótkoterminowych, w szczególności obligacji skarbowych, ponieważ instytucje najprawdopodobniej ograniczą skalę swoich operacji prowadzonych na rynkach odkupu. Mogłaby ona również zakłócić działalność animatora rynku, ponieważ rynki odkupu ułatwiają zarządzanie niezbędnymi zapasami, co stałoby w sprzeczności z celami unii rynków kapitałowych. Aby dać instytucjom wystarczająco dużo czasu na stopniowe dostosowanie się do tej ostrożnej kalibracji, należy wprowadzić okres przejściowy, w trakcie którego współczynniki wymaganego stabilnego finansowania byłyby tymczasowo obniżone. Wielkość tymczasowego obniżenia współczynników wymaganego stabilnego finansowania powinna zależeć od rodzajów transakcji i od rodzaju zabezpieczenia stosowanego w tych transakcjach. |
(50) |
Okazało się, że oprócz tymczasowej ponownej kalibracji opracowanego przez BCBS współczynnika wymaganego stabilnego finansowania, który ma zastosowanie do krótkoterminowych transakcji z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu realizowanych z klientami finansowymi i zabezpieczonych obligacjami skarbowymi, niezbędne są pewne inne dostosowania służące zapewnieniu, aby wprowadzenie wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto nie zaburzyło płynności rynków obligacji skarbowych. Wynoszący 5 % współczynnik wymaganego stabilnego finansowania opracowany przez BCBS, który ma zastosowanie do aktywów płynnych wysokiej jakości poziomu 1, w tym do obligacji skarbowych, oznacza, że instytucje musiałyby posiadać dostępne bezpośrednio długoterminowe niezabezpieczone finansowanie odpowiadające takiej wartości procentowej niezależnie od tego, jak długo zamierzają utrzymywać takie obligacje skarbowe. Mogłoby to potencjalnie jeszcze bardziej zachęcić instytucje do deponowania środków pieniężnych w bankach centralnych zamiast do działania w charakterze głównych dealerów i zapewniania płynności na rynkach obligacji skarbowych. Ponadto jest to niezgodne ze wskaźnikiem pokrycia wypływów netto, który uznaje pełną płynność tych aktywów, nawet w okresie poważnego zaburzenia płynności (redukcja wartości w wysokości 0 %). W związku z tym współczynnik wymaganego stabilnego finansowania aktywów płynnych wysokiej jakości poziomu 1 określony w europejskim wskaźniku pokrycia wypływów netto, z wyłączeniem obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, należy zmniejszyć z 5 % do 0 %. |
(51) |
Ponadto wszystkie aktywa płynne wysokiej jakości poziomu 1 określone w europejskim wskaźniku pokrycia wypływów netto, z wyłączeniem obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, otrzymane jako zmienne depozyty zabezpieczające w ramach kontraktów na instrumenty pochodne powinny kompensować instrumenty pochodne będące aktywami, podczas gdy w ramach opracowanego przez BCBS wskaźnika stabilnego finansowania netto akceptowane są wyłącznie środki pieniężne spełniające warunki ram w zakresie dźwigni finansowej w celu kompensowania instrumentów pochodnych będących aktywami. To szersze uznawanie aktywów otrzymanych jako zmienne depozyty zabezpieczające przyczyni się do zapewnienia płynności rynków obligacji skarbowych, pozwoli uniknąć penalizacji użytkowników końcowych posiadających wysokie kwoty z tytułu obligacji skarbowych, lecz niewiele środków pieniężnych (takich jak fundusze emerytalne) oraz pozwoli uniknąć dodatkowej presji na zapotrzebowanie na środki pieniężne na rynkach odkupu. |
(52) |
Wymóg w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto powinien mieć zastosowanie do instytucji zarówno na zasadzie indywidualnej, jak i na zasadzie skonsolidowanej, chyba że właściwe organy odstąpią od stosowania wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto na zasadzie indywidualnej. W przypadku gdy nie odstąpiono od stosowania wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto na zasadzie indywidualnej, transakcjom realizowanym między dwiema instytucjami należącymi do tej samej grupy lub do tego samego instytucjonalnego systemu ochrony należy co do zasady przypisać symetryczne współczynniki dostępnego i wymaganego stabilnego finansowania, aby uniknąć straty środków na rynku wewnętrznym oraz aby nie zakłócać efektywnego zarządzania płynnością w grupach europejskich, w których zarządzanie płynnością odbywa się na szczeblu centralnym. Tego rodzaju preferencyjne symetryczne traktowanie należy przyznawać wyłącznie transakcjom wewnątrzgrupowym, gdy wprowadzono wszystkie niezbędne środki ochronne, na podstawie dodatkowych kryteriów dotyczących transakcji transgranicznych, oraz wyłącznie po uprzednim zatwierdzeniu przez zainteresowane właściwe organy, ponieważ nie można zakładać, że instytucje doświadczające trudności w spełnieniu swoich zobowiązań płatniczych zawsze otrzymają wsparcie finansowe od innych przedsiębiorstw należących do tej samej grupy lub do tego samego instytucjonalnego systemu ochrony. |
(53) |
Małym i niezłożonym instytucjom należy dać możliwość stosowania uproszczonej wersji wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto. Uproszczona, mniej szczegółowa wersja wskaźnika stabilnego finansowania netto powinna wymagać zebrania ograniczonej liczby punktów danych, co zmniejszyłoby stopień złożoności obliczeń dla tych instytucji zgodnie z zasadą proporcjonalności, a jednocześnie zapewniło utrzymanie przez te instytucje wystarczającego współczynnika stabilnego finansowania za pomocą kalibracji, która powinna być co najmniej tak ostrożna jak kalibracja pełnoprawnego wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto. Właściwe organy powinny jednak mieć możliwość wymagania od małych i niezłożonych instytucji stosowania pełnoprawnego wymogu w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto zamiast jego uproszczonej wersji. |
(54) |
Przy konsolidacji jednostek zależnych z państw trzecich trzeba należycie uwzględnić wymogi dotyczące stabilnego finansowania mające zastosowanie w tych państwach. W związku z tym w ramach zasad dotyczących konsolidacji obowiązujących w Unii nie należy wprowadzać bardziej korzystnego sposobu traktowania dostępnego i wymaganego stabilnego finansowania w jednostkach zależnych w państwach trzecich niż sposób traktowania określony w prawie krajowym tych państw trzecich. |
(55) |
Aby zapewnić odpowiednie monitorowanie możliwych niedopasowań walutowych, instytucje powinny być zobowiązane do zgłaszania swoim właściwym organom w walucie sprawozdawczej wiążącego szczegółowego wskaźnika stabilnego finansowania netto w odniesieniu do wszystkich pozycji oraz oddzielnie w odniesieniu do pozycji denominowanych w każdej istotnej walucie. Wymóg w zakresie wskaźnika stabilnego finansowania netto nie powinien powodować nakładania na instytucje jakichkolwiek podwójnych wymogów dotyczących sprawozdawczości lub wymogów dotyczących sprawozdawczości niezgodnych z obowiązującymi przepisami, a instytucje powinny mieć wystarczająco dużo czasu, aby móc przygotować się do wejścia w życie nowych wymogów dotyczących sprawozdawczości. |
(56) |
Ponieważ dostarczanie rynkowi istotnych i porównywalnych informacji dotyczących wspólnych kluczowych wskaźników ryzyka instytucji stanowi podstawowe założenie solidnego systemu bankowego, należy w jak największym stopniu zmniejszyć asymetrię informacji oraz ułatwić porównywalność profili ryzyka instytucji kredytowych w ramach jednej jurysdykcji i między nimi. W styczniu 2015 r. BCBS opublikował zmienione standardy informacyjne filaru 3, aby zwiększyć porównywalność, poprawić jakość i spójność informacji ujawnianych rynkowi zgodnie z wymogami regulacyjnymi. W związku z tym w celu wdrożenia tych nowych standardów międzynarodowych należy zmienić obowiązujące wymogi dotyczące ujawniania informacji. |
(57) |
Respondenci, którzy przekazali uwagi w odpowiedzi na wystosowane przez Komisję zaproszenie do zgłaszania uwag na temat ram regulacyjnych UE dotyczących usług finansowych, uznali, że obecne wymogi dotyczące ujawniania informacji są nieproporcjonalne i stanowią obciążenie dla mniejszych instytucji. Bez uszczerbku dla ściślejszego dostosowania ujawnianych informacji do standardów międzynarodowych małe i niezłożone instytucje powinny być zobowiązane do przekazywania informacji z mniejszą częstotliwością i o mniejszym stopniu szczegółowości niż większe instytucje, co pozwoli ograniczyć spoczywające na nich obciążenie administracyjne. |
(58) |
Należy również przedstawić pewne objaśnienia dotyczące ujawniania informacji na temat wynagrodzeń. Wymogi dotyczące ujawniania informacji na temat wynagrodzeń określone w niniejszym rozporządzeniu powinny być zgodne z celami przepisów dotyczących wynagrodzeń, a mianowicie ustanowienia i utrzymywania – dla kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji – polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń, spójnych z zasadami skutecznego zarządzania ryzykiem. Ponadto instytucje korzystające z odstępstwa od niektórych przepisów dotyczących wynagrodzeń powinny być zobowiązane do ujawniania informacji na temat takiego odstępstwa. |
(59) |
Małe i średnie przedsiębiorstwa (zwane dalej „MŚP”) są jednym z filarów unijnej gospodarki, ponieważ odgrywają zasadniczą rolę w tworzeniu wzrostu gospodarczego i miejsc pracy. Biorąc pod uwagę fakt, że MŚP są obarczone mniejszym ryzykiem systematycznym niż większe przedsiębiorstwa, wymogi kapitałowe z tytułu ekspozycji wobec MŚP powinny być niższe niż wymogi wobec większych przedsiębiorstw, aby zapewnić optymalne finansowanie MŚP przez banki. Obecnie ekspozycje wobec MŚP w wysokości do 1,5 mln EUR podlegają zmniejszeniu kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem o 23,81 %. Ponieważ próg dla ekspozycji wobec MŚP ustalony na poziomie 1,5 mln EUR nie wskazuje na zmianę poziomu ryzyka wiążącego się z danym MŚP, obniżenie wymogów kapitałowych należy rozszerzyć na ekspozycje wobec MŚP w wysokości do 2,5 mln EUR, a część ekspozycji wobec MŚP przekraczająca 2,5 mln EUR powinna podlegać obniżeniu wymogów kapitałowych o 15 %. |
(60) |
Inwestycje w infrastrukturę mają istotne znaczenie dla zwiększenia konkurencyjności Europy oraz dla pobudzenia tworzenia nowych miejsc pracy. Ożywienie i przyszły wzrost unijnej gospodarki zależą w dużej mierze od dostępności kapitału na strategiczne inwestycje w infrastrukturę o znaczeniu europejskim, w szczególności w sieci szerokopasmowe i sieci energetyczne, a także w infrastrukturę transportową, w tym infrastrukturę na potrzeby elektromobilności, szczególnie w ośrodki przemysłowe; w kształcenie, badania i innowacje; oraz w energię ze źródeł odnawialnych i efektywność energetyczną. Plan inwestycyjny dla Europy ma na celu promowanie dodatkowego finansowania w rentowne projekty infrastrukturalne, między innymi poprzez uruchomienie dodatkowych prywatnych źródeł finansowania. Głównym problemem dla niektórych potencjalnych inwestorów jest postrzegany brak rentownych projektów oraz – biorąc pod uwagę ich z natury rzeczy złożony charakter – ograniczona zdolność do prawidłowej oceny ryzyka. |
(61) |
Aby zachęcić do prywatnych i publicznych inwestycji w projekty infrastrukturalne, konieczne jest stworzenie środowiska regulacyjnego, które jest w stanie promować wysokiej jakości projekty infrastrukturalne oraz ograniczyć ryzyko dla inwestorów. Należy w szczególności obniżyć wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji na projekty infrastrukturalne, pod warunkiem że spełniają one zestaw kryteriów pozwalających na zmniejszenie ich profilu ryzyka oraz na zwiększenie przewidywalności przepływów pieniężnych. Komisja powinna dokonać przeglądu przepisu dotyczącego wysokiej jakości projektów infrastrukturalnych, aby ocenić: jego wpływ na wielkość inwestycji w infrastrukturę realizowanych przez instytucje oraz na jakość inwestycji, mając na uwadze cele Unii w zakresie przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, odporną na zmianę klimatu i gospodarkę o obiegu zamkniętym; oraz jego adekwatność z ostrożnościowego punktu widzenia. Komisja powinna również rozważyć, czy zakres stosowania tych przepisów należy rozszerzyć na inwestycje w infrastrukturę realizowane przez przedsiębiorstwa. |
(62) |
Zgodnie z zaleceniem EUNB, Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (ESMA), ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (11), oraz Europejskiego Banku Centralnego, kontrahenci centralni – z uwagi na ich odrębny model biznesowy – powinni być zwolnieni z wymogu dotyczącego wskaźnika dźwigni, ponieważ są oni zobowiązani do uzyskania licencji bankowej tylko dlatego, że przyznaje im się dostęp do jednodniowych instrumentów oferowanych przez banki centralne, oraz odgrywania roli kluczowych podmiotów w osiąganiu istotnych celów politycznych i regulacyjnych w sektorze finansowym. |
(63) |
Ponadto ekspozycje kontrahentów centralnych i centralnych depozytów papierów wartościowych posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności instytucji kredytowych oraz ekspozycje instytucji kredytowych wyznaczonych zgodnie z art. 54 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (12), takie jak środki pieniężne wynikające z udostępniania rachunków pieniężnych na rzecz, i przyjmowanie depozytów od uczestników systemu rozrachunku papierów wartościowych oraz posiadaczy rachunków papierów wartościowych, powinny być wyłączone z miary ekspozycji całkowitej, ponieważ nie stwarzają one ryzyka nadmiernej dźwigni, gdyż te środki pieniężne są wykorzystywane wyłącznie w celu dokonywania rozrachunku transakcji w systemach rozrachunku papierów wartościowych. |
(64) |
Mając na uwadze, że wytyczne dotyczące dodatkowych funduszy własnych, o których mowa w dyrektywie 2013/36/UE, wyznaczają docelową wysokość kapitału odzwierciedlającą oczekiwania nadzorcze, nie powinny one podlegać obowiązkowemu ujawnianiu ani zakazowi ujawniania przez właściwe organy na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub tej dyrektywy. |
(65) |
Aby zapewnić odpowiednie zdefiniowanie niektórych szczegółowych przepisów technicznych rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz aby uwzględnić możliwe zmiany w standardach na poziomie międzynarodowym, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE: w odniesieniu do zmiany wykazu produktów lub usług, których aktywa i zobowiązania można uznać za współzależne; w odniesieniu do zmiany wykazu wielostronnych banków rozwoju; w odniesieniu do zmiany wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie ryzyka rynkowego; oraz w odniesieniu do określania dodatkowych wymogów dotyczących płynności. Przed przyjęciem tych aktów szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (13). W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. |
(66) |
Standardy techniczne powinny zapewniać spójną harmonizację wymogów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013. Opracowanie projektów regulacyjnych standardów technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych, w celu przedłożenia Komisji, należy powierzyć EUNB jako organowi dysponującemu wysokim poziomem wiedzy specjalistycznej. Regulacyjne standardy techniczne należy opracować w obszarach konsolidacji ostrożnościowej, funduszy własnych, TLAC, sposobu traktowania ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach, inwestycji kapitałowych w fundusze, obliczania strat z tytułu niewykonania zobowiązania na podstawie metody wewnętrznych ratingów z tytułu ryzyka kredytowego, ryzyka rynkowego, dużych ekspozycji oraz płynności. Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania tych regulacyjnych standardów technicznych w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Komisja i EUNB powinny zapewnić, aby te standardy i wymogi mogły być stosowane przez wszystkie zainteresowane instytucje w sposób proporcjonalny do charakteru, skali i stopnia złożoności tych instytucji oraz ich działalności. |
(67) |
Aby ułatwić porównywalność ujawnianych informacji, EUNB należy powierzyć opracowanie projektów wykonawczych standardów technicznych ustanawiających standardowe wzory do celów ujawniania informacji, obejmujące wszystkie najważniejsze wymogi dotyczące ujawniania informacji określone w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013. Przy opracowywaniu tych standardów EUNB powinien uwzględnić wielkość i złożoność instytucji oraz charakter i poziom ryzyka prowadzonej przez nie działalności. EUNB powinien przekazywać sprawozdania na temat możliwości zwiększenia proporcjonalności unijnego pakietu sprawozdawczości nadzorczej pod względem zakresu, stopnia szczegółowości lub częstotliwości i przynajmniej przedkładać konkretne zalecenia dotyczące tego, w jaki sposób można zmniejszyć przeciętne koszty przestrzegania przepisów przez małe instytucje, najlepiej o 20 % lub więcej, a przynajmniej o 10 % za pomocą odpowiedniego uproszczenia wymogów. Należy powierzyć EUNB opracowanie projektu wykonawczych standardów technicznych, które należy dołączyć do tego sprawozdania. Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania tych wykonawczych standardów technicznych w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. |
(68) |
Aby ułatwić instytucjom przestrzeganie przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w dyrektywie 2013/36/UE, jak również regulacyjnych standardów technicznych, wykonawczych standardów technicznych, wytycznych i wzorów przyjętych na potrzeby wdrożenia tych przepisów, EUNB powinien opracować narzędzie informatyczne mające ułatwić instytucjom stosowanie odpowiednich przepisów, standardów, wytycznych i wzorów odpowiednio do wielkości oraz modelu biznesowego tych instytucji. |
(69) |
Oprócz sprawozdania na temat możliwego zmniejszenia kosztów, do dnia 28 czerwca 2020 r., EUNB powinien – we współpracy ze wszystkimi odpowiednimi organami, a mianowicie organami odpowiedzialnymi za nadzór ostrożnościowy, restrukturyzację i uporządkowaną likwidację oraz systemy gwarancji depozytów, w szczególności z Europejskim Systemem Banków Centralnych (ESBC) – przygotować studium wykonalności dotyczące stworzenia spójnego i zintegrowanego systemu gromadzenia danych statystycznych, danych dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz danych ostrożnościowych. Biorąc pod uwagę wcześniejszą pracę ESBC w zakresie zintegrowanego gromadzenia danych, studium to powinno zawierać analizę kosztów i korzyści w odniesieniu do utworzenia centralnego punktu gromadzenia danych na potrzeby zintegrowanego systemu sprawozdawczego danych w zakresie danych statystycznych i regulacyjnych dla wszystkich instytucji zlokalizowanych w Unii. W ramach takiego systemu należy między innymi stosować jednolite definicje i standardy dla danych, które mają być gromadzone, a także gwarantować rzetelną i stałą wymianę informacji między właściwymi organami, zapewniając tym samym ścisłą poufność gromadzonych danych, silne uwierzytelnianie i zarządzanie prawem dostępu do systemu, a także cyberbezpieczeństwo. Celem centralizacji i harmonizacji europejskiej sprawozdawczości w taki sposób jest zapobieganie wielokrotnemu wyszukiwaniu podobnych lub identycznych danych przez różne organy oraz znaczne zmniejszenie w ten sposób obciążenia administracyjnego i finansowego zarówno dla właściwych organów, jak i instytucji. W stosownych przypadkach oraz z uwzględnieniem studium wykonalności przygotowanego przez EUNB, Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy. |
(70) |
Odpowiednie właściwe organy lub wyznaczone organy powinny dążyć do unikania jakiejkolwiek formy powielającego się lub niespójnego stosowania uprawnień makroostrożnościowych określonych w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 i dyrektywie 2013/36/UE. W szczególności odpowiednie właściwe organy lub wyznaczone organy powinny należycie rozważyć, czy środki, które podejmują na podstawie art. 124, 164 lub 458 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 powielają się lub są niespójne z innymi istniejącymi lub planowanymi środkami przewidzianymi w art. 133 dyrektywy 2013/36/UE. |
(71) |
Mając na uwadze zmiany sposobu traktowania ekspozycji wobec kwalifikujących się kontrahentów centralnych, w szczególności sposobu traktowania wkładów instytucji do funduszy na wypadek niewykonania zobowiązania kwalifikujących się kontrahentów centralnych, określone w niniejszym rozporządzeniu, należy odpowiednio zmienić stosowne przepisy rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (14), które zostały do niego wprowadzone rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 oraz w których określa się sposób obliczenia hipotetycznego kapitału kontrahentów centralnych, z którego następnie korzystają instytucje do obliczenia swoich wymogów w zakresie funduszy własnych. |
(72) |
Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie wzmocnienie i dopracowanie już istniejących unijnych aktów prawnych zapewniających jednakowe wymogi ostrożnościowe mające zastosowanie do instytucji w całej Unii, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich rozmiary i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. |
(73) |
W celu umożliwienia uporządkowanego zbycia udziałów ubezpieczeniowych, które nie podlegają dodatkowemu nadzorowi, zmieniona wersja przepisów przejściowych w odniesieniu do wyłączenia z odliczeń udziałów kapitałowych w zakładach ubezpieczeń powinna mieć zastosowanie ze skutkiem retroaktywnym od dnia 1 stycznia 2019 r. |
(74) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 575/2013, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zmiana w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „Artykuł 1 Zakres stosowania W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolity zbiór przepisów dotyczących ogólnych wymogów ostrożnościowych, które muszą być spełnione przez instytucje, finansowe spółki holdingowe i finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej objęte nadzorem na podstawie dyrektywy 2013/36/UE, w odniesieniu do następujących kwestii:
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolity zbiór przepisów dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, które muszą być spełnione przez podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub będące częścią globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz przez istotne jednostki zależne globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE. Niniejsze rozporządzenie nie reguluje wymogów dotyczących podawania informacji do wiadomości publicznej nakładanych na właściwe organy w dziedzinie regulacji ostrożnościowej i sprawowania nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE. Artykuł 2 Uprawnienia nadzorcze 1. Do celów zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem właściwe organy mają uprawnienia określone w dyrektywie 2013/36/UE i w niniejszym rozporządzeniu oraz przestrzegają ustanowionych w tych aktach procedur. 2. Do celów zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mają uprawnienia określone w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (*1) i w niniejszym rozporządzeniu oraz przestrzegają ustanowionych w tych aktach procedur. 3. Do celów zapewnienia zgodności z wymogami w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji współpracują ze sobą. 4. W celu zapewnienia zgodności w ramach ich odpowiednich kompetencji Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji ustanowiona na mocy art. 42 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 (*2) oraz Europejski Bank Centralny w odniesieniu do kwestii dotyczących zadań powierzonych mu na mocy rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (*3) zapewniają regularną i rzetelną wymianę stosownych informacji. (*1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190)." (*2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1)." (*3) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).”;" |
2) |
w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
w art. 10 ust. 1 część wprowadzająca akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „1. Właściwe organy mogą – zgodnie z prawem krajowym – częściowo lub całkowicie odstąpić od stosowania wymogów określonych w częściach od drugiej do ósmej niniejszego rozporządzenia oraz w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402 w odniesieniu do jednej lub większej liczby instytucji kredytowych znajdujących się w tym samym państwie członkowskim i trwale powiązanych z organem centralnym sprawującym nad nimi nadzór i ustanowionym w tym samym państwie członkowskim, jeżeli spełnione są następujące warunki:”; |
6) |
w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
|
7) |
uchyla się art. 12; |
8) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 12a Skonsolidowane obliczenia na potrzeby globalnych instytucji o znaczeniu systemowym z licznymi podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji W przypadku gdy co najmniej dwa podmioty będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym należące do tej samej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, unijna instytucja dominująca tej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym oblicza kwotę funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 92a ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia. Obliczenie to przeprowadza się na podstawie sytuacji skonsolidowanej unijnej instytucji dominującej w taki sposób, jak gdyby była ona jedynym podmiotem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji globalnej instytucji o znaczeniu systemowym. W przypadku gdy kwota obliczona zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego artykułu jest niższa niż suma kwot funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 92a ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia, wszystkich podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należących do tej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji postępują zgodnie z art. 45d ust. 3 i art. 45h ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE. W przypadku gdy kwota obliczona zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego artykułu jest wyższa niż suma kwot funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 92a ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia, wszystkich podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należących do tej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą postąpić zgodnie z art. 45d ust. 3 i art. 45h ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE.”; |
9) |
art. 13 i 14 otrzymują brzmienie: „Artykuł 13 Stosowanie wymogów dotyczących ujawniania informacji na zasadzie skonsolidowanej 1. Unijne instytucje dominujące przestrzegają części ósmej na podstawie swojej sytuacji skonsolidowanej. Duże jednostki zależne unijnych instytucji dominujących ujawniają informacje określone w art. 437, 438, 440, 442, 450, 451, 451a i 453 na zasadzie indywidualnej lub, w stosownych przypadkach zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i dyrektywą 2013/36/UE – na zasadzie subskonsolidowanej. 2. Instytucje określone jako podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub będące częścią globalnych instytucji o znaczeniu systemowym przestrzegają art. 437a oraz art. 447 lit. h) na podstawie skonsolidowanej sytuacji ich grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 3. Ust. 1 akapit pierwszy nie ma zastosowania do unijnych instytucji dominujących, unijnych dominujących finansowych spółek holdingowych, unijnych dominujących finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej ani do podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w przypadku gdy uwzględniono je w równoważnych informacjach ujawnianych na zasadzie skonsolidowanej przedstawionych przez jednostkę dominującą mającą siedzibę w państwie trzecim. Ust. 1 akapit drugi ma zastosowanie do jednostek zależnych jednostek dominujących mających siedzibę w państwie trzecim w przypadku gdy te jednostki zależne kwalifikują się jako duże jednostki zależne. 4. W przypadku gdy zastosowanie ma art. 10, organ centralny, o którym mowa w tym artykule, przestrzega części ósmej na podstawie skonsolidowanej sytuacji organu centralnego. Art. 18 ust. 1 ma zastosowanie do organu centralnego, a instytucje powiązane traktuje się jako jednostki zależne organu centralnego. Artykuł 14 Stosowanie wymogów art. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402 na zasadzie skonsolidowanej 1. Jednostki dominujące i ich jednostki zależne objęte niniejszym rozporządzeniem zobowiązane są do wypełniania obowiązków określonych w art. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402 na zasadzie skonsolidowanej lub subskonsolidowanej, aby zapewnić spójność i wdrożenie swoich zasad, procedur i mechanizmów wymaganych w tych przepisach oraz aby umożliwić uzyskanie wszelkich danych i informacji istotnych do celów nadzoru. Zapewniają one w szczególności, aby jednostki zależne nieobjęte niniejszym rozporządzeniem wdrożyły zasady, procedury i mechanizmy zapewniające zgodność z tymi przepisami. 2. Przy stosowaniu art. 92 niniejszego rozporządzenia na zasadzie skonsolidowanej lub subskonsolidowanej instytucje stosują dodatkową wagę ryzyka zgodnie z art. 270a niniejszego rozporządzenia, jeżeli wymogi określone w art. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402 zostaną naruszone na poziomie podmiotu mającego siedzibę w państwie trzecim, objętego konsolidacją zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia, jeśli naruszenie to jest istotne z punktu widzenia ogólnego profilu ryzyka grupy.”; |
10) |
w art. 15 ust. 1 akapit pierwszy zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „1. Organ sprawujący nadzór skonsolidowany może w poszczególnych przypadkach odstąpić od stosowania części trzeciej, powiązanych wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w części siódmej A niniejszego rozporządzenia oraz tytułu VII rozdział 4 dyrektywy 2013/36/UE, z wyjątkiem art. 430 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia, na zasadzie skonsolidowanej, o ile spełnione są następujące warunki:”; |
11) |
art. 16 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 16 Odstępstwo od stosowania wymogów dotyczących wskaźnika dźwigni na zasadzie skonsolidowanej dla grup firm inwestycyjnych W przypadku gdy wszystkie podmioty wchodzące w skład grupy firm inwestycyjnych, w tym jednostka dominująca, są firmami inwestycyjnymi, które są zwolnione ze stosowania wymogów określonych w części siódmej na zasadzie indywidualnej zgodnie z art. 6 ust. 5, dominująca firma inwestycyjna może zadecydować o niestosowaniu wymogów określonych w części siódmej i powiązanych wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie wskaźnika dźwigni finansowej określonych w części siódmej A na zasadzie skonsolidowanej.”; |
12) |
art. 18 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 18 Metody przeprowadzania konsolidacji ostrożnościowej 1. Instytucje, finansowe spółki holdingowe i finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej zobowiązane do spełnienia wymogów, o których mowa w sekcji 1 niniejszego rozdziału, na podstawie swojej sytuacji skonsolidowanej przeprowadzają pełną konsolidację wszystkich instytucji i instytucji finansowych będących ich jednostkami zależnymi. Ust. 3–6 i ust. 9 niniejszego artykułu nie mają zastosowania w przypadku, gdy część szósta i art. 430 ust. 1 lit. d) mają zastosowanie na podstawie sytuacji skonsolidowanej instytucji, finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej lub na podstawie sytuacji subskonsolidowanej podgrupy płynnościowej, jak określono w art. 8 i 10. Do celów art. 11 ust. 3a instytucje zobowiązane do spełnienia wymogów, o których mowa w art. 92a lub 92b, na zasadzie skonsolidowanej przeprowadzają pełną konsolidację wszystkich instytucji i instytucji finansowych będących ich jednostkami zależnymi w odpowiednich grupach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. 2. Przedsiębiorstwa usług pomocniczych uwzględnia się w konsolidacji w przypadkach określonych w niniejszym artykule oraz zgodnie z metodami w nim określonymi. 3. W przypadku gdy przedsiębiorstwa są powiązane w rozumieniu art. 22 ust. 7 dyrektywy 2013/34/UE, właściwe organy określają sposób, w jaki konsolidacja ma zostać przeprowadzona. 4. Organ sprawujący nadzór skonsolidowany wymaga przeprowadzenia konsolidacji proporcjonalnej zgodnie z posiadanymi udziałami w kapitale instytucji i instytucji finansowych zarządzanych przez przedsiębiorstwo objęte konsolidacją wraz z przedsiębiorstwem lub przedsiębiorstwami nieobjętymi konsolidacją, w przypadku gdy zobowiązania tych przedsiębiorstw ograniczają się do udziałów, jakie posiadają w kapitale. 5. W przypadku udziałów kapitałowych lub powiązań kapitałowych innych niż te, o których mowa w ust. 1 i 4, właściwe organy określają, czy i w jaki sposób należy przeprowadzić konsolidację. W szczególności mogą one zezwolić na zastosowanie metody praw własności lub wymagać zastosowania tej metody. Stosowanie tej metody nie oznacza jednak objęcia danych przedsiębiorstw nadzorem na zasadzie skonsolidowanej. 6. Właściwe organy określają, czy i w jaki sposób należy przeprowadzić konsolidację w następujących przypadkach:
W szczególności właściwe organy mogą zezwolić na stosowanie metody przewidzianej w art. 22 ust. 7, 8 i 9 dyrektywy 2013/34/UE lub wymagać jej stosowania. Stosowanie tej metody nie oznacza jednak objęcia danych przedsiębiorstw nadzorem skonsolidowanym. 7. W przypadku gdy instytucja ma jednostkę zależną, która jest przedsiębiorstwem innym niż instytucja, instytucja finansowa lub przedsiębiorstwo usług pomocniczych, lub posiada udziały kapitałowe w takim przedsiębiorstwie, stosuje wobec tej jednostki zależnej lub udziałów kapitałowych metodę praw własności. Stosowanie tej metody nie oznacza jednak objęcia danych przedsiębiorstw nadzorem na zasadzie skonsolidowanej. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego właściwe organy mogą zezwolić instytucjom na stosowanie lub wymagać od nich stosowania innej metody wobec takich jednostek zależnych lub udziałów kapitałowych, w tym metody wymaganej zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości, pod warunkiem że:
8. Właściwe organy mogą wymagać pełnej lub proporcjonalnej konsolidacji jednostki zależnej lub przedsiębiorstwa, w którym instytucja posiada udziały kapitałowe, w przypadku gdy ta jednostka zależna lub przedsiębiorstwo nie są instytucją, instytucją finansową lub przedsiębiorstwem usług pomocniczych, a także gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
9. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia warunków, zgodnie z którymi przeprowadza się konsolidację w przypadkach, o których mowa w ust. 3–6 i ust. 8. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
13) |
art. 22 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 22 Subkonsolidacja w przypadku jednostek z państw trzecich 1. Instytucje zależne stosują wymogi określone w art. 89, 90 i 91 oraz w częściach trzeciej, czwartej i siódmej, a także powiązane wymogi dotyczące sprawozdawczości w zakresie dźwigni finansowej określone w części siódmej A na podstawie swojej sytuacji subskonsolidowanej, jeżeli instytucje te mają jako jednostkę zależną w państwie trzecim instytucję lub instytucję finansową lub posiadają udziały kapitałowe w takim przedsiębiorstwie. 2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu instytucje zależne mogą zadecydować o niestosowaniu wymogów określonych w art. 89, 90 i 91 oraz w częściach trzeciej, czwartej i siódmej, a także powiązanych wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie dźwigni finansowej określonych w części siódmej A na podstawie swojej sytuacji subskonsolidowanej, w przypadku gdy całkowite aktywa i pozycje pozabilansowe ich jednostek zależnych z państw trzecich i udziałów kapitałowych w państwach trzecich wynoszą mniej niż 10 % łącznej kwoty aktywów i pozycji pozabilansowych instytucji zależnej.”; |
14) |
tytuł części drugiej otrzymuje brzmienie: „FUNDUSZE WŁASNE I ZOBOWIĄZANIA KWALIFIKOWALNE”; |
15) |
art. 26 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Właściwe organy oceniają, czy emisje instrumentów kapitałowych spełniają kryteria określone w art. 28 lub, w stosownych przypadkach, w art. 29. Instytucje klasyfikują emisje instrumentów kapitałowych jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I dopiero po uzyskaniu zezwolenia od właściwych organów. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucje mogą klasyfikować jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I kolejne emisje danej formy instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, dla których otrzymały one już takie zezwolenie, o ile spełnione są oba następujące warunki:
Właściwe organy konsultują się z EUNB przed udzieleniem zezwolenia na nowe formy instrumentów kapitałowych, które mają zostać sklasyfikowane jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. Właściwe organy należycie uwzględniają opinię EUNB oraz, w przypadku gdy zdecydują się odejść od opinii, w terminie trzech miesięcy od dnia jej otrzymania przesyłają do EUNB pismo, w którym przedstawiają uzasadnienie odejścia od danej opinii. Niniejszy akapit nie ma zastosowania do instrumentów kapitałowych, o których mowa w art. 31. Na podstawie informacji otrzymanych od właściwych organów EUNB tworzy, prowadzi i publikuje wykaz wszystkich form instrumentów kapitałowych w każdym państwie członkowskim, które kwalifikują się jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I. Zgodnie z art. 35 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 EUNB może gromadzić wszelkie informacje związane z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I, które uzna za niezbędne do ustalenia zgodności z kryteriami określonymi w art. 28 lub, w stosownych przypadkach, w art. 29 niniejszego rozporządzenia, a także do celów prowadzenia i aktualizacji wykazu, o którym mowa w niniejszym akapicie. Po zakończeniu procesu przeglądu przewidzianego w art. 80 oraz w przypadku gdy istnieją wystarczające dowody na to, że odnośne instrumenty kapitałowe nie spełniają kryteriów określonych w art. 28 lub, w stosownych przypadkach, w art. 29, lub przestały spełniać te kryteria, EUNB może podjąć decyzję – stosownie do sytuacji – o niedodaniu tych instrumentów do wykazu, o którym mowa w akapicie czwartym, lub o wykreśleniu ich z tego wykazu. EUNB podaje ten fakt do wiadomości publicznej, a także odsyła do stanowiska odpowiedniego właściwego organu w tej kwestii. Niniejszy akapit nie ma zastosowania do instrumentów kapitałowych, o których mowa w art. 31.”; |
16) |
w art. 28 wprowadza się następujące zmiany:
|
17) |
w art. 33 ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:
|
18) |
w art. 36 wprowadza się następujące zmiany:
|
19) |
w art. 37 dodaje się literę w brzmieniu:
|
20) |
w art. 39 ust. 2 akapit pierwszy zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego nieoparte na przyszłej rentowności ograniczają się do aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które zostały utworzone przed dniem 23 listopada 2016 r. i które wynikają z różnic przejściowych, w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:”; |
21) |
art. 45 lit. a) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:
|
22) |
w art. 49 wprowadza się następujące zmiany:
|
23) |
w art. 52 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
24) |
w art. 54 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:
|
25) |
w art. 59 lit. a) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:
|
26) |
art. 62 lit. a) otrzymuje brzmienie:
|
27) |
w art. 63 wprowadza się następujące zmiany:
|
28) |
art. 64 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 64 Amortyzacja instrumentów w Tier II 1. Pełna wartość instrumentów w Tier II o rezydualnym terminie zapadalności wynoszącym ponad pięć lat kwalifikuje się jako pozycje w Tier II. 2. Zakres, w jakim instrumenty w Tier II kwalifikują się jako pozycje w Tier II w trakcie ostatnich pięciu lat terminu zapadalności danych instrumentów, oblicza się, mnożąc wynik obliczenia, o którym mowa w lit. a), przez kwotę, o której mowa w lit. b):
|
29) |
w art. 66 dodaje się literę w brzmieniu:
|
30) |
w art. 69 lit. a) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:
|
31) |
po art. 72 dodaje się rozdział w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 5a Zobowiązania kwalifikowalne
Artykuł 72a Pozycje zobowiązań kwalifikowalnych 1. Pozycje zobowiązań kwalifikowalnych składają się z następujących elementów, chyba że należą one do którejkolwiek z kategorii wyłączonych zobowiązań określonych w ust. 2 niniejszego artykułu, oraz w zakresie określonym w art. 72c:
2. Z pozycji zobowiązań kwalifikowalnych wyłącza się następujące zobowiązania:
Do celów akapitu pierwszego lit. l) instrumentów dłużnych zawierających opcje wykupu przed terminem podlegające wykonaniu według uznania emitenta lub posiadacza oraz instrumentów dłużnych o zmiennym oprocentowaniu wynikającym z powszechnie stosowanej referencyjnej stopy procentowej, takiej jak Euribor lub Libor, nie uznaje się za instrumenty dłużne z wbudowanym instrumentem pochodnym wyłącznie ze względu na takie cechy. Artykuł 72b Instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych 1. Zobowiązania kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, o ile spełniają warunki określone w niniejszym artykule, oraz wyłącznie w zakresie określonym w niniejszym artykule. 2. Zobowiązania kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego artykułu wyłącznie te części zobowiązań, które są w pełni opłacone, kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych. Do celów akapitu pierwszego lit. d), w przypadku gdy niektóre z wyłączonych zobowiązań, o których mowa w art. 72a ust. 2, są podporządkowane zwykłym niezabezpieczonym roszczeniom na mocy krajowego prawa dotyczącego niewypłacalności, między innymi ze względu na to, że wierzyciel ma bliskie powiązania z dłużnikiem, jest lub był udziałowcem, jest w stosunku kontroli lub grupy, jest członkiem organu zarządzającego lub jest związany z którąkolwiek z tych osób, z oceny podporządkowania wyłącza się roszczenia wynikające z takich wyłączonych zobowiązań. 3. Oprócz zobowiązań, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może zezwolić, aby zobowiązania kwalifikowały się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych do kwoty łącznej, która nie przekracza 3,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 i 4, pod warunkiem że:
4. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może zezwolić, aby oprócz zobowiązań, o których mowa w ust. 2, również inne zobowiązania kwalifikowały się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, pod warunkiem że:
5. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może zezwolić instytucji wyłącznie na włączenie zobowiązań, o których mowa w ust. 3 albo 4, jako pozycji zobowiązań kwalifikowalnych. 6. Badając, czy warunki określone w niniejszym artykule są spełnione, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji konsultuje się z właściwym organem. 7. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
Te projekty regulacyjnych standardów technicznych muszą być w pełni zgodne z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 28 ust. 5 lit. a) oraz w art. 52 ust. 2 lit. a). EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 72c Amortyzacja instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych 1. Instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych o rezydualnym terminie zapadalności wynoszącym co najmniej rok w pełni kwalifikują się jako pozycje zobowiązań kwalifikowalnych. Instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych o rezydualnym terminie zapadalności wynoszącym mniej niż rok nie kwalifikują się jako pozycje zobowiązań kwalifikowalnych. 2. Do celów ust. 1, w przypadku gdy instrument zobowiązań kwalifikowalnych zawiera opcję wykupu możliwą do wykonania przez posiadacza przed pierwotnie określonym terminem zapadalności instrumentu, termin zapadalności instrumentu określa się jako najwcześniejszy termin, w którym posiadacz może wykonać opcję wykupu i zlecić wykup lub spłatę instrumentu. 3. Do celów ust. 1, w przypadku gdy instrument zobowiązań kwalifikowalnych zawiera zachętę do sprzedaży, wykupu, spłaty lub odkupu przez emitenta danego instrumentu przed pierwotnie określonym terminem jego zapadalności, termin zapadalności instrumentu określa się jako najwcześniejszy termin, w którym emitent może wykonać tę opcję i zlecić wykup lub spłatę instrumentu. 4. Do celów ust. 1, w przypadku gdy instrument zobowiązań kwalifikowalnych zawiera opcje wykupu przed terminem podlegające wykonaniu według wyłącznego uznania emitenta przed pierwotnie określonym terminem zapadalności instrumentu, lecz gdy przepisy regulujące dany instrument nie zawierają jakichkolwiek zachęt do sprzedaży, wykupu, spłaty lub odkupu instrumentu przed jego terminem zapadalności i nie zawierają jakiejkolwiek opcji wykupu lub spłaty według uznania posiadaczy, termin zapadalności instrumentu określa się jako pierwotnie określony termin zapadalności. Artykuł 72d Konsekwencje zaprzestania spełniania warunków kwalifikowalności W sytuacji gdy, w przypadku instrumentu zobowiązań kwalifikowalnych, mające zastosowanie warunki określone w art. 72b przestają być spełniane, zobowiązania te niezwłocznie przestają kwalifikować się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych. Zobowiązania, o których mowa w art. 72b ust. 2, nadal można traktować jak instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, dopóki kwalifikują się one jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 72b ust. 3 lub 4.
Artykuł 72e Odliczenia od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych 1. Instytucje, które podlegają art. 92a, odliczają od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych:
2. Do celów niniejszej sekcji wszystkie instrumenty o stopniu uprzywilejowania równym stopniowi uprzywilejowania instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych traktowane są jak instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, z wyjątkiem instrumentów o stopniu uprzywilejowania równym stopniowi uprzywilejowania instrumentów uznanych za zobowiązania kwalifikowalne zgodnie z art. 72b ust. 3 i 4. 3. Do celów niniejszej sekcji instytucje mogą obliczać kwotę posiadanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 72b ust. 3, w następujący sposób:
gdzie:
4. W przypadku gdy unijna instytucja dominująca lub dominująca instytucja z państwa członkowskiego, która podlega art. 92a, posiada bezpośrednie, pośrednie lub syntetyczne udziały kapitałowe w instrumentach funduszy własnych lub w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych jednej lub większej liczby jednostek zależnych, które nie należą do tej samej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co instytucja dominująca, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji tej instytucji dominującej może zezwolić instytucji dominującej – po należytym uwzględnieniu opinii organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wszelkich jednostek zależnych, których to dotyczy – na odliczenie takich udziałów przez odliczenie niższej kwoty określonej przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji tej instytucji dominującej. Ta skorygowana kwota musi być co najmniej równa kwocie (m) obliczonej w następujący sposób:
W przypadku gdy instytucji dominującej zezwolono na odliczenie skorygowanej kwoty zgodnie z akapitem pierwszym, jednostka zależna odlicza różnicę między kwotą posiadanych instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w akapicie pierwszym, a tą skorygowaną kwotą. Artykuł 72f Odliczanie posiadanych instrumentów własnych zobowiązań kwalifikowalnych Do celów art. 72e ust. 1 lit. a) instytucje obliczają wartość udziałów kapitałowych na podstawie pozycji długich brutto z zastrzeżeniem następujących wyjątków:
Artykuł 72g Podstawa odliczeń w odniesieniu do pozycji zobowiązań kwalifikowalnych Do celów art. 72e ust. 1 lit. b), c) i d) instytucje odliczają pozycje długie brutto z zastrzeżeniem wyjątków określonych w art. 72h i 72i. Artykuł 72h Odliczanie posiadanych zobowiązań kwalifikowalnych innych podmiotów będących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym Instytucje, które nie korzystają z wyjątku określonego w art. 72j, dokonują odliczeń, o których mowa w art. 72e ust. 1 lit. c) i d), zgodnie z następującymi zasadami:
Artykuł 72i Odliczanie zobowiązań kwalifikowalnych w przypadku gdy instytucja nie dokonała znacznej inwestycji w podmioty będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym 1. Do celów art. 72e ust. 1 lit. c) instytucje obliczają mającą zastosowanie kwotę podlegającą odliczeniu mnożąc kwotę, o której mowa w lit. a) niniejszego ustępu, przez współczynnik będący wynikiem obliczenia, o którym mowa w lit. b) niniejszego ustępu:
2. Instytucje wyłączają pozycje z tytułu gwarantowania emisji utrzymywane przez pięć dni roboczych lub krócej z kwot, o których mowa w ust. 1 lit. a), oraz z obliczenia współczynnika zgodnie z ust. 1 lit. b). 3. Kwotę podlegającą odliczeniu zgodnie z ust. 1 dzieli się między wszystkie posiadane przez instytucję instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych wyemitowane przez podmioty będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym. Instytucje określają kwotę każdego instrumentu zobowiązań kwalifikowalnych, którą odlicza się zgodnie z ust. 1, mnożąc kwotę określoną w lit. a) niniejszego ustępu przez część określoną w lit. b) niniejszego ustępu:
4. Kwota udziałów kapitałowych, o których mowa w art. 72e ust. 1 lit. c), która jest równa co najwyżej 10 % wartości pozycji kapitału podstawowego Tier I instytucji po zastosowaniu przepisów określonych w ust. 1 lit. a) ppkt (i), lit. a) ppkt (ii) oraz lit. a) ppkt (iii) niniejszego artykułu, nie podlega odliczeniu i jest objęta wagą ryzyka mającą zastosowanie, stosownie do przypadku, zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdziały 2 lub 3 oraz z wymogami określonymi w części trzeciej tytuł IV. 5. Instytucje określają kwotę każdego instrumentu zobowiązań kwalifikowalnych, która jest ważona ryzykiem zgodnie z ust. 4, mnożąc kwotę udziałów kapitałowych, która musi podlegać ważeniu ryzykiem zgodnie z ust. 4, przez część wynikającą z obliczenia określonego w ust. 3 lit. b). Artykuł 72j Wyłączenie portfela handlowego z odliczeń od pozycji zobowiązań kwalifikowalnych 1. Instytucje mogą podjąć decyzję o nieodliczaniu wyznaczonej części swoich bezpośrednich, pośrednich i syntetycznych udziałów kapitałowych w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych, która to część łącznie i na podstawie pozycji długich brutto wynosi nie więcej niż 5 % wartości pozycji kapitału podstawowego Tier I instytucji po zastosowaniu art. 32–36, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
2. Kwoty pozycji, które nie są odliczane zgodnie z ust. 1, podlegają wymogom w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do pozycji z portfela handlowego. 3. W sytuacji gdy, w przypadku udziałów kapitałowych nieodliczonych zgodnie z ust. 1 warunki określone w tym ustępie przestają być spełniane, te udziały kapitałowe odlicza się zgodnie z art. 72g bez stosowania wyjątków określonych w art. 72h i 72i.
Artykuł 72k Zobowiązania kwalifikowalne Na zobowiązania kwalifikowalne instytucji składają się pozycje zobowiązań kwalifikowalnych tej instytucji po odliczeniach, o których mowa w art. 72e. Artykuł 72l Fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne Fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne instytucji stanowią sumę jej funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych. (*11) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 149)." (*12) Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45).”;" |
32) |
w części drugiej tytuł I tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie: „ Wymogi ogólne w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych ”; |
33) |
w art. 73 wprowadza się następujące zmiany:
|
34) |
w art. 75 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Wymogi w zakresie zapadalności pozycji krótkich, o których mowa w art. 45 lit. a), art. 59 lit. a), art. 69 lit. a) i art. 72h lit. a), uznaje się za spełnione w odniesieniu do posiadanych pozycji, w przypadku gdy spełnione są wszystkie poniższe warunki:”; |
35) |
w art. 76 ust. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie: „1. Do celów art. 42 lit. a), art. 45 lit. a), art. 57 lit. a), art. 59 lit. a), art. 67 lit. a), art. 69 lit. a) i art. 72h lit. a) instytucje mogą zmniejszyć kwotę pozycji długiej w instrumencie kapitałowym o część indeksu, która składa się z tej samej ekspozycji bazowej będącej przedmiotem zabezpieczenia, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
2. W przypadku gdy właściwy organ udzielił uprzedniego zezwolenia, instytucja może zastosować ostrożne oszacowanie ekspozycji bazowej danej instytucji z tytułu instrumentów objętych indeksami jako rozwiązanie alternatywne wobec obliczania przez instytucję swojej ekspozycji z tytułu pozycji, o których mowa w co najmniej jednej z poniższych liter:
3. Właściwe organy udzielają uprzedniego zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, wyłącznie w przypadku gdy dana instytucja wykazała w sposób je zadowalający, że monitorowanie jej ekspozycji bazowej z tytułu pozycji, o których mowa w co najmniej jednej z liter ust. 2, stosownie do przypadku, byłoby dla instytucji uciążliwe pod względem operacyjnym.”; |
36) |
art. 77 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 77 Warunki obniżenia funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Dana instytucja musi uzyskać uprzednie zezwolenie od właściwego organu, aby przeprowadzić którekolwiek z następujących działań:
2. Dana instytucja musi uzyskać uprzednie zezwolenie od organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, aby przeprowadzić wezwanie do sprzedaży, wykupu, spłaty lub odkupu instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, które nie są objęte zakresem stosowania ust. 1, przed upływem ich umownego terminu zapadalności.”; |
37) |
art. 78 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 78 Zezwolenie nadzorcze na obniżenie funduszy własnych 1. Właściwy organ wydaje zezwolenie na obniżenie, wezwanie do sprzedaży, wykup, spłatę lub odkup przez instytucję instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, instrumentów dodatkowych w Tier I lub instrumentów w Tier II, lub obniżenie, wypłacenie lub reklasyfikację powiązanego ażio emisyjnego, w przypadku gdy spełniony jest którykolwiek z następujących warunków:
W przypadku gdy instytucja zapewnia wystarczające zabezpieczenie swojej zdolności działania za pomocą funduszy własnych w kwocie wyższej niż wymagana w niniejszym rozporządzeniu i w dyrektywie 2013/36/UE, właściwy organ może udzielić tej instytucji uprzedniego zezwolenia ogólnego na przeprowadzenie któregokolwiek z działań określonych w art. 77 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem kryteriów zapewniających zgodność wszelkich takich przyszłych działań z warunkami określonymi w lit. a) i b) niniejszego ustępu. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się tylko na określony okres nie dłuższy niż rok, po upływie którego może ono zostać przedłużone. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się na konkretną wcześniej ustaloną kwotę, którą określa właściwy organ. W przypadku instrumentów w kapitale podstawowym Tier I ta wcześniej ustalona kwota nie może przekraczać 3 % kwoty danej emisji i 10 % kwoty, o którą kapitał podstawowy Tier I przekracza sumę wymogów w zakresie kapitału podstawowego Tier I określonych w niniejszym rozporządzeniu, w dyrektywach 2013/36/UE i 2014/59/UE o margines, który właściwy organ uznaje za niezbędny. W przypadku instrumentów dodatkowych w Tier I lub instrumentów w Tier II ta wcześniej ustalona kwota nie może przekraczać 10 % kwoty danej emisji i 3 % łącznej kwoty należności z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I lub instrumentów w Tier II, stosownie do przypadku. Właściwe organy cofają uprzednie zezwolenie ogólne w przypadku gdy instytucja narusza którekolwiek z kryteriów przewidzianych do celów tego zezwolenia. 2. Przy ocenianiu stabilności instrumentów zastępujących z punktu widzenia zdolności dochodowej danej instytucji, o której mowa w ust. 1 lit. a), właściwe organy biorą pod uwagę stopień, w jakim te zastępujące instrumenty kapitałowe byłyby bardziej kosztowne dla instytucji niż te instrumenty kapitałowe lub ażio emisyjne, które miałyby one zastąpić. 3. W przypadku gdy instytucja podejmuje działanie, o którym mowa w art. 77 ust. 1 lit. a), a odmowa wykupu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 27, jest zabroniona na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego, właściwy organ może odstąpić od warunków określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, pod warunkiem że właściwy organ zażąda od danej instytucji ograniczenia wykupu takich instrumentów na odpowiedniej podstawie. 4. Właściwe organy mogą zezwolić instytucjom na wezwanie do sprzedaży, wykup, spłatę lub odkup instrumentów dodatkowych w Tier I lub instrumentów w Tier II lub powiązanego ażio emisyjnego w okresie pięciu lat od dnia ich emisji, w przypadku gdy spełnione są warunki określone w ust. 1 oraz jeden z następujących warunków:
5. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia następujących elementów:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 lipca 2013 r. Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
38) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 78a Zezwolenie na obniżenie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych 1. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wydaje zezwolenie na wezwanie do sprzedaży, wykup, spłatę lub odkup przez instytucję instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, w przypadku gdy spełniony jest jeden z następujących warunków:
W przypadku gdy instytucja zapewnia wystarczające zabezpieczenie swojej zdolności działania za pomocą funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w kwocie wyższej niż przewidziana w wymogach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w dyrektywach 2013/36/UE i 2014/59/UE, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może – po konsultacji z właściwym organem – udzielić tej instytucji uprzedniego zezwolenia ogólnego na wezwanie do sprzedaży, wykup, spłatę lub odkup instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, z zastrzeżeniem kryteriów zapewniających zgodność wszelkich takich przyszłych działań z warunkami określonymi w lit. a) i b) niniejszego ustępu. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się na wyznaczony okres nie dłuższy niż rok, po upływie którego może ono zostać przedłużone. Tego uprzedniego zezwolenia ogólnego udziela się tylko na konkretną wcześniej ustaloną kwotę, którą określa organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji informują właściwe organy o każdym udzielonym uprzednim zezwoleniu ogólnym. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji cofa uprzednie zezwolenie ogólne w przypadku gdy instytucja narusza którekolwiek z kryteriów przewidzianych do celów tego zezwolenia. 2. Przy ocenianiu stabilności instrumentów zastępujących z punktu widzenia zdolności dochodowej danej instytucji, o której mowa w ust. 1 lit. a), organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji biorą pod uwagę stopień, w jakim te zastępujące instrumenty kapitałowe lub zastępujące zobowiązania kwalifikowalne byłyby bardziej kosztowne dla instytucji niż te instrumenty lub zobowiązania, które miałyby one zastąpić. 3. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia następujących elementów:
Do celów akapitu pierwszego lit. d) niniejszego ustępu projekty regulacyjnych standardów technicznych muszą być w pełni zgodne z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 78. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
39) |
w art. 79 wprowadza się następujące zmiany:
|
40) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 79a Ocena zgodności z warunkami dotyczącymi funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych Oceniając zgodność z wymogami określonymi w części drugiej, instytucje uwzględniają istotne cechy instrumentów, a nie tylko ich formę prawną. Ocena istotnych cech danego instrumentu uwzględnia wszystkie ustalenia odnoszące się do instrumentów, nawet w przypadku gdy ustalenia te nie są wyraźnie określone w warunkach dotyczących samych instrumentów, do celów stwierdzenia, czy łączne skutki ekonomiczne takich ustaleń są zgodne z celami odpowiednich przepisów.”; |
41) |
w art. 80 wprowadza się następujące zmiany:
|
42) |
art. 81 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Udziały mniejszości obejmują sumę pozycji kapitału podstawowego Tier I jednostki zależnej w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
|
43) |
art. 82 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 82 Kwalifikujący się kapitał dodatkowy Tier I, kapitał Tier I, kapitał Tier II oraz kwalifikujące się fundusze własne Kwalifikujący się kapitał dodatkowy Tier I, kapitał Tier I, kapitał Tier II oraz kwalifikujące się fundusze własne obejmują, stosownie do przypadku, udziały mniejszości, instrumenty dodatkowe w Tier I lub instrumenty w Tier II, a także powiązane zyski zatrzymane i ażio emisyjne jednostki zależnej, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:
|
44) |
w art. 83 ust. 1 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „1. Instrumenty dodatkowe w Tier I oraz instrumenty w Tier II emitowane przez jednostkę specjalnego przeznaczenia oraz powiązane ażio emisyjne uwzględnia się do dnia 31 grudnia 2021 r., stosownie do przypadku, w kwalifikującym się kapitale dodatkowym Tier I, kapitale Tier I lub kapitale Tier II lub w kwalifikujących się funduszach własnych wyłącznie w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:”; |
45) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 88a Kwalifikujące się instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych Zobowiązania wyemitowane przez jednostkę zależną mającą siedzibę w Unii i należącą do tej samej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kwalifikują się do włączenia do skonsolidowanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instytucji podlegającej art. 92a, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
|
46) |
w art. 92 wprowadza się następujące zmiany:
|
47) |
dodaje się artykuły w brzmieniu: „Artykuł 92a Wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych dotyczące globalnych instytucji o znaczeniu systemowym 1. Z zastrzeżeniem art. 93 i 94 oraz wyjątków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu instytucje określone jako podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub częścią globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, muszą zawsze spełniać następujące wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych:
2. Wymogi określone w ust. 1 nie mają zastosowania w następujących przypadkach:
3. W przypadku gdy suma wynikająca z zastosowania wymogu określonego w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu w odniesieniu do każdego podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, który należy do tej samej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym, przekracza wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych obliczony zgodnie z art. 12a niniejszego rozporządzenia, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji właściwy dla unijnej instytucji dominującej może – po konsultacji z pozostałymi odpowiednimi organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – postąpić zgodnie z art. 45d ust. 4 lub art. 45h ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE. Artykuł 92b Wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych dotyczący globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE 1. Instytucje, które są istotnymi jednostkami zależnymi globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE i które nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, muszą zawsze spełniać wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych na poziomie 90 % wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określonych w art. 92a. 2. Do celów zgodności z ust. 1 instrumenty dodatkowe w Tier I, instrumenty w Tier II i instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych uwzględnia się wyłącznie wtedy, gdy instrumenty te znajdują się w posiadaniu jednostki dominującej najwyższego szczebla danej globalnej instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE i zostały wyemitowane bezpośrednio lub pośrednio poprzez inne podmioty w tej samej grupie, pod warunkiem że wszystkie takie podmioty mają siedzibę w tym samym państwie trzecim co ta jednostka dominująca najwyższego szczebla lub w państwie członkowskim. 3. Instrument zobowiązań kwalifikowalnych jest uwzględniany do celów zgodności z ust. 1 tylko w przypadku gdy spełnia wszystkie następujące warunki dodatkowe:
|
48) |
art. 94 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 94 Odstępstwo w odniesieniu do działalności zaliczanej do portfela handlowego prowadzonej na małą skalę 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 92 ust. 3 lit. b) instytucje mogą obliczać wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do swojej działalności zaliczanej do portfela handlowego zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, pod warunkiem że wielkość ich bilansowej i pozabilansowej działalności zaliczanej do portfela handlowego nie przekracza – na podstawie oceny przeprowadzanej co miesiąc na podstawie danych z ostatniego dnia miesiąca – obu poniższych progów:
2. W przypadku gdy spełnione są oba warunki określone w ust. 1 lit. a) i b), instytucje mogą obliczać wymóg w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do swojej działalności zaliczanej do portfela handlowego w następujący sposób:
3. Do celów ust. 1 instytucje obliczają wielkość prowadzonej przez siebie działalności bilansowej i pozabilansowej zaliczanej do portfela handlowego na podstawie danych z ostatniego dnia każdego miesiąca zgodnie z poniższymi wymogami:
4. W przypadku gdy spełnione są oba warunki określone w ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu – niezależnie od obowiązków określonych w art. 74 i 83 dyrektywy 2013/36/UE – art. 102 ust. 3 i 4, art. 103 i 104b niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania. 5. Instytucje powiadamiają właściwe organy o obliczaniu lub zaprzestaniu obliczania przez nie wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do swojej działalności zaliczanej do portfela handlowego zgodnie z ust. 2. 6. Instytucja, która nie spełnia już jednego lub większej liczby warunków określonych w ust. 1, niezwłocznie powiadamia o tym właściwy organ. 7. Instytucja zaprzestaje obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do swojej działalności zaliczanej do portfela handlowego zgodnie z ust. 2 w ciągu trzech miesięcy od wystąpienia jednej z poniższych sytuacji:
8. W przypadku gdy instytucja zaprzestała obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do swojej działalności zaliczanej do portfela handlowego zgodnie z niniejszym artykułem, może ona obliczać wymogi w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do swojej działalności zaliczanej do portfela handlowego zgodnie z niniejszym artykułem tylko w przypadku gdy wykaże właściwemu organowi, że wszystkie warunki określone w ust. 1 były spełnione nieprzerwanie przez okres całego roku. 9. Instytucje nie mogą otwierać, nabywać lub sprzedawać pozycji portfela handlowego jedynie w celu spełnienia któregokolwiek z warunków określonych w ust. 1 w trakcie comiesięcznej oceny.”; |
49) |
w części trzeciej tytuł I uchyla się rozdział 2; |
50) |
w art. 102 wprowadza się następujące zmiany:
|
51) |
art. 103 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 103 Zarządzanie portfelem handlowym 1. Instytucje posiadają jasno określone zasady i procedury ogólnego zarządzania portfelem handlowym. Te zasady i procedury odnoszą się przynajmniej do:
2. Zarządzając swoimi pozycjami lub portfelami pozycji w portfelu handlowym, instytucja spełnia wszystkie następujące wymogi:
|
52) |
w art. 104 uchyla się ust. 2; |
53) |
dodaje się artykuły w brzmieniu: „Artykuł 104a Reklasyfikacja pozycji 1. Instytucje posiadają jasno określone zasady dotyczące określania wyjątkowych okoliczności, które uzasadniają reklasyfikację pozycji portfela handlowego na pozycję portfela bankowego lub odwrotnie, reklasyfikację pozycji portfela bankowego na pozycję portfela handlowego, do celów ustalenia ich wymogów w zakresie funduszy własnych w sposób wymagany przez właściwe organy. Instytucje dokonują przeglądu tych zasad co najmniej raz w roku. EUNB monitoruje zakres praktyk nadzorczych oraz wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 do dnia 28 czerwca 2024 r. dotyczące znaczenia pojęcia »wyjątkowe okoliczności« do celów akapitu pierwszego niniejszego ustępu. Przed wydaniem tych wytycznych przez EUNB, właściwe organy powiadamiają EUNB o swoich decyzjach dotyczących udzielenia lub nieudzielenia instytucjom zezwoleń na reklasyfikację pozycji, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, oraz przekazują uzasadnienie tych decyzji. 2. Właściwe organy udzielają zezwolenia na reklasyfikację pozycji portfela handlowego na pozycję portfela bankowego lub odwrotnie, pozycji portfela bankowego na pozycję portfela handlowego, do celów ustalenia wymogów w zakresie funduszy własnych instytucji wyłącznie w przypadku gdy instytucja przedstawiła właściwym organom pisemne dowody na to, że jej decyzja o reklasyfikacji tej pozycji jest wynikiem wyjątkowych okoliczności, które są spójne z zasadami ustanowionymi przez instytucję zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. W tym celu instytucja przedstawia wystarczające dowody na to, że pozycja ta nie spełnia już warunku pozwalającego na sklasyfikowanie jej jako pozycji portfela handlowego lub portfela bankowego zgodnie z art. 104. Decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, zatwierdza organ zarządzający. 3. W przypadku gdy właściwy organ udzielił zezwolenia na reklasyfikację pozycji zgodnie z ust. 2, instytucja, która uzyskała to zezwolenie:
4. Instytucja oblicza zmianę netto kwoty swoich wymogów w zakresie funduszy własnych wynikającą z reklasyfikacji pozycji jako różnicę między wymogami w zakresie funduszy własnych niezwłocznie po reklasyfikacji a wymogami w zakresie funduszy własnych bezpośrednio przed reklasyfikacją, przy czym każdy z tych wymogów oblicza się zgodnie z art. 92. W obliczeniu nie uwzględnia się skutków jakichkolwiek czynników innych niż reklasyfikacja. 5. Reklasyfikacja pozycji zgodnie z niniejszym artykułem jest nieodwołalna. Artykuł 104b Wymogi dotyczące jednostki odpowiadającej za handel 1. Do celów wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w art. 430b ust. 3 instytucje ustanawiają jednostki odpowiadające za handel i przypisują każdą ze swoich pozycji portfela handlowego jednej z tych jednostek. Pozycje portfela handlowego przypisuje się tej samej jednostce odpowiadającej za handel wyłącznie w przypadku gdy są one zgodne z uzgodnioną strategią działalności dotyczącą danej jednostki odpowiadającej za handel oraz konsekwentnie zarządzane i monitorowane zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu. 2. Jednostki odpowiadające za handel danych instytucji muszą zawsze spełniać wszystkie następujące wymogi:
3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 lit. b) instytucja może przypisać jednego dealera więcej niż jednej jednostce odpowiadającej za handel, pod warunkiem że instytucja ta wykaże w sposób zadowalający właściwy organ, że przypisanie nastąpiło ze względów biznesowych lub kadrowych i że przypisanie to spełnia pozostałe wymogi jakościowe określone w niniejszym artykule mające zastosowanie do dealerów i jednostek odpowiadającym za handel. 4. Instytucje powiadamiają właściwe organy o sposobie, w jaki zapewniają zgodność z ust. 2. Właściwe organy mogą wymagać od instytucji zmiany struktury lub organizacji jednostek odpowiadających za handel, aby były one zgodne z niniejszym artykułem.”; |
54) |
w art. 105 wprowadza się następujące zmiany:
|
55) |
w art. 106 wprowadza się następujące zmiany:
|
56) |
art. 107 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Do celów niniejszego rozporządzenia ekspozycje wobec firmy inwestycyjnej z państwa trzeciego, instytucji kredytowej z państwa trzeciego i giełdy z państwa trzeciego traktuje się jako ekspozycje wobec instytucji wyłącznie w przypadku gdy państwo trzecie stosuje względem takiego podmiotu wymogi ostrożnościowe i nadzorcze, które są co najmniej równoważne wymogom stosowanym w Unii.”; |
57) |
w art. 117 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
58) |
art. 118 lit. a) otrzymuje brzmienie:
|
59) |
w art. 123 dodaje się akapit w brzmieniu: „Ekspozycjom wynikającym z pożyczek udzielonych przez instytucję kredytową emerytom lub pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy na czas nieokreślony w zamian za bezwarunkowy transfer części emerytury lub wynagrodzenia pożyczkobiorcy na rzecz tej instytucji kredytowej przypisuje się wagę ryzyka równą 35 %, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
|
60) |
art. 124 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 124 Ekspozycje zabezpieczone hipotekami na nieruchomościach 1. Ekspozycji lub jakiejkolwiek części ekspozycji w pełni zabezpieczonej hipoteką na nieruchomości przypisuje się wagę ryzyka równą 100 %, w przypadku gdy nie zostały spełnione warunki określone w art. 125 lub 126, z wyjątkiem jakiejkolwiek części ekspozycji, którą przypisano do innej kategorii ekspozycji. Części ekspozycji, która przekracza wartość hipoteki na nieruchomości, przypisuje się wagę ryzyka mającą zastosowanie do niezabezpieczonych ekspozycji danego kontrahenta. Część ekspozycji, która jest traktowana jako w pełni zabezpieczona nieruchomością, nie może przekraczać wysokości zabezpieczenia odpowiadającej wartości rynkowej lub – w państwach członkowskich, które ustanowiły w przepisach ustawowych lub wykonawczych surowe kryteria oceny bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości – wartości bankowo-hipotecznej danej nieruchomości. 1a. Państwa członkowskie wyznaczają organ, który będzie odpowiedzialny za stosowanie ust. 2. Organem tym jest właściwy organ lub wyznaczony organ. W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu jest właściwy organ, zapewnia on, aby odpowiednie podmioty i organy krajowe, które mają mandat makroostrożnościowy, zostały należycie poinformowane o tym, że zamierza on zastosować niniejszy artykuł, oraz aby były odpowiednio zaangażowane w ocenę trudności w zakresie stabilności finansowej w jego państwie członkowskim zgodnie z ust. 2. W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu nie jest właściwy organ, dane państwo członkowskie przyjmuje przepisy niezbędne do zapewnienia odpowiedniej koordynacji i wymiany informacji między właściwym organem a wyznaczonym organem do celów prawidłowego stosowania niniejszego artykułu. W szczególności organy są zobowiązane do ścisłej współpracy i wymiany wszystkich informacji, które mogą być niezbędne, aby odpowiednio wykonywać obowiązki nałożone na wyznaczony organ na podstawie niniejszego artykułu. Współpraca ta ma na celu unikanie przez właściwy organ i wyznaczony organ wszelkich działań, które się powielają lub są niespójne, oraz zapewnienie należytego uwzględnienia powiązań z innymi środkami, w szczególności środkami podejmowanymi na mocy art. 458 niniejszego rozporządzenia i art. 133 dyrektywy 2013/36/UE. 2. Na podstawie danych zgromadzonych na mocy art. 430a i na podstawie wszelkich innych odpowiednich wskaźników organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a niniejszego artykułu okresowo i co najmniej raz w roku ocenia, czy waga ryzyka równa 35 % dla ekspozycji wobec jednego lub większej liczby segmentów nieruchomości zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach mieszkalnych, o których mowa w art. 125, znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu oraz waga ryzyka równa 50 % dla ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach komercyjnych, o których mowa w art. 126, znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu są odpowiednio oparte na:
W przypadku gdy na podstawie oceny, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a niniejszego artykułu stwierdzi, że wagi ryzyka określone w art. 125 ust. 2 lub art. 126 ust. 2 nie odzwierciedlają w odpowiedni sposób rzeczywistego ryzyka związanego z jednym lub większą liczbą segmentów ekspozycji związanym z nieruchomościami, w pełni zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach mieszkalnych lub nieruchomościach komercyjnych znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu oraz jeżeli organ ten uważa, że te nieodpowiednie wagi ryzyka mogłyby mieć niekorzystny wpływ na obecną lub przyszłą stabilność finansową w jego państwie członkowskim, może on zwiększyć wagi ryzyka mające zastosowanie do tych ekspozycji w zakresach określonych w akapicie czwartym niniejszego ustępu lub wprowadzić surowsze kryteria niż te określone w art. 125 ust. 2 lub art. 126 ust. 2. Organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a niniejszego artykułu powiadamia EUNB i ERRS o wszelkich korektach wag ryzyka i kryteriów zastosowanych zgodnie z niniejszym ustępem. W terminie miesiąca od otrzymania tego powiadomienia EUNB i ERRS przekazują swoją opinię zainteresowanemu państwu członkowskiemu. EUNB i ERRS publikują wagi ryzyka i kryteria dla ekspozycji, o których mowa w art. 125, 126 i art. 199 ust. 1 lit. a), wdrożone przez odpowiedni organ. Do celów akapitu drugiego niniejszego ustępu organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a może ustanowić wagi ryzyka w następujących zakresach:
3. W przypadku gdy organ wyznaczony zgodnie z ust. 1a ustanowi wyższe wagi ryzyka lub surowsze kryteria zgodnie z ust. 2 akapit drugi, instytucje mają sześciomiesięczny okres przejściowy na zastosowanie tych wag ryzyka lub kryteriów. 4. EUNB, w ścisłej współpracy z ERRS, opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia surowych kryteriów dotyczących oceny wartości bankowo-hipotecznej, o której mowa w ust. 1, oraz rodzajów czynników, które należy uwzględnić przy ocenie adekwatności wag ryzyka, o których mowa w ust.2 akapit pierwszy. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 5. W drodze zaleceń zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010 oraz w ścisłej współpracy z EUNB, ERRS może zgodnie z ust. 1a niniejszego artykułu wydać wytyczne dla organów wyznaczonych dotyczące następujących kwestii:
6. Instytucje państwa członkowskiego stosują wagi ryzyka i kryteria określone przez organy innego państwa członkowskiego zgodnie z ust. 2 w odniesieniu do wszystkich swoich odpowiednich ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach mieszkalnych lub komercyjnych, znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium tego państwa członkowskiego.”; |
61) |
art. 128 ust. 1 i 2 otrzymuje brzmienie: „1. Instytucje przypisują wagę ryzyka równą 150 % ekspozycjom, które są związane ze szczególnie wysokim ryzykiem. 2. Do celów niniejszego artykułu instytucje traktują którekolwiek z poniższych ekspozycji jako ekspozycje związane ze szczególnie wysokim ryzykiem:
|
62) |
art. 132 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 132 Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania 1. Instytucje obliczają kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do swoich ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania poprzez pomnożenie kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, obliczonej zgodnie z metodami, o których mowa w ust. 2 akapit pierwszy, przez odsetek jednostek uczestnictwa lub udziałów posiadanych przez te instytucje. 2. W przypadku gdy spełnione są warunki określone w ust. 3 niniejszego artykułu, instytucje mogą stosować metodę pełnego przeglądu zgodnie z art. 132a ust. 1 lub metodę opartą na uprawnieniach zgodnie z art. 132a ust. 2. Z zastrzeżeniem art. 132b ust. 2 instytucje, które nie stosują metody pełnego przeglądu ani metody opartej na uprawnieniach, przypisują wagę ryzyka równą 1 250 % (»metoda rezerwowa«) swoim ekspozycjom w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania. Instytucje mogą obliczać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do swoich ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania, stosując połączenie metod, o których mowa w niniejszym ustępie, o ile spełnione są warunki stosowania tych metod. 3. Instytucje mogą określać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodami określonymi w art. 132a, w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu wielostronne i dwustronne banki rozwoju oraz inne instytucje, które inwestują w przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania wspólnie z wielostronnymi lub dwustronnymi bankami rozwoju, mogą określać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji tego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodami określonymi w art. 132a, o ile warunki określone w akapicie pierwszym lit. b) i c) niniejszego ustępu są spełnione i o ile uprawnienia inwestycyjne danego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania ograniczają rodzaje aktywów, w które to przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania może inwestować, do aktywów, które promują zrównoważony rozwój w krajach rozwijających się. Instytucje powiadamiają swój właściwy organ o przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, wobec których stosują traktowanie, o którym mowa w akapicie drugim. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. c) ppkt (i), w przypadku gdy instytucja określi kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodą opartą na uprawnieniach, sprawozdawczość przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub przedsiębiorstwa zarządzającego przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania wobec instytucji może być ograniczona do uprawnień inwestycyjnych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz wszelkich zmian tych uprawnień i może być dokonywana jedynie wtedy, gdy instytucja po raz pierwszy przyjmuje na siebie ekspozycję wobec przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz gdy następuje zmiana w uprawnieniach inwestycyjnych tego przedsiębiorstwa. 4. Instytucje, które nie posiadają danych lub informacji odpowiednich do obliczenia kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodami określonymi w art. 132a, mogą opierać się na obliczeniach przeprowadzonych przez osobę trzecią, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Instytucje, które opierają się na obliczeniach przeprowadzonych przez osobę trzecią, mnożą kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wynikającą z tych obliczeń przez współczynnik wynoszący 1,2. Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, w przypadku gdy instytucja ma nieograniczony dostęp do szczegółowych obliczeń przeprowadzonych przez osobę trzecią, współczynnik wynoszący 1,2 nie ma zastosowania. Instytucja przekazuje te obliczenia na żądanie swojemu właściwemu organowi. 5. W przypadku gdy instytucja stosuje metody, o których mowa w art. 132a, do celów obliczania kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania (»przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania poziomu 1«), a którakolwiek z ekspozycji bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania poziomu 1 jest ekspozycją w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w innym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania (»przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania poziomu 2«), kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania poziomu 2 można obliczyć za pomocą którejkolwiek z trzech metod opisanych w ust. 2 niniejszego artykułu. Instytucja może stosować metodę pełnego przeglądu do obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania na poziomie 3 i na każdym kolejnym poziomie wyłącznie wtedy, gdy zastosowała tę metodę do obliczeń na poprzednim poziomie. W każdym innym scenariuszu instytucja musi stosować metodę rezerwową. 6. Kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania obliczoną zgodnie z metodą pełnego przeglądu i metodą opartą na uprawnieniach określoną w art. 132a ust. 1 i 2 ogranicza się do ważonej ryzykiem kwoty ekspozycji tego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania obliczonej zgodnie z metodą rezerwową. 7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu instytucje, które stosują metodę pełnego przeglądu zgodnie z art. 132a ust. 1, mogą obliczać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do swoich ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania poprzez pomnożenie wartości ekspozycji wynikających z tych ekspozycji obliczonych zgodnie z art. 111 przez wagę ryzyka () obliczoną zgodnie z wzorem przedstawionym w art. 132c, o ile spełnione są następujące warunki:
|
63) |
dodaje się artykuły w brzmieniu: „Artykuł 132a Metody obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania 1. W przypadku gdy warunki określone w art. 132 ust. 3 są spełnione, instytucje, które posiadają wystarczające informacje o poszczególnych ekspozycjach bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, dokonują pełnego przeglądu tych ekspozycji, aby obliczyć kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, ważąc ryzykiem wszystkie ekspozycje bazowe przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w taki sposób, jakby znajdowały się one bezpośrednio w posiadaniu tych instytucji. 2. W przypadku gdy warunki określone w art. 132 ust. 3 są spełnione, instytucje, które nie posiadają wystarczających informacji o poszczególnych ekspozycjach bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, aby zastosować metodę pełnego przeglądu, mogą obliczyć kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do tych ekspozycji zgodnie z limitami określonymi w uprawnieniach przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz w odpowiednich przepisach prawa. Instytucje przeprowadzają obliczenia, o których mowa w akapicie pierwszym, przy założeniu, że przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w pierwszej kolejności przyjmuje na siebie ekspozycję w największym zakresie dozwolonym w ramach jego uprawnień lub odpowiednich przepisów prawa w odniesieniu do tych ekspozycji, które wiążą się z najwyższym wymogiem w zakresie funduszy własnych, następnie zaś kontynuuje przyjmowanie na siebie ekspozycji w porządku malejącym aż do osiągnięcia maksymalnego łącznego limitu ekspozycji oraz że przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania stosuje dźwignię finansową w największym zakresie dozwolonym w ramach jego uprawnień i odpowiednich przepisów prawa, w stosownych przypadkach. Instytucje przeprowadzają obliczenia, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z metodami określonymi w niniejszym rozdziale, w rozdziale 5 oraz w sekcjach 3, 4 lub 5 rozdziału 6 niniejszego tytułu. 3. Na zasadzie odstępstwa od art. 92 ust. 3 lit. d) instytucje, które obliczają kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu, mogą obliczyć wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych tego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania jako kwotę równą 50 % wymogu w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do tych ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych obliczonej zgodnie z sekcjami 3, 4 lub 5 rozdziału 6 niniejszego tytułu, stosownie do przypadku. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucja może wyłączyć z obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej ekspozycje z tytułu instrumentów pochodnych, które to ekspozycje nie podlegałyby temu wymogowi, gdyby instytucja ta przyjęła je na siebie bezpośrednio. 4. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia, w jaki sposób instytucje powinny obliczać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem, o której mowa w ust. 2, w przypadku gdy nie jest dostępny co najmniej jeden parametr wejściowy wymagany na potrzeby tego obliczenia. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 132b Wyłączenia z metod obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania 1. Instytucje mogą wyłączać z obliczeń, o których mowa w art. 132, instrumenty w kapitale podstawowym Tier I, instrumenty dodatkowe w Tier I, instrumenty w Tier II oraz instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych posiadane przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, które to instrumenty instytucje odliczają zgodnie z, odpowiednio, art. 36 ust. 1, art. 56, 66 i 72e. 2. Instytucje mogą wyłączyć z obliczeń, o których mowa w art. 132, ekspozycje w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, o których mowa w art. 150 ust. 1 lit. g) i h), i zamiast tego stosować do tych ekspozycji metodę określoną w art. 133. Artykuł 132c Sposób traktowania ekspozycji pozabilansowych wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania 1. Instytucje obliczają kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do swoich pozycji pozabilansowych mogących przekształcić się w ekspozycje w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania poprzez pomnożenie wartości ekspozycji wynikających z tych ekspozycji, obliczonych zgodnie z art. 111, przez następującą wagę ryzyka:
2. Instytucje obliczają wartość ekspozycji w odniesieniu do zobowiązania dotyczącego wartości minimalnej, które spełnia warunki określone w ust. 3 niniejszego artykułu, jako zdyskontowaną aktualną wartość kwoty gwarantowanej przy użyciu czynnika dyskontującego wolnego od ryzyka niewykonania zobowiązania. Instytucje mogą obniżyć wartość ekspozycji w odniesieniu do zobowiązania dotyczącego wartości minimalnej o wszelkie straty uznane w odniesieniu do zobowiązania dotyczącego wartości minimalnej na podstawie mającego zastosowanie standardu rachunkowości. Instytucje obliczają kwotę ekspozycji ważonych ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji pozabilansowych wynikających z zobowiązań dotyczących wartości minimalnej, które spełniają wszystkie warunki określone w ust. 3 niniejszego artykułu, poprzez pomnożenie wartości ekspozycji wynikających z tych ekspozycji przez współczynnik konwersji równy 20 % i wagę ryzyka otrzymaną na mocy art. 132 lub 152. 3. Instytucje określają kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji pozabilansowych wynikających z zobowiązań dotyczących wartości minimalnej zgodnie z ust. 2 w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
|
64) |
art. 144 ust. 1 lit. g) otrzymuje brzmienie:
|
65) |
art. 152 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 152 Sposób traktowania ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania 1. Instytucje obliczają kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w odniesieniu do swoich ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania poprzez pomnożenie kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, obliczonej zgodnie z metodami określonymi w ust. 2 i 5, przez odsetek jednostek uczestnictwa lub udziałów posiadanych przez te instytucje. 2. W przypadku gdy warunki określone w art. 132 ust. 3 są spełnione, instytucje, które posiadają wystarczające informacje o poszczególnych ekspozycjach bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, dokonują pełnego przeglądu tych ekspozycji bazowych, aby obliczyć kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, ważąc ryzykiem wszystkie ekspozycje bazowe przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w taki sposób, jakby znajdowały się one bezpośrednio w posiadaniu tych instytucji. 3. Na zasadzie odstępstwa od art. 92 ust. 3 lit. d) instytucje, które obliczają kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu, mogą obliczyć wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych tego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania jako kwotę równą 50 % wymogu w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do tych ekspozycji z tytułu instrumentów pochodnych obliczonej zgodnie z sekcjami 3, 4 lub 5 rozdziału 6 niniejszego tytułu, stosownie do przypadku. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucja może wyłączyć z obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej ekspozycje z tytułu instrumentów pochodnych, które to ekspozycje nie podlegałyby temu wymogowi, gdyby instytucja ta przyjęła je na siebie bezpośrednio. 4. Instytucje, które stosują metodę pełnego przeglądu zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu i które spełniają warunki stałego stosowania w niepełnym zakresie zgodnie z art. 150 lub które nie spełniają warunków pozwalających na stosowanie metod określonych w niniejszym rozdziale lub jednej lub większej liczby metod określonych w rozdziale 5 w odniesieniu do wszystkich lub niektórych ekspozycji bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, obliczają kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem oraz kwoty oczekiwanych strat zgodnie z następującymi zasadami:
Do celów akapitu pierwszego lit. a), w przypadku gdy instytucja nie jest w stanie dokonać rozróżnienia między ekspozycjami z tytułu niepublicznych instrumentów kapitałowych, giełdowymi ekspozycjami kapitałowymi i innymi ekspozycjami kapitałowymi, instytucja ta traktuje takie ekspozycje jako inne ekspozycje kapitałowe. 5. W przypadku gdy warunki określone w art. 132 ust. 3 są spełnione, instytucje, które nie posiadają wystarczających informacji o poszczególnych ekspozycjach bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, mogą obliczyć kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do tych ekspozycji zgodnie z metodą opartą na uprawnieniach określoną w art. 132a ust. 2. W przypadku ekspozycji wymienionych w ust. 4 lit. a), b) i c) niniejszego artykułu instytucje stosują jednak metody określone w tych literach. 6. Z zastrzeżeniem art. 132b ust. 2 instytucje, które nie stosują metody pełnego przeglądu zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu lub metody opartej na uprawnieniach zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, stosują metodę rezerwową, o której mowa w art. 132 ust. 2. 7. Instytucje mogą obliczać kwotę ekspozycji ważonej ryzykiem w odniesieniu do swoich ekspozycji w formie jednostek uczestnictwa lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania, stosując połączenie metod, o których mowa w niniejszym artykule, o ile spełnione są warunki stosowania tych metod. 8. Instytucje, które nie posiadają danych lub informacji odpowiednich do obliczenia kwoty ważonej ryzykiem w odniesieniu do przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z metodami określonymi w ust. 2, 3, 4 i 5, mogą opierać się na obliczeniach przeprowadzonych przez osobę trzecią, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Instytucje, które opierają się na obliczeniach przeprowadzonych przez osobę trzecią, mnożą kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem w odniesieniu do ekspozycji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wynikające z tych obliczeń przez współczynnik wynoszący 1,2. Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, w przypadku gdy instytucja ma nieograniczony dostęp do szczegółowych obliczeń przeprowadzonych przez osobę trzecią, współczynnik wynoszący 1,2 nie ma zastosowania. Instytucja przekazuje te obliczenia na żądanie swojemu właściwemu organowi. 9. Do celów niniejszego artykułu stosuje się art. 132 ust. 5 i 6 oraz art. 132b. Do celów niniejszego artykułu art. 132c stosuje się przy użyciu wag ryzyka obliczonych zgodnie z rozdziałem 3 niniejszego tytułu.”; |
66) |
w art. 158 dodaje się ustęp w brzmieniu: „9a. Kwota oczekiwanej straty w odniesieniu do zobowiązania dotyczącego wartości minimalnej, które spełnia wszystkie wymogi określone w art. 132c ust. 3, wynosi zero.”; |
67) |
art. 164 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 164 Strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD) 1. Instytucje dokonują własnych oszacowań LGD, z zastrzeżeniem wymogów określonych w sekcji 6 niniejszego rozdziału i uzyskania zezwolenia właściwych organów zgodnie z art. 143. Dla ryzyka rozmycia nabytych wierzytelności przyjmuje się wartość LGD równą 75 %. Instytucja może zastosować własne oszacowania LGD, jeżeli jest w stanie w sposób wiarygodny wyodrębnić wartości PD i LGD ze swoich oszacowań EL dla ryzyka rozmycia nabytych wierzytelności. 2. Ochronę kredytową nierzeczywistą można przyjąć za uznaną w ramach wsparcia indywidualnej ekspozycji lub puli ekspozycji, korygując oszacowania PD lub LGD, z zastrzeżeniem wymogów określonych w art. 183 ust. 1, 2 i 3 oraz uzyskania zezwolenia właściwych organów. Instytucja nie przypisuje ekspozycjom zabezpieczonym gwarancjami skorygowanej wartości PD lub LGD, która powodowałyby, że skorygowana w ten sposób waga ryzyka byłaby niższa niż waga ryzyka porównywalnej ekspozycji bezpośredniej wobec gwaranta. 3. Do celów art. 154 ust. 2 wartość LGD porównywalnej ekspozycji bezpośredniej wobec dostawcy ochrony, o którym mowa w art. 153 ust. 3, jest równa wartości LGD przypisanej niezabezpieczonemu instrumentowi względem gwaranta lub niezabezpieczonemu instrumentowi dłużnika, w zależności od tego, czy w przypadku niewykonania zobowiązań w czasie trwania zabezpieczonej transakcji zarówno przez gwaranta, jak i dłużnika z dostępnych dowodów i struktury gwarancji wynika, że kwota do odzyskania zależeć będzie od sytuacji finansowej, odpowiednio, gwaranta lub dłużnika. 4. Średnia wartość LGD ważona ekspozycją dla wszystkich ekspozycji detalicznych zabezpieczonych nieruchomościami mieszkalnymi i nieobjętych gwarancjami rządów centralnych wynosi nie mniej niż 10 %. Średnia wartość LGD ważona ekspozycją dla wszystkich ekspozycji detalicznych zabezpieczonych nieruchomościami komercyjnymi i nieobjętych gwarancjami rządów centralnych wynosi nie mniej niż 15 %. 5. Państwa członkowskie wyznaczają organ, który będzie odpowiedzialny za stosowanie ust. 6. Organem tym jest właściwy organ lub wyznaczony organ. W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu jest właściwy organ, zapewnia on, aby odpowiednie podmioty i organy krajowe, które mają mandat makroostrożnościowy, były należycie poinformowane o tym, że zamierza on zastosować przepisy niniejszego artykułu, oraz aby były odpowiednio zaangażowane w ocenę trudności w zakresie stabilności finansowej w swoim państwie członkowskim zgodnie z ust. 6. W przypadku gdy organem wyznaczonym przez państwo członkowskie do celów stosowania niniejszego artykułu nie jest właściwy organ, dane państwo członkowskie przyjmuje przepisy niezbędne do zapewnienia odpowiedniej koordynacji i wymiany informacji między właściwym organem a wyznaczonym organem do celów prawidłowego stosowania niniejszego artykułu. W szczególności organy są zobowiązane do ścisłej współpracy i wymiany wszystkich informacji, które mogą być niezbędne, aby odpowiednio wykonywać obowiązki nałożone na wyznaczony organ na podstawie niniejszego artykułu. Współpraca ta ma na celu unikanie przez właściwy organ i wyznaczony organ wszelkich działań, które się powielają lub są niespójne, oraz zapewnienie należytego uwzględnienia powiązań z innymi środkami, w szczególności środkami podejmowanymi na mocy art. 458 niniejszego rozporządzenia i art. 133 dyrektywy 2013/36/UE. 6. Na podstawie danych zgromadzonych na mocy art. 430a i na podstawie wszelkich innych odpowiednich wskaźników, jak również z uwzględnieniem przyszłych trendów na rynkach nieruchomości, organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu okresowo i co najmniej raz w roku ocenia, czy minimalne wartości LGD, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, są odpowiednie dla ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach mieszkalnych lub na nieruchomościach komercyjnych znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu. W przypadku gdy na podstawie oceny, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 stwierdzi, że minimalne wartości LGD, o których mowa w ust. 4, nie są odpowiednie, i jeżeli organ ten uważa, że te nieodpowiednie wartości LGD mogą mieć niekorzystny wpływ na obecną lub przyszłą stabilność finansową w jego państwie członkowskim, może ustanowić wyższe minimalne wartości LGD dla tych ekspozycji znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium państwa członkowskiego odpowiedniego organu. Te wyższe minimalne wartości mogą być również stosowane na poziomie jednego lub większej liczby segmentów takich ekspozycji związanego z nieruchomościami. Przed podjęciem decyzji, o której mowa w niniejszym ustępie, organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 powiadamia o tym EUNB i ERRS. W terminie miesiąca od otrzymania tego powiadomienia EUNB i ERRS przekazują swoją opinię zainteresowanemu państwu członkowskiemu. EUNB i ERRS publikują te wartości LGD. 7. W przypadku gdy organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 ustanowi wyższe minimalne wartości LGD zgodnie z ust. 6, instytucje mają sześciomiesięczny okres przejściowy na ich zastosowanie. 8. EUNB, w ścisłej współpracy z ERRS, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia warunków, które organ wyznaczony zgodnie z ust. 5 ma uwzględniać przy ocenie adekwatności wartości LGD w ramach oceny, o której mowa w ust. 6. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 9. W drodze zaleceń zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010 oraz w ścisłej współpracy z EUNB, ERRS może zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu wydać wytyczne dla organów wyznaczonych dotyczące następujących kwestii:
10. Instytucje państwa członkowskiego stosują wyższe minimalne wartości LGD określone przez organy innego państwa członkowskiego zgodnie z ust. 6 w odniesieniu do wszystkich swoich odpowiednich ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach mieszkalnych lub komercyjnych, znajdujących się na jednej lub większej liczbie części terytorium tego państwa członkowskiego.”; |
68) |
art. 201 ust. 1 lit. h) otrzymuje brzmienie:
|
69) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 204a Uznane rodzaje instrumentów pochodnych na akcje 1. Instytucje mogą wykorzystywać instrumenty pochodne na akcje, które są swapami przychodu całkowitego lub które mają podobne do nich właściwości ekonomiczne, jako uznaną ochronę kredytową wyłącznie w celu stosowania wewnętrznych instrumentów zabezpieczających. W przypadku gdy instytucja nabywa ochronę kredytową poprzez swap przychodu całkowitego i księguje płatności netto otrzymane z tytułu swapu jako przychody netto, lecz nie księguje kompensowania zmniejszenia wartości zabezpieczonego składnika aktywów poprzez obniżenie wartości godziwej lub zwiększenie rezerw, taka ochrona kredytowa nie kwalifikuje się jako uznana ochrona kredytowa. 2. W przypadku gdy instytucja wykorzystuje wewnętrzny instrument zabezpieczający, stosując instrument pochodny na akcje, warunkiem zakwalifikowania wewnętrznego instrumentu zabezpieczającego jako uznanej ochrony kredytowej do celów niniejszego rozdziału jest dokonanie transferu ryzyka kredytowego, przeniesionego do portfela handlowego, na rzecz osoby trzeciej lub osób trzecich. W przypadku gdy wewnętrzny instrument zabezpieczający został zastosowany zgodnie z akapitem pierwszym, a wymogi określone w niniejszym rozdziale zostały spełnione, do obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem oraz kwot oczekiwanej straty, w przypadku gdy zostają one objęte ochroną kredytową nierzeczywistą, instytucje stosują zasady określone w sekcjach 4–6 niniejszego rozdziału.”; |
70) |
w art. 223 wprowadza się następujące zmiany:
|
71) |
w art. 272 wprowadza się następujące zmiany:
|
72) |
w art. 273 wprowadza się następujące zmiany:
|
73) |
dodaje się artykuły w brzmieniu: „Artykuł 273a Warunki stosowania uproszczonych metod obliczania wartości ekspozycji 1. Instytucja może obliczyć wartość ekspozycji swoich pozycji w instrumentach pochodnych zgodnie z metodą określoną w sekcji 4, pod warunkiem że zgodnie z przeprowadzaną – z wykorzystaniem danych z ostatniego dnia miesiąca – co miesiąc oceną wielkość prowadzonej przez nią działalności bilansowej i pozabilansowej dotyczącej instrumentów pochodnych jest równa lub mniejsza niż oba z następujących progów:
2. Instytucja może obliczyć wartość ekspozycji swoich pozycji w instrumentach pochodnych zgodnie z metodą określoną w sekcji 5, pod warunkiem że zgodnie z przeprowadzaną – z wykorzystaniem danych z ostatniego dnia miesiąca – co miesiąc oceną wielkość prowadzonej przez nią działalności bilansowej i pozabilansowej dotyczącej instrumentów pochodnych jest równa lub mniejsza niż oba z następujących progów:
3. Do celów ust. 1 i 2 instytucje obliczają wielkość prowadzonej przez siebie działalności bilansowej i pozabilansowej dotyczącej instrumentów pochodnych na podstawie danych z ostatniego dnia każdego miesiąca zgodnie z następującymi wymogami:
4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lub 2, stosownie do przypadku, w przypadku gdy działalność dotycząca instrumentów pochodnych na zasadzie skonsolidowanej nie przekracza progów określonych w ust. 1 lub 2, stosownie do przypadku, instytucja, która jest objęta konsolidacją i która musiałaby stosować metodę określoną w sekcji 3 lub 4, gdyż przekracza te progi na zasadzie indywidualnej, może, z zastrzeżeniem uzyskania zgody właściwych organów, zadecydować o stosowaniu metody, która miałaby zastosowanie na zasadzie skonsolidowanej. 5. Instytucje zgłaszają właściwym organom, które metody określone w sekcjach 4 lub 5 stosują lub przestają stosować, stosownie do przypadku, do obliczania wartości ekspozycji swoich pozycji w instrumentach pochodnych. 6. Instytucje nie mogą zawierać transakcji na instrumentach pochodnych ani kupować lub zbywać instrumentów pochodnych jedynie w celu spełnienia któregokolwiek z warunków określonych w ust. 1 i 2 w trakcie comiesięcznej oceny. Artykuł 273b Niespełnienie warunków stosowania uproszczonych metod obliczania wartości ekspozycji instrumentów pochodnych 1. Instytucja, która nie spełnia już jednego lub większej liczby warunków określonych w art. 273a ust. 1 lub 2, niezwłocznie powiadamia o tym właściwy organ. 2. Instytucja zaprzestaje obliczania wartości ekspozycji swoich pozycji w instrumentach pochodnych zgodnie z sekcjami 4 lub 5, stosownie do przypadku, w ciągu trzech miesięcy od wystąpienia jednej z poniższych sytuacji:
3. W przypadku gdy instytucja zaprzestała obliczania wartości ekspozycji swoich pozycji w instrumentach pochodnych zgodnie z sekcjami 4 lub 5, stosownie do przypadku, może ona wznowić obliczanie wartości ekspozycji swoich pozycji w instrumentach pochodnych zgodnie z sekcjami 4 lub 5, tylko w przypadku gdy wykaże właściwemu organowi, że wszystkie warunki określone w art. 273a ust. 1 lub 2 były spełnione nieprzerwanie przez okres roku.”; |
74) |
w części trzeciej tytuł II rozdział 6, sekcje 3, 4 i 5 otrzymują brzmienie: „Sekcja 3
Artykuł 274 Wartość ekspozycji 1. Instytucja może obliczyć jedną wartość ekspozycji na poziomie pakietu kompensowania dla wszystkich transakcji objętych umową o kompensowaniu zobowiązań, w przypadku gdy spełnione zostały wszystkie poniższe warunki:
W przypadku gdy nie został spełniony którykolwiek z warunków określonych w akapicie pierwszym, instytucja traktuje każdą transakcję jako odrębny pakiet kompensowania. 2. Instytucje obliczają wartość ekspozycji pakietu kompensowania według metody standardowej dotyczącej ryzyka kredytowego kontrahenta w następujący sposób:
3. Górnym limitem wartości ekspozycji pakietu kompensowania, który podlega umowie o dostarczenie zabezpieczenia, jest wartość ekspozycji tego samego pakietu kompensowania, który nie podlega jakiejkolwiek formie umowy o dostarczenie zabezpieczenia. 4. W przypadku gdy do tego samego pakietu kompensowania ma zastosowanie wiele umów o dostarczenie zabezpieczenia, instytucje przypisują każdą umowę o dostarczenie zabezpieczenia do grupy transakcji w pakiecie kompensowania, do których stosuje się taką umowę o dostarczenie zabezpieczenia, oraz obliczają wartość ekspozycji oddzielnie dla każdej z tych pogrupowanych transakcji. 5. Instytucje mogą ustalić zerową wartość ekspozycji pakietu kompensowania, jeżeli spełnia on wszystkie poniższe warunki:
6. W pakiecie kompensowania instytucja zastępuje transakcję, która jest skończonym liniowym połączeniem nabytych lub sprzedanych opcji kupna lub opcji sprzedaży, wszystkimi pojedynczymi opcjami, które tworzą to liniowe połączenie i które traktuje jako pojedynczą transakcję, do celów obliczenia wartości ekspozycji pakietu kompensowania zgodnie z niniejszą sekcją. Każde takie połączenie opcji traktuje się jako pojedynczą transakcję w pakiecie kompensowania, do którego włączone jest to połączenie do celów obliczenia wartości ekspozycji. 7. Górnym limitem wartości ekspozycji z tytułu transakcji na kredytowych instrumentach pochodnych stanowiącej pozycję długą w instrumencie bazowym może być kwota zaległej, niezapłaconej premii, pod warunkiem że jest ona traktowana jak odrębny pakiet kompensowania, który nie podlega umowie o dostarczenie zabezpieczenia. Artykuł 275 Koszt odtworzenia 1. Instytucje obliczają koszt odtworzenia RC dla pakietów kompensowania nieobjętych umową o dostarczenie zabezpieczenia zgodnie z poniższym wzorem:
2. Instytucje obliczają koszt odtworzenia dla pojedynczych pakietów kompensowania objętych umową o dostarczenie zabezpieczenia zgodnie z poniższym wzorem:
3. Instytucje obliczają koszt odtworzenia dla wielu pakietów kompensowania objętych tą samą umową o dostarczenie zabezpieczenia zgodnie z poniższym wzorem:
gdzie:
Do celów akapitu pierwszego wartość NICAMA może być obliczana na poziomie transakcji, na poziomie pakietu kompensowania lub na poziomie wszystkich pakietów kompensowania, do których ma zastosowanie umowa o dostarczenie zabezpieczenia, w zależności od poziomu, do którego ma zastosowanie umowa o dostarczenie zabezpieczenia. Artykuł 276 Uznawanie i sposób traktowania zabezpieczenia 1. Do celów niniejszej sekcji instytucje obliczają kwoty zabezpieczeń dla VM, VMMA, NICA oraz NICAMA poprzez zastosowanie wszystkich poniższych wymogów:
2. W celu obliczenia wartości przekazanego zabezpieczenia skorygowanej o współczynnik zmienności, o której mowa w ust. 1 lit. d) niniejszego artykułu, instytucje stosują następujący wzór zamiast wzoru określonego w art. 223 ust. 2:
3. Do celów ust. 1 lit. d) instytucje określają okres likwidacji właściwy do obliczenia wartości każdego zabezpieczenia skorygowanej o współczynnik zmienności, która została otrzymana lub przekazana, zgodnie z jednym z poniższych horyzontów czasowych:
Artykuł 277 Przyporządkowanie transakcji do kategorii ryzyka 1. Instytucje przyporządkowują każdą transakcję z pakietu kompensowania do jednej z poniższych kategorii ryzyka, aby określić potencjalną przyszłą ekspozycję pakietu kompensowania, o której mowa w art. 278:
2. Instytucje dokonują przyporządkowania, o którym mowa w ust. 1, na podstawie pierwotnego czynnika wpływającego na poziom ryzyka transakcji na instrumentach pochodnych. Pierwotny czynnik wpływający na poziom ryzyka jest jedynym istotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka transakcji na instrumentach pochodnych. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 instytucje przyporządkowują transakcje na instrumentach pochodnych, które posiadają więcej niż jeden istotny czynnik wpływający na poziom ryzyka, do więcej niż jednej kategorii ryzyka. W przypadku gdy wszystkie istotne czynniki wpływające na poziom ryzyka jednej z tych transakcji należą do tej samej kategorii ryzyka, instytucje są zobowiązane przyporządkować tę transakcję do tej kategorii ryzyka tylko jeden raz na podstawie najbardziej istotnych spośród tych czynników wpływających na poziom ryzyka. W przypadku gdy istotne czynniki wpływające na poziom ryzyka jednej z tych transakcji należą do różnych kategorii ryzyka, instytucje jednorazowo przyporządkowują tę transakcję do każdej kategorii ryzyka, w odniesieniu do której transakcja posiada co najmniej jeden istotny czynnik wpływający na poziom ryzyka, na podstawie najbardziej istotnych czynników wpływających na poziom ryzyka w tej kategorii ryzyka. 4. Niezależnie od ust. 1, 2 i 3, podczas przyporządkowywania transakcji do kategorii ryzyka wymienionych w ust. 1 instytucje stosują następujące wymogi:
5. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 277a Pakiety zabezpieczające 1. Instytucje ustanawiają odpowiednie pakiety zabezpieczające dla każdej kategorii ryzyka pakietu kompensowania i przypisują każdą transakcję do tych pakietów zabezpieczających w następujący sposób:
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu transakcje przyporządkowane do kategorii ryzyka stopy procentowej, których pierwotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka jest zmienna inflacji, przypisuje się do oddzielnych pakietów zabezpieczających innych niż pakiety zabezpieczające ustanowione dla transakcji przyporządkowanych do kategorii ryzyka stopy procentowej, których pierwotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka nie jest zmienna inflacji. Te transakcje przypisuje się do tego samego pakietu zabezpieczającego wyłącznie w przypadku gdy ich pierwotny czynnik wpływający na poziom ryzyka, lub najbardziej istotny czynnik wpływający na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, określony jest w tej samej walucie. 2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu instytucje ustanawiają oddzielne pojedyncze pakiety zabezpieczające w każdej kategorii ryzyka dla następujących transakcji:
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu instytucje przypisują transakcje do tego samego pakietu zabezpieczającego właściwej kategorii ryzyka tylko w przypadku gdy ich pierwotny czynnik wpływający na poziom ryzyka, lub najbardziej istotny czynnik wpływający na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, jest identyczny. Do celów akapitu pierwszego lit. b) instytucje przypisują transakcje do tego samego pakietu zabezpieczającego właściwej kategorii ryzyka tylko w przypadku gdy para czynników wpływających na poziom ryzyka w tych transakcjach, o których w nim mowa, jest identyczna, a dwa czynniki wpływające na poziom ryzyka wchodzące w skład tej pary są skorelowane dodatnio. W innym przypadku instytucje przypisują transakcje, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego, do jednego z pakietów zabezpieczających ustanowionych zgodnie z ust. 1, na podstawie tylko jednego z dwóch czynników wpływających na poziom ryzyka, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego. 3. Na wniosek właściwych organów instytucje udostępniają im liczbę pakietów zabezpieczających ustanowionych zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu dla każdej kategorii ryzyka, wraz z pierwotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka, lub najbardziej istotnym czynnikiem wpływającym na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, lub parą czynników wpływających na poziom ryzyka dla każdego z tych pakietów zabezpieczających oraz z liczbą transakcji zawartych w każdym z tych pakietów zabezpieczających. Artykuł 278 Potencjalna przyszła ekspozycja 1. Instytucje obliczają potencjalną przyszłą ekspozycję pakietu kompensowania zgodnie z poniższym wzorem:
gdzie:
Do celów tego obliczenia instytucje uwzględniają narzut z tytułu danej kategorii ryzyka w obliczeniu potencjalnej przyszłej ekspozycji pakietu kompensowania, w przypadku gdy co najmniej jedna transakcja wchodząca w skład pakietu kompensowania została przyporządkowana do tej kategorii ryzyka. 2. Potencjalną przyszłą ekspozycję wielu pakietów kompensowania objętych jedną umową o dostarczenie zabezpieczenia, opisano której mowa w art. 275 ust. 3, oblicza się jako sumę potencjalnych przyszłych ekspozycji wszystkich pojedynczych pakietów kompensowania tak, jakby nie były objęte jakąkolwiek formą umowy o dostarczenie zabezpieczenia. 3. Do celów ust. 1 mnożnik oblicza się w następujący sposób:
gdzie:
Artykuł 279 Obliczanie pozycji ryzyka Do celów obliczenia narzutów z tytułu kategorii ryzyka, o których mowa w art. 280a–280f, instytucje obliczają pozycję ryzyka każdej transakcji wchodzącej w skład pakietu kompensowania w następujący sposób:
Artykuł 279a Delta nadzorcza 1. Instytucje obliczają wartość delty nadzorczej w następujący sposób:
2. Do celów niniejszej sekcji pozycja długa w pierwotnym czynniku wpływającym na poziom ryzyka lub w najbardziej istotnym czynniku wpływającym na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, oznacza, że wartość rynkowa transakcji zwiększa się, gdy zwiększa się wartość tego czynnika wpływającego na poziom ryzyka, a pozycja krótka w pierwotnym czynniku wpływającym na poziom ryzyka lub w najbardziej istotnym czynniku wpływającym na poziom ryzyka w danej kategorii ryzyka dla transakcji, o których mowa w art. 277 ust. 3, oznacza, że wartość rynkowa transakcji zmniejsza się, gdy zwiększa się wartość tego czynnika wpływającego na poziom ryzyka. 3. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 279b Skorygowana kwota referencyjna 1. Instytucje obliczają skorygowaną kwotę referencyjną w następujący sposób:
2. Instytucje określają kwotę referencyjną lub liczbę jednostek instrumentu bazowego do celów obliczenia skorygowanej kwoty referencyjnej transakcji, o której mowa w ust. 1, w następujący sposób:
3. Instytucje przeliczają skorygowaną kwotę referencyjną transakcji na swoją walutę sprawozdawczą po obowiązującym natychmiastowym kursie wymiany w przypadku, gdy zgodnie z niniejszym artykułem skorygowaną kwotę referencyjną oblicza się na podstawie umownej kwoty referencyjnej lub ceny rynkowej liczby jednostek instrumentu bazowego denominowanych w innej walucie. Artykuł 279c Współczynnik terminu zapadalności 1. Instytucje obliczają współczynnik terminu zapadalności w następujący sposób:
2. Do celów ust. 1 rezydualny termin zapadalności jest równy okresowi pozostającemu do najbliższego terminu przeformułowania warunków umowy dla transakcji, które są tak skonstruowane, aby rozliczyć należność z tytułu ekspozycji po określonych terminach płatności, oraz gdy warunki zostają przeformułowane w taki sposób, że wartość rynkowa kontraktu jest równa zeru w tych określonych terminach płatności. Artykuł 280 Współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego Do celów obliczenia narzutu pakietu zabezpieczającego, o którym mowa w art. 280a–280f, współczynnik czynnika nadzorczego pakietu zabezpieczającego є oblicza się w następujący sposób:
Artykuł 280a Narzut z tytułu kategorii ryzyka stopy procentowej 1. Do celów art. 278 instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka stopy procentowej w odniesieniu do danego pakietu kompensowania w następujący sposób:
gdzie:
2. Instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka stopy procentowej dla pakietu zabezpieczającego j w następujący sposób:
gdzie:
3. Do celów obliczania efektywnej kwoty referencyjnej pakietu zabezpieczającego j instytucje w pierwszej kolejności przyporządkowują każdą transakcję wchodzącą w skład pakietu zabezpieczającego do właściwego koszyka w tabeli 2. Instytucje dokonują tego na podstawie terminu zakończenia każdej transakcji, jak określono w art. 279b ust. 1 lit. a): Tabela 2
Następnie instytucje obliczają efektywną kwotę referencyjną pakietu zabezpieczającego j zgodnie z następującym wzorem:
gdzie:
gdzie:
Artykuł 280b Narzut z tytułu kategorii ryzyka walutowego 1. Do celów art. 278 instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka walutowego w odniesieniu do danego pakietu kompensowania w następujący sposób:
gdzie:
2. Instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka walutowego dla pakietu zabezpieczającego j w następujący sposób:
gdzie:
gdzie:
Artykuł 280c Narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego 1. Do celów ust. 2 instytucje ustanawiają właściwe podmioty referencyjne dla ryzyka kredytowego w ramach pakietu kompensowania w następujący sposób:
2. Do celów art. 278 instytucja oblicza narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego w odniesieniu do danego pakietu kompensowania w następujący sposób:
gdzie:
3. Instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka kredytowego w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j w następujący sposób:
gdzie:
4. Instytucje obliczają narzut dla podmiotu referencyjnego dla ryzyka kredytowego k w następujący sposób:
gdzie:
5. Instytucje obliczają współczynnik nadzorczy mający zastosowanie do podmiotu referencyjnego dla ryzyka kredytowego k w następujący sposób:
Artykuł 280d Narzut z tytułu kategorii ryzyka cen akcji 1. Do celów ust. 2 instytucje ustanawiają właściwe podmioty referencyjne dla ryzyka cen akcji w ramach pakietu kompensowania w następujący sposób:
2. Do celów art. 278 instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka cen akcji w odniesieniu do danego pakietu kompensowania w następujący sposób:
gdzie:
3. Instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka cen akcji w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j w następujący sposób:
gdzie:
4. Instytucje obliczają narzut dla podmiotu referencyjnego dla ryzyka cen akcji k w następujący sposób:
gdzie:
Artykuł 280e Narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów 1. Do celów art. 278 instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów w odniesieniu do danego pakietu kompensowania w następujący sposób:
gdzie:
2. Do celów obliczenia narzutu dla pakietu zabezpieczającego z kategorii ryzyka cen towarów w odniesieniu do danego pakietu kompensowania zgodnie z ust. 4 instytucje określają właściwe rodzaje referencyjne pod względem ryzyka cen towarów w odniesieniu do każdego pakietu zabezpieczającego. Transakcje na towarowych instrumentach pochodnych przypisuje się do tego samego rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów wyłącznie w przypadku gdy bazowy instrument towarowy dla tych transakcji ma taki sam charakter, niezależnie od lokalizacji odbioru i jakości instrumentu towarowego. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 właściwe organy mogą wymagać, aby instytucja, która jest w istotnym stopniu eksponowana na ryzyko bazowe różnych pozycji mających taki sam charakter, o czym mowa w ust. 2, określiła rodzaje referencyjne pod względem ryzyka cen towarów dla tych pozycji, uwzględniając większą liczbę właściwości, niż tylko charakter bazowego instrumentu towarowego. W takiej sytuacji transakcje na towarowych instrumentach pochodnych przypisuje się do tego samego rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów wyłącznie w przypadku gdy mają one te same właściwości. 4. Instytucje obliczają narzut z tytułu kategorii ryzyka cen towarów w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j w następujący sposób:
gdzie:
5. Instytucje obliczają narzut dla rodzaju referencyjnego pod względem ryzyka cen towarów k w następujący sposób:
gdzie:
Artykuł 280f Narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka 1. Do celów art. 278 instytucje obliczają narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka w odniesieniu do danego pakietu kompensowania w następujący sposób:
gdzie:
2. Instytucje obliczają narzut z tytułu pozostałych kategorii ryzyka w odniesieniu do pakietu zabezpieczającego j w następujący sposób:
gdzie:
Artykuł 281 Obliczanie wartości ekspozycji 1. Instytucje obliczają jedną wartość ekspozycji na poziomie pakietu kompensowania zgodnie z sekcją 3, z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu. 2. Wartość ekspozycji pakietu kompensowania oblicza się zgodnie z następującymi wymogami:
Artykuł 282 Obliczanie wartości ekspozycji 1. Instytucje mogą obliczyć jedną wartość ekspozycji dla wszystkich transakcji objętych umową o kompensowaniu zobowiązań, jeżeli wszystkie warunki przewidziane w art. 274 ust. 1 zostały spełnione. W przeciwnym razie instytucje obliczają wartość ekspozycji osobno dla każdej transakcji, traktując każdą z nich jako odrębny pakiet kompensowania. 2. Wartość ekspozycji pakietu kompensowania lub transakcji jest równa sumie aktualnego kosztu odtworzenia i potencjalnej przyszłej ekspozycji, pomnożonej przez 1,4. 3. Aktualny koszt odtworzenia, o którym mowa w ust. 2, oblicza się w następujący sposób:
Aby obliczyć aktualny koszt odtworzenia, instytucje aktualizują bieżące wartości rynkowe przynajmniej raz w miesiącu. 4. Instytucje obliczają potencjalną przyszłą ekspozycję, o której mowa w ust. 2, w następujący sposób:
Do celów obliczenia potencjalnej ekspozycji kontraktów na instrumenty pochodne na stopę procentową i na kredytowe instrumenty pochodne zgodnie z lit. b) ppkt (i) oraz (ii) instytucja może zdecydować o zastosowaniu pierwotnego terminu zapadalności, a nie rezydualnego terminu zapadalności kontraktów.”; |
75) |
art. 283 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. W przypadku wszystkich transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i wszystkich transakcji z długim terminem rozliczenia, w odniesieniu do których instytucja nie otrzymała na mocy ust. 1 zezwolenia na stosowanie IMM, instytucja ta korzysta z metod określonych w sekcji 3. Metody te można stosować łącznie na stałe w ramach określonej grupy.”; |
76) |
art. 298 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 298 Skutki uznawania kompensowania za ograniczające ryzyko Kompensowanie do celów sekcji 3–6 uznaje się według zasad określonych w tych sekcjach.”; |
77) |
w art. 299 ust. 2 uchyla się lit. a); |
78) |
w art. 300 wprowadza się następujące zmiany:
|
79) |
art. 301 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 301 Zakres przedmiotowy 1. Niniejsza sekcja ma zastosowanie do poniższych umów i transakcji przez cały okres, gdy pozostają one nierozliczone z kontrahentem centralnym:
Niniejsza sekcja nie ma zastosowania do ekspozycji z tytułu rozliczenia transakcji o charakterze gotówkowym. Instytucje stosują podejście ustanowione w tytule V w odniesieniu do ekspozycji z tytułu transakcji wynikających z takich transakcji oraz wagę ryzyka w wysokości 0 % w odniesieniu do wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania obejmujących wyłącznie takie transakcje. Instytucje stosują podejście określone w art. 307 w odniesieniu do wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania obejmujących, obok transakcji o charakterze gotówkowym, dowolne z umów wymienionych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu. 2. Do celów niniejszej sekcji zastosowanie mają następujące wymogi:
|
80) |
art. 302 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Za pomocą odpowiedniej analizy scenariuszy i odpowiednich testów warunków skrajnych instytucje oceniają, czy poziom funduszy własnych utrzymywanych względem ekspozycji wobec kontrahenta centralnego, w tym ewentualnych przyszłych lub warunkowych ekspozycji na ryzyko kredytowe, ekspozycji wynikających z wkładów do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania oraz – w przypadku gdy instytucja pełni rolę uczestnika rozliczającego – ekspozycji wynikających z ustaleń umownych określonych w art. 304, jest odpowiednio powiązany z rodzajami ryzyka nieodłącznie związanymi z tymi ekspozycjami.”; |
81) |
art. 303 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 303 Traktowanie ekspozycji uczestników rozliczających wobec kontrahentów centralnych 1. Instytucja pełniąca rolę uczestnika rozliczającego – dla własnych celów albo jako pośrednik finansowy między klientem a kontrahentem centralnym – oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu swoich ekspozycji wobec kontrahenta centralnego w następujący sposób:
2. Do celów ust. 1 suma wymogów w zakresie funduszy własnych danej instytucji z tytułu jej ekspozycji wobec kwalifikującego się kontrahenta centralnego wynikających z ekspozycji z tytułu transakcji oraz wkładu do funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania jest ograniczona górnym pułapem w wysokości odpowiadającej sumie wymogów w zakresie funduszy własnych, które miałyby zastosowanie do tych samych ekspozycji, gdyby dany kontrahent centralny był niekwalifikującym się kontrahentem centralnym.”; |
82) |
w art. 304 wprowadza się następujące zmiany:
|
83) |
w art. 305 wprowadza się następujące zmiany:
|
84) |
w art. 306 wprowadza się następujące zmiany:
|
85) |
art. 307 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 307 Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wkładów do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania Instytucja pełniąca rolę uczestnika rozliczającego stosuje następujący sposób traktowania wobec swoich ekspozycji z tytułu swoich wkładów do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania:
|
86) |
w art. 308 wprowadza się następujące zmiany:
|
87) |
art. 309, 310 i 311 otrzymują brzmienie: „Artykuł 309 Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wniesionych z góry wkładów do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania oraz z tytułu niewniesionych wkładów na rzecz niekwalifikującego się kontrahenta centralnego 1. Instytucja stosuje następujący wzór do obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych dla ekspozycji z tytułu wniesionych przez siebie z góry wkładów do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania oraz z tytułu niewniesionych wkładów na rzecz takiego kontrahenta centralnego:
2. Instytucja oblicza kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem dla ekspozycji z tytułu wniesionego przez siebie wkładu do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania do celów art. 92 ust. 3 jako wymogi w zakresie funduszy własnych obliczone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu i pomnożone przez 12,5. Artykuł 310 Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu niewniesionych wkładów do funduszu kwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania Instytucja stosuje wagę ryzyka w wysokości 0 % w odniesieniu do swoich niewniesionych wkładów do funduszu kwalifikującego się kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania. Artykuł 311 Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, którzy przestali spełniać pewne warunki 1. Instytucje stosują podejście określone w niniejszym artykule, jeżeli dowiedzą się z publicznego ogłoszenia lub powiadomienia ze strony organu właściwego dla kontrahenta centralnego, z którego korzystają te instytucje, lub od samego kontrahenta centralnego o tym, że przestanie on spełniać warunki zezwolenia lub uznania, stosownie do przypadku. 2. W przypadku spełnienia warunku określonego w ust. 1 instytucje – w ciągu trzech miesięcy od momentu, w którym dowiedziały się o sytuacji określonej w tym ustępie, lub wcześniej, jeżeli wymagają tego organy właściwe dla tych instytucji – podejmują następujące czynności względem swoich ekspozycji wobec tego kontrahenta centralnego:
|
88) |
w art. 316 ust. 1 dodaje się następujący akapit: „Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu instytucje mogą zdecydować, że nie będą stosować rachunkowych kategorii rachunku zysków i strat na mocy art. 27 dyrektywy 86/635/EWG w odniesieniu do umów leasingu finansowego i operacyjnego do celów obliczenia stosownego wskaźnika, i zamiast tego mogą:
|
89) |
w części trzeciej tytuł IV rozdział 1 otrzymuje brzmienie: „ROZDZIAŁ 1 PRZEPISY OGÓLNE Artykuł 325 Metody obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego 1. Instytucja oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego dla wszystkich pozycji portfela handlowego oraz pozycji portfela bankowego obciążonych ryzykiem walutowym lub ryzykiem cen towarów, zgodnie z następującymi metodami:
2. Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego obliczone zgodnie z metodą standardową, o której mowa w ust. 1 lit. a), oznaczają – stosownie do przypadku – sumę następujących wymogów w zakresie funduszy własnych:
3. Instytucja, która nie została wyłączona z wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w art. 430b zgodnie z art. 325a, przedstawia informacje na temat obliczenia zgodnie z art. 430b w odniesieniu do wszystkich pozycji portfela handlowego oraz pozycji portfela bankowego obciążonych ryzykiem walutowym lub ryzykiem cen towarów zgodnie z następującymi metodami:
4. Instytucja może stosować połączenie metod przedstawionych w ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu na stałe w ramach grupy zgodnie z art. 363. 5. Instytucje nie mogą stosować metody określonej w ust. 3 lit. b) w odniesieniu do instrumentów w swoim portfelu handlowym, które stanowią pozycje sekurytyzacyjne lub pozycje wchodzące w zakres alternatywnego korelacyjnego portfela handlowego (ACTP) określonego w ust. 6, 7 i 8. 6. Pozycje sekurytyzacyjne i kredytowe instrumenty pochodne uruchamiane n-tym niewykonaniem zobowiązania, które spełniają wszystkie następujące kryteria, włącza się do ACTP:
Uznaje się, że rynek dwustronny istnieje wówczas, gdy występują na nim niezależne, składane w dobrej wierze oferty kupna i sprzedaży, tak że możliwe jest określenie w ciągu jednego dnia ceny racjonalnie powiązanej z ostatnią ceną sprzedaży lub bieżącymi kwotowaniami konkurencyjnych, przedstawianych w dobrej wierze, kursów kupna i sprzedaży oraz dokonanie kupna lub sprzedaży po tej cenie w stosunkowo krótkim czasie, który odpowiada obowiązującym zwyczajom handlowym. 7. Do ACTP nie włącza się pozycji z którymkolwiek z poniższych instrumentów bazowych:
8. Instytucje mogą włączyć do ACTP pozycje, które nie są ani pozycjami sekurytyzacyjnymi, ani kredytowymi instrumentami pochodnymi uruchamianymi n-tym niewykonaniem zobowiązania, ale które zabezpieczają inne pozycje tego portfela, pod warunkiem że płynny rynek dwustronny opisany w ust. 6 akapit drugi istnieje w odniesieniu do danego instrumentu lub jego instrumentów bazowych. 9. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych, aby określić sposób, w jaki instytucje mają obliczać wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego dotyczące pozycji portfela bankowego obciążonych ryzykiem walutowym lub ryzykiem cen towarów zgodnie z metodami określonymi w ust. 3 lit. a) i b). EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 września 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 325a Wyłączenia ze szczegółowych wymogów dotyczących sprawozdawczości w odniesieniu do ryzyka rynkowego 1. Instytucja jest wyłączona z wymogu dotyczącego sprawozdawczości określonego w art. 430b, o ile wielkość jej działalności bilansowej i pozabilansowej obciążonej ryzykiem rynkowym ustalona na podstawie oceny przeprowadzanej w odstępach miesięcznych z wykorzystaniem danych z ostatniego dnia miesiąca jest równa każdemu z następujących progów lub niższa niż każdy z następujących progów:
2. Instytucje obliczają wielkość prowadzonej przez siebie działalności bilansowej i pozabilansowej obciążonej ryzykiem rynkowym z wykorzystaniem danych z ostatniego dnia każdego miesiąca zgodnie z następującymi wymogami:
3. Instytucje powiadamiają właściwe organy o obliczaniu lub zaprzestaniu obliczania przez nie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z niniejszym artykułem. 4. Instytucja, która przestaje spełniać którykolwiek z warunków określonych w ust. 1, niezwłocznie powiadamia o tym właściwy organ. 5. Wyłączenie z wymogów dotyczących sprawozdawczości ustanowionych w art. 430b przestaje mieć zastosowanie w ciągu trzech miesięcy od wystąpienia jednej z poniższych sytuacji:
6. Jeżeli instytucja została objęta wymogami dotyczącymi sprawozdawczości określonymi w art. 430b zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, może zostać wyłączona z tych wymogów dotyczących sprawozdawczości tylko wówczas, gdy wykaże właściwemu organowi, że wszystkie warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu były spełnione nieprzerwanie przez okres całego roku. 7. Instytucje nie mogą otwierać, nabywać lub sprzedawać pozycji tylko po to, by spełnić którykolwiek z warunków określonych w ust. 1 w trakcie comiesięcznej oceny. 8. Instytucja kwalifikująca się do zastosowania wobec niej środków określonych w art. 94 jest wyłączona z wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w art. 430b. Artykuł 325b Zezwolenie dotyczące wymogów skonsolidowanych 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i jedynie do celów obliczania pozycji netto i wymogów w zakresie funduszy własnych zgodnie z niniejszym tytułem na zasadzie skonsolidowanej instytucje mogą wykorzystywać pozycje w jednej instytucji lub przedsiębiorstwie do kompensowania pozycji w innej instytucji lub przedsiębiorstwie. 2. Instytucje mogą stosować ust. 1 wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia właściwych organów, które wydają je, jeżeli spełnione zostaną wszystkie poniższe warunki:
3. W przypadku przedsiębiorstw znajdujących się w państwach trzecich, oprócz warunków określonych w ust. 2 należy spełnić wszystkie poniższe warunki:
|
90) |
w części trzeciej tytuł IV dodaje się następujące rozdziały: „ROZDZIAŁ 1a Alternatywna metoda standardowa
Artykuł 325c Zakres i struktura alternatywnej metody standardowej 1. Alternatywną metodę standardową określoną w niniejszym rozdziale wykorzystuje się tylko do celów wymogu dotyczącego sprawozdawczości określonego w art. 430b ust. 1. 2. Instytucje obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z alternatywną metodą standardową dla portfela zawierającego pozycje portfela handlowego lub pozycje portfela bankowego obciążone ryzykiem walutowym lub ryzykiem cen towarów, jako sumę następujących trzech elementów:
Artykuł 325d Definicje Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:
Artykuł 325e Elementy metody opartej na wskaźnikach wrażliwości 1. Instytucje obliczają wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z metodą opartą na wskaźnikach wrażliwości, sumując następujące trzy wymogi w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 325h:
2. Do celów dokonywania obliczeń, o których mowa w ust. 1:
Do celów niniejszego rozdziału za instrumenty cechujące się opcjonalnością uznaje się m.in.: opcje kupna, opcje sprzedaży, górne pułapy, dolne pułapy, opcje swapowe, opcje barierowe i opcje egzotyczne. Opcje wbudowane, takie jak opcje przedpłaty lub opcje zachowania, uznaje się za samodzielne pozycje w opcjach do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. Do celów niniejszego rozdziału instrumenty, których przepływy pieniężne mogą zostać przedstawione w postaci funkcji liniowej wartości referencyjnej instrumentu bazowego, uznaje się za instrumenty pozbawione opcjonalności. Artykuł 325f Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta i ryzyka vega 1. Instytucje stosują czynniki ryzyka delta i ryzyka vega opisane w sekcji 3 podsekcja 1 do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta i ryzyka vega. 2. Przy obliczaniu wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta i ryzyka vega instytucje stosują procedurę określoną w ust. 3–8. 3. Dla każdej klasy ryzyka wskaźnik wrażliwości wszystkich instrumentów objętych wymogami w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta lub ryzyka vega dla wszystkich mających zastosowanie czynników ryzyka delta lub ryzyka vega wchodzących w zakres tej klasy ryzyka oblicza się, stosując odpowiednie wzory przedstawione w sekcji 3 podsekcja 2. Jeżeli wartość danego instrumentu zależy od kilku czynników ryzyka, wskaźnik wrażliwości ustala się odrębnie dla każdego czynnika ryzyka. 4. Wskaźniki wrażliwości przypisuje się do jednego z koszyków »b« w ramach każdej klasy ryzyka. 5. W ramach każdego koszyka »b« kompensuje się dodatnie i ujemne wskaźniki wrażliwości dla tego samego czynnika ryzyka, dzięki czemu uzyskuje się wskaźniki wrażliwości netto (sk) dla każdego czynnika ryzyka k wchodzącego w skład danego koszyka. 6. Wskaźniki wrażliwości netto dla każdego czynnika ryzyka wchodzącego w skład poszczególnych koszyków mnoży się przez odpowiednie wagi ryzyka określone w sekcji 6, dzięki czemu uzyskuje się ważone wskaźniki wrażliwości dla każdego czynnika ryzyka wchodzącego w skład tego koszyka zgodnie z następującym wzorem:
7. Ważone wskaźniki wrażliwości dla poszczególnych czynników ryzyka wchodzących w skład poszczególnych koszyków sumuje się zgodnie z poniższym wzorem, gdzie dolny pułap wartości pierwiastka kwadratowego wynosi zero, dzięki czemu uzyskuje się wskaźnik wrażliwości określonego koszyka. Należy korzystać z odpowiednich korelacji dla ważonych wskaźników wrażliwości w ramach tego samego koszyka (ρkl), określonych w sekcji 6.
8. Wskaźnik wrażliwości określonego koszyka (Kb) oblicza się dla każdego koszyka w ramach danej klasy ryzyka zgodnie z ust. 5, 6 i 7. Po obliczeniu wskaźnika wrażliwości określonego koszyka dla wszystkich koszyków sumuje się ważone wskaźniki wrażliwości dla wszystkich czynników ryzyka we wszystkich koszykach zgodnie z poniższym wzorem, stosując odpowiednie korelacje γbc dla ważonych wskaźników wrażliwości w odrębnych koszykach określone w sekcji 6, dzięki czemu uzyskuje się wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta lub ryzyka vega dla określonej klasy ryzyka:
gdzie:
Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta lub ryzyka vega dla określonej klasy ryzyka oblicza się dla każdej klasy ryzyka zgodnie z ust. 1–8. Artykuł 325g Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia Instytucje obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa art. 461a. Artykuł 325h Sumowanie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta, ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia dla określonej klasy ryzyka 1. Instytucje sumują wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta, ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia dla określonej klasy ryzyka zgodnie z procedurą określoną w ust. 2, 3 i 4. 2. Procedurę obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta, ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia dla określonej klasy ryzyka opisaną w art. 325f i 325g przeprowadza się trzykrotnie dla każdej klasy ryzyka, za każdym razem przy wykorzystaniu innego zestawu parametrów korelacji ρkl (korelacja między czynnikami ryzyka w ramach koszyka) i γbc (korelacja między koszykami w ramach klasy ryzyka). Każdy z tych trzech zestawów odpowiada jednemu z następujących scenariuszy:
3. Instytucje obliczają sumę wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta, ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia dla określonej klasy ryzyka w odniesieniu do każdego scenariusza w celu określenia trzech wymogów w zakresie funduszy własnych dla poszczególnych scenariuszy. 4. Wymóg w zakresie funduszy własnych zgodnie z metodą opartą na wskaźnikach wrażliwości stanowi najwyższy spośród trzech wymogów w zakresie funduszy własnych dla poszczególnych scenariuszy, o których mowa w ust. 3. Artykuł 325i Sposób traktowania instrumentów indeksowych i opcji na wiele instrumentów bazowych Instytucje traktują instrumenty indeksowe i opcje na wiele instrumentów bazowych zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa art. 461a. Artykuł 325j Sposób traktowania przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania Instytucje traktują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 461a. Artykuł 325k Pozycje z tytułu gwarantowania emisji 1. Instytucje mogą korzystać z procedury ustanowionej w niniejszym artykule do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego dla pozycji z tytułu gwarantowania emisji instrumentów dłużnych lub instrumentów kapitałowych. 2. Instytucje stosują jeden z odpowiednich mnożników wymienionych w tabeli 1 w odniesieniu do wskaźników wrażliwości netto wszystkich pozycji z tytułu gwarantowania emisji każdego indywidualnego emitenta, z wyjątkiem pozycji z tytułu gwarantowania emisji, które są subskrybowane lub regwarantowane przez osoby trzecie na podstawie formalnych umów, i obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z metodą określoną w niniejszym rozdziale na podstawie skorygowanych wskaźników wrażliwości netto. Tabela 1
Do celów niniejszego artykułu »dzień roboczy 0« oznacza dzień roboczy, w którym instytucja podejmuje bezwarunkowe zobowiązanie przejęcia określonej liczby papierów wartościowych po ustalonej cenie. 3. Instytucje powiadamiają właściwe organy o zastosowaniu procedury ustanowionej w niniejszym artykule.
Artykuł 325l Czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej 1. W odniesieniu do wszystkich czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej, z uwzględnieniem ryzyka inflacji i ryzyka bazy walutowej, dla każdej waluty stosuje się jeden koszyk, w którym uwzględnia się różne rodzaje czynników ryzyka. Czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej delta mające zastosowanie do instrumentów wrażliwych na stopę procentową odpowiadają odpowiednim stopom wolnym od ryzyka wyznaczonym w odniesieniu do danej waluty dla każdego z następujących terminów zapadalności: 0,25 roku, 0,5 roku, 1 rok, 2 lata, 3 lata, 5 lat, 10 lat, 15 lat, 20 lat, 30 lat. Instytucje przyporządkowują czynniki ryzyka do określonych punktów w drodze interpolacji liniowej lub stosując metodę w największym stopniu zgodną z funkcjami wyceny wykorzystywanymi przez niezależną komórkę kontroli ryzyka instytucji, aby przekazywać kadrze kierowniczej wyższego szczebla informacje na temat ryzyka rynkowego lub na temat zysków i strat. 2. Instytucje otrzymują stopy wolne od ryzyka dla poszczególnych walut z instrumentów rynku pieniężnego ujętych w portfelu handlowym instytucji i posiadających najmniejsze ryzyko kredytowe, takich jak jednodniowe transakcje swap na rynku międzybankowym. 3. Jeżeli instytucje nie mogą zastosować metody, o której mowa w ust. 2, stopy wolne od ryzyka opierają się na co najmniej jednej zakładanej rynkowej krzywej swapu, które dana instytucja wykorzystuje do wyceny pozycji według wartości rynkowej, np. takich jak krzywe swapu międzybankowej stopy procentowej. Jeżeli dane dotyczące zakładanych rynkowych krzywych swapu opisane w ust. 2 i w niniejszym ustępie akapit pierwszy są niewystarczające, stopy wolne od ryzyka można wyprowadzić z najwłaściwszej krzywej obligacji skarbowej dla danej waluty. Jeżeli instytucje wykorzystują czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej wyprowadzone zgodnie z procedurą ustanowioną w niniejszym ustępie akapit drugi w odniesieniu do instrumentów długu państwowego, instrumentu długu państwowego nie wyłącza się z wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka spreadu kredytowego. W tych przypadkach, gdzie nie jest możliwe oddzielenie stopy wolnej od ryzyka od elementu spreadu kredytowego, wskaźnik wrażliwości na czynnik ryzyka przypisuje się zarówno do klasy ryzyka ogólnego stopy procentowej, jak i do klasy ryzyka spreadu kredytowego. 4. W przypadku czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej każda waluta stanowi osobny koszyk. Instytucje przypisują czynnikom ryzyka w ramach tego samego koszyka, ale o różnych terminach zapadalności, inną wagę ryzyka zgodnie z sekcją 6. Instytucje stosują dodatkowe czynniki ryzyka dotyczące ryzyka inflacji w odniesieniu do instrumentów dłużnych, których przepływy pieniężne są funkcjonalnie zależne od stóp inflacji. Tego rodzaju dodatkowe czynniki ryzyka składają się z jednego wektora zakładanych rynkowych stóp inflacji o różnych terminach zapadalności dla poszczególnych walut. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest stóp inflacji wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. 5. Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości instrumentu na dodatkowy czynnik ryzyka dotyczący ryzyka inflacji, o którym mowa w ust. 4, jako zmianę wartości tego instrumentu, zgodnie z jego modelem wyceny, w wyniku przesunięcia o 1 punkt bazowy w każdym z elementów wektora. Każda waluta stanowi osobny koszyk. W ramach każdego koszyka instytucje traktują inflację jako pojedynczy czynnik ryzyka niezależnie od liczby elementów każdego wektora. Instytucje kompensują wszystkie wskaźniki wrażliwości na inflację w ramach koszyka, obliczone w sposób opisany w niniejszym ustępie, aby uzyskać jeden wskaźnik wrażliwości netto na koszyk. 6. Instrumenty dłużne, które wiążą się z płatnościami w różnych walutach, również podlegają ryzyku bazy walutowej pomiędzy tymi walutami. Do celów metody opartej na wskaźnikach wrażliwości czynnikami ryzyka, które mają stosować instytucje, jest ryzyko bazy walutowej w odniesieniu do każdej waluty w stosunku do dolara amerykańskiego albo euro. Instytucje obliczają bazy walutowe, które nie odnoszą się do bazy w stosunku do dolara amerykańskiego ani do bazy w stosunku do euro, stosując »bazę w stosunku do dolara amerykańskiego« albo »bazę w stosunku do euro«. Każdy czynnik ryzyka bazy walutowej składa się z jednego wektora bazy walutowej o różnych terminach zapadalności dla poszczególnych walut. W przypadku każdego instrumentu dłużnego wektor składa się z tylu elementów, ile jest baz walutowych wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. Każda waluta stanowi odrębny koszyk. Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości instrumentu na czynnik ryzyka bazy walutowej jako zmianę wartości tego instrumentu, zgodnie z jego modelem wyceny, w wyniku przesunięcia o 1 punkt bazowy w każdym z elementów wektora. Każda waluta stanowi osobny koszyk. W obrębie każdego koszyka istnieją dwa możliwe odrębne czynniki ryzyka: baza w stosunku do euro i baza w stosunku do dolara amerykańskiego, niezależnie od liczby elementów, z których składa się wektor każdej bazy walutowej. Maksymalna liczba wskaźników wrażliwości netto na koszyk wynosi dwa. 7. Czynnikami ryzyka ogólnego stopy procentowej vega mającymi zastosowanie do opcji o instrumentach bazowych, które są wrażliwe na ryzyko ogólne stopy procentowej, są zmienności implikowane odnośnych stóp wolnych od ryzyka, jak opisano w ust. 2 i 3, które przypisuje się do koszyków w zależności od waluty i przyporządkowuje się następującym terminom zapadalności w ramach każdego koszyka: 0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat. Istnieje jeden koszyk na każdą walutę. Do celów kompensowania instytucje uznają, że zmienności implikowane związane z tymi samymi stopami wolnymi od ryzyka oraz przyporządkowane do tych samych terminów zapadalności stanowią ten sam czynnik ryzyka. Jeżeli instytucje przyporządkowują zmienności implikowane do terminów zapadalności, jak określono w niniejszym ustępie, zastosowanie mają następujące wymogi:
8. Czynniki ryzyka ogólnego stopy procentowej zakrzywienia, które mają stosować instytucje, składają się z jednego wektora stóp wolnych od ryzyka, reprezentującego konkretną wolną od ryzyka krzywą dochodowości, na walutę. Każda waluta stanowi odrębny koszyk. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest różnych terminów zapadalności stóp wolnych od ryzyka wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. 9. Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości instrumentu na każdy czynnik ryzyka wykorzystywany we wzorze na ryzyko zakrzywienia zgodnie z art. 325g. Do celów ryzyka zakrzywienia instytucje uznają wektory odpowiadające różnym krzywym dochodowości oraz posiadające różną liczbę elementów za ten sam czynnik ryzyka, pod warunkiem że wspomniane wektory odpowiadają tej samej walucie. Instytucje kompensują wskaźniki wrażliwości na ten sam czynnik ryzyka. W każdym koszyku może być tylko jeden wskaźnik wrażliwości netto. Nie ustanawia się żadnych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia w odniesieniu do ryzyka inflacji i ryzyka bazy walutowej. Artykuł 325m Czynniki ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych 1. Czynnikami ryzyka spreadu kredytowego delta, które mają stosować instytucje w odniesieniu do instrumentów niesekurytyzacyjnych wrażliwych na spready kredytowe, są stopy spreadu kredytowego emitenta tych instrumentów wyprowadzone z odpowiednich instrumentów dłużnych oraz swapów ryzyka kredytowego i przyporządkowane do każdego z następujących terminów zapadalności: 0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat. Instytucje stosują jeden czynnik ryzyka w odniesieniu do każdego emitenta i terminu zapadalności bez względu na to, czy wspomniane stopy spreadu kredytowego emitenta wyprowadzono z instrumentów dłużnych czy ze swapów ryzyka kredytowego. Koszyki są koszykami sektorowymi, o których mowa w sekcji 6, i każdy koszyk obejmuje wszystkie czynniki ryzyka przypisane do danego sektora. 2. Czynnikami ryzyka spreadu kredytowego vega, które mają stosować instytucje w odniesieniu do opcji o niesekurytyzacyjnych instrumentach bazowych wrażliwych na spread kredytowy, są zmienności implikowane stóp spreadu kredytowego emitenta instrumentu bazowego wyprowadzone w sposób określony w ust. 1, które przyporządkowuje się do następujących terminów zapadalności zgodnie z terminem zapadalności opcji podlegającej wymogom w zakresie funduszy własnych: 0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat. Wykorzystuje się te same koszyki, które wykorzystano w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego delta dla pozycji niesekurytyzacyjnych. 3. Czynniki ryzyka spreadu kredytowego zakrzywienia, które mają stosować instytucje w odniesieniu do instrumentów niesekurytyzacyjnych, obejmują jeden wektor stóp spreadu kredytowego reprezentujący krzywą spreadu kredytowego specyficzną dla emitenta. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest różnych terminów zapadalności stóp spreadu kredytowego wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. Wykorzystuje się te same koszyki, które wykorzystano w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego delta dla pozycji niesekurytyzacyjnych. 4. Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości instrumentu na każdy czynnik ryzyka wykorzystywany we wzorze na ryzyko zakrzywienia zgodnie z art. 325g. Do celów ryzyka zakrzywienia instytucje uznają wektory o różnej liczbie elementów wyprowadzone na podstawie odpowiednich instrumentów dłużnych albo swapów ryzyka kredytowego za ten sam czynnik ryzyka, pod warunkiem że wspomniane wektory odpowiadają temu samemu emitentowi. Artykuł 325n Czynniki ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do sekurytyzacji 1. Instytucje stosują czynniki ryzyka spreadu kredytowego, o których mowa w ust. 3, do pozycji sekurytyzacyjnych, które zostały włączone do ACTP zgodnie z art. 325 ust. 6, 7 i 8. Instytucje stosują czynniki ryzyka spreadu kredytowego, o których mowa w ust. 5, do pozycji sekurytyzacyjnych, które nie zostały włączone do ACTP zgodnie z art. 325 ust. 6, 7 i 8. 2. Koszyki mające zastosowanie do ryzyka spreadu kredytowego sekurytyzacji, które zostały włączone do ACTP, pokrywają się z koszykami mającymi zastosowanie do ryzyka spreadu kredytowego pozycji niesekurytyzacyjnych, o których mowa w sekcji 6. Koszyki mające zastosowanie do ryzyka spreadu kredytowego sekurytyzacji, które nie zostały włączone do ACTP, są odrębne dla danej kategorii klasy ryzyka, o której mowa w sekcji 6. 3. Czynniki ryzyka spreadu kredytowego, które mają stosować instytucje do pozycji sekurytyzacyjnych, które zostały włączone do ACTP, są następujące:
4. Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości pozycji sekurytyzacyjnej na każdy czynnik ryzyka wykorzystywany we wzorze na ryzyko zakrzywienia, jak określono w art. 325g. Do celów ryzyka zakrzywienia instytucje uznają wektory wyprowadzone z odpowiednich instrumentów dłużnych albo swapów ryzyka kredytowego oraz posiadające różną liczbę elementów za ten sam czynnik ryzyka, pod warunkiem że wspomniane wektory odpowiadają temu samemu emitentowi. 5. Czynniki ryzyka spreadu kredytowego, które mają stosować instytucje do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP, odnoszą się do spreadu transzy, a nie do spreadu instrumentów bazowych i są następujące:
Artykuł 325o Czynniki ryzyka cen akcji 1. Koszykami dla wszystkich czynników ryzyka cen akcji są koszyki sektorowe, o których mowa w sekcji 6. 2. Czynnikami ryzyka delta cen akcji, które mają stosować instytucje, są wszystkie ceny kasowe akcji i wszystkie stopy repo akcji. Do celów ryzyka cen akcji konkretną krzywą repo akcji stanowi pojedynczy czynnik ryzyka wyrażony jako wektor stóp repo w odniesieniu do różnych terminów zapadalności. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest różnych terminów zapadalności stóp repo wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości instrumentu na czynnik ryzyka cen akcji jako zmianę wartości tego instrumentu, zgodnie z jego modelem wyceny, w wyniku przesunięcia o 1 punkt bazowy w każdym z elementów wektora. Instytucje kompensują wskaźniki wrażliwości na czynnik ryzyka stopy repo tego samego udziałowego papieru wartościowego bez względu na liczbę elementów każdego wektora. 3. Czynnikami ryzyka vega cen akcji, które mają stosować instytucje do opcji o instrumentach bazowych wrażliwych na akcje, są zmienności implikowane cen kasowych akcji, które przyporządkowuje się do następujących terminów zapadalności zgodnie z terminami zapadalności odpowiadających im opcji podlegających wymogom w zakresie funduszy własnych: 0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat. Nie ustanawia się żadnych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka vega w odniesieniu do stóp repo akcji. 4. Czynnikami ryzyka zakrzywienia cen akcji, które mają stosować instytucje do opcji o instrumentach bazowych wrażliwych na akcje, są wszystkie ceny kasowe akcji niezależnie od terminu zapadalności odpowiadających im opcji. Nie ustanawia się żadnych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka zakrzywienia w odniesieniu do stóp repo akcji. Artykuł 325p Czynniki ryzyka cen towarów 1. Koszykami dla wszystkich czynników ryzyka cen towarów są koszyki sektorowe, o których mowa w sekcji 6. 2. Czynnikami ryzyka delta cen towarów, które mają stosować instytucje w odniesieniu do instrumentów wrażliwych na towary, są wszystkie ceny kasowe towarów dla poszczególnych rodzajów towarów i dla każdego z następujących terminów zapadalności: 0,25 roku, 0,5 roku, 1 rok, 2 lata, 3 lata, 5 lat, 10 lat, 15 lat, 20 lat, 30 lat. Instytucje uznają, że dwie ceny towarów tego samego rodzaju towaru i o tym samym terminie zapadalności stanowią ten sam czynnik ryzyka wyłącznie wówczas, gdy zbiory warunków prawnych dotyczących lokalizacji dostawy są identyczne. 3. Czynnikami ryzyka vega cen towarów, które mają stosować instytucje do opcji o instrumentach bazowych wrażliwych na towary, są zmienności implikowane cen towarów dla poszczególnych rodzajów towarów, które przyporządkowuje się do następujących terminów zapadalności zgodnie z terminami zapadalności odpowiadających im opcji podlegających wymogom w zakresie funduszy własnych: 0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat. Instytucje uznają wskaźniki wrażliwości na ten sam rodzaj towaru przypisane do tego samego terminu zapadalności za pojedynczy czynnik ryzyka, który następnie kompensują. 4. Czynnikami ryzyka zakrzywienia cen towarów, które mają stosować instytucje do opcji o instrumentach bazowych wrażliwych na towary, jest jeden zestaw cen towarów o różnych terminach zapadalności dla poszczególnych rodzajów towarów, wyrażony jako wektor. W przypadku każdego instrumentu wektor składa się z tylu elementów, ile jest cen tego towaru wykorzystywanych przez instytucję jako zmienne w jej modelu wyceny dla tego instrumentu. Instytucje nie rozróżniają cen towarów według lokalizacji dostawy. Wrażliwość instrumentu na każdy czynnik ryzyka wykorzystywany we wzorze na ryzyko zakrzywienia oblicza się w sposób określony w art. 325g. Do celów ryzyka zakrzywienia instytucje uznają wektory posiadające różną liczbę elementów za ten sam czynnik ryzyka, pod warunkiem że wspomniane wektory odpowiadają temu samemu rodzajowi towarów. Artykuł 325q Czynniki ryzyka walutowego 1. Czynnikami ryzyka walutowego delta, które mają stosować instytucje w odniesieniu do instrumentów wrażliwych na kurs walutowy, są wszystkie natychmiastowe kursy wymiany między walutą, w której instrument jest denominowany, a walutą sprawozdawczą instytucji. Istnieje jeden koszyk na parę walutową zawierający pojedynczy czynnik ryzyka i pojedynczy wskaźnik wrażliwości netto. 2. Czynnikami ryzyka walutowego vega, które mają stosować instytucje do opcji o instrumentach bazowych wrażliwych na kurs walutowy, są zmienności implikowane kursów wymiany między parami walutowymi, o których mowa w ust. 1. Wspomniane zmienności implikowane kursów wymiany przyporządkowuje się do następujących terminów zapadalności zgodnie z terminami zapadalności odpowiadających im opcji podlegających wymogom w zakresie funduszy własnych: 0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat. 3. Czynniki ryzyka walutowego zakrzywienia, które mają stosować instytucje do opcji o instrumentach bazowych wrażliwych na kurs walutowy, są takie same jak czynniki, o których mowa w ust. 1. 4. Od instytucji nie wymaga się dokonywania rozróżnienia wariantów waluty funkcjonujących na rynku wewnętrznym (ang. onshore) i zewnętrznym (ang. offshore) w odniesieniu do wszystkich czynników ryzyka walutowego: delta, vega i zakrzywienia.
Artykuł 325r Wskaźniki wrażliwości ryzyka delta 1. Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości na ryzyko ogólne stopy procentowej (GIRR) delta w następujący sposób:
2. Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości na ryzyko spreadu kredytowego delta dla wszystkich pozycji sekurytyzacyjnych i pozycji niesekurytyzacyjnych w następujący sposób:
gdzie:
3. Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości na ryzyko ceny akcji delta w następujący sposób:
4. Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości na ryzyko cen towarów delta w odniesieniu do każdego czynnika ryzyka k w następujący sposób:
gdzie:
5. Instytucje obliczają wskaźniki wrażliwości na ryzyko kursu walutowego delta w odniesieniu do każdego czynnika ryzyka walutowego k w następujący sposób:
gdzie:
Artykuł 325s Wskaźniki wrażliwości na ryzyko vega 1. Instytucje obliczają wskaźnik wrażliwości opcji na ryzyko vega w odniesieniu do danego czynnika ryzyka k w następujący sposób:
gdzie:
2. W przypadku klas ryzyka, w których czynniki ryzyka vega posiadają wymiar terminu zapadalności, ale zasady dotyczące przyporządkowywania czynników ryzyka nie mają zastosowania, ponieważ opcje nie mają terminu zapadalności, instytucje przyporządkowują te czynniki ryzyka do najdłuższego przewidzianego terminu zapadalności. Tego rodzaju opcje są przedmiotem narzutu z tytułu ryzyka rezydualnego. 3. W przypadku opcji, które nie posiadają kursu wykonania ani bariery, oraz opcji posiadających wiele kursów wykonania lub barier instytucje stosują przyporządkowanie do kursów wykonania i terminu zapadalności stosowanych wewnętrznie przez instytucję do wyceny opcji. Tego rodzaju opcje są również przedmiotem narzutu z tytułu ryzyka rezydualnego. 4. Instytucje nie obliczają ryzyka vega dla transz sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP zgodnie z art. 325 ust. 6, 7 i 8 i niemających zmienności implikowanej. Dla takich transz sekurytyzacyjnych oblicza się wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka delta i ryzyka zakrzywienia. Artykuł 325t Wymogi w zakresie obliczeń wskaźników wrażliwości 1. Instytucje wyprowadzają wskaźniki wrażliwości ze stosowanych przez instytucję modeli wyceny, które służą jako podstawa przeznaczonych dla kadry kierowniczej wyższego szczebla sprawozdań na temat zysków i strat, wykorzystując w tym celu wzory określone w niniejszej podsekcji. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego właściwe organy mogą zażądać od instytucji, która otrzymała zezwolenie na stosowanie alternatywnej metody modeli wewnętrznych określonej w rozdziale 1b, by stosowała funkcje wyceny systemu pomiaru ryzyka swojej metody modeli wewnętrznych przy obliczaniu wskaźników wrażliwości na mocy niniejszego rozdziału do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego i odnośnej sprawozdawczości zgodnie z art. 430b ust. 3. 2. Przy obliczaniu wskaźników wrażliwości na ryzyko delta instrumentów cechujących się opcjonalnością, o których mowa w art. 325e ust. 2 lit. a), instytucje mogą przyjąć, że czynniki ryzyka związane ze zmiennością implikowaną pozostają stałe. 3. Przy obliczaniu wskaźników wrażliwości na ryzyko vega instrumentów cechujących się opcjonalnością, o których mowa w art. 325e ust. 2 lit. b), zastosowanie mają następujące wymogi:
4. Instytucje obliczają wszystkie wskaźniki wrażliwości, z wyjątkiem wskaźników wrażliwości na korekty wyceny kredytowej. 5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, z zastrzeżeniem zezwolenia właściwych organów, instytucja może stosować alternatywne definicje wskaźników wrażliwości na ryzyko delta przy obliczaniu wymogów w zakresie funduszy własnych danej pozycji portfela handlowego na mocy niniejszego rozdziału, o ile instytucja ta spełnia wszystkie następujące warunki:
6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, z zastrzeżeniem zezwolenia właściwych organów, instytucja może obliczać wskaźniki wrażliwości na ryzyko vega na podstawie liniowych przekształceń alternatywnych definicji wskaźników wrażliwości przy obliczaniu wymogów w zakresie funduszy własnych danej pozycji portfela handlowego na mocy niniejszego rozdziału, o ile instytucja ta spełnia oba następujące warunki:
Artykuł 325u Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rezydualnego 1. Oprócz wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, o których mowa w sekcji 2, instytucje stosują dodatkowe wymogi w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do instrumentów, które mają ekspozycję na ryzyko rezydualne zgodnie z niniejszym artykułem. 2. Uznaje się, że instrumenty mają ekspozycję na ryzyko rezydualne, jeżeli spełniają dowolny z następujących warunków:
3. Instytucje obliczają dodatkowe wymogi w zakresie funduszy własnych, o których mowa w ust. 1, jako sumę kwot referencyjnych brutto instrumentów, o których mowa w ust. 2, pomnożoną przez następujące wagi ryzyka:
4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 instytucja nie stosuje wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rezydualnego w przypadku instrumentu, który spełnia dowolny z następujących warunków:
5. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu doprecyzowania, czym jest egzotyczny instrument bazowy oraz które instrumenty są instrumentami obciążonymi ryzykiem rezydualnym do celów ust. 2. Opracowując te projekty regulacyjnych standardów technicznych, EUNB bada, czy ryzyko długowieczności, pogodę, klęski żywiołowe i przyszłą zrealizowaną zmienność należy uznać za egzotyczne instrumenty bazowe. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2021 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Artykuł 325v Definicje i przepisy ogólne 1. Do celów niniejszej sekcji stosuje się następujące definicje:
2. Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania mają zastosowanie do instrumentów dłużnych i kapitałowych, do instrumentów pochodnych, których instrumentami bazowymi są instrumenty dłużne i kapitałowe, oraz do instrumentów pochodnych, na których wypłaty lub wartości godziwe ma wpływ niewykonanie zobowiązania przez dłużnika innego niż kontrahent będący stroną tegoż instrumentu pochodnego. Instytucje obliczają wymogi w zakresie ryzyka niewykonania zobowiązania osobno dla każdego z następujących rodzajów instrumentów: instrumentów niesekurytyzacyjnych, instrumentów sekurytyzacyjnych, które nie zostały włączone do ACTP oraz instrumentów sekurytyzacyjnych, które zostały włączone do ACTP. Ostateczne wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania przez instytucje stanowią sumę tych trzech elementów.
Artykuł 325w Kwoty brutto z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania 1. Instytucje obliczają kwoty JTD brutto w odniesieniu do każdej ekspozycji długiej z tytułu instrumentów dłużnych w następujący sposób:
2. Instytucje obliczają kwoty JTD brutto w odniesieniu do każdej ekspozycji krótkiej z tytułu instrumentów dłużnych w następujący sposób:
3. Do celów obliczeń określonych w ust. 1 i 2, LGD odnosząca się do instrumentów dłużnych, którą mają stosować instytucje, jest następująca:
4. Do celów obliczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, kwoty referencyjne określa się w następujący sposób:
5. W odniesieniu do ekspozycji z tytułu instrumentów kapitałowych instytucje obliczają kwoty JTD brutto w następujący sposób zamiast korzystać ze wzorów, o których mowa w ust. 1 i 2:
6. Instytucje przypisują LGD w wysokości 100 % instrumentom kapitałowym do celów obliczeń, o których mowa w ust. 5. 7. W przypadku ekspozycji na ryzyko niewykonania zobowiązania wynikające z instrumentów pochodnych, których wypłaty w przypadku niewykonania zobowiązania przez dłużnika nie są związane z kwotą referencyjną konkretnego instrumentu wyemitowanego przez tego dłużnika ani z LGD dłużnika, ani z instrumentem wyemitowanym przez tego dłużnika, instytucje stosują alternatywne metody szacowania kwot JTD brutto. 8. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2021 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 325x Kwoty netto z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania 1. Instytucje obliczają kwoty JTD netto, kompensując kwoty JTD brutto w odniesieniu do ekspozycji krótkich i długich. Kompensowanie jest możliwe wyłącznie między ekspozycjami wobec tego samego dłużnika, jeżeli ekspozycje krótkie posiadają taki sam stopień uprzywilejowania jak ekspozycje długie lub niższy. 2. Kompensowanie jest pełne albo częściowe w zależności od terminów zapadalności ekspozycji objętych kompensowaniem:
3. Jeżeli kompensowanie nie jest możliwe, kwoty JTD brutto są równe kwotom JTD netto w przypadku ekspozycji, których termin zapadalności wynosi co najmniej jeden rok. Kwoty JTD brutto o terminie zapadalności krótszym niż jeden rok mnoży się przez wartość równą stosunkowi terminu zapadalności ekspozycji do okresu wynoszącego jeden rok, o dolnym pułapie wynoszącym 3 miesiące, w celu obliczenia kwot JTD netto. 4. Do celów ust. 2 i 3 uwzględnia się terminy zapadalności kontraktów na instrumenty pochodne, a nie terminy zapadalności ich instrumentów bazowych. Pieniężnym ekspozycjom z tytułu instrumentów kapitałowych przypisuje się termin zapadalności wynoszący jeden rok albo trzy miesiące, według uznania instytucji. Artykuł 325y Obliczanie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania 1. Niezależnie od rodzaju kontrahenta kwoty JTD netto mnoży się przez wagi ryzyka niewykonania zobowiązania, które odpowiadają ich jakości kredytowej określonej w tabeli 2: Tabela 2
2. Ekspozycjom, którym przypisano by wagę ryzyka wynoszącą 0 % przy zastosowaniu metody standardowej dla ryzyka kredytowego zgodnie z tytułem II rozdział 2, przypisuje się wagę ryzyka niewykonania zobowiązania wynoszącą 0 % w odniesieniu do wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania. 3. Ważoną kwotę JTD netto przypisuje się do następujących koszyków: przedsiębiorstwa, państwa oraz samorządy terytorialne / gminy. 4. Ważone kwoty JTD netto agreguje się w ramach każdego koszyka zgodnie z następującym wzorem:
Do celów obliczenia DRCb oraz WtS, pozycje długie i pozycje krótkie sumuje się w odniesieniu do wszystkich pozycji w ramach koszyka, bez względu na stopień jakości kredytowej, do którego te pozycje są przypisane, co skutkuje powstaniem specyficznych dla danego koszyka wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania. 5. Ostateczny wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych oblicza się jako prostą sumę wymogów w zakresie funduszy własnych na poziomie koszyka.
Artykuł 325z Kwoty z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania 1. Kwotami brutto z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania (JTD brutto) w odniesieniu do ekspozycji sekurytyzacyjnych jest ich wartość rynkowa lub, jeżeli ich wartość rynkowa nie jest dostępna, ich wartość godziwa określona zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości. 2. Kwoty netto z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania (JTD netto) określa się w drodze kompensowania kwot JTD brutto w odniesieniu do pozycji długich i kwot JTD brutto w odniesieniu do pozycji krótkich. Kompensowanie jest możliwe wyłącznie między ekspozycjami sekurytyzacyjnymi o tej samej puli aktywów bazowych i należącymi do tej samej transzy. Nie jest dozwolone kompensowanie między ekspozycjami sekurytyzacyjnymi o różnych pakietach aktywów bazowych, nawet jeżeli punkt inicjujący i punkt kończący są takie same. 3. Jeżeli dekomponując lub łącząc istniejące ekspozycje sekurytyzacyjne, można doskonale odwzorować inne istniejące ekspozycje sekurytyzacyjne, z wyjątkiem terminu zapadalności, do celów kompensowania zamiast istniejących ekspozycji sekurytyzacyjnych można wykorzystać ekspozycje wynikające z dekompozycji lub z połączenia. 4. Jeżeli dekomponując lub łącząc istniejące ekspozycje w podmiotach bazowych, można doskonale odwzorować strukturę całej transzy istniejącej ekspozycji sekurytyzacyjnej, do celów kompensowania zamiast istniejących ekspozycji sekurytyzacyjnych można wykorzystać ekspozycje wynikające z dekompozycji lub z połączenia. Jeżeli podmioty bazowe wykorzystuje się w ten sposób, wyklucza się je z traktowania ryzyka niewykonania zobowiązania z tytułu pozycji niesekurytyzacyjnych. 5. Art. 325x ma zastosowanie zarówno do istniejących ekspozycji sekurytyzacyjnych, jak i ekspozycji sekurytyzacyjnych wykorzystywanych zgodnie z ust. 3 lub 4 niniejszego artykułu. Odnośnymi terminami zapadalności są terminy zapadalności transz sekurytyzacyjnych. Artykuł 325aa Obliczanie wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do sekurytyzacji 1. Kwoty JTD netto dotyczące ekspozycji sekurytyzacyjnych mnoży się przez 8 % wagi ryzyka, która ma zastosowanie do danej ekspozycji sekurytyzacyjnej, w tym prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji (sekurytyzacji STS), w portfelu bankowym zgodnie z hierarchią metod określoną w tytule II rozdział 5 sekcja 3, niezależnie od rodzaju kontrahenta. 2. Termin zapadalności wynoszący jeden rok ma zastosowanie do wszystkich transz, w przypadku których wagi ryzyka oblicza się zgodnie z SEC-IRBA i SEC-ERBA. 3. Ważone ryzykiem kwoty JTD w odniesieniu do poszczególnych pieniężnych ekspozycji sekurytyzacyjnych ogranicza się do wartości godziwej pozycji. 4. Ważone ryzykiem kwoty JTD netto przypisuje się do następujących koszyków:
Do celów akapitu pierwszego, do przedmiotowych jedenastu klas aktywów należą: ABCP, kredyty na zakup samochodu / leasing samochodów, papiery wartościowe zabezpieczone spłatami mieszkaniowych kredytów hipotecznych (RMBS), karty kredytowe, papiery wartościowe zabezpieczone spłatami komercyjnych kredytów hipotecznych (CMBS), instrumenty typu CLO, instrumenty typu CDO-squared, małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), kredyty studenckie, inne detaliczne, inne hurtowe. Cztery regiony obejmują: Azję, Europę, Amerykę Północną oraz resztę świata. 5. Aby przypisać ekspozycję sekurytyzacyjną do koszyka, instytucje opierają się na klasyfikacji powszechnie stosowanej na rynku. Instytucje przypisują każdą ekspozycję sekurytyzacyjną wyłącznie do jednego z koszyków, o których mowa w ust. 4. Każdą ekspozycję sekurytyzacyjną, której instytucja nie może przypisać do koszyka klasy aktywów lub regionu, przypisuje się, odpowiednio, do klasy aktywów »inne detaliczne« lub »inne hurtowe« lub do regionu »reszta świata«. 6. Ważone kwoty JTD netto agreguje się w obrębie każdego koszyka w ten sam sposób, co w przypadku ryzyka niewykonania zobowiązania związanego z ekspozycjami niesekurytyzacyjnymi z zastosowaniem wzoru przedstawionego w art. 325y ust. 4, co skutkuje powstaniem wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do każdego koszyka. 7. Ostateczny wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP oblicza się jako prostą sumę wymogów w zakresie funduszy własnych na poziomie koszyka.
Artykuł 325ab Zakres 1. W przypadku ACTP wymogi w zakresie funduszy własnych obejmują ryzyko niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ekspozycji sekurytyzacyjnych i niesekurytyzacyjnych instrumentów zabezpieczających. Takie instrumenty zabezpieczające wyłącza się z obliczeń ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych. Nie istnieje korzyść z dywersyfikacji między wymogami w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych, wymogami w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP oraz wymogami w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP. 2. W przypadku będących przedmiotem obrotu niesekurytyzacyjnych kredytowych instrumentów pochodnych i niesekurytyzacyjnych instrumentów pochodnych na akcje kwoty JTD dla poszczególnych elementów składowych ustala się, stosując metodę pełnego przeglądu. Artykuł 325ac Kwoty z tytułu niespodziewanego niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ACTP 1. Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:
2. Kwotami JTD brutto w odniesieniu do ekspozycji sekurytyzacyjnych i ekspozycji niesekurytyzacyjnych w ACTP jest ich wartość rynkowa lub, jeżeli ich wartość rynkowa nie jest dostępna, ich wartość godziwa określona zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości. 3. Produkty uruchamiane n-tym niewykonaniem zobowiązania są traktowane jako produkty transzowane o następujących punktach inicjujących i kończących:
4. Kwoty JTD netto określa się w drodze kompensowania kwot JTD brutto w odniesieniu do pozycji długich i kwot JTD brutto w odniesieniu do pozycji krótkich. Kompensowanie jest możliwe wyłącznie pomiędzy ekspozycjami, których wszystkie właściwości poza terminem zapadalności są identyczne. Kompensowanie jest możliwe wyłącznie w następujących przypadkach:
Artykuł 325ad Obliczanie wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ACTP 1. Kwoty JTD netto mnoży się przez:
2. Ważone ryzykiem kwoty JTD netto przypisuje się do koszyków, które odpowiadają indeksowi. 3. Ważone kwoty JTD netto agreguje się w ramach każdego koszyka zgodnie z następującym wzorem:
4. Instytucje obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do ACTP, stosując następujący wzór:
gdzie:
Artykuł 325ae Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka ogólnego stopy procentowej 1. W odniesieniu do walut nieuwzględnionych w podkategorii walut o największej płynności, o której mowa w art. 325bd ust. 7 lit. b), wagi ryzyka wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka stóp wolnych od ryzyka w odniesieniu do każdego koszyka wymienionego w tabeli 3 określa się na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a. Tabela 3
2. Wspólną wagę ryzyka zarówno w odniesieniu do wszystkich wskaźników wrażliwości na inflację oraz do czynników ryzyka bazy walutowej, określa się w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 461a. 3. W odniesieniu do walut uwzględnionych w podkategorii walut o największej płynności, o której mowa w art. 325bd ust. 7 lit. b), oraz do waluty krajowej danej instytucji wagami ryzyka czynników ryzyka stóp wolnych od ryzyka są wagi ryzyka, o których mowa w tabeli 3, podzielone przez √2. Artykuł 325af Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka ogólnego stopy procentowej 1. Między dwoma ważonymi wskaźnikami wrażliwości czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej WSk oraz WSl w ramach tego samego koszyka oraz o tym samym przypisanym terminie zapadalności, ale odpowiadającymi różnym krzywym, korelację ρkl ustala się na poziomie 99,90 %. 2. Między dwoma ważonymi wskaźnikami wrażliwości czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej WSk oraz WSl w ramach tego samego koszyka, odpowiadającymi tej samej krzywej, ale o różnych terminach zapadalności, korelację ustala się zgodnie z następującym wzorem:
gdzie:
3. Korelacja ρkl między dwoma ważonymi wskaźnikami wrażliwości czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej WSk oraz WSl w ramach tego samego koszyka, odpowiadającymi różnym krzywym i o różnych terminach zapadalności, jest równa parametrowi korelacji określonemu w ust. 2 i pomnożonemu przez 99,90 %. 4. Między jakimkolwiek ważonym wskaźnikiem wrażliwości czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej WSk a jakimkolwiek ważonym wskaźnikiem wrażliwości czynników ryzyka inflacji WSl korelację ustala się na poziomie 40 %. 5. Między jakimkolwiek ważonym wskaźnikiem wrażliwości czynników ryzyka bazy walutowej WSk a jakimkolwiek ważonym wskaźnikiem wrażliwości czynników ryzyka ogólnego stopy procentowej WSl, w tym innym czynnikiem ryzyka bazy walutowej, korelację ustala się na poziomie 0 %. Artykuł 325ag Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka ogólnego stopy procentowej 1. Parametr γbc = 50 % stosuje się do agregowania czynników ryzyka należących do odrębnych koszyków. 2. Parametr γbc = 80 % stosuje się do agregowania czynnika ryzyka stopy procentowej w oparciu o walutę, o której mowa w art. 325av ust. 3, i czynnika ryzyka stopy procentowej w oparciu o euro. Artykuł 325ah Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych 1. Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych są takie same dla wszystkich terminów zapadalności (0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat) w obrębie każdego koszyka wymienionego w tabeli 4: Tabela 4
2. Aby przypisać ekspozycję na ryzyko do danego sektora, instytucje opierają się na klasyfikacji powszechnie stosowanej na rynku w celu grupowania emitentów według sektora. Instytucje przypisują każdego emitenta wyłącznie do jednego koszyka sektorowego wymienionego w tabeli 4. Ekspozycje na ryzyko związane z dowolnym emitentem, którego instytucja nie może przypisać w taki sposób do żadnego sektora, przypisuje się do koszyka 18 w tabeli 4. Artykuł 325ai Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych 1. Parametr korelacji ρkl między dwoma wskaźnikami wrażliwości WS k oraz WS l w ramach tego samego koszyka ustala się następująco:
2. Parametry korelacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie mają zastosowania do koszyka 18 w tabeli 4 w art. 325ah ust. 1. Wymóg kapitałowy na potrzeby wzoru na agregację ryzyka delta w koszyku 18 jest równy sumie wartości bezwzględnych ważonych wskaźników wrażliwości netto przypisanych do tego koszyka:
Artykuł 325aj Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji niesekurytyzacyjnych Parametr korelacji γbc, który ma zastosowanie do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami, ustala się następująco:
Artykuł 325ak Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka spreadu kredytowego dla poszczególnych pozycji sekurytyzacyjnych włączonych do ACTP są takie same dla wszystkich terminów zapadalności (0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat) w każdym koszyku; są one określane dla każdego koszyka wymienionego w tabeli 6 na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a: Tabela 6
Artykuł 325al Korelacje w zakresie sekurytyzacji ryzyka spreadu kredytowego włączonych do ACTP 1. Korelację ryzyka delta ρkl wyprowadza się zgodnie z art. 325ai, przy czym – w drodze wyjątku – do celów niniejszego ustępu ρkl (basis) wynosi 1, jeżeli oba wskaźniki wrażliwości dotyczą tych samych krzywych, a w przeciwnym wypadku – 99,00 %. 2. Korelację γbc oblicza się zgodnie z art. 325aj. Artykuł 325am Wagi ryzyka w odniesieniu do ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP 1. Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP są takie same dla wszystkich terminów zapadalności (0,5 roku, 1 rok, 3 lata, 5 lat, 10 lat) w każdym koszyku wymienionym w tabeli 7; są one określane dla każdego koszyka wymienionego w tabeli 7 na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a: Tabela 7
2. Aby przypisać ekspozycję na ryzyko do danego sektora, instytucje opierają się na klasyfikacji powszechnie stosowanej na rynku w celu grupowania emitentów według branży. Instytucje przypisują każdą transzę wyłącznie do jednego koszyka sektorowego wymienionego w tabeli 7. Ekspozycje na ryzyko z dowolnej transzy, której instytucja nie może przypisać w ten sposób do żadnego sektora, przypisuje się do koszyka 25. Artykuł 325an Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w zakresie ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP 1. Parametr korelacji ρk między dwoma wskaźnikami wrażliwości WS k oraz WS l w ramach tego samego koszyka ustala się następująco:
2. Parametry korelacji, o których mowa w ust. 1, nie mają zastosowania do koszyka 25 w tabeli 7 w art. 325am ust. 1. Wymóg w zakresie funduszy własnych na potrzeby wzoru na agregację ryzyka delta w koszyku 25 jest równy sumie wartości bezwzględnych ważonych wskaźników wrażliwości netto przypisanych do tego koszyka:
Artykuł 325ao Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w zakresie ryzyka spreadu kredytowego w odniesieniu do pozycji sekurytyzacyjnych niewłączonych do ACTP 1. Parametr korelacji γbc, który ma zastosowanie do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami, ustala się na poziomie 0 %. 2. Wymóg w zakresie funduszy własnych dotyczący koszyka 25 dodaje się do ogólnego kapitału na poziomie klasy ryzyka bez uznawania efektu dywersyfikacji ani efektu zabezpieczenia w stosunku do jakiegokolwiek innego koszyka. Artykuł 325ap Wagi ryzyka dla ryzyka cen akcji 1. Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka dotyczące akcji i stopy repo akcji są określane dla każdego koszyka wymienionego w tabeli 8 na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a: Tabela 8
2. Do celów niniejszego artykułu zakres małej i dużej kapitalizacji rynkowej określa się w regulacyjnych standardach technicznych, o których mowa w art. 325bd ust. 7. 3. Do celów niniejszego artykułu EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia, co stanowi wschodzącą gospodarkę rynkową, i w celu określenia, co stanowi gospodarkę zaawansowaną. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2021 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 4. Przypisując ekspozycję na ryzyko do danego sektora, instytucje opierają się na klasyfikacji powszechnie stosowanej na rynku w celu grupowania emitentów według branży. Instytucje przypisują każdego emitenta do jednego z koszyków sektorowych wymienionych w tabeli w ust. 8 oraz przypisują wszystkich emitentów z tej samej branży do tego samego sektora. Ekspozycje na ryzyko związane z dowolnym emitentem, którego instytucja nie może przypisać w taki sposób do żadnego sektora, przypisuje się do koszyka 11 w tabeli 8. Wielonarodowych lub wielosektorowych emitentów akcji przypisuje się do określonego koszyka na podstawie regionu i sektora, które są najistotniejsze dla prowadzonej przez danych emitentów akcji działalności. Artykuł 325aq Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka cen akcji 1. Parametr korelacji ryzyka delta ρkl między dwoma wskaźnikami wrażliwości WS k oraz WS l w ramach tego samego koszyka ustala się na poziomie 99,90 %, w przypadku gdy jeden wskaźnik dotyczy wrażliwości na cenę kasową akcji, a drugi – wrażliwości na stopę repo akcji, jeżeli oba dotyczą tego samego podmiotu emitującego akcje. 2. W przypadkach innych niż te, o których mowa w ust. 1, parametr korelacji ρkl między dwoma wskaźnikami wrażliwości WS k oraz WS l na cenę kasową akcji w ramach tego samego koszyka ustala się następująco:
3. Parametr korelacji ρkl między dwoma wskaźnikami wrażliwości na stopę repo akcji WS k oraz WS l w ramach tego samego koszyka ustala się zgodnie z ust. 2. 4. Między dwoma wskaźnikami wrażliwości WS k oraz WS l w ramach tego samego koszyka, w przypadku gdy jeden wskaźnik dotyczy wrażliwości na cenę kasową akcji, a drugi wskaźnik dotyczy wrażliwości na stopę repo akcji i oba wskaźniki wrażliwości dotyczą innego podmiotu emitującego akcje, parametr korelacji ρkl ustala się na poziomie parametrów korelacji określonych w ust. 2 i pomnożonych przez 99,90 %. 5. Parametry korelacji określone w ust. 1–4, nie mają zastosowania do koszyka 11. Wymóg kapitałowy na potrzeby wzoru na agregację ryzyka delta w koszyku 11 jest równy sumie wartości bezwzględnych ważonych wskaźników wrażliwości netto przypisanych do tego koszyka:
Artykuł 325ar Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka cen akcji Parametr korelacji γbc stosuje się do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami. Parametr ten ustala się na poziomie 15 %, jeżeli oba koszyki mieszczą się w zakresie koszyków od 1 do 10. Artykuł 325as Wagi ryzyka dla ryzyka cen towarów Wagi ryzyka w odniesieniu do wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka dotyczące cen towarów są określane dla każdego koszyka wymienionego w tabeli 9 na mocy aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a: Tabela 9
Artykuł 325at Korelacje zachodzące w obrębie koszyka w odniesieniu do ryzyka cen towarów 1. Do celów niniejszego artykułu dowolne dwa towary uznaje się za różne towary, jeżeli na rynku występują dwa kontrakty różniące się wyłącznie towarem bazowym, który ma zostać dostarczony na podstawie każdego z tych kontraktów. 2. Parametr korelacji ρkl między dwoma wskaźnikami wrażliwości WS k oraz WS l w ramach tego samego koszyka ustala się następująco:
3. Korelacje zachodzące wewnątrz koszyka ρkl (commodity) są następujące: Tabela 10
4. Niezależnie od ust. 1 zastosowanie mają następujące przepisy:
Artykuł 325au Korelacje zachodzące pomiędzy koszykami w odniesieniu do ryzyka cen towarów Parametr korelacji γbc stosowany do agregacji wskaźników wrażliwości między odrębnymi koszykami ustala się na poziomie:
Artykuł 325av Wagi ryzyka dla ryzyka walutowego 1. Wagę ryzyka w odniesieniu do wszystkich wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka dotyczące ryzyka walutowego określa się w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 461a. 2. Waga ryzyka w przypadku czynników ryzyka walutowego dotyczących par walutowych, w których jedną walutą jest euro, a drugą walutą jest waluta państwa członkowskiego uczestniczącego w drugim etapie unii gospodarczej i walutowej (ERM II), jest równa jednej z następujących wartości:
3. Niezależnie od ust. 2 waga ryzyka w przypadku czynników ryzyka walutowego dotyczących walut określonych w ust. 2, które to waluty uczestniczą w ERM II i cechują się formalnie uzgodnionym marginesem wahań węższym o około 15 % niż margines standardowy, równa się maksymalnym procentowym wahaniom w zakresie tego węższego marginesu. 4. Waga ryzyka w przypadku czynników ryzyka walutowego uwzględnionych w podkategorii par walutowych o największej płynności, o których mowa w art. 325bd ust. 7 lit. c), jest równa wadze ryzyka, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, podzielonej przez√2. 5. W przypadku gdy dzienne dane dotyczące kursów walutowych obowiązujących w ciągu poprzednich trzech lat wskazują, że ta para walutowa składająca się z euro i innej niż euro waluty danego państwa członkowskiego jest stała oraz że instytucja może zawsze mieć do czynienia z zerową różnicą pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży poszczególnych transakcji związanych z tą parą walutową, instytucja ta może stosować wagę ryzyka, o której mowa w ust. 1, podzieloną przez 2, pod warunkiem uzyskania wyraźnej zgody swojego właściwego organu. Artykuł 325aw Korelacje ryzyka walutowego Jednolity parametr korelacji γbc wynoszący 60 % stosuje się do agregacji wskaźników wrażliwości na czynniki ryzyka walutowego.
Artykuł 325ax Wagi ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia 1. Czynniki ryzyka vega stosują koszyki delta, o których mowa w podsekcji 1. 2. Wagę ryzyka w przypadku danego czynnika ryzyka vega k określa się jako część bieżącej wartości tego czynnika ryzyka k odpowiadającą zmienności implikowanej instrumentu bazowego, jak opisano w sekcji 3. 3. Część, o której mowa w ust. 2, zależy od domniemanej płynności poszczególnych rodzajów czynnika ryzyka według następującego wzoru:
gdzie:
4. W kontekście ryzyka zakrzywienia stosuje się koszyki stosowane w kontekście ryzyka delta w podsekcji 1, chyba że w niniejszym rozdziale określono inaczej. 5. W odniesieniu do czynników ryzyka walutowego i ryzyka zakrzywienia cen akcji wagi ryzyka zakrzywienia to względne przesunięcia równe wagom ryzyka delta, o których mowa w podsekcji 1. 6. W odniesieniu do czynników ryzyka zakrzywienia ryzyka ogólnego stopy procentowej, spreadu kredytowego i cen towarów waga ryzyka zakrzywienia to równoległe przesunięcie wszystkich wierzchołków w przypadku każdej krzywej na podstawie najwyższej wagi ryzyka delta, o której mowa w podsekcji 1 dla stosownej klasy ryzyka. Artykuł 325ay Korelacje ryzyka vega i ryzyka zakrzywienia 1. Parametr korelacji rkl między dwoma wskaźnikami wrażliwości na ryzyko vega w tym samym koszyku w przypadku klasy GIRR ustala się następująco:
gdzie:
2. Między wskaźnikami wrażliwości na ryzyko vega w koszyku dotyczącym pozostałych klas ryzyka parametr korelacji ρkl ustala się następująco:
gdzie:
3. Jeżeli chodzi o wskaźniki wrażliwości na ryzyko vega między koszykami w ramach jednej klasy ryzyka (ryzyko ogólne stopy procentowej i pozycje nieujęte jako ryzyko ogólne stopy procentowej), w kontekście ryzyka vega stosuje się te same parametry korelacji dla γbc, jak określone dla korelacji ryzyka delta dla każdej klasy ryzyka w sekcji 4. 4. W metodzie standardowej nie uznaje się korzyści w postaci dywersyfikacji lub zabezpieczenia między czynnikami ryzyka vega i ryzyka delta. Agregacja narzutów z tytułu ryzyka vega i ryzyka delta polega na zwykłym zsumowaniu. 5. Korelacje ryzyka zakrzywienia stanowią kwadrat odpowiadających im korelacji ryzyka delta ρkl i γbc, o których mowa w podsekcji 1. ROZDZIAŁ 1B Alternatywna metoda modeli wewnętrznych
Artykuł 325az Alternatywna metoda modeli wewnętrznych i zezwolenie na stosowanie alternatywnych modeli wewnętrznych 1. Alternatywną metodę modeli wewnętrznych określoną w niniejszym rozdziale wykorzystuje się tylko do celów wymogu dotyczącego sprawozdawczości określonego w art. 430b ust. 3. 2. Po sprawdzeniu przestrzegania przez instytucje wymogów określonych w art. 325bh, 325bi i 325bj właściwe organy udzielają tym instytucjom zezwolenia na obliczanie ich wymogów w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do portfela obejmującego wszystkie pozycje przypisane jednostkom odpowiadającym za handel, przy użyciu ich alternatywnych modeli wewnętrznych zgodnie z art. 325ba, pod warunkiem że spełnione są wszystkie następujące wymogi:
Do celów akapitu pierwszego lit. b) niniejszego ustępu brak włączenia jednostki odpowiadającej za handel w zakres alternatywnej metody modeli wewnętrznych nie może być motywowany faktem, że wymóg w zakresie funduszy własnych obliczony przy użyciu alternatywnej metody standardowej określonej w art. 325 ust. 3 lit. a) byłby niższy niż wymóg w zakresie funduszy własnych obliczony przy użyciu alternatywnej metody modeli wewnętrznych. 3. Instytucje, które otrzymały zezwolenie na stosowanie alternatywnej metody modeli wewnętrznych, składają sprawozdania właściwym organom zgodnie z art. 430b ust. 3. 4. Instytucja, której udzielono zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie powiadamia właściwe organy, którym podlega, że jedna z jej jednostek odpowiadających za handel przestała spełniać co najmniej jeden z wymogów określonych w tym ustępie. Instytucja ta nie może już stosować niniejszego rozdziału do żadnych pozycji przypisanych do tej jednostki odpowiadającej za handel i oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z metodą określoną w rozdziale 1a w odniesieniu do wszystkich pozycji przypisanych do tej jednostki odpowiadającej za handel począwszy od najwcześniejszego dnia sprawozdawczego i do momentu, w którym instytucja wykaże właściwym organom, że dana jednostka odpowiadająca za handel ponownie spełnia wszystkie wymogi określone w ust. 1. 5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 w wyjątkowych okolicznościach właściwe organy mogą zezwolić instytucji na dalsze stosowanie jej alternatywnych modeli wewnętrznych do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego w przypadku jednostki odpowiadającej za handel, która przestała spełniać warunki, o których mowa w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu i w art. 325bg ust. 1. Właściwe organy powiadamiają EUNB, jeżeli skorzystają z tej możliwości, i uzasadniają swoją decyzję. 6. W przypadku pozycji przypisanych do jednostek odpowiadających za handel, dla których dana instytucja nie uzyskała zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, instytucja ta oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z niniejszym tytułem rozdział 1a. Do celów takiego obliczenia wszystkie takie pozycje uwzględnia się niezależnie jako oddzielny portfel. 7. Istotne zmiany w stosowaniu alternatywnych modeli wewnętrznych, na stosowanie których instytucja uzyskała zezwolenie, rozszerzenie zakresu stosowania alternatywnych modeli wewnętrznych, na stosowanie których instytucja uzyskała zezwolenie, oraz istotne zmiany w dokonywanym przez instytucję wyborze podzbioru możliwych do modelowania czynników ryzyka, o którym mowa w art. 325bc ust. 2, wymagają oddzielnego zezwolenia właściwych organów. Instytucje powiadamiają właściwe organy o wszelkich innych rozszerzeniach i zmianach stosowania alternatywnych modeli wewnętrznych, na które instytucja uzyskała zezwolenie. 8. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2024 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 9. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia wyjątkowych okoliczności, w których właściwe organy mogą zezwolić instytucji:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2024 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 325ba Wymogi w zakresie funduszy własnych przy stosowaniu alternatywnych modeli wewnętrznych 1. Instytucja stosująca alternatywny model wewnętrzny oblicza wymogi w zakresie funduszy własnych dla portfela obejmującego wszystkie pozycje przypisane do jednostek odpowiadających za handel, dla których instytucja uzyskała zezwolenie, o którym mowa w art. 325az ust. 2, jako wyższą z następujących wartości:
2. Instytucje posiadające pozycje w będących przedmiotem obrotu instrumentach dłużnych i kapitałowych, które wchodzą w zakres stosowania wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania i zostały przypisane do jednostek odpowiadających za handel, o których mowa w ust. 1, spełniają dodatkowy wymóg w zakresie funduszy własnych wyrażony jako wyższa z następujących wartości:
Artykuł 325bb Miara ryzyka oczekiwanych braków 1. Instytucje obliczają miarę ryzyka oczekiwanych braków, o której mowa w art. 325ba ust. 1 lit. a), dla każdej danej daty »t« i każdego danego portfela zawierającego pozycje portfela handlowego według następującego wzoru:
gdzie:
2. Określając miarę każdego z częściowych oczekiwanych braków do celów obliczenia miary ryzyka oczekiwanych braków zgodnie z ust. 1, instytucje stosują scenariusze przyszłych wstrząsów wyłącznie w odniesieniu do określonego zbioru możliwych do modelowania czynników ryzyka mających zastosowanie do miar każdego z częściowych oczekiwanych braków, zgodnie z art. 325bc. 3. Jeżeli z przynajmniej jedną transakcją w portfelu wiąże się przynajmniej jeden możliwy do modelowania czynnik ryzyka, który przyporządkowano do szerokiej kategorii czynnika ryzyka »i« zgodnie z art. 325bd, instytucje obliczają miarę swobodnych oczekiwanych braków dla szerokiej kategorii czynnika ryzyka »i«oraz uwzględniają ją we wzorze miary ryzyka oczekiwanych braków, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. 4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 instytucja może zmniejszyć częstotliwość obliczania miary swobodnych oczekiwanych braków oraz miary częściowych oczekiwanych braków , oraz dla wszystkich szerokich kategorii czynnika ryzyka »i« z codziennej na cotygodniową, o ile spełnione są oba poniższe warunki:
Artykuł 325bc Obliczanie częściowych oczekiwanych braków 1. Instytucje obliczają wszystkie miary częściowych oczekiwanych braków, o których mowa w art. 325bb ust. 1, w następujący sposób:
2. Do celów obliczenia miary częściowych oczekiwanych braków oraz , o których mowa w art. 325bb ust. 1 niniejszego artykułu, oprócz wymogów określonych w ust. 1 instytucje spełniają następujące wymogi:
3. Do celów obliczenia miary częściowych oczekiwanych braków oraz , o których mowa w art. 325bb ust. 1, oprócz wymogów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, instytucje spełniają następujące wymogi:
4. Do celów obliczenia miary częściowych oczekiwanych braków oraz , o których mowa w art. 325bb ust. 1, oprócz wymogów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, instytucje spełniają następujące wymogi:
5. Obliczając daną miarę częściowych oczekiwanych braków, o której mowa w art. 325bb ust. 1, instytucje zachowują wartości możliwych do modelowania czynników ryzyka, w odniesieniu do których nie zostały zobligowane do stosowania scenariuszy przyszłych wstrząsów dla danej miary częściowych oczekiwanych braków na mocy ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu. Artykuł 325bd Horyzonty płynnościowe 1. Instytucje przyporządkowują każdy czynnik ryzyka pozycji przypisanych do jednostek odpowiadających za handel, dla których uzyskały zezwolenie określone w art. 325az ust. 2 lub dla których procedura udzielenia takiego zezwolenia jest w toku, do jednej z szerokich kategorii czynników ryzyka wymienionych w tabeli 2 oraz do jednej z szerokich podkategorii czynników ryzyka wymienionych w tej tabeli. 2. Horyzont płynnościowy czynnika ryzyka pozycji, o których mowa w ust. 1, jest tożsamy z horyzontem płynnościowym odnośnej szerokiej podkategorii czynników ryzyka, do której dany czynnik ryzyka został przyporządkowany. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu, w odniesieniu do danej jednostki odpowiadającej za handel, instytucja może podjąć decyzję o zastąpieniu horyzontu płynnościowego szerokiej podkategorii czynników ryzyka wymienionej w tabeli 2 niniejszego artykułu jednym z dłuższych horyzontów płynnościowych wymienionych w tabeli 1 w art. 325bc. W przypadku podjęcia przez instytucję takiej decyzji dłuższy horyzont płynnościowy stosuje się do wszystkich możliwych do modelowania czynników ryzyka pozycji przypisanych do danej jednostki odpowiadającej za handel i przyporządkowanych do danej szerokiej podkategorii czynników ryzyka do celów obliczenia miary częściowych oczekiwanych braków zgodnie z art. 325bc ust. 1 lit. c). Dana instytucja powiadamia właściwe organy o jednostkach odpowiadających za handel i szerokich podkategoriach czynników ryzyka, w odniesieniu do których podjęła decyzję o zastosowaniu metody, o której mowa w akapicie pierwszym. 4. Do celów obliczenia miary częściowych oczekiwanych braków zgodnie z art. 325bc ust. 1 lit. c) efektywny horyzont płynnościowy danego możliwego do modelowania czynnika ryzyka danej pozycji portfela handlowego oblicza się w następujący sposób:
gdzie:
5. Pary walutowe, w których jedną walutą jest euro, a drugą walutą jest waluta państwa członkowskiego uczestniczącego w ERM II, uwzględnia się w podkategorii par walut o największej płynności w ramach szerokiej kategorii czynnika ryzyka dotyczącego kursu walutowego, ujętej w tabeli 2. 6. Instytucja co najmniej raz w miesiącu sprawdza poprawność przyporządkowania, o którym mowa w ust. 1. 7. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Tabela 2
Artykuł 325be Ocena możliwości modelowania czynników ryzyka 1. Instytucje dokonują oceny możliwości modelowania wszystkich czynników ryzyka pozycji przypisanych do jednostek odpowiadających za handel, dla których uzyskały zezwolenie, o którym mowa w art. 325az ust. 2, lub w odniesieniu do których procedura udzielenia takiego zezwolenia jest w toku. 2. W ramach oceny, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, instytucje obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego zgodnie z art. 325bk w odniesieniu do tych czynników ryzyka, które są niemożliwe do modelowania. 3. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia kryteriów oceny możliwości modelowania czynników ryzyka zgodnie z ust. 1 i w celu określenia częstotliwości tej oceny. EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 325bf Wymogi dotyczące regulacyjnej weryfikacji historycznej i mnożniki 1. Do celów niniejszego artykułu »przekroczenie« oznacza jednodniową zmianę wartości portfela, na który składają się wszystkie pozycje przypisane do jednostki odpowiadającej za handel, przewyższającą odpowiadającą jej miarę wartości zagrożonej obliczoną na podstawie alternatywnego modelu wewnętrznego instytucji zgodnie z następującymi wymogami:
2. Instytucje obliczają dzienne przekroczenia na podstawie weryfikacji historycznej hipotetycznych i rzeczywistych zmian wartości portfela, na który składają się wszystkie pozycje przypisane do danej jednostki odpowiadającej za handel. 3. Uznaje się, że jednostka danej instytucji odpowiadająca za handel spełnia wymogi dotyczące weryfikacji historycznej, jeżeli liczba przekroczeń w odniesieniu do tej jednostki odpowiadającej za handel, które wystąpiły w ostatnich 250 dniach roboczych, nie przekracza żadnej z następujących wartości:
4. Instytucje obliczają dzienne przekroczenia zgodnie z następującymi zasadami:
5. Instytucja oblicza, zgodnie z ust. 6 i 7 niniejszego artykułu, mnożnik (mc), o którym mowa w art. 325ba, dla portfela obejmującego wszystkie pozycje przypisane jednostkom odpowiadającym za handel, w przypadku których instytucja otrzymała zezwolenie na stosowanie alternatywnych modeli wewnętrznych, o którym mowa w art. 325az ust. 2. 6. Mnożnik (mc ) stanowi sumę wartości 1,5 i narzutu w wysokości od 0 do 0,5 zgodnie z tabelą 3. W odniesieniu do portfela, o którym mowa w ust. 5, narzut taki oblicza się na podstawie liczby przekroczeń, które wystąpiły w ciągu ostatnich 250 dni roboczych zgodnie z dokonaną przez instytucję weryfikacją historyczną wartości zagrożonej obliczonej zgodnie z lit. a) niniejszego akapitu. Obliczenie narzutu podlega następującym wymogom:
W wyjątkowych okolicznościach właściwe organy mogą ograniczyć narzut do narzutu wynikającego z przekroczeń w ramach weryfikacji historycznej hipotetycznych zmian, jeżeli liczba przekroczeń w ramach weryfikacji historycznej rzeczywistych zmian nie wynika z braków w modelu wewnętrznym. 7. Właściwe organy monitorują adekwatność mnożnika, o którym mowa w ust. 5, oraz przestrzeganie przez jednostki odpowiadające za handel wymogów dotyczących weryfikacji historycznej, o których mowa w ust. 3. Instytucje niezwłocznie powiadamiają właściwe organy o przekroczeniach wynikających z ich programu weryfikacji historycznej i przedstawiają wyjaśnienie dotyczące tych przekroczeń, a w każdym wypadku powiadamiają o tym właściwe organy nie później niż w ciągu pięciu dni roboczych od wystąpienia przekroczenia. 8. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 i 6 niniejszego artykułu właściwe organy mogą zezwolić instytucji na nieliczenie przekroczenia, gdy jednodniową zmianę wartości jej portfela przewyższającą odpowiadającą jej wartość zagrożoną obliczoną przy użyciu modelu wewnętrznego tej instytucji można przypisać niemożliwemu do modelowania czynnikowi ryzyka. W tym celu instytucja wykazuje swoim właściwym organom, że miara ryzyka scenariusza warunków skrajnych obliczona zgodnie z art. 325bk dla tego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka przewyższa dodatnią różnicę między zmianą wartości portfela instytucji a odpowiadającą jej wartością zagrożoną. 9. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia elementów technicznych, które należy uwzględniać w rzeczywistych i hipotetycznych zmianach wartości portfela instytucji do celów niniejszego artykułu. EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 325bg Wymóg dotyczący przypisania zysków i strat 1. Jednostka danej instytucji odpowiadająca za handel spełnia wymogi dotyczące przypisania zysków i strat, jeżeli jednostka ta spełnia wymogi określone w niniejszym artykule. 2. Wymóg dotyczący przypisania zysków i strat zapewnia, aby teoretyczne zmiany wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel, oparte na modelu pomiaru ryzyka instytucji, były wystarczająco zbliżone do hipotetycznych zmian wartości portfela jednostki odpowiadającej za handel, opartych na modelu wyceny instytucji. 3. W odniesieniu do każdej pozycji w danej jednostce odpowiadającej za handel spełnienie przez instytucję wymogu dotyczącego przypisania zysków i strat prowadzi do określenia dokładnego wykazu czynników ryzyka, które uznaje się za właściwe do sprawdzenia, czy instytucja przestrzega wymogu przeprowadzania weryfikacji historycznej określonego w art. 325bf. 4. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 325bh Wymogi dotyczące pomiaru ryzyka 1. Instytucje stosujące wewnętrzny model pomiaru ryzyka do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, o których mowa w art. 325ba, zapewniają, aby ten model spełniał wszystkie następujące wymogi:
2. Instytucje mogą stosować korelacje empiryczne w ramach szerokich kategorii czynników ryzyka i, do celów obliczenia miary swobodnych oczekiwanych brakówUESt, o której mowa w art. 325bb ust. 1, pomiędzy szerokimi kategoriami czynników ryzyka wyłącznie wówczas, gdy metoda instytucji służąca do pomiaru tych korelacji jest oparta na solidnych założeniach, zgodna z mającymi zastosowanie horyzontami płynnościowymi i została wdrożona z zapewnieniem integralności. 3. Do dnia 28 września 2020 r. EUNB wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 w celu określenia kryteriów stosowania parametrów wejściowych w modelu pomiaru ryzyka, o których mowa w art. 325bc. Artykuł 325bi Wymogi jakościowe 1. Każdy wewnętrzny model pomiaru ryzyka stosowany do celów niniejszego rozdziału musi być oparty na solidnych założeniach, obliczany i wdrażany z zapewnieniem integralności oraz musi spełniać wszystkie następujące wymogi jakościowe:
Do celów lit. h) akapitu pierwszego przedsiębiorstwo będące stroną trzecią oznacza przedsiębiorstwo, które świadczy usługi audytowe lub konsultingowe na rzecz instytucji oraz które posiada personel dostatecznie wykwalifikowany w obszarze ryzyka rynkowego związanego z działalnością handlową. 2. Przegląd, o którym mowa w ust. 1 lit. h), obejmuje zarówno działalność jednostek handlowych, jak i niezależnej jednostki do spraw kontroli ryzyka. Przynajmniej raz w roku instytucja dokonuje przeglądu całego procesu zarządzania ryzykiem. W ramach takiego przeglądu ocenia się następujące elementy:
3. Instytucje aktualizują techniki i praktyki stosowane w odniesieniu do wszelkich wewnętrznych modeli pomiaru ryzyka stosowanych do celów niniejszego rozdziału, aby uwzględnić prace nad nowymi technikami i najlepszymi praktykami, które rozwijają się w odniesieniu do tych wewnętrznych modeli pomiaru ryzyka. Artykuł 325bj Walidacja wewnętrzna 1. Instytucje wprowadzają procedury zapewniające, aby każdy wewnętrzny model pomiaru ryzyka stosowany do celów niniejszego rozdziału był adekwatnie walidowany przez odpowiednio wykwalifikowane osoby niebiorące udziału w procedurze ich opracowywania w celu zapewnienia solidnych założeń tych modeli z koncepcyjnego punktu widzenia oraz odpowiedniego uwzględnienia w nich całego istotnego ryzyka. 2. Instytucje dokonują walidacji, o której mowa w ust. 1, w następujących okolicznościach:
3. Walidacja wewnętrznych modeli pomiaru ryzyka instytucji nie ogranicza się wyłącznie do wymogów dotyczących weryfikacji historycznej i wymogów dotyczących przypisania zysków i strat, ale obejmuje także przynajmniej następujące działania:
Artykuł 325bk Obliczenia miary ryzyka scenariusza warunków skrajnych 1. »Miara ryzyka scenariusza warunków skrajnych dotyczącego danego niemożliwego do modelowania czynnika ryzyka« oznacza stratę poniesioną we wszystkich pozycjach portfela handlowego lub pozycjach portfela bankowego obciążonych ryzykiem walutowym lub ryzykiem cen towarów w przypadku portfela, który obejmuje dany niemożliwy do modelowania czynnik ryzyka, gdy ekstremalny scenariusz przyszłych wstrząsów ma zastosowanie do tego czynnika ryzyka. 2. Instytucje opracowują odpowiednie ekstremalne scenariusze przyszłych wstrząsów dla wszystkich niemożliwych do modelowania czynników ryzyka, w sposób zadowalający właściwe organy. 3. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
Przy opracowywaniu tych projektów regulacyjnych standardów technicznych EUNB bierze pod uwagę wymóg, zgodnie z którym poziom wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego związanego z niemożliwym do modelowania czynnikiem ryzyka, jak określono w niniejszym artykule, musi być tak wysoki jak poziom wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, który zostałby obliczony zgodnie z niniejszym rozdziałem, gdyby modelowanie tego czynnika ryzyka było możliwe. EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 września 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
Artykuł 325bl Zakres stosowania wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania 1. Wszystkie pozycje instytucji przypisane jednostkom odpowiadającym za handel, dla których instytucja otrzymała zezwolenie, o którym mowa w art. 325az ust. 2, podlegają wymogowi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania, jeżeli pozycje te zawierają co najmniej jeden czynnik ryzyka przyporządkowany do szerokich kategorii czynników ryzyka »akcje« lub »spread kredytowy« zgodnie z art. 325bd ust. 1. Ten wymóg w zakresie funduszy własnych, który ma charakter dodatkowy w stosunku do ryzyka objętego wymogami w zakresie funduszy własnych, o których mowa w art. 325ba ust. 1, oblicza się z zastosowaniem wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania używanego przez instytucję. Model ten spełnia wymogi określone w niniejszej sekcji. 2. Dla każdej z pozycji, o których mowa w ust. 1, instytucja określa jednego emitenta rynkowych instrumentów dłużnych lub kapitałowych związanych z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka. Artykuł 325bm Zezwolenie na stosowanie wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania 1. Właściwe organy udzielają danej instytucji zezwolenia na stosowanie wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania w celu obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych, o których mowa w art. 325ba ust. 2, dla wszystkich pozycji portfela handlowego określonych w art. 325bl, które są przypisane jednostce odpowiadającej za handel, w odniesieniu do której wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania spełnia wymogi określone w art. 325bi, 325bj, 325bn, 325bo i 325bp. 2. Jeżeli jednostka instytucji odpowiadająca za handel, której przypisano co najmniej jedną z pozycji portfela handlowego, o których mowa w art. 325bl, nie spełnia wymogów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego wszystkich pozycji w danej jednostce odpowiadającej za handel oblicza się zgodnie z metodą określoną w rozdziale 1a. Artykuł 325bn Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania z zastosowaniem wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania 1. Instytucje obliczają wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania przy zastosowaniu wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do portfela wszystkich pozycji portfela handlowego, o których mowa w art. 325bl, w następujący sposób:
2. Instytucje co najmniej raz w tygodniu obliczają wymóg w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania z zastosowaniem wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania, o którym mowa w ust. 1. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. a) i c), do celów obliczenia ryzyka niewykonania zobowiązania w odniesieniu do niektórych lub wszystkich pozycji kapitałowych, instytucja może, w stosownych przypadkach, zastąpić jednoroczny horyzont czasowy horyzontem czasowym wynoszącym 60 dni. W takim przypadku obliczenie korelacji w zakresie niewykonania zobowiązania między cenami akcji a wartościami prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania musi być spójne z horyzontem czasowym wynoszącym 60 dni, a obliczenie korelacji w zakresie niewykonania zobowiązania między cenami akcji a cenami obligacji – z horyzontem czasowym wynoszącym jeden rok. Artykuł 325bo Uznawanie instrumentów zabezpieczających w wewnętrznym modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania 1. Instytucje mogą włączyć instrumenty zabezpieczające do swoich wewnętrznych modeli pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania i mogą kompensować pozycje, w przypadku gdy pozycje długie i pozycje krótkie odnoszą się do tego samego instrumentu finansowego. 2. W swoich wewnętrznych modelach pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania instytucje mogą uznawać skutki zabezpieczania lub dywersyfikacji związane z pozycjami długimi i krótkimi obejmującymi różne instrumenty lub różne papiery wartościowe tego samego dłużnika oraz z pozycjami długimi i krótkimi dotyczącymi różnych emitentów wyłącznie poprzez wyraźne modelowanie pozycji długich i krótkich brutto dotyczących poszczególnych instrumentów, w tym poprzez modelowanie ryzyka bazowego różnych emitentów. 3. W swoich wewnętrznych modelach pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania instytucje uwzględniają istotne ryzyko między instrumentem zabezpieczającym a instrumentem podlegającym zabezpieczeniu, które mogłyby wystąpić w okresie pomiędzy terminem zapadalności instrumentu zabezpieczającego a jednorocznym horyzontem czasowym, oraz możliwość wystąpienia znaczącego ryzyka bazowego w strategiach hedgingowych, które wynikają z różnic w rodzajach produktów, stopniu uprzywilejowania w strukturze kapitałowej, ratingach wewnętrznych lub zewnętrznych, terminach zapadalności, datach emisji oraz z innych różnic. Instytucje uznają instrument zabezpieczający tylko w takim zakresie, w jakim może być on utrzymany, nawet jeżeli dłużnik stoi przed zdarzeniem kredytowym lub innym zdarzeniem. Artykuł 325bp Wymogi szczególne dotyczące wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania 1. Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania, o którym mowa w art. 325bm ust. 1, zapewnia możliwość modelowania niewykonania zobowiązania przez indywidualnych emitentów oraz równoczesnego niewykonania zobowiązania przez wielu emitentów, a także uwzględnia wpływ tych przypadków niewykonania zobowiązania na wartości rynkowe pozycji wchodzących w zakres stosowania tego modelu. W tym celu niewykonanie zobowiązania przez każdego indywidualnego emitenta modeluje się przy wykorzystaniu dwóch rodzajów czynników ryzyka systematycznego. 2. Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania odzwierciedla cykl koniunkturalny, w tym zależność między stopami odzysku a czynnikami ryzyka systematycznego, o których mowa w ust. 1. 3. Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania odzwierciedla nieliniowe skutki opcji i innych pozycji, które cechuje znaczna nieliniowość w odniesieniu do zmian cen. Instytucje należycie uwzględniają również wysokość ryzyka modelu nieodłącznie związanego z wyceną i szacowaniem ryzyka zmiany cen dotyczącego tych produktów. 4. Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania opiera się na obiektywnych i aktualnych danych. 5. Aby przeprowadzić symulację niewykonania zobowiązania przez emitentów w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania, instytucja dokonuje szacunków wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania, które spełniają poniższe wymogi:
6. Aby przeprowadzić symulację niewykonania zobowiązania przez emitentów w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania, instytucja dokonuje szacunków straty z tytułu niewykonania zobowiązania, które spełniają poniższe wymogi:
7. W ramach niezależnego przeglądu i walidacji swoich modeli wewnętrznych stosowanych do celów niniejszego rozdziału, w tym do celów systemu pomiaru ryzyka, instytucje przeprowadzają następujące czynności:
Testy, o których mowa w lit. b), nie ograniczają się do zakresu zdarzeń, które miały miejsce w przeszłości. 8. Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania odpowiednio odzwierciedla koncentracje emitentów oraz takie koncentracje, które mogą powstawać w warunkach skrajnych w obrębie jednej klasy produktów lub większej liczby takich klas. 9. Wewnętrzny model pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania jest zgodny z wewnętrznymi metodami zarządzania ryzykiem stosowanymi przez instytucję do celów identyfikowania i pomiaru ryzyka transakcyjnego oraz zarządzania nim. 10. Instytucje posiadają jasno określone zasady i procedury określania założeń dotyczących korelacji w zakresie niewykonania zobowiązania między różnymi emitentami zgodnie z art. 325bn ust. 1 lit. c) oraz preferowanego wyboru metod szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania zgodnie z ust. 5 lit. e) niniejszego artykułu oraz strat z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z ust. 6 lit. d) niniejszego artykułu. 11. Instytucje dokumentują swoje modele wewnętrzne, tak aby ich założenia dotyczące korelacji i inne założenia na potrzeby modelowania były przejrzyste dla właściwych organów. 12. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia wymogów, które wewnętrzna metoda lub źródła zewnętrzne instytucji mają spełniać do celów szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z ust. 5 lit. e) i ust. 6 lit. d). EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 września 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
91) |
w art. 384 ust. 1 definicja otrzymuje brzmienie:
|
92) |
art. 385 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 385 Alternatywa dla stosowania metod CVA do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych Jako rozwiązanie alternatywne względem art. 384, w odniesieniu do instrumentów, o których mowa w art. 382, oraz pod warunkiem otrzymania wcześniejszej zgody właściwego organu, instytucje stosujące metodę wyceny pierwotnej ekspozycji zgodnie z art. 282 mogą stosować mnożnik równy 10 do kwot ekspozycji ważonych ryzykiem z tytułu ryzyka kredytowego kontrahenta wynikającego z tych ekspozycji, zamiast obliczać wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA.”; |
93) |
art. 390 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 390 Obliczanie wartości ekspozycji 1. Wartość ekspozycji całkowitej wobec grupy powiązanych klientów oblicza się poprzez zsumowanie ekspozycji wobec pojedynczych klientów należących do tej grupy. 2. Łączną wartość ekspozycji wobec pojedynczych klientów oblicza się poprzez zsumowanie ekspozycji zaliczonych do portfela handlowego oraz ekspozycji zaliczonych do portfela bankowego. 3. W przypadku ekspozycji zaliczonych do portfela handlowego instytucje mogą:
Do celów lit. a) i b) instrumenty finansowe można przyporządkować do koszyków w zależności od różnych stopni uprzywilejowania, aby określić względny stopień uprzywilejowania pozycji. 4. Instytucje obliczają wartości ekspozycji kontraktów na instrumenty pochodne wymienionych w załączniku II, i kontraktów na kredytowe instrumenty pochodne zawartych bezpośrednio z klientem, stosownie do przypadku zgodnie z jedną z metod określonych w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 3, 4 i 5. Ekspozycje z tytułu transakcji, o których mowa w art. 378, 379 i 380 oblicza się w sposób określony w tych artykułach. Przy obliczaniu wartości ekspozycji dotyczącej kontraktów, o których mowa w akapicie pierwszym, w przypadku gdy kontrakty te są przyporządkowane do portfela handlowego, instytucje przestrzegają również zasad określonych w art. 299. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego instytucje posiadające zezwolenie na stosowanie metod, o których mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 4 sekcja 4 oraz w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 6, mogą stosować te metody do obliczania wartości ekspozycji dla transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych. 5. Instytucje dodają do ekspozycji całkowitej wobec klienta ekspozycje wynikające z kontraktów na instrumenty pochodne wymienionych w załączniku II i kontraktów na kredytowe instrumenty pochodne, w przypadku gdy dany kontrakt nie został zawarty bezpośrednio z tym klientem, lecz instrument dłużny lub kapitałowy będący instrumentem bazowym został wyemitowany przez tego klienta. 6. Ekspozycje nie obejmują żadnej z poniższych pozycji:
7. Aby ustalić ogólną ekspozycję wobec danego klienta lub grupy powiązanych klientów w odniesieniu do klientów, wobec których instytucja ma ekspozycje z tytułu transakcji, o których mowa w art. 112 lit. m) oraz o), lub z tytułu innych transakcji, jeżeli istnieje ekspozycja z tytułu aktywów bazowych, instytucja ocenia swoje ekspozycje bazowe, uwzględniając ekonomiczny charakter struktury transakcji i ryzyka nieodłącznie związane ze strukturą samej transakcji, tak aby stwierdzić, czy stanowi to dodatkową ekspozycję. 8. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 stycznia 2014 r. Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 9. Do celów ust. 5 EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia sposobu ustalania ekspozycji wynikających z kontraktów na instrumenty pochodne wymienionych w załączniku II i kontraktów na kredytowe instrumenty pochodne, w przypadku gdy dany kontrakt nie został zawarty bezpośrednio z klientem, lecz instrument dłużny lub kapitałowy będący instrumentem bazowym został wyemitowany przez tego klienta, w celu włączenia takich kontraktów do ekspozycji wobec klienta. EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 marca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
94) |
w art. 391 dodaje się akapit w brzmieniu: „Do celów akapitu pierwszego Komisja może przyjąć, w drodze aktów wykonawczych i z zastrzeżeniem procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 464 ust. 2, decyzje dotyczące tego, czy dane państwo trzecie stosuje ostrożnościowe wymogi nadzorcze i regulacyjne co najmniej równoważne z wymogami stosowanymi w Unii.”; |
95) |
art. 392 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 392 Definicja dużej ekspozycji Ekspozycję instytucji wobec klienta lub grupy powiązanych klientów uznaje się za dużą ekspozycję, jeżeli jej wartość jest równa lub wyższa niż 10 % wartości kapitału Tier I tej instytucji.”; |
96) |
art. 394 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 394 Wymogi dotyczące sprawozdawczości 1. Instytucje przekazują swoim właściwym organom poniższe informacje dotyczące każdej dużej ekspozycji, którą utrzymują, w tym dużych ekspozycji wyłączonych z zakresu stosowania art. 395 ust. 1:
Instytucje, które podlegają części trzeciej tytuł II rozdział 3, zgłaszają właściwym organom swoich 20 największych ekspozycji na zasadzie skonsolidowanej, z pominięciem ekspozycji wyłączonych z zakresu stosowania art. 395 ust. 1. Instytucje zgłaszają również – na zasadzie skonsolidowanej – właściwym organom ekspozycje o wartości równej lub większej niż 300 mln EUR, ale mniejszej niż 10 % wartości kapitału Tier I danej instytucji. 2. Oprócz informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, instytucje przekazują właściwym organom następujące informacje dotyczące ich 10 największych ekspozycji wobec instytucji na zasadzie skonsolidowanej, a także swoich 10 największych ekspozycji na zasadzie skonsolidowanej wobec podmiotów z równoległego systemu bankowego, które prowadzą działalność bankową poza uregulowanymi ramami, w tym dużych ekspozycji wyłączonych z zakresu stosowania art. 395 ust. 1:
3. Instytucje przekazują swoim właściwym organom informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, co najmniej raz na pół roku. 4. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia kryteriów identyfikacji podmiotów z równoległego systemu bankowego, o których mowa w ust. 2. Przy opracowywaniu wspomnianych projektów regulacyjnych standardów technicznych EUNB bierze pod uwagę rozwój sytuacji międzynarodowej i standardy uzgodnione na szczeblu międzynarodowym w zakresie równoległego systemu bankowego oraz rozważa, czy:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r. Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
97) |
w art. 395 wprowadza się następujące zmiany:
|
98) |
w art. 396 wprowadza się następujące zmiany:
|
99) |
w art. 397 tabela 1 kolumna 1 wyrazy „uznanym kapitale” zastępuje się wyrazami „kapitale Tier I”; |
100) |
w art. 399 wprowadza się następujące zmiany:
|
101) |
w art. 400 wprowadza się następujące zmiany:
|
102) |
art. 401 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 401 Obliczanie skutku stosowania technik ograniczania ryzyka kredytowego 1. Aby obliczyć wartość ekspozycji do celów art. 395 ust. 1, instytucja może stosować w pełni skorygowaną wartość ekspozycji (E*) obliczoną zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 4, z uwzględnieniem ograniczenia ryzyka kredytowego, korekt z tytułu zmienności oraz ewentualnych niedopasowań terminów zapadalności, o których mowa w tym rozdziale. 2. Z wyjątkiem instytucji stosujących uproszczoną metodę ujmowania zabezpieczeń finansowych, do celów ust. 1 instytucje stosują kompleksową metodę ujmowania zabezpieczeń finansowych bez względu na to, jaką metodę stosują do obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 instytucje posiadające zezwolenie na stosowanie metod, o których mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 4 sekcja 4 oraz w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 6, mogą stosować te metody do obliczania wartości ekspozycji transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych. 3. Obliczając wartość ekspozycji do celów art. 395 ust. 1, instytucje przeprowadzają okresowe testy warunków skrajnych w odniesieniu do koncentracji ich ryzyka kredytowego, w tym w odniesieniu do możliwej do uzyskania wartości wszelkich ustanowionych zabezpieczeń. Okresowe testy warunków skrajnych, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględniają ryzyko związane z potencjalnymi zmianami warunków rynkowych, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na adekwatność funduszy własnych instytucji, oraz ryzyko związane z realizacją zabezpieczenia w sytuacjach skrajnych. Przeprowadzane testy warunków skrajnych są adekwatne i odpowiednie z punktu widzenia oceny tego ryzyka. W swoich strategiach przeciwdziałania ryzyku koncentracji instytucje uwzględniają:
4. Jeżeli instytucja zmniejsza ekspozycję wobec klienta stosującego kwalifikowalną technikę ograniczania ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399 ust. 1, instytucja ta traktuje, w sposób określony w art. 403, część ekspozycji, o którą pomniejszyła ekspozycję wobec klienta, jako ekspozycję ponoszoną w stosunku do dostawcy ochrony, a nie do klienta.”; |
103) |
w art. 402 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. Aby obliczyć wartości ekspozycji do celów art. 395, instytucje mogą – z wyjątkiem przypadków, gdy jest to zakazane na mocy mających zastosowanie przepisów prawa krajowego – zmniejszyć wartość ekspozycji lub dowolnej części ekspozycji, która jest w pełni zabezpieczona nieruchomością mieszkalną zgodnie z art. 125 ust. 1, o zabezpieczoną kwotę odpowiadającą wartości rynkowej lub wartości bankowo-hipotecznej danej nieruchomości, lecz nie więcej niż o 50 % wartości rynkowej lub o 60 % wartości bankowo-hipotecznej w tych państwach członkowskich, które ustanowiły w przepisach ustawowych lub wykonawczych surowe kryteria oceny bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
2. Aby obliczyć wartości ekspozycji do celów art. 395, instytucja może – z wyjątkiem przypadków, gdy jest to zakazane na mocy mających zastosowanie przepisów prawa krajowego – zmniejszyć wartość ekspozycji lub dowolnej części ekspozycji, która jest w pełni zabezpieczona nieruchomością komercyjną zgodnie z art. 126 ust. 1, o zabezpieczoną kwotę odpowiadającą wartości rynkowej lub wartości bankowo-hipotecznej danej nieruchomości, lecz nie więcej niż o 50 % wartości rynkowej lub o 60 % wartości bankowo-hipotecznej w tych państwach członkowskich, które ustanowiły w przepisach ustawowych lub wykonawczych surowe kryteria oceny bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
|
104) |
art. 403 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 403 Metoda substytucyjna 1. Jeżeli ekspozycja wobec klienta jest objęta gwarancją osoby trzeciej lub zabezpieczeniem wyemitowanym przez osobę trzecią, instytucja musi:
Instytucja nie stosuje metody, o której mowa w akapicie pierwszym lit. b), jeżeli zachodzi niedopasowanie pomiędzy terminem zapadalności ekspozycji a terminem rozliczenia ochrony. Do celów niniejszej części instytucja może stosować zarówno kompleksową metodę ujmowania zabezpieczeń finansowych, jak i sposób traktowania określony w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, wyłącznie wtedy, gdy do celów art. 92 dopuszcza się stosowanie zarówno kompleksowej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych, jak i uproszczonej metody ujmowania zabezpieczeń finansowych. 2. W przypadkach gdy instytucja stosuje ust. 1 lit. a), instytucja:
3. Do celów ust. 1 lit. b) instytucja może zastąpić kwotę przewidzianą w lit. a) niniejszego ustępu kwotą przewidzianą w lit. b) niniejszego ustępu, o ile spełnione są warunki określone w lit. c), d) i e) niniejszego ustępu:
4. EUNB wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 w celu określenia warunków stosowania sposobu traktowania, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, w tym warunków i częstotliwości ustalania, monitorowania i zmiany limitów, o których mowa w lit. b) tego ustępu. EUNB wyda te wytyczne do dnia 31 grudnia 2019 r.”; |
105) |
w części szóstej nagłówek tytułu I otrzymuje brzmienie: „DEFINICJE I WYMOGI DOTYCZĄCE PŁYNNOŚCI”; |
106) |
art. 411 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 411 Definicje Do celów niniejszej części stosuje się poniższe definicje:
|
107) |
w art. 412 wprowadza się następujące zmiany:
|
108) |
art. 413 i 414 otrzymują brzmienie: „Artykuł 413 Wymóg dotyczący stabilnego finansowania 1. Instytucje zapewniają właściwe wykonywanie długoterminowych pozycji aktywów i pozycji pozabilansowych za pomocą różnorodnego zestawu instrumentów finansowania, które są stabilne zarówno w warunkach normalnych, jak i skrajnych. 2. Przepisy określone w tytule III mają zastosowanie wyłącznie do celów określenia obowiązków sprawozdawczych, o których mowa w art. 415, do czasu sprecyzowania i wprowadzenia w prawie Unii obowiązków sprawozdawczych, o których mowa w tym artykule, w odniesieniu do wskaźnika stabilnego finansowania netto określonego w tytule IV. 3. Przepisy określone w tytule IV mają zastosowanie do celów określenia wymogu dotyczącego stabilnego finansowania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz obowiązków sprawozdawczych, o których mowa w art. 415, dla instytucji. 4. Państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić krajowe przepisy w zakresie wymogów dotyczących stabilnego finansowania, zanim zaczną obowiązywać wiążące minimalne standardy w zakresie wymogów dotyczących stabilnego finansowania netto określone w ust. 1. Artykuł 414 Przestrzeganie wymogów dotyczących płynności Instytucja, która nie spełnia wymogów określonych w art. 412 lub w art. 413 ust. 1, również w warunkach skrajnych, lub spodziewa się, że nie spełni tych wymogów, niezwłocznie powiadamia o tym właściwe organy i bez zbędnej zwłoki przedstawia właściwym organom plan szybkiego przywrócenia zgodności z wymogami określonymi, stosownie do przypadku, w art. 412 lub art. 413 ust. 1. Do czasu przywrócenia zgodności instytucja codziennie, na koniec każdego dnia roboczego – chyba że właściwy organ zatwierdzi mniejszą częstotliwość sprawozdań i dłuższe terminy sprawozdawcze – zgłasza pozycje, o których mowa, stosownie do przypadku, w tytule III, w tytule IV, w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 415 ust. 3 lub 3a lub w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1. Właściwe organy udzielają takich zezwoleń wyłącznie na podstawie indywidualnej sytuacji danej instytucji, z uwzględnieniem skali i stopnia złożoności jej działalności. Właściwe organy monitorują realizację takich planów przywrócenia zgodności, a w stosownych przypadkach wymagają szybszego przywrócenia zgodności.”; |
109) |
w art. 415 wprowadza się następujące zmiany:
|
110) |
w art. 416 wprowadza się następujące zmiany:
|
111) |
w art. 419 wprowadza się następujące zmiany:
|
112) |
w art. 422 wprowadza się następujące zmiany:
|
113) |
art. 423 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: „2. Instytucja powiadamia właściwe organy o wszystkich zawartych umowach, których warunki prowadzą do wypływów płynności lub skutkują dodatkowymi potrzebami w zakresie zabezpieczeń, w ciągu 30 dni od istotnego pogorszenia jakości kredytowej instytucji. Jeżeli właściwe organy uznają te umowy za istotne w kontekście potencjalnych wypływów płynności instytucji, wymagają, by instytucja dodała dodatkowy wypływ w przypadku tych umów, odpowiadający dodatkowym potrzebom w zakresie zabezpieczeń wynikającym z istotnego pogorszenia jakości kredytowej instytucji, takiego jak obniżenie jej zewnętrznej oceny kredytowej o trzy stopnie. Instytucja poddaje regularnemu przeglądowi zakres takiego istotnego pogorszenia w świetle tego, co jest właściwe na mocy zawartych umów, i informuje właściwe organy o wynikach przeglądu. 3. Instytucja dodaje dodatkowy wypływ odpowiadający potrzebom w zakresie zabezpieczeń, które wynikałyby z wpływu scenariusza niekorzystnych warunków rynkowych na jej transakcje na instrumentach pochodnych, jeżeli są one istotne. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia warunków, w jakich pojęcie istotności może być stosowane, oraz w celu określenia metod pomiaru dodatkowego wypływu. EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 marca 2014 r. Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”; |
114) |
art. 424 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Przyznaną kwotę instrumentu wsparcia płynności, którą zapewniono SSPE w celu umożliwienia tej SSPE zakupu aktywów innych niż papiery wartościowe od klientów, którzy nie są klientami finansowymi, mnoży się przez 10 %, pod warunkiem że przyznana kwota przekracza kwotę aktywów aktualnie nabytych od klientów, a maksymalna kwota, którą można wykorzystać, jest zgodnie z umową ograniczona do kwoty aktualnie zakupionych aktywów.”; |
115) |
art. 425 ust. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:
|
116) |
w części szóstej po art. 428 dodaje się następujący tytuł: „TYTUŁ IV WSKAŹNIK STABILNEGO FINANSOWANIA NETTO ROZDZIAŁ 1 Wskaźnik stabilnego finansowania netto Artykuł 428a Stosowanie na zasadzie skonsolidowanej Jeżeli wskaźnik stabilnego finansowania netto ustanowiony w niniejszym tytule ma zastosowanie na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z art. 11 ust. 4, zastosowanie mają następujące postanowienia:
Artykuł 428b Wskaźnik stabilnego finansowania netto 1. Wymóg dotyczący stabilnego finansowania netto ustanowiony w art. 413 ust. 1 jest równy stosunkowi dostępnego stabilnego finansowania instytucji, o którym mowa w rozdziale 3, do wymaganego stabilnego finansowania instytucji, o którym mowa w rozdziale 4, i wyraża się go jako wartość procentową. Instytucje obliczają swój wskaźnik stabilnego finansowania netto zgodnie z następującym wzorem:
2. Instytucje utrzymują wskaźnik stabilnego finansowania netto na poziomie co najmniej 100 %, obliczony w walucie sprawozdawczej w odniesieniu do wszystkich swoich transakcji, niezależnie od faktycznej waluty, w której denominowane są transakcje. 3. Jeżeli w dowolnym momencie wskaźnik stabilnego finansowania netto instytucji spadnie poniżej poziomu 100 % lub można racjonalnie oczekiwać, że spadnie poniżej poziomu 100 %, zastosowanie ma wymóg ustanowiony w art. 414. Instytucja dąży do przywrócenia wskaźnika stabilnego finansowania netto do poziomu, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu. Właściwe organy oceniają przyczyny niespełnienia przez instytucję przepisów ust. 2 niniejszego artykułu, zanim podejmą jakiekolwiek środki nadzorcze. 4. Instytucje obliczają i monitorują swój wskaźnik stabilnego finansowania netto w walucie sprawozdawczej w odniesieniu do wszystkich swoich transakcji, niezależnie od faktycznej waluty, w której denominowane są transakcje, oraz osobno dla swoich transakcji denominowanych w każdej z walut podlegających oddzielnemu zgłaszaniu zgodnie z art. 415 ust. 2. 5. Instytucje zapewniają, aby rozkład ich profilu finansowania według waluty, w której denominowane są transakcje, był zasadniczo zgodny z rozkładem ich aktywów według waluty. W stosownych przypadkach właściwe organy mogą zażądać od instytucji ograniczenia przypadków niedopasowania walutowego przez ustanowienie limitów dotyczących odsetka wymaganego stabilnego finansowania w określonej walucie, które można spełnić za pomocą dostępnego stabilnego finansowania, które nie jest denominowane w tej walucie. Ograniczenie to można stosować wyłącznie w odniesieniu do waluty podlegającej oddzielnemu zgłaszaniu zgodnie z art. 415 ust. 2. Określając poziom ewentualnego ograniczenia dotyczącego przypadków niedopasowania walutowego, które można stosować zgodnie z niniejszym artykułem, właściwe organy uwzględniają przynajmniej następujące kwestie:
Każde ograniczenie dotyczące przypadków niedopasowania walutowego nałożone zgodnie z niniejszym artykułem stanowi szczególny wymóg w zakresie płynności, o którym mowa w art. 105 dyrektywy 2013/36/UE. ROZDZIAŁ 2 Ogólne zasady obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto Artykuł 428c Obliczanie wskaźnika stabilnego finansowania netto 1. O ile w niniejszym tytule nie określono inaczej, instytucje uwzględniają aktywa, zobowiązania i pozycje pozabilansowe w ujęciu brutto. 2. Do celu obliczenia wskaźnika stabilnego finansowania netto instytucje stosują odpowiednie współczynniki stabilnego finansowania określone w rozdziałach 3 i 4 do wartości księgowej ich aktywów, zobowiązań i pozycji pozabilansowych, chyba że w niniejszym tytule określono inaczej. 3. Instytucje nie liczą podwójnie wymaganego stabilnego finansowania i dostępnego stabilnego finansowania. O ile w niniejszym tytule nie określono inaczej, w przypadku gdy dana pozycja może być przydzielona do więcej niż jednej kategorii wymaganego stabilnego finansowania, należy ją przydzielić do tej kategorii wymaganego stabilnego finansowania, która generuje największe wymagane stabilne finansowanie umowne dla danej pozycji. Artykuł 428d Kontrakty na instrumenty pochodne 1. Instytucje stosują niniejszy artykuł w celu obliczenia kwoty wymaganego stabilnego finansowania w odniesieniu do kontraktów na instrumenty pochodne, o których mowa w rozdziałach 3 i 4. 2. Bez uszczerbku dla art. 428ah ust. 2 instytucje uwzględniają wartość godziwą pozycji w instrumentach pochodnych w ujęciu netto, jeżeli pozycje te wchodzą w skład tego samego pakietu kompensowania, który spełnia wymogi określone w art. 429c ust. 1. W przeciwnym razie instytucje uwzględniają wartość godziwą pozycji w instrumentach pochodnych w ujęciu brutto i traktują te pozycje w instrumentach pochodnych jako pozycje należące do ich własnego pakietu kompensowania do celów rozdziału 4. 3. Do celów niniejszego tytułu »wartość godziwa pakietu kompensowania« oznacza sumę wartości godziwych wszystkich transakcji wchodzących w skład pakietu kompensowania. 4. Bez uszczerbku dla art. 428ah ust. 2 wszystkie kontrakty na instrumenty pochodne, wymienione w załączniku II pkt 2 lit. a)–e), zakładające pełną wymianę kwot głównych w tym samym dniu oblicza się w ujęciu netto w poszczególnych walutach, w tym do celu związanego ze sprawozdawczością w walucie, która podlega oddzielnemu zgłaszaniu zgodnie z art. 415 ust. 2, nawet jeżeli transakcje te nie wchodzą w skład tego samego pakietu kompensowania, który spełnia wymogi określone w art. 429c ust. 1. 5. Środki pieniężne otrzymane jako zabezpieczenie w celu ograniczenia ekspozycji z tytułu pozycji w instrumentach pochodnych traktuje się jako zabezpieczenie i nie traktuje się ich jako depozytów, do których ma zastosowanie rozdział 3. 6. Właściwe organy mogą zdecydować – za zgodą odpowiedniego banku centralnego – o odstąpieniu od konieczności uwzględniania wpływu kontraktów na instrumenty pochodne na obliczanie wskaźnika stabilnego finansowania netto, w tym za pomocą określania współczynników wymaganego stabilnego finansowania oraz rezerw i strat, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Jeżeli jednostka zależna mająca siedzibę główną w państwie trzecim korzysta z odstępstwa, o którym mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z prawem krajowym tego państwa trzeciego, które ustanawia wymóg dotyczący stabilnego finansowania netto, przedmiotowe odstępstwo określone w prawie krajowym tego państwa trzeciego uwzględnia się do celów związanych z konsolidacją. Artykuł 428e Kompensowanie zabezpieczonych transakcji kredytowych i transakcji opartych na rynku kapitałowym Aktywa i zobowiązania wynikające z transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych z pojedynczym kontrahentem oblicza się w ujęciu netto, o ile te aktywa i zobowiązania spełniają warunki kompensowania określone w art. 429b ust. 4. Artykuł 428f Współzależne aktywa i zobowiązania 1. Z zastrzeżeniem uprzedniej zgody właściwych organów instytucja może traktować dany składnik aktywów i dany składnik zobowiązań jako współzależne, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
2. Uznaje się, że aktywa i zobowiązania spełniają warunki określone w ust. 1 i że są współzależne, gdy są one bezpośrednio związane z następującymi produktami lub usługami:
3. EUNB monitoruje aktywa i zobowiązania oraz produkty i usługi, które są traktowane jako współzależne aktywa i zobowiązania na mocy ust. 1 i 2, w celu określenia, czy i w jakim zakresie spełnione są kryteria zgodności określone w ust. 1. EUNB przedstawi Komisji sprawozdanie na temat wyników tego monitorowania i doradzi Komisji co do ewentualnej konieczności wprowadzenia zmiany w warunkach określonych w ust. 1 lub zmiany w wykazie produktów i usług wyszczególnionych w ust. 2. Artykuł 428g Depozyty w instytucjonalnych systemach ochrony i sieciach współpracy Jeżeli instytucja należy do instytucjonalnego systemu ochrony w rodzaju tych wymienionych w art. 113 ust. 7, do sieci kwalifikującej się do objęcia odstępstwem, o którym mowa w art. 10, lub do sieci współpracy w państwie członkowskim, depozyty na żądanie, które instytucja utrzymuje w instytucji centralnej oraz które instytucja deponująca uznaje za aktywa płynne zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają następującym wymogom:
Artykuł 428h Preferencyjne traktowanie w ramach grupy lub w ramach instytucjonalnego systemu ochrony 1. Na zasadzie odstępstwa od rozdziałów 3 i 4, w przypadku gdy nie ma zastosowania art. 428g, właściwe organy mogą w poszczególnych przypadkach zezwolić instytucjom na zastosowanie wyższego współczynnika dostępnego stabilnego finansowania lub niższego współczynnika wymaganego stabilnego finansowania do aktywów, zobowiązań i przyznanych instrumentów kredytowych lub instrumentów wsparcia płynności, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
2. Jeżeli instytucja i kontrahent mają siedziby w różnych państwach członkowskich, właściwe organy mogą odstąpić od warunku określonego w ust. 1 lit. d), pod warunkiem że – oprócz kryteriów określonych w ust. 1 – spełnione są następujące kryteria:
Właściwe organy konsultują się ze sobą zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b), aby ustalić, czy spełnione są dodatkowe kryteria ustanowione w niniejszym ustępie. ROZDZIAŁ 3 Dostępne stabilne finansowanie Sekcja 1 Przepisy ogólne Artykuł 428i Obliczanie kwoty dostępnego stabilnego finansowania O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, kwotę dostępnego stabilnego finansowania oblicza się, mnożąc wartość księgową różnych kategorii lub rodzajów zobowiązań i funduszy własnych przez współczynniki dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. Łączną kwotę dostępnego stabilnego finansowania stanowi suma ważonych kwot zobowiązań i funduszy własnych. Obligacje i inne dłużne papiery wartościowe, które są emitowane przez instytucję, sprzedawane wyłącznie na rynku detalicznym i przechowywane na rachunku detalicznym, mogą być traktowane jako należące do odpowiedniej kategorii depozytu detalicznego. Wprowadza się ograniczenia służące uniemożliwieniu nabywania i przechowywania tych instrumentów przez strony inne niż klienci detaliczni. Artykuł 428j Rezydualny termin zapadalności zobowiązania lub funduszy własnych 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, instytucje uwzględniają rezydualny umowny termin zapadalności swoich zobowiązań i funduszy własnych w celu określenia współczynników dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. 2. Instytucje uwzględniają istniejące opcje, by określić rezydualny termin zapadalności zobowiązania lub funduszy własnych. Przyjmują przy tym założenie, że kontrahent umorzy opcję kupna w jak najwcześniejszym terminie. W przypadku opcji podlegających wykonaniu według uznania instytucji instytucja i właściwe organy biorą pod uwagę czynniki związane z reputacją, które mogą ograniczyć zdolność instytucji do niewykonania opcji, w szczególności oczekiwania rynkowe, że instytucje powinny wykupić niektóre zobowiązania przed upływem ich terminu zapadalności. 3. Instytucje traktują depozyty o określonym terminie wypowiedzenia zgodnie z ich terminem wypowiedzenia, a depozyty terminowe zgodnie z ich rezydualnym terminem zapadalności. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 niniejszego artykułu instytucje nie uwzględniają opcji dotyczących przedterminowych wycofań, jeżeli deponent musi zapłacić znaczną karę za przedterminowe wycofania, które występują w okresie krótszym niż jeden rok, a taka kara została określona w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, w celu określenia rezydualnego terminu zapadalności terminowych depozytów detalicznych. 4. Aby określić współczynniki dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, instytucje traktują każdą część zobowiązań o rezydualnym terminie zapadalności wynoszącym co najmniej jeden rok, której termin zapadalności upływa za mniej niż sześć miesięcy, i każdą część takich zobowiązań, której termin zapadalności przypada w okresie wynoszącym od sześciu miesięcy do poniżej roku, jako posiadające rezydualny termin zapadalności wynoszący, odpowiednio, poniżej sześciu miesięcy oraz od sześciu miesięcy do poniżej roku. Sekcja 2 Współczynniki dostępnego stabilnego finansowania Artykuł 428k Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 0 % 1. O ile w art. 428l–428o nie określono inaczej, wszystkie zobowiązania bez określonego terminu zapadalności, w tym pozycje krótkie i pozycje o otwartym terminie zapadalności, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 0 %, z następującymi wyjątkami:
2. Rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego i udziały mniejszości, o których mowa w ust. 1 podlegają jednemu z następujących współczynników:
3. Następujące zobowiązania podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 0 %:
4. Instytucje stosują współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 0 % do wartości bezwzględnej różnicy, jeżeli jest ona ujemna, między sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o dodatniej wartości godziwej a sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o ujemnej wartości godziwej obliczonych zgodnie z art. 428d. Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
Artykuł 428l Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 50 % Następujące zobowiązania podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Artykuł 428m Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 90 % Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla innych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 90 %. Artykuł 428n Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 95 % Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla stabilnych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 95 %. Artykuł 428o Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 100 % Następujące zobowiązania oraz pozycje i instrumenty kapitałowe podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 100 %:
ROZDZIAŁ 4 Wymagane stabilne finansowanie Sekcja 1 Przepisy ogólne Artykuł 428p Obliczanie kwoty wymaganego stabilnego finansowania 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, kwotę wymaganego stabilnego finansowania oblicza się, mnożąc wartość księgową różnych kategorii lub rodzajów aktywów oraz pozycji pozabilansowych przez współczynniki wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. Łączną kwotę wymaganego stabilnego finansowania stanowi suma ważonych kwot aktywów i pozycji pozabilansowych. 2. Aktywa będące przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, są wyłączone z obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania, jeżeli aktywa te są ujęte w bilansie danej instytucji, a instytucja nie posiada wobec tych aktywów prawa własności rzeczywistej. Aktywa będące przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, jeżeli aktywa te nie są ujęte w bilansie danej instytucji, lecz instytucja posiada wobec tych aktywów prawa własności rzeczywistej. 3. Aktywa będące przedmiotem pożyczki udzielonej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, wobec których to aktywów instytucja zachowuje prawa własności rzeczywistej, uznaje się za aktywa obciążone do celów niniejszego rozdziału; podlegają one także współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, nawet jeżeli aktywa te nie pozostają w bilansie danej instytucji. W przeciwnym wypadku aktywa te wyłącza się z obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania. 4. Aktywom, które są obciążone na rezydualny termin zapadalności wynoszący co najmniej sześć miesięcy, przypisuje się albo współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który byłby zastosowany zgodnie z sekcją 2 do tych aktywów, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń, albo współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma w przeciwnym wypadku zastosowanie do tych obciążonych aktywów, w zależności od tego, który z tych współczynników jest wyższy. To samo ma zastosowanie, jeżeli rezydualny termin zapadalności obciążonych aktywów jest krótszy niż rezydualny termin zapadalności transakcji stanowiącej źródło obciążenia. Aktywa, które pozostają jeszcze w okresie obciążenia przez mniej niż sześć miesięcy, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2 do tych samych aktywów, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń. 5. Jeżeli instytucja ponownie wykorzystuje składnik aktywów będący przedmiotem zaciągniętej pożyczki lub przeprowadza lombardowanie takiego składnika aktywów, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, i jeżeli ten składnik aktywów jest ujęty poza bilansem, transakcję, w odniesieniu do której składnik aktywów stał się przedmiotem zaciągniętej pożyczki, traktuje się jako obciążoną, pod warunkiem że termin zapadalności tej transakcji nie może upłynąć, zanim instytucja nie zwróci pożyczonego składnika aktywów. 6. Następujące aktywa uznaje się za wolne od obciążeń:
7. W przypadku niestandardowych operacji czasowych przeprowadzonych przez EBC lub bank centralny państwa członkowskiego lub bank centralny państwa trzeciego w celu wykonania jego uprawnień w okresie występowania skrajnych warunków finansowych obejmujących cały rynek lub wyjątkowych okoliczności makroekonomicznych, następującym aktywom można przypisać zmniejszony współczynnik wymaganego stabilnego finansowania:
W porozumieniu z bankiem centralnym będącym kontrahentem transakcji właściwe organy określają współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany do aktywów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b). W odniesieniu do aktywów obciążonych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany, nie może być niższy niż współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który miałby zastosowanie do tych aktywów zgodnie z sekcją 2, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń. Stosując zmniejszony współczynnik wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z akapitem drugim, właściwe organy ściśle monitorują wpływ tego zmniejszonego współczynnika na pozycje instytucji dotyczące stabilnego finansowania i w razie potrzeby stosują odpowiednie środki nadzorcze. 8. Aby uniknąć wszelkich przypadków podwójnego liczenia, instytucje wyłączają aktywa związane z zabezpieczeniem uznanym za zmienny depozyt zabezpieczający wniesiony zgodnie z art. 428k ust. 4 lit. b) i art. 428ah ust. 2 lit. b), lub uznanym za wniesiony początkowy depozyt zabezpieczający lub uznanym za wkład do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 428ag lit. a) i b) z innych części obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z niniejszym rozdziałem. 9. Instytucje uwzględniają instrumenty finansowe, waluty obce i towary, w odniesieniu do których zrealizowano zlecenie kupna, w obliczeniach kwoty wymaganego stabilnego finansowania. Instytucje wyłączają instrumenty finansowe, waluty obce i towary, w odniesieniu do których zrealizowano zlecenie sprzedaży, z obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania, pod warunkiem że transakcje te nie są wykazane w bilansie instytucji jako instrumenty pochodne lub zabezpieczone transakcje finansowania oraz że transakcje te mają zostać wykazane w bilansie instytucji po ich rozliczeniu. 10. Właściwe organy mogą określić współczynniki wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane do ekspozycji pozabilansowych, o których nie ma mowy w niniejszym rozdziale, w celu zapewnienia, by instytucje posiadały odpowiednią kwotę dostępnego stabilnego finansowania w odniesieniu do tej części ekspozycji, w stosunku do których oczekuje się, że będą wymagały finansowania w okresie jednego roku objętym wskaźnikiem stabilnego finansowania netto. Aby określić te współczynniki, właściwe organy zwracają w szczególności uwagę na poważne szkody dla reputacji instytucji, jakie mogłyby powstać w przypadku niezapewnienia tego finansowania. Właściwe organy przynajmniej raz w roku zgłaszają EUNB rodzaje ekspozycji pozabilansowych, w odniesieniu do których określiły współczynniki wymaganego stabilnego finansowania. Zamieszczają one w tym sprawozdaniu wyjaśnienie metody zastosowanej do określenia tych współczynników. Artykuł 428q Rezydualny termin zapadalności składnika aktywów 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, instytucje uwzględniają rezydualny umowny termin zapadalności swoich aktywów i swoich transakcji pozabilansowych przy określaniu współczynników wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane do ich aktywów i do ich pozycji pozabilansowych zgodnie z sekcją 2. 2. Instytucje traktują aktywa, które wyodrębniono zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, zgodnie z ekspozycją bazową tych aktywów. Instytucje stosują jednak do wspomnianych aktywów wyższe współczynniki wymaganego stabilnego finansowania w zależności od terminu obciążenia ustalanego przez właściwe organy, które rozważają, czy instytucja jest w stanie bez ograniczeń dysponować takimi aktywami lub je wymieniać, i które uwzględniają termin zobowiązań wobec klientów instytucji, do których ten wymóg wyodrębnienia się odnosi. 3. Przy obliczaniu rezydualnego terminu zapadalności składnika aktywów instytucje biorą pod uwagę opcje, przyjmując założenie, że emitent lub kontrahent wykonają każdą opcję w celu wydłużenia terminu zapadalności danego składnika aktywów. W przypadku opcji, które podlegają wykonaniu według uznania instytucji, instytucja i właściwe organy biorą pod uwagę czynniki związane z reputacją, które mogą ograniczyć zdolność instytucji do niewykonania opcji, w szczególności oczekiwania rynkowe i oczekiwania klientów, że instytucja powinna wydłużyć termin zapadalności niektórych aktywów w dniu upływu ich terminu zapadalności. 4. Aby określić współczynniki dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, w przypadku kredytów amortyzujących o rezydualnym umownym terminie zapadalności wynoszącym co najmniej jeden rok, każdą część, której termin zapadalności upływa za mniej niż sześć miesięcy, i każdą część, której termin zapadalności przypada w okresie wynoszącym od sześciu miesięcy do poniżej roku, traktuje się jako posiadające rezydualny termin zapadalności wynoszący, odpowiednio, poniżej sześciu miesięcy oraz od sześciu miesięcy do poniżej roku. Sekcja 2 Współczynniki wymaganego stabilnego finansowania Artykuł 428r Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 0 % 1. Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 0 %:
Instytucje uwzględniają należne środki pieniężne, o których mowa w akapicie pierwszym lit. g) niniejszego ustępu, w ujęciu netto, w przypadku gdy zastosowanie ma art. 428e. 2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. c) właściwe organy mogą zdecydować – za zgodą odpowiedniego banku centralnego – o zastosowaniu wyższego współczynnika wymaganego stabilnego finansowania do wymaganych kapitałów rezerwowych, uwzględniając w szczególności zakres, w jakim istnieją wymogi w zakresie kapitałów rezerwowych w okresie jednego roku, w związku z czym wymagane jest powiązane stabilne finansowanie. W przypadku jednostek zależnych posiadających siedzibę główną w państwie trzecim, jeżeli wymagane rezerwy banku centralnego podlegają wyższemu współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z wymogiem dotyczącym stabilnego finansowania netto określonym w prawie krajowym tego państwa trzeciego, do celów związanych z konsolidacją bierze się pod uwagę ten wyższy współczynnik wymaganego stabilnego finansowania. Artykuł 428s Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 5 % 1. Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 5 %:
Instytucje uwzględniają należne środki pieniężne, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, w ujęciu netto, w przypadku gdy zastosowanie ma art. 428e. 2. W odniesieniu do wszystkich pakietów kompensowania kontraktów na instrumenty pochodne instytucje stosują współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 5 % do bezwzględnej wartości godziwej tych pakietów kompensowania kontraktów na instrumenty pochodne, przed odliczeniem jakiegokolwiek wniesionego zabezpieczenia, jeżeli te pakiety kompensowania mają ujemną wartość godziwą. Do celów niniejszego ustępu instytucje określają wartość godziwą jako wartość przed odliczeniem jakiegokolwiek wniesionego zabezpieczenia lub płatności z tytułu rozrachunku oraz wpływów związanych ze zmianami w wycenie rynkowej takich kontraktów. Artykuł 428t Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 7 % Aktywa wolne od obciążeń, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 1 w postaci obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 7 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428u Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 7,5 % Produkty związane z pozabilansowym finansowaniem handlu, o których mowa w załączniku I i których rezydualny termin zapadalności wynosi co najmniej sześć miesięcy, lecz mniej niż jeden rok, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego wynoszącemu 7,5 %. Artykuł 428v Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 10 % Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 10 %:
Artykuł 428w Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 12 % Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 12 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 12 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428x Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 15 % Aktywa wolne od obciążeń, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 2A zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 15 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428y Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 20 % Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 20 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 20 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428z Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 25 % Wolne od obciążeń sekurytyzacje poziomu 2B zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 25 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428aa Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 30 % Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 30 %:
Artykuł 428ab Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 35 % Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 35 %:
Artykuł 428ac Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 40 % Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 40 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 40 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428ad Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 50 % Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Artykuł 428ae Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 55 % Wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikujące się do redukcji wartości wynoszącej 55 % w odniesieniu do obliczania wskaźnika pokrycia płynności zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 55 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428af Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 65 % Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 65 %:
Artykuł 428ag Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 85 % Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 85 %:
Artykuł 428ah Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 100 % 1. Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 100 %:
2. Instytucje stosują współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 100 % do różnicy, jeżeli jest ona dodatnia, między sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o dodatniej wartości godziwej a sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o ujemnej wartości godziwej obliczonej zgodnie z art. 428d. Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
ROZDZIAŁ 5 Odstępstwa dla małych i niezłożonych instytucji Artykuł 428ai Odstępstwo dla małych i niezłożonych instytucji Na zasadzie odstępstwa od rozdziałów 3 i 4 małe i niezłożone instytucje mogą zdecydować – pod warunkiem uprzedniego uzyskania zezwolenia swojego właściwego organu – że będą obliczać stosunek między dostępnym stabilnym finansowaniem instytucji, o czym mowa w rozdziale 6, a wymaganym stabilnym finansowaniem instytucji, o czym mowa w rozdziale 7, wyrażony jako wartość procentowa. Właściwy organ może nałożyć na małą i niezłożoną instytucję wymóg spełnienia wymogu dotyczącego stabilnego finansowania netto na podstawie dostępnego stabilnego finansowania instytucji zgodnie z rozdziałem 3 i wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z rozdziałem 4, jeżeli uzna, że uproszczona metoda nie jest odpowiednia do celów uwzględnienia ryzyk finansowania ponoszonych przez tę instytucję. ROZDZIAŁ 6 Dostępne stabilne finansowanie dla uproszczonego obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto Sekcja 1 Przepisy ogólne Artykuł 428aj Uproszczone obliczanie kwoty dostępnego stabilnego finansowania 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, kwotę dostępnego stabilnego finansowania oblicza się, mnożąc wartość księgową różnych kategorii lub rodzajów zobowiązań i funduszy własnych przez współczynniki dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. Łączną kwotę dostępnego stabilnego finansowania stanowi suma ważonych kwot zobowiązań i funduszy własnych. 2. Obligacje i inne dłużne papiery wartościowe, które są emitowane przez instytucję, sprzedawane wyłącznie na rynku detalicznym i przechowywane na rachunku detalicznym, mogą być traktowane jako należące do odpowiedniej kategorii dotyczącej depozytu detalicznego. Wprowadza się ograniczenia służące uniemożliwieniu nabywania i przechowywania tych instrumentów przez strony inne niż klienci detaliczni. Artykuł 428ak Rezydualny termin zapadalności zobowiązania lub funduszy własnych 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, instytucje uwzględniają rezydualny umowny termin zapadalności swoich zobowiązań i funduszy własnych w celu określenia współczynników dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. 2. Instytucje uwzględniają istniejące opcje, by określić rezydualny termin zapadalności zobowiązania lub funduszy własnych. Przyjmują przy tym założenie, że kontrahent umorzy opcję kupna w jak najwcześniejszym terminie. W przypadku opcji podlegających wykonaniu według uznania instytucji instytucja i właściwe organy biorą pod uwagę czynniki związane z reputacją, które mogą ograniczyć zdolność instytucji do niewykonania opcji, w szczególności oczekiwania rynkowe, że instytucje powinny wykupić niektóre zobowiązania przed upływem ich terminu zapadalności. 3. Instytucje traktują depozyty o określonym terminie wypowiedzenia zgodnie z ich terminem wypowiedzenia, a depozyty terminowe zgodnie z ich rezydualnym terminem zapadalności. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 niniejszego artykułu instytucje nie uwzględniają opcji dotyczących przedterminowych wycofań, jeżeli deponent musi zapłacić znaczną karę za przedterminowe wycofania, które występują w okresie krótszym niż jeden rok, a taka kara została określona w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, w celu określenia rezydualnego terminu zapadalności terminowych depozytów detalicznych. 4. Aby określić współczynniki dostępnego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, każda część zobowiązań o rezydualnym, umownym terminie zapadalności wynoszącym co najmniej jeden rok, której termin zapadalności upływa za mniej niż sześć miesięcy, i każdą część takich zobowiązań, której termin zapadalności przypada w okresie wynoszącym od sześciu miesięcy do poniżej roku, traktowana jest jako posiadająca rezydualny termin zapadalności wynoszący, odpowiednio, poniżej sześciu miesięcy oraz od sześciu miesięcy do poniżej roku. Sekcja 2 Współczynniki dostępnego stabilnego finansowania Artykuł 428al Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 0 % 1. O ile w niniejszej sekcji nie określono inaczej, wszystkie zobowiązania bez określonego terminu zapadalności, w tym pozycje krótkie i pozycje o otwartym terminie zapadalności, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 0 %, z następującymi wyjątkami:
2. Rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego i udziały mniejszości, o których mowa w ust. 1 podlegają jednemu z następujących współczynników:
3. Następujące zobowiązania podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 0 %:
4. Instytucje stosują współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 0 % do wartości bezwzględnej różnicy, jeżeli jest ona ujemna, między sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o dodatniej wartości godziwej a sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o ujemnej wartości godziwej obliczonych zgodnie z art. 428d. Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
Artykuł 428am Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 50 % Następujące zobowiązania podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Artykuł 428an Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 90 % Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla innych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 90 %. Artykuł 428ao Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 95 % Depozyty detaliczne na żądanie, depozyty detaliczne o określonym terminie wypowiedzenia krótszym niż jeden rok i terminowe depozyty detaliczne, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż jeden rok, spełniające stosowne kryteria dla stabilnych depozytów detalicznych określone w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 95 %. Artykuł 428ap Współczynnik dostępnego stabilnego finansowania wynoszący 100 % Następujące zobowiązania oraz pozycje i instrumenty kapitałowe podlegają współczynnikowi dostępnego stabilnego finansowania wynoszącemu 100 %:
ROZDZIAŁ 7 Wymagane stabilne finansowanie dla uproszczonego obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto Sekcja 1 Przepisy ogólne Artykuł 428aq Uproszczone obliczanie kwoty wymaganego stabilnego finansowania 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, w przypadku małych i niezłożonych instytucji kwotę wymaganego stabilnego finansowania oblicza się, mnożąc wartość księgową różnych kategorii lub rodzajów aktywów oraz pozycji pozabilansowych przez współczynniki wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. Łączną kwotę wymaganego stabilnego finansowania stanowi suma ważonych kwot aktywów i pozycji pozabilansowych. 2. Aktywa, które są przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które to aktywa są ujęte w ich bilansie i w odniesieniu do których nie posiadają one prawa własności rzeczywistej, wyłącza się z obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania. Aktywa, które są przedmiotem pożyczki zaciągniętej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które to aktywa nie są ujęte w ich bilansie, ale w odniesieniu do których posiadają one prawa własności rzeczywistej, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. 3. Aktywa będące przedmiotem pożyczki udzielonej przez instytucje, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, wobec których to aktywów instytucje zachowują prawa własności rzeczywistej, nawet jeżeli nie pozostają one w ich bilansie, uznaje się za aktywa obciążone do celów niniejszego rozdziału; podlegają one także współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2. W przeciwnym wypadku aktywa te wyłącza się z obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania. 4. Aktywom, które są obciążone na rezydualny termin zapadalności wynoszący co najmniej sześć miesięcy, przypisuje się albo współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który byłby zastosowany zgodnie z sekcją 2 do tych aktywów, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń, albo współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma w przeciwnym wypadku zastosowanie do tych obciążonych aktywów, w zależności od tego, który z tych współczynników jest wyższy. To samo ma zastosowanie, jeżeli rezydualny termin zapadalności obciążonych aktywów jest krótszy niż rezydualny termin zapadalności transakcji stanowiącej źródło obciążenia. Aktywa, które pozostają jeszcze w okresie obciążenia przez mniej niż sześć miesięcy, podlegają współczynnikom wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2 do tych samych aktywów, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń. 5. Jeżeli instytucja ponownie wykorzystuje składnik aktywów będący przedmiotem zaciągniętej pożyczki lub przeprowadza lombardowanie takiego składnika aktywów, w tym w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, i jeżeli ten składnik aktywów jest ujęty poza bilansem, transakcję, za pomocą której dany składnik aktywów stał się przedmiotem zaciągniętej pożyczki, traktuje się jako obciążoną, pod warunkiem że termin zapadalności tej transakcji nie może upłynąć, zanim instytucja nie zwróci pożyczonego składnika aktywów. 6. Następujące aktywa uznaje się za wolne od obciążeń:
Do celów akapitu pierwszego lit. a) niniejszego ustępu instytucje zakładają, że aktywa należące do puli są obciążone w porządku wzrastającej płynności na podstawie klasyfikacji płynności określonej w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, począwszy od aktywów niekwalifikujących się do zabezpieczenia przed utratą płynności. 7. W przypadku niestandardowych operacji czasowych przeprowadzonych przez EBC lub bank centralny państwa członkowskiego lub bank centralny państwa trzeciego w celu wykonania jego uprawnień w okresie występowania skrajnych warunków finansowych obejmujących cały rynek lub wyjątkowych okoliczności makroekonomicznych, następującym aktywom można przypisać zmniejszony współczynnik wymaganego stabilnego finansowania:
W porozumieniu z bankiem centralnym będącym kontrahentem transakcji właściwe organy określają współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany do aktywów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b). W odniesieniu do aktywów obciążonych, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego, współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który ma być stosowany, nie może być niższy niż współczynnik wymaganego stabilnego finansowania, który miałby zastosowanie do tych aktywów zgodnie z sekcją 2, gdyby były one utrzymywane jako wolne od obciążeń. Stosując zmniejszony współczynnik wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z akapitem drugim, właściwe organy ściśle monitorują wpływ tego zmniejszonego współczynnika na pozycje stabilnego finansowania instytucji i w razie potrzeby stosują odpowiednie środki nadzorcze. 8. Aby uniknąć jakiegokolwiek podwójnego liczenia, instytucje wyłączają aktywa związane z zabezpieczeniem uznanym za zmienny depozyt zabezpieczający wniesiony zgodnie z art. 428k ust. 4 lit. b) i art. 428ah ust. 2, lub za wniesiony początkowy depozyt zabezpieczający lub za wkład do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 428ag lit. a) i b) z innych części obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z niniejszym rozdziałem. 9. Instytucje włączają do obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania instrumenty finansowe, waluty obce i towary, w odniesieniu do których zrealizowano zlecenie kupna. Instytucje wyłączają z obliczeń kwoty wymaganego stabilnego finansowania instrumenty finansowe, waluty obce i towary, w odniesieniu do których zrealizowano zlecenie sprzedaży, pod warunkiem że transakcje te nie są wykazane w bilansie instytucji jako instrumenty pochodne lub zabezpieczone transakcje finansowania oraz że transakcje te mają zostać wykazane w bilansie instytucji po ich rozliczeniu. 10. Właściwe organy mogą określić współczynniki wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane do ekspozycji pozabilansowych, o których nie ma mowy w niniejszym rozdziale, w celu zapewnienia, by instytucje posiadały odpowiednią kwotę dostępnego stabilnego finansowania w odniesieniu do tej części ekspozycji, w stosunku do których oczekuje się, że będą wymagały finansowania w okresie jednego roku objętym wskaźnikiem stabilnego finansowania netto. Aby określić te współczynniki, właściwe organy zwracają w szczególności uwagę na poważne szkody dla reputacji instytucji, jakie mogłyby powstać w przypadku niezapewnienia tego finansowania. Właściwe organy przynajmniej raz w roku zgłaszają EUNB rodzaje ekspozycji pozabilansowych, w odniesieniu do których określiły współczynniki wymaganego stabilnego finansowania. Zamieszczają one w tym sprawozdaniu wyjaśnienie metody zastosowanej do określenia tych współczynników. Artykuł 428ar Rezydualny termin zapadalności składnika aktywów 1. O ile w niniejszym rozdziale nie określono inaczej, instytucje uwzględniają rezydualny umowny termin zapadalności swoich aktywów i swoich transakcji pozabilansowych przy określaniu współczynników wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane do ich aktywów i do ich pozycji pozabilansowych zgodnie z sekcją 2. 2. Instytucje traktują aktywa, które wyodrębniono zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, zgodnie z ekspozycją bazową tych aktywów. Instytucje stosują jednak do wspomnianych aktywów wyższe współczynniki wymaganego stabilnego finansowania, w zależności od terminu obciążenia ustalanego przez właściwe organy, które rozważają, czy instytucja jest w stanie bez ograniczeń dysponować takimi aktywami lub je wymieniać, i które uwzględniają termin zobowiązań wobec klientów instytucji, do których ten wymóg wyodrębnienia się odnosi. 3. Przy obliczaniu rezydualnego terminu zapadalności składnika aktywów instytucje biorą pod uwagę opcje, przyjmując założenie, że emitent lub kontrahent wykonają każdą opcję w celu wydłużenia terminu zapadalności danego składnika aktywów. W przypadku opcji, które podlegają wykonaniu według uznania instytucji, instytucja i właściwe organy biorą pod uwagę czynniki związane z reputacją, które mogą ograniczyć zdolność instytucji do niewykonania opcji, w szczególności uwzględniając oczekiwania rynkowe i oczekiwania klientów, że instytucja powinna wydłużyć termin zapadalności niektórych aktywów w dniu upływu ich terminu zapadalności. 4. Aby określić współczynniki wymaganego stabilnego finansowania, które mają być stosowane zgodnie z sekcją 2, w przypadku kredytów amortyzujących o rezydualnym umownym terminie zapadalności wynoszącym co najmniej jeden rok, części, których termin zapadalności upływa za mniej niż sześć miesięcy i w okresie wynoszącym od sześciu miesięcy do poniżej roku, traktuje się jako części posiadające rezydualny termin zapadalności wynoszący, odpowiednio, poniżej sześciu miesięcy oraz od sześciu miesięcy do poniżej roku. Sekcja 2 Współczynniki wymaganego stabilnego finansowania Artykuł 428as Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 0 % 1. Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 0 %:
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. c) właściwe organy mogą zdecydować – za zgodą odpowiedniego banku centralnego – o zastosowaniu wyższego współczynnika wymaganego stabilnego finansowania do wymaganych kapitałów rezerwowych, uwzględniając w szczególności zakres, w jakim istnieją wymogi w zakresie kapitałów rezerwowych w okresie jednego roku, w związku z czym wymagane jest powiązane stabilne finansowanie. W przypadku jednostek zależnych posiadających siedzibę główną w państwie trzecim, jeżeli wymagane rezerwy banku centralnego podlegają wyższemu współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania zgodnie z wymogiem dotyczącym stabilnego finansowania netto określonym w prawie krajowym tego państwa trzeciego, do celów związanych z konsolidacją bierze się pod uwagę ten wyższy współczynnik wymaganego stabilnego finansowania. Artykuł 428at Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 5 % 1. Niewykorzystana część przyznanych instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności określona w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, podlega współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 5 %. 2. W odniesieniu do wszystkich pakietów kompensowania kontraktów na instrumenty pochodne instytucje stosują współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 5 % do bezwzględnej wartości godziwej tych pakietów kompensowania kontraktów na instrumenty pochodne, przed odliczeniem jakiegokolwiek wniesionego zabezpieczenia, jeżeli te pakiety kompensowania mają ujemną wartość godziwą. Do celów niniejszego ustępu instytucje określają wartość godziwą jako wartość przed odliczeniem jakiegokolwiek wniesionego zabezpieczenia lub płatności z tytułu rozrachunku oraz wpływów związanych ze zmianami w wycenie rynkowej takich kontraktów. Artykuł 428au Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 10 % Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 10 %:
Artykuł 428av Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 20 % Aktywa wolne od obciążeń, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 2A zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, oraz wolne od obciążeń udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania zgodnie z tym aktem delegowanym podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 20 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym. Artykuł 428aw Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 50 % Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 50 %:
Artykuł 428ax Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 55 % Aktywa, które kwalifikują się jako aktywa poziomu 2B zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1, oraz udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania zgodnie z tym aktem delegowanym podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 55 %, bez względu na ich zgodność z wymogami operacyjnymi oraz z wymogami dotyczącymi struktury zabezpieczenia przed utratą płynności określonymi w tym akcie delegowanym, pod warunkiem że są one obciążone krócej niż jeden rok. Artykuł 428ay Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 85 % Następujące aktywa i pozycje pozabilansowe podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 85 %:
Artykuł 428az Współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 100 % 1. Następujące aktywa podlegają współczynnikowi wymaganego stabilnego finansowania wynoszącemu 100 %:
2. Instytucje stosują współczynnik wymaganego stabilnego finansowania wynoszący 100 % do różnicy, jeżeli jest ona dodatnia, między sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o dodatniej wartości godziwej a sumą wartości godziwych we wszystkich pakietach kompensowania o ujemnej wartości godziwej obliczonej zgodnie z art. 428d. Do celów obliczeń, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się następujące zasady:
|
117) |
część siódma otrzymuje brzmienie: „CZĘŚĆ SIÓDMA DŹWIGNIA FINANSOWA Artykuł 429 Obliczanie wskaźnika dźwigni 1. Instytucje obliczają swój wskaźnik dźwigni zgodnie z metodą określoną w ust. 2, 3 i 4. 2. Wskaźnik dźwigni oblicza się jako miarę kapitału instytucji podzieloną przez miarę ekspozycji całkowitej tej instytucji i wyraża się jako wartość procentową. Instytucje obliczają wskaźnik dźwigni w sprawozdawczym dniu odniesienia. 3. Do celów ust. 2 miarą kapitału jest kapitał Tier I. 4. Do celów ust. 2 miarą ekspozycji całkowitej jest suma wartości ekspozycji:
Instytucje traktują transakcje z długim terminem rozliczenia, stosownie do przypadku, zgodnie z akapitem pierwszym lit. a)–d). Instytucje mogą obniżyć wartości ekspozycji, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i d), o odpowiadającą kwotę korekt z tytułu ogólnego ryzyka kredytowego zastosowanych, odpowiednio, do pozycji bilansowych i pozabilansowych, z zastrzeżeniem dolnego pułapu wynoszącego 0, jeżeli korekty z tytułu ryzyka kredytowego zmniejszyły kapitał Tier I. 5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 lit. d) zastosowanie mają następujące warunki:
Sposób traktowania określony w akapicie pierwszym lit. b) ma również zastosowanie do instytucji działającej jako klient wyższego poziomu, która gwarantuje wyniki ekspozycji z tytułu transakcji jej klientów. Do celów akapitu pierwszego lit. b) oraz akapitu drugiego niniejszego ustępu instytucje mogą uznać podmiot powiązany za klienta, wyłącznie jeżeli podmiot ten nie jest objęty zakresem konsolidacji regulacyjnej na poziomie, na którym ma zastosowanie wymóg ustanowiony w art. 92 ust. 3 lit. d). 6. Do celów ust. 4 lit. e) niniejszego artykułu oraz art. 429g »standaryzowana transakcja kupna lub sprzedaży« oznacza kupno lub sprzedaż papieru wartościowego na podstawie kontraktów, których postanowienia przewidują wymóg dostarczenia papieru wartościowego w ramach czasowych ustanowionych zasadniczo przez prawo lub zwyczaj na odnośnym rynku. 7. O ile przepisy niniejszej części wyraźnie nie stanowią inaczej, instytucje obliczają miarę ekspozycji całkowitej zgodnie z następującymi zasadami:
8. Na zasadzie odstępstwa od ust. 7 lit. b) instytucje mogą obniżyć wartość ekspozycji z tytułu kredytu na prefinansowanie lub kredytu przejściowego o dodatnie saldo na rachunku oszczędnościowym dłużnika, któremu udzielono kredytu, i w mierze ekspozycji całkowitej uwzględnić wyłącznie wynikającą stąd kwotę, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
»Kredyt na prefinansowanie« lub »kredyt przejściowy« oznaczają kredyt, który jest udzielany kredytobiorcy na ograniczony okres w celu zniwelowania jego luk w finansowaniu do czasu udzielenia ostatecznego kredytu zgodnie z kryteriami określonymi w przepisach sektorowych regulujących takie transakcje. Artykuł 429a Ekspozycje wyłączone z miary ekspozycji całkowitej 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 429 ust. 4 instytucja może wyłączyć dowolną z następujących ekspozycji z jej miary ekspozycji całkowitej:
Do celów lit. m) akapitu pierwszego instytucje uwzględniają w mierze ekspozycji całkowitej wszelkie ekspozycje zatrzymane. 2. Do celów ust. 1 lit. d) i e) »publiczna kredytowa instytucja wspierająca rozwój« oznacza instytucję kredytową, która spełnia wszystkie następujące warunki:
Na potrzeby akapitu pierwszego lit. b) cele polityki publicznej mogą obejmować zapewnianie finansowania na cele związane z promowaniem lub rozwojem określonym sektorom gospodarki lub obszarom geograficznym danego państwa członkowskiego. Do celów akapitu pierwszego lit. d) i e) oraz bez uszczerbku dla unijnych zasad pomocy państwa i obowiązków państw członkowskich w tym zakresie, właściwe organy mogą – na wniosek instytucji – traktować jednostkę tej instytucji będącą organizacyjnie, strukturalnie i finansowo niezależną i autonomiczną jako publiczną kredytową instytucję wspierającą rozwój, o ile jednostka ta spełnia wszystkie warunki wymienione w akapicie pierwszym i o ile takie traktowanie nie wpływa na skuteczność nadzoru nad tą instytucją. Właściwe organy bezzwłocznie powiadamiają Komisję i EUNB o każdej decyzji o traktowaniu – do celów niniejszego ustępu – jednostki danej instytucji jako publicznej kredytowej instytucji wspierającej rozwój. Właściwy organ co roku dokonuje przeglądu takiej decyzji. 3. Do celów ust. 1 lit. d) i e) oraz ust. 2 lit. d) „kredyt preferencyjny” oznacza kredyt udzielany przez publiczną kredytową instytucję wspierającą rozwój lub podmiot utworzony przez rząd centralny, samorządy regionalne lub władze lokalne państwa członkowskiego, bezpośrednio lub poprzez pośredniczącą instytucję kredytową, na zasadach niekonkurencyjnych i nienastawionych na zysk, aby propagować cele polityki publicznej rządu centralnego, samorządów regionalnych lub władz lokalnych w danym państwie członkowskim. 4. Instytucje nie wyłączają ekspozycji z tytułu transakcji, o których mowa w ust. 1 lit. g) i h) niniejszego artykułu, jeżeli nie spełniono warunku określonego w art. 429 ust. 5 akapit trzeci. 5. Instytucje mogą wyłączyć ekspozycje wymienione w ust. 1 lit. n), jeżeli spełnione są oba następujące warunki:
6. Ekspozycje wyłączane na mocy ust. 1 lit. n) spełniają oba poniższe warunki:
7. Na zasadzie odstępstwa od art. 92 ust. 1 lit. d), jeżeli instytucja wyłącza ekspozycje, o których mowa w ust. 1 lit. n) niniejszego artykułu, musi ona w dowolnym momencie spełniać następujący wymóg dotyczący skorygowanego wskaźnika dźwigni w całym okresie trwania wyłączenia:
gdzie:
Artykuł 429b Obliczanie wartości ekspozycji z tytułu aktywów 1. Instytucje obliczają wartość ekspozycji z tytułu aktywów, z wyłączeniem kontraktów na instrumentach pochodnych, wyszczególnionych w załączniku II, kredytowych instrumentów pochodnych i pozycji, o których mowa w art. 429e, zgodnie z następującymi zasadami:
2. Mechanizm łączenia środków pieniężnych oferowany przez instytucję nie narusza warunku określonego w art. 429 ust. 7 lit. b) jedynie wtedy, gdy mechanizm ten spełnia obydwa następujące warunki:
Do celów niniejszego ustępu i ust. 3 mechanizm łączenia środków pieniężnych oznacza mechanizm, w ramach którego salda kredytowe lub salda debetowe kilku jednostkowych rachunków łączy się w celu zarządzania środkami pieniężnymi lub zarządzania płynnością. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu mechanizm łączenia środków pieniężnych, który nie spełnia warunku określonego w lit. b) tego ustępu, ale spełnia warunek określony w lit. a) tego ustępu, nie narusza warunku określonego w art. 429 ust. 7 lit. b), o ile mechanizm ten spełnia wszystkie następujące warunki:
4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. b) instytucje mogą obliczać wartość ekspozycji wierzytelności gotówkowej i zobowiązania gotówkowego w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych z tym samym kontrahentem w ujęciu netto, jedynie wtedy, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
5. Do celów ust. 4 lit. c) instytucje mogą uznać, że mechanizm rozliczania skutkuje funkcjonalnym odpowiednikiem rozliczenia w ujęciu netto, jedynie wtedy, gdy w dacie rozliczenia wynik netto przepływów pieniężnych z tytułu transakcji w ramach tego mechanizmu jest równy pojedynczej kwocie netto w ramach rozliczenia w ujęciu netto i spełnione są wszystkie następujące warunki:
Warunek określony w akapicie pierwszym lit. c) jest spełniony, jedynie wtedy, gdy niepowodzenie jakiejkolwiek transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych w mechanizmie rozliczania może opóźnić rozliczenie jedynie odpowiadającej części pieniężnej lub może doprowadzić do powstania zobowiązania w odniesieniu do mechanizmu rozliczania, ze wsparciem ze strony powiązanego instrumentu kredytowego. W przypadku niepowodzenia obejmującej papiery wartościowe części transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych w mechanizmie rozliczania na koniec terminu wyznaczonego na dokonanie rozliczenia w ramach mechanizmu rozliczania instytucje wydzielają tę transakcję i jej odpowiadającą część pieniężną z pakietu kompensowania i traktują je w ujęciu brutto. Artykuł 429c Obliczanie wartości ekspozycji instrumentów pochodnych 1. Instytucje określają wartość ekspozycji z tytułu umów na instrumentach pochodnych wymienionych w załączniku II i z tytułu kredytowych instrumentów pochodnych, w tym pozabilansowych, zgodnie z metodą określoną w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcja 3. Przy obliczaniu wartości ekspozycji instytucje mogą uwzględnić skutki umów nowacji i innych umów o kompensowaniu zobowiązań zgodnie z art. 295. Instytucje nie uwzględniają kompensowania międzyproduktowego, ale mogą dokonywać kompensacji w ramach danej kategorii produktu, o której mowa w art. 272 pkt 25 lit. c), i w ramach kredytowych instrumentów pochodnych, kiedy są przedmiotem umowy o kompensowaniu międzyproduktowym, o której mowa w art. 295 lit. c). Instytucje włączają do miary ekspozycji całkowitej sprzedane opcje, nawet jeżeli ich wartość ekspozycji może zostać ustalona na zero zgodnie ze sposobem traktowania określonym w art. 274 ust. 5. 2. Jeżeli w wyniku zapewnienia zabezpieczenia związanego z kontraktami na instrumenty pochodne zmniejsza się kwota aktywów w ramach mających zastosowanie standardów rachunkowości, instytucje dokonują odwrócenia tego zmniejszenia. 3. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu instytucje obliczające koszt zastąpienia kontraktów na instrumenty pochodne zgodnie z art. 275 mogą uznać za zmienny depozyt zabezpieczający, o którym mowa w art. 275, wyłącznie zabezpieczenie otrzymane w środkach pieniężnych od swoich kontrahentów, jeżeli w mających zastosowanie standardach rachunkowości nie uznano już zmiennego depozytu zabezpieczającego jako obniżenia wartości ekspozycji i jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
Jeżeli instytucja przekazuje kontrahentowi zabezpieczenie gotówkowe i jeżeli to zabezpieczenie spełnia warunki określone w akapicie pierwszym lit. a)–e), instytucja uznaje to zabezpieczenie za zmienny depozyt zabezpieczający wniesiony na rzecz kontrahenta i uwzględnia je w obliczeniach kosztu zastąpienia. Do celów akapitu pierwszego lit. b) uznaje się, że instytucja spełnia warunek określony w tej literze, jeżeli zmienny depozyt zabezpieczający jest wymieniany rankiem dnia sesyjnego następującego po dniu sesyjnym, w którym określono kontrakt na instrumenty pochodne, pod warunkiem że wymiana opiera się na wartości kontraktu na koniec dnia sesyjnego, w którym określono kontrakt. Do celów akapitu pierwszego lit. d), jeżeli powstanie spór dotyczący depozytu zabezpieczającego, instytucje mogą uznać bezsporną kwotę wymienionego zabezpieczenia. 4. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu instytucje nie uwzględniają otrzymanego zabezpieczenia w obliczeniach wartości niezależnego zabezpieczenia netto określonej w art. 272 pkt (12a), z wyjątkiem kontraktów na instrumenty pochodne zawartych z klientami, w przypadku których kontrakty te rozlicza kwalifikujący się kontrahent centralny. 5. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu wartość mnożnika stosowanego do obliczania potencjalnej przyszłej ekspozycji zgodnie z art. 278 ust. 1 instytucje ustalają na 1, z wyjątkiem kontraktów na instrumenty pochodne zawartych z klientami, w przypadku których kontrakty te rozlicza kwalifikujący się kontrahent centralny. 6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu instytucje mogą stosować metodę określoną w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcje 4 lub 5, aby określić wartość ekspozycji kontraktów na instrumenty pochodne wyszczególnionych w załączniku II pkt 1 i 2, jednak tylko wówczas, gdy stosują tę metodę również do określenia wartości ekspozycji tych kontraktów do celów spełnienia wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92. Jeżeli instytucje stosują jedną z metod, o których mowa w akapicie pierwszym, nie pomniejszają miary ekspozycji całkowitej o kwotę otrzymanego depozytu zabezpieczającego. Artykuł 429d Dodatkowe przepisy dotyczące obliczania wartości ekspozycji pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych 1. Do celów niniejszego artykułu „pisemny kredytowy instrument pochodny” oznacza każdy instrument finansowy, za pomocą którego instytucja skutecznie zapewnia ochronę kredytową, w tym swapy ryzyka kredytowego, swapy przychodu całkowitego i opcje, w przypadku których instytucja ma obowiązek zapewnić ochronę kredytową zgodnie z warunkami określonymi w umowie opcji. 2. Oprócz obliczenia określonego w art. 429c, przy obliczaniu wartości ekspozycji pisemnego kredytowego instrumentu pochodnego instytucje uwzględniają efektywne wartości referencyjne wskazane w pisemnych kredytowych instrumentach pochodnych, pomniejszone o wszelkie ujemne zmiany wartości godziwej, które wprowadzono do kapitału Tier I w odniesieniu do tych pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych. Instytucje obliczają efektywną wartość referencyjną pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych poprzez dostosowanie wartości referencyjnej tych instrumentów pochodnych, aby odzwierciedlić rzeczywistą ekspozycję kontraktów, które są lewarowane lub w inny sposób wzmocnione za pomocą struktury transakcji. 3. Instytucje mogą w pełni lub częściowo pomniejszyć wartość ekspozycji, obliczoną zgodnie z ust. 2, o efektywną wartość referencyjną nabytych kredytowych instrumentów pochodnych, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
Do celów obliczenia potencjalnej przyszłej ekspozycji zgodnie z art. 429c ust. 1 instytucje mogą wyłączyć z pakietu kompensowania część pisemnego kredytowego instrumentu pochodnego, która zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu nie podlega kompensacji i w odniesieniu do której w mierze ekspozycji całkowitej uwzględnia się efektywną wartość referencyjną. 4. Do celów ust. 3 lit. b) „istotny warunek” oznacza dowolną cechę kredytowego instrumentu pochodnego, która ma znaczenie dla jego wyceny, w tym poziom podporządkowania, opcjonalność, zdarzenia kredytowe, bazowy podmiot referencyjny lub bazową grupę podmiotów oraz bazowe zobowiązanie referencyjne lub bazową grupę zobowiązań, z wyjątkiem kwoty referencyjnej i rezydualnego terminu zapadalności kredytowego instrumentu pochodnego. Dwie nazwy referencyjne są takie same wyłącznie wówczas, gdy odnoszą się do tego samego podmiotu prawnego. 5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 lit. b) instytucje mogą wykorzystywać nabyte kredytowe instrumenty pochodne dotyczące grupy nazw referencyjnych, aby kompensować pisemne kredytowe instrumenty pochodne dotyczące poszczególnych nazw referencyjnych w ramach tej grupy, jeżeli grupa podmiotów referencyjnych i poziom podporządkowania są takie same w przypadku obu transakcji. 6. Instytucje nie zmniejszają efektywnej wartości referencyjnej pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych, gdy nabywają ochronę kredytową poprzez swap przychodu całkowitego i księgują otrzymane płatności netto jako przychody netto, ale nie księgują zrównoważenia zmniejszenia wartości pisemnego kredytowego instrumentu pochodnego w kapitale Tier I. 7. W przypadku nabytych kredytowych instrumentów pochodnych dotyczących grupy zobowiązań referencyjnych instytucje mogą pomniejszyć efektywną wartość referencyjną pisemnych kredytowych instrumentów pochodnych dotyczących poszczególnych zobowiązań referencyjnych o efektywną wartość referencyjną nabytych kredytowych instrumentów pochodnych zgodnie z ust. 3 wyłącznie wówczas, gdy nabyta ochrona odpowiada pod względem ekonomicznym nabyciu ochrony osobno dla każdego z poszczególnych zobowiązań w grupie. Artykuł 429e Narzut z tytułu ryzyka kredytowego kontrahenta w odniesieniu do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych 1. Oprócz obliczania wartości ekspozycji całkowitej transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, w tym pozabilansowych zgodnie z art. 429b ust. 1, instytucje uwzględniają w mierze ekspozycji narzut z tytułu ryzyka kredytowego kontrahenta obliczony zgodnie z ust. 2 lub 3 niniejszego artykułu, stosownie do przypadku. 2. Instytucje obliczają narzut w odniesieniu do transakcji z kontrahentem nieobjętych umową ramową o kompensowaniu zobowiązań, która spełnia warunki określone w art. 206, indywidualnie dla każdej transakcji zgodnie z następującym wzorem:
gdzie:
równą zero, jeżeli Ei oznacza środki pieniężne pożyczone kontrahentowi, a powiązana wierzytelność gotówkowa nie kwalifikuje się do kompensowania określonego w art. 429b ust. 4. 3. Instytucje obliczają narzut w odniesieniu do transakcji z kontrahentem objętych umową ramową o kompensowaniu zobowiązań, która spełnia warunki określone w art. 206, indywidualnie dla każdej umowy zgodnie z następującym wzorem:
gdzie:
4. Do celów ust. 2 i 3 termin „kontrahent” oznacza również agentów trójstronnych, którzy przyjmują zabezpieczenie w depozyt i zarządzają zabezpieczeniem w przypadku transakcji trójstronnych. 5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu instytucje mogą stosować metodę określoną w art. 222, z zastrzeżeniem dolnego pułapu dla mającej zastosowanie wagi ryzyka wynoszącego 20 %, w celu określenia narzutu w odniesieniu do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, w tym pozabilansowych. Instytucje mogą stosować tę metodę wyłącznie wówczas, gdy stosują ją również do obliczenia wartości ekspozycji tych transakcji celem spełnienia wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c). 6. W przypadku zaksięgowania sprzedaży w odniesieniu do transakcji odkupu zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości instytucje stosują storno względem wszystkich zapisów księgowych dotyczących sprzedaży. 7. Jeżeli instytucja pełni rolę pośrednika między dwiema stronami w transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych, w tym w transakcji pozabilansowej, do obliczenia miary ekspozycji całkowitej danej instytucji zastosowanie mają następujące warunki:
Artykuł 429f Obliczanie wartości ekspozycji z tytułu pozycji pozabilansowych 1. Instytucje obliczają, zgodnie z art. 111 ust. 1, wartość ekspozycji z tytułu pozycji pozabilansowych, z wyjątkiem kontraktów na instrumentach pochodnych wyszczególnionych w załączniku II, oraz z tytułu kredytowych instrumentów pochodnych, transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i pozycji, o których mowa w art. 429d. Jeżeli dane zobowiązanie odnosi się do przedłużenia innego zobowiązania, zastosowanie ma art. 166 ust. 9. 2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 instytucje mogą pomniejszyć ekspozycję kredytową równoważną kwocie pozycji pozabilansowej o odpowiadającą wartość korekt z tytułu szczególnego ryzyka kredytowego. W obliczeniu stosuje się dolny pułap wynoszący zero. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do pozycji pozabilansowych niskiego ryzyka, o których mowa w art. 111 ust. 1 lit. d), instytucje stosują współczynnik konwersji wynoszący 10 %. Artykuł 429g Obliczanie wartości ekspozycji z tytułu standaryzowanych transakcji kupna i sprzedaży oczekujących na rozliczenie 1. Instytucje traktują środki pieniężne powiązane ze standaryzowanymi transakcjami sprzedaży i papiery wartościowe powiązane ze standaryzowanymi transakcjami kupna, które pozostają ujęte w bilansie aż do daty rozliczenia jako aktywa, zgodnie z art. 429 ust. 4 lit. a). 2. Instytucje, które zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości stosują ujęcie na dzień zawarcia transakcji w odniesieniu do standaryzowanych transakcji kupna i sprzedaży oczekujących na rozliczenie, stosują storno wobec wszelkich dopuszczalnych w ramach tych standardów kompensacji między wierzytelnościami gotówkowymi z tytułu standaryzowanych transakcji sprzedaży oczekujących na rozliczenie a zobowiązaniami gotówkowymi z tytułu standaryzowanych transakcji kupna oczekujących na rozliczenie. Po zastosowaniu storna wobec kompensowania rachunkowego instytucje mogą dokonywać kompensowania między wspomnianymi wierzytelnościami gotówkowymi i zobowiązaniami gotówkowymi, jeżeli zarówno odnośne standaryzowane transakcje sprzedaży, jak i standaryzowane transakcje kupna są rozliczane zgodnie z mechanizmem „dostawa za płatność”. 3. Instytucje, które zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości stosują księgowanie w dniu rozliczenia transakcji w odniesieniu do standaryzowanych transakcji kupna i sprzedaży oczekujących na rozliczenie, uwzględniają w mierze ekspozycji całkowitej pełną wartość nominalną zobowiązań do zapłaty dotyczących standaryzowanych transakcji kupna. Instytucje mogą kompensować pełną wartość nominalną zobowiązań do zapłaty dotyczących standaryzowanych transakcji kupna pełną wartością nominalną wierzytelności gotówkowych z tytułu standaryzowanych transakcji sprzedaży oczekujących na rozliczenie wyłącznie wówczas, gdy oba poniższe warunki zostały spełnione:
(*13) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U. L 133 z 22.5.2008, s. 66).”" |
118) |
po art. 429g dodaje się następującą część: „CZĘŚĆ SIÓDMA A WYMOGI DOTYCZĄCE SPRAWOZDAWCZOŚCI Artykuł 430 Sprawozdawczość dotycząca wymogów ostrożnościowych i informacji finansowych 1. Instytucje przekazują swoim właściwym organom informacje na temat:
Instytucje wyłączone zgodnie z art. 6 ust. 5 nie podlegają wymogowi dotyczącemu sprawozdawczości w zakresie wskaźnika dźwigni określonemu w akapicie pierwszym lit. a) niniejszego ustępu na zasadzie indywidualnej. 2. Oprócz sprawozdawczości dotyczącej wskaźnika dźwigni, o której mowa ust. 1 akapit pierwszy lit. a), aby umożliwić właściwym organom monitorowanie zmienności wskaźnika dźwigni, w szczególności w okolicach sprawozdawczych dni odniesienia, duże instytucje przedstawiają swoim właściwym organom informacje na temat poszczególnych komponentów wskaźnika dźwigni w oparciu o średnie wartości w okresie sprawozdawczym i dane wykorzystywane do obliczenia tych średnich wartości. 3. Oprócz sprawozdawczości dotyczącej wymogów ostrożnościowych, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, instytucje przedstawiają swoim właściwym organom informacje finansowe, jeżeli są jednym z następujących podmiotów:
4. Właściwe organy mogą wymagać, by instytucje kredytowe, które ustalają swoje fundusze własne na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości na mocy art. 24 ust. 2, przedstawiały informacje finansowe zgodnie z niniejszym artykułem. 5. Sprawozdawczość dotycząca informacji finansowych, o których mowa w ust. 3 i 4, obejmuje wyłącznie informacje, które są niezbędne do uzyskania kompleksowego obrazu profilu ryzyka instytucji i obrazu ryzyk systemowych stwarzanych przez daną instytucję dla sektora finansowego lub gospodarki realnej, jak określono w rozporządzeniu (UE) nr 1093/2010. 6. Wymogi dotyczące sprawozdawczości określone w niniejszym artykule stosuje się do instytucji w sposób proporcjonalny, z uwzględnieniem sprawozdania, o którym mowa w ust. 8, wielkości i złożoności instytucji oraz charakteru i poziomu ryzyka prowadzonej przez nie działalności. 7. EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia jednolitych formatów i wzorów sprawozdawczych, instrukcji i metod dotyczących stosowania tych wzorów, częstotliwości i terminów przedstawiania sprawozdań, definicji i rozwiązań informatycznych, które mają być stosowane na potrzeby sprawozdawczości, o której mowa w ust. 1–4. Wszelkie nowe wymogi w zakresie sprawozdawczości określone w takich wykonawczych standardach technicznych nie mają zastosowania wcześniej niż sześć miesięcy od daty ich wejścia w życie. Do celów ust. 2 projekty wykonawczych standardów technicznych określają te komponenty wskaźnika dźwigni, które mają być przedstawiane w postaci wartości na koniec dnia lub na koniec miesiąca. Do tych celów EUNB bierze pod uwagę oba poniższe elementy:
EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie do dnia 28 czerwca 2021 r., z wyjątkiem projektów takich standardów dotyczących:
Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 8. EUNB oceni koszty i korzyści wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 680/2014 (*14), zgodnie z niniejszym ustępem i przedstawi Komisji sprawozdanie ze swoich ustaleń nie później niż do dnia 28 czerwca 2020 r. Przedmiotowa ocena zostanie przeprowadzona w szczególności w odniesieniu do małych i niezłożonych instytucji. Do tych celów w sprawozdaniu:
EUNB dołącza do tego sprawozdania projekty wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w ust. 7. 9. Właściwe organy zasięgają opinii EUNB w kwestii tego, czy instytucje inne niż te, o których mowa w ust. 3 i 4, powinny przekazywać informacje finansowe na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z ust. 3, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:
EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia formatów i wzorów, które instytucje, o których mowa w akapicie pierwszym, stosują do celów określonych w tym akapicie. Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. 10. W przypadku gdy właściwy organ uzna informacje nieobjęte wykonawczymi standardami technicznymi, o których mowa w ust. 7, za niezbędne do celów określonych w ust. 5, powiadamia EUNB i ERRS o dodatkowych informacjach, których włączenie do wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w tym ustępie, uznaje za konieczne. 11. Właściwe organy mogą odstąpić od wymogu przedłożenia wszelkich punktów danych wskazanych we wzorach sprawozdawczych określonych w wykonawczych standardach technicznych, o których mowa w niniejszym artykule, w przypadku gdy te punkty danych powielają się. Do tych celów powielone punkty danych odnoszą się do wszelkich punktów danych, które są już dostępne właściwym organom za pomocą środków innych niż przez gromadzenie tych wzorów sprawozdawczych, w tym jeżeli te punkty danych można uzyskać z danych już dostępnych właściwym organom w innych formatach lub na innych poziomach szczegółowości; właściwy organ może przyznać odstępstwo, o którym mowa w niniejszym ustępie tylko wtedy, gdy dane otrzymane, zestawione lub zagregowane za pomocą takich alternatywnych metod są identyczne z tymi punktami danych, które w innym przypadku musiałyby zostać zgłoszone zgodnie z odnośnymi wykonawczymi standardami technicznymi. Właściwe organy, organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wyznaczone organy zawsze, kiedy to możliwe korzystają z wymiany danych w celu zmniejszenia wymogów dotyczących sprawozdawczości. Zastosowanie mają przepisy dotyczące wymiany informacji i tajemnicy zawodowej lub służbowej określone w tytule VII rozdział I sekcja II dyrektywy 2013/36/UE. Artykuł 430a Szczegółowe obowiązki sprawozdawcze 1. Instytucje raz do roku przedstawiają swoim właściwym organom następujące zagregowane dane dotyczące każdego krajowego rynku nieruchomości, wobec którego posiadają ekspozycję:
2. Dane, o których mowa w ust. 1, są przedstawiane właściwemu organowi państwa członkowskiego pochodzenia odnośnej instytucji. W przypadku instytucji posiadającej oddział w innym państwie członkowskim dane odnoszące się do tego oddziału przedstawia się również właściwym organom przyjmującego państwa członkowskiego. Dane są przedstawiane oddzielnie dla każdego rynku nieruchomości w obrębie Unii, wobec którego odnośna instytucja ma ekspozycję. 3. Właściwe organy corocznie publikują zagregowane dane określone w ust. 1 lit. a)–f) wraz z danymi historycznymi, jeżeli są one dostępne. Właściwy organ na wniosek innego właściwego organu z państwa członkowskiego lub na wniosek EUNB dostarcza temu właściwemu organowi lub EUNB bardziej szczegółowe informacje dotyczące sytuacji na rynkach nieruchomości mieszkalnych lub komercyjnych w danym państwie członkowskim. Artykuł 430b Szczegółowe wymogi dotyczące sprawozdawczości z tytułu ryzyka rynkowego 1. Od dnia rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego, o którym mowa w art. 461a, instytucje, które nie spełniają warunków określonych w art. 94 ust. 1 ani warunków określonych w art. 325a ust. 1, przedstawiają informacje – w odniesieniu do wszystkich swoich pozycji portfela handlowego i wszystkich swoich pozycji portfela bankowego obciążonych ryzykiem walutowym lub ryzykiem cen towarów – dotyczące wyników obliczeń dokonanych przy użyciu alternatywnej metody standardowej określonej w części trzeciej tytuł IV rozdział 1a, na takiej samej zasadzie, na jakiej instytucje takie przedstawiają informacje na temat obowiązków określonych w art. 92 ust. 3 lit. b) ppkt (i) oraz lit. c). 2. Instytucje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przedstawiają oddzielnie informacje na temat obliczeń określonych w art. 325c ust. 2 lit. a), b) i c) w odniesieniu do portfela wszystkich pozycji w portfelu handlowym lub pozycji w portfelu bankowym obciążonych ryzykiem walutowym i ryzykiem cen towarów. 3. Oprócz wymogu określonego w ust. 1 niniejszego artykułu, od końca trzyletniego okresu następującego po dacie wejścia w życie najnowszych regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 325bd ust. 7, art. 325be ust. 3, art. 325bf ust. 9 i art. 325bg ust. 4, instytucje przedstawiają informacje – w odniesieniu do pozycji, które zostały przypisane jednostkom odpowiadającym za handel, dla których instytucje otrzymały zezwolenie właściwych organów na stosowanie alternatywnej metody modeli wewnętrznych zgodnie z art. 325az ust. 2 – dotyczące wyników obliczeń dokonanych przy użyciu tej metody określonej w części trzeciej tytuł IV rozdział 1b, na takiej samej zasadzie, na jakiej takie instytucje przedstawiają informacje na temat obowiązków określonych w art. 92 ust. 3 lit. b) ppkt (i) oraz lit. c). 4. Do celów wymogu dotyczącego sprawozdawczości określonego w ust. 3 niniejszego artykułu instytucje przedstawiają oddzielnie informacje na temat obliczeń określonych w art. 325ba ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz (ii) i art. 325ba ust. 1 lit. b) ppkt (i) oraz (ii), jak również w odniesieniu do wszystkich pozycji w portfelu handlowym lub pozycji w portfelu bankowym obciążonych ryzykiem walutowym i ryzykiem cen towarów, które zostały przypisane jednostkom odpowiadającym za handel, dla których instytucja otrzymała zezwolenie właściwych organów na stosowanie alternatywnej metody modeli wewnętrznych zgodnie z art. 325az ust. 2. 5. Instytucje mogą stosować połączenie metod, o których mowa w ust. 1 i 3, w ramach grupy, pod warunkiem że obliczenia dokonywane zgodnie z metodami, o których mowa w ust. 1 nie przekraczają 90 % łącznych obliczeń. W przeciwnym razie instytucje stosują metody, o których mowa w ust. 1 w odniesieniu do wszystkich swoich pozycji portfela handlowego i wszystkich swoich pozycji portfela bankowego, obciążonych ryzykiem walutowym i ryzykiem cen towarów. 6. EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu określenia jednolitych wzorów sprawozdawczych, instrukcji i metod dotyczących stosowania tych wzorów, częstotliwości i terminów przedstawiania sprawozdań, definicji i rozwiązań informatycznych, które mają być stosowane na potrzeby sprawozdawczości, o której mowa w niniejszym artykule. Wszelki nowe wymogi, określone w takich wykonawczych standardach technicznych nie mają zastosowania wcześniej niż sześć miesięcy od daty ich wejścia w życie. EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 30 czerwca 2020 r. Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Artykuł 430c Studium wykonalności dotyczące zintegrowanego systemu sprawozdawczości 1. EUNB przygotuje studium wykonalności dotyczące stworzenia jednolitego i zintegrowanego systemu na potrzeby gromadzenia danych statystycznych, danych dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz danych ostrożnościowych i przedstawi swoje ustalenia Komisji nie później niż dnia 28 czerwca 2020 r. 2. Podczas opracowywania studium wykonalności EUNB angażuje w prace właściwe organy, a także organy odpowiedzialne za systemy gwarancji depozytów, restrukturyzację i uporządkowaną likwidację, oraz w szczególności ESBC. W studium uwzględnia się wcześniejsze prace ESBC w zakresie zintegrowanego gromadzenia danych; studium opiera się na ogólnej analizie kosztów i korzyści i zawiera przynajmniej następujące elementy:
3. Nie później niż w terminie upływającym jeden rok po przedstawieniu studium, o którym mowa w niniejszym artykule, Komisja – w stosownym przypadku i z uwzględnieniem studium wykonalności sporządzonego przez EUNB – przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w sprawie ustanowienia jednolitego i zintegrowanego systemu sprawozdawczości w odniesieniu do wymogów dotyczących sprawozdawczości. (*14) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 680/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 191 z 28.6.2014, s. 1).”" |
119) |
część ósma otrzymuje brzmienie: „CZĘŚĆ ÓSMA UJAWNIANIE INFORMACJI PRZEZ INSTYTUCJE TYTUŁ I ZASADY OGÓLNE Artykuł 431 Wymogi i polityki dotyczące ujawniania informacji 1. Instytucje podają do wiadomości publicznej informacje określone w tytułach II i III zgodnie z przepisami przewidzianymi w niniejszym tytule, z zastrzeżeniem wyjątków, o których mowa w art. 432. 2. Instytucje, które uzyskały od właściwych organów zezwolenie na podstawie części trzeciej w odniesieniu do instrumentów i metod określonych w tytule III niniejszej części, podają do wiadomości publicznej informacje tam określone. 3. Organ zarządzający lub kadra kierownicza wyższego szczebla przyjmują formalne polityki, aby spełnić wymogi dotyczące ujawniania informacji określone w niniejszej części, oraz wprowadzają i utrzymują wewnętrzne procedury, systemy i mechanizmy kontroli, aby sprawdzić, czy ujawnianie informacji przez instytucje odbywa się w sposób właściwy i zgodny z wymogami określonymi w niniejszej części. Co najmniej jeden członek organu zarządzającego lub kadry kierowniczej wyższego szczebla potwierdza na piśmie, że dana instytucja ujawniła informacje wymagane przepisami niniejszej części zgodnie z formalnymi politykami i wewnętrznymi procedurami, systemami i mechanizmami kontroli. Pisemne potwierdzenie oraz najważniejsze elementy formalnych polityk instytucji służących spełnieniu wymogów dotyczących ujawniania informacji dołącza się do informacji ujawnianych przez instytucje. Informacje, które mają być ujawniane zgodnie z niniejszą częścią, podlegają wewnętrznemu sprawdzeniu w takim samym stopniu jak sprawozdanie zarządcze ujęte w sprawozdaniu finansowym instytucji. Instytucje wprowadzają również polityki służące sprawdzeniu, czy dzięki ujawnianym informacjom uczestnicy rynku otrzymują kompleksowy obraz profilu ryzyka instytucji. Jeżeli instytucje stwierdzą, że ujawniane informacje wymagane na podstawie niniejszej części nie dostarczają uczestnikom rynku kompleksowego obrazu profilu ryzyka, oprócz informacji, których ujawnienie jest wymagane na podstawie niniejszej części, instytucje podają do wiadomości publicznej dodatkowe informacje. Niemniej jednak instytucje są zobowiązane do podawania do wiadomości publicznej wyłącznie tych informacji, które są istotne i które nie są zastrzeżone ani poufne, jak określono w art. 432. 4. Wszystkim ujawnianym danym ilościowym towarzyszy opis jakościowy oraz wszelkie inne informacje uzupełniające, które mogą być konieczne do tego, aby ich użytkownicy zrozumieli ujawniane dane ilościowe, ze zwróceniem uwagi w szczególności na wszelkie istotne zmiany w ujawnianych danych ilościowych w porównaniu z poprzednio ujawnianymi informacjami. 5. Na wniosek instytucje wyjaśniają swoje decyzje ratingowe MŚP oraz innym przedsiębiorstwom ubiegającym się o kredyt, dostarczając na żądanie wyjaśnienie pisemne. Koszty administracyjne związane z przedstawieniem takiego wyjaśnienia muszą być proporcjonalne do wysokości kredytu. Artykuł 432 Informacje nieistotne, zastrzeżone lub poufne 1. Z wyjątkiem informacji podlegających ujawnieniu określonych w art. 435 ust. 2 lit. c) oraz w art. 437 i 450, instytucje mogą pominąć co najmniej jedną informację podlegającą ujawnieniu spośród tych wymienionych w tytułach II i III, jeżeli danych informacji podlegających ujawnieniu nie uznaje się za istotne. Ujawniane informacje uznaje się za istotne, jeżeli ich pominięcie lub błędne przedstawienie może zmienić lub wpłynąć na ocenę lub decyzję użytkownika tych informacji, który opiera się na nich na potrzeby podjęcia decyzji ekonomicznych. EUNB wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 dotyczące sposobu, w jaki instytucje muszą stosować kryterium istotności w odniesieniu do wymogów dotyczących ujawniania informacji określonych w tytułach II i III. 2. Instytucje mogą również pominąć co najmniej jedną informację, o których mowa w tytułach II i III, jeżeli informacje te zawierają elementy, które uznaje się za zastrzeżone lub poufne zgodnie z niniejszym ustępem, z wyjątkiem informacji podlegających ujawnieniu określonych w art. 437 i 450. Informacje instytucji uznaje się za zastrzeżone, jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej osłabiłoby pozycję konkurencyjną tych instytucji. Informacje zastrzeżone mogą obejmować informacje dotyczące produktów lub systemów, których ujawnienie konkurencji obniżyłoby opłacalność inwestycji instytucji w te produkty lub systemy. Informacje uznaje się za poufne, jeżeli instytucje są zobowiązane – z tytułu powiązań z klientem lub innym kontrahentem – do zachowania poufności tych informacji. EUNB wydaje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 dotyczące sposobu, w jaki instytucje muszą stosować kryteria w zakresie zastrzegania i poufności w odniesieniu do wymogów dotyczących ujawniania informacji określonych w tytułach II i III. 3. W wyjątkowych przypadkach, o których mowa w ust. 2, zainteresowana instytucja oświadcza przy ujawnianiu informacji, że szczególne ich elementy nie zostały ujawnione, podaje powód ich nieujawnienia oraz publikuje bardziej ogólną informację na temat kwestii objętej wymogiem dotyczącym ujawniania informacji, z wyjątkiem przypadków, w których ta kwestia jest sama w sobie zastrzeżona lub poufna. Artykuł 433 Częstotliwość i zakres ujawniania informacji Instytucje publikują informacje, których ujawnienie jest wymagane na mocy tytułów II i III, w sposób określony w art. 433a, 433 b oraz433c. Coroczna publikacja ujawnianych informacji ma miejsce w tym samym dniu, w którym instytucje publikują swoje sprawozdania finansowe, lub jak najszybciej po upływie tego terminu. Publikacje ujawnianych informacji dokonywane raz na pół roku i raz na kwartał mają miejsce w tym samym dniu, w którym instytucje publikują swoje sprawozdania finansowe za odnośny okres, w stosownych przypadkach, lub jak najszybciej po upływie tego terminu. Każde opóźnienie między datą publikacji informacji, których ujawnienie jest wymagane na mocy niniejszej części, a datą publikacji odnośnych sprawozdań finansowych musi być uzasadnione i w żadnym razie nie może przekraczać ram czasowych określonych przez właściwe organy zgodnie z art. 106 dyrektywy 2013/36/UE. Artykuł 433a Ujawnianie informacji przez duże instytucje 1. Duże instytucje ujawniają informacje określone poniżej z następującą częstotliwością:
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 duże instytucje inne niż globalne instytucje o znaczeniu systemowym, które są instytucjami nienotowanymi, ujawniają informacje określone poniżej z następującą częstotliwością:
3. Duże instytucje, które podlegają przepisom art. 92a lub 92b, ujawniają informacje wymagane na mocy art. 437a raz na pół roku, z wyjątkiem najważniejszych wskaźników, o których mowa w art. 447 lit. h), które należy ujawniać raz na kwartał. Artykuł 433b Ujawnianie informacji przez małe i niezłożone instytucje 1. Małe i niezłożone instytucje ujawniają informacje określone poniżej z następującą częstotliwością:
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu małe i niezłożone instytucje, które są instytucjami nienotowanymi, raz w roku ujawniają najważniejsze wskaźniki, o których mowa w art. 447. Artykuł 433c Ujawnianie informacji przez inne instytucje 1. Instytucje, które nie podlegają przepisom art. 433a lub 433b, ujawniają informacje określone poniżej z następującą częstotliwością:
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu inne instytucje, które są instytucjami nienotowanymi, raz w roku ujawniają poniższe informacje:
Artykuł 434 Środki ujawniania informacji 1. Instytucje ujawniają wszystkie informacje, których ujawnienie jest wymagane na mocy tytułów II i III, w formacie elektronicznym i na jednym nośniku lub w jednym miejscu. Jeden nośnik lub jedno miejsce jest samodzielnym dokumentem, który stanowi łatwo dostępne źródło informacji ostrożnościowych dla użytkowników tych informacji, lub też jest oddzielną sekcją ujętą w sprawozdaniach finansowych instytucji lub dołączoną do tych sprawozdań, która zawiera wymagane informacje podlegające ujawnieniu i która jest łatwa do zidentyfikowania przez tych użytkowników. 2. Instytucje udostępniają na swojej stronie internetowej lub, w przypadku jej braku, w dowolnym innym właściwym miejscu archiwum informacji, których ujawnianie jest wymagane na mocy niniejszej części. Dostęp do tego archiwum jest zapewniany przez okres nie krótszy niż okres przechowywania danych określony w przepisach krajowych w odniesieniu do informacji zamieszczanych w sprawozdaniach finansowych instytucji. Artykuł 434a Jednolite formaty ujawniania informacji EUNB opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających jednolite formaty ujawniania informacji oraz powiązane instrukcje, zgodnie z którymi dokonuje się ujawniania informacji wymaganego na mocy tytułów II i III. Te jednolite formaty ujawniania informacji zapewniają użytkownikom tych informacji dostatecznie wyczerpujące i porównywalne informacje, pozwalające im ocenić profile ryzyka instytucji i stopień, w jakim spełniają one wymogi określone w przepisach części od pierwszej do siódmej. Aby ułatwić porównywalność informacji, wykonawcze standardy techniczne dążą do utrzymania zgodności formatów ujawniania informacji z międzynarodowymi standardami w zakresie ujawniania informacji. W stosownych przypadkach jednolite formaty ujawniania informacji przygotowuje się w postaci tabeli. EUNB przedstawi Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r. Komisja jest uprawniona do przyjęcia tych wykonawczych standardów technicznych zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. TYTUŁ II KRYTERIA TECHNICZNE DOTYCZĄCE PRZEJRZYSTOŚCI I UJAWNIANIA INFORMACJI Artykuł 435 Ujawnianie informacji dotyczących celów i polityk w zakresie zarządzania ryzykiem 1. Instytucje ujawniają swoje cele i polityki w zakresie zarządzania ryzykiem oddzielnie dla każdej kategorii ryzyka, w tym ryzyk, o których mowa w niniejszym tytule; ujawniane informacje dotyczą:
2. W odniesieniu do zasad zarządzania instytucje ujawniają następujące informacje:
Artykuł 436 Ujawnianie informacji na temat zakresu stosowania Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia:
Artykuł 437 Ujawnianie informacji na temat funduszy własnych W odniesieniu do funduszy własnych instytucje ujawniają następujące informacje:
Artykuł 437a Ujawnianie informacji na temat funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych W odniesieniu do funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych instytucje podlegające przepisom art. 92a lub 92b ujawniają następujące informacje:
Artykuł 438 Ujawnianie informacji na temat wymogów w zakresie funduszy własnych i na temat kwot ekspozycji ważonych ryzykiem W odniesieniu do zgodności z przepisami art. 92 niniejszego rozporządzenia oraz z wymogami określonymi w art. 73 i art. 104 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE instytucje ujawniają następujące informacje:
Artykuł 439 Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące ich ekspozycji na ryzyko kredytowe kontrahenta, o którym mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 6:
Jeżeli bank centralny państwa członkowskiego udziela wsparcia płynnościowego w formie transakcji zamiany zabezpieczeń, właściwy organ może zwolnić instytucje z wymogów określonych w akapicie pierwszym lit. d) i e), gdy uzna, że ujawnienie informacji, o których mowa w tych przepisach, mogłoby ujawnić fakt udzielenia awaryjnego wsparcia płynnościowego. Do tych celów właściwy organ określa stosowne progi i obiektywne kryteria. Artykuł 440 Ujawnianie informacji na temat buforów antycyklicznych Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące przestrzegania przez nie wymogu w zakresie bufora antycyklicznego, o którym mowa w tytule VII rozdział 4 dyrektywy 2013/36/UE:
Artykuł 441 Ujawnianie informacji na temat wskaźników globalnego znaczenia systemowego Globalne instytucje o znaczeniu systemowym co roku ujawniają wartości wskaźników stosowanych do określenia ich wyników zgodnie z metodą określania, o której mowa w art. 131 dyrektywy 2013/36/UE. Artykuł 442 Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko kredytowe i ryzyko rozmycia Instytucje ujawniają następujące informacje dotyczące swoich ekspozycji na ryzyko kredytowe i ryzyko rozmycia:
Artykuł 443 Ujawnianie informacji na temat aktywów obciążonych i wolnych od obciążeń Instytucje ujawniają informacje dotyczące swoich aktywów obciążonych i wolnych od obciążeń. W tym celu instytucje stosują wartość bilansową w podziale na kategorie ekspozycji według jakości aktywów i całkowitej kwoty wartości bilansowej obciążonej i wolnej od obciążeń. Ujawnianie informacji na temat aktywów obciążonych i wolnych od obciążeń nie może obejmować ujawnienia informacji na temat awaryjnego wsparcia płynnościowego udzielanego przez banki centralne. Artykuł 444 Ujawnianie informacji na temat stosowania metody standardowej Instytucje obliczające kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 2 ujawniają następujące informacje dla każdej kategorii ekspozycji określonej w art. 112:
Artykuł 445 Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko rynkowe Instytucje obliczające swoje wymogi w zakresie funduszy własnych zgodnie z przepisami art. 92 ust. 3 lit. b) i c) ujawniają te wymogi oddzielnie dla każdego rodzaju ryzyka, o którym mowa w tych przepisach. Ponadto oddzielnie ujawnia się wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu szczególnego ryzyka stopy procentowej związanego z pozycjami sekurytyzacyjnymi. Artykuł 446 Ujawnianie informacji na temat zarządzania ryzykiem operacyjnym Instytucje ujawniają następujące informacje na temat zarządzania przez nie ryzykiem operacyjnym:
Artykuł 447 Ujawnianie informacji na temat najważniejszych wskaźników Instytucje ujawniają w formie tabeli następujące najważniejsze wskaźniki:
Artykuł 448 Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na ryzyko stopy procentowej w odniesieniu do pozycji nieuwzględnionych w portfelu handlowym 1. Od dnia 28 czerwca 2021 r. instytucje ujawniają następujące informacje ilościowe i jakościowe na temat ryzyk wynikających z potencjalnych zmian stóp procentowych, które wpływają zarówno na bilansową wartość zaktualizowaną kapitału, jak i na wynik odsetkowy netto działalności w ramach portfela bankowego prowadzonej przez te instytucje, o której mowa w art. 84 i art. 98 ust. 5 dyrektywy 2013/36/UE:
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu wymogi określone w ust. 1 lit. c) i lit. e) ppkt (i)–(iv) niniejszego artykułu nie mają zastosowania do instytucji, które stosują standardową metodykę lub uproszczoną standardową metodykę, o której mowa w art. 84 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE. Artykuł 449 Ujawnianie informacji na temat ekspozycji na pozycje sekurytyzacyjne Instytucje obliczające kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem zgodnie z przepisami części trzeciej tytuł II rozdział 5 lub wymogi w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 337 lub 338 ujawniają następujące informacje oddzielnie dla działalności w ramach ich portfela handlowego i portfela bankowego:
Artykuł 449a Ujawnianie informacji na temat ryzyk z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego (ryzyk ESG) Od dnia 28 czerwca 2022 r. duże instytucje, które wyemitowały papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym dowolnego państwa członkowskiego, zdefiniowanym w art. 4 ust. 1 pkt 21) dyrektywy 2014/65/UE, ujawniają informacje na temat ryzyk ESG, w tym ryzyk fizycznych i ryzyk przejścia, zdefiniowanych w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 98 ust. 8 dyrektywy 2013/36/UE. Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, ujawnia się raz w roku w odniesieniu do pierwszego roku, a następnie co dwa lata. Artykuł 450 Ujawnianie informacji na temat polityki wynagrodzeń 1. W odniesieniu do swojej polityki wynagrodzeń i praktyk w tym zakresie instytucje ujawniają następujące informacje w odniesieniu do kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji:
Do celów lit. k) akapitu pierwszego niniejszego ustępu instytucje korzystające z takiego odstępstwa wskazują, czy korzystają z niego w oparciu o przepisy art. 94 ust. 3 lit. a) lub lit. b) dyrektywy 2013/36/UE. Instytucje wskazują również, w odniesieniu do których zasad dotyczących wynagrodzeń stosują odstępstwo lub odstępstwa, oraz podają liczbę członków personelu korzystających z tego odstępstwa lub z tych odstępstw oraz ich łączne wynagrodzenie, z podziałem na wynagrodzenie stałe i zmienne. 2. W odniesieniu do dużych instytucji informacje ilościowe dotyczące wynagrodzenia kolegialnych organów zarządzających instytucji, o których mowa w niniejszym artykule, podaje się również do publicznej wiadomości, z rozróżnieniem na członków wykonawczych i niewykonawczych. Instytucje stosują się do wymogów określonych w niniejszym artykule w sposób odpowiadający ich wielkości, organizacji wewnętrznej oraz charakterowi, skali i stopniowi złożoności działalności oraz bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (*15). Artykuł 451 Ujawnianie informacji na temat wskaźnika dźwigni 1. Instytucje podlegające przepisom części siódmej ujawniają następujące informacje na temat swojego wskaźnika dźwigni obliczonego zgodnie z art. 429 oraz na temat zarządzania ryzykiem nadmiernej dźwigni:
2. Publiczne kredytowe instytucje wspierające rozwój zdefiniowane w art. 429a ust. 2 ujawniają wskaźnik dźwigni bez zastosowania korekty do miary ekspozycji całkowitej określonej zgodnie z art. 429a ust. 1 lit. d) akapit pierwszy. 3. Oprócz informacji ujawnianych na podstawie ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu duże instytucje ujawniają wskaźnik dźwigni oraz podział miary ekspozycji całkowitej, o której mowa w art. 429 ust. 4 na podstawie średnich obliczonych zgodnie z aktem wykonawczym, o którym mowa w art. 430 ust. 7. Artykuł 451a Ujawnianie informacji na temat wymogów dotyczących płynności 1. Instytucje podlegające przepisom części szóstej ujawniają informacje na temat swojego wskaźnika pokrycia płynności, wskaźnika stabilnego finansowania netto i zarządzania ryzykiem płynności zgodnie z niniejszym artykułem. 2. Instytucje ujawniają następujące informacje w odniesieniu do ich wskaźnika pokrycia płynności obliczonego zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w art. 460 ust. 1:
3. Instytucje ujawniają następujące informacje związane z ich wskaźnikiem stabilnego finansowania netto, obliczonym zgodnie z częścią szóstą tytuł IV:
4. Instytucje ujawniają informacje na temat uzgodnień, systemów, procesów i strategii wdrożonych w celu identyfikacji i pomiaru ryzyka płynności oraz zarządzania takim ryzykiem i monitorowania go zgodnie z art. 86 dyrektywy 2013/36/UE. TYTUŁ III WYMOGI KWALIFIKUJĄCE DO STOSOWANIA POSZCZEGÓLNYCH INSTRUMENTÓW LUB METOD Artykuł 452 Ujawnianie informacji na temat stosowania metody IRB w odniesieniu do ryzyka kredytowego Instytucje obliczające kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem według metody IRB w odniesieniu do ryzyka kredytowego ujawniają następujące informacje:
Do celów lit. b) niniejszego artykułu instytucje stosują wartość ekspozycji określoną w art. 166. Artykuł 453 Ujawnianie informacji na temat stosowania technik ograniczania ryzyka kredytowego Instytucje stosujące techniki ograniczania ryzyka kredytowego ujawniają następujące informacje:
Artykuł 454 Ujawnianie informacji na temat stosowania metod zaawansowanego pomiaru w odniesieniu do ryzyka operacyjnego Instytucje, które do obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka operacyjnego stosują metody zaawansowanego pomiaru określone w art. 321–324, ujawniają opis zastosowanych przez siebie ubezpieczeń i innych mechanizmów transferu ryzyka w celu ograniczenia tego ryzyka. Artykuł 455 Stosowanie wewnętrznych modeli pomiaru ryzyka rynkowego Instytucje obliczające swoje wymogi kapitałowe zgodnie z art. 363 ujawniają następujące informacje:
(*15) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).”;" |
120) |
w art. 456 dodaje się następującą literę:
|
121) |
art. 457 lit. i) otrzymuje brzmienie:
|
122) |
w art. 458 wprowadza się następujące zmiany:
|
123) |
w art. 460 wprowadza się następujące zmiany:
|
124) |
dodaje się następujący artykuł: „Artykuł 461a Alternatywna metoda standardowa w odniesieniu do ryzyka rynkowego Do celów wymogów dotyczących sprawozdawczości określonych w art. 430b ust. 1 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 462 w celu zmiany niniejszego rozporządzenia poprzez wprowadzenie dostosowań technicznych w art. 325e, 325g–325j, 325p, 325q, 325ae, 325ak, 325am, 325ap–325at, 325av, 325ax oraz określenia wagi ryzyka dla koszyka 11 w tabeli 4 w art. 325ah oraz wag ryzyka dla obligacji zabezpieczonych emitowanych przez instytucje kredytowe w państwach trzecich zgodnie z art. 325ah, oraz korelacji obligacji zabezpieczonych emitowanych przez instytucje kredytowe w państwach trzecich zgodnie z art. 325aj w ramach alternatywnej metody standardowej określonej w części trzeciej tytuł IV rozdział 1a, z uwzględnieniem zmian w międzynarodowych standardach regulacyjnych. Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w akapicie pierwszym, do dnia 31 grudnia 2019 r.”; |
125) |
art. 462 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 462 Wykonywanie przekazanych uprawnień 1. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierza się Komisji, z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. 2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 244 ust. 6 i art. 245 ust. 6, w art. 456–460 i w art. 461a, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 28 czerwca 2013 r. 3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 244 ust. 6 i art. 245 ust.,6 w art. 456–460 i w art. 461a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. 4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. 5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 244 ust. 6 i art. 245 ust. 6, art. 456–460 i art. 461a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Okres ten jest przedłużany o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”; |
126) |
art. 471 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Na zasadzie odstępstwa od art. 49 ust. 1 w okresie od 31 grudnia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. właściwe organy mogą zezwolić instytucjom, by nie odliczały udziałów kapitałowych w zakładach ubezpieczeń, zakładach reasekuracji i ubezpieczeniowych spółkach holdingowych, jeżeli spełnione są poniższe warunki:
|
127) |
w art. 493 wprowadza się następujące zmiany:
|
128) |
art. 494 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 494 Przepisy przejściowe dotyczące wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 92a w okresie od dnia 27 czerwca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. instytucje określone jako instytucje objęte planem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, będące globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym lub częścią globalnych instytucji o znaczeniu systemowym, muszą zawsze spełniać następujące wymogi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych:
2. Na zasadzie odstępstwa od art. 72b ust. 3 w okresie od dnia 27 czerwca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. zakres, w jakim w pozycjach zobowiązań kwalifikowalnych można uwzględnić instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 72b ust. 3, wynosi 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 i 4. 3. Na zasadzie odstępstwa od art. 72b ust. 3, do czasu, gdy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oceni po raz pierwszy zgodność z warunkiem określonym w lit. c) tego ustępu, zobowiązania kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych do łącznej kwoty nieprzekraczającej, do dnia 31 grudnia 2021 r., 2,5 %, a następnie po tej dacie – 3,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 i 4, o ile spełniają one warunki określone w art. 72b ust. 3 lit. a) i b).”; |
129) |
dodaje się następujące artykuły: „Artykuł 494a Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do emisji za pośrednictwem jednostek specjalnego przeznaczenia 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 52 instrumenty kapitałowe nieemitowane bezpośrednio przez instytucję kwalifikuje się jako instrumenty dodatkowe w Tier I do dnia 31 grudnia 2021 r. wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostaną wszystkie poniższe warunki:
2. Na zasadzie odstępstwa od art. 63 instrumenty kapitałowe nieemitowane bezpośrednio przez instytucję kwalifikuje się jako instrumenty w Tier II do dnia 31 grudnia 2021 r. wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostaną wszystkie poniższe warunki:
Artykuł 494b Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do instrumentów funduszy własnych i instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 51 i 52 instrumenty wyemitowane przed dniem 27 czerwca 2019 r. kwalifikują się jako instrumenty dodatkowe w Tier I najpóźniej do dnia 28 czerwca 2025 r., jeżeli spełniają warunki określone w art. 51 i 52, z wyjątkiem warunków, o których mowa w art. 52 ust. 1 lit. p), q) i r). 2. Na zasadzie odstępstwa od art. 62 i 63 instrumenty wyemitowane przed dniem 27 czerwca 2019 r. kwalifikują się jako instrumenty w Tier II najpóźniej do dnia 28 czerwca 2025 r., jeżeli spełniają warunki określone w art. 62 i 63, z wyjątkiem warunków, o których mowa w art. 63 lit. n), o) i p). 3. Na zasadzie odstępstwa od art. 72a ust. 1 lit. a) zobowiązania wyemitowane przed dniem 27 czerwca 2019 r. kwalifikują się jako pozycje zobowiązań kwalifikowalnych, jeżeli spełniają warunki określone w art. 72b, z wyjątkiem warunków, o których mowa w art. 72b ust. 2 lit. b) ppkt (ii) oraz lit. f)–m).”; |
130) |
art. 497 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 497 Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wobec kontrahentów centralnych 1. Jeżeli kontrahent centralny z państwa trzeciego ubiega się o uznanie zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, instytucje mogą uznać tego kontrahenta centralnego za kwalifikującego się kontrahenta centralnego, od dnia, w którym złożył on wniosek o uznanie do ESMA, aż do jednej z następujących dat:
2. Do momentu upłynięcia terminu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli kontrahent centralny, o którym mowa w tym ustępie, nie posiada funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania ani nie dysponuje żadnym wiążącym uzgodnieniem ze swoimi uczestnikami rozliczającymi, które umożliwiałoby mu wykorzystanie całości lub części początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego od swoich uczestników rozliczających, tak jak gdyby były one wniesionymi z góry wkładami, instytucja zastępuje wzór służący do obliczenia wymogu w zakresie funduszy własnych w art. 308 ust. 2 następującym wzorem:
gdzie:
3. W wyjątkowych okolicznościach, gdy jest to konieczne i proporcjonalne w celu uniknięcia zakłóceń na międzynarodowych rynkach finansowych, Komisja może przyjąć – w drodze aktów wykonawczych i z zastrzeżeniem procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 464 ust. 2 – decyzję służącą jednorazowemu przedłużeniu obowiązywania o 12 miesięcy przepisów przejściowych określonych w ust. 1 niniejszego artykułu.”; |
131) |
w art. 498 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „1. Przepisy dotyczące wymogów w zakresie funduszy własnych zawarte w niniejszym rozporządzeniu nie mają zastosowania do firm inwestycyjnych, których głównym przedmiotem działalności jest wyłącznie świadczenie usług inwestycyjnych lub prowadzenie innej działalności inwestycyjnej, związanych z instrumentami finansowymi określonymi w sekcji C pkt 5, 6, 7, 9, 10 i 11 w załączniku I do dyrektywy 2014/65/UE i do których to firm w dniu 31 grudnia 2006 r. dyrektywa 2004/39/WE nie miała zastosowania.”; |
132) |
uchyla się art. 499 ust. 3; |
133) |
art. 500 i 501 otrzymują brzmienie: „Artykuł 500 Korekty z tytułu zbywania na dużą skalę 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 181 ust. 1 lit. a) instytucja może skorygować swoje oszacowania LGD poprzez częściowe lub pełne skompensowanie skutku zbywania na dużą skalę ekspozycji, których dotyczy niewykonanie zobowiązania, dla zrealizowanych wartości LGD, maksymalnie do różnicy między szacowanym LGD z tytułu porównywalnych ekspozycji, których dotyczy niewykonanie zobowiązania i które ostatecznie nie zostały upłynnione, a średnimi zrealizowanymi wartościami LGD, w tym na podstawie strat zrealizowanych w wyniku zbywania na dużą skalę, gdy tylko spełnione zostaną wszystkie następujące warunki:
Korekty, o której mowa w akapicie pierwszym, można dokonać wyłącznie do dnia 28 czerwca 2022 r., a jej skutki mogą trwać dopóty, dopóki odpowiadające im ekspozycje są ujęte we własnych oszacowaniach LGD danej instytucji. 2. Instytucje powiadamiają właściwy organ bezzwłocznie, gdy spełniony został warunek określony w ust. 1 lit. c). Artykuł 501 Korekta ekspozycji ważonych ryzykiem, których nie dotyczy niewykonanie zobowiązania, wobec MŚP 1. Instytucje dokonują korekty kwot ekspozycji ważonych ryzykiem dla ekspozycji, których nie dotyczy niewykonanie zobowiązania, wobec MŚP (RWEA), które oblicza się zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 2 lub 3, stosownie do przypadku, zgodnie z następującym wzorem:
gdzie:
2. Do celów niniejszego artykułu:
(*17) Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).”;" |
134) |
dodaje się następujący artykuł: „Artykuł 501a Korekta wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego w odniesieniu do ekspozycji wobec podmiotów, które obsługują lub finansują fizyczne obiekty lub instalacje, systemy i sieci zapewniające lub wspierające podstawowe usługi publiczne 1. Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego obliczone zgodnie z częścią trzecią tytuł II mnoży się przez współczynnik wynoszący 0,75, pod warunkiem że ekspozycja spełnia wszystkie poniższe kryteria:
2. Do celów ust. 1 lit. e) wygenerowanych przepływów pieniężnych nie uznaje się za przewidywalne, jeżeli ich istotna część nie spełnia następujących warunków:
3. Co sześć miesięcy instytucje zgłaszają właściwym organom łączną kwotę ekspozycji wobec jednostek realizujących projekty infrastrukturalne,, obliczoną zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. 4. Do dnia 28 czerwca 2022 r. Komisja sporządzi sprawozdanie dotyczące wpływu wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w niniejszym rozporządzeniu na udzielanie kredytów jednostkom realizującym projekty infrastrukturalne oraz przedłoży to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, dołączając do niego, w stosownym przypadku, wniosek ustawodawczy. 5. Do celów ust. 4 EUNB przedstawi Komisji sprawozdanie zawierające następujące elementy:
Artykuł 501b Odstępstwo od stosowania wymogów dotyczących sprawozdawczości Na zasadzie odstępstwa od art. 430 w okresie pomiędzy datą rozpoczęcia stosowania odnośnych przepisów niniejszego rozporządzenia a datą pierwszego przedłożenia sprawozdań określonych w wykonawczych standardach technicznych, o których mowa w tym artykule, właściwy organ może odstąpić od wymogu zgłaszania informacji w formacie określonym we wzorach zawartych w akcie wykonawczym, o którym mowa w art. 430 ust. 7, jeżeli wzory te nie zostały zaktualizowane w celu odzwierciedlenia przepisów niniejszego rozporządzenia.”; |
135) |
w części dziesiątej po tytule II: SPRAWOZDANIA I PRZEGLĄDY dodaje się następujący artykuł: „Artykuł 501c Traktowanie ostrożnościowe ekspozycji związanych z celami ochrony środowiska lub celami społecznymi EUNB, po konsultacji z ERRS, ocenia – na podstawie dostępnych danych i ustaleń działającej w ramach Komisji grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania – czy uzasadnione by było specjalne ostrożnościowe traktowanie ekspozycji związanych z aktywami lub działalnością w znaczącym stopniu powiązanymi z celami ochrony środowiska lub celami społecznymi. EUNB ocenia w szczególności:
EUNB przedłoży sprawozdanie ze swoich ustaleń Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji do dnia 28 czerwca 2025 r. Na podstawie tego sprawozdania Komisja w stosownym przypadku przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy.”; |
136) |
dodaje się następujący artykuł: „Artykuł 504a Udziały w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych Do dnia 28 czerwca 2022 r. EUNB przedstawi Komisji sprawozdanie na temat kwot i podziału udziałów w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych pomiędzy instytucjami określonymi jako globalne instytucje o znaczeniu systemowym lub inne instytucje o znaczeniu systemowym, a także na temat potencjalnych przeszkód dla restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz na temat ryzyka wystąpienia efektu domina w odniesieniu do tych udziałów. W oparciu o sprawozdanie EUNB Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie – do dnia 28 czerwca 2023 r. – sprawozdanie na temat odpowiedniego traktowania takich udziałów, w stosownych przypadkach, wraz z wnioskiem ustawodawczym.”; |
137) |
art. 507 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 507 Duże ekspozycje 1. EUNB monitoruje stosowanie wyłączeń określonych w art. 390 ust. 6 lit. b), art. 400 ust. 1 lit. f)–m), art. 400 ust. 2 lit. a), c)–g), i), j) oraz k) i do dnia 28 czerwca 2021 r. przedstawi Komisji sprawozdanie z oceny skutków ilościowych, jakie wywołałoby zniesienie tych wyłączeń lub ustanowienie limitu ich stosowania. W odniesieniu do każdego wyłączenia przewidzianego we wspomnianych artykułach w sprawozdaniu ocenia się w szczególności:
2. Do dnia 31 grudnia 2023 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania odstępstw, o których mowa w art. 390 ust. 4 i art. 401 ust. 2, w odniesieniu do metod obliczania wartości ekspozycji dla transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, a w szczególności potrzeby uwzględniania zmian w standardach międzynarodowych określających metody takich obliczeń.”; |
138) |
w art. 510 dodaje się następujące ustępy: „4. EUNB monitoruje kwotę wymaganego stabilnego finansowania pokrywającego ryzyko finansowania związane z kontraktami na instrumenty pochodne wymienionymi w załączniku II i kredytowymi instrumentami pochodnymi w okresie jednego roku objętego wskaźnikiem stabilnego finansowania netto, w szczególności ryzyko przyszłego finansowania tych kontraktów na instrumentach pochodnych określone w art. 428s ust. 2 i art. 428at ust. 2, oraz przedkłada Komisji sprawozdanie na temat możliwości przyjęcia wyższego współczynnika wymaganego stabilnego finansowania lub środka bardziej wrażliwego na ryzyko do dnia 28 czerwca 2024 r. W sprawozdaniu tym ocenia się przynajmniej następujące elementy:
5. Jeżeli międzynarodowe standardy wpływają na sposób traktowania kontraktów na instrumenty pochodne wymienionych w załączniku II i kredytowych instrumentów pochodnych na potrzeby obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto, Komisja – w stosownym przypadku i biorąc pod uwagę sprawozdanie, o którym mowa w ust. 4, wspomniane zmiany w standardach międzynarodowych oraz różnorodność sektora bankowego w Unii – przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w sprawie sposobu zmiany przepisów dotyczących traktowania kontraktów na instrumenty pochodne wymienionych w załączniku II i kredytowych instrumentów pochodnych na potrzeby obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto określonego w części szóstej tytuł IV w celu lepszego uwzględnienia ryzyka finansowania związanego z tymi transakcjami. 6. EUNB monitoruje kwotę stabilnego finansowania wymaganą do pokrycia ryzyka finansowania związanego z transakcjami finansowanymi z użyciem papierów wartościowych, w tym związanego z aktywami otrzymanymi lub przekazanymi w ramach tych transakcji, oraz związanego z transakcjami niezabezpieczonymi o rezydualnym terminie zapadalności krótszym niż sześć miesięcy realizowanymi z klientami finansowymi, i przedstawi Komisji sprawozdanie na temat adekwatności tego traktowania do dnia 28 czerwca 2023 r. W sprawozdaniu tym ocenia się przynajmniej następujące elementy:
7. Do dnia 28 czerwca 2024 r. Komisja – w stosownym przypadku i biorąc pod uwagę sprawozdanie, o którym mowa w ust. 6, wszelkie standardy międzynarodowe oraz różnorodność sektora bankowego w Unii – przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w sprawie sposobu zmiany przepisów dotyczących traktowania transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, w tym aktywów otrzymanych lub przekazanych w ramach tych transakcji, oraz sposobu traktowania transakcji niezabezpieczonych o rezydualnym terminie zapadalności krótszym niż sześć miesięcy realizowanych z klientami finansowymi na potrzeby obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto określonego w części szóstej tytuł IV, jeżeli uzna to za odpowiednie z uwagi na wpływ stosowanego aktualnie sposobu traktowania na wskaźnik stabilnego finansowania netto instytucji, oraz w celu lepszego uwzględnienia ryzyka finansowania związanego z tymi transakcjami. 8. Do dnia 28 czerwca 2025 r. współczynniki wymaganego stabilnego finansowania stosowane względem transakcji, o których mowa w art. 428r ust. 1 lit. g), art. 428s ust. 1 lit. c) oraz w art. 428v lit. b), podnosi się, odpowiednio, z 0 % do 10 %, z 5 % do 15 % oraz z 10 % do 15 %, o ile nie określono inaczej w akcie ustawodawczym przyjętym na podstawie wniosku Komisji, zgodnie z ust 7 niniejszego artykułu. 9. EUNB monitoruje kwotę stabilnego finansowania wymaganą do pokrycia ryzyka finansowania związanego z pakietami papierów wartościowych instytucji w celu zabezpieczenia kontraktów na instrumenty pochodne. EUNB przedstawi sprawozdanie na temat adekwatności odnośnego sposobu traktowania do dnia 28 czerwca 2023 r. W sprawozdaniu tym ocenia się przynajmniej następujące elementy:
10. Do dnia 28 czerwca 2023 r. lub jeden rok po uzgodnieniu standardów międzynarodowych opracowanych przez BCBS, w zależności od tego, która z tych dat przypadnie wcześniej, Komisja – w stosownym przypadku i biorąc pod uwagę sprawozdanie, o którym mowa w ust. 9, wszelkie standardy międzynarodowe opracowane przez BCBS, różnorodność sektora bankowego w Unii oraz cele unii rynków kapitałowych – przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w sprawie sposobu zmiany przepisów dotyczących traktowania pakietów papierów wartościowych posiadanych przez instytucje służących zabezpieczeniu kontraktów na instrumenty pochodne na potrzeby obliczania wskaźnika stabilnego finansowania netto określonego w części szóstej tytuł IV, jeżeli uzna to za odpowiednie z uwagi na wpływ obecnie stosowanego sposobu traktowania na wskaźnik stabilnego finansowania netto instytucji oraz w celu lepszego uwzględnienia ryzyka finansowania związanego z tymi transakcjami. 11. EUNB ocenia, czy uzasadnione byłoby obniżenie współczynnika wymaganego stabilnego finansowania w przypadku aktywów stosowanych do świadczenia usług rozliczeniowych i rozrachunkowych w odniesieniu do metali szlachetnych, takich jak złoto, srebro, platyna i pallad, lub w przypadku aktywów stosowanych do zawierania transakcji finansowania dotyczących metali szlachetnych, takich jak złoto, srebro, platyna i pallad, o okresie obowiązywania nieprzekraczającym 180 dni. EUNB przedstawi Komisji swoje sprawozdanie do dnia 28 czerwca 2021 r.”; |
139) |
art. 511 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 511 Dźwignia finansowa 1. Do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące tego, czy:
2. Do celów sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, Komisja bierze pod uwagę rozwój sytuacji międzynarodowej i standardy uzgodnione na szczeblu międzynarodowym. W stosownych przypadkach sprawozdaniu towarzyszy wniosek ustawodawczy.”; |
140) |
art. 513 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 513 Zasady makroostrożnościowe 1. Do dnia 30 czerwca 2022 r., a następnie co pięć lat Komisja po konsultacji z ERRS i EUNB przeprowadzi przegląd w celu stwierdzenia, czy zasady makroostrożnościowe zawarte w niniejszym rozporządzeniu i w dyrektywie 2013/36/UE są wystarczające do ograniczenia ryzyk systemowych w sektorach, regionach i państwach członkowskich, a także oceni:
2. Do dnia 31 grudnia 2022 r., a następnie co pięć lat, na podstawie konsultacji z ERRS i EUNB, Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące oceny, o której mowa w ust. 1, oraz, w stosownych przypadkach, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy.”; |
141) |
art. 514 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 514 Metoda obliczania wartości ekspozycji z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych 1. Do dnia 28 czerwca 2023 r. EUNB przedłoży Komisji sprawozdanie dotyczące skutków i względnej kalibracji metod określonych w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcje 3, 4 i 5, które są stosowane do obliczenia wartości ekspozycji z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych. 2. Na podstawie sprawozdania EUNB Komisja w stosownych przypadkach przedstawi wniosek ustawodawczy w celu zmiany metod określonych w części trzeciej tytuł II rozdział 6 sekcje 3, 4 i 5.”; |
142) |
dodaje się następujący artykuł: „Artykuł 518a Przegląd obustronnych przepisów dotyczących stwierdzania niewykonania zobowiązania Do dnia 28 czerwca 2022 r. Komisja dokona przeglądu i oceny, czy właściwe jest stosowanie wymogu, by zobowiązania kwalifikowalne mogły podlegać umorzeniu lub konwersji bez uruchamiania obustronnych klauzul stwierdzania niewykonania zobowiązania w innych umowach, z myślą o maksymalnym wzmocnieniu skuteczności instrumentu umorzenia lub konwersji długu i o ocenie, czy do warunków umowy regulujących inne zobowiązania należy włączyć obustronny przepis dotyczący braku stwierdzenia niewykonania zobowiązania odnoszący się do zobowiązań kwalifikowalnych. W stosownym przypadku temu przeglądowi i ocenie towarzyszy wniosek ustawodawczy.”; |
143) |
dodaje się następujący artykuł: „Artykuł 519b Wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego 1. Do dnia 30 września 2019 r. EUNB przedstawi sprawozdanie na temat wpływu na instytucje w Unii międzynarodowych standardów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego. 2. Do dnia 30 czerwca 2020 r. Komisja – biorąc pod uwagę wyniki sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, oraz międzynarodowe standardy i metody określone w części trzeciej tytuł IV rozdziały 1a i 1b – przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w stosownych przypadkach wraz z wnioskiem ustawodawczym, na temat sposobów wdrażania międzynarodowych standardów dotyczących adekwatnych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego.”; |
144) |
w części dziesiątej dodaje się następujący tytuł: „TYTUŁ IIA WDRAŻANIE PRZEPISÓW Artykuł 519c Narzędzie zapewniania zgodności 1. EUNB opracowuje elektroniczne narzędzie mające na celu ułatwienie przestrzegania przez instytucje przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu i w dyrektywie 2013/36/UE, jak również ułatwienie przestrzegania regulacyjnych standardów technicznych, wykonawczych standardów technicznych, wytycznych i wzorów przyjętych na potrzeby wdrożenia niniejszego rozporządzenia i tej dyrektywy. 2. Narzędzie, o którym mowa w ust. 1, musi umożliwiać każdej instytucji przynajmniej:
|
145) |
w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012
W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 50a ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Kontrahent centralny oblicza hipotetyczny kapitał w następujący sposób:
gdzie:
|
2) |
art. 50b otrzymuje brzmienie: „Artykuł 50b Ogólne zasady obliczania KCCP Do celu obliczania KCCP, o którym mowa w art. 50a ust. 2, stosuje się następujące postanowienia:
Do celów lit. a) ppkt (ii) niniejszego artykułu CCP stosuje metodę określoną w art. 223 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 z nadzorczymi korektami z tytułu zmienności określonymi w art. 224 tego rozporządzenia do obliczania wartości ekspozycji.”; |
3) |
w art. 50c ust. 1 uchyla się lit. d) i e); |
4) |
w art. 50d uchyla się lit. c); |
5) |
art. 89 ust. 5a otrzymuje brzmienie: „5a. W okresie przejściowym określonym w art. 497 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 CCP, o którym mowa w tym artykule, dołącza do informacji zgłaszanych zgodnie z art. 50c ust. 1 niniejszego rozporządzenia informacje na temat całkowitej kwoty początkowego depozytu zabezpieczającego zdefiniowanego w art. 4 ust. 1 pkt (140) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 otrzymanego od swoich uczestników rozliczających, jeżeli spełnione zostały oba poniższe warunki:
|
Artykuł 3
Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania
1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 28 czerwca 2021 r. z wyjątkami, wymienionymi w ust. 3–8.
3. Następujące punkty art. 1 niniejszego rozporządzenia stosuje się od dnia 27 czerwca 2021 r.:
a) |
pkt 1 zawierający przepisy dotyczące zakresu stosowania uprawnień nadzorczych |
b) |
pkt 2 zawierający definicje, chyba że odnoszą się one wyłącznie do przepisów, które stosuje się zgodnie z niniejszym artykułem od innej daty, w którym to przypadku odnośne definicje stosuje się od takiej innej daty; |
c) |
pkt 3 lit. b), pkt 6 lit. c), pkt 8; pkt 9, w odniesieniu do art. 13 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pkt 12, w odniesieniu do art. 18 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pkt 14-17, pkt 19-44, pkt 47, pkt 128 i pkt 129 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zawierające przepisy dotyczące funduszy własnych i przepisy dotyczące wprowadzenia nowych wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych; |
d) |
pkt 9 w odniesieniu do przepisów dotyczących wpływu nowych zasad dotyczących sekurytyzacji ustanowione w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; |
e) |
pkt 57 zawierający przepisy dotyczące wag ryzyka dla wielostronnych banków rozwoju, oraz pkt 58 zawierający przepisy dotyczące wag ryzyka dla organizacji międzynarodowych; |
f) |
pkt 53, w odniesieniu do art. 104b rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pkt 89 i 90, pkt118. jedynie w odniesieniu do art. 430b rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pkt 124, zawierające przepisy dotyczące wymogów dotyczących sprawozdawczości w odniesieniu do ryzyka rynkowego; |
g) |
pkt 130 zawierający przepisy dotyczące wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ekspozycji wobec CCP; |
h) |
pkt 133 w odniesieniu do przepisów dotyczących zbycia na dużą skalę, ustanowionych w art. 500 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; |
i) |
pkt 134 w odniesieniu do art. 501b rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zawierający przepisy dotyczące odstępstwa od wymogu sprawozdawczości; |
j) |
pkt 144 zawierający przepisy dotyczące narzędzia zapewniania zgodności; |
k) |
przepisy, które zobowiązują europejskie urzędy nadzoru lub ERRS do przedkładania Komisji projektów regulacyjnych lub wykonawczych standardów technicznych i sprawozdań, przepisy, które zobowiązują Komisję do sporządzania sprawozdań, przepisy, które uprawniają Komisję do przyjmowania aktów delegowanych lub aktów wykonawczych, przepisy dotyczące przeglądu i wniosków ustawodawczych, a także przepisy, które zobowiązują europejskie urzędy nadzoru do wydawania wytycznych, mianowicie pkt 2 lit. b); pkt 12, w odniesieniu do art. 18 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 18lit. b); pkt 31, w odniesieniu do art. 72b ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 38, w odniesieniu do art. 78a ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 57 lit. b); pkt 60, w odniesieniu do art. 124 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 63, w odniesieniu do art. 132a ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 67, w odniesieniu do art. 164 ust. 8 i 9 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 74, w odniesieniu do art. 277 ust. 5 i art. 279a ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 89, w odniesieniu do art. 325(9) rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 90, w odniesieniu do art. 325u ust. 5, art. 325w ust. 8), art. 325ap ust. 3, art. 325az ust. 8 i 9, art. 325bd ust. 7, art. 325be ust. 3, art. 325bf ust. 9, art. 325bg ust. 4, art. 325bh, art. 325bk ust. 3, art. 325bp ust. 12 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 93, w odniesieniu do art. 390 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 94; pkt 96, w odniesieniu do art. 394 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 98 lit. b); pkt 104, w odniesieniu do art. 403 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 109 lit. b); pkt 111 lit. b); pkt 118, w odniesieniu do art. 430 ust. 7 i 8, art. 430b ust. 6) i art. 430c rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 119, w odniesieniu do art. 432 ust. 1 i 2 oraz art. 434a rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 123; pkt 124; pkt 125; pkt 134, w odniesieniu do art. 501a ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 135; pkt 136; pkt 137; pkt 138; pkt 139; pkt 140; pkt 141, w odniesieniu do art. 514 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; pkt 142; oraz pkt 143. |
Bez uszczerbku dla lit. f) akapit pierwszy, przepisy dotyczące ujawniania informacji i sprawozdawczości, stosuje się od dnia rozpoczęcia stosowania wymogu, do którego odnosi się ujawnianie informacji lub sprawozdawczość.
4. Następujące punkty art. 1 niniejszego rozporządzenia stosuje się od dnia 28 grudnia 2020 r.:
a) |
pkt 6 lit. a), pkt 6 lit. b), pkt 6 lit. d) oraz pkt 7 i pkt 12, w odniesieniu do art. 18 ust. 1 akapit pierwszy i art. 18 ust. 2–8 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zawierające przepisy dotyczące konsolidacji ostrożnościowej; |
b) |
pkt 60 zawierający przepisy dotyczące ekspozycji zabezpieczonych hipotekami na nieruchomościach, pkt 67 zawierający przepisy dotyczące straty z tytułu niewykonania zobowiązania oraz pkt 122 zawierający przepisy dotyczące ryzyka makroostrożnościowego lub systemowego stwierdzonego na szczeblu państwa członkowskiego. |
5. Art. 1 pkt 46 lit. b) niniejszego rozporządzenia, zawierający przepisy dotyczące wprowadzenia nowego wymogu w zakresie funduszy własnych dla G-SII, stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r.
6. Art. 1 pkt 53, w odniesieniu do art. 104 a rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz art. 1 pkt 55 i pkt 69 niniejszego rozporządzenia zawierające przepisy dotyczące wprowadzenia nowych wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu do ryzyka rynkowego stosuje się od 28 czerwca 2023 r.
7. Art. 1 pkt 18 niniejszego rozporządzenia, jedynie w odniesieniu do art. 36 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zawierający przepisy dotyczące wyłączenia z odliczeń ostrożnie wycenianych aktywów będących oprogramowaniem, stosuje się po 12 miesiącach od daty wejścia w życie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 36 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
8. Art. 1 pkt 126niniejszego rozporządzenia, zawierający przepisy dotyczące wyłączeń z odliczeń udziałów kapitałowych, stosuje się z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2019 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 20 maja 2019 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
A. TAJANI
Przewodniczący
W imieniu Rady
G. CIAMBA
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 5.
(2) Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 36.
(3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 14 maja 2019 r.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).
(5) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
(6) Dz.U. C 50 z 9.2.2018, s. 80.
(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).
(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
(9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).
(10) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48/WE oraz 2006/49/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń (Dz.U. L 329 z 14.12.2010, s. 3).
(11) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).
(12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).
(13) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
(14) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).
ZAŁĄCZNIK
W załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
1) |
pkt 1 lit. e) otrzymuje brzmienie:
|
2) |
pkt 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:
|
3) |
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
|