(1)

W art. 56 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 określono wymóg uzyskania zezwolenia na wprowadzanie do obrotu i stosowanie substancji wzbudzających szczególnie duże obawy wymienionych w załączniku XIV do tego rozporządzenia. Spełnienie tego wymogu stanowi w niektórych przypadkach znaczne obciążenie administracyjne dla przedsiębiorstw. W komunikacie z dnia 18 czerwca 2014 r.„Program sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT): aktualna sytuacja i perspektywa” (2) Komisja ogłosiła, że rozważa uproszczenie procedury udzielania zezwoleń w określonych przypadkach. Upraszczanie wniosków o kontynuację stosowania substancji wzbudzających szczególnie duże obawy do produkcji starszych części zamiennych wskazano jako jedno z działań w komunikacie Komisji z dnia 5 marca 2018 r.„Ogólne sprawozdanie Komisji dotyczące funkcjonowania rozporządzenia REACH i przeglądu niektórych elementów” (3).

(2)

W komunikacie Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r.„Zamknięcie obiegu – plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym” (4) stwierdza się, że przedłużenie cyklu życia produktów w drodze napraw zapobiega marnotrawstwu. W konkluzjach Rady z dnia 20 czerwca 2016 r. w sprawie wspomnianego planu działania (5) zwrócono się do Komisji o zbadanie, jakie inicjatywy można podjąć na szczeblu Unii na rzecz przedłużenia cyklu życia produktów, w szczególności poprzez propagowanie dostępności części zamiennych.

(3)

Aby uniknąć przedwczesnego skrócenia cyklu życia wyrobów lub produktów złożonych (6), które nie są już produkowane po datach ostatecznych, o których mowa w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, części zamienne oraz substancje i mieszaniny niezbędne do naprawy takich wyrobów lub produktów złożonych muszą być nadal udostępniane na rynku i stosowane. Jeżeli substancję wymienioną w załączniku XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 zastosowano do produkcji takich wyrobów lub produktów złożonych oraz jeżeli po dacie ostatecznej część zamienna nie może zostać wyprodukowana lub produkt nie może zostać naprawiony bez zastosowania tej substancji, wymogi dotyczące treści wniosku o udzielenie zezwolenia oraz sprawozdania z przeglądu zezwolenia na takie zastosowania powinny zostać doprecyzowane w celu uproszczenia takich wniosków o udzielenie zezwolenia.

(4)

Jeżeli chodzi o analizę substancji alternatywnych, o której mowa w art. 62 ust. 4 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, przedstawienie uzasadnienia wykazującego, że wyrób lub produkt złożony nie jest już produkowany po dacie ostatecznej, że nie może działać zgodnie z przeznaczeniem bez danej części zamiennej, zaś taka część zamienna nie może zostać wyprodukowana bez danej substancji, albo, że wyrobu lub produktu złożonego nie można naprawić bez zastosowania tej substancji – należy uznać za wystarczające do stwierdzenia, że odpowiednie substancje alternatywne nie są dostępne. Wspomniane przedstawienie uznaje się za uzasadnione, ponieważ zastosowanie tej substancji do produkcji takich części zamiennych lub do naprawy takich wyrobów lub produktów złożonych będzie stopniowo maleć, gdyż jej zamierzone zastosowanie dotyczy produktu, który nie jest już produkowany, a jednocześnie koszty zastąpienia związane z badaniami i rozwojem, testowaniem, kwalifikacjami i wprowadzeniem na skalę przemysłową ewentualnych substancji alternatywnych dla takich zastosowań będą prawdopodobnie wysokie, mając na uwadze wspomnianą spodziewaną tendencję spadkową.

(5)

Podobnie uzasadnienie wykazujące, że wyrób lub produkt złożony nie jest już produkowany po dacie ostatecznej, że nie może działać zgodnie z przeznaczeniem bez danej części zamiennej, zaś taka część zamienna nie może zostać wyprodukowana bez danej substancji, albo, że wyrobu lub produktu złożonego nie można naprawić bez zastosowania tej substancji, należy uznać za wystarczające, aby wykazać korzyści społeczno-ekonomiczne zastosowania tej substancji w analizie społeczno-ekonomicznej, o której mowa w art. 62 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Niedostępność części zamiennych lub niemożność naprawy bez tej substancji wyrobów lub produktów złożonych, które nie są już produkowane, prowadziłaby do przedwczesnego skrócenia cyklu życia tych wyrobów lub produktów złożonych przed upływem ich okresu użytkowania, a tym samym do ich przedwczesnego usunięcia, co prawdopodobnie spowodowałoby wysokie koszty po stronie podmiotów gospodarczych, konsumentów lub społeczeństwa. Ponadto oczekuje się zmniejszenia liczby zastosowań i ilości substancji stosowanej na potrzeby takich części zamiennych, co doprowadzi do zmniejszenia wpływu na zdrowie człowieka i środowisko związanego z narażeniem na działanie substancji stosowanej lub jej emisją. W związku z tym wnioskodawca powinien przedstawić w zwięzłej formie treść analizy społeczno-ekonomicznej, o której mowa w art. 62 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Pozostaje to bez uszczerbku dla uwzględnienia stwarzanego przez zastosowanie tej substancji ryzyka dla zdrowia człowieka lub dla środowiska oraz dla konieczności wykazania przez wnioskodawcę, że korzyści społeczno-ekonomiczne przewyższają to ryzyko.

(6)

Doprecyzowanie treści wniosków o udzielenie zezwolenia na stosowanie substancji do produkcji części zamiennych służących do naprawy lub do naprawy wyrobów i produktów złożonych, które nie są już produkowane, powinno zmniejszyć obciążenie pracą Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”) przy rozpatrywaniu wniosków o udzielenie zezwolenia w tych konkretnych przypadkach. Opłaty uiszczane za takie wnioski powinny być proporcjonalne do oczekiwanego w takich przypadkach obciążenia pracą Agencji, a zatem powinny być zmniejszone w porównaniu z opłatą uiszczaną za wnioski dotyczące innych zastosowań. Z tych samych względów należności mające zastosowanie do przeglądu zezwoleń udzielonych dla tych zastosowań powinny zostać obniżone w takim samym stopniu.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 340/2008 (7).

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,