—

udaremnienia przez pozwanych uzasadnionych oczekiwań strony skarżącej poprzez działanie z naruszeniem art. 10 europejskiego kodeksu dobrej administracji, polegające na nieoczekiwanym uchyleniu decyzji o przyznaniu konsorcjum przedmiotowego projektu, ze względu na złożenie przez nie zarzucanego mu „fałszywego oświadczenia”;

—

naruszenia przez pozwanych ogólnej zasady pewności prawa oraz przepisów art. 4 europejskiego kodeksu dobrej administracji poprzez oskarżenie strony skarżącej o złożenie fałszywego oświadczenia, bez uprzedniego wskazania — jako fałszywy — jakiegokolwiek z przedłożonych dokumentów;

—

naruszenia przez pozwanych prawa strony skarżącej do bycia wysłuchanym poprzez niezawiadomienie strony skarżącej o ich zamiarze unieważnienia zamówienia, z naruszeniem art. 16 europejskiego kodeksu dobrej administracji;

—

braku przedstawienia przez pozwanych uzasadnienia w odniesieniu do tego, które z dokumentów miałyby zostać sfałszowane przez stronę skarżącą, z naruszeniem art. 18 europejskiego kodeksu dobrej administracji;

—

braku zawiadomienia przez pozwanych strony skarżącej o przysługujących jej możliwych środkach zaskarżenia wydanej przeciwko niej decyzji, z naruszeniem art. 11 i art. 19 europejskiego kodeksu dobrej administracji;

—

nadużycia przez pozwanych przysługujących im uprawnień dyskrecjonalnych w zakresie dokonania oceny przedstawionego im stanu faktycznego, i w konsekwencji przekroczenie ich uprawnień, z uwagi na to, że uzasadnienie wysunięte przez instytucję zamawiającą mogło zostać zastosowane jedynie w celu wykluczenia oferty w trakcie postępowania przetargowego, ze względu na to, że nie spełniała ona kryteriów oceny, a nie wówczas gdy zamówienie zostało już udzielone.