—

obciążenie strony pozwanej odpowiedzialnością pozaumowną na podstawie art. 340 akapit drugi TFUE lub art. 43 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ze względu na przyjęcie art. 5 i motywu 15 (w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do oksydegradowalnych tworzyw sztucznych) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (1);

—

w związku z tym nakazanie stronie pozwanej zapłaty na rzecz strony skarżącej odszkodowania za poniesione szkody, w tym wszelkie dodatkowe szkody poniesione w trakcie postępowania lub wysoce prawdopodobne szkody, wraz z należnymi odsetkami, w kwotach, które zostaną określone w toku niniejszego postępowania;

—

ewentualnie zobowiązanie stron do przedstawienia Sądowi w rozsądnym terminie po dniu wydania wyroku danych liczbowych dotyczących kwoty odszkodowania ustalonej w drodze porozumienia między stronami lub, w braku takiego porozumienia, zobowiązane stron do przedstawienia Sądowi w tym samym okresie uwag zawierających dane liczbowe;

—

w każdym wypadku obciążenie strony pozwanej kosztami i wydatkami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

1.

Zarzut pierwszy oparty na twierdzeniu, że w związku z przygotowaniem i przyjęciem zakazu zawartego w art. 5 strona skarżąca działała niezgodnie z prawem i naruszyła swe pozaumowne zobowiązania, jakie ciążą na niej wobec strony skarżącej, przy czym uchybienie to winno zostać naprawione na podstawie art. 340 TFUE lub art. 41 karty. Strona skarżąca podnosi, że przyjęcie zakazu zawartego w art. 5 jest obarczone uchybieniami proceduralnymi, bezprawnie narusza zasadę proporcjonalności i jest rezultatem oczywistego błędu w ocenie.

2.

Zarzut drugi oparty na twierdzeniu, że ze względu na niezgodne z prawem (zbiorowe lub indywidualne) postępowanie strony pozwanej strona skarżąca poniosła lub prawdopodobnie poniesie szkodę, w tym w postaci (a) utraty zysków, (b) nadszarpnięcia reputacji lub (c) utraty wartości przedsiębiorstwa.

3.

Zarzut trzeci oparty na twierdzeniu, że istnieje wystarczający związek przyczynowy pomiędzy (zbiorowym bądź indywidualnym) niezgodnym z prawem postępowaniem strony pozwanej a szkodą, jaką poniosła lub prawdopodobnie poniesie strona skarżąca.