(1)

Unia musi zapewnić skuteczną ochronę integralności i właściwego funkcjonowania swojego systemu finansowego i rynku wewnętrznego przed praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. W związku z tym dyrektywa (UE) 2015/849 stanowi, że Komisja powinna wskazać państwa trzecie wysokiego ryzyka, które wykazują strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii.

(2)

Komisja powinna dokonywać przeglądu wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka zawartego w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/1675 (2) w odpowiednim czasie pod kątem postępów poczynionych przez te państwa trzecie wysokiego ryzyka w usuwaniu strategicznych braków w ich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Komisja powinna uwzględnić w swoich ocenach nowe informacje pochodzące od organizacji międzynarodowych i organów normalizacyjnych, takie jak dokumenty wydane przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy. W świetle tych informacji Komisja powinna również określić dodatkowe państwa trzecie wysokiego ryzyka wykazujące strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.

(3)

Zgodnie z kryteriami określonymi w dyrektywie (UE) 2015/849 Komisja wzięła pod uwagę najnowsze dostępne informacje, w szczególności najnowsze publiczne oświadczenia FATF i dokument FATF pt. „Improving Global AML/CFT Compliance: ongoing process” oraz sprawozdania Grupy ds. Przeglądu Współpracy Międzynarodowej funkcjonującej w ramach FATF w odniesieniu do ryzyk stwarzanych przez poszczególne państwa trzecie zgodnie z art. 9 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/849.

(4)

FATF uznała Pakistan za państwo mające strategiczne braki w systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu („AML/CFT”), które stanowią zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego; w celu usunięcia tych braków Pakistan opracował, we współpracy z FATF, plan działania.

(5)

Ramy AML/CFT obowiązujące w Pakistanie oraz sposób, w jaki te ramy mają zastosowanie, ujawniają braki strategiczne. Braki te obejmują nadzór i egzekwowanie kontroli w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu przez instytucje finansowe, w tym firmy świadczące usługi pieniężne; niewystarczające środki w celu zapobiegania nielegalnemu przewożeniu przez granicę waluty; brak znaczących osiągnięć w zakresie dochodzeń w sprawie finansowania terroryzmu i ścigania przestępstw, w tym brak niezbędnej koordynacji między różnymi organami; niewystarczające wdrożenie ukierunkowanych sankcji finansowych oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1267 (1999) i 1373 (2001); niewystarczające egzekwowanie zakazu funduszy i usług finansowych.

(6)

Z uwagi na wysoki poziom integracji międzynarodowego systemu finansowego, bliskie powiązania między podmiotami gospodarczymi, dużą liczbę transakcji transgranicznych zawieranych z podmiotami z Unii i przez podmioty z Unii, a także stopień otwarcia rynku Komisja przyjmuje, że każde zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego związane z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu stanowi również zagrożenie dla unijnego systemu finansowego.

(7)

Zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja doszła w swojej analizie do wniosku, że za jurysdykcję państwa trzeciego mającą strategiczne braki w swoim systemie AML/CFT, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Pakistan, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849. Państwo to przedstawiło jednak pisemne zobowiązanie polityczne na wysokim szczeblu do usunięcia stwierdzonych braków i opracowało wraz z FATF plan działania, który pozwoli mu spełnić wymogi określone w dyrektywie (UE) 2015/849. Komisja dokona ponownej oceny statusu tego państwa w świetle wywiązania się przez nie z przedmiotowego zobowiązania.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1675,