1.   Niniejsze rozporządzenie określa zasady współpracy państw członkowskich w zakresie:

2.   Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich substancji czynnych, które są stosowane w badanych produktach leczniczych w badaniach klinicznych, na które wydano pozwolenia w co najmniej dwóch państwach członkowskich zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) nr 536/2014, niezależnie od tego, czy na dane badanie kliniczne wydano pozwolenie na podstawie wspomnianego rozporządzenia, czy początkowo na podstawie dyrektywy 2001/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3), a następnie na podstawie rozporządzenia (UE) nr 536/2014.

3.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do jednokrajowych substancji czynnych, substancji czynnych w badanych produktach leczniczych stosowanych jako produkty referencyjne, w tym jako placebo, ani substancji czynnych stosowanych w pomocniczych produktach leczniczych.

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje „produktu leczniczego”, „substancji czynnej” i „działania niepożądanego” określone odpowiednio w art. 1 pkt 2, 3a i 11 dyrektywy 2001/83/WE.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się również następujące definicje:

1.   Dla każdej substancji czynnej wykorzystywanej w badaniach klinicznych, na które wydano pozwolenie w Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 536/2014, wybiera się państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa w każdej z następujących sytuacji:

2.   W sytuacjach opisanych w ust. 1 lit. a) i b) każde państwo członkowskie, niezależnie od tego, czy otrzymało wniosek, o którym mowa w tych literach, może w terminie 7 dni od wydania pozwolenia na badanie kliniczne lub na istotną zmianę w drugim zainteresowanym państwie członkowskim wyrazić za pomocą narzędzi informatycznych, o których mowa w art. 11, zainteresowanie pełnieniem roli państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa. Jeżeli zainteresowanie wyrazi więcej niż jedno państwo członkowskie, państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy wybiera państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa w terminie 5 dni od upływu 7-dniowego okresu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uwzględniając wiedzę specjalistyczną państw członkowskich na temat danej substancji czynnej oraz sprawiedliwy podział obciążenia pracą między państwami członkowskimi. W przypadku gdy żadne państwo członkowskie nie wyrazi zainteresowania, w terminie 12 dni od wydania pozwolenia na badanie kliniczne lub na istotną zmianę w drugim zainteresowanym państwie członkowskim państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy wyznacza spośród zainteresowanych państw członkowskich państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę sprawiedliwy podział obciążenia pracą między nimi.

3.   Jeżeli pozwolenie na badanie kliniczne lub na istotną zmianę polegającą na dodaniu substancji czynnej do badania klinicznego dotyczy substancji czynnej, dla której wyznaczono już państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa, to państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa jest również wyznaczane jako państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa nowego lub zmienionego badania klinicznego, niezależnie od tego, czy wniosek został złożony przez tego samego czy innego sponsora. Ma to zastosowanie również w przypadku, gdy dotychczasowe państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa (i) nie jest zainteresowanym państwem członkowskim w odniesieniu do badania klinicznego; (ii) odrzuciło wniosek dotyczący badania klinicznego oraz (iii) otrzymało wniosek ograniczony jedynie do aspektów objętych częścią I sprawozdania z oceny, o którym mowa w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 536/2014, jak również (iv) gdy badanie kliniczne nie jest już prowadzone na jego terytorium.

4.   Jeżeli substancja czynna, która nie jest stosowana w żadnych trwających badaniach klinicznych w Unii, ale w przeszłości było wyznaczone dla niej państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa, jest ponownie wprowadzana poprzez pozwolenie na nowe badanie kliniczne lub istotną zmianę badania klinicznego, to państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa zostaje wyznaczone jako państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa dla tej substancji czynnej w nowym lub zmienionym badaniu klinicznym.

5.   Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w badaniu klinicznym sprawdza, czy istnieje dotychczasowe państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa w odniesieniu do każdej substancji czynnej stosowanej w badanych produktach leczniczych w badaniu klinicznym, na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. b). Jeżeli państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa zostało już wybrane dla tej substancji czynnej, państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy informuje je o tym badaniu klinicznym niezwłocznie po wydaniu pozwolenia na to badanie kliniczne przez co najmniej jedno zainteresowane państwo członkowskie zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) nr 536/2014.

6.   W sytuacji opisanej w ust. 1 lit. c) nowe państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powiadamia w stosownych przypadkach państwo członkowskie pierwotnie pełniące rolę sprawozdawcy. Państwo członkowskie pierwotnie pełniące rolę sprawozdawcy uruchamia i stosuje procedurę wyboru państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa zgodnie z ust. 2 bez zbędnej zwłoki po tym, jak badanie kliniczne uzyska pozwolenie w drugim państwie członkowskim.

7.   Jeżeli badanie kliniczne obejmuje stosowanie kilku badanych produktów leczniczych z wykorzystaniem różnych nowych substancji czynnych objętych współpracą w zakresie bezpieczeństwa, państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy zapewnia wyznaczenie państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa dla każdej nowej substancji czynnej objętej współpracą w zakresie bezpieczeństwa w danym badaniu klinicznym.

8.   Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa przypisuje się do substancji czynnej i państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy rejestruje dane państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa nie później niż 12 dni po tym, jak w drugim państwie członkowskim powiadomiono o pozwoleniu na badanie kliniczne dotyczące nowej substancji czynnej objętej współpracą w zakresie bezpieczeństwa.

1.   W przypadku gdy państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa substancji czynnej nie jest już zainteresowanym państwem członkowskim w odniesieniu do jakiegokolwiek badania klinicznego związanego ze stosowaniem tej substancji czynnej lub gdy nakład pracy państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa jest nieproporcjonalnie duży w porównaniu z innymi państwami członkowskimi, to państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa może wszcząć procedurę wyboru nowego państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa zgodnie z art. 3 ust. 2. Procedurę tę w miarę możliwości rozpoczyna się po przedłożeniu przez państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa ostatecznego sprawozdania z oceny rocznego sprawozdania dotyczącego bezpieczeństwa.

Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa, wszczynające procedurę, o której mowa w akapicie pierwszym, wypełnia zadania powierzone państwu członkowskiemu pełniącemu rolę sprawozdawcy w art. 3 ust. 2.

2.   Każde państwo członkowskie może w dowolnym momencie dobrowolnie zgłosić chęć przejęcia roli państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa, pod warunkiem że państwo członkowskie pierwotnie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa wyrazi na to zgodę.

3.   W przypadku wyznaczenia nowego państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa zgodnie z ust. 1 lub 2, państwo członkowskie pierwotnie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa bez zbędnej zwłoki rejestruje jego dane w systemach informacyjnych, o których mowa w art. 11, w odniesieniu do każdego stosownego badania klinicznego.

4.   W sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, państwo członkowskie pierwotnie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa nadal wykonuje swoje zadania do czasu przekazania wszystkich ostatecznych sprawozdań z oceny bezpieczeństwa i dokumentacji, w tym sprawozdania z oceny ostatniego rocznego sprawozdania dotyczącego bezpieczeństwa, oraz zarejestrowania nowego państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa w systemach informacyjnych, o których mowa w art. 11, zgodnie z ust. 3.

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 państwo członkowskie pierwotnie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa może niezwłocznie zrezygnować, nie kończąc prowadzonych ocen i nie przedkładając odpowiednich sprawozdań z oceny i dokumentacji, pod warunkiem że nowe państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa wyrazi na to zgodę.

1.   Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa ma następujące zadania w odniesieniu do przypisanej mu substancji czynnej zawartej w badanych produktach leczniczych wykorzystywanych w badaniach klinicznych, na które wydano pozwolenie w Unii:

2.   Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa wykonuje swoje zadania do upływu okresu trzech miesięcy po zakończeniu ostatniego badania klinicznego z wykorzystaniem substancji czynnej we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich. Przedkłada ono ostateczne sprawozdanie z oceny ostatniego rocznego sprawozdania dotyczącego bezpieczeństwa substancji czynnej bez zbędnej zwłoki.

3.   Właściwe komisje etyczne uczestniczą w ocenach bezpieczeństwa dokonywanych przez państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa, jeżeli takie uczestnictwo jest przewidziane w prawie krajowym państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa.

1.   Przegląd bazy danych EudraVigilance, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a), odbywa się co najmniej raz na 15 dni kalendarzowych.

2.   W przypadku badanych produktów leczniczych, dla których wydano pozwolenie na dopuszczenie do obrotu w Unii, państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa może podjąć decyzję o zmniejszeniu częstotliwości przeprowadzania przeglądu, o którym mowa w ust. 1, do co najmniej jednego na każde 30 dni kalendarzowych.

3.   Jeżeli wymaga tego stan wiedzy na temat profilu bezpieczeństwa substancji czynnej lub stopnia odstępstwa w stosowaniu substancji czynnej od standardowej praktyki klinicznej, państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa zwiększa częstotliwość przeglądów w stosunku do częstotliwości określonej w ust. 1 i 2. Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa odnotowuje wynik i datę przeglądu w systemach informacyjnych, o których mowa w art. 11.

4.   W przypadku wystąpienia zastrzeżeń co do bezpieczeństwa substancji czynnej wynikających z przeglądu zgłoszonych podejrzewanych niespodziewanych poważnych działań niepożądanych państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa:

Przedkładanie i udostępnianie oceny, o której mowa w lit. a) i b), oraz powiadamianie, o którym mowa w lit. c), odbywa się za pomocą systemów informacyjnych, o których mowa w art. 11.

5.   Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa zwiększa zakres i skraca terminy oceny, o której mowa w ust. 4, jeżeli jest to niezbędne ze względu na zagrożenie dla bezpieczeństwa uczestników badania klinicznego.

6.   Jeżeli zwrócono się o udzielenie dodatkowych informacji zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. d) w kontekście oceny podejrzewanych niespodziewanych poważnych działań niepożądanych, a sponsor nie potwierdzi otrzymania wniosku o udzielenie informacji (i) w terminie wyznaczonym przez państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa lub (ii) w terminie 7 dni od wysłania wniosku, w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy, państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa powiadamia wszystkie państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców oraz zainteresowane państwa członkowskie zaangażowane w badanie kliniczne z wykorzystaniem substancji czynnej, aby rozważyły wprowadzenie środków naprawczych zgodnie z art. 77 rozporządzenia (UE) nr 536/2014.

7.   W przypadku gdy państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa uzna to za konieczne na podstawie swojej oceny lub swoich ocen, przekazuje państwom członkowskim pełniącym rolę sprawozdawców oraz zainteresowanym państwom członkowskim ogólne zalecenia dotyczące bezpieczeństwa substancji czynnej umożliwiające im wprowadzenie środków naprawczych i podjęcie innych działań w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem w odniesieniu do substancji czynnej.

1.   Przeprowadzając ocenę rocznych sprawozdań dotyczących bezpieczeństwa państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa:

2.   Państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa może zwiększyć zakres i skrócić terminy oceny, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest to niezbędne ze względu na zagrożenie dla bezpieczeństwa uczestników badania klinicznego. W ramach tej oceny państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa bierze pod uwagę status pozwolenia na dopuszczenie do obrotu badanego produktu leczniczego lub substancji czynnej, stan wiedzy na temat profilu bezpieczeństwa substancji czynnej oraz stopnia odstępstwa w stosowaniu substancji czynnej od standardowej praktyki klinicznej.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeżeli sponsor złoży jedno roczne sprawozdanie dotyczące bezpieczeństwa odnoszące się do pojedynczego badania klinicznego obejmującego kilka badanych produktów leczniczych zgodnie z art. 43 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 536/2014, to wspomniane roczne sprawozdanie dotyczące bezpieczeństwa jest oceniane przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w ramach tego konkretnego badania klinicznego. Na wniosek państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy państwa członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa substancji czynnych zawartych w tych badanych produktach leczniczych wspierają państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w tej ocenie. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedkłada ostateczne sprawozdanie z oceny w systemach informacyjnych, o których mowa w art. 11, oraz, w stosownych przypadkach, powiadamia o zastrzeżeniach co do bezpieczeństwa zainteresowane państwa członkowskie i każde właściwe państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa substancji czynnych wchodzących w skład odnośnych badanych produktów leczniczych.

1.   Jeżeli państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa zidentyfikuje zastrzeżenia co do bezpieczeństwa substancji czynnej wynikające ze źródeł innych niż przegląd i ocena, o których mowa w art. 6 i 7, może ono przedstawić państwom członkowskim pełniącym rolę sprawozdawców i zainteresowanym państwom członkowskim zalecenia dotyczące środków naprawczych i innych działań ograniczających ryzyko w ramach nadzoru nad bezpieczeństwem.

2.   W następstwie zalecenia wydanego zgodnie z art. 6 ust. 7, art. 7 ust. 1 lit. d) lub ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców z badań klinicznych, w których stosuje się daną substancję czynną, powinny koordynować działania, które należy podjąć w odniesieniu do tych badań klinicznych, wraz z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

3.   Zainteresowane państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie wprowadzić na swoim terytorium środki naprawcze i podjąć inne działania w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem w odniesieniu do substancji czynnej zgodnie z art. 77 rozporządzenia (UE) nr 536/2014.

1.   Państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców i zainteresowane państwa członkowskie:

2.   Państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców:

3.   Państwa członkowskie wspólnie opracowują wytyczne dotyczące dobrych praktyk, w których opisują szczegółowe procedury współpracy w zakresie bezpieczeństwa, w tym odpowiednie terminy i treść sprawozdań z oceny.

4.   Państwa członkowskie mogą koordynować i ułatwiać obserwację bezpieczeństwa substancji czynnej w ramach badań klinicznych oraz nadzór nad tym bezpieczeństwem.

1.   Jeżeli w ocenie bezpieczeństwa bierze udział kilka państw członkowskich przeprowadzających ocenę bezpieczeństwa, mogą one w drodze konsensusu wyznaczyć wiodące państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa.

2.   Wiodące państwo członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa odpowiada za koordynację ocen bezpieczeństwa danej substancji czynnej lub grupy farmakologicznej substancji czynnych, dokonywanych przez państwa członkowskie przeprowadzające ocenę bezpieczeństwa. Skoordynowana ocena bezpieczeństwa dokonywana przez kilka państw członkowskich przeprowadzających ocenę bezpieczeństwa musi przebiegać zgodnie ze standardowymi terminami przeglądu i oceny określonymi w art. 6 i 7.

1.   Agencja, pełniąc rolę podmiotu zarządzającego bazą danych EudraVigilance, systemem informacji o badaniach klinicznych oraz słownikiem produktów leczniczych UE, zapewnia systemy informacyjne służące wspieraniu współpracy w zakresie oceny bezpieczeństwa obejmujące funkcje przewidziane w ust. 3.

2.   Agencja, Komisja i państwa członkowskie regularnie, co najmniej raz w roku, przeprowadzają ocenę dostępnego wsparcia dla systemów informacyjnych, a ich ustalenia są należycie uwzględniane przy konserwacji i aktualizacji systemów informacyjnych, o których mowa w ust. 1.

3.   Opracowane funkcje:

4.   Dokumentacja z badania klinicznego, która jest istotna dla oceny bezpieczeństwa, jest udostępniana państwom członkowskim przeprowadzającym ocenę bezpieczeństwa, niezależnie od tego, czy są one zainteresowanymi państwami członkowskimi zaangażowanymi w to badanie kliniczne.

5.   Agencja wraz z państwami członkowskimi i Komisją opracowuje systemy informacyjne w celu zapewnienia wsparcia przy przeprowadzaniu procedury wyboru i ponownego wyboru państwa członkowskiego przeprowadzającego ocenę bezpieczeństwa, o której to procedurze jest mowa w art. 3 i 4, do końca okresu przejściowego określonego w art. 98 rozporządzenia (UE) nr 536/2014.

6.   Badania kliniczne z wykorzystaniem tej samej substancji czynnej identyfikuje się w systemach informacyjnych, o których mowa w ust. 1, na podstawie kodu substancji czynnych UE, o którym mowa w art. 81 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 536/2014.

1.   Krajowe punkty kontaktowe wyznaczone zgodnie z art. 83 rozporządzenia (UE) nr 536/2014 przekazują w ramach Grupy ds. Koordynacji Badań Klinicznych i Doradztwa wszelkie zastrzeżenia co do funkcjonowania skoordynowanych ocen bezpieczeństwa otrzymywane od wyznaczających je państw członkowskich, państw członkowskich przeprowadzających ocenę bezpieczeństwa lub od społeczeństwa.

2.   Grupa ds. Koordynacji Badań Klinicznych i Doradztwa w odpowiednim czasie bada zastrzeżenia co do funkcjonowania skoordynowanej oceny bezpieczeństwa i odnosi się do tych zastrzeżeń.