This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52010IP0194
Religious freedom in Pakistan European Parliament resolution of 20 May 2010 on religious freedom in Pakistan
Wolność wyznania w Pakistanie Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie wolności wyznania w Pakistanie
Wolność wyznania w Pakistanie Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie wolności wyznania w Pakistanie
Dz.U. C 161E z 31.5.2011, p. 147–151
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
31.5.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
CE 161/147 |
Czwartek, 20 maja 2010 r.
Wolność wyznania w Pakistanie
P7_TA(2010)0194
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie wolności wyznania w Pakistanie
2011/C 161 E/21
Parlament Europejski,
uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie praw człowieka i demokracji w Pakistanie, a w szczególności rezolucję z dnia 12 lipca (1), 25 października (2) i 15 listopada 2007 r. (3),
uwzględniając przyjęte w dniu 16 listopada 2009 r. konkluzje Rady w sprawie wolności wyznania i przekonań, w których podkreśla ona strategiczne znaczenie tej wolności i zwalczania nietolerancji religijnej,
uwzględniając wspólne oświadczenie UE i Pakistanu z dnia 17 czerwca 2009 r., w którym obie strony podkreślają znaczenie zintegrowanej długofalowej strategii mającej między innymi na celu rozwój społeczny i gospodarczy oraz rządy prawa, a także zwracając uwagę na znaczenie środków zwalczania terroryzmu bez użycia sił zbrojnych,
uwzględniając, że dnia 4 czerwca 2010 r. odbędzie się drugi szczyt UE-Pakistan,
uwzględniając rezolucję w sprawie zwalczania zniesławiania religii przyjętą przez Radę Praw Człowieka ONZ w dniu 26 marca 2009 r. niewielką większością głosów, a proponowaną co roku przez Pakistan w imieniu Organizacji Konferencji Islamskiej (OIC),
uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton z dnia 4 kwietnia 2010 r. w sprawie ataków, które miały miejsce w Pakistanie, a także jej oświadczenie z dnia 20 kwietnia 2010 r. w sprawie przyjęcia 18. poprawki do konstytucji,
uwzględniając art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,
uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji ze względu na wyznanie lub przekonania,
uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,
A. |
mając na uwadze, że art. 3 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że wspieranie demokracji oraz poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich to podstawowe zasady i cele Unii Europejskiej oraz wspólna podstawa jej stosunków z krajami trzecimi, |
B. |
mając na uwadze, że religią większości i religią państwową w Pakistanie jest islam sunnicki, zaś mniejszościowe grupy wyznaniowe tworzą chrześcijanie, hinduiści, sikhowie, szyici, ahmadi, buddyści, parsi, bahaici i inni, |
C. |
mając na uwadze, że Pakistan jest jednym z najważniejszych krajów w walce z terroryzmem i rozpowszechnianiem się brutalnego ekstremizmu, |
D. |
mając na uwadze, że wewnętrzna stabilność i instytucje demokratyczne są wystawione na ciężką próbę w związku z rosnącą liczbą zdarzających się niemal codziennie ataków ekstremistów z użyciem przemocy, |
E. |
mając na uwadze, że ciągłe zagrożenie ze strony radykalnych bojówek muzułmańskich działających po obu stronach granicy między Pakistanem i Afganistanem sprawia, że koniecznością staje się podjęcie wspólnych międzynarodowych wysiłków służących wsparciu i ożywieniu rozwoju gospodarczego i społecznego Pakistanu, |
F. |
mając na uwadze, że równe prawa mniejszości zostały zawarte w wizji ojca założyciela Pakistanu, Muhammada Aliego Dżinnaha, który w swoim wystąpieniu przed Zgromadzeniem Ustawodawczym powiedział: „Możecie być wyznawcami jakiejkolwiek religii, przedstawicielami jakiejkolwiek kasty bądź wiary – to nie ma nic wspólnego z interesem Państwa. Wychodzimy od podstawowej zasady, w myśl której wszyscy jesteśmy obywatelami, obywatelami jednego państwa.”, |
G. |
mając na uwadze, że rozdział konstytucji Pakistanu z 1973 r. poświęcony prawom człowieka zapewnia wolność kultywowania religii i posiadania instytucji religijnych (art. 20), równość wszystkich obywateli (art. 25) oraz uzasadnione prawa i interesy mniejszości (art. 26), |
H. |
mając z drugiej strony na uwadze art. 260 konstytucji, który wprowadza rozróżnienie między muzułmanami i wyznawcami innej wiary, dostarczając tym samym podstaw do dyskryminacji na tle religijnym, |
I. |
mając na uwadze, że ze sprawozdań i badań prowadzonych przez niezależne agencje wynika, iż mniejszości w Pakistanie są pozbawione podstawowych wolności obywatelskich oraz równych szans w zatrudnieniu, edukacji i reprezentacji politycznej, |
J. |
mając na uwadze, że wedle szacunków ponad 85 % kobiet w Pakistanie ulega przemocy domowej, zarówno fizycznej, jak i psychicznej; mając na uwadze, że przemoc wobec dziewcząt i kobiet, w tym gwałty, przemoc w rodzinie i przymusowe małżeństwa nadal stanowią poważny problem, a niektóre z tych aktów mogą wynikać z prawa szariatu, |
K. |
mając na uwadze, że w listopadzie 2008 r. rząd Pakistanu mianował rzecznika ds. mniejszości i członka parlamentu pakistańskiego Szahbaza Bhattiego ministrem federalnym ds. mniejszości, tym samym podnosząc to stanowisko po raz pierwszy w historii do rangi resortu, |
L. |
mając na uwadze, że począwszy od listopada 2008 r. rząd Pakistanu wprowadził pięcioprocentowy próg zatrudnienia przedstawicieli mniejszości w sektorze publicznym, uznał inne niż muzułmańskie święta za dni wolne od pracy, ogłosił 11 sierpnia Dniem Mniejszości Narodowych i przyznał przedstawicielom mniejszości miejsca w senacie, |
M. |
mając na uwadze, że w dniu 25 grudnia 2009 r. prezydent Asif Ali Zardari ponowił apel Pakistańskiej Partii Ludowej o poszanowanie praw wszystkich mniejszości do traktowania ich na równi z innymi obywatelami, |
N. |
mając na uwadze, że istnieje sprzeczność między zobowiązaniem rządu Pakistanu do poszanowania wolności wyznania, a jego wiodącą rolą w OIC przy przyjmowaniu programu zwalczania zniesławiania religii na forum Narodów Zjednoczonych, |
O. |
mając na uwadze, że wprowadzone w 1982 r. i 1986 r. przepisy prawne zakazujące bluźnierstwa naruszają podstawowe prawa religijne i prawa mniejszości, których gwarantem jest konstytucja; mając na uwadze, że w sekcji 295 C pakistańskiego kodeksu karnego za bluźnierstwo przewidziana została kara śmierci lub dożywocia, |
P. |
mając na uwadze, że prawo zakazujące bluźnierstwa jest wykorzystywane przez grupy ekstremistów pragnące uregulować własne porachunki, co doprowadziło do nasilenia przemocy wobec członków mniejszości religijnych, a w szczególności ahmadi, ale również chrześcijan, hinduistów, sikhów, szyitów, buddystów, parsów, bahaitów, a także krytycznych obywateli, którzy odważyli się sprzeciwić niesprawiedliwości, |
Q. |
mając na uwadze, że zdecydowana większość osób oskarżonych w świetle prawa zakazującego bluźnierstwa to muzułmanie, lecz oskarżenia skierowane przeciwko członkom mniejszości wyznaniowej może spowodować eskalację przemocy przeciwko całej wspólnocie; mając na uwadze, że to właśnie oskarżenia o bluźnierstwo wywołały latem 2009 r. lincz dokonany na chrześcijanach w mieście Gojra i wiosce Korian, przynosząc śmierć ośmiu osób oraz zniszczenie setki domostw, |
R. |
mając na uwadze, że w 2009 r. siedemdziesięciu sześciu osobom postawiono zarzut bluźnierstwa w 25 zarejestrowanych sprawach, w tym 17 osób zostało oskarżonych na podstawie sekcji 295C pakistańskiego kodeksu karnego, |
S. |
mając na uwadze, że prawnikom i działaczom zajmującym się prawami człowieka w Pakistanie często grożono śmiercią i prześladowano ich, zaś szczególnie narażeni na takie zagrożenie są prawnicy broniący spraw o bluźnierstwo, i mając na uwadze, że nawet ci, którzy zostali uniewinnieni, muszą spędzić resztę życia w ukryciu, |
T. |
mając na uwadze, że w sierpniu 2009 r. pakistański premier Jusuf Raza Gilani ogłosił utworzenie komisji odpowiedzialnej za dokonanie przeglądu i poprawę przepisów szkodliwych dla harmonii religijnej, nawiązując w swoim oświadczeniu do przepisów z 1982 i 1986 r. zakazujących bluźnierstwa; mając jednak na uwadze, że dotychczas nie zaproponowano takiego przeglądu, |
U. |
mając na uwadze, że muzułmanie ahmadi w Pakistanie cierpią z powodu dyskryminacji i prześladowań, których podstawę stanowią przepisy zawarte w sekcji 298 pakistańskiego kodeksu karnego, a ostatnim tego przykładem było zabójstwo emerytowanego profesora ahmadi przez zamaskowanych napastników w dniu 5 stycznia 2010 r., |
V. |
mając na uwadze, że rząd Pakistanu jest w trakcie ratyfikacji Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji ONZ przeciwko torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu lub karaniu z 1984 r., |
1. |
przyjmuje z zadowoleniem środki, które od listopada 2008 r. rząd Pakistanu przyjął w interesie mniejszości religijnych, takie jak zagwarantowanie mniejszościom 5 % miejsc pracy w sektorze publicznym, uznanie świąt niemuzułmańskich za dni wolne od pracy i ustanowienie Dnia Mniejszości Narodowych; |
2. |
w pełni popiera wysiłki federalnego ministra ds. mniejszości na rzecz ustanowienia sieci „lokalnych komitetów harmonii między wyznaniami” w celu promowania dialogu i złagodzenia napięć religijnych; wzywa wszystkie inne szczeble rządowe, w tym stany, do całkowitego poparcia tych działań; |
3. |
przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie premiera Pakistanu do zagwarantowania praw własności należącym do mniejszości mieszkańcom slumsów w Islamabadzie; |
4. |
przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie rządu Pakistanu do przyznania miejsc w senacie na rzecz mniejszości, w tym kobiet reprezentujących grupy mniejszości, i ma nadzieję, że gwarancje te będą honorowane; |
5. |
zwraca się do rządu Pakistanu o przegląd postępowania polegającego na umieszczaniu przynależności religijnej obywateli we wszystkich nowych paszportach, tak aby uniknąć wszelkich dyskryminujących praktyk; |
6. |
wyraża solidarność z rządem Pakistanu w walce z terroryzmem i rozpowszechnianiem się brutalnego ekstremizmu; |
7. |
wyraża głębokie zaniepokojenie, że prawa zakazujące bluźnierstwa – pociągające za sobą w Pakistanie karę śmierci i często wykorzystywane do uzasadniania cenzury, kryminalizacji, prześladowań, a w niektórych przypadkach zabójstw członków mniejszości politycznych, rasowych i religijnych – stanowią pole do nadużyć, które dotykają ludność wszystkich wyznań w Pakistanie; |
8. |
wzywa rząd Pakistanu do przeprowadzenia gruntownego przeglądu praw zakazujących bluźnierstwa i ich aktualnego stosowania, a także m.in. sekcji 295C kodeksu karnego, która przewiduje obowiązkową karę śmierci dla wszystkich osób uznanych za winne bluźnierstwa, a w międzyczasie – do wprowadzenia zmian proponowanych przez federalnego ministra ds. mniejszości; |
9. |
wzywa rząd do dotrzymania obietnicy z 2008 r. dotyczącej zamiany wszystkich wyroków śmierci na kary pozbawienia wolności, co stanowiłoby pierwszy krok w kierunku zniesienia kary śmierci; |
10. |
przypomina o oświadczeniu Komisji, powtarzanym w odpowiedzi na pisemne pytania posłów, że monitoruje ona ściśle działania rządu Pakistanu w następstwie linczów spowodowanych oskarżeniami o bluźnierstwo w mieście Gojra i wiosce Korian; ponadto wzywa Komisję, aby zażądała szczegółów dotyczących wymiernych postępów, szczególnie jeżeli chodzi o postawienie winnych przed sądem; |
11. |
wyraża szczególne zaniepokojenie nieustanną dyskryminacją i prześladowaniem wspólnoty ahmadi w Pakistanie i wzywa rząd Pakistanu do uchylenia sekcji 298 pakistańskiego kodeksu karnego, który poważnie ogranicza codzienne życie tej grupy, oraz do zapobiegania wydarzeniom prowadzącym do konfrontacji, jak konferencja „Koniec proroctwa” w Lahore; |
12. |
zwraca się do władz Pakistanu o pełne wprowadzenie w życie orzeczenia Sądu Najwyższego Pakistanu, na mocy którego mają one zagwarantować rejestrację wszystkich wyborców spełniających warunki – w tym muzułmanów ahmadi – na nowych listach wyborczych; |
13. |
jest zaniepokojony możliwością niewłaściwego wykorzystania kampanii na rzecz walki ze zniesławianiem religii na forum ONZ, kładąc nacisk na konkluzje Rady z dnia 16 listopada 2009 r.; |
14. |
wzywa rząd Pakistanu do pełnej i bezwarunkowej ratyfikacji Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 r. oraz Konwencji ONZ przeciwko torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu lub karaniu z 1984 r.; uważa, że wolność wyznania zapisana w pakcie ONZ stanowi wystarczające ramy i odniesienie, do którego powinni się stosować wszyscy sygnatariusze, zapewniając swoim obywatelom ochronę, aby umożliwić im swobodne praktykowanie wiary; |
15. |
wzywa rząd do zagwarantowania mniejszościom praw człowieka określonych w konstytucji i Powszechnej deklaracji praw człowieka, zwłaszcza w jej art. 18, który przewiduje, że „każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania”; |
16. |
popiera wszelkie inicjatywy zmierzające do wspierania dialogu i wzajemnego poszanowania wśród wspólnot; wzywa wszystkie władze polityczne i religijne do propagowania tolerancji i podejmowania inicjatyw przeciwko nienawiści oraz brutalnemu ekstremizmowi; |
17. |
wzywa rząd Pakistanu do wdrożenia proponowanych reform systemu edukacji i do uregulowania medres oraz nadzoru nad nimi; zwraca się do władz Pakistanu o usunięcie propagandy promującej nienawiść, wyższość religijną i zniesławianie religii z podręczników zatwierdzonych przez sekcję ministerstwa edukacji odpowiedzialną za krajowy program nauczania; |
18. |
zwraca się do rządu Pakistanu o ułatwienie wizyty w tym kraju Asmy Jahangir, Specjalnej Sprawozdawczyni ONZ ds. wolności religii i wyznania; |
19. |
zwraca się do Rady i Komisji o umieszczenie praw mniejszości w Pakistanie w programie zbliżającego się szczytu w celu jak najszybszego zainicjowania reformy dyskryminujących przepisów dotyczących bluźnierstwa; |
20. |
wzywa Radę do włączenia kwestii tolerancji religijnej w społeczeństwie do dialogu z Pakistanem na temat walki z terroryzmem, ponieważ ma ona kluczowe znaczenie dla długofalowego zwalczania religijnego ekstremizmu; |
21. |
zwraca się do państw członkowskich i Komisji o dalsze wsparcie finansowe na rzecz organizacji i obrońców praw człowieka oraz o przedstawienie praktycznych środków wsparcia rosnącego ruchu społeczeństwa obywatelskiego w Pakistanie skierowanego przeciw prawom zakazującym bluźnierstwa i innym dyskryminującym przepisom; |
22. |
przypomina o oświadczeniu Komisji, powtarzanym w odpowiedzi na pisemne pytania posłów, że monitoruje ona ściśle działania rządu Pakistanu w następstwie przemocy skierowanej przeciw chrześcijanom w mieście Gojra i wiosce Korian, oraz wzywa Komisję, aby zażądała szczegółów dotyczących wymiernych postępów, szczególnie jeżeli chodzi o postawienie winnych przed sądem; |
23. |
zwraca się do Rady i Komisji, aby wywierały nacisk na rząd Pakistanu w kwestii przestrzegania klauzuli dotyczącej demokracji i praw człowieka zawartej w umowie o współpracy między Unią Europejską a Islamską Republiką Pakistanu; zwraca się do Komisji o przedstawienie sprawozdania z wdrażania umowy o współpracy oraz klauzuli dotyczącej demokracji i praw człowieka; |
24. |
zwraca się do Rady o wsparcie rządu Pakistanu w rozwoju jego resortu praw człowieka oraz w ustanowieniu znaczącej, niezależnej i wiarygodnej Krajowej Komisji Praw Człowieka; |
25. |
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiemu Przedstawicielowi Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Pakistanu. |
(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0351.
(2) Dz.U. C 263 E z 16.10.2008, s. 666.
(3) Dz.U. C 282 E z 6.11.2008, s. 434.