Odwołanie od wyroku Sądu (w składzie jednego sędziego) wydanego w dniu 1 czerwca 2016 r. w sprawie T-34/15, Wolf Oil Corp./Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 4 sierpnia 2016 r. przez Wolf Oil Corp.

(Sprawa C-437/16 P)

(2016/C 428/05)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Wolf Oil Corp. (przedstawiciele: P. Maeyaert, J. Muyldermans, advocaten)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Żądania wnoszącej odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

W ramach odwołania wnosząca je (Wolf Oil) zwraca się do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu z dnia 1 czerwca 2016 r. w sprawie T-34/15 (zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), w którym Sąd oddalił skargę wniesioną przez Wolf Oil na decyzję Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 31 października 2014 r. (sprawa 1596/2013–5). Odwołanie opiera się na dwóch zarzutach.

W ramach zarzutu pierwszego Wolf Oil kwestionuje zaskarżony wyrok z uwagi na brak właściwego uzasadnienia i przeinaczenie dowodów w zakresie, w jakim nie przedstawiono w nim żadnej odpowiedzi na szereg argumentów i niespójności przywołanych przez Wolf Oil na poparcie zarzutu, że EUIPO nie zastosował poprawnie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd [art. 8 ust. 1 lit. b)] z rozporządzenia (WE) w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (1) (zmienionego niedawno rozporządzeniem 2015/2424 (2)).

W ramach zarzuty drugiego Wolf Oil podnosi, że zaskarżonym wyrokiem naruszano art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej poprzez błędne zastosowanie zasad dotyczących prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Zarzut dzieli się na trzy części. Pierwsze dwie części zarzutu drugiego dotyczą niepoprawnej interpretacji dobrze utrwalonej w orzecznictwie Sądu i Trybunału zasady, zgodnie z którą różnice konceptualne pomiędzy dwoma znakami towarowymi mogą w pewnym zakresie neutralizować istniejące między nimi podobieństwa wizualne i fonetyczne. Trzecia część zarzutu drugiego kwestionuje zaskarżony wyrok w zakresie, w jakim w ramach całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd nie wzięto w nim pod uwagę faktycznego używania znaków towarowych na rynku.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 2009, L 78, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424 z dnia 16 grudnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 2869/95 w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (Dz.U. L 341, s. 21).