—

Strona skarżąca podnosi, że Rada nie spełniła rygorystycznych kryteriów zawartych w normie prawnej, która stanowi, iż ujawnienie omawianych dokumentów powinno poważnie naruszać proces podejmowania decyzji. Po pierwsze, w momencie wydania zaskarżonej decyzji nie było już co do istoty żadnego toczącego się procesu podejmowania decyzji. Po drugie, Rada niesłusznie wskazała jako uzasadnienie argument, że zewnętrzna ingerencja społeczeństwa w proces podejmowania decyzji dotyczący rozporządzenia 1367/2006 uczyniłaby to wydanie decyzji bardziej skomplikowanym.

—

Rada nie wykazała, że żądany dokument zawiera konkretne bieżące opinie prawne. Ponadto Rada nie uwzględniła właściwych przepisów i zasad prawnych ugruntowanych w prawie i w orzecznictwie, zgodnie z którymi proces legislacyjny dotyczący prawa Unii powinien być jawny oraz że należy (na wniosek złożony zgodnie z rozporządzeniem 1049/2001) ujawnić sporządzone przez służbę prawną instytucji Unii opinie prawne zawierające istotne ogólne analizy prawne dotyczące procesu legislacyjnego związanego z przyjmowaniem lub zmianą aktu ustawodawczego Unii.

—

Rada nie uznała istnienia nadrzędnego interesu publicznego i nie udzieliła na tej podstawie dostępu do żądanych dokumentów. W szczególności nadrzędny interes publiczny istnieje, ponieważ zmiana rozporządzenia 1367/2006 ma bardzo istotne znaczenie dla poziomu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska naturalnego w przyszłości, a zaskarżona decyzja w szczególny i istotny sposób powoduje powstanie szkody po stronie skarżącej w ramach wykonywania jej zadań w charakterze pracownika naukowego i nauczyciela akademickiego, które to zadania leżą w interesie publicznym.

—

Rada nie spełniła rygorystycznych kryteriów zawartych w prawie, umożliwiających jej na powołanie się w sposób uzasadniony na wyjątek objęty art. 4 ust. 1 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia 1049/2001, ponieważ przepis ten przewiduje w tym przypadku, iż ujawnienie dokumentu powinno w sposób konkretny i rzeczywisty naruszyć ochronę stosunków międzynarodowych i że ryzyko międzynarodowych i że ryzyko naruszenia chronionego interesu powinno dać się w rozsądny sposób przewidzieć, a nie być czysto hipotetyczne.

—

Na koniec strona skarżąca podnosi, że Rada nie zbadała kwestii częściowego dostępu do żądanych dokumentów ani nie udzieliła takiego dostępu w sposób wymagany prawem. Błędnie zastosowała ona kryterium prawne, zgodnie z którym powinna ona dokonać oceny, czy wyjątki, na które się powołano, dotyczą każdej części żądanego dokumentu.