This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52016IR0982
Opinion of the European Committee of the Regions — Review of the European Neighbourhood Policy
Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa
Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa
Dz.U. C 88 z 21.3.2017, p. 64–68
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
21.3.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 88/64 |
Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa
(2017/C 088/13)
|
ZALECENIA POLITYCZNE
EUROPEJSKI KOMITET REGIONÓW
Uwagi ogólne
1. |
Jest zdania, że promowanie stabilności i dobrobytu w sąsiedztwie UE powinno być priorytetem UE w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; domaga się, by potencjał władz lokalnych i regionalnych został uwzględniony przy planowaniu i realizowaniu europejskiej polityki zagranicznej. Uważa, że Komitet Regionów powinien wnieść znaczny wkład w budowę zaufania i współpracę międzynarodową na szczeblu regionalnym i lokalnym. |
2. |
Stwierdza, że europejska polityka sąsiedztwa (EPS) może mieć trwałe skutki tylko wtedy, gdy przynosi konkretne korzyści obywatelom zarówno państw członkowskich UE, jak i krajów objętych EPS; domaga się nadania centralnego znaczenia temu aspektowi przy realizacji nowej strategii. |
3. |
Zauważa, że EPS jest przede wszystkim projektem instytucji Unii Europejskiej i rządów państw członkowskich i krajów z nią sąsiadujących. Podkreśla, że pomyślna realizacja programów i projektów ma istotne skutki na poziomie lokalnym i regionalnym, zarówno w państwach członkowskich UE, jak i w zainteresowanych krajach trzecich. Domaga się zatem, by w ramach EPS wzmocniono w pierwszym rzędzie współpracę na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz interakcję społeczeństw obywatelskich i udostępniono odpowiednie do tego środki. Nalega, aby władze lokalne i regionalne i ich stowarzyszenia były angażowane na każdym etapie realizacji EPS – od programowania do kontroli demokratycznej; jest zdania, że władze lokalne i regionalne oraz ich stowarzyszenia powinny uczestniczyć w pracach komitetów i rad ds. stowarzyszenia i otrzymać status stałych obserwatorów. |
4. |
Domaga się większej liczby konkretnych projektów wspierania kontaktów międzyludzkich; uważa za niezbędne udostępnienie większych środków na współpracę transgraniczną, partnerstwa między władzami lokalnymi i wymianę naukową, kulturową i młodzieży; podkreśla swój apel o włączenie partnerów do programów unijnych, takich jak Erasmus. Z zadowoleniem przyjmuje, że Komisja przypisuje duże znaczenie kwestii ułatwień wizowych i złożyła konkretne propozycje Ukrainie i Gruzji; podkreśla swoje poparcie dla współpracy w zakresie wiz i mobilności z tymi partnerami wśród krajów objętych EPS, którzy tego pragną, w tym dla dialogu na temat liberalizacji wiz i ułatwień wizowych. |
5. |
Podkreśla wnioski zawarte w swojej opinii z 9 lipca 2015 r.Nowa europejska polityka sąsiedztwa; wzywa Komisję Europejską i ESDZ do konsekwentnego uwzględnienia ich przy realizacji strategii. |
6. |
Stwierdza, że konflikty zbrojne, użycie siły, naruszenia suwerenności terytorialnej, łamanie praw człowieka i zasady równych praw narodów, terroryzm oraz poważna destabilizacja w wielu krajach i regionach sąsiedztwa UE doprowadziły do śmierci wielu ludzi i znacznej liczby osób rannych, wewnętrznie przesiedlonych i zmuszonych do migracji, hamując rozwój trwałych partnerstw. Podkreśla znaczenie porzucenia rozważań geopolitycznych i myślenia życzeniowego na rzecz ustalania realistycznych celów na podstawie realistycznej oceny, a także organizacji współpracy między tymi partnerami, którzy są naprawdę zainteresowani interakcją oraz zdolni do osiągania trwałych wyników; nalega, aby – mimo niezbędnego zróżnicowania – nadal zachowywano równowagę między krajami sąsiedztwa wschodniego i południowego. |
7. |
Zwraca uwagę, że partnerstwo może być kształtowane w sposób trwały tylko w oparciu o równość i wzajemne korzyści; z zadowoleniem przyjmuje, że Komisja przywiązywała szczególne znaczenie do tej kwestii przy przeglądzie EPS, i domaga się realizacji w praktyce koncepcji jednakowej obustronnej odpowiedzialności za partnerstwo EPS. |
8. |
Podkreśla w szczególności, że konsekwentne przestrzeganie praw człowieka i norm międzynarodowego prawa humanitarnego nie może być kwestionowane. W związku z tym zwraca uwagę, że konflikty, które dotyczą wielu partnerów objętych EPS, stwarzają nowe wyzwania w zakresie ochrony uchodźców i poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego i że należy przyjąć nowe podejście pozwalające na użycie nowych i skuteczniejszych narzędzi w celu zapewnienia pełnego przestrzegania norm europejskich i międzynarodowych dotyczących ochrony uchodźców. Ponadto podkreśla, że w zbliżających się negocjacjach dotyczących globalnych porozumień w sprawie migracji z wieloma krajami partnerskimi objętymi EPS powinny wziąć udział władze lokalne, a polityka migracyjna i polityka sąsiedztwa powinny być lepiej zintegrowane w celu uniknięcia sprzeczności i niespójności. |
Stabilność UE i jej sąsiedztwa
9. |
Podkreśla, że największym źródłem wpływu Europy na stabilność i dobrobyt w sąsiedztwie jest atrakcyjność modelu społeczno-gospodarczego UE, jedność i solidarność państw członkowskich UE, zrównoważony rozwój, demokracja i poszanowanie praw człowieka oraz swobód demokratycznych; podkreśla, że najważniejszym wkładem w stabilizację sąsiedztwa jest stabilność UE i pozostawanie przy jej wartościach i zasadach. |
10. |
Domaga się, by zagrożenia dla bezpieczeństwa zostały przeanalizowane w całej ich złożoności i oszacowane przy opracowywaniu przyczyn niestabilności; podkreśla, że w pierwszym rzędzie należy zająć się społeczno-ekonomicznymi przyczynami aktualnych wyzwań w odniesieniu do bezpieczeństwa i migracji. Z zadowoleniem przyjmuje zapewnienie UE, że razem z partnerami EPS będzie pracować nad realizacją celów zrównoważonego rozwoju ONZ. Domaga się skierowania dodatkowej uwagi na promowanie praw socjalnych, ponieważ zrównoważony rozwój gospodarczy i społeczny ma decydujące znaczenie dla stabilnego sąsiedztwa. Podkreśla, że tworzenie miejsc pracy jest punktem zwrotnym dla przyszłości większości krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa; opowiada się za położeniem szczególnego nacisku na walkę z bezrobociem młodzieży oraz na wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw; podkreśla, że konieczne jest do tego podejście wielopoziomowe – od poziomu krajowego do regionalnego i lokalnego – oraz współpraca regionalna, subregionalna i transgraniczna; domaga się takiego ukształtowania programów współpracy sektorowej, aby mogły być one realizowane przez władze lokalne i regionalne. |
11. |
Z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja Europejska przedstawiła wniosek dotyczący nowych ram partnerstwa z krajami trzecimi, a także wniosek dotyczący nowego europejskiego Planu inwestycji zewnętrznych, którego celem jest przeciwdziałanie fundamentalnym przyczynom migracji przez uruchomienie inwestycji, zwiększenie pomocy technicznej oraz wsparcie reform gospodarczych i strukturalnych w celu poprawy otoczenia biznesowego i szerszego otoczenia politycznego; wzywa europejskie władze lokalne i regionalne do zaangażowania się w ten proces. |
12. |
Oczekuje, że nowe porozumienia dotyczące migracji, które Unia negocjuje z Jordanią i Libanem w ramach komunikatu z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie ustanowienia nowych ram partnerstwa z krajami trzecimi, dobrze wyważą potrzeby uchodźców, potrzeby tych państw i warunki, w jakich się znajdują, oraz oczekiwania UE i państw członkowskich, przy jednoczesnym przestrzeganiu praw człowieka i standardów świadczenia pomocy humanitarnej ustanowionych prawem międzynarodowym. |
13. |
Ponownie potwierdza swoje zobowiązanie wobec narodu tunezyjskiego i nawołuje do prawdziwie głębokiego i wszechstronnego partnerstwa między UE a Tunezją. Podkreśla, że kontynuacja pokojowego i demokratycznego rozwoju prowadzącego do stabilizacji w zakresie gospodarki i bezpieczeństwa będzie stanowiła pozytywny sygnał dla wszystkich krajów EPS. Zaznacza potrzebę znaczącego zwiększenia pomocy unijnej dla Tunezji z myślą o wspieraniu konsolidacji transformacji demokratycznej i o wzmocnieniu inwestycji oraz rozwoju we wszystkich sektorach gospodarczo-społecznych, w szczególności w odniesieniu do tworzenia miejsc pracy oraz utrzymywania wysokiej jakości usług publicznych dostępnych dla wszystkich obywateli. Odnotowuje rozpoczęcie negocjacji dotyczących ambitnej pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu (DCFTA) pomiędzy UE a Tunezją oraz wzywa Komisję do przyjęcia całościowego podejścia, które zagwarantuje, że ta umowa będzie korzystna dla obu stron z jednoczesnym uwzględnieniem istotnych nierówności gospodarczych między stronami. |
14. |
Domaga się priorytetowego wspierania władz lokalnych i regionalnych z UE, jak i z krajów objętych EPS, przy udostępnianiu uchodźcom podstawowych świadczeń odpowiedniej jakości zamiast wydalania ich do państw trzecich oraz kształtowaniu w perspektywie bardziej długoterminowej zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego gmin i regionów ich pochodzenia z udziałem tych osób. Zwraca uwagę, że uchodźcy, którzy przybyli do Europy z krajów sąsiadujących, mogą stanowić w przyszłości pomost między UE a krajami sąsiadującymi. |
15. |
Ze względu na radykalizację religijną, nacjonalizm, ekstremizm i terroryzm zaleca opracowanie strategii i zapewnienie odpowiednich instrumentów promowania dialogu międzykulturowego w UE oraz ze społeczeństwami krajów sąsiadujących; podkreśla odpowiedzialność i potencjał władz lokalnych i regionalnych w tej dziedzinie – taki dialog musi być prowadzony między politykami, ale także w ramach społeczeństwa obywatelskiego, w szczególności między obywatelami. |
16. |
Stwierdza, że stosunki dobrosąsiedzkie z krajami objętymi europejską polityką sąsiedztwa oraz ich sąsiadami są niezbędne do stabilności w Europie. Zwraca uwagę, że współpraca gospodarcza i polityczny dialog między UE a Federacją Rosyjską mają zasadnicze znaczenie; zaznacza, że normalizacja stosunków gospodarczych i politycznych z Rosją musi być uzależniona od pełnego wykonania porozumień mińskich; zwraca uwagę, że na szczeblu lokalnym i regionalnym oraz pomiędzy podmiotami społeczeństwa obywatelskiego i sektora przedsiębiorstw nadal istnieje współpraca i dialog oraz że potencjał ten powinien być lepiej wykorzystywany do przezwyciężania różnic. |
Zróżnicowanie i współpraca regionalna
17. |
Podkreśla, że współpraca z UE nie powinna prowadzić do rywalizacji między krajami sąsiadującymi o najlepsze stosunki z Unią, lecz do współpracy regionalnej i terytorialnej; zwraca uwagę na niemożność rezygnacji z wielostronnego wymiaru EPS. Podkreśla, że kompleksowym wyzwaniom związanym ze stabilizacją sąsiedztwa można podołać tylko wtedy, gdy wszyscy partnerzy regionu będą systematycznie współpracować; stwierdza, że potrzebne jest większe zaangażowanie ze strony UE, aby ożywić wielostronne podejście polityki sąsiedztwa, przyznając przy tym centralne miejsce władzom lokalnym i regionalnym. |
18. |
Wskazuje na zaangażowanie i potencjał Komitetu Regionów w odniesieniu do współpracy regionalnej, w szczególności w przypadku takich instrumentów jak Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Samorządów Lokalnych i Regionalnych (ARLEM), Konferencja Władz Lokalnych i Regionalnych Partnerstwa Wschodniego (CORLEAP), a także grupa zadaniowa ds. Ukrainy; wzywa Komisję i delegatury Unii do lepszego wykorzystania wiedzy fachowej tych trzech organów. |
19. |
Stwierdza, że Gruzja, Mołdawia i Ukraina w oczekiwaniu na trwałe korzyści dla rozwoju demokratycznego i gospodarczego swoich krajów zdecydowały się na szczególnie bliską relację z UE i podpisały układy o stowarzyszeniu. Jest zaniepokojony kosztami społecznymi procesów reform, które mogłyby postawić pod znakiem zapytania akceptację społeczeństwa dla procesu zbliżenia, oraz wzywa UE do jeszcze bliższej współpracy z zainteresowanymi krajami w celu znalezienia sposobów na przezwyciężenie tych wyzwań. Podkreśla znaczenie reform decentralizacyjnych w tych krajach dla wdrożenia układów o stowarzyszeniu i domaga się priorytetowego wsparcia procesów demokratyzacji na szczeblu lokalnym i regionalnym. |
20. |
Domaga się wdrożenia strategii mających na celu uniknięcie sytuacji, w której państwa muszą wybierać między bliższą współpracą z UE lub z innymi partnerami. Z zadowoleniem przyjmuje, że wraz z nowymi negocjacjami między UE i Armenią wkracza się na nowe drogi umożliwiające bliską współpracę z UE bez uszczerbku dla innych zobowiązań międzynarodowych; jest zdania, że doświadczenia te powinny zostać wykorzystane również do rozwoju stosunków z Białorusią i Azerbejdżanem. |
21. |
Domaga się wdrożenia strategii subregionalnych, które odpowiadają bardzo zróżnicowanym wymaganiom i rzeczywistości w południowym sąsiedztwie, mianowicie w formie strategii na rzecz regionu Morza Adriatyckiego i Morza Jońskiego, strategii na rzecz zachodniej części regionu śródziemnomorskiego i strategii na rzecz wschodniej części regionu śródziemnomorskiego. |
22. |
Wzywa Wysokiego Przedstawiciela i Komisję do przedstawienia konkretnej strategii na rzecz włączenia sąsiadów naszych sąsiadów, czyli krajów objętych EPS, co dotyczy w szczególności Federacji Rosyjskiej, aby tchnąć życie w to podejście. |
23. |
Podkreśla, że partnerstwo rozpoczyna się w regionach przygranicznych; wzywa Komisję, by uznała jego rolę i wsparła rozwijającą się współpracę transgraniczną między władzami lokalnymi i regionalnymi w krajach objętych europejską polityką sąsiedztwa i stworzyła przez to przykład dla kolejnych krajów objętych EPS. Domaga się opracowania wykraczającej poza aktualne ramy finansowe, długoterminowej i kompleksowej koncepcji. W tym względzie wzywa do wdrożenia wykorzystywania EUWT między UE a regionami sąsiadującymi, a także do szybkiego opracowania porozumienia w sprawie zharmonizowanego wykorzystania funduszy europejskich między programem Interreg Europe a Europejskim Instrumentem Sąsiedztwa z myślą o rozwoju wszystkich regionów UE sąsiadujących z krajami EPS. |
Odpowiedzialność i zorientowanie na obywateli
24. |
Podkreśla, że odpowiedzialność lokalna i regionalna jest niezbędna dla skutecznej EPS i że strategie polityki UE i podejmowane działania oraz finansowanie powinny zostać określone z uwzględnieniem potrzeb regionalnych, przy czym należy wybrać kompleksowe podejście przynoszące korzyści wszystkim grupom społeczeństwa i wspierające rozwój regionalny. Zwraca uwagę, że rola władz lokalnych i regionalnych, zwłaszcza tych działających na terenach przygranicznych, w dwustronnych planach działania powinna zostać wzmocniona i że wymaga to zwiększenia praw i kompetencji władz lokalnych i regionalnych oraz wyposażenia ich w wystarczające zasoby finansowe dostępne na ich żądanie. |
25. |
Stwierdza, że wiedza na temat UE i porozumień państw objętych EPS z UE jest słabo rozpowszechniona na szczeblu lokalnym i regionalnym oraz w społeczeństwie obywatelskim. Wzywa Komisję, by we współpracy z delegaturami Unii wyraźnie zwiększyła widoczność programów współpracy na szczeblu lokalnym i regionalnym, lepiej informowała i szkoliła podmioty lokalne i regionalne, zwłaszcza poprzez programy szkoleniowe dla nauczycieli i wymianę materiałów dydaktycznych, oraz wzmocniła na szczeblu lokalnym i regionalnym budowanie zdolności do korzystania z programów EPS. |
26. |
Uważa za istotne, by zwiększyć zaangażowanie młodzieży i udział kobiet jako elementów kluczowych dla rozwoju państw objętych europejską polityką sąsiedztwa. |
27. |
Domaga się większej ilości konkretnych projektów realizowanych na poziomie lokalnym z namacalnymi rezultatami i pozytywnym wpływem na życie codzienne obywateli. |
Dobre rządy, praworządność oraz poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich
28. |
Podkreśla, że dobre rządy, praworządność, demokracja oraz poszanowanie praw człowieka i swobód demokratycznych mają fundamentalne znaczenie dla stabilności. Wskazuje, że społeczeństwa krajów sąsiedztwa UE mają różne doświadczenia historyczne i funkcjonują w różnych uwarunkowaniach oraz że standardów demokracji i praw człowieka nie można narzucić ani z zewnątrz, ani odgórnie, lecz muszą być one wypracowane oddolnie. Podkreśla rolę władz lokalnych i regionalnych przy utwierdzaniu demokracji i praworządności w społeczeństwie. Zwraca uwagę, że te kluczowe wartości są podstawą EPS i nie mogą być zagrożone. Podkreśla potrzebę uwzględnienia w umowach o partnerstwie skuteczniejszych mechanizmów instytucjonalnych pozwalających monitorować ich przestrzeganie przez partnerów. |
29. |
Zwraca uwagę, że w większości krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa zdolności administracyjne na szczeblach lokalnych i regionalnych wymagają poprawy; potwierdza gotowość Komitetu Regionów, jego członków i zainteresowanych samorządów oraz ich stowarzyszeń krajowych do współuczestnictwa w programach budowania zdolności administracyjnych w krajach objętych europejską polityką sąsiedztwa; wzywa Komisję, by stworzyła potrzebne do tego warunki administracyjne i finansowe. Domaga się wsparcia reform decentralizacyjnych w krajach objętych polityką sąsiedztwa; proponuje uzgodnienie z państwami objętymi europejską polityką sąsiedztwa sektorowych projektów pilotażowych, za których realizację byłyby odpowiedzialne organy lokalne i regionalne, w celu umożliwienia pozyskania doświadczeń dotyczących procesów decentralizacji. |
30. |
Wzywa Komisję do opracowania projektów dla delegatów lokalnych i regionalnych oraz administracji lokalnych, w ramach których może zostać zorganizowana wymiana doświadczeń z władzami lokalnymi i regionalnymi z UE; domaga się większego wsparcia krajowych stowarzyszeń władz lokalnych i regionalnych w celu promowania wymiany doświadczeń między władzami lokalnymi i regionalnymi z poszczególnych krajów; opowiada się za znaczną rozbudową programów partnerstwa miast i programu instrumentu pomocy technicznej i wymiany informacji (TAIEX) oraz programu twinningowego; wzywa Komisję, by udzieliła nie tylko politycznego, lecz również odpowiedniego finansowego wsparcia projektom opracowanym w ramach ARLEM-u i CORLEAP-u i grupy zadaniowej ds. Ukrainy. |
31. |
Podkreśla swoje wezwanie do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, aby podjęła ona praktyczny środek, jakim będzie wyznaczenie punktu kontaktowego w każdej z 16 delegatur Unii w krajach objętych EPS. |
Współpraca w dziedzinie energii
32. |
Stwierdza, że ścisła współpraca w sprawach energii jest istotnym elementem stosunków UE z jej sąsiadami, z których wielu jest ważnymi dostawcami źródeł energii dla państw członkowskich UE. Jest zdania, że UE może ograniczyć swoją zależność od zewnętrznych dostawców i nośników energii poprzez poprawę efektywności energetycznej na wszystkich etapach łańcucha energetycznego, maksymalizację wykorzystania odnawialnych i innych rodzimych źródeł energii oraz priorytetowe traktowanie ekologicznych paliw lub technologii. W ten sposób będzie się ona także przyczyniać do osiągnięcia uzgodnionych w Paryżu celów konferencji COP 21. Podkreśla, że współpraca między UE a jej sąsiadami w sprawach energii powinna obejmować przede wszystkim projekty rozwoju infrastruktury energetycznej i efektywności energetycznej. |
33. |
Zauważa, że Porozumienie Burmistrzów na rzecz Klimatu i Energii może być jedną z platform współpracy w tej dziedzinie i w tym kontekście oferuje doświadczenie i wiedzę specjalistyczną ambasadorów Porozumienia Burmistrzów będących członkami KR-u przy realizacji celów w zakresie klimatu i energii w krajach objętych EPS. |
34. |
Uznaje prawo państw do decydowania o własnym zaopatrzeniu w energię. Domaga się przy tym konsekwentnego uwzględniania zdania władz lokalnych i regionalnych oraz obywateli. Ponadto zwraca uwagę na zdecydowany opór wielu gmin w UE przeciw wydobyciu gazu ziemnego i ropy naftowej metodą szczelinowania hydraulicznego i domaga się, by przestrzeganie najwyższych unijnych standardów ekologicznych przy wydobyciu i przetwarzaniu gazu ziemnego i ropy naftowej uczyniono przedmiotem współpracy w dziedzinie energetyki z krajami objętymi EPS. |
35. |
Domaga się poprawy zdolności sieci energetycznych do wzajemnych połączeń nie tylko w ramach UE, lecz również między UE a jej sąsiadami, a następnie sąsiadami sąsiadów. |
36. |
Jest zaniepokojony faktem, że ceny energii znacznie wzrosły w niektórych państwach objętych EPS; domaga się, by opowiadanie się Komisji za promowaniem przystępności cenowej energii zaowocowało konkretnymi koncepcjami wsparcia dotkniętej ubóstwem energetycznym ludności krajów objętych EPS. |
37. |
Jest głęboko przekonany, że nowe projekty energetyczne powinny koncentrować się na dywersyfikacji źródeł energii i nie powinny osłabiać statusu krajów EPS jako krajów tranzytowych. |
Tworzenie synergii
38. |
Zaleca lepszą wymianę doświadczeń zdobytych w ramach współpracy z wschodnimi i południowymi sąsiadami i z zadowoleniem przyjmuje odnoszące się do tego zaangażowanie członków ARLEM-u, CORLEAP-u i grupy zadaniowej ds. Ukrainy. |
39. |
Domaga się ściślejszej koordynacji między EPS i programami opracowanymi przez UE w celu poprawy sytuacji uchodźców w państwach objętych europejską polityką sąsiedztwa. |
40. |
Z zadowoleniem przyjmuje fakt, że globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej uznaje rolę regionów, stwierdzając, że „stanowią [one] w zdecentralizowanym świecie kluczową przestrzeń ładu”, i zawiera apel, aby „propagować i wspierać na całym świecie łady regionalne oparte na współpracy”. Apeluje do Wysokiego Przedstawiciela i ESDZ o uwzględnianie i wykorzystywanie doświadczeń władz lokalnych i regionalnych. |
Zasoby finansowe
41. |
Podkreśla, że finansowanie zapewniane przez Europejski Instrument Sąsiedztwa nie jest współmierne do ambicji politycznych i wyzwań w sąsiedztwie UE, oraz ubolewa, że skutkiem przeglądu EPS nie było zalecenie zwiększenia zasobów finansowych. |
42. |
Stwierdza, że UE stoi obecnie przed większą liczbą kryzysów niż kiedykolwiek, w szczególności przed kryzysem uchodźczym, katastrofami naturalnymi i konfliktami zbrojnymi, które stworzyły zagrożenie dla istotnych wartości. Podkreśla, że kryzysów tych nie można było jeszcze przewidzieć w momencie zamknięcia wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014–2020; wzywa Komisję do przedstawienia wniosku w sprawie przeglądu WRF w odniesieniu do podniesienia górnych limitów w dziale 4 oraz w dziale 3, co prowadzi również do znacznego zwiększenia zasobów EPS, a to m.in. w celu rozwiązania kryzysu migracyjnego i uchodźczego, a także zagwarantowania przyjmowania i integracji migrantów, za co odpowiedzialność ponoszą głównie władze lokalne i regionalne. Nowe WRF dają możliwość zwiększenia zasobów przeznaczonych na realizację priorytetów Europejskiego programu w zakresie migracji także w wymiarze zewnętrznym. |
43. |
Domaga się stopniowego odejścia od praktyki koncentrowania zasobów finansowych EPS przede wszystkim na współpracy ze szczeblem krajowym; domaga się ewentualnego ustalenia procentowych udziałów finansowania projektów na szczeblu lokalnym i regionalnym odpowiadających warunkom poszczególnych krajów. Podkreśla konieczność ukierunkowanego dostosowania zasobów finansowych UE do potrzeb podmiotów lokalnych i regionalnych, m.in. przez wspieranie małych projektów i elastyczne kształtowanie współfinansowania. Proponuje, by Komisja rozważyła możliwość ponownego wprowadzenia dawnego Instrumentu na rzecz Administracji Lokalnej wykorzystywanego przez kraje przystępujące oraz rozszerzenia zakresu jego stosowania w krajach objętych EPS, ze ściślejszymi uregulowaniami dotyczącymi zwrotu warunkującymi realizację konkretnych i długofalowych projektów. Domaga się przeprowadzenia dokładnej kontroli wykorzystania zasobów finansowych, m.in. przez społeczeństwo obywatelskie. |
Bruksela, dnia 11 października 2016 r.
Przewodniczący Europejskiego Komitetu Regionów
Markku MARKKULA