Mały ruch graniczny na zewnętrznych granicach lądowych

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (WE) nr 1931/2006 – przepisy dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw UE i zmiany w Konwencji z Schengen

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

W rozporządzeniu ustanowiono zasady małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw Unii Europejskiej i wprowadzono w tym celu zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Warunki wjazdu i pobytu

Mały ruch graniczny oznacza regularne i częste przekraczanie, z uzasadnionych powodów, zewnętrznej granicy UE przez obywateli sąsiadujących państw trzecich zamieszkujących w strefach przygranicznych UE.

Ci mieszkańcy stref przygranicznych mogą przekraczać zewnętrzną granicę lądową państwa UE, pod warunkiem że:

• posiadają zezwolenie na takie przekraczanie (oraz paszport, jeżeli jest to wymagane na podstawie umowy dwustronnej);
• nie są osobami, wobec których dokonano wpisu w Systemie Informacyjnym Schengen;
• nie są uważani za stanowiących zagrożenie dla porządku publicznego.

Takie osoby mogą przebywać w strefie przygranicznej przez maksymalny czas określony w umowie dwustronnej zawartej przez państwo UE i sąsiadujące państwo trzecie. Czas trwania pobytu nie może przekraczać trzech miesięcy.

Rozporządzenie ma zastosowanie do Islandii i Norwegii, ponieważ stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen (tj. obowiązujących przepisów prawa UE dotyczących strefy Schengen – obszaru na terenie Europy, na którym zniesiono granice wewnętrzne i w obrębie którego obywatele UE, obywatele wielu państw trzecich oraz turyści mogą się swobodnie poruszać bez kontroli granicznych), a także do Szwajcarii i Liechtensteinu. Nie ma ono natomiast zastosowania do Irlandii i Zjednoczonego Królestwa (1).

Zezwolenia

Mieszkańcy stref przygranicznych otrzymują zezwolenie ograniczone do strefy przygranicznej. Dokument ten jest ważny przez okres od roku do pięciu lat.

Zezwolenia są zabezpieczane w ten sam sposób co dokumenty pobytowe.

Opłaty za wydanie zezwolenia nie mogą być wyższe niż opłaty pobierane za rozpatrywanie wniosków o wydanie krótkoterminowej wizy wielokrotnego wjazdu. Państwa UE mogą jednak wprowadzić niższe opłaty lub zdecydować o nieodpłatnym wydawaniu zezwoleń. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1954, które zmienia rozporządzenie (WE) nr 1030/2002 w sprawie unijnego wzoru dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich, zabezpieczenia zezwoleń na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego są ujednolicone z zabezpieczeniami dokumentów pobytowych w celu zapewnienia ich większego bezpieczeństwa i zapobiegania fałszerstwom. W załączniku do rozporządzenia (UE) 2017/1954 określono specyfikacje techniczne dotyczące wzoru awersu i rewersu karty. Wśród nich wymieniono zdjęcie identyfikacyjne, które jest w sposób zabezpieczony scalone z podłożem karty i zabezpieczone elementem dyfrakcyjnym optycznie zmiennym, materiał karty (poliwęglan lub równorzędny polimer syntetyczny), a także kolor, technikę druku i inne stosowane techniki.

Umowy dotyczące wdrożenia zasad małego ruchu granicznego

Państwa UE mogą zawierać umowy w sprawie małego ruchu granicznego z sąsiadującymi państwami trzecimi. Mogą one także utrzymać w mocy obowiązujące umowy, o ile są one zgodne z rozporządzeniem. Ponadto państwa UE zapewniają, aby państwa trzecie stosowały zasadę wzajemności i przyznały porównywalne traktowanie obywatelom UE zamierzającym udać się do ich stref przygranicznych.

Umowy te mogą zawierać postanowienia, zgodnie z którymi mieszkańcy stref przygranicznych:

• mogą korzystać z przejść granicznych otwartych jedynie dla mieszkańców strefy przygranicznej;
• mogą korzystać ze specjalnych pasów ruchu na zwykłych przejściach granicznych;
• mogą w wyjątkowych sytuacjach przekraczać granicę w miejscach innych niż wyznaczone przejścia graniczne oraz poza ustalonymi godzinami.

Państwa UE stosują skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje w razie nadużycia zasad małego ruchu granicznego. Obejmują one możliwość unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia.

Włączenie obwodu kaliningradzkiego i niektórych powiatów polskich do obszaru uznawanego za strefę przygraniczną

Rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem (UE) nr 1342/2011 w celu włączenia obwodu kaliningradzkiego i niektórych powiatów polskich do obszaru uznawanego za strefę przygraniczną na potrzeby umowy dwustronnej zawartej między Polską a Rosją. Obowiązywanie tej umowy dwustronnej zostało zawieszone z dniem 4 lipca 2016 r.

Komunikat Komisji z 2016 r.

W 2015 r. UE odwiedziło ponad 50 mln obywateli państw spoza UE, którzy przekroczyli granice zewnętrzne strefy Schengen w sumie ponad 200 mln razy. Oprócz tego legalnego ruchu turystycznego w samym 2015 r., w następstwie konfliktu na Bliskim Wschodzie i w innych miejscach na świecie, na granicach zewnętrznych Europy odnotowano 1,8 mln przypadków nielegalnego wjazdu. Mając na uwadze te liczby oraz tło, jakie stanowiły ataki terrorystyczne przeprowadzone pod koniec 2015 r. i na początku 2016 r., Komisja Europejska wydała komunikat, w którym przedstawiła, w jaki sposób istniejące i przyszłe systemy informacyjne mogą przyczynić się do poprawy zarówno zarządzania granicami zewnętrznymi, jak i bezpieczeństwa wewnętrznego w UE. W ten sposób rozpoczęto działania na rzecz udoskonalenia unijnej architektury zarządzania danymi przy pełnym poszanowaniu praw podstawowych, zwłaszcza ochrony danych osobowych.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 19 stycznia 2007 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

• Schengen, granice i wizy (Komisja Europejska).
• Komunikat Komisji COVID-19 Wskazówki dotyczące wprowadzenia w życie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE, uproszczenia zasad tranzytu do celów repatriacji obywateli Unii oraz skutków dla wspólnej polityki wizowej

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie (WE) nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające przepisy dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkowskich i zmieniające postanowienia Konwencji z Schengen (Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 1–22). Tekst opublikowany ponownie w sprostowaniu (Dz.U. L 29 z 3.2.2007, s. 3–9)

Kolejne zmiany rozporządzenia (WE) nr 1931/2006 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady: Sprawniejsze i bardziej inteligentne systemy informacyjne do celów zarządzania granicami i zapewnienia bezpieczeństwa (COM(2016) 205 final z 6.4.2016)

Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady: Sprawozdanie dotyczące wdrożenia i funkcjonowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1342/2011 zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1931/2006 w sprawie włączenia obwodu kaliningradzkiego i niektórych polskich okręgów administracyjnych do obszaru uznawanego za strefę przygraniczną oraz dotyczące dwustronnej umowy zawartej w związku z tą zmianą między Polską a Federacją Rosyjską (COM(2014) 74 final z 19.2.2014)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady: Drugie sprawozdanie z wdrażania i funkcjonowania przepisów dotyczących małego ruchu granicznego wprowadzonych rozporządzeniem nr 1931/2006 (COM(2011) 47 final z 9.2.2011)

Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z wdrażania i funkcjonowania przepisów dotyczących małego ruchu granicznego wprowadzonych rozporządzeniem (WE) nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającym przepisy dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkowskich (COM(2009) 383 final z 24.7.2009)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiające jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich (Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s. 1–7)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 04.05.2020

---

(1) Wielka Brytania występuje z Unii Europejskiej i z dniem 1 lutego 2020 r. staje się państwem trzecim (państwem spoza UE).