(1)

W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo notyfikowało swój zamiar wystąpienia z Unii zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa z dniem wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po tej notyfikacji, to znaczy z dniem 30 marca 2019 r., chyba że Rada Europejska, w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu.

(2)

Wystąpienie będzie miało miejsce w trakcie okresu programowania 2014–2020, w którym Zjednoczone Królestwo uczestniczy w piętnastu programach współpracy w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna”. Dwa z tych programów, mianowicie PEACE IV (Irlandia–Zjednoczone Królestwo) oraz Zjednoczone Królestwo–Irlandia (Irlandia–Irlandia Północna–Szkocja) (zwane dalej łącznie „programami współpracy”), to programy, które dotyczą Irlandii Północnej, a także wspierają proces pokoju i pojednania oraz współpracę Północ-Południe na podstawie północnoirlandzkiego porozumienia pokojowego („porozumienia wielkopiątkowego”) i które Unia zamierza kontynuować, nawet jeśli Zjednoczone Królestwo wystąpi z Unii bez wejścia w życie umowy o wystąpieniu do dnia, w którym Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa na podstawie art. 50 ust. 3 TUE. w związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno być ograniczone do tych programów współpracy.

(3)

Programy współpracy regulowane są w szczególności rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013 (3), (UE) nr 1303/2013 (4) oraz (UE, Euratom) 2018/1046 (5). W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy, które umożliwią kontynuację programów współpracy zgodnie z tymi rozporządzeniami po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii.

(4)

Instytucja zarządzająca programów współpracy jest zlokalizowana w ramach Specjalnego Organu ds. Programów UE utworzonego na mocy „Umowy między rządem Irlandii a rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej ustanawiającej organy wykonawcze”, podpisanej w dniu 8 marca 1999 r. Programy współpracy dotyczą Irlandii Północnej, zatem ich dalszej realizacji powinny towarzyszyć niezbędne przepisy uzupełniające.

(5)

W celu kontynuacji programów współpracy należy wyjaśnić, że – bez uszczerbku dla art. 20 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 – mogą one obejmować uczestniczące regiony w Zjednoczonym Królestwie, które powinny być równoważne regionom na poziomie NUTS 3.

(6)

W celu kontynuacji programów współpracy z wykorzystaniem finansowania z budżetu ogólnego Unii, Komisja oraz władze Zjednoczonego Królestwa powinny zawrzeć porozumienie administracyjne ze skutkiem od dnia, w którym Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, aby umożliwić niezbędne kontrole i audyty programów współpracy. Jeżeli nie będzie można przeprowadzić takich kontroli i audytów, Komisja powinna mieć możliwość wstrzymania biegu terminu płatności, zawieszenia płatności oraz zastosowania korekt finansowych, jak określono w art. 83, 142, 144 i 145 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.

(7)

Zgodnie z art. 76 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, decyzje wykonawcze Komisji zatwierdzające program PEACE IV, z dnia 30 listopada 2015 r., oraz program Interreg VA, z dnia 12 lutego 2015 r., mają nadal stanowić decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, a co za tym idzie – zobowiązanie prawne w rozumieniu rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046. Zjednoczone Królestwo pozostaje odpowiedzialne za swoje zobowiązania finansowe przyjęte w charakterze państwa członkowskiego, które odnoszą się do tych zobowiązań prawnych Unii.

(8)

Zjednoczone Królestwo przestanie być częścią unijnej części obszaru objętego programem w rozumieniu art. 20 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 z dniem, w którym Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa. w związku z tym należy dostosować przepisy tego rozporządzenia dotyczące kwalifikowalności operacji w zależności od lokalizacji.

(9)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie umożliwienie kontynuacji programów współpracy po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiar i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(10)

Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy umowa o wystąpieniu zawarta ze Zjednoczonym Królestwem zgodnie z art. 50 ust. 2 TUE nie wejdzie w życie do dnia, w którym Traktaty przestaną mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa na mocy art. 50 ust. 3 TUE,