This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012PC0617
Proposal for a REGULATION OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL on the Fund for European Aid to the Most Deprived
Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym
Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym
/* COM/2012/0617 final - 2012/0295 (COD) */
Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym /* COM/2012/0617 final - 2012/0295 (COD) */
UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU 1.1. Ubóstwo i deprywacja
materialna w Unii W ramach strategii „Europa 2020” Unia
Europejska wyznaczyła sobie cel zmniejszenia do 2020 r. liczby osób
ubogich lub wykluczonych społecznie lub zagrożonych ubóstwem i
wykluczeniem społecznym o przynajmniej 20 milionów. Kryzys gospodarczy
spowodował jednak nasilenie ubóstwa i wykluczenia społecznego, co
budzi obawy o społeczne konsekwencje dla jednostek i ogółu
społeczeństwa. W 2010 r. niemal jedna czwarta Europejczyków
(116 mln) była zagrożona ubóstwem lub wykluczeniem społecznym.
To o prawie 2 mln więcej niż w poprzednim roku, a pierwsze dane za
2011 r. potwierdzają tę tendencję wzrostową. W przeciwieństwie do rosnących
potrzeb osób znajdujących się na marginesie społeczeństwa
możliwości udzielenia im pomocy przez państwa członkowskie
w wielu przypadkach zmalały. Spójności społecznej bardziej
niż kiedykolwiek zagrażają ograniczenia budżetowe. W wielu
państwach członkowskich panuje odczucie, że za taki stan rzeczy
w pewnym stopniu odpowiada polityka, o której decyduje się na szczeblu
europejskim. Wzrastający poziom ubóstwa negatywnie
wpływa na warunki życia europejskich obywateli, z których prawie 40
milionów jest w sytuacji poważnej deprywacji materialnej. Choć w
latach 2005–2008 liczba tych osób znacznie zmalała, zaczęła ona
jednak ponownie rosnąć w latach 2009–2010, kiedy to, tylko w
ciągu jednego roku, odnotowano 342 000 dodatkowych przypadków osób
będących w sytuacji poważnej deprywacji materialnej. Jedną z głównych cech deprywacji
materialnej jest niemożność dostępu do odpowiedniej
ilości pożywienia oraz do żywności dobrej jakości.
Odsetek obywateli Unii, którego nie stać było na posiłek z
mięsem, drobiem lub rybami (lub równoważny posiłek
wegetariański) co dwa dni – coś, co Światowa Organizacja Zdrowia
określa jako podstawową potrzebę – wynosił 8,7 % w
2010 r., tj. ponad 43 mln osób. Pierwsze dostępne dane za 2011 r.
wskazują na pogorszenie sytuacji. Szczególnie poważną formą
deprywacji materialnej, wychodzącą daleko poza niedobór
żywności, jest bezdomność. Trudno jest dokładnie
określić rozmiar tego zjawiska, ale szacunkowe dane mówią o 4,1
mln bezdomnych w Europie w latach 2009–2010. Na wyższy odsetek bezdomnych
odnotowywany ostatnio wpływają społeczne skutki niskiego lub
nierównego wzrostu i coraz większe bezrobocie. Bardziej niepokojące
jest powstawanie nowego profilu osób bezdomnych – rodzin z dziećmi,
młodych ludzi i osób ze środowisk migracyjnych. W Unii jest 25,4 mln dzieci zagrożonych
ubóstwem lub wykluczeniem społecznym. Ogólnie rzecz biorąc, dzieci
są bardziej zagrożone ubóstwem lub wykluczeniem społecznym
niż pozostałe kategorie ludności (27 % w porównaniu z
23 %). Są one bardziej narażone na deprywację
materialną, która nie ogranicza się do kwestii (złego) odżywiania
się. Przykładowo, 5,7 mln dzieci musi obyć się bez nowych
(nieużywanych) ubrań, a 4,7 mln nie ma dwóch par butów w odpowiednim
rozmiarze (w tym jednej pary butów zimowych). W porównaniu z lepiej sytuowanymi
rówieśnikami dzieci dotknięte tego rodzaju deprywacją
materialną najczęściej słabiej radzą sobie w szkole,
rzadziej cieszą się dobrym zdrowiem, a jako dorośli często
nie w pełni realizują swój potencjał. 1.2. Odpowiedź Unii na
ubóstwo i deprywację materialną Głównym instrumentem unijnym
zwiększającym szanse na zatrudnienie, pomagającym
ograniczać ubóstwo i promującym włączenie społeczne
jest i pozostanie Europejski Fundusz Społeczny (EFS). Ten instrument
strukturalny stanowi inwestycje bezpośrednio w ludzi oraz ich
umiejętności i ma na celu zwiększenie ich możliwości
na rynku pracy. Niektórzy z najbardziej zagrożonych obywateli
dotkniętych najcięższymi formami ubóstwa są jednak zbyt
oddaleni od rynku pracy, aby skorzystać ze środków
włączenia społecznego Europejskiego Funduszu Społecznego. Unijny program dystrybucji żywności
dla osób najbardziej potrzebujących od ponad dwudziestu lat zapewnia pomoc
żywnościową takim osobom. Powstał on w 1987 r., aby
można było sensownie wykorzystać nadwyżki rolne, które w
przeciwnym razie mogłyby ulec zniszczeniu, udostępniając je
zainteresowanym ich wykorzystaniem państwom członkowskim. Od tego
czasu system ten stał się istotnym źródłem zaopatrzenia dla
organizacji pracujących bezpośrednio z najuboższymi członkami
społeczeństwa, dostarczając im żywności. Oczekiwane uszczuplenie
zapasów interwencyjnych i ich wysoka nieprzewidywalność w latach
2011–2020, wskutek kolejnych reform Wspólnej Polityki Rolnej, pozbawiły
program dystrybucji żywności początkowej racji bytu – pod koniec
2013 r. program zostanie zakończony. Deprywacja materialna nadal pozostaje jednak
poważnym problemem i wciąż istnieje potrzeba pomocy UE dla
najbardziej potrzebujących osób w społeczeństwie. Znalazło
to odzwierciedlenie we wniosku Komisji w sprawie wieloletnich ram finansowych,
w którym Komisja przeznaczyła budżet w wysokości 2,5 mld EUR na
nowy instrument mający ograniczać najcięższe formy ubóstwa
i wykluczenia. W związku z powyższym we wniosku w
sprawie rozporządzenia ustanawia się na lata 2014–2020 nowy
instrument, który uzupełnia istniejące instrumenty spójności,
przede wszystkim Europejski Fundusz Społeczny, i obejmuje takie kwestie
jak najcięższe i najbardziej szkodliwe społecznie formy ubóstwa,
niedobór żywności, bezdomność i materialną deprywację
dzieci, oraz wspiera środki towarzyszące mające na celu
ponowną integrację społeczną osób najbardziej
potrzebujących w Unii. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI
STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW 2.1. Opinie zainteresowanych stron Z dyskusji w Radzie, Parlamencie Europejskim
oraz z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego i z
władzami lokalnymi na temat obecnych form pomocy dla najbardziej
potrzebujących w ramach programu dystrybucji żywności
wynikają konkretne spostrzeżenia i pomysły na przyszłość.
Komisja przyjmowała również opinie zainteresowanych stron i
przeprowadziła konsultacje z organizacjami patronackimi na szczeblu UE,
reprezentującymi zarówno dostawców pomocy żywnościowej, jak i
odbiorców końcowych. Przewidywane w 2012 r. istotne cięcia w
pomocy udzielanej w ramach programu dystrybucji żywności były
ostro krytykowane przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego –
przedstawiciele władz regionalnych i lokalnych podkreślali znaczenie
tej pomocy i wystąpili o kontynuowanie programu w czasach rosnących
potrzeb. Duże organizacje charytatywne i
organizacje społeczeństwa obywatelskiego reprezentujące banki
żywności oraz organizacje pracujące z dziećmi i osobami
bezdomnymi wielokrotnie podkreślały potrzebę pomocy publicznej,
zwłaszcza ze strony UE. Odbyły się dwa spotkania ze
stowarzyszeniami patronackimi organizacji reprezentujących nie tylko
beneficjentów, lecz również rzeczywistych odbiorców końcowych.
Zasadniczo organizacje z zadowoleniem przyjęły możliwe
poszerzenie zakresu instrumentu poza pomoc żywnościową oraz
ideę podejścia ukierunkowanego na ludzi. Opinie państw członkowskich na temat
takiego instrumentu są podzielone: siedem państw członkowskich
sprzeciwiło się kontynuacji programu dystrybucji żywności
po roku 2013. Inne państwa członkowskie zdecydowanie
opowiedziały się za programem. Trzynaście państw
wydało w grudniu 2011 r. oświadczenie, w którym zwrócono się o
kontynuację programu dystrybucji żywności po roku 2013. Parlament Europejski wielokrotnie
wyrażał zdecydowane poparcie dla przedłużenia programu, w
interesie większej spójności społecznej w Europie. W grudniu 2011 r. jedenaście organizacji
patronackich skierowało pismo do komisarza Andora i do dyrektora
generalnego Dyrekcji ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i
Włączenia Społecznego, zwracając się o poczynienie
postępów w pracach nad strategią UE na rzecz przeciwdziałania
bezdomności. Również Parlament Europejski wezwał do
przyjęcia takiej strategii – początkowo w pisemnej deklaracji (2010
r.) a następnie w rezolucji (2011 r.). W Pakcie na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia
przyjętym przez Radę Europejską dnia 29 czerwca 2012 r.
odnotowano, że „podczas realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów
państwa członkowskie położą szczególny nacisk na
skuteczne radzenie sobie z bezrobociem i ze społecznymi konsekwencjami kryzysu
[…oraz] opracowywanie i realizowanie skutecznych polityk
służących zwalczaniu ubóstwa i wspieraniu słabszych grup
społecznych”. 2.2. Ocena skutków Główna kwestia, którą analizuje
się w ocenie skutków, dotyczy zakresu nowego instrumentu. Brane pod uwagę
warianty uwzględniają (0) brak finansowania, (1) instrument, który
zastąpi obecny program dystrybucji żywności ograniczony do
udzielania pomocy żywnościowej, (2) instrument, który
uzupełniałby udzielanie pomocy żywnościowej środkami
towarzyszącymi, mającymi na celu włączenie społeczne
beneficjentów pomocy żywnościowej oraz (3) całościowy
instrument wspierający udzielanie pomocy materialnej, jeśli chodzi o
żywność, środki dla osób bezdomnych i dla dzieci w sytuacji
ciężkiej deprywacji materialnej, połączony ze środkami
towarzyszącymi mającymi na celu ponowną integrację
społeczną osób najbardziej potrzebujących. Wpływ netto wariantu zero zależy od
ponownej alokacji dostępnych funduszy. Bez wątpienia wariant ten
zostałby jednak odebrany jako dowód wykruszania się solidarności
w Europie w chwili, gdy skala ubóstwa wzrasta. W porównaniu z wariantem
pierwszym wariant drugi, a wariant trzeci w jeszcze większym stopniu,
pociągają za sobą zmniejszenie udzielanej pomocy żywnościowej,
jako że pewne środki są alokowane na inne rodzaje
działań. Środki towarzyszące powinny jednak
gwarantować większą trwałość osiąganych
wyników. Preferowany jest wariant trzeci, gdyż zapewnia on dostosowanie
wspieranych działań do potrzeb lokalnych. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Działanie UE jest uzasadnione na
podstawie art. 174 (TFUE), zgodnie z którym Unia „wspiera harmonijny rozwój”
„rozwijając i prowadząc działania służące
wzmocnieniu jej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej” i
art. 175 (TFUE), który określa rolę funduszy strukturalnych UE w
dążeniu do tego celu i zawiera przepisy dotyczące
działań szczegółowych podejmowanych za pośrednictwem innych
instrumentów niż fundusze strukturalne. Podjęcie działania na poziomie UE
jest niezbędne, biorąc pod uwagę poziom ubóstwa i wykluczenia
społecznego w Unii oraz różnice sytuacji poszczególnych państw
członkowskich, które są nie do zaakceptowania. Stan ten pogarsza
się nadal w wyniku kryzysu gospodarczego i budżetowego, który
doprowadził do osłabienia spójności społecznej oraz zmniejszył
szanse na osiągnięcie celu strategii „Europa 2020” związanego z
przeciwdziałaniem ubóstwu i wykluczeniu społecznemu. Europejskie wsparcie finansowe pomaga
katalizować działanie na poziomie krajowym, koordynować
wysiłki podejmowane w tym zakresie, jak i opracować oraz
wdrożyć instrumenty wspomagające włączenie
społeczne. Dzięki niemu Unia może służyć
przykładem. 4. WPŁYW NA BUDŻET Wniosek Komisji dotyczący wieloletnich
ram finansowych przewiduje kwotę w wysokości 2,5 mld EUR na lata
2014–2020 na cele polityki spójności. Zgodnie z art. 84 ust. 3 rozporządzenia
UE nr… (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów – ang. common
provisions regulation (CPR)) wsparcie udzielone państwu
członkowskiemu w ramach Funduszu jest uważane za część
funduszy strukturalnych przydzielonych do Europejskiego Funduszu
Społecznego. Proponowany budżet na lata 2014-2020 || mld EUR Polityka spójności (fundusze strukturalne) w tym Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym || 339 2,5 *Wszystkie kwoty w cenach stałych z
2011 r. 5. Treść rozporządzenia 5.1. Cele i zakres Ogólnym celem Europejskiego Funduszu Pomocy
Najbardziej Potrzebującym (Funduszu) jest promowanie spójności
społecznej w Unii poprzez przyczynienie się do osiągnięcia
celu strategii „Europa 2020” zakładającego zmniejszenie liczby osób
ubogich i wykluczonych społecznie lub zagrożonych ubóstwem i
wykluczeniem społecznym o przynajmniej 20 milionów. Konkretnie przekłada się on na
wspieranie krajowych programów, w których organizacje partnerskie
udzielają pomocy niefinansowej osobom najbardziej potrzebującym. Jeśli chodzi o jego zakres, Fundusz
zajmuje się takimi kwestiami jak niedobór żywności,
bezdomność i deprywacja materialna dzieci. Każde państwo
członkowskie może wybrać, czy zajmie się jedną czy
wieloma formami deprywacji. Fundusz może również wesprzeć
działania towarzyszące, uzupełniając pomoc materialną,
aby przyczynić się do ponownej integracji społecznej osób
najbardziej potrzebujących. 5.2. Osoby kwalifikujące
się i ukierunkowywanie pomocy Osobami kwalifikującymi się do
otrzymywania pomocy materialnej są osoby najbardziej potrzebujące w
Unii. Określenie kryteriów definiujących osoby najbardziej
potrzebujące, które mają otrzymać pomoc, leży w gestii państw
członkowskich lub organizacji partnerskich, jako że wiedzą one
najlepiej, gdzie skierować pomoc, uwzględniając potrzeby
lokalne. Określając rodzaj produktów, które
będą rozdzielane, mianowicie żywność lub podstawowe
produkty konsumpcyjne do użytku osobistego osób bezdomnych lub dzieci,
rozporządzenie przewiduje również niebezpośredni mechanizm
ukierunkowywania pomocy. 5.3. Organizacje partnerskie Organizacje partnerskie to organizacje, które
bezpośrednio lub pośrednio dostarczają osobom najbardziej
potrzebującym żywność lub inne produkty. Aby zagwarantować,
że Fundusz przyczyni się do trwałego ograniczenia ubóstwa i do
zwiększenia spójności społecznej, organizacje partnerskie, które
bezpośrednio dostarczają żywność lub inne produkty,
będą musiały same podjąć działania
uzupełniające świadczenie pomocy materialnej, mając na celu
społeczną integrację osób najbardziej potrzebujących.
Fundusz może wspierać tego typu działania towarzyszące. Władze krajowe mogą zakupić
żywność lub inne produkty i udostępnić je organizacjom
partnerskim, albo dostarczyć im środki finansowe na ten cel.
Jeśli zakupu żywności lub innych produktów dokonuje organizacja
partnerska, może ona udzielać pomocy materialnej sama, bądź
powierzyć dystrybucję innej organizacji partnerskiej. 5.4. Przepisy wykonawcze Wdrożenie Funduszu odbędzie się
zgodnie z modelem polityki spójności, tj. na zasadzie zarządzania
dzielonego na podstawie jednego 7-letniego programu operacyjnego na
państwo członkowskie, obejmującego lata 2014–2020. Rozporządzenie jest zgodne z
podejściem przyjętym dla funduszy strukturalnych, jeśli chodzi o
ustalenia dotyczące realizacji, umożliwiając mianowicie
zainteresowanym państwom członkowskim wykorzystanie struktur,
określonych organów i procedur ustanowionych dla potrzeb Europejskiego Funduszu
Społecznego, tak aby zmniejszyć ciężar administracyjny
związany z przejściem z obecnego systemu dystrybucji
żywności osobom najbardziej potrzebującym do nowego
Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym. Przepisy
związane z programowaniem, monitorowaniem, oceną oraz informowaniem i
komunikacją zostały jednak usprawnione i uproszczone, tak aby
były współmierne do specyfiki celów i docelowej grupy Funduszu. Zasady kwalifikowalności zostały
również tak opracowane, aby uwzględnić charakter Funduszu oraz
różnorodnych podmiotów zaangażowanych w jego realizację.
Rozporządzenie przewiduje w szczególności uproszczone metody kosztowe
dla większości kategorii wydatków i pozostawia otwarte
możliwości dla innych kategorii. Zarządzanie finansowe i system kontroli
również inspirują się logiką funduszy strukturalnych.
Niektóre przepisy zostały też dostosowane i uproszczone, aby w
pełni odpowiadać rodzajom działań, które będą
wspierane w ramach Funduszu, mianowicie jeśli chodzi o płatności
zaliczkowe, zawartość wniosków o płatność kierowanych
do Komisji, jak i proporcjonalną kontrolę. Organizacje partnerskie mają ograniczone
możliwości, aby wyłożyć konieczne środki
finansowe. Również państwa członkowskie mogą mieć
trudności ze zmobilizowaniem środków koniecznych do zapewnienia
płatności zaliczkowych na operacje. W państwach, które
stoją wobec największych ograniczeń budżetowych, znajduje
się najprawdopodobniej również największa liczba osób
najbardziej potrzebujących. W celu zaradzenia tej sytuacji, która
mogłaby zagrozić realizacji celu Funduszu, poziom płatności
zaliczkowych jest określony w wysokości 11 % łącznej
alokacji dla państwa członkowskiego. Umożliwi to pokrycie do
90 % kosztów pierwszorocznej kampanii pomocowej, nie wliczając pomocy
technicznej, transportu, kosztów administracyjnych i środków
towarzyszących. 2012/0295 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU
EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy
Najbardziej Potrzebującym PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII
EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 175 ust. 3, uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego
parlamentom narodowym, uwzględniając opinię
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[1], uwzględniając opinię Komitetu
Regionów[2],
stanowiąc zgodnie ze zwykłą
procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Zgodnie z konkluzjami Rady
Europejskiej z dnia 17 czerwca 2010 r., w których przyjęto unijną
strategię na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego
sprzyjającego włączeniu społecznemu, Unia i państwa
członkowskie wyznaczyły sobie cel, jakim jest zmniejszenie do roku
2020 o co najmniej 20 milionów liczby osób zagrożonych ubóstwem bądź
wykluczeniem społecznym. (2) Liczba osób dotkniętych
deprywacją materialną lub nawet ciężką deprywacją
materialną w Unii wzrasta, a osoby te często zbyt długo
znajdują się w sytuacji wykluczenia, aby móc skorzystać ze
środków aktywizacji proponowanych w rozporządzeniu (UE) nr [CPR], a w
szczególności w rozporządzeniu (UE) nr [...EFS]. (3) Art. 174 TFUE stanowi,
że w celu wspierania harmonijnego rozwoju całej Unii, rozwija ona i
prowadzi działania służące zwiększeniu jej
spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. (4) Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej
Potrzebującym (zwany dalej „Funduszem”) powinien zwiększyć
spójność społeczną, przyczyniając się do
ograniczenia skali ubóstwa w Unii poprzez wspieranie systemów krajowych
świadczących pomoc inną niż finansowa osobom najbardziej
potrzebującym, aby wpływać na zmniejszenie niedoboru
żywności oraz skali bezdomności i deprywacji materialnej dzieci.
(5) Zgodnie z art. 317 Traktatu,
w kontekście zarządzania dzielonego, należy określić
warunki umożliwiające Komisji wykonywanie jej obowiązków
związanych z wykonaniem budżetu ogólnego Unii Europejskiej, a
jednocześnie należy doprecyzować zobowiązania pod
względem współpracy ze strony państw członkowskich. Warunki
te powinny umożliwić Komisji uzyskanie gwarancji, że
państwa członkowskie korzystają z Funduszu w sposób
prawidłowy i zgodny z prawem oraz zgodnie z zasadą należytego
zarządzania finansami w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady nr […] w sprawie rozporządzenia finansowego
mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Unii Europejskiej
(„rozporządzenie finansowe”)[3].
(6) Przepisy te zapewniają
również zgodność wspieranych działań z
obowiązującym prawem unijnym i krajowym, przede wszystkim pod
względem bezpieczeństwa produktów rozdzielanych osobom najbardziej
potrzebującym. (7) Aby określić
odpowiednie ramy finansowe, Komisja powinna ustanowić, w drodze aktów
wykonawczych, roczny podział zasobów ogólnych na państwo
członkowskie, za pomocą obiektywnej i przejrzystej metody
odzwierciedlającej różnice pod względem ubóstwa i deprywacji materialnej. (8) W programie operacyjnym
każdego państwa członkowskiego powinno się
określić i uzasadnić formy deprywacji materialnej, objęte
pomocą oraz opisać cele i cechy pomocy osobom najbardziej
potrzebującym, która zostanie udzielona ze wsparciem systemów krajowych.
Powinien on również zawierać elementy niezbędne do zapewnienia
skutecznego i sprawnego wdrożenia programu operacyjnego. (9) Aby zmaksymalizować
skuteczność Funduszu, zwłaszcza jeśli chodzi o konkretne
sytuacje krajowe, należy ustanowić procedurę
umożliwiającą zmianę programu operacyjnego. (10) Istotną wartość
dodaną wnosi wymiana doświadczeń i najlepszych praktyk, zatem
Komisja powinna ułatwiać takie działania. (11) Aby monitorować
postępy we wdrażaniu programów operacyjnych, państwa
członkowskie powinny opracować i dostarczyć Komisji roczne i
końcowe sprawozdania z realizacji, zapewniając tym samym
dostępność podstawowych i aktualnych informacji. Dla tych samych
celów Komisja i każde państwo członkowskie powinny spotykać
się co roku w celu przeprowadzenia dwustronnego przeglądu, chyba
że uzgodnią inaczej. (12) Aby polepszyć
jakość i strukturę każdego programu operacyjnego oraz
ocenić skuteczność i sprawność Funduszu, należy
przeprowadzić oceny ex ante i ex post. Oceny te powinny
być uzupełnione badaniami na temat osób najbardziej
potrzebujących, które skorzystały z programu operacyjnego i, w razie
konieczności, ocenami przeprowadzonymi podczas okresu programowania.
Należy w tym zakresie określić obowiązki państw
członkowskich i Komisji. (13) Obywatele mają prawo
wiedzieć, w jaki sposób i w jakim celu inwestowane są zasoby
finansowe Unii. Celem zapewnienia szerokiego rozpowszechnienia informacji o
osiągnięciach Funduszu, jak i dostępności i
przejrzystości możliwości finansowania, należy
ustanowić szczegółowe przepisy związane z informowaniem i
komunikacją, zwłaszcza w odniesieniu do odpowiedzialności
państw członkowskich i beneficjentów. (14) Zastosowanie mają
przepisy Unii dotyczące ochrony osób fizycznych w odniesieniu do
przetwarzania danych osobowych i ich swobodnego przepływu, zwłaszcza
dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października
1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych
osobowych i swobodnego przepływu tych danych[4]. (15) Konieczne jest ustalenie
maksymalnego poziomu współfinansowania programów operacyjnych ze
środków Funduszu, aby osiągnąć efekt mnożnikowy
dotyczący zasobów Unii; jednocześnie należy zająć
się sytuacją państw członkowskich zmagających się
z tymczasowymi trudnościami budżetowymi. (16) W całej Unii należy
stosować jednolite i sprawiedliwe zasady dotyczące okresu
kwalifikowalności, operacji i wydatków w ramach Funduszu. Warunki
kwalifikowalności powinny odzwierciedlać szczególny charakter celów
Funduszu i jego grupy docelowej, zwłaszcza poprzez odpowiednie warunki
kwalifikowalności operacji, jak i rodzaje wsparcia oraz zasady i warunki
zwrotu wydatków. (17) [Wniosek w sprawie]
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego
wspólną organizację rynków produktów rolnych (rozporządzenie o
jednolitej wspólnej organizacji rynków; CMO)[5]
stanowi, że zbyt produktów zakupionych w ramach interwencji publicznej
może odbyć się przez udostępnienie ich w ramach programu
dystrybucji żywności osobom najbardziej potrzebującym w Unii,
jeśli przedmiotowy program tak stanowi. Biorąc pod uwagę, w
zależności od okoliczności, że pozyskiwanie
żywności w wyniku użytkowania, przetwarzania lub sprzedaży
takich zapasów może być opcją najkorzystniejszą pod
względem ekonomicznym, należy zezwolić na taką
możliwość w niniejszym rozporządzeniu. Kwoty
pochodzące z transakcji dotyczącej zapasów powinny zostać
wykorzystane na rzecz osób najbardziej potrzebujących i nie powinny
być wykorzystywane w sposób zmniejszający zobowiązanie
państw członkowskich do współfinansowania programu. Aby
zapewnić najbardziej wydajne wykorzystanie zapasów interwencyjnych oraz
kwot pochodzących z transakcji dotyczących zapasów, Komisja powinna,
zgodnie z art. 19 lit. e) rozporządzenia (UE) nr [CMO], przyjąć
akty wykonawcze ustanawiające procedury umożliwiające
użytkowanie, przetwarzanie lub sprzedaż produktów pochodzących z
zapasów interwencyjnych dla celów programu na rzecz osób najbardziej
potrzebujących. (18) Konieczne jest określenie
rodzajów działań, które mogą być podejmowane z inicjatywy
Komisji i państw członkowskich jako pomoc techniczna finansowana z
Funduszu. (19) Zgodnie z zasadą
zarządzania dzielonego za realizację i kontrolę programów
operacyjnych powinny odpowiadać w pierwszym rzędzie państwa
członkowskie w ramach swoich systemów zarządzania i kontroli. (20) Państwa członkowskie
powinny przyjąć właściwe środki gwarantujące
prawidłową strukturę i funkcjonowanie swoich systemów
zarządzania i kontroli w celu zapewnienia prawidłowego i zgodnego z prawem
wykorzystania Funduszu. Należy zatem określić obowiązki
państw członkowskich w zakresie systemów zarządzania i kontroli
ich programu operacyjnego oraz w odniesieniu do zapobiegania, wykrywania i
korygowania nieprawidłowości i naruszeń przepisów unijnych. (21) Państwa członkowskie
powinny wyznaczyć dla programu operacyjnego instytucję
zarządzającą, instytucję certyfikującą i
funkcjonalnie niezależną instytucję audytową. Aby
zapewnić państwom członkowskim elastyczność w
ustanawianiu systemów kontroli, należy przewidzieć
możliwość wykonywania funkcji instytucji certyfikującej
przez instytucję zarządzającą. Państwa
członkowskie powinny mieć również możliwość
wyznaczenia instytucji pośredniczących do wykonywania niektórych
zadań instytucji zarządzającej lub instytucji certyfikującej.
Państwa członkowskie powinny w takim przypadku wyraźnie
określić obowiązki i funkcje tych instytucji. (22) Instytucja
zarządzająca ponosi główną odpowiedzialność za
skuteczne i sprawne wdrażanie Funduszu, a zatem pełni znaczną
liczbę funkcji odnoszących się do zarządzania programem
operacyjnym i jego monitorowania, zarządzania i kontroli finansowych, jak
również wyboru projektów. Należy określić również jej
obowiązki i funkcje. (23) Instytucja certyfikująca
powinna sporządzać i przekazywać Komisji wnioski o
płatność. Powinna sporządzać roczne sprawozdania
finansowe, poświadczając kompletność,
dokładność i prawdziwość przedłożonych
rocznych sprawozdań finansowych oraz to, że wydatki ujęte w
sprawozdaniu finansowym są zgodne z obowiązującymi przepisami
unijnymi i krajowymi. Należy określić również jej
obowiązki i funkcje. (24) Instytucja audytowa zapewnia
przeprowadzanie audytów systemów zarządzania i kontroli na podstawie
stosownej próby operacji oraz rocznego sprawozdania finansowego. Należy określić
również jej obowiązki i funkcje. (25) Bez uszczerbku dla
uprawnień Komisji w zakresie kontroli finansowej należy zapewnić
współpracę między państwami członkowskimi a
Komisją w ramach niniejszego rozporządzenia oraz ustalić
kryteria, które pozwolą Komisji określić w kontekście
przyjętej przez nią strategii kontroli systemów krajowych poziom
gwarancji, które powinna ona uzyskać ze strony krajowych instytucji
audytowych. (26) Należy ustanowić
uprawnienia i obowiązki Komisji w zakresie sprawdzania skuteczności
funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli oraz zobowiązywania
państw członkowskich do podejmowania działań. Komisja
powinna również posiadać uprawnienia do przeprowadzania audytów
skoncentrowanych na kwestiach należytego zarządzania finansami, tak
aby można było z nich wyciągnąć wnioski dotyczące
wyników Funduszu. (27) Zobowiązania
budżetowe Unii powinny być wykonywane jednorocznie. W celu
zapewnienia skutecznego zarządzania programem konieczne jest ustanowienie
wspólnych zasad dla wniosków o płatność okresową,
płatność salda rocznego oraz salda końcowego. (28) W celu zapewnienia Komisji
wystarczającej pewności wnioski o płatność
okresową powinny być refundowane w wysokości 90 % wydatków
kwalifikowalnych objętych wnioskiem o płatność. (29) Płatności
zaliczkowe w momencie rozpoczęcia programu operacyjnego gwarantują,
że państwo członkowskie posiada środki do zapewnienia
wsparcia na rzecz beneficjentów podczas realizacji działań od momentu
przyjęcia programu operacyjnego. Płatności zaliczkowe powinny
być wyłącznie wykorzystywane do tego celu, a beneficjenci
powinni otrzymać wystarczające finansowanie, aby rozpocząć
działania w momencie wyboru ich operacji. (30) W celu ochrony interesów
finansowych Unii powinny istnieć ograniczone w czasie środki umożliwiające
delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu wstrzymanie
płatności w przypadku gdy istnieją dowody wskazujące na
istotne nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu zarządzania i
kontroli, dowody na nieprawidłowości związane z wnioskiem o
płatność lub gdy nie dostarczono dokumentów na potrzeby analizy
i zatwierdzania sprawozdań finansowych. (31) W celu ochrony interesów
finansowych Unii oraz zapewnienia środków na rzecz skutecznej realizacji
programów powinny istnieć środki umożliwiające zawieszenie przez
Komisję płatności. (32) W celu zagwarantowania,
że wydatki finansowane z unijnego budżetu w danym roku
budżetowym są wykorzystywane zgodnie z obowiązującymi
przepisami należy stworzyć właściwe podstawy do rocznej
analizy i zatwierdzania sprawozdań finansowych. W oparciu o te podstawy
wyznaczone organy powinny przekazywać Komisji – w odniesieniu do programu
operacyjnego – oświadczenie dotyczące zarządzania wraz z
poświadczonym rocznym sprawozdaniem finansowym, rocznym podsumowaniem
końcowych sprawozdań z audytu i przeprowadzonych kontroli oraz
niezależną opinią pokontrolną i sprawozdaniem audytowym. (33) Konieczne jest określenie
szczegółowej procedury rocznej analizy i zatwierdzania sprawozdań
finansowych mającej zastosowanie do Funduszu w celu zapewnienia czytelnej
podstawy i pewności prawa dla tych rozwiązań. Ważne jest
ustanowienie dla państw członkowskich ograniczonej
możliwości określania w ich rocznych sprawozdaniach finansowych
rezerwy w odniesieniu do kwoty, która jest przedmiotem toczącej się procedury
z instytucją audytową. (34) W celu ochrony budżetu
Unii oraz zapewnienia państwom członkowskim pewności prawa
należy ustanowić szczegółowe rozwiązania i procedury
odnośnie do korekt finansowych dokonywanych przez państwa członkowskie
i przez Komisję, a w szczególności określić
okoliczności, w których naruszenie obowiązujących przepisów
unijnych lub krajowych może doprowadzić do zastosowania korekty
finansowej. (35) Częstotliwość
audytów operacji powinna być proporcjonalna do zakresu unijnego wsparcia z
Funduszu. W szczególności liczba przeprowadzanych audytów powinna być
ograniczona, jeżeli łączne wydatki kwalifikowalne na
operację nie przekraczają 100 000 EUR. Niemniej powinna
istnieć możliwość przeprowadzenia audytu w dowolnym
momencie w sytuacji, gdy istnieją dowody na istnienie
nieprawidłowości lub nadużycia finansowego, lub w ramach audytu
próby. Aby zakres audytów przeprowadzanych przez Komisję był
proporcjonalny do ryzyka, Komisja powinna móc ograniczyć swoje audyty
związane z programami operacyjnymi, jeżeli nie występują
poważne niedociągnięcia lub jeżeli instytucja audytowa jest
wiarygodna. Zakres audytów powinien dodatkowo w pełni
uwzględniać cel i specyfikę grupy docelowej Funduszu. (36) W celu zapewnienia dyscypliny
finansowej należy określić rozwiązania dotyczące
umorzenia dowolnej części zobowiązań budżetowych w
ramach programu operacyjnego, w szczególności w sytuacji gdy pewna kwota
może zostać wyłączona z takiego umorzenia, zwłaszcza
jeśli opóźnienia w realizacji wynikają z okoliczności
niezależnych od danej strony, okoliczności nietypowych lub
niemożliwych do przewidzenia i których skutków nie można było
uniknąć pomimo wykazanej staranności. (37) W celu uzupełnienia i
zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszego rozporządzenia
uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu powinny
zostać przekazane Komisji w odniesieniu do obowiązków państw
członkowskich dotyczących procedury zgłaszania
nieprawidłowości i odzyskiwania kwot nienależnie
wypłaconych, sposobów wymiany informacji dotyczących operacji,
ustaleń dotyczących odpowiedniej ścieżki audytu, warunków
audytów krajowych, kryteriów akredytacji instytucji zarządzających i
instytucji certyfikujących, identyfikacji powszechnie uznawanych
nośników danych oraz kryteriów ustalenia poziomu korekty finansowej, która
ma być zastosowana. Szczególnie ważne jest, aby Komisja
prowadziła odpowiednie konsultacje podczas swych prac przygotowawczych, w
tym z udziałem ekspertów. (38) W trakcie przygotowywania i
opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić jednoczesne,
terminowe i odpowiednie przekazanie stosownych dokumentów Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie. (39) Komisja powinna zostać
upoważniona do przyjęcia, w drodze aktów wykonawczych, decyzji
określających roczny podział zasobów ogólnych między
państwa członkowskie, decyzji określających roczne
przydziały środków finansowych między państwa
członkowskie, decyzji w sprawie przyjęcia programów operacyjnych,
decyzji zawieszających płatności, decyzji w sprawie korekt
finansowych oraz, w przypadku umorzenia zobowiązań – decyzji w
sprawie zmiany decyzji przyjmujących programy. (40) W celu zapewnienia jednakowych
warunków wykonania niniejszego rozporządzenia uprawnienia wykonawcze
dotyczące: wzorów rocznych i końcowych sprawozdań z realizacji,
wykazu wspólnych wskaźników, wzoru ustrukturyzowanego badania
dotyczącego odbiorców końcowych, elektronicznego systemu wymiany
danych między państwami członkowskimi i Komisją, wzoru oświadczenia
dotyczącego zarządzania, wzorów strategii audytu, opinii z audytu
oraz rocznego sprawozdania z audytu oraz metodyki doboru próby, zasad
dotyczących wykorzystania danych zebranych podczas audytów i wzoru
wniosków o płatność, wykonywane są zgodnie z rozporządzeniem
(UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 2011 r.
ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli
przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych
przez Komisję[6]. (41) Niniejsze rozporządzenie
respektuje prawa podstawowe i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw
podstawowych Unii Europejskiej, w tym z zasadą poszanowania godności
ludzkiej oraz życia prywatnego i rodzinnego, prawem do ochrony danych
osobowych, prawami dziecka, prawami osób w podeszłym wieku, zasadą
równości mężczyzn i kobiet oraz zakazem dyskryminacji. Niniejsze rozporządzenie należy
stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami. (42) Ze względu na fakt,
że cel niniejszego rozporządzenia, tj. zwiększenie
spójności społecznej w Unii i przyczynienie się do ograniczenia
ubóstwa i wykluczenia społecznego, nie może zostać
osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa
członkowskie, a możliwe jest pełniejsze jego
osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może
przedsięwziąć środki zgodnie z zasadą
pomocniczości ustanowioną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej.
Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule
niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do
osiągnięcia tego celu, PRZYJMUJĄ NINIEJSZE
ROZPORZĄDZENIE: TYTUŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 1 Przedmiot 1. W niniejszym
rozporządzeniu ustanawia się Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej
Potrzebującym (zwany dalej „Funduszem”) na okres od dnia 1 stycznia 2014
r. do dnia 31 grudnia 2020 r., określa cele Funduszu, zakres pomocy z jego
środków, dostępne zasoby finansowe i kryteria ich alokacji, oraz
ustanawia przepisy konieczne do zapewnienia skuteczności Funduszu. Artykuł 2 Definicje Stosuje się następujące definicje: 1) „osoby najbardziej
potrzebujące” oznaczają osoby fizyczne, w tym osoby żyjące
samotnie, w rodzinie lub grupy złożone z takich osób, których
potrzeba uzyskania pomocy została stwierdzona na podstawie obiektywnych
kryteriów przyjętych przez właściwe organy krajowe lub
ustalonych przez organizacje partnerskie i zatwierdzonych przez odnośne
właściwe organy; 2) „organizacje partnerskie”
oznaczają podmioty publiczne lub organizacje niekomercyjne, które
dostarczają, bezpośrednio lub za pośrednictwem innych
organizacji partnerskich, żywność lub inne produkty osobom
najbardziej potrzebującym, i których operacje zostały wybrane przez
instytucję zarządzającą zgodnie z art. 29 ust. 3 lit. b); 3) „programy krajowe” oznaczają
programy, które mają, przynajmniej częściowo, te same cele, co
Fundusz, i które są realizowane na szczeblu krajowym, regionalnym lub
lokalnym przez podmioty publiczne lub przez organizacje niekomercyjne; 4) „operacja” oznacza projekt,
umowę lub działanie wybrane przez instytucję
zarządzającą danego programu operacyjnego lub na jej
odpowiedzialność, których realizacja przyczynia się do
osiągnięcia celów programu operacyjnego, do którego się
odnoszą; 5) „zakończona operacja” oznacza
operację, która została fizycznie ukończona lub w pełni
zrealizowana, w odniesieniu do której beneficjenci dokonali wszystkich
powiązanych płatności oraz otrzymali wsparcie z odpowiedniego
programu operacyjnego; 6) „beneficjent” oznacza podmiot
publiczny lub prywatny odpowiedzialny za rozpoczęcie operacji lub
rozpoczynający i przeprowadzający operacje; 7) „odbiorcy końcowi”
oznaczają osoby najbardziej potrzebujące otrzymujące
żywność lub inne produkty lub korzystające ze środków
towarzyszących; 8) „wsparcie publiczne” oznacza
każde wsparcie finansowe dla operacji pochodzące z budżetu
krajowych, regionalnych lub lokalnych organów publicznych, z budżetu Unii
związanego z Funduszem, z budżetu podmiotów prawa publicznego, z
budżetu związków organów publicznych lub jakiegokolwiek podmiotu
regulowanego przez prawo publiczne w rozumieniu art. 1 ust. 9 dyrektywy
2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady; 9) „instytucja pośrednicząca”
oznacza każdy podmiot publiczny lub prywatny, za którego
działalność odpowiedzialność ponosi instytucja
zarządzająca lub instytucja certyfikująca, bądź
podmiot wykonujący obowiązki w imieniu takiej instytucji w
odniesieniu do beneficjentów realizujących operacje; 10) „rok obrotowy” oznacza okres od dnia
1 lipca do dnia 30 czerwca, z wyjątkiem pierwszego roku obrotowego, w
odniesieniu do którego oznacza on okres od rozpoczęcia
kwalifikowalności wydatków do dnia 30 czerwca 2015 r. Ostatnim rokiem
obrotowym jest okres od dnia 1 lipca 2022 r. do dnia 30 czerwca 2023 r.; 11) „rok budżetowy” oznacza okres od
dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. Artykuł 3 Cele Celem Funduszu jest wspieranie spójności
społecznej w Unii przez przyczynienie się osiągnięcia celu,
jakim jest zmniejszenie liczby osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem
społecznym o przynajmniej 20 milionów, zgodnie ze strategią „Europa
2020”. Celem Funduszu jest wkład w realizację konkretnego celu, jakim
jest ograniczenie najcięższych form ubóstwa w Unii, przez udzielanie
niefinansowego wsparcia osobom najbardziej potrzebującym. Stopień, w
jakim cel ten został osiągnięty, wyznacza liczba osób
otrzymujących pomoc z Funduszu. Artykuł 4 Zakres
wsparcia 1. W ramach Funduszu udziela
się wsparcia programom krajowym, w których dostarcza się osobom
najbardziej potrzebującym, za pośrednictwem organizacji partnerskich
wybranych przez państwa członkowskie, produkty żywnościowe
i podstawowe produkty konsumpcyjne do osobistego użytku osób bezdomnych
lub dzieci. 2. W ramach Funduszu można
wspierać środki towarzyszące, które uzupełniają
dostarczanie żywności i innych produktów oraz przyczyniają
się do włączenia społecznego osób najbardziej potrzebujących. 3. W ramach Funduszu propaguje
się wzajemne uczenie się, tworzenie sieci kontaktów i
rozpowszechnianie dobrych praktyk w zakresie niefinansowego wsparcia dla osób
najbardziej potrzebujących. Artykuł 5 Zasady 1. Część
budżetu Unii przydzielona Funduszowi jest wykonywana w ramach
zarządzania dzielonego między państwami członkowskimi a
Komisją zgodnie z art. 55 ust. 1 lit. b) rozporządzenia finansowego,
z wyjątkiem pomocy technicznej z inicjatywy Komisji, która to
część jest wykonywana w ramach zarządzania
bezpośredniego zgodnie z art. 55 ust. 1 lit. a) rozporządzenia
finansowego. 2. Komisja i państwa
członkowskie zapewniają spójność wsparcia z Funduszu z
polityką i priorytetami Unii oraz jego komplementarność z innymi
instrumentami Unii. 3. Wsparcie z Funduszu jest
udzielane w ścisłej współpracy między Komisją a
państwami członkowskimi. 4. Państwa
członkowskie i podmioty wyznaczone przez nie w tym celu są
odpowiedzialne za realizację programów operacyjnych i wykonywanie swoich
zadań na podstawie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z ramami instytucjonalnymi,
prawnymi i finansowymi danego państwa członkowskiego oraz z
zastrzeżeniem zgodności z niniejszym rozporządzeniem. 5. W ustaleniach
dotyczących wdrażania Funduszu i korzystania z niego, w
szczególności zasobów finansowych i administracyjnych wymaganych w
związku ze sprawozdawczością, oceną, zarządzaniem i
kontrolą, uwzględnia się zasadę proporcjonalności w
odniesieniu do poziomu przyznanego wsparcia. 6. Komisja i państwa
członkowskie zapewniają, zgodnie z właściwym dla nich
zakresem odpowiedzialności, koordynację z Europejskim Funduszem
Społecznym oraz innymi politykami oraz instrumentami unijnymi. 7. Komisja, państwa
członkowskie i beneficjenci stosują zasadę należytego
zarządzania finansami zgodnie z art. 26 rozporządzenia finansowego. 8. Komisja i państwa
członkowskie zapewniają skuteczność Funduszu, w
szczególności przez monitorowanie, sprawozdawczość i ocenę. 9. Komisja i państwa
członkowskie pełnią właściwe dla nich role w
odniesieniu do Funduszu w celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego
beneficjentów. 10. Komisja i państwa
członkowskie zapewniają promowanie zasady równości kobiet i
mężczyzn oraz uwzględnienie problematyki płci na kolejnych
etapach wdrażania Funduszu. Komisja i państwa członkowskie podejmują
odpowiednie kroki w celu zapobiegania wszelkiej dyskryminacji w dostępie
do Funduszu ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie
etniczne, religię lub światopogląd,
niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. 11. Operacje finansowane z
Funduszu są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa unijnego i
krajowego. W ramach Funduszu można w szczególności wspierać
wyłącznie dystrybucję żywności lub innych produktów
zgodnych z przepisami Unii w dziedzinie bezpieczeństwa produktów konsumpcyjnych.
12. Państwa członkowskie
i beneficjenci wybierają produkty żywnościowe i inne produkty na
podstawie obiektywnych kryteriów. Kryteria wyboru produktów
żywnościowych oraz, w stosownych przypadkach, innych produktów
uwzględniają również aspekty klimatyczne i ekologiczne, w
szczególności w celu ograniczenia marnotrawienia żywności. TYTUŁ II ZASOBY I PROGRAMOWANIE Artykuł 6 Zasoby ogólne 1. Dostępne zasoby ogólne
przeznaczone na zobowiązania budżetowe w ramach Funduszu w okresie
2014–2020 wynoszą 2 500 000 000 EUR według cen z 2011
r., zgodnie z rocznym podziałem przedstawionym w załączniku II. 2. Na potrzeby programowania, a
następnie włączenia do budżetu ogólnego Unii, kwota zasobów
podlega indeksacji o 2% rocznie. 3. Komisja przyjmuje, w drodze
aktów wykonawczych, decyzję w sprawie rocznego podziału zasobów
ogólnych między państwa członkowskie, zgodnie z art. 84 ust. 5
rozporządzenia (UE) nr …(rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów
– ang. common provisions regulation (CPR)), bez uszczerbku dla przepisów
ust. 4 niniejszego artykułu, z uwzględnieniem następujących
wskaźników ustanowionych przez Eurostat: (a)
liczba osób w sytuacji poważnej deprywacji
materialnej; (b)
liczba osób żyjących w gospodarstwie
domowym o bardzo małej intensywności pracy. 4. Kwotę w wysokości
0,35 % zasobów ogólnych przeznacza się na pomoc techniczną z
inicjatywy Komisji. Artykuł 7 Program
operacyjny 1. Każde państwo
członkowskie przedkłada Komisji, w ciągu trzech miesięcy od
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, jeden program
operacyjny, obejmujący okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia
2020 r., z podaniem następujących informacji: a) rodzaje deprywacji materialnej, które
mają być objęte pomocą w ramach programu operacyjnego,
uzasadnienie ich wyboru oraz opis każdego rodzaju deprywacji materialnej
objętego pomocą, głównych cech i celów dystrybucji
żywności lub innych produktów oraz planowane środki
towarzyszące, z uwzględnieniem wyników oceny ex ante przeprowadzonej
zgodnie z art. 14; b) opis programów krajowych
odpowiadających każdemu rodzajowi deprywacji materialnej objętej
pomocą; c) opis sposobu ustalania kryteriów
kwalifikowalności osób najbardziej potrzebujących, w razie potrzeby z
podziałem na rodzaje deprywacji materialnej objęte pomocą; d) kryteria wyboru operacji i opis
mechanizmu wyboru, w razie potrzeby z podziałem na rodzaje deprywacji
materialnej objęte pomocą; e) kryteria wyboru organizacji
partnerskich, w razie potrzeby z podziałem na rodzaje deprywacji
materialnej objęte pomocą; f) opis zastosowanego sposobu zapewnienia
spójności z Europejskim Funduszem Społecznym; g) opis przepisów służących
realizacji programu operacyjnego, wskazujących instytucję
zarządzającą, instytucję certyfikującą w
stosownych przypadkach, instytucję audytową oraz organ mający
otrzymywać płatności od Komisji oraz opis procedury
monitorowania; h) opis środków
przedsięwziętych w celu zaangażowania właściwych
regionalnych, lokalnych i innych organów publicznych, a także organów
przedstawicielskich społeczeństwa obywatelskiego i organów
odpowiedzialnych za promowanie równości i braku dyskryminacji w trakcie
przygotowywania programu operacyjnego; i) opis planowanego sposobu wykorzystania
pomocy technicznej, zgodnie z art. 25 ust. 2, w tym działań w celu
zwiększenia potencjału administracyjnego beneficjentów w odniesieniu
do realizacji programu operacyjnego; j) plan finansowy zawierający
następujące tabele: (i) tabelę określającą
na każdy rok kwotę środków finansowych przewidzianych na
wsparcie z Funduszu i na współfinansowanie, zgodnie z art. 18; (ii) tabelę określającą,
na cały okres programowania, łączną kwotę środków
finansowych przydzielonych na wsparcie z programu operacyjnego, z
podziałem na rodzaje deprywacji materialnej objęte pomocą, a
także odpowiadające im środki towarzyszące. Organizacje partnerskie, o których mowa w lit. e),
które dostarczają bezpośrednio żywność lub inne
produkty, podejmują ze swej strony działania uzupełniające
pomoc materialną, mające na celu włączenie społeczne
osób najbardziej potrzebujących, bez względu na to, czy
działania te są wspierane w ramach Funduszu. 2. Państwa
członkowskie lub instytucja przez nie wyznaczona opracowują programy
operacyjne we współpracy z właściwymi regionalnymi, lokalnymi
oraz innymi organami publicznymi, jak również z organami
przedstawicielskimi społeczeństwa obywatelskiego i organami
odpowiedzialnymi za promowanie równości i braku dyskryminacji. 3. Państwa
członkowskie przygotowują projekt swoich programów operacyjnych
według wzoru przedstawionego w załączniku I. Artykuł 8 Przyjęcie
programu operacyjnego 1. Komisja ocenia
zgodność danego programu operacyjnego z niniejszym
rozporządzeniem i sposób, w jaki program ten przyczynia się do
osiągnięcia celów Funduszu, z uwzględnieniem oceny ex ante przeprowadzonej
zgodnie z art. 14. 2. Komisja może
przedstawić swoje uwagi w ciągu trzech miesięcy od daty
przedłożenia programu operacyjnego. Państwa członkowskie
dostarczają Komisji wszelkich niezbędnych dodatkowych informacji
oraz, w stosownych przypadkach, wprowadzają zmiany w projekcie programu
operacyjnego. 3. O ile wszelkie uwagi
przedstawione przez Komisję zgodnie z ust. 2 zostały
uwzględnione w sposób satysfakcjonujący, Komisja zatwierdza, w drodze
aktów wykonawczych, program operacyjny najpóźniej sześć
miesięcy po jego formalnym przedłożeniu przez państwo
członkowskie, lecz nie wcześniej niż dnia 1 stycznia 2014 r. Artykuł 9 Zmiany w
programie operacyjnym 1. Państwo
członkowskie może złożyć wniosek o zmianę w
programie operacyjnym. Do takiego wniosku dołącza się zmieniony
program operacyjny oraz uzasadnienie zmiany. 2. Komisja dokonuje oceny
informacji przekazanych zgodnie z ust. 1 z uwzględnieniem uzasadnienia
przedstawionego przez państwo członkowskie. Komisja może
poczynić uwagi, a państwo członkowskie przedstawia Komisji
wszelkie niezbędne dodatkowe informacje. 3. Komisja zatwierdza, w drodze
aktów wykonawczych, zmianę w programie operacyjnym najpóźniej
pięć miesięcy po formalnym przedłożeniu wniosku o
zmianę przez państwo członkowskie, pod warunkiem że
wszelkie przedstawione przez Komisję uwagi zostały uwzględnione
w satysfakcjonujący sposób. Artykuł 10 Platforma Komisja tworzy platformę na szczeblu
unijnym, która ma ułatwiać wymianę doświadczeń,
budowę potencjału i tworzenie sieci kontaktów, a także
rozpowszechnianie istotnych wyników działań w zakresie niefinansowej pomocy
osobom najbardziej potrzebujących. Komisja konsultuje się również,
przynajmniej raz do roku, z organizacjami przedstawicielskimi organizacji
partnerskich na szczeblu unijnym, w kwestii wykorzystania wsparcia z Funduszu. TYTUŁ III MONITOROWANIE I OCENA, INFORMOWANIE I
KOMUNIKACJA Artykuł 11 Sprawozdania z
realizacji oraz wskaźniki 1. Od 2015 r. do 2022 r.
państwa członkowskie przedstawiają Komisji do dnia 30 czerwca
każdego roku coroczne sprawozdanie z realizacji programu operacyjnego w
poprzedzającym roku budżetowym. 2. Państwa
członkowskie sporządzają roczne sprawozdanie z realizacji
według wzoru przyjętego przez Komisję, zawierającego wykaz
wspólnych wskaźników nakładów i wyników. 3. Warunkiem
dopuszczalności rocznego sprawozdania z realizacji jest zawarcie w nim
wszystkich informacji wymaganych we wzorze, o którym mowa w ust. 2, w tym
wspólnych wskaźników. W przypadku braku dopuszczalności danego
rocznego sprawozdania z realizacji Komisja informuje o tym fakcie
zainteresowane państwo członkowskie w terminie 15 dni roboczych od
otrzymania tego sprawozdania. W razie nieprzekazania tej informacji przez
Komisję w wymaganym terminie sprawozdanie zostaje uznane za dopuszczalne. 4. Komisja analizuje roczne
sprawozdanie z realizacji i informuje państwo członkowskie o swoich
uwagach w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania tego sprawozdania. Jeżeli Komisja nie przekaże uwag w tym
terminie, sprawozdanie uznaje się za przyjęte. 5. Państwo
członkowskie przedkłada sprawozdanie końcowe z realizacji
programu operacyjnego do dnia 30 września 2023 r. Państwa członkowskie przygotowują
projekt końcowego sprawozdania z realizacji według wzoru
przyjętego przez Komisję. Komisja analizuje końcowe sprawozdanie z
realizacji i informuje państwo członkowskie o swoich uwagach w ciągu
pięciu miesięcy od otrzymania tego sprawozdania. Jeżeli Komisja nie przekaże uwag w tym
terminie, sprawozdanie uznaje się za przyjęte. 6. Komisja przyjmuje, w drodze
aktu wykonawczego, wzór rocznego sprawozdania z realizacji zawierającego
wykaz wspólnych wskaźników oraz wzór końcowego sprawozdania z
realizacji. Akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą
doradczą, o której mowa w art. 60 ust. 2. 7. Komisja może
przekazywać państwu członkowskiemu uwagi dotyczące
realizacji programu operacyjnego. Instytucja zarządzająca w
ciągu trzech miesięcy informuje Komisję o
przedsięwziętych środkach naprawczych. 8. Instytucja
zarządzająca publikuje podsumowanie każdego rocznego i
końcowego sprawozdania z realizacji. Artykuł 12 Dwustronne
posiedzenie przeglądowe 1. Komisja i każde
państwo członkowskie spotykają się raz w roku w okresie od
2014 do 2022 r., chyba że postanowiono inaczej, w celu oceny postępów
w realizacji programu operacyjnego, z uwzględnieniem rocznego sprawozdania
z realizacji oraz, w stosownych przypadkach, uwag Komisji, o których mowa w
art. 11 ust. 7. 2. Dwustronnemu posiedzeniu
przeglądowemu przewodniczy Komisja. 3. Państwo
członkowskie dopilnowuje, aby po posiedzeniu podjęto odpowiednie
działania następcze w celu uwzględnienia wszelkich uwag Komisji. Artykuł 13 Przepisy
ogólne dotyczące oceny 1. Państwa
członkowskie zapewniają zasoby niezbędne do przeprowadzenia ocen
i dopilnowują, aby stosowane były procedury mające na celu
wyprodukowanie i zgromadzenie danych niezbędnych do przeprowadzenia ocen,
w tym danych odnoszących się do wskaźników ogólnych, o których
mowa w art. 11. 2. Oceny przeprowadzają
eksperci, którzy są funkcjonalnie niezależni od organów
odpowiedzialnych za realizację programu operacyjnego. Wszystkie oceny
są podawane do wiadomości publicznej w całości. Artykuł 14 Ocena ex ante 1. Państwa
członkowskie przeprowadzają ocenę ex ante programu
operacyjnego. 2. Za przeprowadzenie oceny ex
ante odpowiada organ odpowiedzialny za przygotowanie programu operacyjnego.
Ocenę tę przedkłada się Komisji w tym samym czasie, co
program operacyjny, wraz ze streszczeniem. 3. Ocena ex ante obejmuje
następujące kwestie: a) wkład w realizację celu Unii,
jakim jest zmniejszenie do 2020 r. o co najmniej 20 milionów liczby osób
zagrożonych ubóstwem bądź wykluczeniem społecznym, z
uwzględnieniem rodzajów deprywacji materialnej, które mają być
objęte pomocą oraz pod kątem sytuacji panującej w danym
kraju w zakresie ubóstwa, wykluczenia społecznego i deprywacji
materialnej; b) spójność wewnętrzna
proponowanego programu operacyjnego i jego związek z innymi istotnymi
instrumentami finansowymi; c) spójność alokacji zasobów
budżetowych z celami programu operacyjnego; d) sposób, w jaki oczekiwane produkty
przyczynią się do osiągnięcia wyników; e) przydatność procedur
monitorowania programu operacyjnego i gromadzenia danych koniecznych do
przeprowadzenia ocen. Artykuł 15 Ocena podczas
okresu programowania 1. W trakcie okresu
programowania instytucja zarządzająca może dokonywać oceny
skuteczności i wydajności programu operacyjnego. 2. Instytucja
zarządzająca przeprowadza w 2017 r. i 2021 r. ustrukturyzowane
badanie dotyczące odbiorców końcowych według wzoru
udostępnionego przez Komisję. Komisja przyjmuje ten wzór w drodze
aktu wykonawczego. Akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą
doradczą, o której mowa w art. 60 ust. 2. 3. Komisja może
przeprowadzać oceny programów operacyjnych z własnej inicjatywy. Artykuł
16 Ocena
ex post Komisja przeprowadza, z własnej inicjatywy, w
ścisłej współpracy z państwami członkowskim i z
pomocą ekspertów zewnętrznych, ocenę ex post
skuteczności i trwałości uzyskanych wyników, a także
wartości dodanej Funduszu. Ocena ta zostaje zakończona do dnia
31 grudnia 2023 r. Artykuł 17 Informowanie i
komunikacja 1. Państwa
członkowskie przekazują informacje o działaniach wspieranych w
ramach Funduszu i propagują te działania. Informacje te kierowane
są do osób najbardziej potrzebujących, mediów i ogółu
społeczeństwa. Podkreślają one rolę Unii Europejskiej
i zapewniają widoczność wkładu z Funduszu. 2. W celu zapewnienia
przejrzystości wsparcia z Funduszu instytucja zarządzająca
prowadzi, w formacie CSV lub XML, wykaz operacji otrzymujących wsparcie z
Funduszu dostępny na stronie internetowej. Wykaz zawiera przynajmniej
informację o nazwie beneficjenta, adres i przydzieloną kwotę
finansowania unijnego, jak również rodzaj deprywacji materialnej
objętej pomocą. Wykaz operacji jest aktualizowany co najmniej raz
na rok. 3. W trakcie realizacji operacji
beneficjenci i organizacje partnerskie informują społeczeństwo o
wsparciu otrzymanym z Funduszu przez wywieszenie co najmniej jednego plakatu (o
minimalnym formacie A3) informującego o danej operacji, w tym o wsparciu
finansowym ze strony Unii, w miejscu, w którym plakat ten jest dobrze widoczny,
w każdym punkcie dystrybucji żywności i innych produktów oraz w
którym dostępne są środki towarzyszące, chyba że nie
jest to możliwe ze względu na specyfikę dystrybucji. Beneficjenci i organizacje partnerskie, które
mają strony internetowe, zamieszczają tam również krótki opis
operacji, obejmujący jej cele i wyniki, oraz podkreślający
wsparcie finansowe ze strony Unii. 4. Przy wszelkich
działaniach służących informowaniu i komunikacji
beneficjent i organizacje partnerskie informują o wsparciu z Funduszu dla
operacji przez umieszczenie godła Unii wraz z odniesieniem do Unii i
Funduszu. 5. Instytucja
zarządzająca informuje beneficjentów o opublikowanym wykazie operacji
zgodnie z ust. 2. Instytucja zarządzająca dostarcza zestawy
informacyjne i promocyjne, w tym wzory w formie elektronicznej, aby pomóc
beneficjentom i organizacjom partnerskim w wypełnianiu obowiązków
określonych w ust. 3. 6. Przy przetwarzaniu danych
osobowych na podstawie niniejszego artykułu instytucja
zarządzająca oraz beneficjenci i organizacje partnerskie
działają zgodnie z dyrektywą 95/46/WE. TYTUŁ V WSPARCIE FINANSOWE Z FUNDUSZU Artykuł 18 Współfinansowanie 1. Poziom współfinansowania
na poziomie programu operacyjnego nie przekracza 85% publicznych wydatków
kwalifikowalnych. 2. W decyzji Komisji o
przyjęciu programu operacyjnego ustala się poziom
współfinansowania mający zastosowanie do tego programu i
maksymalną kwotę wsparcia z Funduszu. 3. Działania w zakresie
pomocy technicznej realizowane z inicjatywy Komisji lub w jej imieniu mogą
być finansowane w 100 %. Artykuł 19 Zwiększenie
płatności dla państw członkowskich mających tymczasowe
trudności budżetowe 1. Na wniosek państwa
członkowskiego płatności okresowe i płatność
salda końcowego mogą zostać zwiększone o 10 punktów
procentowych ponad poziom współfinansowania mający zastosowanie do
danego programu operacyjnego. Zwiększony poziom finansowania, który nie
może przekraczać 100 %, stosuje się do wniosków o
płatność w okresie obrachunkowym, w którym państwo
członkowskie przedstawiło swój wniosek, i w następnych okresach
obrachunkowych, podczas których państwo członkowskie spełnia
jeden z następujących warunków: a) jeżeli dane państwo
członkowskie przyjęło euro, otrzymuje pomoc makrofinansową
Unii zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 407/2010[7]; b) jeżeli dane państwo
członkowskie nie przyjęło euro, otrzymuje
średnioterminową pomoc finansową zgodnie z rozporządzeniem
Rady (WE) nr 332/2002[8]; c) pomoc finansowa jest mu udostępniona
zgodnie z Traktatem ustanawiającym europejski mechanizm stabilności. 2. Niezależnie od przepisów
ust. 1 wsparcie Unii realizowane przez płatności okresowe i
płatności salda końcowego nie jest wyższe niż wsparcie
publiczne i maksymalna kwota wsparcia z Funduszu określone w decyzji Komisji
o zatwierdzeniu programu operacyjnego. Artykuł 20 Okres
kwalifikowalności 1. Wydatki kwalifikują
się do wsparcia ze środków programu operacyjnego, jeżeli
zostały poniesione i uregulowane przez beneficjenta między dniem 1
stycznia 2014 r. a dniem 31 grudnia 2022 r. 2. Operacje nie mogą
zostać wybrane do wsparcia ze środków programu operacyjnego,
jeśli zostały fizycznie ukończone lub w pełni zrealizowane
przed złożeniem do instytucji zarządzającej wniosku o
finansowanie w ramach programu operacyjnego, niezależnie od tego, czy
wszystkie powiązane płatności zostały dokonane przez
beneficjenta. 3. Niniejszy artykuł
stosuje się bez uszczerbku dla zasad kwalifikowalności pomocy
technicznej z inicjatywy Komisji określonych w art. 25. 4. W przypadku zmiany programu
operacyjnego wydatki, które stają się kwalifikowalne dzięki
zmianie programu, kwalifikują się dopiero od daty
przedłożenia Komisji wniosku o zmianę. Artykuł 21 Kwalifikowalność
operacji 1. Operacje wspierane ze
środków danego programu operacyjnego prowadzone są w państwie
członkowskim objętym tym programem operacyjnym. 2. Operacje mogą
otrzymać wsparcie ze środków danego programu operacyjnego, pod
warunkiem że zostały wybrane zgodnie ze sprawiedliwą i
przejrzystą procedurą, na podstawie kryteriów ustanowionych w danym
programie operacyjnym. 3. Żywność i inne
produkty dla osób bezdomnych lub dzieci mogą być kupowane przez same
organizacje partnerskie. Mogą one być również kupowane przez
podmiot publiczny i udostępniane bezpłatnie organizacjom partnerskim.
W takim przypadku żywność może być pozyskana w wyniku
użytkowania, przetwarzania lub sprzedaży produktów pochodzących
z zapasów interwencyjnych udostępnionych zgodnie z art. 15
rozporządzenia (UE) nr [CMO], pod warunkiem że jest to opcja
najkorzystniejsza pod względem ekonomicznym i że jej zastosowanie nie
opóźni dostarczenia produktów żywnościowych organizacjom
partnerskim. Każda kwota pochodząca z transakcji dotyczącej
zapasów jest wykorzystywana na rzecz osób najbardziej potrzebujących i nie
jest wykorzystywana w sposób zmniejszający zobowiązanie państw
członkowskich, nałożone w art. 18 niniejszego
rozporządzenia, do współfinansowania programu. Komisja stosuje procedury przyjęte na
podstawie art. 19 lit. e) rozporządzenia (UE) nr [CMO],
umożliwiające użytkowanie, przetwarzanie lub sprzedaż, dla
celów niniejszego rozporządzenia, produktów pochodzących z zapasów
interwencyjnych, na rzecz optymalnego wykorzystania zapasów interwencyjnych i
kwot pochodzących z transakcji związanych z tymi zapasami. 4. Pomoc materialna dla osób
najbardziej potrzebujących udzielana jest bezpłatnie. 5. Operacja wspierana przez
Fundusz nie otrzymuje wsparcia w ramach jakiegokolwiek innego instrumentu Unii.
Artykuł 22 Formy wsparcia Państwa członkowskie korzystają z
Funduszu w celu zapewnienia wsparcia w formie dotacji, zamówień
publicznych lub połączenia tych dwóch form. Artykuł 23 Formy dotacji 1. Dotacje mogą
przyjmować następujące formy: a) zwrot faktycznie poniesionych i
uiszczonych kosztów kwalifikowalnych; b) zwrot na podstawie kosztów jednostkowych; c) płatności ryczałtowe
nieprzekraczające 100 000 EUR wsparcia publicznego; d) finansowanie ryczałtowe,
określone przez zastosowanie wartości procentowej do jednej lub kilku
kategorii kosztów. 2. Opcje, o których mowa w ust.
1, mogą być łączone wyłącznie jeśli
każda z nich stosowana jest do innych kategorii kosztów lub w przypadku
gdy są one stosowane do kolejnych etapów operacji. 3. Koszty, o których mowa w ust.
1 lit. b), c) i d), ustala się na podstawie: a) rzetelnej, sprawiedliwej i
weryfikowalnej metody obliczeniowej w oparciu o: (i) dane statystyczne bądź inne
obiektywne informacje lub (ii) zweryfikowane dane historyczne
poszczególnych beneficjentów lub zastosowanie ich zwykłej praktyki
księgowania kosztów; b) metod i odpowiednich kosztów
jednostkowych, płatności ryczałtowych i finansowania
ryczałtowego stosowanych w ramach systemów dotacji finansowanych w
całości przez dane państwo członkowskie w przypadku
podobnego rodzaju operacji i beneficjenta; c) poziomów ustanowionych niniejszym
rozporządzeniem; d) analizy konkretnego przypadku, przez
odniesienie do projektu budżetu zatwierdzonego ex ante przez
instytucję zarządzającą, w przypadku gdy wsparcie publiczne
nie przekracza 100 000 EUR. 4. Kwoty wypłacone
beneficjentom w formach, o których mowa w ust. 1 lit. b), c) i d) uznaje
się za wydatki kwalifikowalne poniesione i uregulowane przez beneficjenta
w celu zastosowania tytułu VI. 5. Dokument
określający warunki wsparcia dla każdej operacji określa
metodę, którą należy zastosować do określenia kosztów
operacji, oraz warunki płatności dotacji. Artykuł 24 Kwalifikowalność
wydatków 1. Do kosztów
kwalifikujących do wsparcia ze środków programu operacyjnego zalicza
się: a) koszty zakupu żywności lub
podstawowych produktów konsumpcyjnych do użytku osobistego osób bezdomnych
lub dzieci; b) w przypadku gdy podmiot publiczny kupuje
żywność lub podstawowe produkty konsumpcyjne do użytku
osobistego osób bezdomnych lub dzieci i dostarcza je organizacjom partnerskim,
koszty transportu żywności i innych produktów do magazynów
organizacji partnerskich, w zryczałtowanej wysokości 1 %
kosztów, o których mowa w lit. a); c) koszty administracyjne oraz koszty
transportu i magazynowania ponoszone przez organizacje partnerskie, w
zryczałtowanej wysokości 5 % kosztów, o których mowa w lit. a); d) koszty działań na rzecz
włączenia społecznego podejmowanych i zadeklarowanych przez
organizacje partnerskie świadczące pomoc materialną
bezpośrednio osobom najbardziej potrzebującym, w zryczałtowanej
wysokości 5 % kosztów, o których mowa w lit. a); e) koszty poniesione zgodnie z art. 25. 2. Następujące koszty
nie kwalifikują się do wsparcia ze środków programu
operacyjnego: a) odsetki od zadłużenia; b) koszty produktów używanych; c) podatek od wartości dodanej (VAT).
Kwoty VAT są jednak kwalifikowalne, jeżeli nie istnieje
możliwość ich odzyskania na podstawie prawodawstwa krajowego
dotyczącego VAT i jeżeli są płacone przez beneficjentów
innych niż osoby nieuważane za podatników, zgodnie z definicją
podaną w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112/WE[9]. Artykuł 25 Pomoc
techniczna 1. Z inicjatywy lub
w imieniu Komisji z Funduszu można finansować, do pułapu
0,35 % jego rocznej alokacji, działania przygotowawcze,
dotyczące monitorowania, pomocy administracyjnej i technicznej,
audytu, informowania, kontroli i oceny niezbędne do wykonania niniejszego
rozporządzenia, a także działania związane z
platformą, o której mowa w art. 10. 2. Z inicjatywy państw
członkowskich ze środków programu operacyjnego można
finansować, do pułapu 4 % rocznej alokacji Funduszu,
działania przygotowawcze, dotyczące zarządzania, monitorowania,
pomocy administracyjnej i technicznej, audytu, informowania, kontroli i oceny
niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia. Z Funduszu można
również finansować pomoc techniczną i budowanie potencjału
organizacji partnerskich. TYTUŁ V ZARZĄDZANIE I KONTROLA Artykuł 26 Ogólne
zasady działania systemów zarządzania i kontroli w państwach
członkowskich Systemy zarządzania i kontroli
zapewniają: a) określenie funkcji poszczególnych
organów zajmujących się zarządzaniem i kontrolą oraz
podział funkcji w obrębie każdego organu; b) zgodność z zasadą
rozdzielenia funkcji pomiędzy tymi organami i w ich obrębie; c) procedury zapewniania
zasadności i prawidłowości deklarowanych wydatków; d) wiarygodne systemy komputerowe
służące prowadzeniu księgowości, przechowywaniu i
przekazywaniu danych finansowych i danych na temat wskaźników,
monitorowaniu i sprawozdawczości; e) systemy sprawozdawczości i
monitorowania, w przypadku gdy organ odpowiedzialny powierza wykonanie
zadań innemu organowi; f) ustalenia dotyczące audytu
funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli; g) systemy i procedury w celu
zapewnienia stosowania właściwej ścieżki audytu; h) zapobieganie, wykrywanie i
korygowanie nieprawidłowości, w tym nadużyć finansowych,
oraz odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych wraz z odsetkami. Artykuł 27 Obowiązki
państw członkowskich 1. Państwa
członkowskie wypełniają obowiązki w zakresie
zarządzania, kontroli i audytu oraz przyjmują na siebie
wynikające z tego zobowiązania określone w przepisach w sprawie
zarządzania dzielonego ustanowionych w rozporządzeniu finansowym i w
niniejszym rozporządzeniu. Zgodnie z zasadą zarządzania
dzielonego państwa członkowskie są odpowiedzialne za
zarządzanie programami operacyjnymi i kontrolę nad nimi. 2. Państwa
członkowskie zapobiegają nieprawidłowościom oraz je
wykrywają i korygują, a także odzyskują kwoty
nienależnie wypłacone wraz z odsetkami z tytułu zaległych
płatności. Państwa członkowskie powiadamiają o tych
nieprawidłowościach Komisję i informują ją o
przebiegu powiązanych postępowań administracyjnych
i prawnych. Jeżeli kwoty nienależnie wypłacone
beneficjentowi nie mogą być odzyskane i jest to wynikiem
błędu lub zaniedbania ze strony państwa członkowskiego,
dane państwo członkowskie jest odpowiedzialne za zwrot takiej kwoty
do budżetu ogólnego Unii. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów
delegowanych zgodnie z art. 59 ustanawiających szczegółowe zasady
dotyczące zobowiązań państw członkowskich
określonych w niniejszym ustępie. 3. Państwa
członkowskie ustanawiają i wdrażają procedurę
niezależnego badania i rozstrzygania skarg dotyczących wyboru lub
realizacji operacji współfinansowanych z Funduszu. Państwa
członkowskie składają sprawozdania z wyników takich badań
Komisji na jej żądanie. 4. Wszelkie oficjalne wymiany
informacji między państwem członkowskim a Komisją
odbywają się z wykorzystaniem systemu elektronicznej wymiany danych
utworzonego zgodnie z warunkami ustanowionymi przez Komisję w drodze aktów
wykonawczych. Akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą
sprawdzającą, o której mowa w art. 60 ust. 3. Artykuł 28 Wyznaczenie
i organizacja organów zarządzania i kontroli 1. Państwo
członkowskie wyznacza krajowy organ lub podmiot publiczny jako
instytucję zarządzającą. 2. Państwo
członkowskie wyznacza krajowy organ lub podmiot publiczny jako
instytucję certyfikującą, nie naruszając przepisów ust. 3. 3. Państwo
członkowskie może wyznaczyć instytucję
zarządzającą, która pełni dodatkowo funkcje instytucji
certyfikującej. 4. Państwo
członkowskie wyznacza krajowy organ lub podmiot publiczny, funkcjonalnie
niezależny od instytucji zarządzającej i instytucji
certyfikującej, jako instytucję audytową. 5. Pod warunkiem przestrzegania
zasady rozdzielenia funkcji instytucja zarządzająca, instytucja
certyfikująca i, w stosownych przypadkach, instytucja audytowa, mogą
stanowić część tego samego organu lub podmiotu publicznego. 6. Państwo
członkowskie może wyznaczyć przynajmniej jedną
instytucję pośredniczącą do pełnienia niektórych
zadań instytucji zarządzającej lub certyfikującej na
odpowiedzialność tej instytucji. Odpowiednie uzgodnienia
pomiędzy instytucją zarządzającą lub instytucją
certyfikującą a instytucjami pośredniczącymi zostają
formalnie ujęte na piśmie. 7. Państwo
członkowskie lub instytucja zarządzająca może
powierzyć instytucji pośredniczącej zarządzanie
częścią programu operacyjnego w drodze pisemnej umowy
między instytucją pośredniczącą a państwem
członkowskim lub instytucją zarządzającą. Instytucja
pośrednicząca przedstawia gwarancje swojej płynności
finansowej i kompetencji w danej dziedzinie, jak również w
zarządzaniu administracyjnym i finansowym. 8. Państwo
członkowskie ustanawia na piśmie zasady regulujące jego stosunki
z instytucją zarządzającą, instytucją
certyfikującą i instytucją audytową, stosunki pomiędzy
tymi instytucjami oraz stosunki tych instytucji z Komisją. Artykuł 29 Funkcje
instytucji zarządzającej 1. Instytucja
zarządzająca odpowiada za zarządzanie programem operacyjnym
zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami. 2. W odniesieniu do
zarządzania programem operacyjnym, instytucja zarządzająca: a) opracowuje i przedkłada Komisji
roczne i końcowe sprawozdania z realizacji; b) udostępnia instytucjom
pośredniczącym oraz beneficjentom informacje, które są istotne
odpowiednio dla wykonywania ich zadań i realizacji operacji; c) tworzy system elektronicznej rejestracji
i przechowywania danych, które są niezbędne do monitorowania, oceny,
zarządzania finansowego, weryfikacji i audytu; d) dopilnowuje, aby dane, o których mowa w
lit. c), były gromadzone, wprowadzane do systemu i tam przechowywane,
zgodnie z przepisami dyrektywy 95/46/WE. 3. W odniesieniu do wyboru
operacji instytucja zarządzająca: a) sporządza i stosuje odpowiednie
procedury wyboru i kryteria zgodne z zasadą braku dyskryminacji i wymogiem
przejrzystości; b) upewnia się, że wybrana
operacja: (i) wchodzi w zakres Funduszu i programu
operacyjnego; (ii) spełnia kryteria określone w
programie operacyjnym i w art. 20, 21 i 24; (iii) uwzględnia zasady określone w
art. 5 ust. 10, 11 i 12; c) przedkłada beneficjentowi dokument
zawierający warunki wsparcia dla każdej operacji, w tym
szczegółowe wymagania dotyczące produktów lub usług, które
mają być dostarczone w ramach operacji, plan finansowy oraz termin
realizacji; d) upewnia się przed zatwierdzeniem
operacji, że beneficjenci mają administracyjną, finansową i
operacyjną zdolność do spełnienia warunków określonych
w lit. c); e) upewnia się, że, jeżeli
operacja rozpoczęła się przed dniem złożenia wniosku o
dofinansowanie do instytucji zarządzającej, przestrzegano unijne i
krajowe przepisy dotyczące danej operacji; f) określa rodzaj pomocy materialnej,
w odniesieniu do której przypisane są wydatki związane z
operacją. 4. W odniesieniu do
zarządzania finansami i kontroli programu operacyjnego instytucja
zarządzająca: a) weryfikuje, czy współfinansowane
produkty i usługi zostały dostarczone, czy wydatki deklarowane przez
beneficjentów zostały przez nich zapłacone oraz czy spełniają
one wymagania obowiązującego prawa unijnego i krajowego, programu
operacyjnego oraz warunki wsparcia operacji; b) dopilnowuje, aby beneficjenci
uczestniczący w realizacji operacji, których koszty zwracane są na
podstawie art. 23 ust. 1 lit. a), prowadzili oddzielny system
księgowości lub korzystali z odpowiedniego kodu księgowego dla
wszystkich transakcji związanych z operacją; c) wprowadza skuteczne i proporcjonalne
środki zwalczania nadużyć finansowych, uwzględniając
stwierdzone rodzaje ryzyka; d) ustanawia procedury gwarantujące
przechowywanie zgodnie z wymogami art. 26 lit. g) wszystkich dokumentów
dotyczących wydatków i audytów, wymagane do zapewnienia
właściwej ścieżki audytu; e) sporządza oświadczenie
dotyczące zarządzania i roczne podsumowanie, o których mowa w art. 56
ust. 5 lit. a) i b) rozporządzenia finansowego. 5. Weryfikacje przeprowadzone na
podstawie ust. 4 lit. a) obejmują następujące procedury: a) weryfikacje administracyjne w odniesieniu
do każdego złożonego przez beneficjentów wniosku o zwrot; b) weryfikacje operacji w miejscu
realizacji. Częstość i zakres weryfikacji na
miejscu są proporcjonalne do kwoty wsparcia publicznego na operację
oraz poziomu ryzyka stwierdzonego w toku tych weryfikacji oraz audytów
przeprowadzanych przez instytucję audytową w odniesieniu do systemu
zarządzania i kontroli jako całości. 6. Weryfikacje poszczególnych
operacji na miejscu na podstawie ust. 5 lit. b) mogą być
przeprowadzane metodą badania próby. 7. W przypadkach gdy instytucja
zarządzająca jest również beneficjentem w ramach programu
operacyjnego uzgodnienia dotyczące weryfikacji, o których mowa w ust. 4
lit. a), zapewniają odpowiednie rozdzielenie funkcji. 8. Komisja przyjmuje, zgodnie z
art. 59, akty delegowane ustanawiające zasady wymiany informacji, o
których mowa w ust. 2 lit. c). 9. Komisja przyjmuje, zgodnie z
art. 59, akty delegowane ustanawiające zasady ścieżki audytu, o
której mowa w ust. 4 lit. d). 10. Komisja przyjmuje, w drodze
aktów wykonawczych, wzór oświadczenia dotyczącego zarządzania, o
którym mowa w ust. 4 lit. e). Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z
procedurą doradczą, o której mowa w art. 60 ust. 2. Artykuł 30 Funkcje
instytucji certyfikującej Instytucja certyfikująca ponosi w
szczególności odpowiedzialność za następujące zadania: 1. sporządzanie i
przedstawianie Komisji wniosków o płatności i poświadczanie,
że wynikają one z rzetelnych systemów księgowych, są oparte
na weryfikowalnych dokumentach uzupełniających i były przedmiotem
weryfikacji przeprowadzonych przez instytucję zarządzającą; 2. sporządzanie rocznego
sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 56 ust. 5 lit. a)
rozporządzenia finansowego; 3. poświadczanie
kompletności, dokładności i prawdziwości
przedłożonego rocznego sprawozdania finansowego oraz tego, że
wydatki ujęte w sprawozdaniu finansowym są zgodne z
obowiązującymi przepisami unijnymi i krajowymi oraz że
zostały poniesione w związku z operacjami wybranymi do finansowania
zgodnie z kryteriami mającymi zastosowanie do programu operacyjnego i
zgodnie z przepisami unijnymi i krajowymi; 4. dopilnowanie, by istniał
system, w którym rejestruje się i przechowuje, w formie elektronicznej,
dokumentację księgową w odniesieniu do każdej operacji,
zdolny do obsługi wszystkich danych wymaganych do sporządzenia
wniosków o płatność i rocznych sprawozdań finansowych, w
tym rozliczeń kwot podlegających odzyskaniu, kwot odzyskanych i kwot
wycofanych po anulowaniu całości lub części wkładu na
rzecz operacji lub programu operacyjnego; 5. dopilnowanie, do celów
sporządzania i składania wniosków o płatność, aby
otrzymała od instytucji zarządzającej odpowiednie informacje na
temat procedur i weryfikacji przeprowadzonych w odniesieniu do wydatków; 6. uwzględnienie, podczas
sporządzania i składania wniosków o płatność, wyników
wszystkich audytów przeprowadzonych przez instytucję audytową lub na
jej odpowiedzialność; 7. utrzymywanie w formie
elektronicznej zapisów księgowych dotyczących wydatków
zadeklarowanych Komisji oraz odpowiadającego im wkładu publicznego
wypłaconego na rzecz beneficjentów; 8. prowadzenie rozliczeń
kwot podlegających odzyskaniu i kwot wycofanych po anulowaniu
całości lub części wkładu na rzecz operacji. Kwoty
odzyskane są zwracane do budżetu ogólnego Unii przed zamknięciem
programu operacyjnego przez potrącenie ich z następnego zestawienia
wydatków. Artykuł 31 Funkcje
instytucji audytowej 1. Instytucja audytowa zapewnia
prowadzenie audytów systemów zarządzania i kontroli, na podstawie
stosownej próby operacji oraz rocznego sprawozdania finansowego. Komisja jest upoważniona do przyjmowania
aktów delegowanych zgodnie z art. 59, aby określić warunki, jakie
audyty te powinny spełniać. 2. W przypadku audytów
przeprowadzanych przez podmiot inny niż instytucja audytowa, instytucja
audytowa zapewnia takim podmiotom niezbędną
niezależność funkcjonalną. 3. Instytucja audytowa dba o to,
aby czynności audytowe uwzględniały uznane w skali
międzynarodowej standardy audytu. 4. Instytucja audytowa w
ciągu sześciu miesięcy od przyjęcia programu operacyjnego
przygotowuje strategię przeprowadzania audytów. W strategii tej
określa metodykę kontroli, metodę doboru próby w przypadku
audytów operacji oraz plan audytów w odniesieniu do bieżącego roku
obrotowego i dwóch następnych lat obrotowych. Strategia audytu jest
corocznie uaktualniana począwszy od 2016 r. do 2022 r. włącznie.
Instytucja audytowa przedkłada strategię audytu Komisji na jej
żądanie. 5. Instytucja audytowa
sporządza: a) opinię pokontrolną zgodnie z
art. 56 ust. 5 rozporządzenia finansowego; b) roczne sprawozdanie audytowe,
przedstawiające wyniki audytów przeprowadzonych w poprzednim roku obrotowym. Sprawozdanie przewidziane w lit. b) określa
wszelkie niedociągnięcia stwierdzone w systemie zarządzania i
kontroli oraz podjęte lub proponowane działania naprawcze. 6. Komisja przyjmuje, w drodze
aktów wykonawczych, wzory strategii audytu, opinii pokontrolnej oraz rocznego
sprawozdania audytowego, jak również metodykę doboru próby, o której
mowa w ust. 4. Akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą
sprawdzającą, o której mowa w art. 60 ust. 3. 7. Przepisy wykonawcze
dotyczące wykorzystania danych zgromadzonych podczas audytów
przeprowadzonych przez urzędników Komisji lub upoważnionych
przedstawicieli Komisji są przyjmowane przez Komisję zgodnie z
procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 60 ust. 3. Artykuł 32 Procedura
wyznaczenia instytucji zarządzających i certyfikujących 1. Państwa
członkowskie powiadamiają Komisję o dacie i formie wyznaczenia
instytucji zarządzającej oraz, w stosownych przypadkach, instytucji
certyfikującej, w ciągu sześciu miesięcy od przyjęcia
decyzji przyjmującej program operacyjny. 2. Wyznaczenie, o którym mowa
w ust. 1, oparte jest na sprawozdaniu i opinii niezależnej
instytucji audytowej, która ocenia system zarządzania i kontroli, w
tym rolę instytucji pośredniczących, a także jego zgodność
z art. 26, 27, 29 i 30, według kryteriów dotyczących
otoczenia wewnętrznego, działań związanych z kontrolą,
informowania i komunikacji oraz monitorowania, ustanowionych przez Komisję
w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 59. 3. Wspomniana niezależna
instytucja audytowa realizuje swoje zadania zgodnie
z międzynarodowymi standardami kontroli. 4. Państwa
członkowskie mogą zdecydować, że do celów niniejszego
rozporządzenia stosowne jest wyznaczenie instytucji
zarządzającej bądź instytucji certyfikującej uprzednio
wyznaczonej w związku z programem operacyjnym współfinansowanym z EFS
na mocy rozporządzenia (UE) nr [CPR]. Komisja może zażądać, w
terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust.
1, sprawozdania i opinii niezależnego organu audytowego, oraz opisu
systemu zarządzania i kontroli. Komisja może przedstawić swoje uwagi w
terminie dwóch miesięcy od otrzymania tych dokumentów. 5. Państwo
członkowskie nadzoruje wyznaczony organ i wycofuje decyzję o jego
wyznaczeniu w drodze formalnej decyzji, jeżeli jedno lub więcej
kryteriów, o których mowa w ust. 2, nie jest już spełniane, chyba
że organ ten podejmie niezbędne działania naprawcze w okresie
próbnym, określanym przez państwo członkowskie w
zależności od wagi problemu. Państwo członkowskie
niezwłocznie powiadamia Komisję o ustanowieniu okresu próbnego dla
wyznaczonego organu oraz o wycofaniu decyzji dotyczącej wyznaczenia. Artykuł 33 Kompetencje
i uprawnienia Komisji 1. Komisja, na podstawie
dostępnych informacji, w tym informacji o wyznaczeniu instytucji zarządzającej
oraz instytucji certyfikującej, rocznego oświadczenia
dotyczącego zarządzania, rocznych sprawozdań audytowych, rocznej
opinii pokontrolnej, rocznego sprawozdania z realizacji oraz na podstawie
audytów przeprowadzonych przez organy krajowe i unijne, upewnia się,
że państwa członkowskie ustanowiły systemy zarządzania
i kontroli zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz że systemy te
funkcjonują skutecznie w okresie realizacji programów operacyjnych. 2. Bez uszczerbku dla audytów
przeprowadzanych przez państwa członkowskie urzędnicy lub
upoważnieni przedstawiciele Komisji mogą przeprowadzać audyty
lub kontrole na miejscu po wcześniejszym powiadomieniu. Zakres takich
audytów lub kontroli może obejmować w szczególności
weryfikację skuteczności funkcjonowania systemów zarządzania i
kontroli w ramach programu operacyjnego lub jego części oraz
ocenę należytego zarządzania finansami w odniesieniu do operacji
lub programu operacyjnego. W audytach takich mogą uczestniczyć
urzędnicy lub upoważnieni przedstawiciele państwa
członkowskiego. Urzędnicy Komisji lub jej upoważnieni
przedstawiciele, należycie umocowani do przeprowadzania audytów na
miejscu, mają dostęp do wszystkich zapisów, dokumentów i metadanych,
niezależnie od formy, w jakiej są one przechowywane, odnoszących
się do operacji wspieranych z Funduszu lub do systemów zarządzania i
kontroli. Państwa członkowskie przekazują Komisji na jej
żądanie kopie takich zapisów, dokumentów i metadanych. Określone w niniejszym ustępie
uprawnienia nie mają wpływu na stosowanie przepisów krajowych, które
zastrzegają niektóre działania dla podmiotów specjalnie wyznaczonych
na mocy prawodawstwa krajowego. Urzędnicy i upoważnieni
przedstawiciele Komisji nie uczestniczą między innymi w rewizjach
domowych ani w formalnych przesłuchaniach osób przeprowadzanych w ramach
prawodawstwa krajowego. Mają oni jednak dostęp do uzyskanych w ten
sposób informacji. 3. Komisja może
zażądać od państwa członkowskiego, aby
podjęło działania niezbędne do zapewnienia skutecznego
funkcjonowania jego systemów zarządzania i kontroli lub
prawidłowości wydatków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. 4. Komisja może
zażądać od danego państwa członkowskiego, aby
przeanalizowało skargę złożoną do Komisji
dotyczącą realizacji operacji współfinansowanych z Funduszu
bądź funkcjonowania systemu zarządzania i kontroli. Artykuł 34 Współpraca
z instytucją audytową 1. Komisja współpracuje z
instytucjami audytowymi w celu koordynowania ich planów i metod audytów oraz
dokonuje niezwłocznej wymiany wyników przeprowadzonych audytów systemów
zarządzania i kontroli. 2. Komisja i instytucja audytowa
spotykają się regularnie co najmniej raz w roku, chyba że
ustalono inaczej, w celu sprawdzenia rocznego sprawozdania audytowego, opinii
pokontrolnej i strategii audytowej oraz wymiany poglądów na temat kwestii
związanych w ulepszeniem systemów zarządzania i kontroli. Tytuł VI Zarządzanie finansami, sprawdzanie
i zatwierdzanie sprawozdań, korekty finansowe, umorzenie
zobowiązań Rozdział 1 Zarządzanie finansami Artykuł 35 Zobowiązania
budżetowe Zobowiązania budżetowe Unii w
odniesieniu do każdego programu operacyjnego są realizowane w ratach
rocznych w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.
Decyzja Komisji w sprawie przyjęcia programu operacyjnego stanowi decyzję
w sprawie finansowania w rozumieniu art. 81 ust. 2 rozporządzenia
finansowego, a po jej notyfikacji zainteresowanemu państwu
członkowskiemu – zobowiązanie prawne w rozumieniu tego
rozporządzenia. Zobowiązanie budżetowe
odnoszące się do pierwszej raty następuje po przyjęciu
danego programu operacyjnego przez Komisję. Zobowiązania budżetowe
odnoszące się do kolejnych rat są realizowane przez Komisję
przed dniem 1 maja każdego roku na podstawie decyzji wymienionej w
akapicie drugim, z wyjątkiem sytuacji, w której zastosowanie ma art. 13
rozporządzenia finansowego. Artykuł 36 Płatności
dokonywane przez Komisję 1. Komisja dokonuje
płatności wkładu z Funduszu na rzecz każdego programu
operacyjnego zgodnie ze środkami budżetowymi i z zastrzeżeniem
dostępnego finansowania. Każdą płatność
księguje się w ramach najwcześniej otwartego zobowiązania
budżetowego Funduszu. 2. Płatności dokonuje
się w formie płatności zaliczkowych, płatności
okresowych, płatności salda rocznego w stosownych przypadkach
oraz płatności salda końcowego. Artykuł 37 Płatności
okresowe, płatność salda rocznego i płatność
salda końcowego ze strony Komisji 1. Komisja zwraca jako
płatności okresowe 90 % kwoty wynikającej z zastosowania
poziomu współfinansowania ustanowionego w decyzji o zatwierdzeniu programu
operacyjnego do publicznych wydatków kwalifikowalnych uwzględnionych we
wniosku o płatność. Określa ona saldo roczne zgodnie z art.
47 ust. 2. 2. Niezależnie od przepisów
art. 19 wsparcie Unii realizowane przez płatności okresowe i
płatność salda końcowego nie jest wyższe niż
wsparcie publiczne i maksymalna kwota wsparcia z Funduszu określone w
decyzji Komisji o zatwierdzeniu programu operacyjnego. 3. Skumulowana suma
płatności zaliczkowych i płatności okresowych oraz salda
rocznego dokonywanych przez Komisję nie przekracza 95 % wkładu z
Funduszu do danego programu operacyjnego. 4. Po osiągnięciu
pułapu 95 % państwa członkowskie nadal przekazują Komisji
wnioski o płatność. Artykuł 38 Wnioski
o płatność przedkładane Komisji 1. Wniosek o płatność
przedkładany Komisji zawiera wszelkie informacje niezbędne dla
Komisji do sporządzenia sprawozdań finansowych zgodnie z art. 65 ust.
1 rozporządzenia finansowego. 2. Wnioski o
płatność zawierają, w odniesieniu do programu operacyjnego
jako całości i do pomocy technicznej, o której mowa w art. 25 ust. 2: a) łączną kwotę
kwalifikowalnych wydatków poniesionych i uregulowanych przez beneficjentów w
celu realizacji operacji, ujętą w sprawozdaniu finansowym instytucji
certyfikującej; b) łączną kwotę publicznych
wydatków kwalifikowalnych poniesionych w okresie realizacji operacji i
ujętych w sprawozdaniu finansowym instytucji certyfikującej; c) odpowiednie publiczne wsparcie
kwalifikowalne wypłacone na rzecz beneficjenta, ujęte w sprawozdaniu
finansowym instytucji certyfikującej. 3. Wydatki przedstawione we
wniosku o płatność poparte są fakturami z
poświadczeniem odbioru lub dokumentami księgowymi o równorzędnej
wartości dowodowej. Dla form dotacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 lit.
b), c) i d), kwoty ujęte we wniosku o płatność
stanowią kwoty wypłacone beneficjentom przez instytucję
zarządzającą. 4. Komisja przyjmuje, w drodze
aktów wykonawczych, wzór wniosków o płatność. Akty wykonawcze
przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa
w art. 60 ust. 2. Artykuł 39 Płatności
dla beneficjentów 1. Instytucja
zarządzająca dopilnowuje, aby w przypadku udzielania dotacji
organizacjom partnerskim zapewniono beneficjentom przepływ środków
wystarczający do właściwej realizacji operacji. 2. Instytucja zarządzająca
dopilnowuje, aby beneficjenci otrzymali łączną kwotę
wsparcia publicznego możliwie jak najszybciej i w pełnej
wysokości, a w każdym razie przed włączeniem odpowiednich
wydatków do wniosku o płatność. Nie potrąca się ani
nie wstrzymuje żadnych kwot, ani też nie nakłada się
żadnych opłat szczególnych lub innych opłat o równoważnym
skutku, które powodowałyby zmniejszenie kwot wypłacanych
beneficjentom. Artykuł 40 Stosowanie
euro 1. Kwoty określone w
programach operacyjnych przekładanych przez państwa członkowskie,
deklaracjach wydatków, wnioskach o płatność, rocznych
sprawozdaniach finansowych oraz zestawieniach zawartych w rocznych i
końcowych sprawozdaniach z realizacji są denominowane w euro. 2. Państwa
członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojego środka
płatniczego w chwili składania wniosku o płatność,
przeliczają na euro kwoty wydatków poniesionych w walucie krajowej. Kwoty
te są przeliczane na euro z wykorzystaniem miesięcznego
obrachunkowego kursu wymiany stosowanego przez Komisję w miesiącu, w
którym wydatki zostały zaksięgowane przez instytucję
zarządzającą. Kurs ten jest publikowany co miesiąc przez
Komisję w mediach elektronicznych. 3. Kiedy dane państwo
członkowskie przyjmuje euro jako swój środek płatniczy,
procedurę przeliczania określoną w ust. 1 stosuje się nadal
do wszystkich wydatków zaksięgowanych przez instytucję
zarządzającą przed datą wejścia w życie
stałego kursu wymiany waluty krajowej na euro. Artykuł 41 Płatności
zaliczkowe i rozliczanie płatności zaliczkowych 1. Zgodnie z decyzją
Komisji w sprawie zatwierdzenia programu operacyjnego Komisja dokonuje
płatności zaliczkowych w wysokości 11 % łącznego
wkładu z Funduszu dla danego programu operacyjnego. 2. Płatności
zaliczkowe są wykorzystywane wyłącznie do dokonywania
płatności na rzecz beneficjentów podczas realizacji programu
operacyjnego. W tym celu są one bezzwłocznie udostępniane
właściwemu organowi. 3. Jeżeli w ciągu 24
miesięcy od przekazania pierwszej raty płatności zaliczkowej nie
wpłynie żaden wniosek o płatność w ramach danego
programu operacyjnego, zwraca się Komisji całość kwoty
płatności zaliczkowej. Taki zwrot nie ma wpływu na wkład
Wspólnoty na rzecz danego programu operacyjnego. 4. Kwota wypłacona w ramach
płatności zaliczkowych zostaje całkowicie rozliczona na
rachunkach Komisji najpóźniej w momencie zamknięcia programu
operacyjnego. Artykuł 42 Termin
składania wniosków o płatność okresową oraz termin
płatności 1. Instytucja certyfikująca
regularnie składa wnioski o płatność okresową
obejmujące kwoty ujęte w jej sprawozdaniu finansowym jako wsparcie
publiczne wypłacone na rzecz beneficjentów w roku obrotowym
kończącym się dnia 30 czerwca. 2. Instytucja certyfikująca
przedkłada ostateczny wniosek o płatność okresową do
dnia 31 lipca po upływie poprzedniego roku obrotowego oraz, w każdym
przypadku, przed pierwszym wnioskiem o płatność okresową
dla następnego roku obrotowego. 3. Pierwszego wniosku o
płatność okresową nie składa się przed
powiadomieniem Komisji o wyznaczeniu instytucji zarządzającej oraz
instytucji certyfikującej zgodnie z art. 32 ust. 1. 4. Nie można dokonywać
płatności okresowych dla danego programu operacyjnego, jeśli nie
zostało przesłane Komisji roczne sprawozdanie z realizacji zgodnie z
art. 11. 5. Z zastrzeżeniem
dostępności środków Komisja dokonuje płatności
okresowej nie później niż 60 dni od daty zarejestrowania przez
Komisję wniosku o płatność. Artykuł 43 Wstrzymanie
biegu terminu płatności 1. Termin płatności
dla wniosku o płatność okresową może zostać
wstrzymany przez delegowanego urzędnika zatwierdzającego w rozumieniu
rozporządzenia finansowego na okres nieprzekraczający dziewięciu
miesięcy, jeżeli: a) na podstawie informacji od krajowej lub
unijnego organu audytowego istnieją dowody wskazujące na
poważną wadę w funkcjonowaniu systemu zarządzania i
kontroli; b) delegowany urzędnik
zatwierdzający musi przeprowadzić dodatkowe weryfikacje po uzyskaniu
informacji sugerujących, że wydatek ujęty we wniosku o
płatność jest związany z nieprawidłowością,
mającą poważne konsekwencje finansowe; c) nie przedłożono jednego z
dokumentów wymaganych na podstawie art. 45 ust. 1. 2. Delegowany urzędnik
zatwierdzający może ograniczyć wstrzymanie do części
wydatków ujętych we wniosku o płatność, której dotyczą
elementy, o których mowa w ust. 1. Delegowany urzędnik zatwierdzający
niezwłocznie informuje państwo członkowskie i instytucję
zarządzającą o przyczynach wstrzymania i wzywa ich do zaradzenia
sytuacji. Wstrzymanie jest znoszone przez delegowanego urzędnika
zatwierdzającego po przedsięwzięciu niezbędnych
środków. Artykuł 44 Zawieszenie
płatności 1. Komisja może
zawiesić całość lub część
płatności okresowych, w przypadku gdy: a) w systemie zarządzania i kontroli
programu operacyjnego istnieje poważna wada, w odniesieniu do której nie
podjęto środków naprawczych; b) wydatek ujęty w zestawieniu wydatków
związany jest z nieprawidłowością o poważnych
skutkach finansowych, która nie została skorygowana; c) państwo członkowskie nie
podjęło niezbędnych działań w celu naprawy sytuacji,
co doprowadziło do wstrzymania płatności na podstawie art. 43; d) występują poważne
niedociągnięcia w jakości i wiarygodności systemu
monitorowania lub danych dotyczących wskaźników. 2. Komisja może
podjąć decyzję, w drodze aktów wykonawczych, o zawieszeniu
w całości lub części płatności okresowych po
umożliwieniu państwu członkowskiemu zgłoszenia uwag. 3. Komisja znosi zawieszenie
całości lub części płatności okresowych,
w przypadku gdy państwo członkowskie podjęło
niezbędne środki umożliwiające zniesienie zawieszenia. Rozdział 2 Analiza i zatwierdzanie
sprawozdań finansowych Artykuł 45 Przekazywanie
informacji 1. Wyznaczone organy
przedkładają Komisji za każdy rok w okresie od 2015 r. do 2022
r. włącznie, do dnia 15 lutego roku następującego po
zakończeniu okresu obrachunkowego, następujące dokumenty i
informacje zgodnie z art. 56 rozporządzenia finansowego: a) poświadczone roczne sprawozdanie
finansowe właściwych organów wyznaczonych na podstawie art. 32, w
myśl art. 56 ust. 5 rozporządzenia finansowego; b) oświadczenie dotyczące zarządzania,
o którym mowa w art. 56 ust. 5 rozporządzenia finansowego; c) roczne podsumowanie wyników
końcowych sprawozdań z przeprowadzonych audytów i kontroli, wraz z
analizą rodzaju i zakresu błędów i niedociągnięć,
jak również podjętych lub planowanych działań naprawczych; d) opinia pokontrolna wydana przez
wyznaczony niezależny organ audytowy, o której mowa w art. 56 ust. 5
rozporządzenia finansowego, wraz ze sprawozdaniem audytowym
przedstawiającym ustalenia audytów dotyczących roku obrotowego,
którego dotyczy opinia. 2. Na wniosek Komisji
państwo członkowskie udostępnia Komisji dalsze informacje.
Jeśli państwo członkowskie nie dostarczy żądanych
informacji w określonym przez Komisję terminie, Komisja może
podjąć decyzję w sprawie zatwierdzenia sprawozdań
finansowych w oparciu o posiadane informacje. Artykuł 46 Treść
sprawozdań finansowych 1. Poświadczone
sprawozdanie finansowe obejmuje rok obrotowy i zawiera następujące
informacje, w odniesieniu do każdego programu operacyjnego jako
całości i do wydatków na pomoc techniczną, o której mowa w art.
25 ust. 2: a) całkowitą kwotę wydatków
kwalifikowalnych, które są zapisane w sprawozdaniu finansowym instytucji
certyfikującej jako poniesione i uregulowane przez beneficjentów w trakcie
realizacji operacji, całkowitą kwotę publicznych wydatków
kwalifikowalnych poniesionych w trakcie realizacji operacji oraz odpowiednie
wypłacone beneficjentom kwalifikowalne wsparcie publiczne; b) kwoty wycofane i odzyskane w roku
obrotowym, kwoty, które mają być odzyskane na koniec roku obrotowego
oraz należności nieściągalne; c) uzgodnienie wydatków zadeklarowanych
zgodnie z lit. a) z wydatkami zadeklarowanymi w odniesieniu do tego samego roku
obrotowego we wnioskach o płatność, wraz z wyjaśnieniem
wszelkich różnic. 2. Instytucja certyfikująca
może w sprawozdaniu finansowym określić rezerwę, która nie
przekracza 5 % łącznych wydatków we wnioskach o
płatność dla danego roku obrotowego, jeśli ocena
legalności i prawidłowości wydatków podlega toczącej
się procedurze z udziałem instytucji audytowej. Objęta kwota
jest wyłączona z łącznej kwoty wydatków kwalifikowalnych, o
której mowa w ust. 1 lit. a). Kwoty te zostają ostatecznie
włączone do rocznego sprawozdania finansowego z roku następnego
lub z niego wyłączone. Artykuł 47 Analiza
i zatwierdzanie sprawozdań finansowych 1. Do dnia 30 kwietnia roku
następującego po zakończeniu okresu obrachunkowego Komisja
podejmuje decyzję w sprawie zatwierdzenia sprawozdań finansowych
właściwych organów wyznaczonych na mocy art. 28 w odniesieniu do danego
programu operacyjnego. Decyzja w sprawie zatwierdzenia sprawozdań
finansowych dotyczy kompletności, dokładności i
prawdziwości przedłożonych sprawozdań finansowych i nie
narusza ewentualnych późniejszych korekt finansowych. 2. Do celów obliczenia kwoty
obciążającej Fundusz w danym roku obrotowym Komisja bierze pod
uwagę: a) kwotę publicznych wydatków
kwalifikowalnych poniesionych w okresie realizacji operacji, zapisanych w
sprawozdaniu finansowym, o których mowa w art. 46 ust. 1 lit. a) i do których
stosuje się poziom współfinansowania określony w art. 18; b) łączną kwotę
płatności dokonanych przez Komisję w tym roku obrotowym,
będącą sumą płatności okresowych dokonanych przez
Komisję zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 19. 3. Saldo roczne, które w wyniku
zatwierdzenia sprawozdania finansowego jest możliwe do odzyskania od
państwa członkowskiego, jest przedmiotem nakazu odzyskania
środków wydawanego przez Komisję. Saldo roczne należne
państwu członkowskiemu jest dodawane do kolejnej płatności
okresowej dokonywanej przez Komisję po przeanalizowaniu i zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego. 4. Jeżeli z powodów
zależnych od państwa członkowskiego Komisja nie jest w stanie
zatwierdzić sprawozdania finansowego do dnia 30 kwietnia roku
następującego po zakończeniu roku obrotowego, Komisja powiadamia
to państwo członkowskie o działaniach, które muszą
zostać podjęte przez instytucję zarządzającą lub
instytucję audytową, lub o dodatkowych badaniach, jakie Komisja
proponuje przeprowadzić na podstawie art. 33 ust. 2 i 3. 5. Płatność salda
rocznego przez Komisję opiera się na wydatkach zadeklarowanych w
sprawozdaniu finansowym, po odliczeniu wszelkich rezerw przewidzianych w
odniesieniu do wydatków zadeklarowanych Komisji, które są przedmiotem postępowania
kontradyktoryjnego z udziałem instytucji audytowej. Artykuł 48 Dostępność
dokumentów 1. Na żądanie
instytucja zarządzająca zapewnia udostępnienie przez okres
trzech lat Komisji i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu wszelkich
dokumentów uzupełniających dotyczących operacji. Ten trzyletni
okres rozpoczyna się dnia 31 grudnia roku przyjęcia decyzji w sprawie
zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez Komisję na podstawie art. 47,
lub najpóźniej od daty płatności salda końcowego. Okres ten zostaje przerwany w przypadku wszczęcia
postępowania prawnego lub administracyjnego albo na należycie
uzasadniony wniosek Komisji. 2. Dokumenty przechowuje
się bądź w formie oryginałów, bądź ich
uwierzytelnionych odpisów lub na powszechnie uznanych nośnikach danych, w
tym jako elektroniczne wersje dokumentów oryginalnych lub dokumenty
istniejące wyłącznie w wersji elektronicznej. 3. Dokumenty przechowuje
się w formie, która pozwala na zidentyfikowanie podmiotów danych przez
czas nie dłuższy niż jest to konieczne do celów, dla których dane
były gromadzone lub dla których są przetwarzane dalej. 4. Komisja jest uprawniona do
przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 59, aby określić,
które nośniki danych mogą zostać uznane za powszechnie
akceptowane. 5. Procedura poświadczania
zgodności dokumentów przechowywanych na powszechnie akceptowanych
nośnikach danych z dokumentem oryginalnym jest ustanawiana przez organy
krajowe i gwarantuje, że wersje te są zgodne z wymogami prawa
krajowego i można się na nich oprzeć do celów audytu. 6. Jeżeli dokumenty
istnieją wyłącznie w wersji elektronicznej, systemy komputerowe,
w których przechowywane są wersje elektroniczne, muszą
spełniać normy bezpieczeństwa gwarantujące, że
dokumenty te są zgodne z wymogami prawa krajowego i można się na
nich oprzeć do celów audytu. Artykuł 49 Złożenie
dokumentów zamknięcia oraz płatność salda końcowego 1. Państwa
członkowskie przedkładają następujące dokumenty do
dnia 30 września 2023 r.: a) wniosek o płatność salda
końcowego; b) końcowe sprawozdanie z realizacji
programu operacyjnego oraz c) dokumenty, o których mowa w art. 45 ust.
1, dla ostatniego roku obrotowego, od dnia 1 lipca 2022 r. do dnia 30 czerwca
2023 r. 2. Saldo końcowe jest
wypłacane nie później niż w terminie trzech miesięcy od
dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego z ostatniego roku obrotowego lub w
terminie jednego miesiąca od daty przyjęcia końcowego
sprawozdania z realizacji, zależnie od tego, która data jest
późniejsza. Rozdział 3 Korekty finansowe i
odzyskiwanie środków Artykuł 50 Korekty
finansowe dokonywane przez państwa członkowskie 1. Odpowiedzialność za
badanie nieprawidłowości, dokonywanie wymaganych korekt finansowych
oraz odzyskiwanie kwot spoczywa przede wszystkim na państwach
członkowskich. W przypadku nieprawidłowości systemowej państwo
członkowskie rozszerza zakres swego dochodzenia w celu objęcia nim
wszystkich operacji, których nieprawidłowości te mogą
dotyczyć. 2. Państwo
członkowskie dokonuje korekt finansowych wymaganych w związku
z pojedynczymi lub systemowymi nieprawidłowościami stwierdzonymi
w operacjach lub w programie operacyjnym. Korekty finansowe
polegają na anulowaniu całości lub części wkładu
publicznego w ramach operacji lub programu operacyjnego. Państwo
członkowskie bierze pod uwagę charakter i wagę
nieprawidłowości oraz straty finansowe poniesione przez Fundusz i
stosuje proporcjonalną korektę. Instytucja zarządzająca
odnotowuje w rocznym sprawozdaniu finansowym korekty finansowe dla roku
obrotowego, w którym podjęto decyzję o anulowaniu. 3. Wkład z Funduszu
anulowany zgodnie z ust. 2 może być ponownie wykorzystany przez
państwo członkowskie w ramach danego programu operacyjnego z
zastrzeżeniem ust. 4. 4. Wkład anulowany zgodnie
z ust. 2 nie może być ponownie wykorzystany na operacje, które
były przedmiotem korekty, lub, w przypadku gdy korekta finansowa dotyczy
nieprawidłowości systemowej, na operacje, których dotyczy
nieprawidłowość systemowa. 5. Korekta finansowa dokonywana
przez Komisję pozostaje bez uszczerbku dla obowiązku danego
państwa członkowskiego w zakresie odzyskiwania środków
zgodnie z niniejszym artykułem. Artykuł 51 Korekty
finansowe dokonywane przez Komisję 1. Komisja dokonuje korekt
finansowych, w drodze aktu wykonawczego, przez anulowanie i odzyskanie od
państwa członkowskiego całości lub części
wkładu Unii do programu operacyjnego w celu wyłączenia z
finansowania unijnego wydatków, które naruszają obowiązujące
prawo unijne i krajowe, w tym odnośnie do niedociągnięć w
systemach zarządzania i kontroli państw członkowskich, które to
niedociągnięcia zostały wykryte przez Komisję lub
Europejski Trybunał Obrachunkowy. 2. Naruszenie
obowiązujących przepisów unijnych lub krajowych prowadzi do korekty
finansowej tylko wówczas, gdy spełniony jest jeden z
następujących warunków: a) naruszenie miało lub mogło
mieć wpływ na wybór przez instytucję zarządzającą
danej operacji do wsparcia z Funduszu; b) naruszenie miało lub mogło
mieć wpływ na kwotę wydatków zadeklarowanych do zwrotu z
budżetu Unii. Artykuł 52 Kryteria
korekt finansowych dokonywanych przez Komisję 1. Komisja dokonuje korekt
finansowych po przeprowadzeniu niezbędnej kontroli, jeżeli stwierdzi,
że: a) w systemie zarządzania i kontroli
programu operacyjnego istnieje poważna wada stanowiąca
zagrożenie dla już wypłaconego wkładu Unii na rzecz
programu operacyjnego; b) państwo członkowskie nie
wywiązało się ze swoich zobowiązań zawartych w art. 50
przed wszczęciem procedury korekty na podstawie niniejszego ustępu; c) wydatki zawarte we wniosku o
płatność wykazują nieprawidłowości i nie
zostały skorygowane przez państwo członkowskie przed
wszczęciem procedury korekty na podstawie niniejszego ustępu. Komisja dokonuje korekt finansowych na podstawie
indywidualnych przypadków stwierdzonych nieprawidłowości oraz bierze
pod uwagę ewentualny systemowy charakter nieprawidłowości.
Jeżeli nie jest możliwe precyzyjne określenie kwoty
nieprawidłowych wydatków poniesionych przez Fundusz, Komisja przyjmuje za
podstawę korekty finansowej wartość zryczałtowaną lub
ekstrapolowaną. 2. Podejmując decyzję
odnośnie do kwoty korekty na podstawie ust. 1, Komisja uwzględnia
charakter i wagę nieprawidłowości oraz zakres i skutki finansowe
niedociągnięć stwierdzonych w systemach zarządzania i
kontroli danego programu operacyjnego. 3. W przypadku gdy Komisja
opiera swoje stanowisko na sprawozdaniach audytorów spoza swoich
służb, wyciąga własne wnioski dotyczące konsekwencji
finansowych po przeanalizowaniu działań podjętych przez dane
państwo członkowskie na podstawie art. 50 ust. 2, powiadomień
wysłanych na podstawie art. 27 ust. 2 oraz wszelkich odpowiedzi
udzielonych przez państwo członkowskie. 4. Komisja jest uprawniona do
przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 59, ustanawiających
kryteria stosowane do ustalenia poziomu korekty finansowej, która ma być
zastosowana. Artykuł 53 Procedura
korekt finansowych dokonywanych przez Komisję 1. Przed podjęciem decyzji
o dokonaniu korekty finansowej Komisja wszczyna procedurę, informując
państwo członkowskie o swych tymczasowych wnioskach z przeprowadzonej
analizy i wzywając je do zgłoszenia uwag w terminie dwóch
miesięcy. 2. W przypadku gdy Komisja
zaproponuje korektę finansową na podstawie wartości
zryczałtowanej lub ekstrapolowanej, państwo członkowskie
otrzymuje możliwość wykazania, poprzez analizę
odnośnych dokumentów, że rzeczywisty zakres
nieprawidłowości jest mniejszy niż w ocenie Komisji. W
porozumieniu z Komisją państwo członkowskie może
ograniczyć zakres takiej analizy do stosownej części
odnośnych dokumentów lub ich próbki. Z wyjątkiem należycie
uzasadnionych przypadków czas przeznaczony na te analizy nie może
przekroczyć okresu kolejnych dwóch miesięcy po dwumiesięcznym
okresie, o którym mowa w ust. 1. 3. Komisja uwzględnia
wszelkie dowody przedstawione przez państwo członkowskie w terminach
określonych w ust. 1 i 2. 4. Jeżeli państwo
członkowskie nie akceptuje tymczasowych wniosków Komisji, wzywane jest do
wzięcia udziału w przesłuchaniu przez Komisję w celu
udostępnienia wszystkich istotnych informacji i uwag jako podstawy
formułowania wniosków przez Komisję dotyczących zastosowania
korekty finansowej. 5. Aby zastosować
korektę finansową Komisja podejmuje decyzję, w drodze aktów
wykonawczych, w terminie sześciu miesięcy od daty przesłuchania
lub od daty otrzymania dodatkowych informacji, jeżeli dane państwo członkowskie
zgadza się na przedłożenie takich dodatkowych informacji w
następstwie przesłuchania. Komisja bierze pod uwagę wszystkie
informacje i uwagi przedłożone w trakcie trwania procedury.
Jeśli przesłuchanie nie ma miejsca, sześciomiesięczny okres
rozpoczyna się dwa miesiące po dacie wezwania na przesłuchanie
wysłanego przez Komisję. 6. Jeżeli
nieprawidłowości dotyczące rocznych sprawozdań finansowych
przesłanych Komisji zostały wykryte przez Komisję lub Europejski
Trybunał Obrachunkowy, wynikające z tego korekty finansowe zmniejszają
wsparcie z Funduszu dla programu operacyjnego. Artykuł 54 Zwroty
do budżetu Unii – odzyskiwanie środków 1. Zwrotu wszelkich środków
należnych do budżetu ogólnego Unii dokonuje się przed terminem
płatności wymienionym w nakazie odzyskania środków sporządzonym
zgodnie z art. 77 rozporządzenia finansowego. Termin płatności
przypada na ostatni dzień drugiego miesiąca po dacie
sporządzenia nakazu. 2. Wszelkie opóźnienia w
zwrocie środków powodują naliczanie odsetek z tytułu
zaległych płatności, począwszy od terminu
płatności do dnia faktycznego dokonania płatności. Stopa
takich odsetek wynosi półtora punktu procentowego powyżej stopy
stosowanej przez Europejski Bank Centralny w jego głównych operacjach
refinansowych w pierwszym dniu roboczym miesiąca, w którym przypada termin
płatności. Artykuł 55 Proporcjonalna
kontrola programów operacyjnych 1. Operacje, dla których
łączne wydatki kwalifikowalne nie przekraczają
100 000 EUR, nie podlegają więcej niż jednemu audytowi
przeprowadzonemu przez instytucję audytową albo Komisję przed
sprawdzeniem wszystkich odnośnych wydatków na podstawie art. 47. Inne
operacje nie podlegają więcej niż jednemu audytowi na rok
obrotowy przeprowadzonemu przez instytucję audytową i Komisję
przed sprawdzeniem wszystkich odnośnych wydatków na podstawie art. 47.
Niniejsze przepisy pozostają bez uszczerbku dla ust. 5 i 6. 2. Audyt danej operacji
może objąć wszystkie etapy jej realizacji i wszystkie ogniwa
łańcucha dystrybucji, z wyjątkiem kontroli faktycznych odbiorców
końcowych, chyba że w wyniku oceny ryzyka stwierdzi się
szczególne ryzyko nieprawidłowości bądź nadużycia
finansowego. 3. Dla programów operacyjnych, w
przypadku których najnowsza opinia z audytu nie wykazuje istotnych
niedociągnięć, Komisja może uzgodnić z instytucją
audytową na kolejnym posiedzeniu, o którym mowa w art. 34 ust. 2,
ograniczenie wymaganego poziomu audytu, aby dostosować go do stwierdzonego
ryzyka. W takich przypadkach Komisja nie będzie przeprowadzać
własnych audytów na miejscu, chyba że istnieją dowody wskazujące
na niedociągnięcia w systemie zarządzania i kontroli
wpływające na wydatki zadeklarowane Komisji w danym roku obrotowym, w
odniesieniu do którego podjęto decyzję o zatwierdzeniu sprawozdania
finansowego. 4. Dla programów operacyjnych, w
przypadku których Komisja uznaje, że może polegać na opinii
instytucji audytowej, może ona uzgodnić z instytucją
audytową ograniczenie liczby własnych audytów na miejscu
kontrolujących pracę instytucji audytowej, chyba że
istnieją dowody na niedociągnięcia w pracy instytucji audytowej
w roku obrotowym, w którym podjęto decyzję o zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego. 5. Instytucja audytowa i Komisja
mogą przeprowadzać audyty operacji, jeżeli podczas oceny ryzyka
stwierdzono szczególne ryzyko nieprawidłowości lub nadużyć
finansowych lub jeżeli istnieją dowody na poważne
niedociągnięcia w systemie zarządzania i kontroli danego
programu operacyjnego; takie audyty mogą być prowadzone również
w ramach audytu próby w ciągu 3 lat po zatwierdzeniu wszystkich wydatków
związanych z daną operacją, na podstawie art. 47. 6. Komisja może w dowolnym
czasie przeprowadzać audyty operacji w celu dokonania oceny pracy
instytucji audytowej przez ponowne przeprowadzenie jej działań
audytowych. Rozdział 4 Umorzenie Artykuł 56 Zasady
dotyczące umorzenia 1. Komisja umarza
każdą część kwoty obliczonej zgodnie z akapitem drugim
w ramach programu operacyjnego, która nie została wykorzystana na
płatność zaliczkową, płatności okresowe lub
płatność salda rocznego do dnia 31 grudnia drugiego roku budżetowego
następującego po roku, w którym podjęto zobowiązanie
budżetowe w ramach programu operacyjnego, lub w odniesieniu do której
wniosek o płatność sporządzony zgodnie z art. 38 nie
został przesłany zgodnie z art. 42. W celu umorzenia Komisja oblicza kwotę,
dodając jedną szóstą rocznych zobowiązań
budżetowych związanych z łącznym rocznym wkładem na
rok 2014 r. do każdego zobowiązania budżetowego na lata
2015–2020. 2. W drodze odstępstwa od
ust. 1 akapit pierwszy terminy umorzenia nie mają zastosowania do rocznych
zobowiązań budżetowych związanych z łącznym
rocznym wkładem na 2014 r. 3. Jeśli pierwsze roczne
zobowiązanie budżetowe jest związane z łącznym rocznym
wkładem na 2015 r., w drodze odstępstwa od ust. 1, terminy umorzenia
nie mają zastosowania do rocznych zobowiązań budżetowych
związanych z łącznym rocznym wkładem na 2015 r. W takich
przypadkach Komisja oblicza kwotę na podstawie ust. 1 akapit pierwszy,
dodając jedną piątą rocznych zobowiązań
budżetowych związanych z łącznym rocznym wkładem na rok
2015 do każdego zobowiązania budżetowego na lata 2016–2020. 4. Ta część
zobowiązań, która pozostaje otwarta na dzień 31 grudnia 2022 r.,
zostaje umorzona, jeżeli któryś z dokumentów wymaganych na mocy art.
47 ust. 2 nie został przekazany Komisji do dnia 30 września 2023 r. Artykuł 57 Wyjątki
od umorzenia zobowiązań 1. Kwotę, której dotyczy
umorzenie, pomniejsza się o kwoty, których organ odpowiedzialny nie
był w stanie zadeklarować Komisji z powodu: a) operacji zawieszonych w wyniku
postępowania prawnego lub odwołania administracyjnego o skutku
zawieszającym lub b) działania siły wyższej
mającej poważny wpływ na realizację całości lub
części programu operacyjnego. Władze krajowe
powołujące się na działanie siły wyższej wykazują
jej bezpośrednie skutki dla realizacji całości lub
części programu operacyjnego. c) Z wnioskiem o zmniejszenie można
wystąpić jeden raz, jeżeli zawieszenie lub działanie
siły wyższej trwało nie dłużej niż jeden rok, lub
więcej razy w zależności od czasu działania siły
wyższej lub liczby lat, jakie upłynęły między
decyzją prawną lub administracyjną zawieszającą
realizację operacji a datą ostatecznej decyzji prawnej lub
administracyjnej. 2. Państwo
członkowskie przesyła Komisji informacje dotyczące
wyjątków, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 stycznia w
odniesieniu do kwoty deklarowanej do końca poprzedniego roku. Artykuł 58 Procedura
umorzenia zobowiązań 1. Komisja informuje
państwo członkowskie i instytucję zarządzającą w
odpowiednim terminie o każdorazowym wystąpieniu ryzyka zastosowania
procedury umorzenia zobowiązań na podstawie art. 56. 2. Komisja informuje
państwo członkowskie i instytucję zarządzającą o
kwocie umorzenia wynikającej z informacji, którymi dysponuje na dzień
31 stycznia. 3. Państwo
członkowskie ma dwa miesiące na zaakceptowanie kwoty, która ma
zostać umorzona, lub przedstawienie swoich uwag. 4. Do dnia 30 czerwca
państwo członkowskie przedkłada Komisji zmieniony plan
finansowania uwzględniający w danym roku budżetowym
zmniejszoną kwotę wsparcia dla programu operacyjnego. W przypadku
braku takiego zgłoszenia Komisja dokonuje zmiany planu finansowania
poprzez zmniejszenie wkładu z Funduszu w danym roku budżetowym. 5. Komisja, w drodze aktu
wykonawczego, zmienia decyzję w sprawie przyjęcia programu operacyjnego
nie później niż dnia 30 września. Tytuł
VII - PRZEKAZANIE UPRAWNIEŃ, PRZEPISY WYKONAWCZE I KOŃCOWE Artykuł 59 Wykonywanie
przekazanych uprawnień 1. Powierzenie Komisji
uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom
określonym w niniejszym artykule. 2. Przekazanie uprawnień, o
których mowa w niniejszym rozporządzeniu, przyznaje się na czas
nieokreślony od daty wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia. 3. Niezwłocznie po
przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 4. Akty delegowane wchodzą
w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie
wyraziły sprzeciwu w terminie 2 miesięcy od przekazania tego aktu
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu,
zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję,
że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o 2
miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. Jeżeli przed upływem tego terminu ani
Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu
delegowanego, zostaje on opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym. Akt delegowany może zostać opublikowany
w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w
życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament
Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie
zamierzają wyrażać sprzeciwu. Jeśli Parlament Europejski lub Rada
wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie.
Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego, podaje
uzasadnienie. Artykuł 60 Procedura
komitetowa 1. Komisję wspomaga komitet
w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011. 2. W przypadku odesłania do
niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE)
nr 182/2011. 3. W przypadku odesłania do
niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE)
nr 182/2011. W przypadku gdy opinia komitetu na podstawie ust.
2 i 3 ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, procedura ta
kończy się bez osiągnięcia rezultatu, jeśli przed
upływem terminu na wydanie opinii zdecyduje o tym przewodniczący
komitetu lub (...) [number of members] (…
większość) [majority to be specified: simple, two-thirds, etc.]
członków komitetu. W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej
opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się
art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Artykuł 61 Wejście w
życie Niniejsze rozporządzenie wchodzi w
życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie
wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we
wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W imieniu Parlamentu Europejskiego W
imieniu Rady Przewodniczący Przewodniczący Załącznik
I Wzór prezentacji programu operacyjnego Rozdział Sekcja Podsekcja || Opis/Uwagi || Objętość tekstu (liczba znaków) 1 Określenie || Celem niniejszej sekcji jest jedynie określenie danego programu. Należy w niej wyraźnie określić: państwo członkowskie: nazwę programu operacyjnego: nr CCI: || 200 2 Format programu || || 2.1 Sytuacja || Określenie rodzaju lub rodzajów deprywacji materialnej, które mają być objęte pomocą oraz uzasadnienie ich wyboru. || 4000 || Wskazanie rodzaju lub rodzajów deprywacji materialnej, które mają być objęte programem operacyjnym. || 200 2.x. Deprywacja materialna będąca przedmiotem pomocy X || Należy poświęcić jedną sekcję (i odpowiednie podsekcje) każdemu rodzajowi deprywacji materialnej, który ma być objęty pomocą. || 2.x.1 Opis || Opis głównych cech i celów pomocy materialnej, która ma być świadczona oraz odpowiednie środki towarzyszące. || 4000 2.x.2. Systemy krajowe || Opis systemów krajowych, które mają otrzymać wsparcie. || 2000 2.4 Inne || Każda inna informacja, którą można uznać za konieczną. || 4000 3 Realizacja || || 3.1. Określenie najbardziej potrzebujących || Opis sposobu ustalania kryteriów kwalifikowalności osób najbardziej potrzebujących, z uwzględnieniem, w razie potrzeby, różnic między rodzajami deprywacji materialnej objętej pomocą. || 2000 3.2 Wybór operacji || Kryteria wyboru operacji i opis mechanizmu selekcji, w razie potrzeby z podziałem na rodzaje deprywacji materialnej objęte pomocą. || 2000 3.3. Wybór organizacji partnerskich || Kryteria wyboru organizacji partnerskich, w razie potrzeby z podziałem na rodzaje deprywacji materialnej objęte pomocą. || 2000 3.4. Komplementarność z EFS || Opis mechanizmu zapewniającego komplementarność z EFS. || 4000 3.4. Struktura instytucjonalna || Opis przepisów wykonawczych programu operacyjnego, wskazujących instytucję zarządzającą, instytucję certyfikującą w stosownych przypadkach, instytucję audytową oraz organ mający otrzymywać płatności od Komisji. || 4000 3.5. Monitorowanie i ocena || W tej podsekcji należy opisać, w jaki sposób odbywać się będzie monitorowanie wykonywania programu. Należy szczególnie wyjaśnić, w jaki sposób zostaną wykorzystane wskaźniki, aby śledzić wdrażanie programu. Wskaźniki te obejmują wskaźniki finansowe związane z poniesionymi wydatkami oraz wskaźniki wyników związane ze wspieranymi operacjami. || 4000 3.6. Pomoc techniczna || Opis planowanego sposobu wykorzystania pomocy technicznej, zgodnie z art. X ust. 2, w tym działań zwiększających potencjał administracyjny beneficjentów w odniesieniu do należytego zarządzania finansami operacji. || 4000 4. PLAN FINANSOWY || Sekcja ta powinna obejmować: (1) tabelę określającą na każdy rok, zgodnie z art. 18, kwotę środków finansowych przewidzianych na wsparcie z Funduszu i na współfinansowanie; (2) tabelę określającą, na cały okres programowania, kwotę łącznych środków finansowych w ramach wsparcia z programu operacyjnego z podziałem na rodzaje deprywacji materialnej objęte pomocą, a także odpowiadające im środki towarzyszące. || Tekst: 1000 Dane w formacie CSV lub XLS || || || || Format danych finansowych (sekcja 4): 4.1 .1. Plan finansowy programu operacyjnego
wskazujący roczne zobowiązania Funduszu i odpowiedniego
współfinansowania krajowego programu operacyjnego (w EUR) || Ogółem || 2014 || 2015 || …. || 2020 Fundusz a) || || || || || Współfinansowanie krajowe b) || || || || || Kwalifikowalne wydatki publiczne c) = a) + b) || || || || || Stopa współfinansowania* d) = a) / c) || || * Stopa ta może zostać
zaokrąglona w tabeli do najbliższej liczby całkowitej.
Dokładna stopa stosowana do zwrotu wydatków to współczynnik d). 4.1.2. Plan finansowy wskazujący
kwotę łącznych środków finansowych w ramach wsparcia z
programu operacyjnego z podziałem na rodzaje deprywacji materialnej
objęte pomocą, a także odpowiadające im środki
towarzyszące (w EUR) Obszar interwencji || Kwalifikowalne wydatki publiczne || || || || Ogółem || || || || || Pomoc techniczna || || || || || Niedobór żywności || || || || || z czego środki towarzyszące || || || || || Bezdomność || || || || || z czego środki towarzyszące || || || || || Deprywacja materialna dzieci || || || || || z czego środki towarzyszące || || || || || ZAŁĄCZNIK II Roczny podział środków na
zobowiązania w latach 2014–2020 OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI 1. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 1.1. Tytuł wniosku/inicjatywy 1.2. Dziedzina(-y)
polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa 1.3. Charakter
wniosku/inicjatywy 1.4. Cel/cele
1.5. Uzasadnienie
wniosku/inicjatywy 1.6. Czas
trwania działania i jego wpływ finansowy 1.7. Przewidywany(-e)
tryb(-y) zarządzania 2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA 2.1. Zasady
nadzoru i sprawozdawczości 2.2. System
zarządzania i kontroli 2.3. Środki
zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom 3. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY
WNIOSKU/INICJATYWY 3.1. Dział(y)
wieloletnich ram finansowych i pozycja(pozycje) wydatków w budżecie, na
które wniosek/inicjatywa ma wpływ 3.2. Szacunkowy
wpływ na wydatki 3.2.1. Synteza szacunkowego
wpływu na wydatki 3.2.2. Szacunkowy
wpływ na środki operacyjne 3.2.3. Szacunkowy
wpływ na środki administracyjne 3.2.4. Zgodność z
obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi 3.2.5. Udział osób
trzecich w finansowaniu 3.3. Szacunkowy wpływ na dochody OCENA
SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI 1. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 1.1. Tytuł wniosku/inicjatywy
Wniosek
dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie
Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym 1.2. Dziedzina(-y) polityki w
strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa[10] 4
Zatrudnienie i kwestie społeczne 0406
Osoby najbardziej potrzebujące 1.3. Charakter wniosku/inicjatywy § Wniosek/inicjatywa
dotyczy nowego działania ¨ Wniosek/inicjatywa
dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu
pilotażowego/działania przygotowawczego[11] ¨ Wniosek/inicjatywa wiąże się z
przedłużeniem bieżącego działania ¨ Wniosek/inicjatywa
dotyczy działania, które zostało przekształcone pod
kątem nowego działania 1.4. Cele 1.4.1. Wieloletni(e) cel(e)
strategiczny(-e) Komisji wskazany(-e) we wniosku/inicjatywie Celem
Funduszu jest propagowanie spójności społecznej w Unii, a zatem
przyczynienie się do osiągnięcia celów dotyczących
ograniczania ubóstwa zawartych w strategii „Europa 2020”. . 1.4.2. Cel(e) szczegółowy(-e) i
działanie(-a) ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa Cel szczegółowy nr 1: Oprócz
realizacji celu ogólnego program przyczynia się do osiągnięcia
konkretnego celu, jakim jest ograniczenie najcięższych form ubóstwa w
Unii przez udzielanie niefinansowego wsparcia osobom najbardziej
potrzebującym. Działanie(-a) ABM/ABB, którego(-ych) dotyczy wniosek/inicjatywa 0406
Osoby najbardziej potrzebujące 1.4.3. Oczekiwany(-e) wynik(i) i
wpływ Należy
wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie
docelowej. Nowy
instrument umożliwi państwom członkowskim udzielenie pomocy
prawie dwóm milionom osób najbardziej potrzebujących więcej w skali
roku, wywierając tym samym pozytywny wpływ na stan zdrowia tych osób,
włączenie społeczne, zatrudnienie i rynek pracy. Oczekuje
się jednak, że wpływ społeczny Europejskiego Funduszu
Pomocy Najbardziej Potrzebującym wykroczy daleko poza to
założenie. 1. Zapewniając
platformę, w ramach której osoby zawodowo zajmujące się
kwestią pomocy potrzebującym będą mogły wymieniać
informacje i doświadczenia, przyniesie on znaczne korzyści wielu
zainteresowanym stronom pod względem procesów. 2. Oparte
na dostępnej wiedzy wdrażanie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej
Potrzebującym, z zastosowaniem podejścia krótko- i
długoterminowego, za pomocą programów operacyjnych, zachęci
również do dialogu różne grupy zainteresowanych stron i stanowić
będzie podstawę strategicznego podejścia w
przyszłości. Ulepszenia sposobu realizacji programów (przede
wszystkim uproszczenie i zmniejszenie obciążeń
administracyjnych) powinny zapewnić długotrwałe efekty programu.
Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym będzie
instrumentem ułatwiającym zbliżenie między priorytetami europejskimi
a polityką spójności społecznej. 1.4.4. Wskaźniki wyników i
wpływu Należy
określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie
realizacji wniosku/inicjatywy. Instytucje
rozdzielające pomoc materialną opierają się w dużym
stopniu na wolontariacie i na darowiznach. Należy zatem unikać w jak
największym stopniu nakładania ciężkich obowiązków
sprawozdawczych na takie organizacje. Można jednak oczekiwać, że
organizacje te będą musiały informować o swoich
działaniach nie tylko Komisję, lecz również innych
darczyńców i wolontariuszy, aby utrzymać ich motywację.
Proponowane wskaźniki zostały przedyskutowane z europejskimi
organizacjami patronackimi i wydają się adekwatne i realistyczne. Pierwszy
zestaw wskaźników bierze pod uwagę wielkość
zaangażowanych zasobów, będących: 1)
świadczeniami rzeczowymi z programu; 2)
zasobami finansowymi w podziale ze względu na ich pochodzenie (UE lub inne
źródła). Drugi
zestaw wspólnych wskaźników informuje o wielkości udzielonej pomocy i
bierze pod uwagę liczbę rozdzielonych pakietów lub przygotowanych
bądź wydanych posiłków oraz liczbę osób najbardziej
potrzebujących, którym udzielono pomocy. Dane
te zostaną przekazane Komisji przez instytucje zarządzające w
rocznym sprawozdaniu z realizacji. Tej
podstawowej rocznej sprawozdawczości towarzyszyć będą
ustrukturyzowane badania. Badania te zlecać będzie Komisja
przynajmniej dwukrotnie podczas okresu realizacji. Dostarczą one danych o
odbiorcach, tj. czy dominuje pewna grupa wiekowa lub mniejszościowa itp.;
ocenią znaczenie świadczeń rzeczowych innych niż produkty,
np. pracę wolontariuszy lub świadczone przez nich usługi oraz
danych o wpływie programu na odbiorców. Oczekuje się, że dane
te, choć oparte na pewnej wiedzy, będą miały charakter
szacunkowy, jako że w wielu przypadkach anonimowość może
być dla osoby potrzebującej pomocy warunkiem wstępnym jej
przyjęcia. 1.5. Uzasadnienie
wniosku/inicjatywy 1.5.1. Potrzeba(-y), która(-e)
ma(-ją) zostać zaspokojona(-e) w perspektywie krótko- lub
długoterminowej Planowany
program przyczyniłby się do realizacji unijnego celu spójności
społecznej. Podstawa prawną proponowanego nowego instrumentu jest
art. 175 ust. 3 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zawierający
przepisy dotyczące działań szczegółowych podejmowanych poza
funduszami strukturalnymi. W
2010 r. niemal jedna czwarta Europejczyków (116 mln) była zagrożona
ubóstwem lub wykluczeniem społecznym. Ubóstwo i wykluczenie społeczne
rozkładają się nierównomiernie w UE. Ogólnie rzecz biorąc,
problem jest bardziej palący w państwach członkowskich Europy
wschodniej i południowej. Kryzys gospodarczy, kojarzony z presją
towarzyszącą konsolidacji fiskalnej, związaną z
dynamiką długu publicznego, nie tylko zwiększył już
istniejący poziom ubóstwa i wykluczenia społecznego, ale zmniejszył
też zdolność wielu państw członkowskich do utrzymania
wydatków socjalnych i inwestycji w tej dziedzinie na poziomie
wystarczającym do odwrócenia tego negatywnego trendu. 1.5.2. Wartość dodana z
tytułu zaangażowania Unii Europejskiej Strategia
„Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego
sprzyjającego włączeniu społecznemu oparta jest na
zrównoważonej wizji wzrostu gospodarczego i postępu społecznego
na podstawie ambitnych celów w zakresie zatrudnienia, edukacji i ograniczenia
ubóstwa. Ubóstwo i wykluczenie społeczne są głównymi
przeszkodami w osiągnięciu celów strategii „Europa 2020”. Zajmując
się podstawowymi potrzebami, proponowany instrument pomoże
zmniejszyć poziom ubóstwa i wykluczenia społecznego osób, które
znajdują się w sytuacji poważnej deprywacji.
Umożliwiając osobom najbardziej potrzebującym w
społeczeństwie zachowanie ich godności i kapitału
ludzkiego, instrument przyczyni się do umocnienia kapitału
społecznego i spójności społecznej w ich środowisku. Działanie
na szczeblu UE w tym zakresie jest niezbędne, biorąc pod uwagę
poziom i charakter ubóstwa i wykluczenia społecznego w Unii, które to
zjawiska pogłębiły się w wyniku kryzysu gospodarczego, oraz
niepewność co do zdolności wszystkich państw
członkowskich do utrzymania wydatków socjalnych na wystarczającym
poziomie, zapobiegającym dalszemu osłabieniu się spójności
społecznej oraz zapewniającym realizację celów strategii „Europa
2020”. 1.5.3. Główne wnioski
wyciągnięte z podobnych działań Chodzi
tu o nowy instrument. Doświadczenie zdobyte w ramach programu pomocy
żywnościowej dla osób najbardziej potrzebujących ma w tym
względzie jednak znaczenie. Oczekiwany brak zapasów interwencyjnych
doprowadził do tego, że program dystrybucji żywności
stracił początkową rację bytu i zostanie zakończony
wraz z zakończeniem planu rocznego w 2013 r. Z biegiem lat system ten
stał się istotnym źródłem zapasów dla organizacji
pracujących bezpośrednio z najuboższymi członkami naszego
społeczeństwa, dostarczając im żywności. Podsumowanie
tych doświadczeń można znaleźć w ocenie skutków
dołączonej do niniejszego wniosku. 1.5.4. Spójność z innymi
właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia Proponowany
Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym otrzyma wsparcie w
wysokości 2 500 000 000 EUR ze środków funduszy
strukturalnych w ramach celu „Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i
zatrudnienia” dysponującego zasobami ogólnymi w wysokości 327 115 655
850 EUR. Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym
będzie uważany za część przydziału funduszy
strukturalnych alokowanego do EFS. Uzupełni już istniejące
narzędzia polityki spójności i nie będzie się z nimi
pokrywał, oferując tymczasowe rozwiązania umożliwiające
najbardziej potrzebującym członkom społeczeństwa
poprawę ich sytuacji. Proponowany
instrument może, w połączeniu z innymi rodzajami wsparcia, które
mogą być współfinansowane zwłaszcza z EFS,
zwiększyć również szanse na zatrudnienie końcowych
beneficjentów, umożliwiając im wniesienie wkładu w
gospodarkę. 1.6. Czas trwania działania i
jego wpływ finansowy § Wniosek/inicjatywa o określonym
czasie trwania –
§ Czas trwania wniosku/inicjatywy: od 1.1.2014 r. do 31.12.2020 r. –
§ Czas trwania wpływu finansowego od 2014 r. do 2022 r. ¨ Wniosek/inicjatywa o nieokreślonym
czasie trwania –
Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od
RRRR r. do RRRR r., –
po którym następuje faza operacyjna. 1.7. Przewidywany(-e) tryb(y)
zarządzania[12] ¨ Bezpośrednie zarządzanie
scentralizowane przez Komisję ¨ Pośrednie zarządzanie
scentralizowane poprzez przekazanie zadań
wykonawczych: –
¨ agencjom wykonawczym –
¨ organom utworzonym przez Wspólnoty[13]
–
¨ krajowym organom publicznym/organom mającym obowiązek
świadczenia usługi publicznej –
¨ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych
działań na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej,
określonym we właściwym prawnym akcie podstawowym w rozumieniu
art. 49 rozporządzenia finansowego § Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi ¨ Zarządzanie zdecentralizowane z państwami trzecimi ¨ Zarządzanie wspólne z organizacjami międzynarodowymi (należy
wyszczególnić) W przypadku wskazania
więcej niż jednego trybu, należy podać dodatkowe informacje
w części „Uwagi”. Uwagi 2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA 2.1. Zasady nadzoru i
sprawozdawczości Należy
określić częstotliwość i warunki. Instytucje
zarządzające będą przedkładać roczne sprawozdania
z realizacji. Sprawozdania te opierać się będą na danych i
będą zawierać wspólne wskaźniki określone w sekcji
1.4.4. Sprawozdawczości tej będą towarzyszyć
ustrukturyzowane badania oraz oceny zlecane przez Komisję w połowie
trwania okresu programowania i na jego koniec. Podczas spotkań
dwustronnych ocenione zostaną postępy w realizacji każdego
programu 2.2. System zarządzania i
kontroli 2.2.1. Zidentyfikowane ryzyko System
zarządzania i kontroli przejęto w dużym stopniu z polityki
spójności. Choć system wydatków różni się w porównaniu z
systemem polityki spójności pod względem odbiorców końcowych i
partnerów, którzy go wdrażają, oczekuje się, że czynniki
ryzyka będą podobne, zwłaszcza jeśli chodzi o EFS.
Główne źródło błędów w EFS w obecnym okresie
programowania dotyczy kwalifikowalności (58 % wszystkich
błędów kwantyfikowalnych), kwestii dokładności (7 %)
oraz kwestii związanych ze ścieżką audytu (35 %). W
celu rozwiązania tych kwestii zasady kwalifikowalności są w
pełni określone we wniosku w sprawie rozporządzenia;
wykorzystuje się również w większym stopniu kwoty
ryczałtowe, określone w samym rozporządzeniu. Świadczenie
pomocy odbiorcom końcowym zależeć będzie przede wszystkim
od organizacji pozarządowych i organizacji społeczeństwa
obywatelskiego, z których niektóre odznaczają się
słabością struktur administracyjnych i polegają w szerokim
stopniu na wolontariacie, co jest czynnikiem zwiększającym ryzyko.
Trybunał Obrachunkowy podniósł już tę kwestię w
związku z programem dystrybucji żywności w swoim sprawozdaniu z
2009 r. W przypadku takich organizacji nadal będzie możliwe
ograniczenie przydzielonych zasobów do pomocy materialnej w postaci produktów
zakupionych centralnie przez instytucje zarządzające oraz do
płatności ryczałtowych. 2.2.2. Przewidywane metody kontroli Zgodnie
z zasadą zarządzania dzielonego za realizację i kontrolę
programów operacyjnych odpowiadają w pierwszym rzędzie państwa
członkowskie w ramach swoich systemów zarządzania i kontroli.
Państwa członkowskie wyznaczą dla programu operacyjnego
instytucję zarządzającą, instytucję
certyfikującą i funkcjonalnie niezależną instytucję
audytową. Komisja ma uprawnienia do przeprowadzania audytów
skoncentrowanych na kwestiach należytego zarządzania finansami, tak
aby można było z nich wyciągnąć wnioski dotyczące
wyników Funduszu. Ma ona również uprawnienia do przerywania i zawieszania
finansowania oraz do dokonywania korekt finansowych. W
polityce spójności koszty zadań związanych z kontrolą (na
poziomie krajowym i regionalnym oraz z wyłączeniem kosztów Komisji)
szacowane są na około 2 % ogółu finansowania. Koszty te
związane są z następującymi obszarami kontroli: 1 %
dotyczy koordynacji krajowej i przygotowania programów, 82 % −
zarządzania programami, 4 % − certyfikacji, a 13 % −
audytu. W
porównaniu z polityką spójności pewna liczba czynników powinna jednak
przyczynić się do zmniejszenia poziomów błędów i kosztów
kontroli. Nowy program skupiony będzie tylko na trzech dziedzinach
działania. W dużym stopniu wykorzystane będą
możliwości dotyczące uproszczonych kosztów. Z powodu charakteru
operacji oraz specyfiki grup docelowych odbiorcy końcowi nie
będą objęci audytem, chyba że ocena ryzyka wykaże
szczególne ryzyko nieprawidłowości lub nadużyć. Razem
wzięte, czynniki te powinny zmniejszyć obciążenia
administracyjne dla beneficjentów, obniżyć poziomy błędów,
zwiększyć wewnętrzną wiarygodność i tym samym
przyczynić się do zmniejszenia kosztów kontroli. Obecny
wskaźnik błędów w DG EMPL (wskaźnik błędów
Trybunału Obrachunkowego) wynosi 2,2 %. Szacuje się, że
opisane powyżej czynniki powinny doprowadzić do zmniejszenia o 1
punkt procentowy, dając oczekiwany końcowy poziom błędu w
programie w wysokości 1,2 %. 2.3. Środki zapobiegania nadużyciom
finansowym i nieprawidłowościom Określić
istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony Służby
funduszy strukturalnych wraz z Europejskim Urzędem ds. Zwalczania
Nadużyć Finansowych (OLAF) wprowadziły wspólną
strategię zapobiegania nadużyciom finansowym, przewidującą
szereg działań, które mają być realizowane przez
Komisję i państwa członkowskie w celu zapobiegania
nadużyciom w działaniach strukturalnych w ramach zarządzania
dzielonego. Ta wspólna strategia zapobiegania nadużyciom finansowym
będzie miała również zastosowanie do Europejskiego Funduszu
Pomocy Najbardziej Potrzebującym. Dodatkowo
wniosek zawiera w art. 32 ust. 4 wyraźny wymóg, aby wprowadzić takie
środki w życie. Powinno to wzbogacić wiedzę na temat
występowania nadużyć finansowych w państwach
członkowskich wśród wszystkich organów zaangażowanych w
zarządzanie Europejskim Funduszem Pomocy Najbardziej Potrzebującym i
kontrolę nad nim, a tym samym zmniejszyć ryzyko wystąpienia nadużyć. 3. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY
3.1. Dział(y) wieloletnich
ram finansowych i pozycja(pozycje) wydatków w budżecie, na które
wniosek/inicjatywa ma wpływ · Istniejące pozycje w budżecie Według
działów wieloletnich ram finansowych i pozycji w budżecie Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład Numer [Treść …...….] || Zróżnicowane/niezróżnicowane ([14]) || państw EFTA[15] || krajów kandydujących[16] || państw trzecich || w rozumieniu art. 18 ust. 1 lit. aa) rozporządzenia finansowego 1 Inteligentny wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu Nowy dział na lata 2014–2020 || 04.06.00.00 Osoby najbardziej potrzebujące || Zróżnicowane || /NIE || NIE || NIE || NIE · Nowe pozycje w budżecie, o których utworzenie się wnioskuje Według działów wieloletnich ram finansowych i
pozycji w budżecie Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład Numer [Dział ……………………………………..] || Zróżnicowane/niezróżnicowane || państw EFTA || krajów kandydujących || państw trzecich || w rozumieniu art. 18 ust. 1 lit. aa) rozporządzenia finansowego || [XX.YY.YY.YY] || || TAK/ NIE || TAK/ NIE || TAK/ NIE || TAK/ NIE 3.2. Szacunkowy wpływ na
wydatki 3.2.1. Synteza szacunkowego
wpływu na wydatki w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) Dział wieloletnich ram finansowych: || Numer 1 || Inteligentny wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu DG: EMPL || || || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || OGÓŁEM Środki operacyjne || || || || || || || || Numer pozycji w budżecie || Środki na zobowiązania || (1) || 343,957 || 349,166 || 353,425 || 356,742 || 359,925 || 362,704 || 365,331 || 2 491,250 Środki na płatności || (2) || 274,038 || 277,152 || 277,152 || 277,152 || 277,152 || 277,152 || 277,152 || 1 936,950 Numer pozycji w budżecie || Środki na zobowiązania || (1a) || || || || || || || || Środki na płatności || (2a) || || || || || || || || Środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne[17] || || || || || || || || Numer pozycji w budżecie || || (3) || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 8,750 OGÓŁEM środki dla Dyrekcji Generalnej EMPL[18] || Środki na zobowiązania || =1+1a +3 || 345,207 || 350,416 || 354,675 || 357,992 || 361,175 || 363,954 || 366,581 || 2 500,000 Środki na płatności || =2+2a +3 || 275,288 || 278,402 || 278,402 || 278,402 || 278,402 || 278,402 || 278,402 || 1 945,700 OGÓŁEM środki operacyjne || Środki na zobowiązania || (4) || || || || || || || || Środki na płatności || (5) || || || || || || || || OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne || (6) || || || || || || || || OGÓŁEM środki na DZIAŁ <….> wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || Środki na zobowiązania || =4+ 6 || || || || || || || || Środki na płatności || =5+ 6 || || || || || || || || Jeżeli wpływ wniosku/inicjatywy nie
ogranicza się do jednego działu: OGÓŁEM środki operacyjne || Środki na zobowiązania || (4) || || || || || || || || Środki na płatności || (5) || || || || || || || || OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne || (6) || || || || || || || || OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 do 4 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa (kwota referencyjna) || Środki na zobowiązania || =4+ 6 || || || || || || || || Środki na płatności || =5+ 6 || || || || || || || || Dział wieloletnich ram finansowych: || 5 || „Wydatki administracyjne” w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM DG: EMPL || Zasoby ludzkie || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 7,112 Pozostałe wydatki administracyjne || || || || || || || || OGÓŁEM Dyrekcja Generalna EMPL || Środki || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 7,112 OGÓŁEM środki na DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || (Środki na obowiązania ogółem = środki na płatności ogółem) || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 7,112 w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) || || || Rok N[19] || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) || OGÓŁEM OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 do 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || Środki na zobowiązania || || || || || || || || Środki na płatności || || || || || || || || 3.2.2. Szacunkowy wpływ na
środki operacyjne –
¨ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z
koniecznością wykorzystania środków operacyjnych –
¨ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością
wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej: Realizacja
Funduszu odbywać się będzie w ramach zarządzania
dzielonego. Podczas gdy priorytety strategiczne są określone na
poziomie UE, rzeczywiste, bieżące zarządzanie powierzone jest
instytucjom zarządzającym. Podczas gdy wspólne wskaźniki
sugerowane są przez Komisję, właściwe cele będą
proponowane na poziomie programów operacyjnych przez państwa
członkowskie oraz za zgodą Komisji. W związku z tym do czasu
sporządzenia, wynegocjowania i uzgodnienia programów w roku 2013/2014 nie
jest możliwe wskazanie celów dotyczących wyników. Środki na zobowiązania w mln EUR (do 3
miejsc po przecinku) Określić cele i realizacje ò || || || Rok N || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) || OGÓŁEM REALIZACJE Rodzaj[20] || Średni koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity CEL SZCZEGÓŁOWY nr 1[21] || || || || || || || || || || || || || || || || Realizacja || || || || || || || || || || || || || || || || || || Realizacja || || || || || || || || || || || || || || || || || || Realizacja || || || || || || || || || || || || || || || || || || Cel szczegółowy nr 1 - suma cząstkowa || || || || || || || || || || || || || || || || CEL SZCZEGÓŁOWY nr 2 || || || || || || || || || || || || || || || || Realizacja || || || || || || || || || || || || || || || || || || Cel szczegółowy nr 2 - suma cząstkowa || || || || || || || || || || || || || || || || KOSZT OGÓŁEM || || || || || || || || || || || || || || || || 3.2.3. Szacunkowy wpływ na
środki administracyjne 3.2.3.1. Streszczenie –
¨ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z
koniecznością wykorzystania środków administracyjnych –
þ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością
wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej: w mln EUR (do 3
miejsc po przecinku) || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || OGÓŁEM DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || || || || || || || || Zasoby ludzkie || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 7,112 Pozostałe wydatki administracyjne || || || || || || || || DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 1,016 || 7,112 Poza DZIAŁEM 5[22] wieloletnich ram finansowych || || || || || || || || Zasoby ludzkie || 0,128 || 0,128 || 0,128 || 0,128 || 0,128 || 0,128 || 0,128 || 0,896 Pozostałe wydatki administracyjne || 1,122 || 1,122 || 1,122 || 1,122 || 1,122 || 1,122 || 1,122 || 7,854 Poza DZIAŁEM 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 1,250 || 8,750 OGÓŁEM || 2,266 || 2,266 || 2,266 || 2,266 || 2,266 || 2,266 || 2,266 || 15,862 3.2.3.2. Szacowane
zapotrzebowanie na zasoby ludzkie –
¨ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z
koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich –
þ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością
wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej: Wartości szacunkowe należy
wyrazić w pełnych kwotach (lub najwyżej z
dokładnością do jednego miejsca po przecinku) || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony) 04 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji ) || 8 || 8 || 8 || 8 || 8 || 8 || 8 XX 01 01 02 (w delegaturach) || || || || || || || XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe) || || || || || || || 10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || || Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy)[23] XX 01 02 01 (AC, END, INT z globalnej koperty finansowej) || || || || || || || XX 01 02 02 (AC, AL, END, INT i JED w delegaturach) || || || || || || || 04 01 04 01 [24] || - w centrali[25] || 2 || 2 || 2 || 2 || 2 || 2 || 2 - w delegaturach || || || || || || || XX 01 05 02 (AC, END, INT - pośrednie badania naukowe) || || || || || || || 10 01 05 02 (AC, INT, END – bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || || Inna pozycja w budżecie (określić) || || || || || || || OGÓŁEM || 10 || 10 || 10 || 10 || 10 || 10 || 10 XX oznacza
odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w
budżecie Potrzeby w zakresie zasobów
ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na
zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji
generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami,
które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji
generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w
świetle istniejących ograniczeń budżetowych. Opis zadań do
wykonania: Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony || Wkład w analizę, negocjacje, modyfikacje i przygotowanie do zatwierdzenia wniosków dotyczących programów i projektów w państwach członkowskich. Wkład w zarządzanie, monitorowanie i ocenę realizacji zatwierdzonych programów i projektów. Zapewnianie zgodności z zasadami regulującymi programy. Personel zewnętrzny || Idem lub wsparcie administracyjne. 3.2.4. Zgodność z
obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi –
¨ Wniosek/inicjatywa jest zgodny(-a) z obowiązującymi
wieloletnimi ramami finansowymi. –
¨ Wniosek/inicjatywa wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu
w wieloletnich ramach finansowych. Należy wyjaśnić, na czym ma
polegać przeprogramowanie, określając pozycje w budżecie,
których ma ono dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty. –
¨ Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności
lub zmiany wieloletnich ram finansowych[26] Należy wyjaśnić, który wariant jest
konieczny, określając pozycje w budżecie, których ma on
dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty. 3.2.5. Udział osób trzecich w
finansowaniu –
Wniosek/inicjatywa nie przewiduje
współfinansowania ze strony osób trzecich –
Wniosek/inicjatywa przewiduje
współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym: Środki w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) || Rok N || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) || Ogółem Określić organ współfinansujący || || || || || || || || OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem || || || || || || || || 3.3. Szacunkowy wpływ na
dochody –
¨ Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody. –
¨ Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony
poniżej: –
¨ wpływ na zasoby własne –
¨ wpływ na dochody różne w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) Pozycja w budżecie dotycząca dochodów || Środki zapisane w budżecie na bieżący rok budżetowy || Wpływ wniosku/inicjatywy[27] Rok N || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) Artykuł …. || || || || || || || || W przypadku wpływu
na dochody różne, należy wskazać pozycję(-e) wydatków w
budżecie, którą(-e) ten wpływ obejmie. Należy
określić metodę obliczania wpływu na dochody. [1] Dz.U. L z […], s. […]. [2] Dz.U. L z […], s. […]. [3] Dz.U. L z […], s. […]. [4] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. [5] Dz.U. L z […], s. […]. [6] Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13. [7] Dz.U. L 118 z 12.5.2010, s. 1. [8] Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 1. [9] Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1. [10] ABM: Activity Based Management: zarządzanie kosztami
działań - ABB: Activity Based Budgeting: budżet zadaniowy. [11] O którym mowa w art. 51 ust. 2 lit. a) lub b)
rozporządzenia finansowego. [12] Wyjaśnienia dotyczące
trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego
znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html [13] O którym mowa w art. 200 rozporządzenia finansowego. [14] Środki zróżnicowane / środki
niezróżnicowane. [15] EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu [16] Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach
potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich. [17] Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na
wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań
UE (dawne pozycje „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie
badania naukowe. [18] Środki te są częścią funduszy
strukturalnych w ramach celu „Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i
zatrudnienia”, z ogólnym budżetem w wysokości 327 115 655 850 EUR. Europejski Fundusz Pomocy
Najbardziej Potrzebującym będzie uważany za część
przydziału funduszy strukturalnych alokowaną do EFS. [19] Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się
wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy. [20] Realizacje odnoszą się do produktów i
usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian
studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.). [21] Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e)
szczegółowy(-e)…” [22] Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na
wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań
UE (dawne pozycje „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie
badania naukowe. [23] AC = pracownik kontraktowy; INT = pracownik tymczasowy;
JED= młodszy oddelegowany ekspert AL= członek personelu miejscowego;
END= oddelegowany ekspert krajowy; [24] W ramach pułapu na personel zewnętrzny ze
środków operacyjnych (dawne pozycje „BA”). [25] Przede wszystkim fundusze strukturalne, Europejski Fundusz
Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz Europejski Fundusz
Rybacki. [26] Zob. pkt 19 i 24 porozumienia
międzyinstytucjonalnego. [27] W przypadku tradycyjnych zasobów własnych
(opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać
kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.