TŁUMACZENIE

UMOWA O TRANSPORCIE LOTNICZYM

STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI (zwane dalej „Stanami Zjednoczonymi”).

z jednej strony,

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

REPUBLIKA WĘGIERSKA,

MALTA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

będące stronami Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz będące państwami członkowskimi Unii Europejskiej (zwane dalej „państwami członkowskimi”),

oraz

UNIA EUROPEJSKA,

z drugiej strony,

ISLANDIA,

z trzeciej strony, oraz

KRÓLESTWO NORWEGII (zwane dalej „Norwegią”),

z czwartej strony,

DĄŻĄC do wspierania systemu międzynarodowego lotnictwa, opartego na konkurencji między przedsiębiorstwami lotniczymi na rynku o minimalnym stopniu ingerencji i regulacji ze strony rządu;

DĄŻĄC do ułatwienia rozszerzenia możliwości rozwoju międzynarodowego transportu lotniczego, w tym poprzez tworzenie sieci przewozów lotniczych, w ramach której oferowane są dogodne usługi przewozu lotniczego odpowiadające potrzebom pasażerów i spedytorów;

DĄŻĄC do umożliwienia przedsiębiorstwom lotniczym oferowania pasażerom i spedytorom konkurencyjnych cen i usług na otwartych rynkach;

DĄŻĄC do tego, by zliberalizowana umowa przyniosła korzyści wszystkim sektorom transportu lotniczego, w tym pracownikom przedsiębiorstw lotniczych;

DĄŻĄC do zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony lotnictwa w międzynarodowym transporcie lotniczym oraz potwierdzając swoje poważne zaniepokojenie aktami lub groźbami skierowanymi przeciwko bezpieczeństwu statków powietrznych, narażającymi na niebezpieczeństwo osoby lub mienie, mającymi negatywny wpływ na operacje transportu lotniczego i podważającymi zaufanie publiczne do bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego;

UWZGLĘDNIAJĄC Konwencję o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, otwartą do podpisu w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r.;

UZNAJĄC, że subwencje państwowe mogą mieć negatywny wpływ na konkurencję między przedsiębiorstwami lotniczymi i mogą zagrażać realizacji podstawowych celów niniejszej umowy;

POTWIERDZAJĄC znaczenie ochrony środowiska przy opracowywaniu i realizowaniu polityki w zakresie lotnictwa międzynarodowego;

UWZGLĘDNIAJĄC znaczenie ochrony konsumentów, w tym środków ochrony ustanowionych w Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, sporządzonej w Montrealu dnia 28 maja 1999 r.;

ZAMIERZAJĄC działać – na podstawie obowiązujących umów – na rzecz otwarcia dostępu do rynków i maksymalizacji korzyści dla konsumentów, przedsiębiorstw lotniczych, pracowników i społeczeństw po obu stronach Atlantyku;

UZNAJĄC znaczenie ułatwiania swoim przedsiębiorstwom lotniczym dostępu do światowych rynków kapitałowych w celu zwiększenia konkurencji i wspierania realizacji celów niniejszej umowy;

ZAMIERZAJĄC ustanowić precedens o światowym znaczeniu dla promowania korzyści wynikających z liberalizacji w tym ważnym sektorze gospodarki;

UZNAJĄC, że w wyniku wejścia w życie dnia 1 grudnia 2009 r. Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i stała się jej następcą oraz że od tego dnia wszystkie prawa i zobowiązania Wspólnoty Europejskiej oraz wszelkie do niej odniesienia w Umowie o transporcie lotniczym podpisanej w dniach 25 i 30 kwietnia 2007 r. przez Stany Zjednoczone Ameryki oraz Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie dotyczą Unii Europejskiej;

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Definicja

„Strona” oznacza Stany Zjednoczone, Unię Europejską i jej państwa członkowskie, Islandię albo Norwegię.

Artykuł 2

Stosowanie Umowy o transporcie lotniczym zmienionej Protokołem i załącznika do niniejszej umowy

Postanowienia Umowy o transporcie lotniczym podpisanej przez Stany Zjednoczone Ameryki oraz Wspólnotę Europejską i jej państwa członkowskie w dniach 25 i 30 kwietnia 2007 r. (zwanej dalej „umową o transporcie lotniczym”), zmienionej Protokołem zmieniającym umowę o transporcie lotniczym podpisanym dnia 24 czerwca 2010 r. przez Stany Zjednoczone Ameryki oraz Unię Europejską i jej państwa członkowskie (zwanym dalej „protokołem”), które zostają niniejszym włączone przez odniesienie, mają zastosowanie do wszystkich stron niniejszej umowy, z zastrzeżeniem załącznika do niniejszej umowy. Postanowienia umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, mają zastosowanie do Islandii i Norwegii, tak jakby były one państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a zatem Islandia i Norwegia mają wszystkie prawa i obowiązki państw członkowskich wynikające z tej umowy. Postanowienia załącznika do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 3

Wypowiedzenie lub zaprzestanie tymczasowego stosowania

1.   Zarówno Stany Zjednoczone, jak i Unia Europejska i jej państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną pozostałe trzy strony o podjęciu decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania zgodnie z art. 5.

Kopię powiadomienia przesyła się jednocześnie do Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Niniejsza umowa wygasa lub tymczasowe stosowanie niniejszej umowy kończy się o północy czasu GMT na koniec sezonu lotniczego wyznaczonego przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA), który będzie w toku po upływie roku od daty pisemnego powiadomienia, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą wszystkich stron.

2.   Zarówno Islandia, jak i Norwegia mogą w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną pozostałe strony o podjęciu decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania zgodnie z art. 5. Kopię powiadomienia przesyła się jednocześnie do ICAO. Wypowiedzenie umowy lub zakończenie jej tymczasowego stosowania staje się skuteczne o północy czasu GMT na koniec sezonu lotniczego wyznaczonego przez IATA, który jest w toku po upływie roku od daty pisemnego powiadomienia, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą strony przesyłającej pisemne powiadomienie, Stanów Zjednoczonych oraz Unii Europejskiej i jej państw członkowskich.

3.   Zarówno Stany Zjednoczone, jak i Unia Europejska i jej państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną Islandię lub Norwegię o podjęciu decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy lub zakończeniu jej tymczasowego stosowania, w odniesieniu do Islandii lub Norwegii. Kopie powiadomienia przesyła się jednocześnie do dwóch pozostałych stron niniejszej umowy i do ICAO. Umowa wygasa lub jej tymczasowe stosowanie kończy się w odniesieniu do Islandii lub Norwegii o północy czasu GMT na koniec sezonu lotniczego wyznaczonego przez IATA, który jest w toku po upływie roku od daty pisemnego powiadomienia, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą Stanów Zjednoczonych, Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz strony otrzymującej powiadomienie.

4.   Do celów wymiany not dyplomatycznych, o których mowa w niniejszym artykule, noty dyplomatyczne przekazywane Unii Europejskiej i jej państwom członkowskim lub otrzymywane przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie przekazuje się Unii Europejskiej lub otrzymuje od Unii Europejskiej, w zależności od przypadku.

5.   Niezależnie od wszelkich innych postanowień niniejszego artykułu, w przypadku wypowiedzenia umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, równocześnie wygasa niniejsza umowa.

Artykuł 4

Rejestracja w ICAO

Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej rejestruje niniejszą umowę oraz wszystkie zmiany do niej w ICAO.

Artykuł 5

Tymczasowe stosowanie

Do czasu wejścia w życie niniejszej umowy strony zgadzają się stosować ją tymczasowo od dnia jej podpisania, w zakresie, w jakim umożliwia to mające zastosowanie prawo krajowe. W przypadku wypowiedzenia umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, zgodnie z jej art. 23 lub w przypadku zaprzestania jej tymczasowego stosowania zgodnie z jej art. 25 lub zaprzestania tymczasowego stosowania protokołu zgodnie z art. 9 protokołu, równocześnie ustaje tymczasowe stosowanie niniejszej umowy.

Artykuł 6

Wejście w życie

Niniejsza umowa wchodzi w życie w późniejszym z następujących terminów:

1)	w dniu wejścia w życie umowy o transporcie lotniczym,

2)	w dniu wejścia w życie protokołu; oraz

3)	po upływie jednego miesiąca od daty ostatniej noty przekazanej w ramach wymiany not dyplomatycznych między stronami, potwierdzającej, że wszystkie procedury konieczne do wejścia w życie niniejszej umowy zostały zakończone.

Do celów wymiany not dyplomatycznych, noty dyplomatyczne przekazywane Unii Europejskiej i jej państwom członkowskim lub otrzymywane przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie, przekazuje się Unii Europejskiej lub otrzymuje od Unii Europejskiej, w zależności od przypadku. Nota dyplomatyczna lub noty dyplomatyczne przekazywane przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie zawierają złożone przez każde państwo członkowskie potwierdzenie, że procedury tego państwa konieczne do wejścia w życie niniejszej umowy zostały zakończone.

UMOWA DODATKOWA

między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, Islandią, z drugiej strony, i Królestwem Norwegii, z trzeciej strony, w sprawie stosowania Umowy o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki, z jednej strony, Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, Islandią, z trzeciej strony, i Królestwem Norwegii, z czwartej strony

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

REPUBLIKA WĘGIERSKA,

MALTA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

będące stronami Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz będące państwami członkowskimi Unii Europejskiej (zwane dalej „państwami członkowskimi”),

oraz

UNIA EUROPEJSKA,

z jednej strony,

ISLANDIA,

z drugiej strony,

oraz

KRÓLESTWO NORWEGII (zwane dalej „Norwegią”),

z trzeciej strony,

STWIERDZAJĄC, że w imieniu Unii Europejskiej i państw członkowskich Komisja Europejska wynegocjowała ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki umowę o transporcie lotniczym zgodnie z decyzją Rady upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji;

STWIERDZAJĄC, że Umowę o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi (zwaną dalej „umową o transporcie lotniczym”) parafowano dnia 2 marca 2007 r., podpisano w Brukseli dnia 25 kwietnia 2007 r. oraz w Waszyngtonie, D.C. dnia 30 kwietnia 2007 r. i tymczasowo stosuje się ją od dnia 30 marca 2008 r.;

STWIERDZAJĄC, że umowę o transporcie lotniczym zmieniono Protokołem zmieniającym umowę o transporcie lotniczym między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi (zwanym dalej „protokołem”), parafowanym dnia 25 marca 2010 r. i podpisanym w Luksemburgu dnia 24 czerwca 2010 r.;

STWIERDZAJĄC, że Islandia i Norwegia, będące pełnoprawnymi członkami jednolitego europejskiego rynku lotniczego na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, przystąpiły do umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, na podstawie Umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki, z jednej strony, Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, Islandią, z trzeciej strony, i Królestwem Norwegii, z czwartej strony (zwanej dalej „umową”) z tego samego dnia, która zawiera umowę o transporcie lotniczym, zmienioną protokołem;

UZNAJĄC za konieczne określenie, w stosownych przypadkach, procedur podejmowania decyzji dotyczących sposobu stosowania środków zgodnie z art. 21 ust. 5 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem;

UZNAJĄC ponadto za konieczne określenie procedur dotyczących udziału Islandii i Norwegii we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy art. 18 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, oraz w postępowaniu arbitrażowym, o którym mowa w art. 19 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem. Procedury te powinny zapewniać niezbędną współpracę, przepływ informacji i konsultacje przed posiedzeniami wspólnego komitetu, a także wdrożenie niektórych postanowień umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, obejmujących kwestie ochrony, bezpieczeństwa, przyznania i cofnięcia praw przewozowych oraz pomocy państwa;

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Powiadomienie

W przypadku gdy Unia Europejska i jej państwa członkowskie podejmują decyzję o wypowiedzeniu umowy zgodnie z art. 3 umowy lub o zaprzestaniu jej tymczasowego stosowania lub o wycofaniu powiadomień w tej sprawie, Komisja, przed przekazaniem powiadomienia drogą dyplomatyczną Stanom Zjednoczonym Ameryki, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie Islandię i Norwegię. Podobnie Islandia lub Norwegia niezwłocznie powiadamiają Komisję o każdej takiej decyzji.

Artykuł 2

Zawieszenie praw przewozowych

Decyzję o nieudzieleniu przedsiębiorstwom lotniczym drugiej strony zgody na dodatkowe częstotliwości lub na wejście na nowe rynki na mocy umowy oraz o przekazaniu powiadomienia o tym fakcie Stanom Zjednoczonym Ameryki, lub o cofnięciu takiej decyzji, zgodnie z art. 21 ust. 5 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, podejmuje w imieniu Unii Europejskiej i państw członkowskich Rada stanowiąca jednomyślnie zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatu, oraz Islandia i Norwegia. Przewodniczący Rady, działając w imieniu Unii Europejskiej i państw członkowskich, Islandii i Norwegii, powiadamia następnie Stany Zjednoczone Ameryki o każdej takiej decyzji.

Artykuł 3

Wspólny komitet

1.   Unię Europejską, państwa członkowskie, Islandię i Norwegię reprezentują we wspólnym komitecie, ustanowionym na mocy art. 18 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, przedstawiciele Komisji, państw członkowskich, Islandii i Norwegii.

2.   Stanowisko Unii Europejskiej, państw członkowskich, Islandii i Norwegii we wspólnym komitecie jest przedstawiane przez Komisję, z wyjątkiem kwestii wchodzących w ramach UE w zakres wyłącznych kompetencji państw członkowskich, w których to przypadkach stanowisko takie jest przedstawiane przez prezydencję Rady lub przez Komisję, Islandię lub Norwegię, w zależności od przypadku.

3.   Stanowisko, które Islandia i Norwegia mają zająć we wspólnym komitecie w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres art. 14 lub 20 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, lub kwestii, które nie wymagają przyjęcia decyzji mającej skutki prawne, jest przyjmowane przez Komisję w porozumieniu z Islandią i Norwegią.

4.   W przypadku innych decyzji wspólnego komitetu dotyczących kwestii wchodzących w zakres rozporządzeń i dyrektyw włączonych do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym stanowisko, które mają zająć Islandia i Norwegia, jest przyjmowane przez Islandię i Norwegię zgodnie z wnioskiem Komisji.

5.   W przypadku innych decyzji wspólnego komitetu dotyczących kwestii wykraczających poza zakres rozporządzeń i dyrektyw włączonych do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym stanowisko, które mają zająć Islandia i Norwegia, jest przyjmowane przez Islandię i Norwegię w porozumieniu z Komisją.

6.   Komisja podejmuje stosowne środki w celu zapewnienia pełnego udziału Islandii i Norwegii we wszelkich koordynacyjnych, konsultacyjnych lub przygotowujących decyzje spotkaniach z państwami członkowskimi oraz w celu zapewnienia dostępu do odpowiednich informacji w ramach przygotowań do posiedzeń wspólnego komitetu.

Artykuł 4

Arbitraż

1.   Komisja reprezentuje Unię Europejską, państwa członkowskie, Islandię i Norwegię w postępowaniu arbitrażowym na mocy art. 19 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem.

2.   Komisja w stosownych przypadkach podejmuje środki, aby zapewnić udział Islandii i Norwegii w przygotowaniu i koordynacji postępowania arbitrażowego.

3.   Jeżeli Rada podejmie decyzję o zawieszeniu korzyści zgodnie z art. 19 ust. 7 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, decyzja ta jest notyfikowana Islandii i Norwegii. Podobnie Islandia lub Norwegia powiadamiają Komisję o każdej takiej decyzji.

4.   Decyzje dotyczące wszelkich innych stosownych działań podejmowanych na mocy art. 19 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, w odniesieniu do kwestii wchodzących w ramach UE w zakres kompetencji Unii są podejmowane przez Komisję, którą wspiera specjalny komitet złożony z przedstawicieli państw członkowskich mianowanych przez Radę oraz z przedstawicieli Islandii i Norwegii.

Artykuł 5

Wymiana informacji

1.   Islandia i Norwegia niezwłocznie informują Komisję o wszelkich decyzjach dotyczących odmowy wydania, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia zezwoleń jakiemukolwiek przedsiębiorstwu lotniczemu Stanów Zjednoczonych Ameryki, podjętych zgodnie z art. 4 lub 5 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem. Podobnie Komisja niezwłocznie informuje Islandię i Norwegię o wszelkich decyzjach tego typu podjętych przez państwa członkowskie.

2.   Islandia i Norwegia niezwłocznie informują Komisję o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez nie na mocy art. 8 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem. Podobnie Komisja niezwłocznie informuje Islandię i Norwegię o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach tego typu przekazanych lub otrzymanych przez państwa członkowskie.

3.   Islandia i Norwegia niezwłocznie informują Komisję o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez nie na podstawie art. 9 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem. Podobnie Komisja niezwłocznie informuje Islandię i Norwegię o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach tego typu przekazanych lub otrzymanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 6

Subwencje i pomoc państwa

1.   W przypadku uznania przez Islandię lub Norwegię, że subwencja lub pomoc rozważana lub udzielana przez organ państwowy na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki ma niekorzystny wpływ na konkurencję w sposób, o którym mowa w art. 14 ust. 2 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem, Islandia lub Norwegia zgłasza ten fakt Komisji. Podobnie, jeżeli państwo członkowskie zgłosi podobny przypadek Komisji, Komisja powiadamia o tym fakcie Islandię i Norwegię.

2.   Komisja, Islandia i Norwegia mogą wystąpić do tego organu lub zażądać zwołania posiedzenia wspólnego komitetu ustanowionego na podstawie art. 18 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem.

3.   Komisja, Islandia i Norwegia niezwłocznie informują się nawzajem w przypadku, gdy Stany Zjednoczone Ameryki skontaktują się z nimi na mocy art. 14 ust. 3 umowy o transporcie lotniczym, zmienionej protokołem.

Artykuł 7

Wypowiedzenie lub zaprzestanie tymczasowego stosowania

1.   Każda strona może w dowolnym momencie powiadomić pisemnie drogą dyplomatyczną pozostałe strony o swojej decyzji o wypowiedzeniu niniejszej umowy dodatkowej lub o zakończeniu jej tymczasowego stosowania. Niniejsza umowa dodatkowa wygasa lub tymczasowe stosowanie niniejszej umowy kończy się o północy czasu GMT sześć miesięcy od dnia pisemnego powiadomienia o jej wypowiedzeniu lub o zakończeniu jej tymczasowego stosowania, chyba że powiadomienie zostanie wycofane przed upływem tego terminu za zgodą stron.

2.   Niezależnie od wszelkich pozostałych postanowień niniejszego artykułu, jeżeli umowa wygasa lub kończy się jej tymczasowe stosowanie, równocześnie wygasa niniejsza umowa dodatkowa lub kończy się jej tymczasowe stosowanie.

Artykuł 8

Tymczasowe stosowanie

Do czasu wejścia w życie umowy zgodnie z art. 9 strony zgadzają się stosować tymczasowo niniejszą umowę dodatkową w zakresie, w jakim umożliwia to mające zastosowanie prawo krajowe od późniejszego z terminów: dnia jej podpisania lub daty określonej w art. 5 umowy.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsza umowa dodatkowa wchodzi w życie w późniejszym z poniższych terminów: a) po upływie miesiąca od daty ostatniej noty przekazanej w ramach wymiany not dyplomatycznych między stronami, potwierdzającej, że wszystkie procedury konieczne do wejścia w życie niniejszej umowy dodatkowej zostały zakończone; lub b) w dniu wejścia w życie umowy.