1)

Czy ustawodawstwo i orzecznictwo, zgodnie z którymi wyrządzone właścicielowi szkody są częścią znamion przestępstw określonych w art. 172b ust. 1 i ust. 2 Nakazatelen kodeks (kodeksu karnego), są zgodne ze standardami dotyczącymi szkód wynikających z niezgodnego z prawem wykonywania praw własności intelektualnej, ustanowionymi w dyrektywie 2004/48/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej?

2)

Na wypadek udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy ustanowiony w orzecznictwie w Republice Bułgarii oparty na domniemaniu mechanizm określania szkód – w wysokości wartości oferowanych do sprzedaży towarów, obliczonej po cenach detalicznych wytworzonych zgodnie z prawem towarów – jest zgodny ze standardami określonymi w dyrektywie 2004/48/WE?

3)

Czy ustawodawstwo, w którym brakuje rozróżnienia między naruszeniem administracyjnym (art. 127 ust. 1 obowiązującego aktualnie ZMGO i art. 81 ust. 1 obowiązującego do 2016 r. ZMGO) a przestępstwem określonym w 172b ust. 1 NK, i, na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, również przestępstwem określonym w 172b ust. 2 NK, jest zgodne ze wskazaną w art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zasadą ustawowej określoności czynów zabronionych?

4)

Czy przewidziane w art. 172b ust. 2 NK kary – od 5 do 8 lat pozbawienia wolności i grzywny od pięciu do ośmiu tysięcy BGN – są zgodne z ustanowioną w art. 49 ust. 3 karty zasadą, by ciężar nakładanych kar nie był nieproporcjonalnie surowy w stosunku do popełnionego przestępstwa?