14.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/5

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 ustanowiono przepisy dotyczące ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w celu zapobieżenia zagrożeniu stwarzanemu przez te produkty dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz zminimalizowania tego zagrożenia. Wełna i sierść pozyskane od zwierząt, które nie wykazywały żadnych oznak choroby przenoszonej przez te produkty na ludzi lub zwierzęta, powinny być uznane za materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. h) i n) tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy (2) między innymi ustanawia przepisy wykonawcze dotyczące wprowadzania do obrotu wełny i sierści.

(3)

Suche i niepoddane obróbce wełna i sierść, zamknięte w bezpiecznym opakowaniu, nie stanowią ryzyka przenoszenia choroby, pod warunkiem że są one wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub do zakładu przeprowadzającego działania pośrednie w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych. Państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość zwolnienia podmiotów, które przewożą takie niepoddane obróbce wełnę i sierść bezpośrednio do zakładu, o którym mowa powyżej, z obowiązku powiadamiania ustanowionego w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 20 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(4)

W rozdziale VII pkt B w załączniku XIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 ustanowiono punkt końcowy dla wełny i sierści.

(5)

Artykuł 8.5.35 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) (3) określa wykaz procedur inaktywacji wirusa pryszczycy w wełnie i sierści przeżuwaczy, przeznaczonych do użytku przemysłowego.

(6)

W związku z tym obecne procesy obróbki przy wprowadzaniu do obrotu w UE oraz przywozie z państw trzecich wełny i sierści, ustanowione w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 142/2011, należy uzupełnić o międzynarodowo uznane procedury inaktywacji wirusa pryszczycy w wełnie i sierści przeżuwaczy, przeznaczonych do użytku przemysłowego.

(7)

Państwa członkowskie mają jednak możliwość przyjęcia jakiejkolwiek innej metody różniącej się od standardów OIE, zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń po poddaniu wełny i sierści obróbce, łącznie z metodą prania fabrycznego.

(8)

Wełna i sierść przeżuwaczy, niepoddane obróbce i przeznaczone dla przemysłu włókienniczego, nie stanowią niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt, pod warunkiem że są one wyprodukowane z przeżuwaczy trzymanych w państwach lub regionach wyszczególnionych w części 1 w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiającego wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (4) oraz są dopuszczone do przywozu do Unii w ramach przywozu świeżego mięsa przeżuwaczy, niepodlegającego dodatkowym, wymienionym w tym rozporządzeniu, gwarancjom A i F.

(9)

Ponadto państwo trzecie lub jego region, z którego pochodzą wełna i sierść, muszą być wolne od pryszczycy, oraz – w przypadku wełny i sierści owiec i kóz – od ospy owiec i kóz, zgodnie z podstawowymi kryteriami ogólnymi określonymi w załączniku II do dyrektywy Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r., ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającej dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającej dyrektywę 72/462/EWG (5).

(10)

Aby zapewnić podmiotom wystarczająco szeroki wybór metod i procedur stosowanych w celu ograniczania zagrożeń związanych z handlem wełną i sierścią i ich przywozem, należy ustanowić dodatkowe wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu wełny i sierści przywożonych bez ograniczeń z państw trzecich, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 142/2011. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(11)

Aby uzyskać większą jasność przepisów, należy odpowiednio zmienić zasady dotyczące przywozu wełny i sierści, niepoddanych obróbce, ustanowione w rozdziale II sekcja 1 tabela 2 wiersz 8 w załączniku XIV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(12)

Świnie są narażone na przenoszenie chorób innych niż pryszczyca, w szczególności takich jak afrykański pomór świń, i w związku z tym konieczna jest określona obróbka wełny i sierści wyprodukowanych ze świń. Wprowadzanie do obrotu i w konsekwencji przywóz wełny i sierści świń z państw trzecich należy zatem objąć wymogami ustanowionymi w odniesieniu do szczeciny świńskiej. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział VII pkt A(2) w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 142/2011.

(13)

Podmiotom w państwach członkowskich należy umożliwić dodatkowe sposoby obróbki wełny i sierści wyprodukowanych ze zwierząt innych niż świnie, wysyłanych bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział VII pkt B w załączniku XIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(14)

Należy zezwolić na przywóz do Unii wełny i sierści niepoddanych obróbce, pochodzących z określonych państw trzecich lub ich regionów, pod warunkiem że spełniają one niezbędne wymogi i są opatrzone deklaracją importera, zgodną ze wzorem w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia. Deklaracje przedkłada się w jednym z zatwierdzonych punktów kontroli granicznej Unii określonych w załączniku I do decyzji Komisji 2009/821/WE z dnia 28 września 2009 r. ustalającej wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, ustanawiającej niektóre zasady kontroli przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ustanawiającej jednostki weterynaryjne w systemie TRACES (6), gdzie zostają one poddane kontroli dokumentów w ramach odstępstwa od art. 4 ust. 4 dyrektywy Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (7), zgodnie z art. 4 ust. 3 tej dyrektywy.

(15)

Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 142/2011.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

artykuł 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Właściwy organ może zwolnić następujące podmioty z obowiązku powiadamiania, o którym mowa w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009:

(2)

artykuł 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Przywóz do Unii i tranzyt przez jej terytorium następujących produktów nie podlega żadnym ograniczeniom dotyczącym zdrowia zwierząt:

(3)

w załączniku I pkt 31 i 32 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

(4)

w załączniku XIII, rozdział VII, pkt A(2) i B wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia,

(5)

w załączniku XIV, rozdział II, sekcja 1, tabela 2 wiersz 8 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszego rozporządzenia,

(6)

tekst znajdujący się w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia dodaje się do załącznika XV.