—

zmianę kwalfikacji stosunku umownego skarżących na umowę o pracę na czas nieokreślony;

—

zasądzenie od pozwanych odszkodowania z tytułu wypowiedzenia:

—

zasądzenie od pozwanych na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu braku objęcia krajowym systemem zabezpieczenia społecznego, ustalonego na podstawie mającego zastosowanie ustawodawstwa;

—

zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

—

wyznaczenie stronom terminu na oszacowanie wspomnianego podlegającego ustaleniu odszkodowania;

—

stwierdzenie, że skarżący powinni byli zostać zatrudnieni w charakterze członków personelu tymczasowego jednej z trzech pierwszych pozwanych i uznanie, że trzy pierwsze pozwane traktowały skarżących w sposób niezgodny z prawem i dyskryminujący – bez obiektywnego uzasadnienia – co się tyczy ich wynagrodzenia, przysługujących im uprawnień emerytalnych i powiązanych korzyści, a także co się tyczy gwarancji późniejszego zatrudnienia;

—

zasądzenie od trzech pierwszych pozwanych odszkodowania na rzecz każdego ze skarżących za szkodę poniesioną z uwagi na niezastosowanie wynagrodzenia, uprawnień emerytalnych, dodatków i korzyści wynikających ze stosowania warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, spowodowaną niezgodnym z prawem nierównym traktowaniem;

—

zasądzenie od nich odsetek od tych kwot;

—

wyznaczenie stronom terminu na oszacowanie wspomnianego odszkodowania z uwzględnieniem grupy i stopnia, do których skarżący powinni byli zostać odpowiednio zaszeregowani przy zatrudnieniu, przeciętnego wzrostu płacy, rozwoju ich kariery zawodowej, świadczeń, które powinni byli wówczas pobierać na podstawie umów o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, oraz porównanie otrzymanych wyników z wynagrodzeniem faktycznie pobranym przez skarżących;