1.   Budżet organu Unii na każdy rok budżetowy służy do prognozowania i zatwierdzania wszelkich dochodów i wydatków uznanych za niezbędne dla organu Unii. Obejmuje on dochody i wydatki organu Unii, w tym wydatki administracyjne.

2.   Budżet organu Unii obejmuje:

3.   Na środki zatwierdzone na rok budżetowy składają się:

4.   Dochód składający się z opłat i należności przeznacza się na określony cel jedynie w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, określonych w akcie założycielskim.

5.   Środki na zobowiązania pokrywają całkowity koszt zobowiązań prawnych zaciągniętych w roku budżetowym, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 2.

6.   Środki na płatności pokrywają płatności z tytułu zobowiązań prawnych zaciągniętych w roku budżetowym lub w poprzednich latach budżetowych.

7.   Ustępy 3 i 5 niniejszego artykułu nie stanowią przeszkody dla zaciągania zobowiązań globalnych ani też dla zaciągania zobowiązań budżetowych w rocznych ratach, jak przewidziano odpowiednio w art. 74 ust. 1 lit. b) oraz w art. 74 ust. 2.

1.   Umowy o przyznanie wkładu i umowy o udzielenie dotacji mogą być zawierane przez Komisję i organ Unii w drodze wyjątku, o ile spełnione są następujące warunki:

2.   Jeżeli umowy o przyznanie wkładu oraz umowy o udzielenie dotacji, o których mowa w ust. 1, a także umowy o gwarantowanym poziomie usług dotyczą usług oferowanych Komisji przez organ Unii, Komisja może zawrzeć z organem Unii ramową umowę o partnerstwie finansowym zgodnie z art. 130 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

3.   Wybierając organ Unii, Komisja powinna w należyty sposób uwzględnić opłacalność powierzenia przedmiotowych zadań.

4.   Jeżeli Komisja w drodze wyjątku zawrze z organem Unii umowę o przyznanie wkładu, do organu Unii zastosowanie mają – w odniesieniu do środków przydzielonych na przedmiotową umowę – przepisy mające zastosowanie do zarządzania pośredniego, określone w tytułach V i VI rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, nie mają zaś zastosowania art. 105 i 106 tego rozporządzenia.

5.   Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny być uwzględnione w jednolitym dokumencie programowym organu Unii, o którym mowa w art. 32, jedynie do celów informacyjnych. Informacje na temat umów, o których mowa w ust. 2, znajdują się w skonsolidowanym rocznym sprawozdaniu z działalności, o którym mowa w art. 48.

6.   Przed podpisaniem jakiejkolwiek umowy, o której mowa w ust. 2, urzędnik zatwierdzający informuje zarząd.

1.   Wszystkie dochody i wydatki zapisuje się w odpowiedniej linii budżetowej w budżecie organu Unii.

2.   Nie można zaciągać żadnych zobowiązań ani zatwierdzać żadnych wydatków przekraczających poziom środków zatwierdzonych w budżecie organu Unii.

3.   Środki mogą zostać zapisane w budżecie organu Unii tylko wówczas, jeżeli są przeznaczone na pozycję wydatków uznaną za niezbędną.

4.   Odsetki narosłe od płatności zaliczkowych wypłaconych z budżetu organu Unii nie są należne organowi Unii, chyba że umowy o przyznanie wkładu, o których mowa w art. 7, stanowią inaczej.

1.   Dochód organu Unii za dany rok budżetowy, zgodnie z art. 6, zapisuje się w księgach rachunkowych na ten rok budżetowy na podstawie kwot pobranych w ciągu tego roku budżetowego.

2.   Dochód organu Unii stanowi podstawę równoważnych środków na płatności.

3.   Zobowiązania zapisuje się w księgach rachunkowych na dany rok budżetowy na podstawie zobowiązań prawnych zaciągniętych do dnia 31 grudnia tego roku. Globalne zobowiązania budżetowe, o których mowa w art. 74 ust. 1 lit. b), zapisuje się jednak w księgach rachunkowych na dany rok budżetowy na podstawie zobowiązań budżetowych zaciągniętych do dnia 31 grudnia tego roku.

4.   Płatności zapisuje się w księgach rachunkowych na dany rok budżetowy na podstawie płatności dokonanych przez księgowego do dnia 31 grudnia tego roku.

5.   Jeżeli w akcie założycielskim zapisano, że wyraźnie określone zadania są finansowane oddzielnie, lub jeżeli organ Unii wdraża umowy zawarte zgodnie z art. 7, organ Unii prowadzi specjalne linie budżetowe dotyczące operacji po stronie dochodów i wydatków. Organ Unii wyraźnie identyfikuje każdą grupę zadań w ramach programowania w zakresie zasobów, zawartego w jednolitym dokumencie programowym sporządzonym na podstawie art. 32.

1.   Ze środków zapisanych w budżecie organu Unii można zaciągać zobowiązania ze skutkiem od dnia 1 stycznia, gdy tylko budżet organu Unii zostanie ostatecznie przyjęty.

2.   Począwszy od dnia 15 października roku budżetowego, rutynowe wydatki administracyjne mogą być realizowane z góry ze środków przewidzianych na kolejny rok budżetowy, pod warunkiem że wydatki te zostały zatwierdzone w ostatnim należycie przyjętym budżecie organu Unii, oraz jedynie do maksymalnej kwoty wynoszącej jedną czwartą środków, odnośnie do których zarząd podjął decyzję w obrębie odpowiedniej linii budżetowej dla bieżącego roku budżetowego.

1.   Środki niewykorzystane na koniec roku budżetowego, na który zostały zapisane, zostają anulowane, chyba że zostają przeniesione zgodnie z ust. 2 i 4.

2.   Następujące środki mogą być przenoszone w drodze decyzji podjętej na podstawie ust. 3, jednak wyłącznie na kolejny rok budżetowy:

3.   Zarząd lub – w przypadkach, gdy dopuszcza to akt założycielski – rada wykonawcza podejmuje do dnia 15 lutego kolejnego roku budżetowego decyzję dotyczącą przeniesień, o których mowa w ust. 2.

4.   Środki przenosi się automatycznie w odniesieniu do:

5.   Nie przenosi się środków przeznaczonych na wydatki na personel. Na użytek niniejszego artykułu wydatki na personel obejmują wynagrodzenia i dodatki dla pracowników organów Unii podlegających przepisom regulaminu pracowniczego.

6.   Środki niezróżnicowane, z których zaciągnięto zobowiązania prawne do końca roku budżetowego, wypłaca się do końca kolejnego roku budżetowego.

1.   Środki na zobowiązania i środki niezróżnicowane, o których mowa w art. 12 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), można przenosić tylko wtedy, gdy zobowiązań nie można było zaciągnąć przed dniem 31 grudnia roku budżetowego z przyczyn, których nie można przypisać urzędnikowi zatwierdzającemu, oraz jeśli etapy przygotowawcze są wystarczająco zaawansowane, aby w sposób racjonalny można było oczekiwać, że zobowiązanie zostanie zaciągnięte nie później niż do dnia 31 marca kolejnego roku budżetowego lub, w przypadku przedsięwzięć z zakresu nieruchomości, do dnia 31 grudnia kolejnego roku budżetowego.

2.   Środki przeniesione zgodnie z art. 12 ust. 2 lit. a), z których do dnia 31 marca kolejnego roku budżetowego, a w przypadku kwot dotyczących przedsięwzięć z zakresu nieruchomości – do dnia 31 grudnia kolejnego roku, nie zaciągnięto zobowiązań, zostają automatycznie anulowane.

3.   Środki przeniesione, które zostały anulowane, są wykazywane w księgach rachunkowych.

1.   Jeżeli zobowiązania budżetowe są umarzane w którymkolwiek roku budżetowym następującym po roku, w którym zostały one dokonane, w wyniku całkowitego lub częściowego niewykonania działań, na które zostały przeznaczone, środki odpowiadające takim umorzeniom zostają anulowane.

2.   Niniejszy artykuł nie jest stosowany do zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 20 ust. 2.

1.   Jeżeli budżet organu Unii nie zostanie ostatecznie przyjęty na początku roku budżetowego, zastosowanie mają przepisy określone w ust. 2–6.

2.   Zobowiązania można zaciągać w poszczególnych rozdziałach do maksymalnej wysokości jednej czwartej całkowitej kwoty środków zatwierdzonych w odnośnym rozdziale budżetu organu Unii na poprzedni rok budżetowy oraz jednej dwunastej dla każdego upływającego miesiąca.

Nie można przekroczyć limitu środków przewidzianych w preliminarzu dochodów i wydatków.

Płatności można dokonywać miesięcznie w poszczególnych rozdziałach do maksymalnej wysokości jednej dwunastej kwoty środków zatwierdzonych w odnośnym rozdziale budżetu organu Unii na poprzedni rok budżetowy. Suma ta nie może jednak przekraczać jednej dwunastej kwoty środków przewidzianych w odpowiednim rozdziale preliminarza dochodów i wydatków.

3.   Przez środki zatwierdzone w odpowiednim rozdziale budżetu organu Unii na poprzedni rok budżetowy, o których mowa w ust. 2, rozumie się środki przyjęte w głosowaniu nad budżetem organu Unii, w tym nad budżetami korygującymi, po skorygowaniu o przesunięcia dokonane w tym roku budżetowym.

4.   Jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia ciągłości działania organu Unii oraz zaspokojenia potrzeb w zakresie zarządzania, zarząd może, na wniosek dyrektora, zatwierdzić wydatki przekraczające jedną dwunastą kwoty środków tymczasowych, ale – z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków – nieprzekraczające ogółem czterech dwunastych kwoty środków tymczasowych, zarówno w odniesieniu do zobowiązań, jak i płatności, wykraczające poza środki udostępnione automatycznie zgodnie z ust. 2.

Dodatkowe dwunaste części są zatwierdzane w całości i są niepodzielne.

5.   Jeżeli w danym rozdziale zatwierdzenie czterech dwunastych części środków tymczasowych zgodnie z ust. 4 nie wystarcza do pokrycia wydatków niezbędnych do zapobieżenia przerwaniu ciągłości działalności organu Unii w obszarze objętym tym rozdziałem, to w drodze wyjątku zarząd może, na wniosek dyrektora, zatwierdzić przekroczenie kwoty środków zapisanych w odpowiednim rozdziale budżetu organu Unii na poprzedni rok budżetowy. W żadnym wypadku nie przekracza się jednak łącznej kwoty środków dostępnych w budżecie organu Unii na poprzedni rok budżetowy lub w projekcie preliminarza dochodów i wydatków.

1.   Dochody i środki na płatności znajdują się w równowadze.

2.   Środki na zobowiązania nie mogą przekraczać kwoty wkładu Unii, powiększonej o dochód własny i wszelkie inne dochody, o których mowa w art. 6.

3.   W przypadku organów, na których dochody składają się opłaty i należności stanowiące dodatek do wkładu finansowego Unii, opłaty powinny zostać ustalone na takim poziomie, który pozwala na uniknięcie gromadzenia znacznych nadwyżek. W przypadku powtarzającego się znacznego pozytywnego lub negatywnego wyniku budżetowego w rozumieniu art. 99, poziom opłat i należności należy poddać przeglądowi.

4.   Organ Unii nie zaciąga pożyczek w ramach swojego budżetu.

5.   Wkład finansowy Unii dla organu Unii stanowi w jego budżecie wkład równoważący i może zostać podzielony na kilka płatności.

6.   Organ Unii stosuje rygorystyczne zasady zarządzania środkami pieniężnymi z należytym uwzględnieniem dochodów przeznaczonych na określony cel, tak by jego salda środków pieniężnych były ograniczone do należycie uzasadnionych potrzeb. Wraz z wnioskami o płatności przedkłada szczegółowe i uaktualnione prognozy swojego rzeczywistego zapotrzebowania na środki pieniężne w ciągu roku, w tym informacje na temat dochodów przeznaczonych na określony cel.

1.   Jeżeli wynik budżetowy w rozumieniu art. 99 jest pozytywny, kwota ta jest zwracana Komisji do wysokości kwoty wkładu wypłaconego w ciągu tego roku. Część wyniku budżetowego przekraczającą kwotę wkładu finansowego Unii wypłaconego podczas roku budżetowego zapisuje się w budżecie organu Unii na następny rok budżetowy jako dochód.

Pierwszy akapit ma również zastosowanie w przypadku, gdy dochód organu Unii składa się z opłat i należności stanowiących dodatek do wkładu finansowego Unii.

Różnica między wkładem zapisanym w budżecie oraz wypłaconym organowi Unii zostaje anulowana.

2.   W wyjątkowych przypadkach, jeżeli akt założycielski stanowi, że dochody pochodzące z opłat i należności przeznaczone są na sfinansowanie konkretnych pozycji wydatków, organ Unii może przenieść saldo opłat i należności jako dochody przeznaczone na określony cel z przeznaczeniem na działania związane ze świadczeniem usług, za które należne są te opłaty.

3.   Jeżeli wynik budżetowy w rozumieniu art. 99 jest negatywny, jest on zapisywany w budżecie organu Unii na następny rok budżetowy jako środki na płatności lub, w stosownych przypadkach, jako kompensata na poczet pozytywnego wyniku budżetowego organu Unii w następnych latach budżetowych.

Jeżeli opłaty i należności stanowią dochody przeznaczone na określony cel, negatywny wynik związany z tym dochodem przeznaczonym na określony cel może zostać zrównoważony zakumulowaną nadwyżką z lat poprzednich, o ile jest ona dostępna.

4.   Dochody lub środki na płatności zapisuje się w budżecie organu Unii podczas procedury budżetowej poprzez zastosowanie procedury listu w sprawie poprawek określonej w art. 42 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 lub, jeżeli wykonanie budżetu organu Unii jest w trakcie realizacji, za pośrednictwem budżetu korygującego.

Organ Unii przedstawia szacunki dotyczące wyniku budżetowego z roku N-1 nie później niż do dnia 31 stycznia roku N. Komisja należycie uwzględnia te informacje, dokonując oceny potrzeb finansowych organu Unii na rok N+1.

1.   Budżet jest opracowywany i wykonywany w euro, i rozliczenia przedstawiane są w euro. Na potrzeby przepływów pieniężnych, o których mowa w art. 49, do przeprowadzania operacji w innych walutach upoważnieni są księgowy i, w przypadku rachunków zaliczkowych, administratorzy rachunków zaliczkowych, oraz – na użytek zarządzania administracyjnego organu Unii – właściwy urzędnik zatwierdzający.

2.   Nie naruszając przepisów szczegółowych określonych w zasadach sektorowych lub w konkretnych umowach, umowach o udzielenie dotacji, umowach o przyznanie wkładu i umowach w sprawie finansowania, przeliczenia dokonuje właściwy urzędnik zatwierdzający według dziennego kursu wymiany euro, publikowanego w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej w dniu, w którym departament zatwierdzający wystawił zlecenie płatnicze lub nakaz odzyskania środków.

W przypadku gdy taki dzienny kurs nie został opublikowany, właściwy urzędnik zatwierdzający stosuje kurs, o którym mowa w ust. 3.

3.   Do celów związanych z prowadzeniem kont, o których mowa w art. 82, 83 i 84 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, dokonywanie przeliczeń między euro a inną walutą odbywa się według miesięcznego księgowego kursu wymiany euro. Taki kurs księgowy ustalany jest przez księgowego Komisji przy wykorzystaniu wszelkich źródeł informacji, jakie uznaje się za wiarygodne, na podstawie kursu wymiany obowiązującego w przedostatnim dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, dla którego ustala się kurs.

4.   Przeliczeń walutowych dokonuje się w taki sposób, aby uniknąć wywierania znaczącego wpływu na poziom współfinansowania przez Unię lub szkodliwego wpływu na budżet. W stosownych przypadkach kurs wymiany między euro a innymi walutami może być obliczany z zastosowaniem średniego dziennego kursu wymiany w danym okresie.

1.   Zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel oraz wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel wykorzystuje się na finansowanie szczególnych pozycji wydatków.

2.   Zewnętrznymi dochodami przeznaczonymi na określony cel są:

3.   Wewnętrznymi dochodami przeznaczonymi na określony cel są:

4.   Dochody przeznaczone na określony cel są przenoszone i przesuwane zgodnie z przepisami art. 12 ust. 4 lit. a) i b) oraz art. 27.

5.   Nie naruszając przepisów ust. 2 lit. f), w odpowiednim akcie założycielskim można również przypisać przewidziane w nim dochody do określonych pozycji wydatków. Takie dochody stanowią wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, chyba że akt założycielski stanowi inaczej.

6.   Wszystkie pozycje dochodów w rozumieniu ust. 2 lit. a)–c) oraz ust. 3 lit. a)–c) pokrywają wszystkie bezpośrednie i pośrednie wydatki poniesione w związku z daną działalnością lub celem.

7.   Budżet organu Unii zawiera linie uwzględniające zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel i wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel oraz, wszędzie gdzie to możliwe, wskazuje ich kwotę.

Dochody przeznaczone na określony cel mogą zostać uwzględnione w preliminarzu wydatków i dochodów tylko w takiej wysokości, jaka jest pewna w dniu przyjmowania preliminarza.

1.   Struktura mająca na celu uwzględnienie w budżecie organu Unii dochodów przeznaczonych na określony cel obejmuje:

W przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), stosuje się zapis symboliczny „pro memoria”, a w uwagach podaje się do wiadomości informację o szacowanych dochodach.

2.   Środki odpowiadające dochodom przeznaczonym na określony cel udostępnia się automatycznie, zarówno jako środki na zobowiązania, jak i środki na płatności, jeżeli organ Unii otrzymał dochody.

3.   Na zasadzie wyjątku od ust. 2 w sytuacji, w której dochód przeznaczony na określony cel pochodzi z wdrożenia umowy o przyznanie wkładu zawartej na podstawie art. 7, łączna kwota środków na zobowiązania może zostać udostępniona po wejściu w życie przedmiotowej umowy, pod warunkiem że akt podstawowy w odniesieniu do funduszy przekazanych organowi Unii przewiduje możliwość skorzystania z rocznych rat.

1.   Dyrektor może przyjąć każdą darowiznę na rzecz organu Unii, taką jak dochody z fundacji, subwencje, dary i zapisy na cele dobroczynne.

2.   Przyjęcie darowizny o wartości nie mniejszej niż 50 000 EUR, które pociąga za sobą obciążenia finansowe lub inny rodzaj zobowiązania, w tym koszty następcze, przekraczające 10 % wartości darowizny, wymaga wcześniejszego uzyskania zgody zarządu lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rady wykonawczej. Zarząd lub rada wykonawcza, odpowiednio, podejmuje decyzję w ciągu dwóch miesięcy od dnia, w którym przekazano wniosek o wydanie zgody. Jeżeli zarząd lub – o ile taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza nie podejmie decyzji podczas tego okresu, darowiznę uznaje się za przyjętą.

3.   Na wniosek zarządu lub – w przypadkach, gdy dopuszcza to akt założycielski – rady wykonawczej dyrektor analizuje, szacuje i w należyty sposób wyjaśnia obciążenia finansowe, w tym koszty następcze, a także wszelkie inne zobowiązania, o których mowa w ust. 1, z którymi wiąże się przyjęcie darowizny.

1.   Środki przeznaczane są na określone cele według tytułów i rozdziałów. Rozdziały dzielą się następnie na artykuły i linie.

2.   W budżecie organu Unii środki mogą być przekazywane jedynie do tych linii, w odniesieniu do których budżet organu Unii dysponuje zatwierdzonymi środkami lub które są oznaczone zapisem symbolicznym „pro memoria”.

3.   Limity, o których mowa w art. 26, są obliczane w momencie złożenia wniosku o przesunięcie, z odniesieniem do środków zapewnionych w budżecie organu Unii, z uwzględnieniem budżetów korygujących.

4.   Kwota, która ma być uwzględniona do celów obliczenia limitów, o których mowa w art. 26, jest sumą przesunięć, jakie mają być dokonane w linii, z której dokonywane są przesunięcia, po skorygowaniu o wcześniej dokonane przesunięcia.

1.   Dyrektor może dokonywać przesunięć środków:

2.   Powyżej limitu, o którym mowa w ust. 1, dyrektor może zaproponować zarządowi lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – radzie wykonawczej, przesunięcie środków między tytułami. Zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza ma dwa tygodnie na wyrażenie sprzeciwu wobec proponowanych przesunięć. Po tym terminie proponowane przesunięcia uznaje się za przyjęte.

3.   Propozycjom dotyczącym przesunięć oraz przesunięciom dokonywanym na podstawie ust. 1 i 2 towarzyszą odpowiednie i szczegółowe dokumenty uzupełniające, wykazujące wykorzystanie środków i preliminarz zapotrzebowania na środki do końca roku budżetowego, zarówno w odniesieniu do pozycji, do których środki mają zostać przesunięte, jak i tych, z których środki są przesuwane.

4.   Urzędnik zatwierdzający w jak najkrótszym terminie informuje zarząd o wszystkich dokonanych przesunięciach. Urzędnik zatwierdzający informuje Parlament Europejski oraz Radę o wszystkich przesunięciach dokonanych na mocy ust. 2.

1.   Środki wykorzystuje się zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, w związku z czym wykonuje się je zgodnie z następującymi zasadami:

2.   Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami wykorzystanie środków skupia się na wykonaniu, w związku z czym:

3.   W stosownych przypadkach definiuje się skonkretyzowane, mierzalne, osiągalne, odpowiednie i terminowe cele, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz odpowiednie, przyjęte, wiarygodne, proste i solidne wskaźniki. Wskaźniki wykorzystywane do monitorowania osiąganych celów obejmują wszystkie sektory. Dyrektor co roku przekazuje zarządowi odpowiednie informacje. Są one uwzględnianie w jednolitym dokumencie programowym, o którym mowa w art. 32.

4.   Organ Unii przeprowadza analizę porównawczą, o której mowa w art. 38 niniejszego rozporządzenia.

Analiza porównawcza obejmuje:

Podczas przeprowadzania analizy porównawczej, o której mowa w akapicie pierwszym i drugim, organ Unii dokonuje niezbędnych uzgodnień w celu uniknięcia konfliktu interesów.

1.   Programy i działania, które wiążą się ze znaczącymi wydatkami, są objęte ocenami ex ante oraz ocenami retrospektywnymi („oceny”), które są proporcjonalne do celów i wydatków.

2.   Oceny ex ante wykorzystywane przy przygotowaniu programów i działań opierają się na dowodach, o ile są one dostępne, dotyczących wykonania programów lub działań, których dotyczą; w ocenach tych wskazuje się i analizuje właściwe kwestie, wartość dodaną zaangażowania Unii, cele, spodziewane skutki różnych wariantów oraz zasady monitorowania i oceny.

3.   W ocenie retrospektywnej ocenia się wykonanie programu lub działania, w tym również takie aspekty, jak skuteczność, efektywność, spójność, znaczenie oraz unijna wartość dodana. Oceny retrospektywne opierają się na informacjach pozyskanych w ramach działań monitoringowych i wskaźnikach ustalonych dla danego działania. Oceny te przeprowadzane są okresowo i w odpowiednim czasie, aby możliwe było uwzględnienie ustaleń w ocenach ex ante lub ocenach skutków, które wykorzystuje się przy przygotowaniu związanych z nimi programów i działań.

4.   Dyrektor przygotowuje plan działania w celu uwzględnienia wniosków z ocen, o których mowa w ust. 3, i składa Komisji sprawozdanie z postępów w skonsolidowanym rocznym sprawozdaniu z działalności, o którym mowa w art. 48. Ponadto składa on regularne sprawozdania zarządowi.

5.   Zarząd kontroluje wykonanie planu działania, o którym mowa w ust. 4.

1.   Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami budżet organu Unii wykonuje się przy zapewnieniu skutecznej i wydajnej kontroli wewnętrznej.

2.   Do celów wykonania budżetu organu Unii kontrolę wewnętrzną stosuje się na wszystkich szczeblach zarządzania i planuje tak, aby zapewniła wystarczającą pewność co do osiągnięcia następujących celów:

3.   Skuteczna kontrola wewnętrzna opiera się na najlepszych praktykach międzynarodowych oraz na ramach kontroli wewnętrznej określonych przez Komisję na potrzeby jej własnych służb i obejmuje w szczególności następujące elementy:

4.   Efektywna kontrola wewnętrzna opiera się na następujących elementach:

5.   W przypadkach, w których organ Unii utrzymuje biura oddalone od siedziby głównej, system kontroli wewnętrznej jest zaplanowany tak, aby ograniczać konkretne ryzyko działalności tych zdecentralizowanych biur.

1.   Budżet organu Unii uchwala się i wykonuje, a sprawozdania roczne prezentuje zgodnie z zasadą przejrzystości.

2.   Streszczenie budżetu organu Unii i budżetów korygujących organu Unii, w ostatecznie przyjętych wersjach, publikowane jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w ciągu trzech miesięcy od dnia ich przyjęcia.

W streszczeniu zamieszcza się zbiorcze liczby dla każdego tytułu budżetu organu Unii, plan zatrudnienia oraz szacowaną liczbę pracowników kontraktowych wyrażoną jako ekwiwalenty pełnego czasu pracy, na które w budżecie zapisano odpowiednie środki, oraz oddelegowanych ekspertów krajowych. Podaje się także odpowiednie informacje za poprzedni rok budżetowy.

3.   Budżet organu Unii uwzględniający plan zatrudnienia oraz wszelkie budżety korygujące organu Unii, w ostatecznie przyjętych wersjach, wraz ze wskazaniem liczby pracowników kontraktowych wyrażonej w ekwiwalentach pełnego czasu pracy, na których przewiduje się środki w budżecie, oraz oddelegowanych ekspertów krajowych, jest przekazywany do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady, Trybunału Obrachunkowego i Komisji oraz publikowany na stronie internetowej danego organu Unii w ciągu czterech tygodni od jego przyjęcia.

4.   Organ Unii udostępnia na swojej stronie internetowej, najpóźniej do dnia 30 czerwca roku następującego po roku budżetowym, w którym z tych środków zaciągnięto zobowiązania prawne, informacje o beneficjentach środków pochodzących z jego budżetu, w tym ekspertach, z którymi zawarto umowy na podstawie art. 93 niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 38 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, zgodnie z jednolitym wzorem. Informacje publikuje się w sposób łatwo dostępny, przejrzysty i wyczerpujący. Informacje te są udostępniane z należytym przestrzeganiem wymogów poufności i bezpieczeństwa, w szczególności w zakresie wymogów ochrony danych osobowych, ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2018/1725.

1.   Zgodnie z art. 40 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 organ Unii do dnia 31 stycznia każdego roku przesyła Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projekt jednolitego dokumentu programowego zatwierdzonego przez zarząd, zawierającego:

Strategie, o których mowa w akapicie pierwszym, są poddawane corocznej ocenie i w razie potrzeby aktualizowane.

Jednolity dokument programowy sporządza się z uwzględnieniem wytycznych określonych przez Komisję.

2.   W wieloletnim programie prac określa się ogólne programowanie strategiczne na lata N+1 – N+3, w tym cele, oczekiwane wyniki oraz wskaźniki wykonania, które pozwalają na monitorowanie osiąganych celów i wyników.

To ogólne programowanie strategiczne wykazuje także orientacyjne zasoby finansowe i ludzkie, jakie uznaje się za niezbędne do osiągnięcia wyznaczonych celów – w rozbiciu na poszczególne działania, a także przedstawia wkład organu Unii w realizację priorytetów politycznych UE.

To programowanie strategiczne będzie w stosownych przypadkach aktualizowane, w szczególności w celu uwzględnienia wyników całościowych ocen, o których mowa w akcie założycielskim.

3.   W rocznym programie prac określa się na rok N+1:

W programie tym wskazuje się wyraźnie, które zadania organu Unii zostały dodane, zmienione lub usunięte w porównaniu z rocznym programem prac przyjętym na poprzedni rok budżetowy. Wyniki oceny są przywoływane jako podstawy merytoryczne uzasadniające ewentualne zwiększenie lub zmniejszenie proponowanego budżetu organu Unii w porównaniu z budżetem przyjętym na poprzedni rok budżetowy.

Roczny program prac jest spójny z wieloletnim programem, o którym mowa w ust. 2.

Wszelkie istotne zmiany rocznego programu prac przyjmuje się w drodze tej samej procedury, którą zastosowano w odniesieniu do początkowego programu prac, zgodnie z postanowieniami aktu założycielskiego.

Zarząd może przekazać uprawnienia do dokonywania nieznacznych zmian w rocznym programie prac urzędnikowi zatwierdzającemu organu Unii.

4.   Preliminarz dochodów i wydatków organu Unii, wspierany przez ogólne wytyczne stanowiące podstawę tego preliminarza, obejmuje:

taka sama informacja jest przekazywana w odniesieniu do liczby pracowników kontraktowych i oddelegowanych ekspertów krajowych, wyrażanej w ekwiwalentach pełnego czasu pracy.

5.   Programowanie w zakresie zasobów obejmuje jakościowe i ilościowe informacje dotyczące zasobów ludzkich oraz kwestii budżetowych w celach sprawozdawczości, a w szczególności:

Dokument programowy dotyczący zasobów jest aktualizowany co roku.

6.   Informacje na temat polityki w zakresie nieruchomości organu Unii obejmują:

7.   Komisja przesyła organowi Unii swoją opinię na temat projektu jednolitego dokumentu programowego organowi Unii jak najszybciej, a w żadnym razie nie później niż dnia 1 lipca roku N.

Jeżeli organ Unii nie uwzględni w pełni opinii Komisji, ma on obowiązek przedstawić Komisji odpowiednie wyjaśnienia.

8.   Ostateczna wersja jednolitego dokumentu programowego jest przyjmowana przez zarząd.

9.   Organ Unii przesyła Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wszelkie zaktualizowane na późniejszym etapie wersje jednolitego dokumentu programowego, zwłaszcza te zaktualizowane w celu uwzględnienia opinii Komisji oraz wyników corocznej procedury budżetowej.

1.   Budżet organu Unii jest uchwalany zgodnie z przepisami aktu założycielskiego.

2.   W ramach procedury przyjmowania budżetu Komisja przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie preliminarz organu Unii i proponuje określoną kwotę wkładu dla organu Unii oraz liczbę pracowników, jaką uznaje za potrzebną organowi Unii.

Komisja dostarcza projekt planu zatrudnienia organów Unii oraz szacunkową liczbę pracowników kontraktowych i oddelegowanych ekspertów krajowych wyrażoną w ekwiwalentach pełnego czasu pracy, w odniesieniu do której wniesiono o środki, niezwłocznie po uchwaleniu projektu budżetu przez Komisję.

3.   Parlament Europejski oraz Rada przyjmują plan zatrudnienia organu Unii oraz wszelkie późniejsze zmiany do niego zgodnie z art. 34.

4.   Po przyjęciu projektu budżetu przez Komisję zarząd przyjmuje jednolity dokument programowy. Staje się on dokumentem w wersji ostatecznej po ostatecznym przyjęciu budżetu Unii, określającym wysokość wkładu i plan zatrudnienia. W razie potrzeby odpowiednio dostosowuje się budżet organu Unii i jego plan zatrudnienia.

5.   W chwili składania wniosku w sprawie powierzenia nowych zadań organowi Unii, Komisja – bez uszczerbku dla procedur legislacyjnych w odniesieniu do zmian aktu założycielskiego – przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne informacje w celu oceny wpływu nowych zadań na zasoby organu Unii, aby w stosownych przypadkach dokonać przeglądu poziomu jego finansowania oraz zatrudnienia.

1.   Plan zatrudnienia, o którym mowa w art. 32 ust. 4, obejmuje – uwzględniając liczbę stanowisk zatwierdzonych na dany rok budżetowy – liczbę stanowisk zatwierdzonych na poprzedni rok, jak również liczbę stanowisk rzeczywiście obsadzonych. Stanowi to bezwzględny limit dla organu Unii. Poza ustalonym limitem nie można zatrudniać dodatkowego personelu.

Z wyjątkiem stopni AD 16, AD 15, AD 14 i AD 13 zarząd może jednak zmienić plan zatrudnienia o maksymalnie 10 % zatwierdzonych stanowisk pod następującymi warunkami:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 akapit drugi, skutki zatrudnienia w niepełnym wymiarze godzin zatwierdzonego przez organ powołujący zgodnie z regulaminem pracowniczym mogą być kompensowane zatrudnieniem dodatkowego personelu. W przypadku gdy pracownik wnosi o cofnięcie zgody na pracę w niepełnym wymiarze godzin przed upływem przyznanego terminu, organ Unii bezzwłocznie wprowadza odpowiednie środki, aby zapewnić przestrzeganie limitu określonego w ust. 1 akapit drugi lit. b).

1.   Funkcję urzędnika zatwierdzającego pełni dyrektor. Wykonuje on dochody i wydatki budżetowe zgodnie z przepisami finansowymi organu Unii oraz zasadą należytego zarządzania finansami, na własną odpowiedzialność i w granicach zatwierdzonych środków.

2.   Bez uszczerbku dla obowiązków urzędnika zatwierdzającego w zakresie zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz ich wykrywania, organ Unii uczestniczy w działaniach Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym.

1.   Dyrektor może delegować swoje uprawnienia do wykonywania budżetu na personel organu Unii objęty regulaminem pracowniczym, zgodnie z warunkami ustanowionymi w przepisach finansowych organu Unii przyjętymi przez zarząd. Osoby upoważnione mogą działać jedynie w granicach wyraźnie przyznanych im kompetencji.

2.   Osoba upoważniona może subdelegować swoje kompetencje po uzyskaniu wyraźnej zgody dyrektora.

1.   Wszystkim podmiotom upoważnionym do działań finansowych w rozumieniu rozdziału 3 niniejszego tytułu oraz wszystkim innym osobom, w tym członkom zarządu, uczestniczącym w wykonywaniu budżetu oraz zarządzaniu budżetem, w tym w działaniach przygotowawczych, a także w audycie lub kontroli budżetu, zakazuje się podejmowania jakichkolwiek działań, które mogą spowodować powstanie konfliktu ich interesów z interesami organu Unii. Podmioty te muszą również podejmować odpowiednie środki, aby zapobiegać powstaniu konfliktu interesów w ramach funkcji wchodzących w zakres ich odpowiedzialności, oraz aby zareagować na sytuacje, które obiektywnie można postrzegać jako konflikt interesów.

W przypadku konfliktu interesów dana osoba przekazuje sprawę właściwemu organowi. Właściwy organ potwierdza na piśmie, czy stwierdzono istnienie konfliktu interesów. W takim przypadku właściwy organ zapewnia, aby dana osoba zaprzestała wszelkich działań w tej sprawie. Właściwy organ podejmuje dalsze stosowne działania.

2.   Do celów ust. 1 konflikt interesów istnieje wówczas, gdy bezstronne i obiektywne pełnienie funkcji podmiotu upoważnionego do działań finansowych lub innej osoby, o których mowa w ust. 1, jest zagrożone z uwagi na względy rodzinne, emocjonalne, sympatie polityczne lub przynależność państwową, interes gospodarczy lub jakiekolwiek inne bezpośrednie lub pośrednie interesy osobiste.

3.   Właściwym organem, o którym mowa w ust. 1, jest dyrektor. Jeżeli pracownikiem, którego dotyczy konflikt interesów, jest dyrektor, właściwym organem jest zarząd, lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza. W przypadku konfliktu interesów obejmującego członka zarządu właściwym organem jest zarząd, z wyjątkiem członka zarządu, którego dotyczy konflikt interesów.

4.   Organ Unii przyjmuje zasady dotyczące zapobiegania konfliktowi interesów i zarządzania nim oraz co roku publikuje na swojej stronie internetowej deklarację interesów członków zarządu.

1.   Budżet organu Unii wykonywany jest przez dyrektora poprzez departamenty mu podlegające.

2.   Aby ułatwić wykonywanie swoich środków, organy Unii mogą zawierać umowy o gwarantowanym poziomie usług, jak określono w art. 59 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

3.   Zadania związane ze specjalistyczną wiedzą techniczną oraz zadania administracyjne, przygotowawcze lub pomocnicze niewiążące się ze sprawowaniem władzy publicznej ani z korzystaniem ze swobody decyzyjnej mogą zostać powierzone, na podstawie umowy, podmiotom zewnętrznym sektora prywatnego, jeżeli zostanie to uznane za niezbędne.

1.   Urzędnik zatwierdzający jest odpowiedzialny za wykonanie dochodów i wydatków zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, w tym również poprzez zapewnienie sprawozdawczości dotyczącej wykonania, oraz za zapewnienie przestrzegania wymogów zgodności z prawem i prawidłowości oraz równego traktowania odbiorców środków finansowych UE.

2.   Urzędnik zatwierdzający wprowadza strukturę organizacyjną i systemy kontroli wewnętrznej odpowiednie do wykonywanych przez niego obowiązków, zgodnie z minimalnymi normami przyjętymi przez zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – radę wykonawczą na podstawie ram kontroli wewnętrznej ustanowionych przez Komisję dla jej służb oraz z należytym uwzględnieniem ryzyka związanego ze środowiskiem zarządzania – w tym, w razie potrzeby, ryzyka związanego z podmiotami zdecentralizowanymi – i charakteru finansowanych działań.

Ustanowienie takiej struktury i takich systemów opiera się na kompleksowej analizie ryzyka uwzględniającej ich opłacalność oraz aspekty dotyczące wykonania.

Urzędnik zatwierdzający ustanawia w ramach swoich służb funkcję zapewniającą wiedzę fachową i doradztwo, wspomagającą go w zakresie kontroli ryzyka związanego z jego działalnością.

3.   W celu wykonania wydatków urzędnik zatwierdzający zaciąga zobowiązania budżetowe i prawne, poświadcza zasadność wydatków, zatwierdza płatności i podejmuje działania wstępne niezbędne do realizacji środków.

4.   W celu wykonania dochodów urzędnik zatwierdzający sporządza szacunki kwot należnych, ustala należności do odzyskania oraz wystawia nakazy odzyskania środków. W stosownych przypadkach urzędnik zatwierdzający odstępuje od odzyskania ustalonych należności.

5.   Aby zapobiec błędom i nieprawidłowościom przed zatwierdzeniem operacji oraz aby ograniczyć ryzyko nieosiągnięcia celów, każda operacja podlega co najmniej kontroli ex ante w zakresie operacyjnych i finansowych aspektów operacji, przeprowadzanej na podstawie strategii kontroli, w której uwzględniono ryzyko i efektywność kosztową.

Zakres kontroli ex ante pod względem częstotliwości i intensywności określa urzędnik zatwierdzający, biorąc pod uwagę wyniki wcześniejszych kontroli, a także względy związane z ryzykiem i efektywnością kosztową, w oparciu o przeprowadzoną przez siebie analizę ryzyka. W przypadku wątpliwości urzędnik zatwierdzający odpowiedzialny za poświadczenie zasadności odnośnych operacji zwraca się – w ramach kontroli ex ante – z wnioskiem o przedstawienie dodatkowych informacji lub przeprowadza kontrolę na miejscu w celu uzyskania wystarczającej pewności.

6.   Na potrzeby kontroli urzędnik zatwierdzający może uznać, że kilka podobnych transakcji indywidualnych związanych z rutynowymi wydatkami na wynagrodzenia, emerytury, zwrot kosztów podróży służbowych i kosztów leczenia stanowi pojedynczą operację.

7.   Sprawdzenia danej operacji dokonują pracownicy inni niż ci, którzy zainicjowali tę operację. Pracownicy którzy dokonują sprawdzenia, nie mogą podlegać pracownikom, którzy zainicjowali operację.

8.   Urzędnik zatwierdzający może wprowadzić kontrole ex post w celu wykrywania i korygowania błędów i nieprawidłowości w operacjach już po ich zatwierdzeniu. Kontrole takie mogą być przeprowadzane na wybranych próbach w zależności od występującego ryzyka i uwzględniają wyniki wcześniejszych kontroli, jak również ich efektywność kosztową oraz aspekty dotyczące wykonania.

9.   Kontrole ex post przeprowadzają pracownicy, którzy nie są odpowiedzialni za kontrole ex ante. Pracownicy odpowiedzialni za kontrole ex post nie mogą podlegać pracownikom odpowiedzialnym za kontrole ex ante.

Kontrole ex post mogą przyjmować formę kontroli (finansowych) w siedzibie beneficjenta.

Przepisy i zasady, w tym również ramy czasowe, dotyczące prowadzenia audytów wobec beneficjentów są jasne, spójne i przejrzyste oraz udostępniane w chwili podpisywania umowy o udzielenie dotacji.

10.   Urzędnicy zatwierdzający oraz pracownicy odpowiedzialni za wykonanie budżetu posiadają niezbędne umiejętności zawodowe. Pracownicy ci postępują zgodnie ze specjalnym kodeksem standardów zawodowych przyjętym przez organ Unii i opartym na normach ustanowionych przez Komisję w odniesieniu do jej własnych służb.

11.   Jeżeli pracownik uczestniczący w zarządzaniu finansami i kontroli transakcji uzna, że decyzja, którą jego przełożony nakazuje mu wykonać lub na którą nakazuje mu on wyrazić zgodę, jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami lub zasadami zawodowymi, których ten pracownik ma przestrzegać, powiadamia on o tym dyrektora, który – o ile informacja sporządzona została na piśmie – udziela pisemnej odpowiedzi. Jeżeli dyrektor nie podejmie żadnych działań w odpowiednim czasie w świetle okoliczności sprawy, a w każdym wypadku w ciągu miesiąca, lub potwierdzi pierwotną decyzję lub polecenie, a pracownik uważa, że potwierdzenie to nie stanowi wystarczającej reakcji na jego obawy, pracownik powiadamia na piśmie odpowiedni zespół, o którym mowa w art. 143 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, oraz zarząd.

12.   W przypadku nielegalnej działalności, nadużyć finansowych lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, członek personelu lub inny pracownik, w tym eksperci narodowi oddelegowani do organu Unii, informuje o tym bezpośredniego przełożonego, dyrektora lub zarząd organu Unii lub bezpośrednio Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych bądź Prokuraturę Europejską. Umowy z audytorami zewnętrznymi prowadzącymi audyty zarządzania finansowego organu Unii nakładają na audytorów zewnętrznych obowiązek informowania dyrektora, lub – jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że dyrektor może być objęty stosownym dochodzeniem – zarządu o wszelkich podejrzeniach nielegalnej działalności, nadużyć finansowych lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii.

1.   Urzędnik zatwierdzający tworzy systemy przechowywania oryginałów dokumentów potwierdzających, w wersji papierowej lub elektronicznej, dotyczących wykonania budżetu. Takie dokumenty przechowuje się przez co najmniej pięć lat od dnia, w którym Parlament Europejski udziela absolutorium za rok budżetowy, którego dokumenty te dotyczą.

2.   Dokumenty odnoszące się do operacji, które nie zostały ostatecznie zamknięte, są przechowywane przez okres dłuższy niż przewidziano w ust. 1, to znaczy do końca roku następującego po roku, w którym operacje zostały zamknięte.

3.   Dane osobowe znajdujące się w dokumentach potwierdzających są, w miarę możliwości, usuwane, jeżeli nie są one niezbędne do celów absolutorium z wykonania budżetu oraz celów dotyczących kontroli i audytu. Do przechowywania danych stosuje się przepisy art. 88 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

1.   Urzędnik zatwierdzający składa zarządowi sprawozdanie z wykonania swoich obowiązków w formie rocznego skonsolidowanego sprawozdania z działalności, w którym zamieszcza:

W skonsolidowanym rocznym sprawozdaniu z działalności wskazuje się wyniki operacji w odniesieniu do ustalonych celów i aspektów dotyczących efektywności, ryzyka związanego z tymi operacjami, wykorzystania przekazanych zasobów oraz skuteczności i wydajności systemów kontroli wewnętrznej, w tym ogólnej oceny kosztów i korzyści z kontroli.

Skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności przedkładane jest zarządowi w celu przeprowadzenia jego oceny.

2.   Nie później niż dnia 1 lipca każdego roku zarząd przesyła skonsolidowane sprawozdanie z działalności wraz z jego oceną Trybunałowi Obrachunkowemu, Komisji, Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie.

3.   W należycie uzasadnionych przypadkach w akcie założycielskim można określić dodatkowe wymogi w zakresie sprawozdawczości, w szczególności, gdy jest to uzasadnione charakterem działalności danego organu.

1.   Zarząd wyznacza księgowego, podlegającego przepisom regulaminu pracowniczego, który jest całkowicie niezależny w wykonywaniu swoich obowiązków. Księgowy jest wybierany przez zarząd na podstawie swoich szczególnych kwalifikacji potwierdzonych dyplomami lub równoważnym doświadczeniem zawodowym.

2.   Dwa organy Unii bądź większa ich liczba może powołać tego samego księgowego. W takim przypadku podejmują one konieczne kroki, aby uniknąć jakichkolwiek konfliktów interesów.

Organy Unii mogą również uzgodnić z Komisją, iż księgowy Komisji pełni także funkcję księgowego organu Unii.

Organy Unii mogą powierzyć księgowemu Komisji część zadań księgowego organu Unii, z uwzględnieniem analizy kosztów i korzyści, o której mowa w art. 28.

3.   W przypadku zakończenia pełnienia obowiązków przez księgowego bezzwłocznie sporządzane jest zestawienie obrotów i sald.

Zestawienie obrotów i sald wraz z protokołem przekazania obowiązków jest przekazywane nowemu księgowemu przez księgowego kończącego pełnienie swych obowiązków lub – w przypadku gdy jest to niemożliwe – pracownika tego samego departamentu.

Nowy księgowy podpisuje przyjęcie zestawienia obrotów i sald w ciągu miesiąca od daty jego przekazania, z prawem do zgłoszenia zastrzeżeń.

Protokół przekazania obowiązków zawiera również wynik zestawienia obrotów i sald oraz wszelkie zastrzeżenia.

1.   Zobowiązanie budżetowe poprzedzone jest decyzją w sprawie finansowania. Środki na wydatki administracyjne mogą być wykonywane bez wcześniejszej decyzji w sprawie finansowania.

2.   Roczne i wieloletnie programy prac organu Unii zawarte w jednolitym dokumencie programowym, o którym mowa w art. 32, odpowiadają decyzji finansowej dotyczącej czynności, które dokument ten obejmuje, pod warunkiem że elementy określone w art. 32 ust. 2 i 3 są precyzyjnie opisane. W wieloletniej decyzji w sprawie finansowania określa się, że wdrożenie decyzji zależy od dostępności środków budżetowych w odpowiednich latach budżetowych po przyjęciu budżetu lub zgodnie z systemem dwunastych części środków tymczasowych.

3.   W decyzji w sprawie finansowania określa się również:

1.   Na każdą pozycję wydatków zaciągane jest zobowiązanie, poświadcza się zasadność tego wydatku, zatwierdza się go i realizuje.

Na koniec okresów, o których mowa w art. 75, niewykorzystane saldo zobowiązań budżetowych jest umarzane.

Przy wykonywaniu operacji urzędnik zatwierdzający zapewnia, aby wydatki były zgodne z Traktatami, budżetem, niniejszym rozporządzeniem oraz innymi aktami przyjętymi na podstawie Traktatów, a także z zasadą należytego zarządzania finansami.

2.   Przed zaciągnięciem zobowiązania prawnego wobec osób trzecich urzędnik zatwierdzający zaciąga zobowiązanie budżetowe.

Pierwszy ustęp nie ma zastosowania do zobowiązań prawnych zaciągniętych po ogłoszeniu sytuacji kryzysowej w ramach planu ciągłości działania, zgodnie z procedurami przyjętymi przez organ Unii.

3.   Urzędnik zatwierdzający poświadcza zasadność wydatku, wyrażając zgodę na zaliczenie danej pozycji wydatków w ciężar budżetu organu Unii, po weryfikacji dokumentów potwierdzających należność wierzyciela zgodnie z warunkami określonymi w zobowiązaniu prawnym, jeżeli takie zobowiązanie prawne istnieje. W tym celu właściwy urzędnik zatwierdzający:

Niezależnie od akapitu pierwszego poświadczenie zasadności wydatku ma zastosowanie również do okresowych lub końcowych sprawozdań niezwiązanych z wnioskiem o płatność, w którym to przypadku skutki dla systemu rachunkowości będą ograniczone do kont księgi głównej.

4.   Decyzja o poświadczeniu zasadności wydatków wydawana jest przy użyciu elektronicznie zabezpieczonego podpisu zgodnie z art. 146 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, przez urzędnika zatwierdzającego, lub przez pracownika o odpowiednich kompetencjach technicznych należycie umocowanego w drodze formalnej decyzji przez urzędnika zatwierdzającego lub, w wyjątkowych przypadkach, w odniesieniu do obiegu dokumentów w wersji papierowej decyzja ta wyrażona jest w formie stempla zawierającego taki podpis.

Za pomocą adnotacji „potwierdzenie za zgodność” urzędnik zatwierdzający lub pracownik o odpowiednich kompetencjach technicznych należycie umocowany przez urzędnika zatwierdzającego poświadcza, że:

W przypadku, o którym mowa w ustępie drugim lit. c), szacowanych kosztów nie uznaje się za zgodne z warunkami kwalifikowalności określonymi w art. 186 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046. Ta sama zasada ma zastosowanie również do okresowych i końcowych sprawozdań niezwiązanych z wnioskiem o płatność.

5.   W celu zatwierdzenia wydatku urzędnik zatwierdzający, po sprawdzeniu dostępności środków, wystawia zlecenie płatnicze, aby polecić księgowemu dokonanie płatności z tytułu wydatku, którego zasadność została uprzednio poświadczona.

6.   W przypadku gdy dokonywane są okresowe płatności z tytułu świadczonych usług, w tym również usług najmu, lub z tytułu dostaw towarów, urzędnik zatwierdzający może, z zastrzeżeniem przeprowadzonej przez siebie analizy ryzyka, zarządzić stosowanie systemu polecenia zapłaty z rachunku zaliczkowego.

1.   Zobowiązania budżetowe należą do jednej z trzech poniższych kategorii:

2.   Zobowiązania budżetowe z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy można rozbić na kilka rocznych rat tylko wtedy, gdy przewiduje to akt założycielski lub akt podstawowy lub w przypadku, gdy dotyczą one wydatków administracyjnych.

3.   Globalne zobowiązanie budżetowe zaciągane jest na podstawie decyzji w sprawie finansowania.

Globalne zobowiązanie budżetowe zaciągane jest najpóźniej przed podjęciem decyzji w sprawie odbiorców i kwot oraz – w przypadku, gdy realizacja środków, których to dotyczy, obejmuje przyjęcie programu prac – najwcześniej po przyjęciu tego programu.

4.   Globalne zobowiązania budżetowe wykonywane są przez zaciągnięcie jednego lub kilku zobowiązań prawnych.

5.   Każde indywidualne zobowiązanie prawne przyjęte w następstwie globalnego zobowiązania budżetowego jest przed podpisaniem ujmowane przez urzędnika zatwierdzającego na kontach budżetowych i w globalnym zobowiązaniu budżetowym.

6.   Tymczasowe zobowiązania budżetowe wykonywane są przez zaciągnięcie jednego lub większej liczby zobowiązań prawnych stanowiących podstawę uprawnienia do późniejszych płatności. Jednak w przypadkach związanych z wydatkami na zarządzanie personelem mogą być one wykonane bezpośrednio w drodze płatności.

1.   Nie naruszając art. 73 ust. 2 i art. 109 ust. 2, zobowiązania prawne odnoszące się do indywidualnych lub tymczasowych zobowiązań budżetowych zaciąga się do dnia 31 grudnia roku n, przy czym rok n jest rokiem, w którym zobowiązanie budżetowe zostało zaciągnięte.

2.   Globalne zobowiązania budżetowe pokrywają łączny koszt odpowiadających im zobowiązań prawnych zaciągniętych do dnia 31 grudnia roku n+1.

3.   Pod koniec okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, urzędnik zatwierdzający umarza niewykorzystane saldo tych zobowiązań budżetowych.

4.   Ostateczny termin wykonania indywidualnych i tymczasowych zobowiązań budżetowych zaciągniętych z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy, z wyjątkiem wydatków na personel, ustala się zgodnie warunkami określonymi w zobowiązaniach prawnych, których dotyczą, oraz z uwzględnieniem zasady należytego zarządzania finansami.

5.   Wszelkie części zobowiązań budżetowych, które nie zostały wykonane w drodze płatności w ciągu sześciu miesięcy po tym ostatecznym terminie wykonania, zostają umorzone zgodnie z art. 14.

6.   Kwota zobowiązania budżetowego, w odniesieniu do którego nie dokonano płatności w rozumieniu art. 76 w ciągu dwóch lat od podpisania zobowiązania prawnego, zostaje umorzona, z wyjątkiem przypadku, gdy kwota ta wynika ze spraw będących przedmiotem sporu przed sądami lub organami arbitrażowymi lub gdy istnieją szczególne przepisy sektorowe.

1.   Płatności wydatków dokonuje księgowy w ramach limitu dostępnych środków.

2.   Płatność jest dokonywana po przedłożeniu dowodu, że dane działanie jest zgodne z zamówieniem, porozumieniem lub aktem podstawowym, i obejmuje jedną lub większą liczbę następujących operacji:

Płatność salda rozlicza wszystkie poprzednie wydatki. Aby odzyskać niewykorzystane kwoty, wystawia się nakaz odzyskania środków.

3.   W chwili dokonywania każdej z płatności w rachunkowości budżetowej dokonuje się rozróżnienia na poszczególne rodzaje płatności, o których mowa w ust. 2.

4.   Reguły rachunkowości, o których mowa w art. 51, obejmują reguły rozliczania płatności zaliczkowych w księgach rachunkowych oraz uznawania kwalifikowalności kosztów.

5.   Właściwy urzędnik zatwierdzający regularnie rozlicza płatności zaliczkowe zgodnie z charakterem ekonomicznym projektu i najpóźniej na koniec projektu. Rozliczenie jest dokonywane na podstawie informacji dotyczących poniesionych kosztów lub potwierdzenia, że spełniono warunki płatności zgodnie z art. 125 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, co poświadcza urzędnik zatwierdzający zgodnie z art. 73 ust. 3 tego rozporządzenia.

W przypadku umów o udzielenie dotacji lub zamówień, których wartość przekracza 5 000 000 EUR, urzędnik zatwierdzający uzyskuje na koniec każdego roku co najmniej informacje wymagane do określenia racjonalnego szacunku kosztów. Informacji tych nie wykorzystuje się w przypadku rozliczania płatności zaliczkowych, lecz urzędnik zatwierdzający i księgowy mogą je wykorzystać w celu zachowania zgodności z art. 82 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

Do celów akapitu drugiego w zaciąganych zobowiązaniach prawnych umieszcza się odpowiednie zapisy.

1.   Organ Unii ustanawia funkcję audytu wewnętrznego, która jest wykonywana zgodnie z odpowiednimi standardami międzynarodowymi.

2.   Audytu wewnętrznego dokonuje audytor wewnętrzny Komisji. Audytorem wewnętrznym nie może być ani urzędnik zatwierdzający, ani księgowy organu Unii ani Komisji.

3.   Audytor wewnętrzny doradza organowi Unii w kwestii postępowania w obszarach ryzyka, wydając niezależne opinie na temat jakości systemów zarządzania i kontroli oraz zalecenia służące poprawie warunków wykonywania operacji oraz propagowania należytego zarządzania finansami.

Audytor wewnętrzny jest odpowiedzialny w szczególności za:

4.   Audytor wewnętrzny wykonuje swoje obowiązki w odniesieniu do wszystkich działań i służb organu Unii. Korzysta z pełnego i nieograniczonego dostępu do wszystkich informacji niezbędnych do wykonywania swoich obowiązków, w razie potrzeby na miejscu, także w państwach członkowskich oraz w państwach trzecich.

5.   Audytor wewnętrzny bierze pod uwagę skonsolidowane sprawozdanie roczne urzędnika zatwierdzającego i wszelkie inne określone informacje.

6.   Audytor wewnętrzny składa zarządowi oraz dyrektorowi organu Unii sprawozdanie zawierające jego ustalenia i zalecenia. Organ Unii zapewnia podjęcie działań w sprawie zaleceń wynikających z audytów.

7.   Audytor wewnętrzny składa również sprawozdanie w następujących przypadkach:

Zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza i dyrektor zapewniają regularne monitorowanie realizacji zaleceń z audytu. Zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza analizuje informacje, o których mowa w art. 48 ust. 1 lit. a), oraz sprawdza, czy zalecenia zostały w pełni i terminowo wdrożone.

Każdy organ Unii analizuje, czy zalecenia zawarte w sprawozdaniach jej audytora wewnętrznego są odpowiednie i mogą posłużyć do wymiany najlepszych praktyk z pozostałymi organami Unii.

8.   Organ Unii udostępnia dane kontaktowe audytora wewnętrznego każdej osobie fizycznej lub prawnej uczestniczącej w operacjach po stronie wydatków do celów kontaktowania się z nim z zachowaniem poufności.

9.   Sprawozdania i ustalenia audytora wewnętrznego są udostępniane publicznie dopiero po zatwierdzeniu przez audytora wewnętrznego działań podjętych w celu wykonania zawartych w nich zaleceń.

1.   Przeprowadzając audyt, audytor wewnętrzny jest całkowicie niezależny. Szczegółowe zasady mające zastosowanie do audytora wewnętrznego są ustanawiane przez Komisję w taki sposób, aby gwarantowały całkowitą niezależność audytora wewnętrznego w wykonywaniu jego obowiązków oraz określały zakres odpowiedzialności audytora wewnętrznego.

2.   Audytor wewnętrzny nie może otrzymywać jakichkolwiek poleceń ani nie może być w żaden sposób ograniczany, jeżeli chodzi o wykonywanie funkcji, które w wyniku powołania są mu powierzone na podstawie rozporządzenia finansowego.

1.   Zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza mogą ustanowić, z należytym uwzględnieniem opłacalności oraz wartości dodanej, jednostkę audytu wewnętrznego, która wykonuje swoje funkcje zgodnie z odpowiednimi standardami międzynarodowymi.

Cel, zakres kompetencji oraz odpowiedzialność jednostki audytu wewnętrznego określone są w karcie służby audytu wewnętrznego i podlegają zatwierdzeniu przez zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – przez radę wykonawczą.

Roczny plan audytu jednostki audytu wewnętrznego sporządzany jest przez kierownika jednostki audytu wewnętrznego, z uwzględnieniem między innymi przeprowadzonej przez dyrektora oceny ryzyka w organie Unii.

Plan jest weryfikowany i zatwierdzany przez zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – przez radę wykonawczą.

Jednostka audytu wewnętrznego składa zarządowi oraz dyrektorowi sprawozdanie dotyczące swoich ustaleń i zaleceń.

2.   W przypadku gdy jednostka audytu wewnętrznego jednego z organów Unii nie jest opłacalna lub nie jest w stanie wykonywać swoich funkcji zgodnie ze standardami międzynarodowymi, organ Unii może podjąć decyzję o wspólnym korzystaniu z usług jednostki audytu wewnętrznego innego organu Unii prowadzącego działalność w tym samym obszarze polityki.

W takich przypadkach zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza przedmiotowych organów Unii uzgadniają praktyczne metody wykonania zadań wspólnej jednostki audytu wewnętrznego.

3.   Organy kontroli wewnętrznej skutecznie współpracują, wymieniając informacje i sprawozdania z audytu, oraz – w stosownych przypadkach – przeprowadzając wspólne oceny ryzyka oraz wspólne audyty.

Zarząd lub – jeżeli taka możliwość przewidziana jest w akcie założycielskim – rada wykonawcza i dyrektor zapewniają regularne monitorowanie realizacji zaleceń jednostki audytu wewnętrznego.

1.   Wkłady wnoszone przez organy Unii przyczyniają się do osiągania celów politycznych Unii i określonych wyników i mogą przyjąć jedną z następujących form:

Wkłady organów Unii wymienione w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. c), d) i e) określa się zgodnie z art. 181 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 lub przepisami sektorowymi. Wkłady organów Unii wymienione w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. a) określa się zgodnie z art. 181 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, przepisami sektorowymi lub decyzją Komisji.

2.   Określając odpowiednią formę wkładu, w jak największym możliwym stopniu uwzględnia się interesy potencjalnych odbiorców i stosowane przez nich metody rachunkowości.

3.   Właściwy urzędnik zatwierdzający uwzględnia finansowanie niepowiązane z kosztami na podstawie ust. 1 akapit pierwszy lit. a)–f) niniejszego artykułu w rocznym sprawozdaniu z działalności, o którym mowa w art. 48.

1.   Sprawozdania finansowe sporządza się w euro oraz zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 51 niniejszego rozporządzenia; składają się one z:

2.   W sprawozdaniu finansowym przedstawia się informacje, w tym informacje dotyczące polityki rachunkowości, tak aby zapewnić ich właściwość, rzetelność, porównywalność i zrozumiałość.

3.   W informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego uzupełnia się i opatruje komentarzami informacje przedstawione w sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz dostarcza wszelkie uzupełniające informacje wymagane na podstawie reguł rachunkowości, o których mowa w art. 51 niniejszego rozporządzenia, a także w praktyce rachunkowości przyjętej na szczeblu międzynarodowym, jeżeli informacje takie odnoszą się do działalności organu Unii.

Informacje dodatkowe zawierają przynajmniej następujące elementy:

4.   Po zamknięciu roku budżetowego i do czasu przekazania kont księgi głównej księgowy wprowadza wszelkie korekty, które nie pociągają za sobą jakichkolwiek wypłat lub wpłat w odniesieniu do tego roku, a są niezbędne do przedstawienia prawdziwego i rzetelnego obrazu tego sprawozdania finansowego.

1.   Sprawozdania z wykonania budżetu przedstawia się w euro; są one również porównywalne z roku na rok. Obejmują one:

2.   Sprawozdania z wykonania budżetu przedstawiane są według takiej samej struktury jak sam budżet organu Unii.

3.   Sprawozdania z wykonania budżetu obejmują:

4.   Wynik budżetowy stanowi różnica między:

Kwota różnicy, o której mowa w akapicie pierwszym, zostaje podwyższona lub pomniejszona, z jednej strony o kwotę netto środków przeniesionych z poprzednich lat budżetowych, które zostały anulowane, a z drugiej strony o:

1.   Do dnia 1 marca kolejnego roku księgowy organu Unii przesyła swoje wstępne sprawozdania rachunkowe księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.

2.   Księgowy organu Unii przesyła również księgowemu Komisji najpóźniej dnia 1 marca następnego roku wymagane informacje księgowe w sposób ustanowiony przez księgowego Komisji i w wyznaczonym przez niego formacie na potrzeby konsolidacji.

1.   Zgodnie z art. 246 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 Trybunał Obrachunkowy do dnia 1 czerwca przedstawia uwagi na temat wstępnego sprawozdania rachunkowego organu Unii.

2.   Księgowy organu Unii przesyła księgowemu Komisji do dnia 15 czerwca wymagane informacje księgowe, w sposób ustanowiony przez Komisję i w wyznaczonym przez nią formacie, w celu sporządzenia końcowego sprawozdania skonsolidowanego.

3.   Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego dotyczących wstępnego sprawozdania rachunkowego organu Unii, księgowy sporządza końcowe sprawozdanie rachunkowe organu Unii zgodnie z art. 49 niniejszego rozporządzenia. Dyrektor przesyła je zarządowi, który wyraża opinię na temat tych sprawozdań.

4.   Dyrektor przesyła końcowe sprawozdania rachunkowe, wraz z opinią zarządu, księgowemu Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 1 lipca kolejnego roku budżetowego.

5.   Księgowy organu Unii przesyła również Trybunałowi Obrachunkowemu, z kopią do księgowego Komisji, oświadczenie dotyczące tego sprawozdania końcowego. Oświadczenie sporządzane jest z taką samą datą jak data sporządzenia końcowego sprawozdania finansowego organu Unii.

Do końcowego sprawozdania rachunkowego dołączane jest oświadczenie księgowego, w którym stwierdza on, że końcowe sprawozdanie rachunkowe zostało sporządzone zgodnie z niniejszym tytułem oraz obowiązującymi zasadami, przepisami i metodami rachunkowości.

Link do strony internetowej, na której zamieszczono końcowe sprawozdanie rachunkowe organu Unii, publikowany jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej do dnia 15 listopada następnego roku.

6.   Dyrektor przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na uwagi przedstawione w jego rocznym sprawozdaniu najpóźniej do dnia 30 września następnego roku budżetowego. Odpowiedzi dyrektora przesyłane są Komisji w tym samym czasie.

1.   Każdy organ Unii przygotowuje sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami w danym roku budżetowym.

2.   Dyrektor przesyła to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu do dnia 31 marca roku następującego po danym roku budżetowym.

3.   W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 2, podaje się – zarówno w wartościach bezwzględnych, jak i wyrażonych procentowo – co najmniej wskaźnik realizacji środków oraz zestawienie informacji dotyczących przesunięć środków między poszczególnymi pozycjami w budżecie.

1.   Zanim przeprowadzona zostanie konsolidacja w końcowym sprawozdaniu finansowym Komisji, niezależny audytor zewnętrzny sprawdza, czy roczne sprawozdanie finansowe organu Unii prawidłowo przedstawia jego przychody, wydatki i sytuację finansową.

Jeżeli akt założycielski nie przewiduje inaczej, Trybunał Obrachunkowy przygotowuje specjalne sprawozdanie roczne dotyczące organu Unii zgodnie z wymogami art. 287 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Przygotowując sprawozdanie, Trybunał Obrachunkowy uwzględnia audyt przeprowadzony przez niezależnego audytora zewnętrznego, o którym mowa w akapicie pierwszym, oraz działania podjęte w odpowiedzi na ustalenia audytora.

2.   Organ Unii przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu swój budżet w ostatecznie przyjętej wersji. Organ Unii niezwłocznie powiadamia Trybunał Obrachunkowy o wszelkich decyzjach i aktach przyjętych na podstawie art. 10, 14, 19 i 23.

3.   W odniesieniu do kontroli przeprowadzonej przez Trybunał Obrachunkowy zastosowanie mają art. 254–259 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046.

1.   Parlament Europejski na zalecenie Rady w terminie do dnia 15 maja roku N+2 udziela dyrektorowi absolutorium z wykonania budżetu za rok N, chyba że przepisy aktu założycielskiego stanowią inaczej. Dyrektor informuje zarząd o uwagach Parlamentu Europejskiego zawartych w rezolucji towarzyszącej decyzji o udzieleniu absolutorium.

2.   Jeżeli termin przewidziany w ust. 1 nie może być dotrzymany, Parlament Europejski lub Rada powiadamia dyrektora o przyczynach jego odroczenia.

3.   Jeżeli Parlament Europejski odroczy wydanie decyzji o udzieleniu absolutorium, dyrektor we współpracy z zarządem dokłada wszelkich starań w celu jak najszybszego podjęcia środków zmierzających do usunięcia lub ułatwienia usunięcia przeszkód w podjęciu tej decyzji.

1.   Decyzja o udzieleniu absolutorium obejmuje rachunki dotyczące wszystkich dochodów i wydatków organu Unii, wynik budżetowy oraz aktywa i pasywa organu Unii wykazane w sprawozdaniu finansowym.

2.   W celu udzielenia absolutorium Parlament Europejski, po wykonaniu tych czynności przez Radę, bada rozliczenia i sprawozdania finansowe organu Unii. Parlament Europejski bada również sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego wraz z odpowiedziami dyrektora organu Unii, wszelkie sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego odnoszące się do danego roku budżetowego oraz wydane przez Trybunał Obrachunkowy poświadczenie wiarygodności dotyczące rozliczeń oraz legalności i prawidłowości operacji podstawowych.

3.   Dyrektor przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek oraz zgodnie z art. 261 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego zastosowania procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy.

1.   Dyrektor podejmuje wszelkie właściwe działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzji Parlamentu Europejskiego o udzieleniu absolutorium oraz komentarzy towarzyszących przyjętemu przez Radę zaleceniu w sprawie absolutorium.

2.   Na wniosek Parlamentu Europejskiego lub Rady dyrektor składa sprawozdanie na temat środków podjętych w odpowiedzi na uwagi i komentarze. Dyrektor przesyła kopię tego sprawozdania Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.

1.   Organ Unii udziela pracownikom Komisji i innym upoważnionym przez nią osobom, a także Trybunałowi Obrachunkowemu, dostępu do swoich terenów i lokali oraz do wszelkich informacji, włącznie z informacjami w formacie elektronicznym, niezbędnych w celu przeprowadzenia przez nich kontroli.

2.   Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych może prowadzić dochodzenia, w tym kontrole na miejscu oraz inspekcje, zgodnie z przepisami i procedurami ustanowionymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 oraz rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (10) w celu ustalenia, czy doszło do nadużycia, korupcji lub jakichkolwiek innych nielegalnych działań naruszających interesy finansowe Unii.

1.   Środki administracyjne są środkami niezróżnicowanymi.

2.   Wydatki administracyjne wynikające z zamówień obejmujących okresy dłuższe niż rok budżetowy, zgodnie z lokalnymi praktykami bądź też odnoszące się do dostawy wyposażenia, obciążają budżet organu Unii w roku budżetowym, w którym są dokonywane.

3.   Wydatki, które należy zapłacić z góry, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy, mogą być podstawą dokonywania płatności począwszy od dnia 1 grudnia, które zapisywane są w ciężar środków przewidzianych na kolejny rok budżetowy. W tym przypadku nie ma zastosowania limit, o którym mowa w art. 11 ust. 2.