Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62019TN0479

    Sprawa T-479/19: Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2019 r. — Hypo Vorarlberg Bank/SRB

    Dz.U. C 305 z 9.9.2019, p. 58–59 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    9.9.2019   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 305/58


    Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2019 r. — Hypo Vorarlberg Bank/SRB

    (Sprawa T-479/19)

    (2019/C 305/69)

    Język postępowania: niemiecki

    Strony

    Strona skarżąca: Hypo Vorarlberg Bank AG (Bregenz, Österreich) (przedstawiciele: G. Eisenberger i A. Brenneis, Rechtsanwälte)

    Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie obliczenia składek ex ante do Jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na rok 2019 (SRB/ES/SRF/2019/10) („Decision of the Single Resolution Board of 16 April 2019 on the calculation of the 2019 ex-ante contributions to the Single Resolution Fund (SRB/ES/SRF/2019/10)”) wraz z załącznikiem, w każdym razie w zakresie, w jakim decyzja ta, wraz z załącznikiem dotyczy składki ciążącej na skarżącej, oraz

    obciążenie Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji kosztami postępowania

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

    1.

    Zarzut pierwszy: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych ze względu na brak ujawnienia zaskarżonej decyzji w całości

    Zaskarżona decyzja nie została w pełni ujawniona skarżącej, z naruszeniem art. 1 ust. 2 TUE, art. 15, 296 i 298 TFUE oraz art. 42 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”). Znajomość nieprzekazanych informacji jest niezbędna jako centralny element decyzji w celu umożliwienia zrozumienia i zweryfikowania obliczenia składek.

    2.

    Zarzut drugi: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych poprzez niewystarczające uzasadnienie zaskarżonej decyzji

    Zaskarżona decyzja narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 ust. 2 TFUE i art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) karty, ponieważ ani podstawa, ani szczegóły obliczeń nie zostały ujawnione. W odniesieniu do zakresu swobodnego uznania pozwanej nie wyjaśniono, jakie wyceny (i z jakich względów) zostały dokonane przez pozwaną.

    3.

    Zarzut trzeci: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych poprzez brak konsultacji i naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

    Skarżąca nie została wysłuchana przed wydaniem zaskarżonej decyzji, ani przed wydaniem opartego na niej zawiadomienia o wysokości składki, co jest sprzeczne z art. 41 ust. 1 i 2 lit. a) karty.

    4.

    Zarzut czwarty: Niezgodność z prawem rozporządzenia delegowanego (UE) nr 2015/63 (1) jako podstawy upoważniającej do wydania zaskarżonej decyzji

    W ramach zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że art. 4–7 i 9 oraz załącznik I do rozporządzenia delegowanego 2015/63 — na którym opiera się zaskarżona decyzja — tworzą nieprzejrzysty system ustalania składek, który jest sprzeczny z art. 16, 17 i 47 karty, i który nie zapewnia poszanowania art. 20 i 21 karty oraz dochowania zasady proporcjonalności i pewności prawa. Pomocniczo zarzut ten podniesiono również w odniesieniu do tych przepisów dyrektywy 2014/59/UE (2) i rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (3), które czynią wiążącym system składek — zdaniem skarżącej niezgodny z wskazanymi podstawowymi prawami i wartościami prawa Unii — wprowadzony w życie rozporządzeniem delegowanym 2015/63.


    (1)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).

    (2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190)

    (3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).


    Top