Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 32009R0607

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 607/2009 z dnia 14 lipca 2009 r. ustanawiające niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych, etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina

Dz.U. L 193 z 24.7.2009, p. 60–139 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych) (HR)

Legal status of the document No longer in force, Date of end of validity: 13/01/2019; Uchylony przez 32019R0033

ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2009/607/oj

24.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/60


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 607/2009

z dnia 14 lipca 2009 r.

ustanawiające niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych, etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 3/2008 oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2392/86 i (WE) nr 1493/1999 (1), w szczególności jego art. 52, 56, 63 i 126 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozdziale IV tytułu III rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 ustanawia się ogólne zasady ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych niektórych produktów sektora wina.

(2)

W celu zagwarantowania, że nazwy pochodzenia i oznaczenia geograficzne zarejestrowane we Wspólnocie spełniają warunki określone w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008, wnioski powinny być rozpatrywane przez organy krajowe danego państwa członkowskiego w ramach wstępnej krajowej procedury sprzeciwu. W celu zagwarantowania, że wnioski spełniają warunki określone w tym rozporządzeniu, że stosowane podejście jest jednakowe we wszystkich państwach członkowskich i że rejestrowanie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych nie odbywa się ze szkodą dla osób trzecich, należy przeprowadzać późniejsze kontrole. W związku z tym należy określić szczegółowe przepisy wykonawcze w sprawie procedur składania wniosków, rozpatrywania wniosków, wnoszenia sprzeciwu i anulowania nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych niektórych produktów sektora wina.

(3)

Należy określić warunki ubiegania się o rejestrację przez osobę fizyczną lub prawną. Należy zwrócić szczególną uwagę na określenie danego obszaru, biorąc pod uwagę strefę produkcji i cechy charakterystyczne produktu. Każdy producent mający siedzibę w wyznaczonym obszarze geograficznym powinien mieć możliwość korzystania z zarejestrowanej nazwy, o ile spełnione są warunki określone w specyfikacji produktu. Wytyczenie obszaru powinno być szczegółowe, dokładne i jednoznaczne, tak aby producenci, właściwe organy i organy kontrolne były w stanie określić, czy działania są przeprowadzane w obrębie wyznaczonego obszaru geograficznego.

(4)

Należy określić szczegółowe zasady dotyczące rejestracji nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych.

(5)

Fakt ograniczenia pakowania produktu sektora wina z nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym lub czynności związanych z prezentacją produktu do wyznaczonego obszaru geograficznego stanowi ograniczenie swobodnego przepływu towarów i swobody świadczenia usług. W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości ograniczenia te mogą być nałożone jedynie wtedy, gdy są konieczne, proporcjonalne i odpowiednie do zapewnienia ochrony reputacji nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego. Każde ograniczenie należy właściwie uzasadnić z punktu widzenia swobodnego przepływu towarów i swobody świadczenia usług.

(6)

Należy określić przepisy dotyczące warunku związanego z produkcją w wyznaczonym obszarze. We Wspólnocie istnieje faktycznie ograniczona liczba odstępstw.

(7)

Należy również określić szczegóły wskazujące na związek z charakterystyką obszaru geograficznego i jej wpływ na produkt końcowy.

(8)

Wpis do wspólnotowego rejestru nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych powinien również dostarczać informacji podmiotom uczestniczącym w handlu oraz konsumentom. W celu zapewnienia ogólnej dostępności rejestru powinien być on dostępny w formie elektronicznej.

(9)

Aby zachować szczególny charakter win o chronionych nazwach pochodzenia i oznaczeniach geograficznych oraz zbliżyć prawodawstwo państw członkowskich w celu stworzenia równych warunków konkurencji we Wspólnocie, należy ustanowić wspólnotowe ramy prawne regulujące kontrole takich win, z którymi muszą być zgodne szczegółowe przepisy państw członkowskich. Kontrole takie powinny umożliwić poprawę identyfikowalności przedmiotowych produktów i określenie aspektów, które muszą zostać objęte kontrolą. Aby zapobiec zakłóceniom konkurencji, niezależne organy powinny na bieżąco przeprowadzać kontrole.

(10)

W celu zapewnienia spójnego wdrażania rozporządzenia (WE) nr 479/2008 należy sporządzić wzory wniosku, sprzeciwu, zmiany i anulowania.

(11)

W rozdziale V tytułu III rozporządzenia (WE) nr 479/2008 ustanawia się ogólne zasady stosowania chronionych określeń tradycyjnych w odniesieniu do niektórych produktów sektora wina.

(12)

Stosowanie, regulacja i ochrona niektórych określeń (innych niż nazwy pochodzenia i oznaczenia geograficzne) opisujących produkty sektora wina jest od dawna utrwaloną praktyką we Wspólnocie. Takie tradycyjne określenia wywołują u konsumentów skojarzenia z produkcją, metodą leżakowania lub jakością, barwą, rodzajem miejsca lub szczególnym wydarzeniem związanym z historią wina. W celu zapewnienia uczciwej konkurencji i uniknięcia wprowadzania konsumentów w błąd należy określić wspólne ramy dotyczące definiowania, uznawania, ochrony i stosowania takich określeń tradycyjnych.

(13)

Zezwala się na stosowanie określeń tradycyjnych w odniesieniu do produktów z krajów trzecich z zastrzeżeniem spełnienia przez nie warunków identycznych lub równoważnych z wymogami stawianymi państwom członkowskim, tak aby konsumenci nie byli wprowadzani w błąd. Ponadto biorąc pod uwagę, że niektóre kraje trzecie nie posiadają scentralizowanych przepisów na tym samym poziomie co wspólnotowy porządek prawny, należy określić niektóre wymogi dla „reprezentatywnych organizacji zawodowych” krajów trzecich, aby zapewnić takie same gwarancje jak gwarancje przewidziane w przepisach wspólnotowych.

(14)

W rozdziale VI tytułu III rozporządzenia (WE) nr 479/2008 ustanawia się ogólne zasady etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina.

(15)

Niektóre zasady etykietowania środków spożywczych określone są w pierwszej dyrektywie Rady 89/104/EWG (2), dyrektywie Rady 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek spożywczy (3), dyrektywie 2000/13/WE (4) Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywie 2007/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej zasady dotyczące nominalnych ilości produktów w opakowaniach jednostkowych (5). Te zasady stosuje się również do produktów sektora wina z wyjątkiem przypadków wyraźnie wyłączonych przepisami odpowiednich dyrektyw.

(16)

W rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 harmonizuje się etykietowanie wszystkich produktów sektora wina i zezwala się na stosowanie określeń innych niż określenia wyraźnie objęte prawodawstwem wspólnotowym, pod warunkiem że są one dokładne.

(17)

W rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 przewiduje się warunki, które należy ustanowić w odniesieniu do stosowania niektórych określeń dotyczących, między innymi, miejsca wytworzenia, butelkującego, producenta, importera itp. W przypadku niektórych z tych określeń dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego konieczne są przepisy wspólnotowe. Przepisy takie powinny zasadniczo opierać się na istniejących przepisach. W zakresie innych określeń państwa członkowskie powinny ustanowić zasady w odniesieniu do wina produkowanego na ich terytorium, które powinny być zgodne z prawem wspólnotowym, tak aby umożliwić przyjmowanie tych zasad na poziomie jak najbliższym producentowi. Należy jednak zapewnić przejrzystość tych zasad.

(18)

W celu ułatwienia orientacji konsumentów należy niektóre obowiązkowe informacje zgrupować w jednym polu widzenia na pojemniku, ustalić dopuszczalne odchylenia przy wskazywaniu rzeczywistej zawartości alkoholu oraz uwzględnić szczególny charakter odnośnych produktów.

(19)

Dotychczasowe przepisy dotyczące stosowania wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii artykułów, do których należy dany środek spożywczy, okazały się przydatne i w związku z tym należy je utrzymać.

(20)

Określenia odnoszące się do produkcji ekologicznej winogron są regulowane jedynie w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych (6) i stosują się do wszystkich produktów sektora wina.

(21)

Stosowanie kapturków wykonanych na bazie ołowiu do osłaniania zamknięć pojemników zawierających produkty objęte rozporządzeniem (WE) nr 479/2008 powinno nadal być zabronione, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka — po pierwsze ryzyka skażenia, w szczególności przez przypadkowy kontakt z takimi kapsułami, a po drugie ryzyka zanieczyszczenia środowiska odpadami z tych kapturków zawierającymi ołów.

(22)

W celu zapewnienia identyfikowalności i przejrzystości produktu należy wprowadzić nowe zasady dotyczące „wskazania miejsca wytworzenia”.

(23)

W przypadku wina bez nazwy pochodzenia i oznaczeń geograficznych stosowanie oznaczeń dotyczących odmian winogron i rocznika wymaga szczegółowych przepisów wykonawczych.

(24)

Stosowanie niektórych typów butelek dla niektórych produktów jest od dawna utrwaloną praktyką we Wspólnocie i w krajach trzecich. Takie butelki, ze względu na ich od dawna utrwalone stosowanie, mogą wywoływać u konsumentów skojarzenia z określonymi cechami charakterystycznymi lub określonym pochodzeniem produktów. Należy zatem zastrzec takie typy butelek dla danych win.

(25)

Aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd i nieuczciwej konkurencji wobec producentów, należy w miarę możliwości zharmonizować także przepisy dotyczące etykietowania produktów sektora wina z krajów trzecich, znajdujących się w obrocie na rynku wspólnotowym, z podejściem określonym dla wspólnotowych produktów sektora wina. Należy jednak uwzględnić różnice dotyczące warunków produkcji, tradycji winiarskich i prawodawstwa w krajach trzecich.

(26)

Uwzględniając różnice między produktami objętymi niniejszym rozporządzeniem i ich rynkami oraz z uwagi na oczekiwania konsumentów, należy zróżnicować przepisy w zależności od danych produktów, w szczególności ze względu na fakt, że niektóre nieobowiązkowe informacje szczegółowe są stosowane w odniesieniu do win bez chronionej nazwy pochodzenia i chronionego oznaczenia geograficznego, które jednak są opatrzone nazwami odmian winorośli i wskazaniem rocznika, jeżeli są zgodne z kryteriami procedury certyfikacji (tzw. „wina ze szczepu”). Dlatego w celu odróżnienia — w ramach kategorii win bez ChNP/ChOG — win, które należą do podkategorii „win ze szczepu”, od win, które nie korzystają z tej możliwości, należy ustanowić szczególne zasady stosowania nieobowiązkowych informacji szczegółowych z jednej strony dla win posiadających chronione nazwy pochodzenia i oznaczenia geograficzne, a z drugiej strony — dla win bez chronionej nazwy pochodzenia i chronionego oznaczenia geograficznego, pamiętając, że obejmują one również „wina ze szczepu”.

(27)

Należy przyjąć środki mające na celu ułatwienie przejścia z poprzedniego prawodawstwa dla sektora wina (w szczególności rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (7)) do niniejszego rozporządzenia, aby uniknąć nakładania na podmioty zbędnych obciążeń. Należy przyznać przejściowy okres dostosowawczy, aby umożliwić podmiotom gospodarczym mającym siedzibę we Wspólnocie i w krajach trzecich spełnienie wymogów etykietowania. Należy zatem wprowadzić przepisy gwarantujące, że produkty etykietowane zgodnie z dotychczasowymi przepisami mogą nadal być przedmiotem obrotu w okresie przejściowym.

(28)

Ze względu na obciążenia administracyjne niektóre państwa członkowskie nie mają możliwości wprowadzenia przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych niezbędnych do uzyskania zgodności z art. 38 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 do dnia 1 sierpnia 2009 r. W celu zagwarantowania, że termin ten nie będzie stanowił szkody dla podmiotów gospodarczych i właściwych organów, należy przyznać okres przejściowy i ustanowić przepisy przejściowe.

(29)

Przepisy niniejszego rozporządzenia nie powinny naruszać żadnych szczegółowych zasad negocjowanych na mocy umów z krajami trzecimi zawartych zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 133 Traktatu.

(30)

Nowe szczegółowe przepisy wykonawcze do rozdziałów IV, V i VI tytułu III rozporządzenia (WE) nr 479/2008 powinny zastąpić istniejące prawodawstwo w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Należy zatem uchylić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1607/2000 z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, w szczególności tytułu odnoszącego się do wina gatunkowego produkowanego w określonych regionach (8) i rozporządzenie Komisji (WE) nr 753/2002 z dnia 29 kwietnia 2002 r. ustanawiające niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina (9).

(31)

W art. 128 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 uchyla się dotychczasowe prawodawstwo Rady w sektorze wina, w tym przepisy dotyczące aspektów, które wchodzą w zakres niniejszego rozporządzenia. Należy ustanowić okresy przejściowe, aby uniknąć jakichkolwiek utrudnień w handlu, umożliwić podmiotom gospodarczym sprawne przejście i zapewnić państwom członkowskim wystarczający czas na przyjęcie szeregu środków wykonawczych.

(32)

Szczegółowe zasady przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie od tego samego dnia, od którego stosuje się rozdziały IV, V i VI tytułu III rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

(33)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią KomitetuZarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa szczegółowe zasady wykonania tytułu III rozporządzenia (WE) nr 479/2008 w szczególności w odniesieniu do:

a)

przepisów zawartych w rozdziale IV tego tytułu dotyczących chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych produktów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008;

b)

przepisów zawartych w rozdziale V tego tytułu dotyczących określeń tradycyjnych produktów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008;

c)

przepisów zawartych w rozdziale VI tego tytułu dotyczących etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina.

ROZDZIAŁ II

CHRONIONE NAZWY POCHODZENIA I OZNACZENIA GEOGRAFICZNE

SEKCJA 1

Wniosek o objęcie ochroną

Artykuł 2

Wnioskodawca

1.   Pojedynczy producent może być wnioskodawcą w rozumieniu art. 37 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jeżeli wykazano że:

a)

zainteresowana osoba jest jedynym producentem w wyznaczonym obszarze geograficznym; oraz

b)

jeżeli odnośny wyznaczony obszar geograficzny jest otoczony obszarami z nazwami pochodzenia lub oznaczeniami geograficznymi, obszar ten posiada cechy, które istotnie różnią się od cech wyznaczonych obszarów otaczających lub cechy charakterystyczne produktu różnią się od cech produktów uzyskiwanych w wyznaczonych obszarach otaczających.

2.   Państwo członkowskie lub kraj trzeci, lub ich odpowiednie organy, nie mogą być wnioskodawcami w rozumieniu art. 37 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 3

Wniosek o objęcie ochroną

Wniosek o objęcie ochroną zawiera dokumenty wymagane w art. 35 lub 36 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz elektroniczną wersję specyfikacji produktu i jednolitego dokumentu.

Wniosek o objęcie ochroną oraz jednolity dokument sporządza się zgodnie z wzorami określonymi odpowiednio w załączniku I i II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Nazwa

1.   Nazwę, która ma być objęta ochroną, rejestruje się tylko w języku (językach) używanym (używanych) do opisania danego produktu w wyznaczonym obszarze geograficznym.

2.   Nazwę rejestruje się w pisowni oryginalnej.

Artykuł 5

Wyznaczenie obszaru geograficznego

Obszar wyznacza się w sposób szczegółowy, dokładny i jednoznaczny.

Artykuł 6

Produkcja w wyznaczonym obszarze geograficznym

1.   Do celów stosowania art. 34 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) i lit. b) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz niniejszego artykułu, „produkcja” obejmuje wszystkie czynności — od zbioru winogron po zakończenie procesu produkcji wina, z wyjątkiem wszelkich procesów poprodukcyjnych.

2.   W przypadku produktów o chronionym oznaczeniu geograficznym część (maksymalnie 15 %) winogron, która zgodnie z art. 34 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 może pochodzić spoza wyznaczonego obszaru geograficznego, pochodzi z danego państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, w którym znajduje się wyznaczony obszar.

3.   W drodze odstępstwa od art. 34 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 stosuje się część B ust. 3 załącznika III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 606/2009 (10) w sprawie praktyk winiarskich i obowiązujących ograniczeń.

4.   W drodze odstępstwa od art. 34 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) i ust. 1 lit. b) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz pod warunkiem że jest to przewidziane w specyfikacji produktu, produkt o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym może być przetworzony na wino:

a)

na obszarze położonym w bezpośrednim sąsiedztwie danego wyznaczonego obszaru; lub

b)

na obszarze położonym w obrębie tej samej jednostki administracyjnej lub w obrębie sąsiedniej jednostki administracyjnej, zgodnie z przepisami krajowymi; lub

c)

w przypadku transgranicznej nazwy pochodzenia lub transgranicznego oznaczenia geograficznego lub w przypadku porozumienia w sprawie środków kontroli zawartego między co najmniej dwoma państwami członkowskimi lub między co najmniej jednym państwem członkowskim i co najmniej jednym krajem trzecim, produkt o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym może być przetworzony na wino na obszarze położonym w bezpośrednim sąsiedztwie danego wyznaczonego obszaru.

W drodze odstępstwa od art. 34 ust. 1 lit. b) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz pod warunkiem że jest to przewidziane w specyfikacji produktu, do dnia 31 grudnia 2012 r. wina o chronionym oznaczeniu geograficznym mogą być nadal przetwarzane na wino poza bezpośrednim sąsiedztwem danego wyznaczonego obszaru.

W drodze odstępstwa od art. 34 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz pod warunkiem że jest to przewidziane w specyfikacji produktu, produkt może być przetworzony na wino musujące lub wino półmusujące o chronionej nazwie pochodzenia poza bezpośrednim sąsiedztwem danego wyznaczonego obszaru, jeżeli taka praktyka była stosowana przed dniem 1 marca 1986 r.

Artykuł 7

Związek z obszarem geograficznym

1.   Szczegóły określające związek z obszarem geograficznym, o którym mowa w art. 35 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wyjaśniają, w jakim zakresie cechy wyznaczonego obszaru geograficznego wpływają na produkt końcowy.

W przypadku wniosków obejmujących różne kategorie produktów winiarskich szczegóły określające związek wykazuje się w odniesieniu do każdego przedmiotowego produktu winiarskiego.

2.   W przypadku nazwy pochodzenia specyfikacja produktu zawiera:

a)

szczegółowe informacje dotyczące obszaru geograficznego — w szczególności czynników przyrodniczych i ludzkich — istotne z punktu widzenia związku;

b)

szczegółowe informacje dotyczące jakości lub właściwości produktu, które można przypisać głównie lub wyłącznie środowisku geograficznemu;

c)

opis związku przyczynowego między szczegółami, o których mowa w lit. a), oraz szczegółami, o których mowa w lit. b).

3.   W przypadku oznaczenia geograficznego specyfikacja produktu zawiera:

a)

szczegółowe informacje dotyczące obszaru geograficznego istotne z punktu widzenia związku;

b)

szczegółowe informacje dotyczące jakości, renomy lub innych szczególnych cech produktu, które można przypisać jego pochodzeniu geograficznemu;

c)

opis związku przyczynowego między szczegółami, o których mowa w lit. a), oraz szczegółami, o których mowa w lit. b).

4.   W przypadku oznaczenia geograficznego w specyfikacji produktu stwierdza się, czy oznaczenie to opiera się na szczególnej jakości lub renomie lub innych właściwościach związanych z jego pochodzeniem geograficznym.

Artykuł 8

Pakowanie w wyznaczonym obszarze geograficznym

Jeżeli specyfikacja produktu wskazuje, że pakowanie produktu musi odbywać się w obrębie wyznaczonego obszaru geograficznego lub na obszarze położonym w bezpośrednim sąsiedztwie danego wyznaczonego obszaru zgodnie z wymogiem, o którym mowa w art. 35 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wymóg ten wskazuje się w odniesieniu do danego produktu.

SEKCJA 2

Procedura rozpatrywania wniosku przez Komisję

Artykuł 9

Odbiór wniosku

1.   Wniosek składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia wniosku do Komisji uznaje się dzień wpisu wniosku do rejestru pocztowego Komisji. Datę tę podaje się do wiadomości publicznej przy użyciu odpowiednich środków.

2.   Komisja odnotowuje na dokumentach składających się na wniosek dzień ich otrzymania oraz numer akt przypisany wnioskowi.

Organy państwa członkowskiego, kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim otrzymują potwierdzenie odbioru określające co najmniej:

a)

numer akt;

b)

nazwę, która ma być zarejestrowana;

c)

liczbę otrzymanych stron; oraz

d)

datę otrzymania wniosku.

Artykuł 10

Składanie wniosku transgranicznego

1.   W przypadku wniosku transgranicznego wspólny wniosek dotyczący oznaczenia transgranicznego obszaru geograficznego może być złożony przez więcej niż jedną grupę producentów reprezentujących ten obszar.

2.   Jeżeli wniosek dotyczy tylko państw członkowskich, wstępną procedurę krajową, o której mowa w art. 38 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, stosuje się we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich.

Do celów stosowania art. 38 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 wniosek transgraniczny jest przekazywany Komisji przez jedno państwo członkowskie w imieniu pozostałych państw członkowskich i zawiera upoważnienie udzielone przez każde z pozostałych państw członkowskich, upoważniające państwo członkowskie przekazujące wniosek do działania w jego imieniu.

3.   Jeżeli wniosek transgraniczny dotyczy tylko krajów trzecich, wniosek ten jest przekazywany Komisji przez jedną z grup składających wniosek w imieniu pozostałych grup lub przez jeden z krajów trzecich w imieniu pozostałych krajów trzecich i zawiera:

a)

elementy wykazujące, że warunki wymagane w art. 34 i 35 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 są spełnione;

b)

dowód ochrony w zainteresowanych krajach trzecich; oraz

c)

upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, udzielone przez każdy z pozostałych zainteresowanych krajów trzecich.

4.   Jeżeli wniosek transgraniczny dotyczy co najmniej jednego państwa członkowskiego i co najmniej jednego kraju trzeciego, wstępną procedurę krajową, o której mowa w art. 38 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, stosuje się we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich. Wniosek jest przekazywany Komisji przez jedno z państw członkowskich lub jeden z krajów trzecich, lub przez jedną z grup z krajów trzecich składających wniosek i zawiera:

a)

elementy wykazujące, że warunki wymagane w art. 34 i 35 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 są spełnione;

b)

dowód ochrony w zainteresowanych krajach trzecich;

c)

upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, udzielone przez każde z pozostałych zainteresowanych państw członkowskich lub każdy z pozostałych krajów trzecich.

5.   Państwo członkowskie, kraje trzecie lub grupy producentów mające siedzibę w krajach trzecich, które przekazują Komisji wniosek transgraniczny, o którym mowa w ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu, stają się odbiorcą powiadomienia lub decyzji wydanej przez Komisję.

Artykuł 11

Dopuszczalność

1.   W celu stwierdzenia, czy wniosek o objęcie ochroną jest dopuszczalny, Komisja sprawdza, czy wniosek o rejestrację określony w załączniku I został wypełniony oraz czy dokumenty uzupełniające zostały dołączone do wniosku.

2.   Wniosek o rejestrację uznany za dopuszczalny jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

Jeżeli wniosek nie został wypełniony lub został wypełniony jedynie częściowo lub dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 1, nie zostały dostarczone w tym samym czasie co wniosek o rejestrację lub jeżeli brakuje niektórych dokumentów, Komisja odpowiednio informuje o tym wnioskodawcę, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca wniosek z powodu jego niedopuszczalności. Decyzja o niedopuszczalności wniosku jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

Artykuł 12

Weryfikacja warunków ważności

1.   Jeżeli dopuszczalny wniosek o objęcie ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego nie spełnia wymogów określonych w art. 34 i 35 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, Komisja informuje organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w danym kraju trzecim o podstawach odrzucenia, wyznaczając termin wycofania lub zmiany wniosku lub przedłożenia uwag.

2.   Jeżeli organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim nie usuną w terminie przeszkód w rejestracji, Komisja odrzuca wniosek zgodnie z art. 39 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

3.   Komisja podejmuje decyzję o odrzuceniu danej nazwy pochodzenia lub danego oznaczenia geograficznego na podstawie dostępnych dokumentów i informacji. Decyzja o odrzuceniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

SEKCJA 3

Procedury sprzeciwu

Artykuł 13

Krajowa procedura sprzeciwu w przypadku wniosków transgranicznych

Do celów art. 38 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jeżeli wniosek transgraniczny dotyczy tylko państw członkowskich lub co najmniej jednego państwa członkowskiego i co najmniej jednego kraju trzeciego, procedurę sprzeciwu stosuje się we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich.

Artykuł 14

Składanie sprzeciwu w ramach procedury wspólnotowej

1.   Sprzeciw, o którym mowa w art. 40 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, sporządza się na podstawie formularza określonego w załączniku III do niniejszego rozporządzenia. Sprzeciw składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia sprzeciwu do Komisji uznaje się dzień wpisu wniosku do rejestru pocztowego Komisji. Datę tę podaje się do wiadomości publicznej przy użyciu odpowiednich środków.

2.   Komisja odnotowuje na dokumentach składających się na sprzeciw dzień ich otrzymania oraz numer akt przypisany sprzeciwowi.

Zgłaszający sprzeciw otrzymuje potwierdzenie odbioru określające co najmniej:

a)

numer akt;

b)

liczbę otrzymanych stron; oraz

c)

datę otrzymania wniosku w sprawie sprzeciwu.

Artykuł 15

Dopuszczalność w ramach procedury wspólnotowej

1.   W celu stwierdzenia, czy sprzeciw jest dopuszczalny zgodnie z art. 40 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, Komisja sprawdza, czy sprzeciw zawiera informację o wcześniejszym prawie (wcześniejszych prawach) i o podstawie (podstawach) sprzeciwu oraz czy wpłynął on do Komisji w terminie.

2.   Jeżeli sprzeciw opiera się na istnieniu wcześniejszego znaku towarowego posiadającego reputację i renomę zgodnie z art. 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, sprzeciwowi towarzyszy dowód zgłoszenia do rejestracji, rejestracji lub stosowania tego wcześniejszego znaku towarowego, taki jak świadectwo rejestracji lub dowód jego stosowania oraz dowód jego reputacji i renomy.

3.   Właściwie umotywowany sprzeciw zawiera szczegóły dotyczące faktów, dowodów i uwag przedstawionych na poparcie sprzeciwu wraz z odpowiednimi dokumentami uzupełniającymi.

Informacje i dowody, jakie należy przedstawić na potwierdzenie stosowania wcześniejszego znaku towarowego, zawierają szczegółowe dane dotyczące lokalizacji, okresu, zakresu i charakteru stosowania wcześniejszego znaku towarowego oraz jego reputacji i renomy.

4.   Jeżeli szczegółowe informacje dotyczące wcześniejszego prawa (wcześniejszych praw), podstawy (podstaw), faktów, dowodów lub uwag lub dokumenty uzupełniające, o których mowa w ustępach 1–3, nie zostały dostarczone w tym samym czasie co sprzeciw lub jeżeli brakuje niektórych dokumentów, Komisja odpowiednio informuje o tym zgłaszającego sprzeciw, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca sprzeciw z powodu jego niedopuszczalności. Decyzja o niedopuszczalności sprzeciwu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do zgłaszającego sprzeciw oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

5.   Sprzeciw uznany za dopuszczalny jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

Artykuł 16

Weryfikacja sprzeciwu w ramach procedury wspólnotowej

1.   Jeżeli Komisja nie odrzuciła sprzeciwu zgodnie z art. 15 ust. 4, informuje ona o sprzeciwie organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w danym kraju trzecim, wzywając go do przedstawienia uwag w terminie dwóch miesięcy od dnia przekazania informacji. Uwagi otrzymane w terminie dwóch miesięcy przekazuje się zgłaszającemu sprzeciw.

W trakcie weryfikacji sprzeciwu Komisja wzywa strony do przedstawienia — w odpowiednich przypadkach w terminie dwóch miesięcy od dnia wydania takiego wezwania — uwag dotyczących informacji otrzymanych od innych stron.

2.   Jeżeli organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim lub zgłaszający sprzeciw nie przedstawiają uwag w odpowiedzi na wezwanie lub nie dotrzymują wyznaczonych terminów, Komisja rozstrzyga w sprawie sprzeciwu.

3.   Komisja podejmuje decyzję o odrzuceniu lub zarejestrowaniu danej nazwy pochodzenia lub danego oznaczenia geograficznego na podstawie dostępnych dowodów. Decyzja o odrzuceniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do zgłaszającego sprzeciw oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

4.   W przypadku wielu sprzeciwów, po wstępnym rozpatrzeniu co najmniej jednego takiego sprzeciwu przyjęcie wniosku o rejestrację może nie być możliwe; w takich przypadkach Komisja może zawiesić inne procedury sprzeciwu. Komisja informuje innych zgłaszających sprzeciw o dotyczącej ich decyzji podjętej w trakcie procedury.

Jeżeli wniosek zostaje odrzucony, procedury sprzeciwu, które zostały zawieszone, uznaje się za zamknięte oraz powiadamia się o tym w odpowiedni sposób zainteresowanych zgłaszających sprzeciw.

SEKCJA 4

Ochrona

Artykuł 17

Decyzja o objęciu ochroną

1.   O ile wnioski o objęcie ochroną nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych nie są odrzucone zgodnie z art. 11, 12, 16 i 28, Komisja podejmuje decyzję o objęciu ochroną nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych.

2.   Decyzja o objęciu ochroną podjęta zgodnie z art. 41 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Rejestr

1.   Komisja prowadzi „Rejestr chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych” zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, dalej zwany „rejestrem”.

2.   Zatwierdzoną nazwę pochodzenia lub oznaczenie geograficzne wpisuje się rejestru.

W przypadku nazw zarejestrowanych na mocy art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, Komisja wpisuje do rejestru dane przewidziane w ust. 3 niniejszego artykułu, z wyjątkiem lit. f).

3.   Komisja wpisuje do rejestru następujące dane:

a)

zarejestrowaną nazwę produktu (produktów);

b)

fakt, że nazwa podlega ochronie jako oznaczenie geograficzne lub nazwa pochodzenia;

c)

nazwę kraju lub krajów pochodzenia;

d)

datę rejestracji;

e)

odniesienie do instrumentu prawnego rejestrującego nazwę;

f)

odniesienie do jednolitego dokumentu.

Artykuł 19

Ochrona

1.   Ochrona nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego trwa od dnia wpisania jej do rejestru.

2.   W przypadku niezgodnego z prawem stosowania chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego właściwe organy państw członkowskich podejmują, z własnej inicjatywy — zgodnie z art. 45 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, lub na wniosek strony, kroki konieczne do zaprzestania takiego niezgodnego z prawem stosowania i uniemożliwienia wprowadzenia do obrotu lub wywozu przedmiotowych produktów.

3.   Ochrona nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego stosuje się do całej nazwy włącznie z jej elementami składowymi, pod warunkiem że można je wyróżnić same w sobie. Element chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego pozbawiony jakiegokolwiek charakteru wyróżniającego lub element rodzajowy nie jest chroniony.

SEKCJA 5

Zmiany i anulowanie

Artykuł 20

Zmiana specyfikacji produktu lub jednolitego dokumentu

1.   Wniosek o zatwierdzenie zmian specyfikacji produktu o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, złożony przez wnioskodawcę, o którym mowa w art. 37 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, sporządza się zgodnie z załącznikiem IV do niniejszego rozporządzenia.

2.   W celu stwierdzenia, czy wniosek o zatwierdzenie zmian specyfikacji produktu, o którym mowa w art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jest dopuszczalny, Komisja sprawdza, czy zostały przesłane do niej informacje wymagane na mocy art. 35 ust. 2 tego rozporządzenia i czy został wypełniony wniosek, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.   Do celów wniosku określonego w art. 49 ust 2 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 479/2008 stosuje się art. 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 i 18 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

4.   Zmianę uznaje się za nieznaczną, jeżeli:

a)

nie odnosi się do podstawowych cech produktu;

b)

nie zmienia związku z obszarem geograficznym;

c)

nie obejmuje zmiany nazwy lub jakiejkolwiek części nazwy produktu;

d)

nie ma wpływu na wyznaczony obszar geograficzny;

e)

nie pociąga za sobą żadnych dalszych ograniczeń w obrocie produktem.

5.   Jeżeli wniosek o zatwierdzenie zmian specyfikacji produktu składa wnioskodawca inny niż pierwotny wnioskodawca, Komisja przekazuje informacje o wniosku pierwotnemu wnioskodawcy.

6.   Jeżeli Komisja podejmuje decyzję o przyjęciu zmiany w specyfikacji produktu, która wpływa na zmianę informacji wpisanych do rejestru lub zawiera zmianę tych informacji, Komisja usuwa oryginalne dane z rejestru i wpisuje nowe dane z mocą od dnia, w którym odpowiednia decyzja staje się skuteczna.

Artykuł 21

Składanie wniosku o anulowanie

1.   Wniosek o anulowanie zgodnie z art. 50 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 sporządza się zgodnie z formularzem zamieszczonym w załączniku V do niniejszego rozporządzenia. Wniosek o anulowanie składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia wniosku o anulowanie do Komisji uznaje się dzień wpisu wniosku do rejestru pocztowego Komisji. Datę tę podaje się do wiadomości publicznej przy użyciu odpowiednich środków.

2.   Komisja odnotowuje na dokumentach wniosku o anulowanie dzień ich otrzymania oraz numer akt przypisany wnioskowi o anulowanie.

Autor wniosku o anulowanie otrzymuje potwierdzenie odbioru określające co najmniej:

a)

numer akt;

b)

liczbę otrzymanych stron; oraz

c)

datę otrzymania wniosku.

3.   Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli procedurę anulowania wszczyna Komisja.

Artykuł 22

Dopuszczalność

1.   W celu stwierdzenia, czy wniosek o anulowanie jest dopuszczalny zgodnie z art. 50 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, Komisja sprawdza, czy we wniosku:

a)

wskazuje się prawnie uzasadniony interes, powody i uzasadnienie autora wniosku o anulowanie;

b)

wyjaśnia się podstawy anulowania oraz

c)

jest odniesienie do oświadczenia państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, w którym znajduje się miejsce stałego pobytu lub siedziba statutowa autora wniosku, uzupełniającego wniosek o anulowanie.

2.   Wniosek o anulowanie zawiera szczegóły dotyczące faktów, dowodów i uwag przedstawionych na poparcie anulowania wraz z odpowiednimi dokumentami uzupełniającymi.

3.   Jeżeli szczegóły dotyczące podstaw, faktów, dowodów lub uwag bądź dokumenty uzupełniające, o których mowa w ustępach 1 i 2, nie zostały dostarczone w tym samym czasie co wniosek o anulowanie, Komisja odpowiednio informuje o tym autora wniosku o anulowanie, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca wniosek z powodu jego niedopuszczalności. Decyzja o niedopuszczalności jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do autora wniosku o anulowanie oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do autora wniosku o anulowanie mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

4.   Wniosek o anulowanie oraz procedura anulowania wszczęta przez Komisję z jej własnej inicjatywy jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawców mających siedzibę w kraju trzecim, którego nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego dotyczy anulowanie.

Artykuł 23

Weryfikacja wniosku o anulowanie

1.   Jeżeli Komisja nie odrzuciła wniosku o anulowanie zgodnie z art. 22 ust. 3, informuje o anulowaniu organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub zainteresowanych producentów mających siedzibę w danym kraju trzecim, wzywając ich do przedstawienia uwag w terminie dwóch miesięcy od dnia przekazania informacji. Uwagi otrzymane w terminie dwóch miesięcy przekazuje się, w odpowiednich przypadkach, autorowi wniosku o anulowanie.

W trakcie weryfikacji wniosku o anulowanie Komisja wzywa strony do przedłożenia uwag, o ile to konieczne, w terminie dwóch miesięcy od dnia wydania takiego wezwania, dotyczących informacji otrzymanych od innych stron.

2.   Jeżeli organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim lub autor wniosku o anulowanie nie przedstawiają uwag w odpowiedzi na wezwanie lub nie dotrzymują wyznaczonych terminów, Komisja rozstrzyga w sprawie anulowania.

3.   Komisja podejmuje decyzję o anulowaniu danej nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego na podstawie dostępnych dowodów. Komisja bada, czy zgodność ze specyfikacją produktu sektora wina objętego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym nie jest już możliwa lub nie może już być zagwarantowana, zwłaszcza jeżeli warunki określone w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 nie są już spełnione lub ich dalsze spełnienie nie będzie możliwe w najbliższej przyszłości.

Decyzja o anulowaniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do autora wniosku o anulowanie oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

4.   W przypadku wielu wniosków o anulowanie, po wstępnym rozpatrzeniu co najmniej jednego takiego wniosku o anulowanie zgoda na dalszą ochronę nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego może nie być możliwa; w takim przypadku Komisja może zawiesić inne procedury anulowania. W takim przypadku Komisja informuje innych autorów wniosków o anulowanie o dotyczącej ich decyzji podjętej w trakcie procedury.

Jeżeli chroniona nazwa pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne zostaje anulowane, procedury anulowania, które zostały zawieszone, uznaje się za zamknięte oraz powiadamia się o tym w odpowiedni sposób zainteresowanych autorów wniosków o anulowanie.

5.   Kiedy anulowanie staje się skuteczne, Komisja usuwa nazwę z rejestru.

SEKCJA 6

Kontrole

Artykuł 24

Zgłoszenie podmiotów

Każdy podmiot zamierzający uczestniczyć w całości lub części produkcji lub pakowania produktu o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym jest zgłaszany właściwemu organowi kontrolnemu, o którym mowa w art. 47 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 25

Roczna weryfikacja

1.   Roczna weryfikacja przeprowadzana przez właściwy organ kontrolny, o którym mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, obejmuje:

a)

badanie organoleptyczne i analityczne w przypadku produktów objętych nazwą pochodzenia;

b)

tylko badanie analityczne albo zarówno badanie organoleptyczne, jak i analityczne w przypadku produktów objętych oznaczeniem geograficznym; oraz

c)

kontrolę warunków przewidzianych w specyfikacji produktu.

Roczna weryfikacja ma miejsce w państwie członkowskim, w którym — zgodnie ze specyfikacją produktu — odbyła się produkcja, i jest przeprowadzana:

a)

przez wyrywkowe kontrole oparte na analizie ryzyka; lub

b)

przez pobieranie próbek; lub

c)

systematycznie.

W przypadku kontroli wyrywkowych państwa członkowskie wybierają minimalną liczbę podmiotów podlegających tym kontrolom.

W przypadku pobierania próbek państwa członkowskie gwarantują, że kontrole, poprzez ich liczbę, charakter i częstotliwość, są reprezentatywne dla całego przedmiotowego wyznaczonego obszaru geograficznego i odpowiadają ilości produktów sektora wina wprowadzonych do obrotu lub przechowywanych w celu wprowadzenia do obrotu.

Kontrole wyrywkowe można łączyć z pobieraniem próbek.

2.   Badanie wymienione w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i b) jest przeprowadzane na anonimowych próbkach, ma wykazać, że badany produkt jest zgodny z cechami charakterystycznymi i jakością opisanymi w specyfikacji produktu dla odpowiedniej nazwy pochodzenia lub odpowiedniego oznaczenia geograficznego, i jest wykonywane na którymkolwiek etapie procesu produkcyjnego, w tym nawet na etapie pakowania lub późniejszym. Każda pobrana próbka jest reprezentatywna dla odpowiednich win będących w posiadaniu podmiotu.

3.   W celu sprawdzenia zgodności ze specyfikacją produktu, zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy lit. c), organ kontrolny sprawdza:

a)

obiekty podmiotów, co polega na sprawdzeniu, czy podmioty faktycznie są w stanie spełnić warunki określone w specyfikacji produktu; oraz

b)

produkty na którymkolwiek etapie procesu produkcyjnego, w tym na etapie pakowania, w oparciu o plan inspekcji, który sporządza uprzednio organ kontrolny i o którego istnieniu poinformowane są podmioty, z uwzględnieniem każdego etapu produkcji produktu.

4.   Roczna weryfikacja gwarantuje, że w odniesieniu do produktu nie można stosować chronionych nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych, chyba że:

a)

wyniki badania, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i b) i w ust. 2 dowodzą, że przedmiotowy produkt jest zgodny z dopuszczalnymi wartościami i posiada wszystkie odpowiednie cechy charakterystyczne danej nazwy pochodzenia lub danego oznaczenia geograficznego;

b)

inne warunki wymienione w specyfikacji produktu są spełnione zgodnie z procedurami określonymi w ust. 3.

5.   Produkt niespełniający warunków określonych w niniejszym artykule można wprowadzić do obrotu, ale bez odpowiedniej nazwy pochodzenia lub odpowiedniego oznaczenia geograficznego, o ile spełnia inne wymogi prawne.

6.   W przypadku chronionej transgranicznej nazwy pochodzenia lub chronionego transgranicznego oznaczenia geograficznego weryfikację może przeprowadzić organ kontrolny któregokolwiek z państw członkowskich, których dotyczy dana nazwa pochodzenia lub dane oznaczenie geograficzne.

7.   W przypadku, w którym roczną weryfikację przeprowadza się na etapie pakowania produktu na terenie państwa członkowskiego, które nie jest państwem członkowskim produkcji, stosuje się art. 84 rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008 (11).

8.   Ustępy 1–7 stosuje się do win noszących nazwę pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, których przedmiotowa nazwa pochodzenia lub przedmiotowe oznaczenie geograficzne spełnia wymogi, o których mowa w art. 38 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 26

Badanie analityczne i organoleptyczne

Badanie analityczne i organoleptyczne, o którym mowa w art. 25 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i b), obejmuje:

a)

analizę danego wina poprzez pomiar następujących właściwości charakterystycznych:

(i)

oznaczonych na podstawie analizy fizycznej i chemicznej:

całkowitej i rzeczywistej zawartości alkoholu,

całkowitej zawartości cukrów wyrażonej jako fruktoza i glukoza (w tym sacharoza w przypadku win półmusujących i musujących),

całkowitej kwasowości,

kwasowości lotnej,

całkowitej zawartości dwutlenku siarki;

(ii)

oznaczonych na podstawie dodatkowej analizy:

dwutlenku węgla (wina półmusujące i musujące, nadciśnienie w barach przy 20 °C),

innych właściwości charakterystycznych przewidzianych w prawodawstwie państw członkowskich lub w specyfikacji produktu chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego;

b)

badanie organoleptyczne obejmujące wygląd, zapach i smak.

Artykuł 27

Kontrole produktów pochodzących z krajów trzecich

Jeżeli wina z krajów trzecich korzystają z ochrony chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, dany kraj trzeci wysyła Komisji na jej wniosek informacje o właściwych organach, o których mowa w art. 48 ust 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, i o aspektach podlegających kontroli oraz dowód, że przedmiotowe wino spełnia warunki odpowiedniej nazwy pochodzenia lub odpowiedniego oznaczenia geograficznego.

SEKCJA 7

Przekształcenie w oznaczenie geograficzne

Artykuł 28

Wniosek

1.   Organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim mogą wystąpić o przekształcenie chronionej nazwy pochodzenia w chronione oznaczenie geograficzne, jeżeli zgodność ze specyfikacją produktu chronionej nazwy pochodzenia nie jest dłużej możliwa lub nie może być dłużej zagwarantowana.

Wniosek o przekształcenie składany do Komisji sporządza się zgodnie z wzorem zamieszczonym w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia. Wniosek o przekształcenie składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia do Komisji wniosku o przekształcenie uznaje się dzień wpisania wniosku do rejestru pocztowego Komisji.

2.   Jeżeli wniosek o przekształcenie w oznaczenie geograficzne nie spełnia wymogów określonych w art. 34 i 35 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, Komisja informuje organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w danym kraju trzecim o podstawach odrzucenia i zwraca się o wycofanie lub zmianę wniosku lub przedłożenie uwag w terminie dwóch miesięcy.

3.   Jeżeli organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim nie usuną w terminie przeszkód w przekształceniu, Komisja odrzuca wniosek

4.   Komisja podejmuje decyzję o odrzuceniu wniosku o przekształcenie na podstawie dostępnych dokumentów i informacji. Decyzja o odrzuceniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do wnioskodawcy mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

5.   Artykuł 40 i art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 nie mają zastosowania.

ROZDZIAŁ 3

OKREŚLENIA TRADYCYJNE

SEKCJA 1

Wniosek

Artykuł 29

Wnioskodawcy

1.   Właściwe organy państw członkowskich lub krajów trzecich lub reprezentatywne organizacje zawodowe mające siedzibę w krajach trzecich mogą złożyć do Komisji wniosek o objęcie ochroną określeń tradycyjnych w rozumieniu art. 54 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   „Reprezentatywna organizacja zawodowa” oznacza organizację producentów lub stowarzyszenie organizacji producentów, którzy przyjęli te same zasady, prowadzą działalność na danym obszarze lub na kilku obszarach nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego wina, jeżeli zrzeszają co najmniej dwie trzecie producentów z obszaru (obszarów) nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, na którym prowadzą działalność, a ich produkcja stanowi co najmniej dwie trzecie produkcji pochodzącej z tego obszaru (tych obszarów). Reprezentatywna organizacja zawodowa może złożyć wniosek o objęcie ochroną tylko w odniesieniu do win, które produkuje.

Artykuł 30

Wniosek o objęcie ochroną

1.   Wniosek o objęcie ochroną określenia tradycyjnego jest zgodny z wzorem zamieszczonym w załączniku VII i towarzyszy mu kopia zasad regulujących stosowanie danego określenia.

2.   W przypadku wniosku złożonego przez reprezentatywną organizację zawodową mającą siedzibę w kraju trzecim, przekazuje się także szczegółowe informacje dotyczące reprezentatywnych organizacji zawodowych. Informacje te, wraz ze szczegółowymi informacjami o członkach reprezentatywnej organizacji zawodowej, w odpowiednim przypadku, zamieszczono w załączniku XI.

Artykuł 31

Język

1.   Określenie, które ma być objęte ochroną, jest wyrażone:

a)

w języku urzędowym (językach urzędowych), języku regionalnym (językach regionalnych) państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, z którego (których) wywodzi się określenie; lub

b)

w języku stosowanym w handlu dla tego określenia.

Określenie stosowane w danym języku odnosi się do konkretnych produktów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   Określenie rejestruje się w pisowni oryginalnej.

Artykuł 32

Zasady dotyczące określeń tradycyjnych stosowanych w krajach trzecich

1.   Artykuł 54 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian do określeń tradycyjnie stosowanych w krajach trzecich w odniesieniu do produktów sektora wina posiadających oznaczenia geograficzne danych krajów trzecich.

2.   Wina pochodzące z krajów trzecich, których etykiety zawierają tradycyjne oznakowania inne niż określenia tradycyjne wymienione w załączniku XII, mogą je stosować zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie w danych krajach trzecich, w tym zasadami ustanowionymi przez reprezentatywne organizacje zawodowe.

SEKCJA 2

Procedura rozpatrywania wniosków

Artykuł 33

Wypełnienie wniosku

Komisja odnotowuje na dokumentach składających się na wniosek dzień ich otrzymania oraz numer akt wniosku. Wniosek składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia wniosku do Komisji uznaje się dzień wpisu wniosku do rejestru pocztowego Komisji. Datę tę oraz określenie tradycyjne podaje się do wiadomości publicznej przy użyciu odpowiednich środków.

Wnioskodawca otrzymuje potwierdzenie odbioru określające co najmniej następujące dane:

a)

numer akt;

b)

określenie tradycyjne;

c)

liczbę otrzymanych dokumentów; oraz

d)

datę otrzymania wniosku.

Artykuł 34

Dopuszczalność

Komisja sprawdza, czy formularz wniosku jest wypełniony w całości i czy dołączono do niego wymaganą dokumentację przewidzianą w art. 30.

Jeżeli formularz wniosku jest niekompletny lub jeżeli brakuje dokumentów lub są one niekompletne, Komisja odpowiednio informuje o tym wnioskodawcę, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca wniosek z powodu jego niedopuszczalności. Decyzja o niedopuszczalności jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do wnioskodawcy.

Artykuł 35

Warunki obowiązywania

1.   Dopuszcza się uznanie określenia tradycyjnego, jeżeli:

a)

odpowiada ono definicji zawartej w art. 54 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i spełnia warunki określone w art. 31 niniejszego rozporządzenia;

b)

określenie składa się wyłącznie z:

(i)

nazwy tradycyjnie stosowanej w handlu na znacznej części terytorium Wspólnoty lub zainteresowanego kraju trzeciego dla rozróżnienia szczególnych kategorii produktów winiarskich, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008; lub

(ii)

znanej nazwy tradycyjnie stosowanej w handlu co najmniej na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego lub kraju trzeciego dla rozróżnienia szczególnych kategorii produktów winiarskich, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008;

c)

określenie:

(i)

nie jest nazwą rodzajową;

(ii)

jest zdefiniowane i uregulowane w ustawodawstwie państwa członkowskiego; lub

(iii)

podlega warunkom stosowania przewidzianym w ramach zasad mających zastosowanie do producentów wina w zainteresowanym kraju trzecim, w tym w ramach zasad ustanowionych przez reprezentatywne organizacje zawodowe.

2.   Do celów ust. 1 lit. b) tradycyjne stosowanie oznacza:

a)

co najmniej 5 lat w przypadku określeń zgłoszonych w języku (językach), o którym mowa w art. 31 lit. a) niniejszego rozporządzenia;

b)

co najmniej 15 lat w przypadku określeń zgłoszonych w języku, o którym mowa w art. 31 lit. b) niniejszego rozporządzenia.

3.   Do celów ust. 1 lit. c) ppkt (i) „rodzajowy” oznacza nazwę określenia tradycyjnego, która, mimo że dotyczy szczególnej metody produkcji lub metody leżakowania bądź jakości, barwy, rodzaju miejsca lub też wydarzenia historycznego związanego z historią produktu winiarskiego, stała się pospolitą nazwą danego produktu winiarskiego we Wspólnocie.

4.   Warunek wymieniony w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu nie ma zastosowania do określeń tradycyjnych, o których mowa w art. 54 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 36

Podstawy odrzucenia wniosku

1.   Jeżeli wniosek o uznanie określenia tradycyjnego nie spełnia wymogów określonych w definicji zawartej w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i wymogów określonych w art. 31 i 35, Komisja informuje wnioskodawcę o podstawach odrzucenia, wyznaczając dwumiesięczny termin, począwszy od dnia przekazania informacji, na wycofanie lub zmianę wniosku lub przedstawienie uwag.

Komisja decyduje o objęciu ochroną na podstawie dostępnych informacji.

2.   Jeżeli wnioskodawca nie usunie przeszkód w terminie, o którym mowa w ust. 1, Komisja odrzuca wniosek. Komisja podejmuje decyzję o odrzuceniu danego określenia tradycyjnego na podstawie dostępnych dokumentów i informacji. Decyzja o odrzuceniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do wnioskodawcy.

SEKCJA 3

Procedury sprzeciwu

Artykuł 37

Składanie wniosku w sprawie sprzeciwu

1.   W terminie dwóch miesięcy od daty publikacji, o której mowa w art. 33 akapit pierwszy, dowolne państwo członkowskie lub kraj trzeci lub dowolna osoba fizyczna lub prawna, które posiadają prawnie uzasadniony interes, mogą zgłosić sprzeciw wobec zaproponowanego uznania poprzez złożenie wniosku w sprawie sprzeciwu.

2.   Wniosek w sprawie sprzeciwu sporządza się na podstawie formularza zamieszczonego w załączniku VIII i składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia wniosku w sprawie sprzeciwu do Komisji uznaje się dzień wpisu wniosku do rejestru pocztowego Komisji.

3.   Komisja odnotowuje na dokumentach wniosku w sprawie sprzeciwu dzień ich otrzymania oraz numer akt przypisany wnioskowi w sprawie sprzeciwu.

Zgłaszający sprzeciw otrzymuje potwierdzenie odbioru określające co najmniej następujące dane:

a)

numer akt;

b)

liczbę otrzymanych stron; oraz

c)

datę otrzymania wniosku.

Artykuł 38

Dopuszczalność

1.   W celu stwierdzenia, czy sprzeciw jest dopuszczalny, Komisja sprawdza, czy wniosek w sprawie sprzeciwu zawiera informacje o wcześniejszym prawie (wcześniejszych prawach) i o podstawie (podstawach) sprzeciwu oraz czy wpłynął do Komisji w terminie określonym w art. 37 ust. 1.

2.   Jeżeli sprzeciw opiera się na istnieniu wcześniejszego znaku towarowego posiadającego reputację i renomę zgodnie z art. 41 ust. 2, do wniosku w sprawie sprzeciwu dołącza się dowód zgłoszenia do rejestracji, rejestracji lub używania tego wcześniejszego znaku towarowego, taki jak świadectwo rejestracji lub dowód jego używania oraz dowód jego reputacji i renomy.

3.   Właściwie umotywowany wniosek w sprawie sprzeciwu zawiera szczegóły dotyczące faktów, dowodów i uwag przedstawionych na poparcie sprzeciwu wraz z odpowiednimi dokumentami uzupełniającymi.

Informacje i dowody, jakie należy przedstawić na potwierdzenie stosowania wcześniejszego znaku towarowego, zawierają szczegółowe dane dotyczące lokalizacji, okresu, zakresu i charakteru stosowania wcześniejszego znaku towarowego oraz jego reputacji i renomy.

4.   Jeżeli szczegółowe informacje dotyczące wcześniejszego prawa (wcześniejszych praw), podstawy (podstaw) sprzeciwu, faktów, dowodów lub uwag lub dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 1–3, nie zostały dostarczone w tym samym czasie co wniosek w sprawie sprzeciwu lub jeżeli brakuje niektórych dokumentów, Komisja odpowiednio informuje o tym zgłaszającego sprzeciw, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca wniosek z powodu jego niedopuszczalności. Decyzja o niedopuszczalności jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do zgłaszającego sprzeciw oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do reprezentatywnej organizacji zawodowej mającej siedzibę w danym kraju trzecim.

5.   Wniosek w sprawie sprzeciwu uznany za dopuszczalny jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do reprezentatywnej organizacji zawodowej w danym kraju trzecim.

Artykuł 39

Weryfikacja sprzeciwu

1.   Jeżeli Komisja nie odrzuciła wniosku w sprawie sprzeciwu zgodnie z art. 38 ust. 4, informuje o sprzeciwie organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub reprezentatywną organizację zawodową mającą siedzibę w danym kraju trzecim, wzywając do przedstawienia uwag w terminie dwóch miesięcy od dnia przekazania informacji. Uwagi otrzymane w terminie dwóch miesięcy przekazuje się zgłaszającemu sprzeciw.

W trakcie weryfikacji sprzeciwu Komisja wzywa strony do przedstawienia — w odpowiednich przypadkach w terminie dwóch miesięcy od dnia wydania takiego wezwania — uwag dotyczących powiadomień otrzymanych od innych stron.

2.   Jeżeli organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub reprezentatywna organizacja zawodowa mająca siedzibę w danym kraju trzecim lub zgłaszający sprzeciw nie przedstawiają uwag w odpowiedzi na wezwanie lub nie dotrzymują wyznaczonych terminów, Komisja rozstrzyga w sprawie sprzeciwu.

3.   Komisja podejmuje decyzję o odrzuceniu lub uznaniu danego określenia tradycyjnego na podstawie dostępnych dowodów. Komisja rozważa, czy warunki, o których mowa w art. 40 ust. 1 lub określone w art. 41 ust. 3 lub art. 42, nie są spełnione. Decyzja o odrzuceniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do zgłaszającego sprzeciw oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do reprezentatywnej organizacji zawodowej mającej siedzibę w danym kraju trzecim.

4.   W przypadku wielu wniosków w sprawie sprzeciwu, po wstępnym rozpatrzeniu co najmniej jednego takiego wniosku w sprawie sprzeciwu przyjęcie wniosku o uznanie może nie być możliwe; w takich przypadkach Komisja może zawiesić inne procedury sprzeciwu. Komisja informuje innych zgłaszających sprzeciw o dotyczącej ich decyzji podjętej w trakcie procedury.

Jeżeli wniosek zostaje odrzucony, procedury sprzeciwu, które zostały zawieszone, uznaje się za zamknięte oraz powiadamia się o tym w odpowiedni sposób zainteresowanych zgłaszających sprzeciw.

SEKCJA 4

Ochrona

Artykuł 40

Ochrona ogólna

1.   Jeżeli wniosek spełnia warunki określone w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i w art. 31 i 35 oraz nie jest odrzucony zgodnie z art. 38 i 39, określenie tradycyjne zostaje umieszczone w wykazie w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia.

2.   Określenia tradycyjne wymienione w załączniku XII są objęte ochroną, wyłącznie w języku i w odniesieniu do kategorii produktów winiarskich określonych we wniosku, przed:

a)

wszelkim niewłaściwym stosowaniem, nawet jeżeli chronionemu określeniu towarzyszą wyrażenia takie jak: „styl”, „typ”, „metoda”, „jak produkowane w”, „imitacja”, „smak”, „sposób” i tym podobne;

b)

wszelkim innym nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd oznaczeniem charakteru, cech charakterystycznych lub zasadniczych właściwości produktu na wewnętrznym lub zewnętrznym opakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach związanych z tym produktem;

c)

wszelkimi innymi praktykami mogącymi wprowadzić konsumenta w błąd, w szczególności mogącymi sprawiać wrażenie, że wino kwalifikuje się do chronionego określenia tradycyjnego.

Artykuł 41

Związek ze znakami towarowymi

1.   W przypadku, w którym określenie tradycyjne jest objęte ochroną na mocy niniejszego rozporządzenia, odmawia się rejestracji znaku towarowego, którego dotyczy jedna z sytuacji, o których mowa w art. 40, jeżeli wniosek o rejestrację znaku towarowego nie dotyczy win kwalifikujących się do stosowania takiego określenia tradycyjnego, jeżeli zostaje on złożony po dniu przedstawienia Komisji wniosku o objęcie ochroną określenia tradycyjnego, a określenie tradycyjne zostaje następnie objęte ochroną.

Znaki towarowe zarejestrowane z naruszeniem przepisów akapitu pierwszego zostają unieważniane na wniosek zgodnie z mającymi zastosowanie procedurami określonymi w dyrektywie 2008/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (12) lub w rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 (13).

2.   Znak towarowy, którego dotyczy jedna z sytuacji, o których mowa w art. 40 niniejszego rozporządzenia, i w odniesieniu do którego złożono wniosek lub który został zarejestrowany lub ustanowiony poprzez stosowanie, może nadal być stosowany, jeżeli taką możliwość dopuszcza odnośne prawodawstwo, na terytorium Wspólnoty przed dniem 4 maja 2002 r. lub przed dniem złożenia w Komisji wniosku o ochronę określenia tradycyjnego, a okres jego stosowania może zostać przedłużony, niezależnie od ochrony danego określenia tradycyjnego.

W takich przypadkach dozwolone jest stosowanie określenia tradycyjnego równolegle do stosowania odpowiedniego znaku towarowego.

3.   Nazwa nie jest chroniona jako określenie tradycyjne, jeżeli w świetle reputacji i renomy znaku towarowego taka ochrona mogłaby wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia, charakteru, właściwości lub jakości wina.

Artykuł 42

Homonimy

1.   Określenie, w odniesieniu do którego złożono wniosek, homonimiczne lub częściowo homonimiczne w stosunku do określenia tradycyjnego już zarejestrowanego na mocy niniejszego rozdziału, jest objęte ochroną z należytym uwzględnieniem miejscowego i tradycyjnego użycia oraz ryzyka błędnego zrozumienia.

Określenie homonimiczne wprowadzające konsumentów w błąd co do charakteru, jakości lub prawdziwego pochodzenia produktów nie jest rejestrowane, nawet jeżeli dane określenie jest dokładne.

Stosowanie chronionego określenia homonimicznego jest uwarunkowane istnieniem w praktyce wystarczającego rozróżnienia między chronionym później określeniem homonimicznym a określeniem tradycyjnym już wymienionym w załączniku XII, z uwzględnieniem potrzeby równego traktowania zainteresowanych producentów i unikania wprowadzania konsumenta w błąd.

2.   Ustęp 1 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian do określeń tradycyjnych chronionych przed dniem 1 sierpnia 2009 r., które są częściowo homonimiczne z chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym lub nazwą odmiany winorośli lub jej synonimem wymienionym w załączniku XV.

Artykuł 43

Egzekwowanie ochrony

Do celów stosowania art. 55 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, w przypadku niezgodnego z prawem stosowania chronionych określeń tradycyjnych, właściwe organy krajowe podejmują, z własnej inicjatywy lub na wniosek strony, wszelkie środki w celu powstrzymania wprowadzania do obrotu przedmiotowych produktów, w tym wszelkiego wywozu tych produktów.

SEKCJA 5

Procedura anulowania

Artykuł 44

Podstawy anulowania

Podstawę anulowania określenia tradycyjnego stanowi fakt, że nie odpowiada już ono definicji określonej w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 lub nie spełnia wymogów zawartych w art. 31, 35, art. 40 ust. 2, art. 41 ust. 3 lub art. 42.

Artykuł 45

Składanie wniosku o anulowanie

1.   Państwo członkowskie, kraj trzeci lub osoba fizyczna lub prawna, które posiadają prawnie uzasadniony interes, mogą złożyć do Komisji należycie umotywowany wniosek o anulowanie zgodnie z formularzem zamieszczonym w załączniku IX. Wniosek o anulowanie składa się do Komisji w formie papierowej lub elektronicznej. Za datę złożenia wniosku o anulowanie do Komisji uznaje się dzień wpisu wniosku do rejestru pocztowego Komisji. Datę tę podaje się do wiadomości publicznej przy użyciu odpowiednich środków.

2.   Komisja odnotowuje na dokumentach wniosku o anulowanie dzień ich otrzymania oraz numer akt przypisany wnioskowi o anulowanie.

Autor wniosku o anulowanie otrzymuje potwierdzenie odbioru określające co najmniej:

a)

numer akt;

b)

liczbę otrzymanych stron; oraz

c)

datę otrzymania wniosku.

3.   Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli procedurę anulowania wszczyna Komisja.

Artykuł 46

Dopuszczalność

1.   W celu stwierdzenia, czy wniosek o anulowanie jest dopuszczalny, Komisja sprawdza, czy wniosek:

a)

wskazuje prawnie uzasadniony interes autora wniosku o anulowanie;

b)

wyjaśnia podstawę (podstawy) anulowania; oraz

c)

odnosi się do oświadczenia państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, w którym znajduje się miejsce stałego pobytu lub siedziba statutowa autora wniosku, wyjaśniającego prawnie uzasadniony interes, powody i uzasadnienie autora wniosku o anulowanie.

2.   Wniosek o anulowanie zawiera szczegóły dotyczące faktów, dowodów i uwag przedstawionych na poparcie anulowania wraz odpowiednimi dokumentami uzupełniającymi.

3.   Jeżeli szczegóły dotyczące podstaw, faktów, dowodów lub uwag lub dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zostały dostarczone w tym samym czasie co wniosek o anulowanie, Komisja odpowiednio informuje o tym autora wniosku o anulowanie, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca wniosek z powodu jego niedopuszczalności. Decyzja o niedopuszczalności sprzeciwu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do autora wniosku o anulowanie oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do autora wniosku o anulowanie mającego siedzibę w danym kraju trzecim.

4.   Wniosek o anulowanie uznany za dopuszczalny, włącznie z procedurą anulowania wszczętą przez Komisję z jej własnej inicjatywy, jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub do autora wniosku o anulowanie mającego siedzibę w kraju trzecim, którego dotyczy dane anulowanie.

Artykuł 47

Weryfikacja wniosku o anulowanie

1.   Jeżeli Komisja nie odrzuciła wniosku o anulowanie zgodnie z art. 46 ust. 3, informuje o wniosku o anulowanie organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w danym kraju trzecim, wzywając do przedstawienia uwag w terminie dwóch miesięcy od daty wydania takiego komunikatu. Uwagi otrzymane w terminie dwóch miesięcy przekazuje się autorowi wniosku o anulowanie.

W trakcie weryfikacji wniosku o anulowanie Komisja wzywa strony do przedłożenia uwag — w razie potrzeby w terminie dwóch miesięcy od wydania takiego wezwania — dotyczących informacji otrzymanych od innych stron.

2.   Jeżeli organy państwa członkowskiego lub kraju trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym kraju trzecim lub autor wniosku o anulowanie nie przedstawiają uwag w odpowiedzi na wezwanie lub nie dotrzymują wyznaczonych terminów, Komisja rozstrzyga w sprawie anulowania.

3.   Komisja podejmuje decyzję o anulowaniu danego określenia tradycyjnego na podstawie dostępnych dowodów. Komisja bada, czy warunki, o których mowa w art. 44, nie są już spełnione.

Decyzja o anulowaniu jest przedmiotem powiadomienia skierowanego do autora wniosku o anulowanie oraz do organów państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, których dotyczy wniosek.

4.   W przypadku wielu wniosków o anulowanie po wstępnym rozpatrzeniu co najmniej jednego takiego wniosku o anulowanie dalsza ochrona określenia tradycyjnego może nie być możliwa; w takim przypadku Komisja może zawiesić inne procedury anulowania. W takim przypadku Komisja informuje innych autorów wniosków o anulowanie o dotyczącej ich decyzji podjętej w trakcie procedury.

Jeżeli określenie tradycyjne zostaje anulowane, procedury anulowania, które zostały zawieszone, uznaje się za zamknięte oraz powiadamia się o tym w odpowiedni sposób zainteresowanych autorów wniosków o anulowanie.

5.   Kiedy anulowanie staje się skuteczne, Komisja usuwa przedmiotowe określenie z wykazu zamieszczonego w załączniku XII.

SEKCJA 6

Istniejące chronione określenia tradycyjne

Artykuł 48

Istniejące chronione określenia tradycyjne

Określenia tradycyjne chronione zgodnie z art. 24, 28 i 29 rozporządzenia (WE) nr 753/2002 są automatycznie chronione na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że:

a)

streszczenie definicji lub warunków stosowania zostało przedstawione Komisji do dnia 1 maja 2009 r.;

b)

państwa członkowskie lub kraje trzecie nie zaprzestały obejmowania ochroną niektórych określeń tradycyjnych.

ROZDZIAŁ IV

ETYKIETOWANIE I PREZENTACJA

Artykuł 49

Wspólna zasada dotycząca wszystkich informacji szczegółowych podawanych na etykiecie

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, etykietowanie produktów, o których mowa w ust. 1–11, 13, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (zwanych dalej „produktami”), nie może być uzupełnione żadnymi innymi informacjami szczegółowymi niż informacje szczegółowe przewidziane w art. 58 i informacje szczegółowe regulowane art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, chyba że spełniają one wymogi art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE.

SEKCJA 1

Obowiązkowe informacje szczegółowe

Artykuł 50

Prezentacja obowiązkowych informacji szczegółowych

1.   Obowiązkowe informacje szczegółowe, o których mowa w art. 58 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, oraz informacje szczegółowe wymienione w art. 59 tego rozporządzenia umieszcza się w tym samym polu widzenia na pojemniku w taki sposób, aby były one jednocześnie czytelne bez konieczności odwracania pojemnika.

Obowiązkowe informacje szczegółowe dotyczące numeru partii i informacje szczegółowe, o których mowa w art. 5 i w art. 56 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, mogą jednak znajdować się poza polem widzenia, w którym znajdują się inne obowiązkowe informacje szczegółowe.

2.   Obowiązkowe informacje szczegółowe, o których mowa w ust. 1, i informacje szczegółowe mające zastosowanie na mocy instrumentów prawnych wymienionych w art. 58 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przedstawia się przy użyciu nieusuwalnej czcionki z zapewnieniem możliwości ich wyraźnego odróżnienia na tle otaczającego je tekstu lub znaków graficznych.

Artykuł 51

Stosowanie niektórych zasad horyzontalnych

1.   Jeżeli co najmniej jeden składnik wymieniony w załączniku IIIa do dyrektywy 2000/13/WE występuje w jednym z produktów wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, musi być on wymieniony na etykiecie i poprzedzony słowem „zawiera”. W przypadku siarczynów można stosować następujące określenia: „siarczyny”„dwutlenek siarki”lub „ditlenek siarki”.

2.   Obowiązkowi etykietowania, o którym mowa w ust. 1, może towarzyszyć stosowanie znaku graficznego określonego w załączniku X do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 52

Wprowadzanie do obrotu i wywóz

1.   Produkty, których etykieta lub prezentacja jest niezgodna z odpowiednimi warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, nie mogą być wprowadzane do obrotu we Wspólnocie ani wywożone.

2.   W drodze odstępstwa od przepisów rozdziałów V i VI rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jeżeli przedmiotowe produkty są przeznaczone do wywozu, państwa członkowskie mogą zezwolić na umieszczenie danych szczegółowych, które są sprzeczne z zasadami etykietowania przewidzianymi w prawodawstwie wspólnotowym, na etykietach win przeznaczonych do wywozu, jeżeli są one wymagane przepisami prawa danego kraju trzeciego. Te informacje szczegółowe mogą być wyrażone w innych językach niż języki urzędowe Unii Europejskiej.

Artykuł 53

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Zamknięcia butelek dla produktów wymienionych w art. 49 nie są osłaniane kapturkiem lub folią wykonaną na bazie ołowiu.

Artykuł 54

Rzeczywista zawartość alkoholu

1.   Rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu, o której mowa w art. 59 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, podaje się w pełnych jednostkach procentowych lub w jednostkach połówkowych.

Po liczbie jednostek procentowych następuje symbol „% obj.”; może być ona poprzedzona słowami „rzeczywista zawartość alkoholu”, „rzeczywisty alkohol” lub skrótem „alk.”.

Nie naruszając tolerancji ustalonych dla stosowanej referencyjnej metody analizy, podana zawartość alkoholu nie może różnić się o więcej niż 0,5 % obj. od zawartości określonej drogą analizy. Zawartość alkoholu w produktach o chronionych nazwach pochodzenia lub oznaczeniach geograficznych przechowywanych w butelkach przez ponad trzy lata, winach musujących, gatunkowych winach musujących, winach musujących gazowanych, winach półmusujących, winach półmusujących gazowanych i winach likierowych i winach z przejrzałych winogron, nie naruszając tolerancji ustalonych dla stosowanej referencyjnej metody analizy, nie może jednak różnić się o więcej niż 0,8 % obj. od zawartości określonej drogą analizy.

2.   Rzeczywistą zawartość alkoholu umieszcza się na etykietach przy zastosowaniu czcionki o wysokości przynajmniej 5 mm przy pojemności nominalnej butelki ponad 100 cl, przynajmniej 3 mm przy pojemności równej 100 cl lub mniejszej, lecz większej niż 20 cl, oraz 2 mm przy pojemności 20 cl lub mniejszej.

Artykuł 55

Wskazanie miejsca wytworzenia

1.   Wskazania miejsca wytworzenia, o którym mowa w art. 59 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, dokonuje się następujący sposób:

a)

w odniesieniu do win, o których mowa w ust. 1, 2, 3, 7–9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, bez chronionych nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych, stosuje się jedno z poniższych określeń:

(i)

„wino z (…)”, „wyprodukowane w (…)” lub „produkt (…)”, lub równoznaczne wyrażenie uzupełnione nazwą państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, w którym winogrona są zbierane i przetwarzane na wino na tym terytorium.

W przypadku wina transgranicznego wyprodukowanego z niektórych odmian winorośli, o którym mowa w art. 60 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, można wymienić wyłącznie nazwę jednego lub większej liczby państw członkowskich lub jednego lub większej liczby krajów trzecich;

(ii)

„wino ze Wspólnoty Europejskiej” lub równoznaczne wyrażenie, lub „kupaż win z różnych krajów Wspólnoty Europejskiej” w przypadku wina powstałego w wyniku kupażu win pochodzących z wielu państw członkowskich, lub

„kupaż win z różnych krajów spoza Wspólnoty Europejskiej” lub „kupaż win z (…)” z podaniem nazwy danych krajów trzecich w przypadku wina powstałego w wyniku kupażu win pochodzących z wielu krajów trzecich;

(iii)

„wino ze Wspólnoty Europejskiej” lub równoznaczne wyrażenie, lub „wino wyprodukowane w (…) z winogron zebranych w (…)” uzupełnione nazwami danych państw członkowskich w przypadku wina wyprodukowanego w państwie członkowskim z winogron zebranych w innym państwie członkowskim, lub

„wino wyprodukowane w (…) z winogron zebranych w (…)” z podaniem nazw danych krajów trzecich w przypadku win wyprodukowanych w kraju trzecim z winogron zebranych w innym kraju trzecim;

b)

w odniesieniu do win, o których mowa w ust. 4, 5 i 6 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, bez chronionych nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych, stosuje się jedno z poniższych określeń:

(i)

„wino z (…)”, „wyprodukowane w (…)”, „produkt (…)”, „sekt z (…)” lub równoznaczne wyrażenie uzupełnione nazwą państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, w którym winogrona są zbierane i przetwarzane na wino na tym terytorium;

(ii)

„wyprodukowane w (…)” lub równoznaczne wyrażenie uzupełnione nazwą państwa członkowskiego, w którym odbywa się wtórna fermentacja;

c)

w odniesieniu do win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym słowa „wino z (…)”, „wyprodukowane w (…)” lub „produkt (…)” lub równoznaczne wyrażenie uzupełnione nazwą państwa członkowskiego lub kraju trzeciego, w którym winogrona są zbierane i przetwarzane na wino na tym terytorium.

W przypadku transgranicznej chronionej nazwy pochodzenia lub transgranicznego chronionego oznaczenia geograficznego można wymienić wyłącznie nazwę jednego lub większej liczby państw członkowskich lub jednego lub większej liczby krajów trzecich.

Niniejszy ustęp nie narusza przepisów art. 56 i 67.

2.   Wskazania miejsca wytworzenia, o którym mowa w art. 59 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na etykietach moszczu gronowego, moszczu gronowego w trakcie fermentacji, skoncentrowanego moszczu gronowego lub młodego wina w trakcie fermentacji dokonuje się, stosując następujące określenia:

a)

„moszcz z (…)”, „moszcz wyprodukowany w (…)” lub równoznaczne wyrażenie uzupełnione nazwą państwa członkowskiego lub pojedynczego kraju stanowiącego część państwa członkowskiego, w którym produkt jest wytwarzany;

b)

„kupaż z produktów co najmniej dwóch krajów Wspólnoty Europejskiej” w przypadku kupażu produktów wytworzonych w co najmniej dwóch państwach członkowskich;

c)

„moszcz uzyskany z (…) winogron zebranych w (…)” w przypadku moszczu gronowego, który nie został wytworzony w państwie członkowskim, w którym zebrano winogrona użyte do jego produkcji.

3.   W przypadku Zjednoczonego Królestwa nazwę państwa członkowskiego zastępuje się nazwą pojedynczego kraju stanowiącego część Zjednoczonego Królestwa.

Artykuł 56

Wskazanie butelkującego, producenta, importera i dostawcy

1.   Dla celów stosowania art. 59 ust. 1 lit. e) i f) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i niniejszego artykułu:

a)

„butelkujący” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę takich osób, które dokonują butelkowania lub w imieniu których dokonuje się butelkowania;

b)

butelkowanie” oznacza umieszczanie produktu w pojemnikach o pojemności nie przekraczającej 60 litrów w celu późniejszej sprzedaży;

c)

„producent” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę takich osób, które przetwarzają lub w imieniu których przetwarza się winogrona, moszcz winogronowy i wino na wina musujące, wina musujące gazowane, gatunkowe wina musujące lub gatunkowe aromatyzowane wina musujące;

d)

„importer” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę takich osób, które mają siedzibę we Wspólnocie i biorą odpowiedzialność za wprowadzanie do obrotu towarów niewspólnotowych w rozumieniu art. 4 ust. 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (14);

e)

„dostawca” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę takich osób, nieobjętych definicją producenta, które nabywają i następnie wprowadzają do obrotu wina musujące, wina musujące gazowane, gatunkowe wina musujące lub gatunkowe aromatyzowane wina musujące;

f)

„adres” oznacza wskazanie lokalnej jednostki administracyjnej i państwa członkowskiego, w którym znajduje się główna siedziba butelkującego butelkowania, producenta, dostawcy lub importera.

2.   Nazwę i adres podmiotu dokonującego butelkowania uzupełnia się:

a)

słowami „butelkujący” lub „butelkowane przez (…)”, lub

b)

określeniami, których warunki stosowania określają państwa członkowskie, w których odbywa się butelkowanie win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym:

(i)

w gospodarstwie producenta; lub

(ii)

w obiektach grupy producentów; lub

(iii)

w przedsiębiorstwie znajdującym się w wyznaczonym obszarze geograficznym lub w bezpośrednim sąsiedztwie danego wyznaczonego obszaru geograficznego.

W przypadku butelkowania na zlecenie, wskazanie podmiotu dokonującego butelkowania uzupełnia się słowami „butelkowane dla (…)” lub, gdy wskazuje się nazwę i adres osoby, która przeprowadziła butelkowanie w imieniu osoby trzeciej, słowami „butelkowane dla (…) przez (…)”.

Jeżeli butelkowanie odbywa się w innym miejscu niż w miejscu, w którym ma siedzibę butelkujący, szczegółowe informacje, o których mowa w niniejszym ustępie, uzupełnia się dokładnym określeniem miejsca, w którym odbyło się butelkowanie i, jeżeli butelkowanie przeprowadza się w innym państwie członkowskim, nazwą tego państwa.

W przypadku pojemników innych niż butelki, słowa „butelkujący” i „butelkowane przez (…)” zastępuje się odpowiednio słowami „pakujący” i „pakowane przez (…)”, o ile stosowany język sam nie wskazuje na taką różnicę.

3.   Nazwę i adres producenta lub dostawcy uzupełnia się słowami „producent” lub „wyprodukowane przez” i „dostawca” lub „sprzedawane przez” lub równoważnym wyrażeniem. Państwa członkowskie mogą wprowadzić obowiązek wskazywania producenta.

4.   Nazwę i adres importera poprzedza się słowami „importer” lub „importowane przez (…)”.

5.   Informacje, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, można łączyć, jeżeli dotyczą tej samej osoby fizycznej lub prawnej.

Jedno z tych oznaczeń można zastąpić kodem określonym przez państwo członkowskie, w którym siedzibę ma butelkujący, producent, importer lub dostawca. Kod uzupełnia się wskazaniem danego państwa członkowskiego. Na etykiecie przedmiotowego produktu umieszcza się także nazwę i adres innej osoby fizycznej lub prawnej uczestniczącej w dystrybucji, niebędącej butelkującym, producentem, importerem lub dostawcą wskazanym kodem.

6.   Jeżeli nazwa lub adres butelkującego, producenta, importera lub dostawcy składa się z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego lub je zawiera, umieszcza się je na etykiecie:

a)

czcionką, której wielkość nie przekracza połowy wielkości liter stosowanych dla chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego lub dla określenia kategorii danego produktu winiarskiego; lub

b)

w postaci kodu przewidzianego w ust. 5 akapit drugi.

Państwa członkowskie mogą zdecydować, którą możliwość stosuje się do produktów wytwarzanych na ich terytorium.

Artykuł 57

Wskazanie gospodarstwa

1.   Wymienione w załączniku XIII określenia odnoszące się do gospodarstwa, inne niż wskazanie nazwy butelkującego, producenta lub dostawcy, zastrzega się dla win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, pod warunkiem że:

a)

wino wytwarza się wyłącznie z winogron zebranych w winnicach użytkowanych przez to gospodarstwo;

b)

produkcję wina prowadzi się w całości w tym gospodarstwie;

c)

państwa członkowskie regulują stosowanie odpowiednich dla nich określeń wymienionych w załączniku XIII. Kraje trzecie ustanawiają zasady stosowania odnoszące się do swoich odpowiednich określeń wymienionych w załączniku XIII, w tym zasady określone przez reprezentatywne organizacje zawodowe.

2.   Inne podmioty uczestniczące we wprowadzaniu produktu do obrotu mogą stosować nazwę gospodarstwa tylko wtedy, gdy dane gospodarstwo wyraża zgodę na to stosowanie.

Artykuł 58

Wskazanie zawartości cukru

1.   Określenia wymienione w części A załącznika XIV do niniejszego rozporządzenia wskazujące zawartość cukru umieszcza się na etykietach produktów wymienionych w art. 59 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   Jeżeli zawartość cukru w produktach, wyrażona jako fruktoza i glukoza (w tym sacharoza), uzasadnia stosowanie dwóch spośród określeń wymienionych w części A załącznika XIV, wybiera się tylko jedno z tych dwóch określeń.

3.   Nie naruszając warunków stosowania opisanych w części A załącznika XIV, zawartość cukru nie może się różnić o więcej niż 3 gramy na litr od zawartości, którą podaje się na etykiecie produktu.

Artykuł 59

Odstępstwa

Zgodnie z art. 59 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, można pominąć określenie „chroniona nazwa pochodzenia” w przypadku win noszących następujące chronione nazwy pochodzenia, o ile ta możliwość jest uregulowana w prawodawstwie państwa członkowskiego lub w zasadach stosowanych do producentów wina w danym kraju trzecim, w tym zasadach określonych przez reprezentatywne organizacje zawodowe:

a)

Cypr:

Κουμανδαρία (Commandaria);

b)

Grecja:

Σάμος (Samos);

c)

Hiszpania:

Cava,

Jerez, Xérès lub Sherry,

Manzanilla;

d)

Francja:

Champagne;

e)

Włochy:

Asti,

Marsala,

Franciacorta;

f)

Portugalia:

Madeira lub Madère,

Port lub Porto.

Artykuł 60

Szczegółowe zasady dotyczące gazowanego wina musującego, gazowanego wina półmusującego i gatunkowego wina musującego

1.   Określenia „gazowane wino musujące” i „gazowane wino półmusujące”, o których mowa w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, uzupełnia się słowami „otrzymane przez dodanie dwutlenku węgla” czcionką tego samego rodzaju i rozmiaru, o ile stosowany język sam nie wskazuje, że dodano dwutlenek węgla.

Słowa „otrzymane przez dodanie dwutlenku węgla” umieszcza się nawet wtedy, gdy stosuje się art. 59 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   W przypadku gatunkowych win musujących można pominąć odniesienie do kategorii produktu winiarskiego dla win, których etykiety zawierają określenie „Sekt”.

SEKCJA 2

Nieobowiązkowe informacje szczegółowe

Artykuł 61

Rocznik

1.   Rocznik, o którym mowa w art. 60 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, można podać na etykietach produktów, o których mowa w art. 49, pod warunkiem że co najmniej 85 % winogron użytych do wytworzenia produktu zostało zebranych w danym roku. Nie zawiera on:

a)

żadnej ilości produktów stosowanych do dosładzania, „expedition liqueur” lub „tirage liqueur”; ani

b)

żadnej ilości produktów, o których mowa w załączniku IV ust. 3 lit. e) i f) do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   W przypadku produktów tradycyjnie otrzymywanych z winogron zbieranych w styczniu lub w lutym, rocznik podawany na etykiecie win jest rocznikiem poprzedniego roku kalendarzowego.

3.   Produkty bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego także spełniają wymogi określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu i w art. 63.

Artykuł 62

Nazwa odmiany winorośli

1.   Nazwy lub synonimy nazw odmian winorośli, o których mowa w art. 60 ust.1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wykorzystywanych do wytwarzania produktów, o których mowa w art. 49 niniejszego rozporządzenia, mogą być umieszczane na etykietach tych produktów na warunkach określonych w lit. a) i b) niniejszego artykułu.

a)

W przypadku win wyprodukowanych we Wspólnocie Europejskiej nazwami odmian winorośli lub ich synonimami są nazwy i synonimy wymienione w klasyfikacji odmian winorośli, o której mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

W przypadku państw członkowskich zwolnionych z obowiązku klasyfikacji, o którym mowa w art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nazwy odmian winorośli lub ich synonimy umieszcza się w „Międzynarodowym wykazie odmian winorośli i ich synonimów” prowadzonym przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina (OIV).

b)

W przypadku win pochodzących z krajów trzecich warunki stosowania nazw odmian winorośli lub ich synonimów są zgodne z zasadami mającymi zastosowanie do producentów wina w danym kraju trzecim, w tym z zasadami ustanowionymi przez reprezentatywne organizacje zawodowe, a nazwy odmian winorośli lub ich synonimy są wymienione w co najmniej jednym z następujących wykazów:

(i)

Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina (OIV);

(ii)

Związku dla Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV);

(iii)

Międzynarodowej Rady ds. Roślinnych Zasobów Genetycznych (IBPGR).

c)

W przypadku produktów o chronionej nazwie pochodzenia, chronionym oznaczeniu geograficznym lub oznaczeniu geograficznym kraju trzeciego nazwy odmian winorośli lub ich synonimy mogą być wymienione:

(i)

jeżeli wymieniono z nazwy tylko jedną odmianę lub jej synonim, co oznacza, że co najmniej 85 % danego produktu wyprodukowano z tej odmiany, nie uwzględniając:

żadnej ilości produktów użytych do słodzenia, „expedition liquer” lub „tirage liquer”, lub

żadnej ilości produktów, o których mowa w załączniku IV pkt 3 lit. e) i f) do rozporządzenia (WE) nr 479/2008;

(ii)

jeżeli wymieniono z nazwy dwie odmiany winorośli lub więcej bądź ich synonimy, co oznacza, że 100 % danego produktu wyprodukowano z tych odmian, nie uwzględniając:

żadnej ilości produktów użytych do słodzenia, „expedition liquer” lub „tirage liquer”, lub

żadnej ilości produktów, o których mowa w załączniku IV pkt 3 lit. e) i f) do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

W przypadku, o którym mowa w ppkt (ii), odmiany winorośli należy wymienić w porządku malejącym ich proporcjonalnego udziału i wskazać przy użyciu czcionki o tym samym rozmiarze.

d)

W przypadku produktów bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, nazwy odmian winorośli lub ich synonimy mogą być wymienione, pod warunkiem że spełnione są wymogi określone w lit. a) lub b) i lit. c) ustępu 1 oraz w art. 63.

2.   W przypadku win musujących i gatunkowych win musujących nazwy odmian winorośli używane dodatkowo do opisu produktu, a mianowicie „pinot blanc”, „pinot noir” lub „pinot gris” i odpowiedniki tych nazw w innych językach Wspólnoty można zastąpić synonimem „pinot”.

3.   W drodze odstępstwa od art. 42 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wymienione w części A załącznika XV do niniejszego rozporządzenia nazwy odmian winorośli i ich synonimy, które składają się z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego lub je zawierają, mogą być umieszczone na etykiecie produktów o chronionej nazwie pochodzenia, chronionym oznaczeniu geograficznym lub oznaczeniu geograficznym kraju trzeciego wyłącznie, jeżeli te nazwy odmian winorośli i ich synonimy były dozwolone na mocy prawa wspólnotowego obowiązującego w dniu 11 maja 2002 r. lub w dniu przystąpienia państwa członkowskiego, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

4.   Wymienione w części B załącznika XV do niniejszego rozporządzenia nazwy odmian winorośli i ich synonimy, które częściowo zawierają chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne i bezpośrednio odnoszą się do geograficznego aspektu danej chronionej nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, mogą być umieszczone wyłącznie na etykietach produktów o chronionej nazwie pochodzenia, chronionym oznaczeniu geograficznym lub oznaczeniu geograficznym kraju trzeciego.

Artykuł 63

Szczegółowe zasady dotyczące odmian winorośli i roczników win bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego

1.   Państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za zapewnienie procedury certyfikacji określonej w art. 60 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (15).

2.   Niezależnie od etapu produkcji, w tym także w trakcie rozlewu wina, certyfikacja wina zapewniana jest przez:

a)

właściwy organ lub organy, o których mowa w ust. 1; lub

b)

co najmniej jeden organ kontrolny w rozumieniu art. 2 akapit drugi pkt 5 rozporządzenia (WE) nr 882/2004, działający jako jednostka certyfikująca produkty zgodnie z kryteriami określonymi w art. 5 wymienionego rozporządzenia.

Organ lub organy, o których mowa w ust. 1, gwarantują odpowiedni obiektywizm i bezstronność oraz mają do dyspozycji wykwalifikowany personel i zasoby potrzebne do realizacji swoich zadań.

Jednostki certyfikujące, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), spełniają wymogi europejskiej normy EN 45011 lub przewodnika 65 ISO/IEC (Wymogi ogólne dla jednostek prowadzących systemy certyfikacji produktów), a od dnia 1 maja 2010 r. są akredytowane zgodnie z tymi normami.

Koszty certyfikacji ponoszą podmioty będące jej przedmiotem.

3.   Procedura certyfikacji określona w art. 60 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 zapewnia dowody administracyjne na poparcie prawdziwości odmiany (odmian) winorośli lub rocznika umieszczonego na etykiecie przedmiotowego wina (win).

Ponadto państwa członkowskie produkujące wino mogą zadecydować o:

a)

możliwości przeprowadzenia na anonimowej próbce organoleptycznego testu wina odnoszącego się do zapachu i smaku w celu sprawdzenia, czy podstawowa właściwość wina zależy od wykorzystanej odmiany (odmian) winorośli;

b)

przeprowadzeniu testu analitycznego w przypadku wina wytworzonego z jednej odmiany winorośli.

Właściwy organ (właściwe organy) lub organ kontrolny (organy kontrolne), o których mowa w ust. 1 i 2, przeprowadzają procedurę certyfikacji w państwie członkowskim, w którym miała miejsce produkcja.

Procedurę certyfikacji przeprowadza się:

a)

przez wyrywkowe kontrole oparte na analizie ryzyka;

b)

przez pobieranie próbek; lub

c)

systematycznie.

Jeżeli chodzi o kontrole wyrywkowe, przeprowadza się je na podstawie uprzednio ustalonego przez organ (organy) planu kontroli obejmującego różne etapy wytwarzania produktu. Plan kontroli musi być znany podmiotom. Państwa członkowskie wybierają losowo minimalną liczbę podmiotów podlegających tej kontroli.

W przypadku pobierania próbek państwa członkowskie gwarantują, że kontrole — poprzez ich liczbę, charakter i częstotliwość — są reprezentatywne dla całego ich terytorium i odpowiadają ilości produktów sektora wina wprowadzanych do obrotu lub przechowywanych w celu wprowadzenia do obrotu.

Kontrole wyrywkowe można łączyć z pobieraniem próbek.

4.   W odniesieniu do art. 60 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie produkujące wino gwarantują, że producenci przedmiotowych win są zatwierdzeni przez państwo członkowskie, w którym ma miejsce produkcja.

5.   W odniesieniu do kontroli, w tym kontroli identyfikowalności, państwa członkowskie produkujące wino zapewniają stosowanie tytułu V rozporządzenia (WE) nr 555/2008 i rozporządzenia (WE) nr 606/2009.

6.   W przypadku wina transgranicznego, o którym mowa w art. 60 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, certyfikacja może być przeprowadzona przez jeden z organów danego państwa członkowskiego.

7.   W przypadku win wyprodukowanych zgodnie z art. 60 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, państwa członkowskie lub kraje trzecie mogą zadecydować o stosowaniu określenia „wino ze szczepu” uzupełnionego nazwą (nazwami):

a)

danego państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub kraju trzeciego (krajów trzecich); lub

b)

odmiany (odmian) winorośli.

W odniesieniu do win bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, produkowanych w krajach trzecich, posiadających etykiety zawierające nazwę jednej lub kilku odmian winorośli lub rocznik, kraje trzecie mogą zdecydować o stosowaniu określenia „wino ze szczepu” uzupełnionego nazwą (nazwami) danych krajów trzecich.

W przypadku wskazania nazwy (nazw) państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub kraju trzeciego (krajów trzecich) art. 55 niniejszego rozporządzenia nie stosuje się.

8.   Ustępy 1–6 stosuje się do produktów wytwarzanych z winogron zebranych od 2009 r. włącznie.

Artykuł 64

Wskazanie zawartości cukru

1.   O ile art. 58 niniejszego rozporządzenia nie stanowi inaczej, zawartość cukru wyrażona jako fruktoza i glukoza zgodnie z częścią B załącznika XIV do niniejszego rozporządzenia może być podawana na etykiecie produktów, o których mowa w art. 60 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   Jeżeli zawartość cukru w produkcie uzasadnia stosowanie dwóch spośród określeń wymienionych w części B załącznika XIV do niniejszego rozporządzenia, wybiera się tylko jedno z tych dwóch określeń.

3.   Nie naruszając warunków stosowania opisanych w części B załącznika XIV do niniejszego rozporządzenia, zawartość cukru nie może różnić się o więcej niż 1 gram na litr od zawartości, którą podaje się na etykiecie produktu.

4.   Ustęp 1 nie ma zastosowania do produktów, o których mowa w ust. 3, 8 i 9 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, pod warunkiem że państwa członkowskie lub kraje trzecie regulują warunki stosowania wskazania zawartości cukru.

Artykuł 65

Wskazanie symboli wspólnotowych

1.   Symbole wspólnotowe, o których mowa w art. 60 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, mogą być umieszczane na etykietach win określonych w załączniku V do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2006 (16). Niezależnie od przepisów art. 59 określenia „CHRONIONA NAZWA POCHODZENIA” i „CHRONIONE OZNACZENIE GEOGRAFICZNE” umieszczone w symbolach można zastąpić ich odpowiednikami w innych językach urzędowych Wspólnoty, określonymi w wyżej wymienionym załączniku.

2.   Jeżeli symbole wspólnotowe lub oznaczenia, o których mowa w art. 60 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są umieszczone na etykiecie produktu, uzupełnia je odpowiednia chroniona nazwa pochodzenia lub odpowiednie chronione oznaczenie geograficzne.

Artykuł 66

Określenia odnoszące się do niektórych metod produkcji

1.   Zgodnie z art. 60 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 wina wprowadzane do obrotu we Wspólnocie mogą być opatrzone informacjami odnoszącymi się do niektórych metod produkcji, miedzy innymi do metod określonych w ust. 2, 3, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu.

2.   Informacje wymienione w załączniku XVI stanowią jedyne określenia, które można stosować do opisu wina o chronionych nazwach pochodzenia lub oznaczeniach geograficznych lub o oznaczeniu geograficznym kraju trzeciego, które fermentowało, dojrzewało lub leżakowało w pojemniku z drewna. Państwa członkowskie i kraje trzecie mogą jednak ustanowić inne informacje równoważne z informacjami określonymi w załączniku XVI dla takich win.

Stosowanie jednej z informacji określonych w akapicie pierwszym jest dozwolone, jeżeli wino leżakowało w pojemniku z drewna zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, nawet jeżeli proces leżakowania kontynuowany jest w pojemniku innego rodzaju.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, nie mogą być stosowane w odniesieniu do wina, które wyprodukowano przy użyciu kawałków drewna dębowego, nawet jeżeli znajdowało się ono w pojemniku lub pojemnikach z drewna.

3.   Wyrażenie „poddane fermentacji w butelce” można zastosować tylko do opisu win musujących o chronionych nazwach pochodzenia lub oznaczeniach geograficznych kraju trzeciego lub gatunkowych win musujących, pod warunkiem że:

a)

produktowi nadano charakter musujący poprzez wtórną fermentację alkoholową w butelce;

b)

długość procesu produkcyjnego, włącznie z leżakowaniem w tym samym przedsiębiorstwie, w którym produkt został wytworzony, liczona od rozpoczęcia procesu fermentacji mającego na celu nadanie cuvée charakteru musującego nie jest krótsza niż dziewięć miesięcy;

c)

proces fermentacji mający na celu nadanie cuvée charakteru musującego i okres pozostawania cuvée na osadzie nie był krótszy niż 90 dni; oraz

d)

produkt został oddzielony od osadu przez filtrowanie metodą obciągania lub przez degorżowanie.

4.   Wyrażenia „poddane fermentacji w butelce przy użyciu metody tradycyjnej” lub „metoda tradycyjna” lub „metoda klasyczna” lub „klasyczna metoda tradycyjna” można stosować tylko do opisu win musujących o chronionych nazwach pochodzenia lub oznaczeniach geograficznych kraju trzeciego lub gatunkowych win musujących, pod warunkiem że:

a)

produktowi nadano charakter musujący poprzez wtórną fermentację alkoholową w butelce;

b)

produkt przebywał bez przerwy razem z osadem w tym samym przedsiębiorstwie, w którym cuvée zostało wytworzone, przez co najmniej dziewięć miesięcy;

c)

produkt został oddzielony od osadu przez degorżowanie.

5.   Wyrażenie „crémant” można stosować tylko do białych lub różowych win musujących o chronionych nazwach pochodzenia lub oznaczeniach geograficznych kraju trzeciego, pod warunkiem że:

a)

winogrona zostały zebrane ręcznie;

b)

wino zostało wyprodukowane z moszczu uzyskanego przez wyciskanie całych lub pozbawionych łodyg winogron; ilość uzyskanego moszczu nie przekracza 100 litrów na każde 150 kg winogron;

c)

maksymalna zawartość dwutlenku siarki nie przekracza 150 mg/l;

d)

zawartość cukru nie przekracza 50 g/l;

e)

wino spełnia wymogi określone w ust. 4; oraz

f)

nie naruszając przepisów art. 67, określenie „crémant” umieszcza się na etykietach gatunkowych win musujących w połączeniu z nazwą jednostki geograficznej objętej wyznaczonym obszarem chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego danego kraju trzeciego.

Litery a) i f) nie dotyczą producentów, którzy są właścicielami znaków towarowych zawierających określenie „crémant” zarejestrowanych przed dniem 1 marca 1986 r.

6.   Odniesienia do ekologicznej produkcji winogron są regulowane rozporządzeniem Rady (WE) nr 834/2007 (17).

Artykuł 67

Nazwa mniejszej lub większej jednostki geograficznej niż obszar objęty nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym oraz odniesienia do obszaru geograficznego

1.   W odniesieniu do art. 60 ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i nie naruszając art. 55 i 56 niniejszego rozporządzenia, nazwa jednostki geograficznej i odniesienia do obszaru geograficznego mogą być umieszczane tylko na etykietach win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym kraju trzeciego.

2.   W celu stosowania nazwy mniejszej jednostki geograficznej niż obszar objęty nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym obszar danej jednostki geograficznej jest ściśle określony. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące stosowania tych jednostek geograficznych. Co najmniej 85 % winogron, z których wyprodukowano wino, pochodzi z tej mniejszej jednostki geograficznej. Pozostałe 15 % winogron pochodzi z wyznaczonego obszaru geograficznego objętego daną nazwą pochodzenia lub danym oznaczeniem geograficznym.

W przypadku zarejestrowanych znaków handlowych lub znaków handlowych ustanowionych przez stosowanie przed dniem 11 maja 2002 r. i zawierających nazwę mniejszej jednostki geograficznej niż obszar objęty nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym i odniesienia do obszaru geograficznego danych państw członkowskich, państwa członkowskie mogą zdecydować o niestosowaniu wymogów określonych w trzecim i czwartym zdaniu akapitu pierwszego.

3.   Nazwa mniejszej lub większej jednostki geograficznej niż obszar objęty nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym lub odniesienia do obszaru geograficznego składają się z:

a)

nazwy miejscowości lub grupy miejscowości;

b)

nazwy lokalnej jednostki administracyjnej lub jej części;

c)

nazwy podregionu uprawy winorośli lub jego części;

d)

nazwy jednostki administracyjnej.

SEKCJA 3

Przepisy dotyczące niektórych szczególnych kształtów butelek i zamknięć oraz dodatkowe przepisy określone przez państwa członkowskie produkujące wino

Artykuł 68

Warunki stosowania niektórych szczególnych kształtów butelek

Typ butelki kwalifikuje się do umieszczenia w wykazie szczególnych kształtów butelek określonym w załączniku XVII, jeżeli spełnia następujące wymogi:

a)

przez ostatnie 25 lat dany typ butelki był używany wyłącznie, autentycznie i tradycyjnie w odniesieniu do wina o konkretnej chronionej nazwie pochodzenia lub konkretnym chronionym oznaczeniu geograficznym; oraz

b)

jego użycie kojarzy się konsumentom z winem o konkretnej chronionej nazwie pochodzenia lub konkretnym chronionym oznaczeniu geograficznym.

W załączniku XVII określono warunki stosowania uznanych szczególnych typów butelek.

Artykuł 69

Przepisy dotyczące prezentacji niektórych produktów

1.   Tylko wino musujące, gatunkowe wino musujące i gatunkowe aromatyzowane wino musujące wprowadza się do obrotu oraz wywozi w szklanych butelkach typowych dla wina musującego zamkniętych za pomocą:

a)

w przypadku butelek o nominalnej pojemności większej niż 0,20 litra: zamknięcia w kształcie grzybka zrobionego z korka lub innego materiału dopuszczonego do kontaktu z żywnością, utrzymywanego w miejscu przez klamrę, przykrytego, jeżeli to konieczne, kapslem oraz otoczonego folią, która w całości przykrywa zamknięcie oraz całą szyjkę lub jej część;

b)

w przypadku butelek o nominalnej pojemności nieprzekraczającej 0,20 litra: jakiegokolwiek innego odpowiedniego zamknięcia.

2.   Państwa członkowskie mogą zdecydować, czy wymóg określony w ust. 1 dotyczy:

a)

produktów tradycyjnie butelkowanych w takich butelkach, które:

(i)

są wymienione w art. 25 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008,

(ii)

są wymienione w ust. 7, 8 i 9 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008,

(iii)

są wymienione w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1601/1991 (18), lub

(iv)

posiadają rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu nie większą niż 1,2 % obj.;

b)

produktów innych niż produkty, o których mowa w lit. a), pod warunkiem że nie wprowadzają konsumentów w błąd co do prawdziwego charakteru produktu.

Artykuł 70

Dodatkowe przepisy określone przez państwa członkowskie produkujące wino, dotyczące etykietowania i prezentacji

1.   W przypadku win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym produkowanych na danym terytorium informacje szczegółowe określone w art. 61, 62 i 64–67 mogą stać się obowiązkowe, zabronione lub ograniczone w odniesieniu do ich stosowania poprzez wprowadzenie warunków surowszych niż warunki określone w niniejszym rozdziale za pomocą odpowiednich specyfikacji produktu dla tych win.

2.   Państwa członkowskie, w odniesieniu do win bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego wyprodukowanych na ich terytorium, mogą uznać informacje szczegółowe, o których mowa w art. 64 i 66, za obowiązkowe.

3.   W celach kontrolnych państwa członkowskie mogą zdecydować o określeniu i uregulowaniu szczegółowych danych dotyczących win produkowanych na ich terytorium, innych niż informacje szczegółowe wymienione w art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

4.   Do celów kontroli państwa członkowskie mogą zdecydować o zastosowaniu art. 58, 59 i 60 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 do win butelkowanych na ich terytoriach, ale jeszcze niewprowadzonych do obrotu ani niewywiezionych.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 71

Nazwy win chronione na mocy z rozporządzenia (WE) nr 1493/1999

1.   Na wszelkich dokumentach otrzymanych od państw członkowskich zgodnie z art. 51 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 dotyczących nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, o których mowa w art. 51 ust. 3 wymienionego rozporządzenia, Komisja odnotowuje dzień ich otrzymania i numer akt.

Zainteresowane państwo członkowskie otrzymuje potwierdzenie odbioru określające co najmniej:

a)

numer akt;

b)

liczbę otrzymanych dokumentów; oraz

c)

datę otrzymania dokumentów.

Za datę złożenia dokumentów do Komisji uznaje się dzień wpisu dokumentów do rejestru pocztowego Komisji.

2.   Komisja podejmuje decyzję o anulowaniu danej nazwy pochodzenia lub danego oznaczenia geograficznego zgodnie z art. 51 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 na podstawie dostępnych dokumentów zgodnie art. 51 ust. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 72

Etykietowanie tymczasowe

1.   W drodze odstępstwa od art. 65 niniejszego rozporządzenia wina opatrzone nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym, których dana nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne spełnia wymogi określone w art. 38 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, otrzymują etykiety zgodnie z przepisami określonymi w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

2.   Jeżeli Komisja podejmuje decyzję o nieobjęciu ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego na podstawie art. 41 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wina opatrzone etykietami zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu zostają wycofane z rynku lub ponownie opatrzone etykietami zgodnie z rozdziałem IV niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 73

Przepisy przejściowe

1.   Nazwy win uznawane przez państwa członkowskie za nazwę pochodzenia lub oznaczenie geograficzne do dnia 1 sierpnia 2009 r., które nie zostały opublikowane przez Komisję zgodnie z art. 54 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 lub z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 753/2002, podlegają procedurze przewidzianej w art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   Wszelkie zmiany specyfikacji produktu dotyczące nazw wina chronionych na podstawie art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 lub nazw wina niechronionych na podstawie art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, złożone do państwa członkowskiego najpóźniej dnia 1 sierpnia 2009 r., podlegają procedurze, o której mowa w art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, pod warunkiem że decyzja o wydaniu zgody przez państwo członkowskie oraz dokumentacja techniczna przewidziana w art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 są przekazane Komisji najpóźniej w dniu 31 grudnia 2011 r.

3.   Państwa członkowskie, które nie wprowadziły przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych niezbędnych do uzyskania zgodności z art. 38 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 do dnia 1 sierpnia 2009 r., wprowadzają je do dnia 1 sierpnia 2010 r. Do tego czasu art. 9, 10, 11 i 12 mają zastosowanie w danym państwie członkowskim z uwzględnieniem niezbędnych zmian jako „wstępna procedura krajowa”, o której mowa w art. 38 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

4.   Wina wprowadzone do obrotu lub opatrzone etykietą przed dniem 31 grudnia 2010 r., które są zgodne z odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie przed dniem 1 sierpnia 2009 r., mogą być wprowadzone do obrotu do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 74

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenia (WE) nr 1607/2000 i (WE) nr 753/2002.

Artykuł 75

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 lipca 2009 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji


(1)  Dz.U. L 148 z 6.6.2008, s. 1.

(2)  Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 1.

(3)  Dz.U. L 186 z 30.6.1989, s. 21.

(4)  Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29.

(5)  Dz.U. L 247 z 21.9.2007, s. 17.

(6)  Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1.

(7)  Dz.U. L 179 z 14.7.1999, s. 1.

(8)  Dz.U. L 185 z 25.7.2000, s. 17.

(9)  Dz.U. L 118 z 4.5.2002, s. 1

(10)  Zob. str. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(11)  Dz.U. L 170 z 30.6.2008, s. 1.

(12)  Dz.U. L 299 z 8.11.2008, s. 25.

(13)  Dz.U. L 11 z 14.1.1994, s. 1.

(14)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

(15)  Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(16)  Dz.U. L 369 z 23.12.2006, s. 1.

(17)  Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1.

(18)  Dz.U. L 149 z 14.6.1991, s. 1.


ZAŁĄCZNIK I

WNIOSEK O REJESTRACJĘ NAZWY POCHODZENIA LUB OZNACZENIA GEOGRAFICZNEGO

Data otrzymania wniosku (DD. MM. RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język użyty do złożenia wniosku …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Wnioskodawca

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Status prawny, wielkość i skład (w przypadku osób prawnych) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Pośrednik

Państwo członkowskie (państwa członkowskie) (*)

Organ kraju trzeciego (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa pośrednika (nazwy pośredników) …

Pełny adres (pełne adresy) (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Nazwa przeznaczona do rejestracji 

Nazwa pochodzenia (*)

Oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Dowód ochrony w kraju trzecim …

Kategorie produktów winiarskich 

[na osobnej karcie]

Specyfikacja produktu

Liczba stron …

Imię i nazwisko osoby podpisującej (osób podpisujących) …

Podpis (podpisy) …


ZAŁĄCZNIK II

JEDNOLITY DOKUMENT

Data otrzymania wniosku (DD.MM.RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język użyty do złożenia wniosku …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Wnioskodawca

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Status prawny (w przypadku osób prawnych) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Pośrednik

Państwo członkowskie (państwa członkowskie) (*)

Organ kraju trzeciego (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa pośrednika (nazwy pośredników) …

Pełny adres (pełne adresy) (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Nazwa przeznaczona do rejestracji 

Nazwa pochodzenia (*

Oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Opis wina (win) (1) …

Wskazanie określeń tradycyjnych, o których mowa w art. 54 ust. 1 lit. a)  (2) , związanych z tą nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym …

Szczególne praktyki enologiczne  (3) …

Wyznaczony obszar …

Maksymalna wydajność z hektara …

Dopuszczone odmiany winorośli …

Związek z obszarem geograficznym  (4) …

Dalsze warunki  (3) …

Odniesienie do specyfikacji produktu


(1)  W tym odniesienie do produktów objętych art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

(2)  Artykuł 54 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

(3)  Fakultatywne.

(4)  Opis szczególnego charakteru produktu i obszaru geograficznego oraz związku przyczynowego między nimi.


ZAŁĄCZNIK III

WNIOSEK W SPRAWIE SPRZECIWU WOBEC NAZWY POCHODZENIA LUB OZNACZENIA GEOGRAFICZNEGO

Data otrzymania wniosku (DD. MM. RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język wniosku w sprawie sprzeciwu …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Zgłaszający sprzeciw

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Pośrednik

Państwo członkowskie (państwa członkowskie) (*)

Organ kraju trzeciego (fakultatywne) (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa pośrednika (nazwy pośredników) …

Pełny adres (pełne adresy) (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Nazwa, której dotyczy sprzeciw 

Nazwa pochodzenia (*)

Oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Wcześniejsze prawa

Chroniona nazwa pochodzenia (*)

Chronione oznaczenie geograficzne (*)

Krajowe oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa …

Numer rejestracyjny …

Data rejestracji (DD. MM. RRRR) …

Znak towarowy

Znak …

Wykaz produktów i usług …

Numer rejestracyjny …

Data rejestracji …

Kraj pochodzenia …

Reputacja/renoma (*) …

[(*) niepotrzebne skreślić]

Podstawy sprzeciwu

Artykuł 42 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 45 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 45 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 45 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 45 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Wyjaśnienie podstawy (podstaw) …

Imię i nazwisko osoby podpisującej …

Podpis …


ZAŁĄCZNIK IV

WNIOSEK O ZMIANĘ NAZWY POCHODZENIA LUB OZNACZENIA GEOGRAFICZNEGO

Data otrzymania wniosku (DD. MM. RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język zmiany …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Pośrednik

Państwo członkowskie (państwa członkowskie) (*)

Organ kraju trzeciego (fakultatywne) (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa pośrednika (nazwy pośredników) …

Pełny adres (pełne adresy) (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Nazwa 

Nazwa pochodzenia (*)

Oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Pozycje specyfikacji produktu, których dotyczy zmiana

Chroniona nazwa(*)

Opis produktu (*)

Stosowane praktyki enologiczne (*)

Obszar geograficzny (*)

Wydajność z hektara (*)

Stosowane odmiany winorośli (*)

Związek z obszarem geograficznym (*)

Nazwa i adres organów kontrolnych (*)

Inne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Zmiana

Zmiana specyfikacji produktu nie powodująca zmiany jednolitego dokumentu (*)

Zmiana specyfikacji produktu powodująca zmianę jednolitego dokumentu (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nieznaczna zmiana (*)

Istotna zmiana (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Wyjaśnienie zmiany …

Zmieniony jednolity dokument

[na osobnej karcie]

Imię i nazwisko osoby podpisującej …

Podpis …


ZAŁĄCZNIK V

WNIOSEK O ANULOWANIE DOTYCZĄCY NAZWY POCHODZENIA LUB OZNACZENIA GEOGRAFICZNEGO

Data otrzymania wniosku (DD. MM. RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Autor wniosku o anulowanie …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Język wniosku o anulowanie …

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Kwestionowana nazwa 

Nazwa pochodzenia (*)

Oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Prawnie uzasadniony interes autora wniosku …

Oświadczenie państwa członkowskiego lub państwa trzeciego …

Podstawy anulowania

Artykuł 34 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 34 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Artykuł 35 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Uzasadnienie podstawy (podstaw) …

Imię i nazwisko osoby podpisującej …

Podpis …


ZAŁĄCZNIK VI

WNIOSEK O PRZEKSZTAŁCENIE CHRONIONEJ NAZWY POCHODZENIA W OZNACZENIE GEOGRAFICZNE

Data otrzymania wniosku (DD. MM. RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język stosowany przy składaniu wniosku …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Wnioskodawca

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Status prawny, wielkość i skład (w przypadku osób prawnych) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Pośrednik

Państwo członkowskie (państwa członkowskie) (*)

Organ kraju trzeciego (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa pośrednika (nazwy pośredników) …

Pełny adres (pełne adresy) (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Nazwa przeznaczona do rejestracji 

Dowód ochrony w państwie trzecim …

Kategorie produktów 

[na osobnej karcie]

Specyfikacja produktu

Liczba stron …

Imię i nazwisko osoby podpisującej (osób podpisujących) …

Podpis (podpisy) …


ZAŁĄCZNIK VII

WNIOSEK O UZNANIE OKREŚLENIA TRADYCYJNEGO

Data otrzymania wniosku (DD.MM.RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język wniosku …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Wnioskodawca

Właściwy organ państwa członkowskiego (*)

Właściwy organ państwa trzeciego (*)

Reprezentatywna organizacja zawodowa (*)

[(*) niepotrzebne określenie należy skreślić]

Adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Podmiot prawny (tylko w przypadku reprezentatywnej organizacji zawodowej) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Nazwa 

Określenie tradycyjne zgodnie z art. 54 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

Określenie tradycyjne zgodnie z art. 54 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

[(*) niepotrzebne określenie należy skreślić]

Język

Artykuł 31 lit a) (*)

Artykuł 31 lit. b) (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Wykaz przedmiotowych chronionych nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych …

Kategorie produktów winiarskich …

Definicja …

Kopia zasad

[do załączenia]

Imię i nazwisko osoby podpisującej …

Podpis …


ZAŁĄCZNIK VIII

WNIOSEK W SPRAWIE SPRZECIWU WOBEC OKREŚLENIA TRADYCYJNEGO

Data otrzymania wniosku (DD.MM.RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Język wniosku w sprawie sprzeciwu …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Zgłaszający sprzeciw

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Pośrednik

Państwo członkowskie (państwa członkowskie) (*)

Organ kraju trzeciego (fakultatywne) (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa pośrednika (nazwy pośredników) …

Pełny adres (pełne adresy) (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj) …

Określenie tradycyjne, którego dotyczy sprzeciw …

Wcześniejsze prawa

Chroniona nazwa pochodzenia (*)

Chronione oznaczenie geograficzne (*)

Krajowe oznaczenie geograficzne (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Nazwa …

Numer rejestracyjny …

Data rejestracji (DD.MM.RRRR) …

Znak towarowy

Znak …

Wykaz produktów i usług …

Numer rejestracyjny …

Data rejestracji …

Kraj pochodzenia …

Reputacja/renoma (*) …

[(*) niepotrzebne skreślić]

Podstawy sprzeciwu

Artykuł 31 (*)

Artykuł 35 (*)

Artykuł 40 ust. 2 lit. a) (*)

Artykuł 40 ust. 2 lit. b) (*)

Artykuł 40 ust. 2 lit. c) (*)

Artykuł 41 ust. 3 (*)

Artykuł 42 ust. 1 (*)

Artykuł 42 ust. 2 (*)

Artykuł 54 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Wyjaśnienie podstawy (podstaw) …

Imię i nazwisko osoby podpisującej …

Podpis …


ZAŁĄCZNIK IX

WNIOSEK O ANULOWANIE DOTYCZĄCY OKREŚLENIA TRADYCYJNEGO

Data otrzymania wniosku (DD. MM. RRRR) …

[wypełnia Komisja]

Liczba stron (łącznie z niniejszą stroną) …

Autor wniosku o anulowanie …

Numer akt …

[wypełnia Komisja]

Język wniosku o anulowanie …

Nazwa osoby prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej …

Pełny adres (ulica i numer domu, miejscowość i kod pocztowy, kraj)

Przynależność państwowa/obywatelstwo …

Telefon, faks, adres poczty elektronicznej …

Kwestionowane określenie tradycyjne …

Prawnie uzasadniony interes autora wniosku …

Oświadczenie państwa członkowskiego lub państwa trzeciego …

Podstawy anulowania

Artykuł 31 (*)

Artykuł 35 (*)

Artykuł 40 ust. 2 lit. a) (*)

Artykuł 40 ust. 2 lit. b) (*)

Artykuł 40 ust. 2 lit. c) (*)

Artykuł 41 ust. 3 (*)

Artykuł 42 ust. 1 (*)

Artykuł 42 ust. 2 (*)

Artykuł 54 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 (*)

[(*) niepotrzebne skreślić]

Uzasadnienie podstawy (podstaw) …

Imię i nazwisko osoby podpisującej …

Podpis …


ZAŁĄCZNIK X

ZNAK GRAFICZNY, O KTÓRYM MOWA W ART. 51 UST. 2

Image


ZAŁĄCZNIK XI

WYKAZ REPREZENTATYWNYCH ORGANIZACJI HANDLOWYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 30 UST. 2 I ICH CZŁONKÓW

Kraj trzeci

Nazwa reprezentatywnej organizacji zawodowej

Członkowie reprezentatywnej organizacji zawodowej

Republika Południowej Afryki

South African Fortified Wine Producers Association (SAFPA)

Allesverloren Estate

Axe Hill

Beaumont Wines

Bergsig Estate

Boplaas Wine Cellar

Botha Wine Cellar

Bredell Wines

Calitzdorp Wine Cellar

De Krans Wine Cellar

De Wet Co-op

Dellrust Wines

Distell

Domein Doornkraal

Du Toitskloof Winery

Groot Constantia Estate

Grundheim Wine Cellar

Kango Wine Cellar

KWV International

Landskroon Wine

Louiesenhof

Morgenhog Estate

Overgaauw Estate

Riebeek Cellars

Rooiberg Winery

Swartland Winery

TTT Cellars

Vergenoegd Wine Estate

Villiera Wines

Withoek Estate


ZAŁĄCZNIK XII

WYKAZ OKREŚLEŃ TRADYCYJNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 40

Określenia tradycyjne

Język

Wina (1)

Streszczenie definicji/warunki stosowania (2)

Zainteresowane kraje trzecie

CZĘŚĆ A —   określenia tradycyjne, o których mowa w art. 54 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008

BELGIA

Appellation d'origine contrôlée

Francuski

ChNP

(1, 4)

Określenia tradycyjne stosowane zamiast „chronionej nazwy pochodzenia.”

 

Gecontroleerde oorsprongsbenaming

Niderlandzki

ChNP

(1, 4)

 

Landwijn

Niderlandzki

ChOG

(1)

Określenia tradycyjne stosowane zamiast „chronionego oznaczenia geograficznego”.

 

Vin de pays

Francuski

ChOG

(1)

 


BUŁGARIA

Гарантирано наименование запроизход (ГНП)

(guaranteed designation of origin)

Bułgarski

ChNP

(1, 3, 4)

Określenia tradycyjne stosowane zamiast „chronionej nazwy pochodzenia” lub „chronionego oznaczenia geograficznego”.

14.4.2000.

 

Гарантирано и контролиранонаименование за произход (ГКНП)

(guaranteed and controlled designation of origin)

Bułgarski

ChNP

(1, 3, 4)

 

Благородно сладко вино (БСВ) (noble sweet wine)

Bułgarski

ChNP

(3)

 

 

Pегионално вино

(Regional wine)

Bułgarski

ChOG

(1, 3, 4)

 

 


REPUBLIKA CZESKA

Jakostní šumivé víno stanovené oblasti

Czeski

ChNP

(4)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, produkowane z winogron zebranych w określonych winnicach na danym obszarze. Produkcja wina używanego do wytwarzania gatunkowego wina musującego produkowanego w określonym regionie odbyła się na obszarze uprawy winorośli. Nie przekroczono wydajności z hektara na określonym obszarze. Wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone rozporządzeniu wykonawczym.

 

Jakostní víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, produkowane z winogron zebranych w określonej winnicy na danym obszarze, wydajność z jednego hektara nie została przekroczona, winogrona, z których wyprodukowano wino, osiągnęły zawartość cukru co najmniej 15° NM, zbiór winogron i produkcja wina, z wyjątkiem butelkowania, zostały przeprowadzone w tym samym regionie winiarskim, wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone w rozporządzeniu wykonawczym.

 

Jakostní víno odrůdové

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą jest produkowane z winogron, miąższu i moszczu winnego. Wyprodukowane z winogron zebranych w określonych winnicach lub przez kupażowanie win gatunkowych pochodzących z najwyżej trzech odmian.

 

Jakostní víno známkové

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą jest produkowane z winogron, miąższu, moszczu winnego, może być produkowane z wina z winogron zebranych w określonej winnicy.

 

Jakostní víno s přívlastkem, uzupełnione określeniem:

Kabinetní víno

Pozdní sběr

Výběr z hroznů

Výběr z bobulí

Výběr z cibéb

Ledové víno

Slámové víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, produkowane z winogron, miąższu lub moszczu winnego. Może być wyprodukowane z wina wytworzonego z winogron zebranych w określonej winnicy w danym regionie lub podregionie, gdzie nie przekroczono wydajności z hektara. Wino zostało wyprodukowane z winogron, których pochodzenie, zawartość cukru, w razie potrzeby odmiana lub mieszanka odmian, masa i zakażenie szlachetną postacią pleśni Botrytis cinerea P. zostały sprawdzone przez inspekcję oraz są zgodne z wymogami dotyczącymi szczególnego rodzaju wina gatunkowego z wyróżnikiem lub zostało wyprodukowane przez kupażowanie win gatunkowych z wyróżnikiem. Wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone w rozporządzeniu wykonawczym oraz zostało sklasyfikowane przez wyżej wymienioną inspekcję jako wino gatunkowe z jednym z następujących wyróżników:

„Kabinetní víno” może być produkowane jedynie z winogron, które osiągają minimalną zawartość cukru 19° NM,

„Pozdní sběr” może być produkowane jedynie z winogron, które osiągają minimalną zawartość cukru 21° NM,

„Výběr z hroznů” może być produkowane jedynie z winogron, które osiągają minimalną zawartość cukru 24° NM,

„Výběr z bobulí” może być produkowane jedynie z wybranych jagód, które osiągnęły minimalną zawartość cukru 27° NM,

„Výběr z cibéb” może być produkowane jedynie z wybranych jagód dotkniętych pleśnią szlachetną lub z jagód przejrzałych, które osiągnęły minimalną zawartość cukru 32° NM,

„Ledové víno” może być produkowane jedynie z winogron, których zbiór odbył się w temperaturze –7 ° C lub niższej i które w trakcie zbioru i obróbki pozostały zamarznięte, a zawartość cukru w otrzymanym winie musi wynosić co najmniej 27° NM,

„Slámové víno” może być produkowane jedynie z winogron, które przed obróbką były przechowywane na słomie lub sitowiu lub zawieszone w dobrze wietrzonym pomieszczeniu przez okres co najmniej trzech miesięcy, a zawartość cukru w otrzymanym winie musi wynosić co najmniej 27° NM.

 

Pozdní sběr

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, produkowane z winogron zebranych w określonej winnicy na danym obszarze. Nie zwiększono wydajności z hektara. Winogrona, z których wyprodukowano wino, osiągnęły minimalną zawartość cukru 21° NM. Zbiór winogron i produkcja, z wyjątkiem butelkowania, nastąpiły w danym regionie winiarskim. Wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone w rozporządzeniu wykonawczym.

 

Víno s přívlastkem, uzupełnione określeniem:

Kabinetní víno

Pozdní sběr

Výběr z hroznů

Výběr z bobulí

Výběr z cibéb

Ledové víno

Slámové víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, wyprodukowane z winogron, miąższu lub moszczu winnego. Może być wyprodukowane z wina z winogron zebranych w określonej winnicy w danym regionie lub podregionie, gdzie nie przekroczono wydajności z hektara. Wino zostało wyprodukowane z winogron, których pochodzenie, zawartość cukru, w razie potrzeby odmiana lub mieszanka odmian, masa i zakażenie szlachetną postacią pleśni Botrytis cinerea P. zostały sprawdzone przez Inspekcję oraz są zgodne z wymogami dotyczącymi szczególnego rodzaju wina gatunkowego z wyróżnikiem lub zostało wyprodukowane przez kupażowanie win gatunkowych z wyróżnikiem. Wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone w rozporządzeniu wykonawczym oraz zostało sklasyfikowane przez wyżej wymienioną inspekcję jako wino gatunkowe z jednym z następujących wyróżników:

„Kabinetní víno” może być produkowane jedynie z winogron, które osiągają zawartość cukru co najmniej 19° NM,

„Pozdní sběr” może być produkowane jedynie z winogron, które osiągają zawartość cukru co najmniej 21° NM,

„Výběr z hroznů” może być produkowane jedynie z winogron, które osiągają zawartość cukru co najmniej 24° NM,

„Výběr z bobulí” może być produkowane jedynie z wybranych jagód, które osiągnęły zawartość cukru co najmniej 27° NM,

„Výběr z cibéb” może być produkowane jedynie z wybranych jagód dotkniętych pleśnią szlachetną lub z jagód przejrzałych, które osiągnęły zawartość cukru co najmniej 32° NM,

„Ledové víno”może być produkowane jedynie z winogron, których zbiór odbył się przy temperaturze –7 ° C lub niższej i które w trakcie zbioru i obróbki pozostały zamarznięte, a minimalna cukru w otrzymanym winie musi wynosić co najmniej 27° NM,

„Slámové víno” może być produkowane jedynie z winogron, które przed obróbką były przechowywane na słomie lub sitowiu, lub zawieszone w dobrze wietrzonym pomieszczeniu przez okres co najmniej trzech miesięcy, a zawartość cukru w otrzymanym winie musi wynosić co najmniej 27° NM.

 

Jakostní likérové víno

Czeski

ChNP

(3)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, wyprodukowane z winogron zebranych w danej winnicy w określonym regionie, gdzie nie przekroczono wydajności z hektara. Produkcja odbyła się w określonym w regionie winiarskim, w którym zebrano winogrona. Wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone w rozporządzeniu wykonawczym.

 

Zemské víno

Czeski

ChOG

(1)

Wino wyprodukowane z winogron zebranych na terenie Republiki Czeskiej odpowiednich do wytwarzania wina gatunkowego produkowanego w określonym regionie lub z odmian winogron umieszczonych w wykazie odmian zawartym w rozporządzeniu wykonawczym. Wino może być oznakowane etykietą zawierającą jedynie oznaczenie geograficzne, które jest określone w rozporządzeniu wykonawczym. Do produkcji wina z oznaczeniem geograficznym można użyć jedynie winogron, które osiągnęły zawartość cukru co najmniej 14° NM i zostały zebrane na obszarze jednostki geograficznej posiadającej oznaczenie geograficzne zgodnie z rozporządzeniem oraz spełniającej określone w nim wymogi dotyczące jakości. Stosowanie nazwy innej jednostki geograficznej zawartej w rozporządzeniu wykonawczym jest zabronione.

 

Víno origininální certifikace (VOC lub V.O.C.)

Czeski

ChNP

(1)

Wino musi być wyprodukowane na obszarze odpowiadającym regionowi winiarskiemu lub jego części. Producent musi być członkiem stowarzyszenia upoważnionego do nadania oznaczenia wina oryginalnej certyfikacji zgodnie z dokumentem. Wino spełnia co najmniej wymogi dotyczące jakości odnoszące się do wina gatunkowego zgodnie z tym dokumentem oraz warunki określone w decyzji zezwalającej na przyznanie oznaczenia wina oryginalnej certyfikacji. Ponadto wino musi spełniać wymogi określone w tym dokumencie, dotyczące określonych rodzajów win.

 


DANIA

Regional vin

Duński

ChOG

(1, 3, 4)

Wino lub wino musujące, które jest wytwarzane w Danii zgodnie z zasadami określonymi w prawodawstwie krajowym. „Wino regionalne” poddawane jest ocenie organoleptycznej i analitycznej. Jego rodzaj i charakter wynikają częściowo z obszaru produkcji, wykorzystywanych winogron oraz umiejętności producenta winorośli i wytwórcy wina.

 


NIEMCY

Prädikatswein (Qualitätswein mit Prädikat (1)), uzupełnione terminem:

Kabinett

Spätlese

Auslese

Beerenauslese

Trockenbeerenauslese

Eiswein

Niemiecki

ChNP

(1)

Ogólna kategoria obejmująca wina z wyróżnikiem, które osiągnęły określoną minimalną masę moszczu oraz nie są wzbogacone (nie są szaptalizowane ani wzbogacone zagęszczonym moszczem gronowym). Nazwa kategorii jest uzupełniona jednym z następujących oznaczeń:

(Kabinett): pierwszy poziom jakości win gatunkowych z wyróżnikiem (Prädikatsweine). Wina Kabinett są lekkie i subtelne, osiągają 67–85 stopni Öchsle w zależności od odmiany winogron i regionu.

(Spätlese): wino gatunkowe z wyróżnikiem, którego masa moszczu wynosi 76–95 stopni Öchsle w zależności od odmiany winogron i regionu. Winogrona powinny pochodzić z późnego zbioru i być w pełni dojrzałe. Wina Spätlese mają intensywny smak (niekoniecznie słodki).

(Auslese): zrobione z wybranych, w pełni dojrzałych winogron, które mogą być dotknięte botrytis cinerea. Masa moszczu wynosi 85–100 stopni Öchsle w zależności od odmiany winogron i regionu.

(Beerenauslese): zrobione ze specjalnie wybranych, w pełni dojrzałych jagód o wysokiej zawartości cukru dzięki botrytis cinerea (pleśń szlachetna), zbieranych najczęściej po upływie pewnego czasu od zakończenia normalnych zbiorów. Masa moszczu wynosi 110–125 stopni Öchsle w zależności od odmiany winogron i regionu. Są to wina bardzo słodkie i trwałe.

(Trockenbeerenauslese): najwyższy stopień klasyfikacji win gatunkowych z wyróżnikiem (Prädikatsweine), których masa moszczu przekracza 150 stopni Öchsle. Wina należące do tej kategorii są zrobione z dokładnie wybranych, przejrzałych winogron, których sok został zagęszczony przez botrytis cinerea (pleśń szlachetna). Grona są podwiędłe jak rodzynki. Otrzymane wino jest niezwykle słodkie i zawiera mało alkoholu.

(Eiswein): Eiswein musi być zrobione z winogron zebranych podczas dużych mrozów, w temperaturach poniżej –7 ° C. Tłoczenie następuje, gdy winogrona są jeszcze zamarznięte. Niepowtarzalne wino wyższej jakości o niezwykle wysokiej koncentracji słodkości i kwasowości.

 

Qualitätswein, ewentualnie uzupełnione skrótem b.A. (Qualitätswein bestimmter Anbaugebiete)

Niemiecki

ChNP

(1)

Wino gatunkowe z określonych regionów, które przeszło badanie analityczne i organoleptyczne oraz spełniło warunki dotyczące dojrzałości winogron (masa moszczu wina w stopniach Öchsle).

 

Qualitätslikörwein, ewentualnie uzupełnione skrótem b.A. (Qualitätslikörwein bestimmter Anbaugebiete) (2)

Niemiecki

ChNP

(3)

Gatunkowe wino likierowe z określonych regionów, które przeszło badanie analityczne i organoleptyczne oraz spełniło warunki dotyczące dojrzałości winogron (masa moszczu wina w stopniach Öchsle).

 

Qualitätsperlwein, ewentualnie uzupełnione skrótem b.A. (Qualitätsperlwein bestimmter Anbaugebiete) (2)

Niemiecki

ChNP

(8)

Gatunkowe wino półmusującez określonych regionów, które przeszło badanie analityczne i organoleptyczne oraz spełniło warunki dotyczące dojrzałości winogron (masa moszczu wina w stopniach Öchsle).

 

Sekt b.A. (Sekt bestimmter Anbaugebiete) (2)

Niemiecki

ChNP

(4)

Gatunkowe wino musujące z określonych regionów.

 

Landwein

Niemiecki

ChOG

(1)

Wino wyższej jakości dzięki nieco większej masie moszczu.

 

Winzersekt (2)

Niemiecki

ChNP

(1)

Gatunkowe wino musujące wyprodukowane w określonych strefach uprawy winorośli, otrzymane z winogron zebranych w tym samym gospodarstwie winiarskim, w którym producent przetwarza winogrona na wino w celu uzyskania gatunkowego wina musującego wyprodukowanego w określonej strefie uprawy winorośli. Określenie dotyczy także grup producentów.

 


GRECJA

Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας (ΟΠΑΠ)

(appellation d’origine de qualité supérieure)

Grecki

ChNP

(1, 3, 4, 15, 16)

Nazwa regionu lub określonego miejsca, która została uznana urzędowo, stosowana do opisu win spełniających następujące wymogi:

są produkowane z winogron najlepszych odmian winorośli należących do gatunku Vitis vinifera, pochodzących wyłącznie z tego obszaru geograficznego, w którego obrębie odbywa się także produkcja,

są produkowane z winogron pochodzących z winnic o niskiej wydajności z hektara,

zawdzięczają swoją jakość i cechy charakterystyczne głównie lub wyłącznie szczególnemu środowisku geograficznemu z jego nieodłącznymi czynnikami naturalnymi i ludzkimi.

[dekret z mocą ustawy nr 243/1969 i dekret z mocą ustawy nr 427/76 dotyczący poprawy i ochrony upraw winorośli]

 

Ονομασία Προέλευσης Ελεγχόμενη (ΟΠΕ)

(appellation d'origine contrôlée)

Grecki

ChNP

(3, 15)

Oprócz niezbędnych wymogów związanych z określeniem „appellation d’origine de qualité supérieure” wina należące do tej kategorii muszą spełniać następujące wymogi:

być produkowane z winogron pochodzących z najlepszych winnic o niskiej wydajności z hektara, uprawianych na glebach właściwych do produkcji wina gatunkowego,

spełniać pewne wymogi dotyczące systemu przycinania winnic i minimalnej zawartości cukru w moszczu;

[dekret z mocą ustawy nr 243/1969 i dekret z mocą ustawy nr 427/76 dotyczący wzrostu i ochrony upraw winorośli]

 

Οίνος γλυκός φυσικός

(vin doux naturel)

Grecki

ChNP

(3)

Wina należące do kategorii „appellation d'origine contrôlée” lub „appellation d’origine de qualité supérieure” i spełniające dodatkowo następujące wymogi:

pochodzą z moszczu winnego, którego początkowa naturalna zawartość alkoholu wynosi nie mniej niż 12 % obj.,

posiadają rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 15 % obj. i nie większą niż 22 % obj.,

posiadają całkowitą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 17,5 % obj.

[dekret z mocą ustawy nr 212/1982 dotyczący rejestracji win z nazwą pochodzenia „Samos”]

 

Οίνος φυσικώς γλυκύς

(vin naturellement doux)

Grecki

ChNP

(3, 15, 16)

Wina należące do kategorii „appellation d'origine contrôlée” lub „appellation d’origine de qualité supérieure” i spełniające dodatkowo następujące wymogi:

są produkowane z winogron pozostawionych na słońcu lub w cieniu

są produkowane bez wzbogacania

posiadają minimalną naturalną zawartość alkoholu 17 % obj. (lub 300 g cukru na litr);

[dekret legislacyjny nr 212/1982 dotyczący rejestracji win z nazwą pochodzenia „Samos”]

 

ονομασία κατά παράδοση

(appellation traditionnelle)

Grecki

ChOG

(1)

Wina wyprodukowane wyłącznie na terytorium geograficznym Grecji oraz:

w przypadku win z określeniem tradycyjnym Retsina — wyprodukowane z użyciem moszczu gronowego, do którego podczas obróbki dodaje się żywicę z sosny Aleppo, oraz

w przypadku win z określeniem tradycyjnym Verntea — wyprodukowane z winogron pochodzących z winnic na wyspie Zakynthos i spełniających pewne warunki dotyczące używanych odmian winogron, wydajności z hektara winnic oraz zawartości cukru w moszczu;

[dekret prezydencki nr 514/1979 dotyczący produkcji, kontroli i ochrony win żywicznych oraz zarządzenie ministerialne nr 397779/92 w sprawie określenia wymogów dotyczących użycia oznaczenia „Verntea Traditional Designation of Zakynthos”]

 

τοπικός οίνος

(vin de pays)

Grecki

ChOG

(1, 3, 4, 11, 15, 16)

Oznaczenie odnoszące się do regionu lub określonego miejsca, które zostało uznane urzędowo, stosowane do opisu win spełniających następujące wymogi:

posiadają określoną jakość, reputację lub inne cechy związane z ich pochodzeniem

co najmniej 85 % winogron użytych do ich produkcji pochodzi wyłącznie z tego obszaru geograficznego, w którego obrębie odbywa się także produkcja,

są otrzymywane z odmian winorośli sklasyfikowanych na określonym obszarze,

są produkowane z winogron pochodzących z winnic założonych na glebach odpowiednich do uprawy winorośli o niskiej wydajnością z hektara,

posiadają określoną dla każdego z nich naturalną i rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu;

[wspólne zarządzenie ministerialne nr 392169/1999 ustanawiające ogólne zasady dotyczące stosowania określenia „wino regionalne” do opisu wina stołowego, zmienione wspólnym zarządzeniem ministerialnym nr 321813/2007].

 


HISZPANIA

Denominación de origen (DO)

Hiszpański

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Nazwa regionu, obszaru, miejscowości lub wyznaczonego miejsca, które zostały uznane urzędowo, stosowana do określenia win spełniających następujące warunki:

zostały wyprodukowane w regionie, na obszarze, w miejscowości lub w wyznaczonym miejscu, z którego pochodzą winogrona użyte do produkcji,

cieszą się wysokim uznaniem w handlu ze względu na swoje pochodzenie, oraz

zawdzięczają swoją jakość i cechy charakterystyczne głównie lub wyłącznie cechom obszaru geograficznego, obejmującym czynniki naturalne i ludzkie;

(Ustawa nr 24/2003 o winorośli i winie; inne wymogi prawne są określone w wyżej wymienionych przepisach i w innych przepisach)

Chile

Denominación de origen calificada (DOCa)

Hiszpański

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Oprócz koniecznych wymogów związanych z określeniem „denominación de origen” i „denominación de origen calificada” wina spełniają także następujące wymogi:

od czasu uznania jako „denominación de origen” upłynęło co najmniej 10 lat,

chronione produkty są sprzedawane jako butelkowane wyłącznie w zarejestrowanych wytwórniach win, znajdujących się na wyznaczonym obszarze geograficznym, oraz

obszary uznane za odpowiednie do produkcji wina, mającego prawo do opisanej nazwy pochodzenia, są wyznaczone na mapie według granic gmin;

(Ustawa nr 24/2003 o winorośli i winie; inne wymogi prawne są określone we wspomnianej ustawie i innych przepisach)

 

Vino de calidad con indicación geográfica

Hiszpański

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Wino wyprodukowane w regionie, na obszarze, w miejscowości lub w wyznaczonym miejscu, z którego pochodzą winogrona użyte do produkcji. Jego jakość, reputacja lub cechy charakterystyczne są związane z czynnikami geograficznymi lub ludzkim, bądź z obydwoma rodzajami czynników, mającymi wpływ na uprawę winogron, proces produkcji wina i jego dojrzewania. Takie wina są oznaczane za pomocą określenia „vino de calidad de” z dodaną nazwą regionu, obszaru, miejscowości lub wyznaczonego miejsca, gdzie nastąpiła ich produkcja i obróbka.

(Ustawa nr 24/2003 o winorośli i winie; inne wymogi prawne są określone we wspomnianej ustawie i innych przepisach)

 

Vino de pago

Hiszpański

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Oznacza miejsce lub obszar wiejski, o szczególnych właściwościach glebowych i mikroklimatycznych, które odróżniają go od innych okolicznych miejsc, znany pod nazwą tradycyjnie i powszechnie wiązaną z uprawą winnic, z których otrzymywane są wina posiadające wyjątkowe cechy i właściwości jakościowe oraz których maksymalna wielkość jest ograniczona zasadami ustanowionymi przez właściwe organy administracyjne zgodnie z cechami charakterystycznymi poszczególnych regionów. Obszar winnicy musi być mniejszy niż obszar wyznaczony granicami gminy (lub gmin, jeśli jest ich więcej niż jedna), na której terenie znajduje się winnica. Uważa się, że powszechnie uznany związek z uprawą winnic występuje, jeżeli wino, które się tam otrzymuje, jest zwykle określane w handlu nazwą „pago” przez okres co najmniej pięciu lat. Wszystkie winogrona przeznaczone do produkcji „Vino de pago” pochodzą z winnic znajdujących się w danym „pago”, gdzie wino jest wytwarzane i przechowywane oraz gdzie dojrzewa oddzielnie od innych win.

(Ustawa nr 24/2003 o winorośli i winie; inne wymogi prawne są określone we wspomnianej ustawie i innych przepisach)

 

Vino de pago

Hiszpański

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Jeżeli cały obszar danego „pago” mieści się w zakresie terytorialnym nazwy wina pochodzącego z określonego regionu, może być on określany jako „pago qualificado”, zaś produkowane na tym obszarze wino zawsze określa się jako „vino de pago calificado”, jeżeli spełnia ono wymogi dotyczące win pochodzących z określonego regionu i jest tam zarejestrowane.

(Ustawa nr 24/2003 o winorośli i winie; inne wymogi prawne są określone we wspomnianej ustawie i innych przepisach)

 

Vino de la tierra

Hiszpański

ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Wymagania dotyczące stosowania określenia tradycyjnego „vino de la tierra” uzupełnionego oznaczeniem geograficznym:

1. Zgodnie z przepisami dotyczącymi oznaczeń geograficznych produktów, o których mowa w art. 1, należy uwzględnić co najmniej następujące aspekty:

a)

kategorię lub kategorie wina, w odniesieniu do których oznaczenie jest stosowane,

b)

nazwę oznaczenia geograficznego, która zostanie użyta,

c)

dokładnie określone granice obszaru geograficznego,

d)

określenie odmian winogron, które zostaną użyte,

e)

minimalną naturalną objętościową zawartość alkoholu w różnych rodzajach wina uprawnionych do objęcia określeniem,

f)

ocenę lub wskazanie cech organoleptycznych,

g)

system kontroli stosowany do win przez organ publiczny lub jednostkę prywatną.

2. Użycie oznaczenia geograficznego do określenia win wyprodukowanych w wyniku kupażu win pochodzących z winogron zebranych na różnych obszarach produkcji jest dopuszczalne, jeżeli co najmniej 85 % winogron użytych do produkcji wina pochodzi z obszaru, którego nazwę zawiera określenie.

(Ustawa nr 24/2003 o winorośli i winie; dekret nr 1126/2008)

 

Vino dulce natural

Hiszpański

ChNP

(3)

(pkt B ust. 6 załącznika III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 606/2009)

 

Vino Generoso

Hiszpański

ChNP

(3)

(pkt B ust. 8 załącznika III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 606/2009)

Chile

Vino Generoso de licor

Hiszpański

ChNP

(3)

(, pkt B ust. 10 załącznika III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 606/2009)

 


FRANCJA

Appellation d'origine contrôlée

Francuski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15, 16)

Nazwa miejscowości stosowana do określenia produktu, który pochodzi z tej miejscowości, zawdzięcza swoją jakość lub cechy charakterystyczne głównie lub wyłącznie określonemu środowisku geograficznemu oraz jego nieodłącznym czynnikom naturalnym i ludzkim, cieszy się należnym ugruntowanym uznaniem, a jego produkcja podlega procedurom zezwolenia, takim jak zatwierdzenie przez zainteresowane strony, kontrola warunków produkcji i kontrola produktów.

Algieria

Szwajcaria

Tunezja

Appellation 606/2009 contrôlée

Francuski

 

Appellation d'origine vin délimité de qualité supérieure

Francuski

 

Vin doux naturel

Francuski

ChNP

(3)

Wino wzmacniane, tj. takie, którego fermentacja alkoholowa jest zatrzymana przez dodanie neutralnego alkoholu winnego. Proces ten ma na celu zwiększenie zawartości alkoholu w winie przy jednoczesnym zatrzymaniu jak największej ilości naturalnych cukrów z winogron.

W zależności od rodzaju wytwarzanego naturalnego wina słodkiego (białe, czerwone lub różowe) wzmacnianie przeprowadzane jest na określonym etapie fermentacji alkoholowej z maceracją lub bez.

 

Vin de pays

Francuski

ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15, 16)

Wina z oznaczeniem geograficznym, których tożsamość określa ich pochodzenie geograficzne (pojęcie terytorialne). „Vin de pays” musi pochodzić wyłącznie ze strefy produkcyjnej, od której bierze swoją nazwę. Spełnia surowe warunkami produkcji, które są określone w dekrecie, takie jak maksymalna wydajność, minimalna zawartość alkoholu, odmiana winogron oraz ścisłe zasady analityczne.

 


WŁOCHY

Denominazione di origine controllata (D.O.C.)

Włoski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 11, 15, 16)

Nazwa pochodzenia wina oznacza geograficzną nazwę strefy uprawy winorośli charakteryzującej się szczególną produkcją i jest stosowana do opisu produktu o renomowanej jakości, który zawdzięcza swoje cechy charakterystyczne środowisku geograficznemu i czynnikowi ludzkiemu. Wspomniana wyżej ustawa wprowadza, na potrzeby nazw włoskich, określenie tradycyjne „D.O.C.”, które wyjaśnia wyżej wymienione pojęcie oznaczania pochodzenia w kontekście wysokiej jakości i tradycyjnego charakteru.

[Ustawa nr 164 z 10.2.1992]

 

Kontrollierte Ursprungsbezeichnung

Niemiecki

 

Denominazione di origine controllata e garantia (D.O.C.G.)

Włoski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 11, 15, 16)

Definicja tego określenia jest podobna do definicji D.O.C., ale zawiera także słowo „gwarantowane”, w związku z czym jest one stosowane do win posiadających szczególną wartość, które są uznane jako DOC przynajmniej od pięciu lat. Są one wprowadzane do obrotu w opakowaniach o pojemności nie większej niż 5 litrów oraz opatrzone rządowym znakiem identyfikacyjnym, co daje konsumentom większą gwarancję.

[Ustawa nr 164 z 10.2.1992]

 

Kontrollierte und garantierte Ursprungsbezeichnung

Niemiecki

 

Vino dolce naturale

Włoski

ChNP

(1, 3, 11, 15)

Określenie tradycyjne stosowane do opisu i kwalifikacji niektórych win otrzymywanych z podwiędłych winogron, które zawierają pewną ilość cukrów resztkowych wytworzonych przez winogrona, bez stosowania procesów wzbogacających.

Stosowanie regulowane jest odrębnymi dekretami dotyczącymi różnych win.

 

Indicazione geografica tipica (IGT)

Włoski

ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 11, 15, 16)

Określenie właściwe wyłącznie dla Włoch, wprowadzone w ustawie nr 164 z dnia 10 lutego 1992 r. do opisu włoskich win posiadających oznaczenie geograficzne, których zawdzięczają swój szczególny charakter i jakość geograficznemu obszarowi produkcji winogron.

 

Landwein

Niemiecki

 

Vin de pays

Francuski

 


CYPR

Οίνος Ελεγχόμενης Ονομασίας

Προέλευσης (ΟΕΟΠ)

(Kontrolowana nazwa pochodzenia)

Grecki

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Odnosi się do wina o ChNP

Κ.Δ.Π.403/2005 Αρ.4025/19.8.2005/Ε.Ε. Παρ.ΙΙΙ (Ι)

Κ.Δ.Π.212/2005 Αρ.3896/26.04.2005/Ε.Ε. Παρ.ΙΙΙ (Ι)

Κ.Δ.Π.706/2004 Αρ.3895/27.08.2004/Ε.Ε. Παρ.ΙΙΙ (Ι)

 

Τοπικός Οίνος

(wino regionalne)

Grecki

ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 11, 15, 16)

Odnosi się do wina o ChOG

Κ.Δ.Π. 704/2004 Αρ.3895/27.8.2004/Ε.Ε. Παρ. ΙΙΙ(Ι)

 


LUKSEMBURG

Crémant de Luxembourg

Francuski

ChNP

(4)

[Rozporządzenie rządowe z dnia 4 stycznia 1991 r.] Główne standardy, których należy przestrzegać w trakcie produkcji, są następujące:

winogrona zbierane są ręcznie i selekcjonowane specjalnie na potrzeby produkcji Crémant,

cuvée podstawowych win musi spełniać normy jakości stosowane wobec win gatunkowych,

wytwarzane jest z moszczu otrzymanego poprzez tłoczenie całych winogron, którego ilość w przypadku białego i różowego wina musującego nie przekracza 100 litrów na każde 150 kg winogron,

fermentuje w butelce zgodnie z tradycyjną metodą,

maksymalna zawartość dwutlenku siarki nie przekracza 150 mg/l,

minimalne ciśnienie dwutlenku węgla nie przekracza 4 atmosfer przy 20 °C,

zawartość cukru nie przekracza 50g/l.

 

Marque nationale, uzupełnione określeniem:

appellation contrôlée

appellation d'origine contrôlée

Francuski

ChNP

(1, 4)

(W):

Określenie „Marque nationale” (krajowy znak zatwierdzenia) dla win z nazwą „Moselle luxembourgeoise” zostało wprowadzone rządowym rozporządzeniem z dnia 12 marca 1935 r. Napis „Marque nationale — appellation contrôlée” na prostokątnej etykiecie naklejonej z tyłu butelki poświadcza produkcję i jakość wina skontrolowaną przez służby państwowe. Przyznawane jest przez urząd Marque nationale. O oznaczenie takie można się ubiegać tylko w odniesieniu do win pochodzących z Luxemburga, które nie są kupażowane z winem zagranicznym i które są zgodne z wymogami krajowymi i europejskimi. Wina opatrzone taką etykieta muszą również być wprowadzane do obrotu w butelkach, a winogrona muszą być zbierane i przetwarzane w krajowych obszarach produkcyjnych. Wina są systematycznie badane za pomocą testów analitycznych i organoleptycznych.

(SW):

Określenie „Marque nationale” dla luksemburskich win musujących zostało wprowadzone rządowym rozporządzeniem z dnia 18 marca 1988 r. i gwarantuje:

że wino musujące wytwarzane jest wyłącznie z win odpowiednich do produkcji win gatunkowych Luxembourg Moselle,

że jest zgodne z wymaganiami dotyczącymi jakości ustanowionymi w rozporządzeniach krajowych i wspólnotowych,

że podlega kontroli służb państwowych.

 


WĘGRY

Minőségi bor

Węgierski

ChNP

(1)

Oznacza „wino gatunkowe” i jest stosowane do win z ChNP.

 

Védett eredetű bor

Węgierski

ChNP

(1)

Oznacza wino o chronionym pochodzeniu.

 

Tájbor

Węgierski

ChOG

(1)

Oznacza „wino regionalne” i jest stosowane do win z ChOG.

 


MALTA

Denominazzjoni ta’ Origini Kontrollata (D.O.K.)

Maltański

ChNP

(1)

[Dziennik Urzędowy Malty nr 17965 z dnia 5 września 2006 r.]

 

Indikazzjoni Ġeografika Tipika (I.G.T.)

Maltański

ChOG

(1)

[Dziennik Urzędowy Malty nr 17965 z dnia 5 września 2006 r.]

 


NIDERLANDY

Landwijn

Niderlandzki

ChOG

(1)

Winogrona są zbierane i wino jest produkowane na terytorium Niderlandów. Nazwa prowincji, w której winogrona są zbierane, może być wymieniona na etykiecie. Minimalna naturalna zawartość alkoholu w tym winie powinna wynosić co najmniej 6,5 % obj. Do produkcji tego wina w Niderlandach należy używać wyłącznie odmian winogron, które są wymienione w wykazie krajowym.

 


AUSTRIA

Districtus Austriae Controllatus (DAC)

Łacina

ChNP

(1)

Warunki dotyczące tych win gatunkowych (np. odmiany, smak, zawartość alkoholu) są określone przez Komitet Regionalny.

 

Prädikatswein lub Qualitätswein besonderer Reife und Leseart, uzupełniony określeniem:

Ausbruch/Ausbruchwein

Auslese/Auslesewein

Beerenauslese/Beerenauslesewein

Kabinett/Kabinettwein

Schilfwein

Spätlese/Spätlesewein

Strohwein

Trockenbeerenauslese

Eiswein

Niemiecki

ChNP

(1)

Są to wina gatunkowe, które określa się głównie na podstawie naturalnej zawartości cukru w winogronach oraz warunków zbiorów. Wzbogacanie i słodzenie jest niedozwolone.

Ausbruch/Ausbruchwein: z winogron przejrzałych oraz dotkniętych botrytis, o minimalnej naturalnej zawartości cukru 27° Klosterneuburger Mostwaage (KMW); możliwe jest dodanie świeżego moszczu lub wina dla lepszej ekstrakcji.

Auslese/Auslesewein: ze starannie wyselekcjonowanych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 21° KMW.

Beerenauslese/Beerenauslesewein: z przejrzałych lub dotkniętych botrytis, starannie wyselekcjonowanych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 25° KMW.

Kabinett/Kabinettwein: z w pełni dojrzałych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 17° KMW.

Schilfwein, Strohwein: winogrona muszą być przechowywane i naturalnie wysuszone na trzcinie lub słomie przez co najmniej 3 miesiące przed tłoczeniem; minimalna zawartość cukru musi wynosić 25° KMW.

Spätlese/Spätlesewein: z w pełni dojrzałych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 19° KMW.

Trockenbeerenauslese: winogrona muszą być w dużym stopniu dotknięte botrytis i naturalnie wysuszone oraz posiadać minimalną zawartość cukru 30 KMW.

Eiswein: winogrona muszą być naturalnie zmrożone podczas zbiorów i tłoczenia oraz posiadać minimalną zawartość cukru 25° KMW.

 

Qualitätswein lub Qualitätswein mit staatlicher Prüfnummer

Niemiecki

ChNP

(1)

Z w pełni dojrzałych winogron określonych odmian o minimalnej naturalnej zawartości cukru 15° KMW i maksymalnej wydajności 6 750 l/ha. Wino może być sprzedawane tylko z numerem kontrolnym wina gatunkowego.

 

Landwein

Niemiecki

ChOG

(1)

Z w pełni dojrzałych winogron i niektórych odmian o minimalnej naturalnej zawartości cukru 14° KMW i maksymalnej wydajności 6 750 l/ha

 


PORTUGALIA

Denominação de origem (D.O.)

Portugalski

ChNP

(1, 3, 4, 8)

Nazwa geograficzna regionu lub określonego miejsca lub tradycyjna nazwa związana lub nie związana z pochodzeniem geograficznym, stosowana do opisu lub identyfikacji produktu wytwarzanego z winogron z tego regionu lub określonego miejsca, który swoją jakość i cechy charakterystyczne zawdzięcza głównie lub wyłącznie szczególnym cechom geograficznym i ich nieodłącznym czynnikom naturalnym i ludzkim oraz którego produkcja ma miejsce w tym wyznaczonym obszarze lub regionie geograficznym.

[Dekret z mocą ustawy nr 212/2004 z 23.8.2004]

 

Denominação de origem controlada (D.O.C.)

Portugalski

ChNP

(1, 3, 4, 8)

Etykietowanie produktów winiarskich uprawnionych do nazwy pochodzenia może zawierać następujące zapisy: „Denominação de Origem Controlada” lub „DOC”.

[Dekret z mocą ustawy nr 212/2004 z 23.8.2004]

 

Indicação de proveniência regulamentada (I.P.R.)

Portugalski

ChNP

(1, 3, 4, 8)

Nazwa kraju lub regionu lub określonego miejsca lub tradycyjna nazwa związana lub nie związana z pochodzeniem geograficznym, stosowana do opisu lub identyfikacji produktu winiarskiego wytworzonego przynajmniej w 85 % z winogron zebranych w danym miejscu lub regionie, którego reputacja, szczególna jakość i inne cechy mogą być powiązane z tym pochodzeniem geograficznym i którego produkcja odbywa się w określonym obszarze geograficznym lub regionie.

[Dekret z mocą ustawy nr 212/2004 z 23.8.2004]

 

Vinho doce natural

Portugalski

ChNP

(3)

Wino o dużej zawartości cukru, wytwarzane z winogron pochodzących z późnego zbioru lub dotkniętych pleśnią szlachetną.

[Portaria nr 166/1986 z 26.6.1986]

 

Vinho generoso

Portugalski

ChNP

(3)

Wina likierowe produkowane w tradycyjny sposób w wyznaczonych regionach Douro, Madeira, Setúbal u Carcavelos, zwane odpowiednio wino Porto lub Porto, również w tłumaczeniu na inne języki, wino Madera lub Madera, również w tłumaczeniu na inne języki, Moscatel de Setúbal lub Setúbali Carcavelos.

[Dekret z mocą ustawy nr 166/1986 z 26.6.1986]

 

Vinho regional

Portugalski

ChOG

(1)

Etykietowanie produktów winiarskich uprawnionych do oznaczenia geograficznego może zawierać następujące zapisy: „Vinho Regional” lub „Vinho da Região de”.

[Dekret z mocą ustawy nr 212/2004 z 23.8.2004]

 


RUMUNIA

Vin cu denumire de origine controlată (D.O.C.), uzupełnioneokreśleniem:

Cules la maturitate deplină — C.M.D.

Cules târziu — C.T.

Cules la înnobilarea boabelor — C.I.B.

Rumuński

ChNP

(1, 3, 8, 15, 16)

Wina noszące nazwę pochodzenia są to wina wytwarzane z winogron uzyskanych w wyznaczonych obszarach, które charakteryzują się klimatem, glebą i nasłonecznieniem sprzyjającymi dobrej jakości zbiorów, zgodnie z następującymi wymogami:

a)

winogrona, z których produkowane jest wino, pochodzą wyłącznie z odpowiedniego wyznaczonego obszaru;

b)

produkcja odbywa się na odpowiednim obszarze geograficznym;

c)

wina zawdzięczają swoją jakość i cechy charakterystyczne głównie lub wyłącznie szczególnemu środowisku geograficznemu z jego nieodłącznymi czynnikami naturalnym i ludzkim;

d)

wina wytwarza się z odmian winorośli należących do Vitis vinifera.

W zależności od stopnia dojrzałości winogron oraz ich cech jakościowych w trakcie zbiorów wina noszące nazwę pochodzenia klasyfikuje się w następujący sposób:

a)

DOC — CMD — wino noszące nazwę pochodzenia produkowane z winogron, które w trakcie zbiorów były w pełni dojrzałe;

b)

DOC — CT — wino noszące nazwę pochodzenia produkowane z winogron z późnego zbioru;

c)

DOC — CIB — wino noszące nazwę pochodzenia produkowane z winogron dotkniętych szlachetną pleśnią.

 

Vin spumant cu denumire de origine controlată (D.O.C.)

Rumuński

ChNP

(5, 6)

Wina musujące noszące chronioną nazwę pochodzenia są produkowane z odmian zalecanych dla tego rodzaju produkcji, które uprawia się w wyznaczonych winnicach, gdzie wino jest produkowane jako surowiec, który aż do wprowadzenia do obrotu przetwarzany jest całkowicie tylko w wyznaczonym obszarze.

 

Vin cu indicație geografică

Rumuński

ChOG

(1, 4, 9, 15, 16)

Wina noszące oznaczenie geograficzne są produkowane z winogron zbieranych w określonych winnicach na wyznaczonych obszarach i spełniają następujące wymogi:

a)

charakteryzują się szczególną jakością, reputacją lub cechami, które można przypasać temu określonemu pochodzeniu geograficznemu;

b)

przynajmniej 85 % winogron wykorzystanych do produkcji pochodzi bezpośrednio z tego obszaru geograficznego;

c)

produkcja odbywa się na tym obszarze geograficznym;

d)

wina wytwarza się z odmian winorośli należących do Vitis vinifera lub mieszanki gatunku Vitis vinifera i innych gatunków rodzaju Vitis.

Rzeczywista zawartość alkoholu musi wynosić co najmniej 9,5 % obj. w przypadku win produkowanych w strefie uprawy winorośli B i przynajmniej 10,0 % obj. w strefach uprawy winorośli CI i CII. Całkowita zawartość alkoholu nie może przekraczać 15 % obj.

 


SŁOWENIA

Kakovostno vino z zaščitenim geografskim poreklom (kakovostno vino ZGP), ewentualnie uzupełnione określeniem Mlado vino

Słoweński

ChNP

(1)

Wino z w pełni dojrzałych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 8,5 % obj. (9,5 % obj. w strefie CII) i maksymalnej wydajności 8 000 l/ha. Ocena analityczna i organoleptyczna jest obowiązkowa.

 

Kakovostno peneče vino z zaščitenim geografskim poreklom (Kakovostno vino ZGP)

Słoweński

ChNP

(1)

Wino otrzymywane z pierwotnej i wtórnej fermentacji alkoholowej o minimalnej rzeczywistej zawartości alkoholu 10 % obj., przy czym całkowita zawartość alkoholu cuvée wynosi nie mniej niż 9 % obj.

 

Penina

Słoweński

 

Vino s priznanim tradicionalnim poimenovanjem (vino PTP)

Słoweński

ChNP

(1)

Warunki produkcji tych win gatunkowych są określane w rozporządzeniu ministra opartym na szczegółowym sprawozdaniu ekspertów (np. odmiany, zawartość alkoholu, wydajność, itd.).

 

Renome

Słoweński

 

Vrhunsko vino z zaščitenim geografskim poreklom (vrhunsko vino ZGP), ewentualnie uzupełnione określeniem:

Pozna trgatev

Izbor

Jagodni izbor

Suhi jagodni izbor

Ledeno vino

Arhivsko vino (Arhiva)

Slamnovino (vino iz sušenega grozdja)

Słoweński

ChNP

(1)

Wino z w pełni dojrzałych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 83 o KMW i maksymalnej wydajności8 000 l/ha. Wzbogacanie, słodzenie, zakwaszanie i odkwaszanie jest niedozwolone. Ocena analityczna i organoleptyczna jest obowiązkowa.

Pozna trgatev: z winogron przejrzałych lub dotkniętych botrytis, szczegółowo wyselekcjonowanych, o minimalnej naturalnej zawartości cukru 92 o Oechsle;

Izbor: z winogron przejrzałych lub dotkniętych botrytis, szczegółowo wyselekcjonowanych, o minimalnej naturalnej zawartości cukru 108o Oechsle;

Jagodni izbor: z winogron przejrzałych lub dotkniętych botrytis, szczegółowo wyselekcjonowanych, o minimalnej naturalnej zawartości cukru 128 stopni Oechsle;

Suhi jagodni izbor: z winogron przejrzałych lub dotkniętych botrytis, szczegółowo wyselekcjonowanych, o minimalnej naturalnej zawartości cukru 154 stopnie Oechsle;

Ledeno vino: winogrona muszą być naturalnie zmrożone podczas zbiorów i tłoczenia oraz mieć minimalną zawartość cukru 128o Oechsle;

Arhivsko vino (arhiva): dojrzałe wino z w pełni dojrzałych winogron o minimalnej naturalnej zawartości naturalnego cukru 83o Oechsle;

Slamno vino (vino iz sušenega grozdja): winogrona muszą być przechowywane i naturalnie wysuszone na trzcinie lub słomie przed tłoczeniem.

 

Vrhunsko peneče vino z zaščitenim geografskim poreklom (Vrhunsko peneče vino ZGP)

Słoweński

ChNP

(1)

Wino otrzymywane z pierwotnej i wtórnej fermentacji alkoholowej o minimalnej rzeczywistej zawartości alkoholu 10,5 % obj., przy czym całkowita zawartość alkoholu cuvée wynosi nie mniej niż 9,5 % obj.

 

Penina

Słoweński

 

Deželno vino s priznano geografsko oznako (Deželno vino PGO), ewentualnie uzupełnione określeniem Mlado vino

Słoweński

ChOG

(1)

Wino z w pełni dojrzałych winogron o minimalnej naturalnej zawartości cukru 8,5 % obj. i maksymalnej wydajności 12 000 l/ha. Ocena analityczna i organoleptyczna jest obowiązkowa.

 


SŁOWACJA

Akostné víno

Słowacki

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Instytut Kontroli jako gatunkowe wino danej odmiany lub gatunkowe wino markowe, wytwarzane z winogron, których minimalna naturalna zawartość cukru wynosi 16 o NM, a maksymalna wydajność z hektara nie jest przekroczona, zgodne z wymogami jakościowymi określonymi w odrębnym rozporządzeniu.

 

Akostné víno s prívlastkom, uzupełnione określeniem:

Kabinetné

Neskorý zber

Výber z hrozna

Bobuľovývýber

Hrozienkový výber

Cibébový výber

L'adový zber

Slamové víno

Słowacki

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Instytut Kontroli jako wino gatunkowe z wyróżnikiem, zgodne z wymogami jakościowymi określonymi w odrębnym rozporządzeniu; maksymalna wydajność z hektara nie jest przekroczona; odmiana winorośli, pochodzenie winogron, ich naturalna zawartość cukru i warunki fizyczne są poświadczone certyfikatem przez pracownika Instytutu Kontroli przed przetworzeniem; przestrzegany jest zakaz zwiększania naturalnej objętościowej zawartości alkoholu i modyfikacji cukru resztkowego.

Akostné víno s prívlastkom dzieli się na:

kabinetné víno wytwarzane z w pełni dojrzałych winogron o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 19o NM,

neskorý zber wytwarzane z w pełni dojrzałych winogron o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 21o NM,

výber z hrozna wytwarzane z w pełni dojrzałych winogron o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 23o NM, pochodzących ze starannie wyselekcjonowanych kiści,

bobuľový výber wytwarzane z ręcznie wyselekcjonowanych przejrzałych kiści winogron, z których niedojrzałe i uszkodzone jagody zostały ręcznie usunięte, o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 26o NM,

hrozienkový výber wytwarzane wyłącznie z ręcznie wyselekcjonowanych przejrzałych winogron o naturalnej zawartości cukru 28o NM,

cibébový výber wytwarzane wyłącznie z ręcznie wyselekcjonowanych przejrzałych winogron uszlachetnianych działaniem Botrytis cinereaPersoon, o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 28o NM,

ľadové víno wytwarzane z winogron zebranych w temperaturze –7 °C lub niższej, a następnie utrzymywanych w stanie zmrożenia podczas zbiorów i obróbki, dających moszcz o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 27o NM,

slamové víno wytwarzane z dobrze dojrzałych winogron przechowywanych przed przetworzeniem na słomianych lub trzcinowych matach, z możliwością rozwieszenia na sznurach, przez co najmniej trzy miesiące, o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 27o NM.

 

Esencia

Słowacki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez powolną fermentację samo ściekającego soku otrzymanego z ręcznie wyselekcjonowanych jagód botrytowych z wyznaczonej winnicy w obszarze Tokajská vinohradnícka oblasť. Sok musi mieć naturalną zawartość cukru co najmniej 450g/l i 50 g/l ekstraktu o zerowej zawartości cukru. Musi dojrzewać przez co najmniej trzy lata, w tym co najmniej dwa lata w drewnianej beczce.

 

Forditáš

Słowacki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez fermentację moszczu lub wina z tego samego rocznika pochodzącego z wyznaczonej winnicy w obszarze Tokajská vinohradnícka oblasť, wylanego na wytłoki z jagód botrytowych. Musi dojrzewać przez co najmniej dwa lata, w tym co najmniej rok w drewnianej beczce.

 

Mášláš

Słowacki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez fermentację moszczu lub wina z tego samego rocznika pochodzącego z wyznaczonej winiarni w obszarze Tokajská vinohradnícka oblast’, wylanego na osad fermentacyjny z Samorodné lub Výber. Musi dojrzewać przez co najmniej dwa lata, w tym co najmniej rok w drewnianej beczce.

 

Pestovateľský sekt (3)

Słowacki

ChNP

(4)

Spełnione są podstawowe warunki dotyczące produkcji gatunkowych win musujących, a ostatnią fazę procesu uzyskiwania wina musującego przeprowadza producent winorośli z winnicy, z której pochodzą winogrona wykorzystane do produkcji. Poszczególne składniki cuvée wina pestovateľský sekt muszą pochodzić z jednego obszaru uprawy winorośli.

 

Samorodné

Słowacki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez fermentację winogron odmiany Tokaj w obszarze uprawy winorośli Tokajská vinohradnícka oblasť z wyznaczonej winnicy, jeżeli warunki nie sprzyjają masowej produkcji jagód botrytowych. Do obrotu może być wprowadzone najwcześniej po dwóch latach dojrzewania, w tym co najmniej rok w drewnianej beczce.

 

Sekt vinohradníckej oblasti (3)

Słowacki

ChNP

(4)

Wino musujące pozyskane w wyniku pierwotnej lub wtórnej fermentacji wina gatunkowego z winogron produkowanych w winnicach leżących na obszarach uprawy winorośli i tylko na obszarach uprawy winorośli, na których uprawiane są winogrona do jego produkcji lub na obszarach bezpośrednio z nimi sąsiadujących, przy spełnieniu podstawowych warunków produkcji gatunkowych win musujących.

 

Výber (3)(4)(5)(6) putňový

Słowacki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez fermentację alkoholową po zalaniu jagód botrytowych moszczem o naturalnej zawartości cukru nie mniejszej niż 21o NM, z wyznaczonej winnicy w obszarze Tokajská vinohradnícka oblasť lub winem o tej samej jakości i z tego samego rocznika pochodzącym z wyznaczonej winnicy w obszarze Tokajská vinohradnícka oblasť. W zależności od ilości dodanych jagód botrytowych Tokajský výber dzieli się na 3 do 6 putňový. Výber musi dojrzewać przez co najmniej trzy lata, w tym co najmniej dwa lata w drewnianej beczce.

 

Výberová esencia

Słowacki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez alkoholową fermentację jagód botrytowych. Podczas zbiorów wszystkie jagody wybierane są osobno oraz zlewane bezpośrednio po przetworzeniu moszczem pochodzącym z wyznaczonej winnicy z obszaru Tokajská vinohradnícka oblasť lub winem z tego samego rocznika, które zawiera nie mniej niż 180 g/l naturalnego cukru i 45 g/l ekstraktu o zerowej zawartości cukru. Musi dojrzewać przez co najmniej trzy lata, w tym co najmniej dwa lata w drewnianej beczce.

 


ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

quality (sparkling) wine

Angielski

ChNP

(1, 4)

Wino lub wino musujące, które jest wytwarzane w Anglii i w Walii zgodnie z zasadami określonymi w krajowym prawodawstwie tych krajów. Wina wprowadzane do obrotu jako „wina gatunkowe” są wcześniej poddawane ocenie organoleptycznej i analitycznej. Swój szczególny rodzaj i charakter zawdzięczają częściowo obszarowi, na którym zostały wyprodukowane, jakości wykorzystanych winogron oraz umiejętnościom producenta winogron i wytwórcy wina.

 

Regional (sparkling) wine

Angielski

ChOG

(1, 4)

Wino lub wino musujące, które jest wytwarzane w Anglii i w Walii zgodnie z zasadami określonymi w krajowym prawodawstwie tych krajów. „Wina regionalne” są poddawane ocenie organoleptycznej i analitycznej. Swój szczególny rodzaj i charakter zawdzięczają częściowo obszarowi, w którym zostały wyprodukowane, winogronom użytym do produkcji oraz umiejętnościom producenta winogron i wytwórcy wina.

 

CZĘŚĆ B —   Określenia tradycyjne, o których mowa w art. 54 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008

BUŁGARIA

Колекционно

(kolekcja)

Bułgarski

ChNP

(1)

Wino spełniające warunki „rezerwy specjalnej”, które dojrzewa w butelkach przez co najmniej jeden rok i którego ilość nie przekracza 1/2 partii „rezerwy specjalnej”.

 

Ново

(młode)

Bułgarski

ChNP/ChOG

(1)

Wino wyprodukowane w całości z winogron uzyskanych z jednego zbioru i butelkowane przed końcem roku. Może być sprzedawane z oznaczeniem „nowe” do dnia 1 marca następnego roku. W takim przypadku na etykietach należy obowiązkowo umieścić również oznaczenie „termin sprzedaży — 1 marca 606/2009”. Po upływie terminu, o którym mowa powyżej, wino nie może być wprowadzane do obrotu ani prezentowane jako „nowe”, a po dniu 31 marca wskazanego roku ilość wina, która pozostała w handlu, musi zostać ponownie opatrzona etykietą zgodnie z wymogami rozporządzenia.

 

Премиум

(premium)

Bułgarski

ChOG

(1)

Wino produkowane z jednej odmiany winorośli, której winogrona cechuje najwyższa jakość z całego zbioru. Wyprodukowana ilość nie przekracza 1/10 całego zbioru.

 

Премиум оук, или първо зареждане в бъчва

(dębowe premium)

Bułgarski

ChNP

(1)

Wino dojrzewające w nowych kadziach dębowych o maksymalnej pojemności 500 l.

 

Премиум резерва

(rezerwa premium)

Bułgarski

ChOG

(1)

Wino produkowane z jednej odmiany winorośli w ilości zachowanej z najlepszej partii zbioru.

 

Резерва

(rezerwa)

Bułgarski

ChNP/ChOG

(1)

Wino produkowane z jednej odmiany winorośli, dojrzewające przez co najmniej jeden rok od listopada roku zbioru.

 

Розенталер

(Rosenthaler)

Bułgarski

ChNP

(1)

Wino produkowane z zalecanych odmian winogron o zawartości cukru na masę nie mniejszej niż 22 %. Zawartość alkoholu w tym winie wynosi co najmniej 11 o. Jego cechy są przede wszystkim skutkiem dodania moszczu winogronowego lub zagęszczonego moszczu winogronowego co najmniej 30 dni przed wysyłką.

 

Специална селекция

(selekcja specjalna)

Bułgarski

ChNP

(1)

Wino produkowane z jednej odmiany winorośli lub z mieszanki odmian, dojrzewające przez co najmniej dwa lata, licząc od daty określonej w specyfikacji produktu.

 

Специална резерва

(rezerwa specjalna)

Bułgarski

ChNP

(1)

Wino produkowane z jednej odmiany winogron lub z mieszanki odmian, dojrzewające przez co najmniej jeden rok w dębowych beczkach, licząc od daty określonej w specyfikacji produktu.

 


REPUBLIKA CZESKA

Archivní víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino wprowadzane do obrotu co najmniej trzy lata po roku zbioru.

 

Burčák

Czeski

ChNP

(1)

Częściowo sfermentowany moszcz winogronowy, którego rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu jest wyższa niż jeden procent i niższa niż trzy piąte całkowitej zawartości alkoholu.

 

Klaret

Czeski

ChNP

(1)

Wino produkowane z czarnych winogron bez fermentacji na skórkach.

 

Košer, Košer víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino wyprodukowane z zastosowaniem metody liturgicznej w rozumieniu zasad kongregacji żydowskiej.

 

Labín

Czeski

ChOG

(1)

Wino z czarnych winogron, wyprodukowane bez fermentacji na skórkach w czeskim regionie winiarskim.

 

Mladé víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino oferowane do spożycia konsumentowi końcowemu najpóźniej do końca roku kalendarzowego, w którym przeprowadzono zbiór winogron wykorzystanych do produkcji tego wina.

 

Mešní víno

Czeski

ChNP

(1)

Wino wyprodukowane z zastosowaniem metody liturgicznej i zgodne z zasadami użycia podczas sprawowania liturgii w ramach nabożeństw kościoła katolickiego.

 

Panenské víno, Panenská sklizeň

Czeski

ChNP

(1)

Wino to pochodzi z pierwszego zbioru w winnicy; za pierwszy zbiór w winnicy uznaje się zbiór przeprowadzony w trzecim roku od założenia winnicy.

 

Pěstitelský sekt (4)

Czeski

ChNP

(4)

Wino musujące sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, spełniające wymogi przepisów Wspólnoty Europejskiej dotyczących gatunkowego wina musującego produkowanego w określonym regionie z winogron pochodzących z winnicy producenta winogron.

 

Pozdní sběr

Czeski

ChNP

(1)

Wino sklasyfikowane przez Czeską Inspekcję Rolno-Spożywczą, produkowane z winogron zebranych w określonej winnicy na danym obszarze, wydajność z jednego hektara nie została przekroczona, winogrona, z których wyprodukowano wino, osiągnęły zawartość cukru co najmniej 21 NM, zbiór winogron i produkcja wina, z wyjątkiem butelkowania, zostały przeprowadzone w tym samym regionie winiarskim, wino spełnia wymogi dotyczące jakości określone w rozporządzeniu wykonawczym.

 

Premium

Czeski

ChNP

(1)

Wino o wybornych właściwościach — wybór winogron, wybór owoców lub wybór owoców podwiędłych, wyprodukowane z winogron, z których co najmniej 30 % została dotknięta szlachetną pleśnią (Botrytis cinerea P.).

 

Rezerva

Czeski

ChNP

(1)

Wino dojrzewające przez co najmniej 24 miesiące w drewnianej beczce, a następnie w butelce, przy czym co najmniej 12 miesięcy w beczce w przypadku wina czerwonego i 6 miesięcy w beczce w przypadku wina białego lub różowego.

 

Růžák, Ryšák

Czeski

ChNP

(1)

Wino produkowane z mieszaniny winogron lub moszczu winogronowego z białych, lub, jeżeli to konieczne, z czerwonych lub czarnych winogron.

 

Zrálo na kvasnicích, Krášleno na kvasnicích, Školeno na kvasnicích

Czeski

ChNP

(1)

W procesie produkcji wino zostało pozostawione do dojrzewania nad osadem drożdżowym przez co najmniej sześć miesięcy.

 


NIEMCY

Affentaler

Niemiecki

ChNP

(1)

Określenie pochodzenia w odniesieniu do czerwonego wina gatunkowego i Prädikatswein z winogron odmiany Blauer Spätburgunder z obszarów Altschweier, Bühl, Eisental i Neusatz miasta Bühl, Bühlertal oraz obszaru Neuweier miasta Baden-Baden.

 

Badisch Rotgold

Niemiecki

ChNP

(1)

Wino produkowane poprzez kupażowanie (mieszanie) białych winogron, również rozgniecionych, z czerwonymi winogronami, pochodzące z określonej strefy uprawy winorośli Baden.

 

Classic (Klassic)

Niemiecki

ChNP

(1)

Wino czerwone lub białe wino gatunkowe wytwarzane wyłącznie z winogron klasycznych odmian winorośli typowych dla regionu; moszcz wykorzystywany do produkcji posiada naturalną minimalną objętościową zawartość alkoholu wyższą o co najmniej 1 % od naturalnej minimalnej zawartości alkoholu określonej dla strefy uprawy winorośli, w której zebrano winogrona; całkowita zawartość alkoholu wynosi co najmniej 11,5 % obj.; zawartość cukru resztkowego nie przekracza 15 g/l ani podwójnej całkowitej wartości kwasowości; oznaczenie jednej odmiany winorośli, oznaczenie rocznika, brak oznaczenia smaku.

 

Ehrentrudis

Niemiecki

ChNP

(1)

Określenie pochodzenia różowego wina gatunkowego i wysokogatunkowego z winogron odmiany Blauer Spätburgunder z obszaru Tuniberg.

 

Federweisser

Niemiecki

ChNP/ChOG

(1)

Częściowo sfermentowany moszcz winogronowy z Niemiec lub z innych państw członkowskich UE, posiadający oznaczenia geograficzne zapożyczone ze strefy uprawy winorośli na „vin de pays”; „Federweißer”: jest najbardziej powszechnym oznaczeniem częściowo sfermentowanego moszczu gronowego w kontekście regionalnej różnorodności oznaczeń.

 

Hock

Niemiecki

ChNP

(1)

Białe wino z oznaczeniem geograficznym z nadreńskiej strefy uprawy winorośli o zawartości cukru resztkowego w przedziale „półsłodkie”; historia określenia: „Hock” jest tradycyjnym angloamerykańskim oznaczeniem wina reńskiego, które wywodzi się od nazwy miejscowości „Hochheim” (nad Menem, strefa uprawy winorośli Rheingau).

 

Liebfrau(en)milch

Niemiecki

ChNP

(1)

Tradycyjna nazwa niemieckiego białego wina gatunkowego, które składa się w co najmniej 70 % z mieszanki odmian Riesling, Silvaner, Müller-Thurgau lub Kerner z regionu Nahe, Rheingau, Rheinhessen lub Pfalz. Zawartość cukru resztkowego w przedziale „półsłodkie”. Przeznaczone prawie wyłącznie do wywozu.

 

Riesling-Hochgewächs (5)

Niemiecki

ChNP

(1)

Białe wino gatunkowe produkowane wyłącznie z winogron odmiany Riesling, moszcz wykorzystywany do produkcji wykazuje naturalną objętościową zawartość alkoholu o co najmniej 1,5 % wyższą od naturalnej minimalnej zawartości alkoholu określonej dla danej strefy uprawy winorośli lub jej części, w której zebrano winogrona, jeżeli wino uzyskało w badaniu jakości ocenę co najmniej 3,0.

 

Schillerwein

Niemiecki

ChNP

(1)

Wino z określonej strefy uprawy winorośli Württemberg; wino gatunkowe o brawie przechodzącej od jasnoczerwonej do intensywnie czerwonej, produkowane poprzez kupażowanie (mieszanie) białych winogron, również rozgniecionych, z czerwonymi winogronami, również rozgniecionymi. Jeżeli winem podstawowym jest Schillerwein, dopuszcza się również określenia „Schillersekt b.A.” lub „Schillerperlwein b.A.”.

 

Weissherbst

Niemiecki

ChNP

(1)

Wino gatunkowe produkowane w określonej strefie uprawy winorośli lub Prädikatswein (wino o specjalnych cechach), produkowane z jednej odmiany czerwonych winogron i w co najmniej 95 % z lekkiego, tłoczonego moszczu gronowego; odmiana winorośli musi być podana łącznie z nazwą Weißherbst z zastosowaniem tego samego rodzaju czcionki, wielkości i koloru liter; może być również stosowane w odniesieniu do domowego gatunkowego wina musującego produkowanego z wina, które może nosić nazwę „Weißherbst”.

 


GRECJA

Αγρέπαυλη

(Agrepavlis)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo, na terenie którego znajduje się budynek określany jako „Agrepavlis”, a produkcja wina jest prowadzona w ramach tego gospodarstwa.

 

Αμπέλι

(Ampeli)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane wyłącznie z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo prowadzące również produkcję wina.

 

Αμπελώνας(ες)

(Ampelonas (-ès))

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane wyłącznie z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo prowadzące również produkcję wina.

 

Αρχοντικό

(Archontiko)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo, na terenie którego znajduje się budynek określany jako „archontiko”, a produkcja wina jest prowadzona w ramach tego gospodarstwa.

 

Κάβα

(Cava)

Grecki

ChOG

(1, 3, 8, 11, 15, 16)

Wina dojrzewające w kontrolowanych warunkach.

 

Από διαλεκτούς αμπελώνες

(Grand Cru)

Grecki

ChNP

(3, 15, 16)

Wina produkowane wyłącznie z winogron z wyselekcjonowanych winnic osiągających określoną niską wydajność z hektara.

 

Ειδικά Επιλεγμένος

(Grande réserve)

Grecki

ChNP

(1, 3, 15, 16)

Wyselekcjonowane wina dojrzewające przez określony czas w kontrolowanych warunkach.

 

Κάστρο

(Kastro)

Grecki

ChNP, ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo, na terenie którego znajduje się budynek lub ruiny zabytkowego zamku, a produkcja wina jest prowadzona w ramach tego gospodarstwa.

 

Κτήμα

(Ktima)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo znajdujące się na odpowiednim, chronionym obszarze uprawy winorośli.

 

Λιαστός

(Liastos)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 15, 16)

Wina produkowane z winogron pozostawionych na słońcu lub w cieniu w celu częściowej dehydratacji.

 

Μετόχι

(Metochi)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo, znajdujących się poza terenem klasztoru, do którego należy to gospodarstwo.

 

Μοναστήρι

(Monastiri)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach należących do klasztoru.

 

Νάμα

(Nama)

Grecki

ChNP/ChOG

(1)

Wina słodkie używane podczas Komunii Świętej.

 

Νυχτέρι

(Nychteri)

Grecki

ChNP

(1)

Wina objęte ChNP „Santorini”, produkowane wyłącznie na wyspach „Thira” i „Thiresia”, dojrzewające w beczkach przez co najmniej trzy miesiące.

 

Ορεινό κτήμα

(Orino Ktima)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo, położonych na wysokości ponad 500 m n.p.m.

 

Ορεινός αμπελώνας

(Orinos Ampelonas)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane wyłącznie z winogron rosnących w winnicach położonych na wysokości ponad 500 m n.p.m.

 

Πύργος

(Pyrgos)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 8, 11, 15, 16)

Wina produkowane z winogron zbieranych w winnicach eksploatowanych przez gospodarstwo, na terenie którego znajduje się budynek określany jako „Pygros”, a produkcja wina jest prowadzona w ramach tego gospodarstwa.

 

Επιλογή ή Επιλεγμένος

(Réserve)

Grecki

ChNP

(1, 3, 15, 16)

Wyselekcjonowane wina dojrzewające przez określony czas w kontrolowanych warunkach.

 

Παλαιωθείς επιλεγμένος

(Vieille réserve)

Grecki

ChNP

(3, 15, 16)

Wyselekcjonowane wina likierowe dojrzewające przez określony czas w kontrolowanych warunkach.

 

Βερντέα

(Verntea)

Grecki

ChOG

(1)

Wina o tradycyjnej nazwie, produkowane z winogron zbieranych w winnicach na wyspie Zakynthos, w których odbywa się również produkcja wina.

 

Vinsanto

Grecki

ChNP

(1, 3, 15, 16)

Wino objęte ChNP„Santorini”, produkowane w kompleksie Santo Erini-Santorini na wyspach „Thira” i „Thirasia” z winogron pozostawionych na słońcu.

 


HISZPANIA

Amontillado

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe (Vino generoso) objęte ChNP win wytrawnych „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda”, „Montilla-Moriles”, o ostrym aromacie, głębokie, gładkie i pełne na podniebieniu, o bursztynowym lub złotym kolorze oraz zawartości alkoholu w przedziale 16–22o. Leżakuje przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Añejo

Hiszpański

ChNP/ChOG

(1)

Wina leżakujące przez łączny okres co najmniej dwudziestu czterech miesięcy w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 600 l lub w butelce.

 

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Malaga”, leżakujące przez okres od trzech do pięciu lat.

 

Chacolí-Txakolina

Hiszpański

ChNP

(1)

Wino objęte ChNP „Chacolí de Bizkaia-Bizkaiko Txakolina”, „Chacolí de Getaria-Getariako Txakolina” oraz „Chacolí de Álava-Arabako Txakolina”, wytworzone przede wszystkim z odmian Ondarrabi Zuri i Ondarrabi Beltza. Wino, którego rzeczywista zawartość alkoholu wynosi co najmniej 9,5 % obj. (11 % obj. w przypadku wina białego fermentującego w beczce), maksymalnie 0,8 mg/l kwasowości lotnej i maksymalnie 180 mg/l całkowitej zawartości siarki (140 mg/l w przypadku win czerwonych).

 

Clásico

Hiszpański

ChNP

(3, 16)

Wina zawierające ponad 45 g/l resztkowego cukru.

Chile

Cream

Angielski

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda”, „Montilla-Moriles”, „Málaga” i „Condado de Huelva”, zawierające co najmniej 60 g/l substancji redukujących, o kolorze przechodzącym od bursztynowego do mahoniowego. Leżakuje przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) lub systemu „añadas” w dębowym pojemniku.

 

Criadera

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda”, „Montilla-Moriles”, „Málaga” i „Condado de Huelva”, leżakujące z zastosowaniem tradycyjnego dla tej strefy systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”).

 

Criaderas y Soleras

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda”, „Montilla-Moriles”, „Málaga” i „Condado de Huelva”, w przypadku którego stosuje się system warstwowego układania dębowych beczek, tzw. criaderas, gdzie wino z ostatniego roku układane jest najwyżej i przechodzi przez różne warstwy, inaczej „criaderas”, w ramach częściowego, następującego jedno po drugim, przenoszenia, aż do momentu osiągnięcia najniższej warstwy, inaczej „solera”, na której kończy proces leżakowania.

 

Crianza

Hiszpański

ChNP

(1)

Wina inne niż wina musujące, półmusujące i likierowe, spełniające następujące warunki:

wina czerwone muszą leżakować przez co najmniej 24 miesiące, w tym przez co najmniej 6 miesięcy powinny pozostawać w dębowych beczkach o maksymalnej pojemności 330 l,

wina białe i różowe muszą leżakować przez co najmniej 18 miesięcy, w tym przez co najmniej 6 miesięcy powinny pozostawać w dębowych beczkach o takiej samej maksymalnej pojemności.

 

Dorado

Hiszpański

ChNP

(3)

Wina likierowe objęte ChNP „Rueda” i „Malaga”, poddawane procesowi leżakowania.

 

Fino

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe (vino generoso) objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda” i „Montilla-Moriles”, posiadające następujące cechy: słomkowy kolor, wytrawne, gorzkawe, lekkie i przyjemne na podniebieniu. Przez co najmniej dwa lata leżakuje pod warstwą tzw. kwiatu winnego („flor”) z zastosowaniem systemu „criaderas y soleras” w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Fondillón

Hiszpański

ChNP

(16)

Wino objęte ChNP „Alicante” wytworzone z winogron odmiany Monastrell, przejrzałe w przechowywaniu, o wyjątkowych warunkach jakościowych i zdrowotnych. W procesie fermentacji wykorzystuje się wyłącznie naturalne zaczyny, a rzeczywista zawartość alkoholu (minimum 16 % obj.) jest, jako całość, naturalna. Leżakuje przez co najmniej dziesięć lat w dębowych pojemnikach.

 

Gran reserva

Hiszpański

ChNP

(1)

Wina inne niż wina musujące, półmusujące i likierowe, spełniające następujące warunki:

wina czerwone muszą leżakować przez co najmniej 60 miesięcy, w tym przez co najmniej 18 miesięcy powinny pozostawać w dębowych beczkach o maksymalnej pojemności 330 l, a przez pozostałą część tego okresu — w butelce,

wina białe i różowe muszą leżakować przez co najmniej 48 miesięcy, w tym przez co najmniej 6 miesięcy powinny pozostawać w dębowych beczkach o takiej samej maksymalnej pojemności, a przez pozostałą część tego okresu — w butelce.

 

Hiszpański

ChNP

(4)

Minimalny okres leżakowania dla win musujących objętych ChNP „Cava” wynosi 30 miesięcy, od „tiraje” do „degüelle”.

 

Lágrima

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino słodkie objęte ChNP „Malaga”, w którego produkcji moszcz obcieka po poddaniu winogron obróbce, bez udziału mechanicznych urządzeń tłoczących. Proces leżakowania musi trwać co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) lub według roczników w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Noble

Hiszpański

ChNP/ChOG

(1)

Wina leżakujące przez łączny okres co najmniej osiemnastu miesięcy w dębowych beczkach o maksymalnej pojemności 600 l lub w butelce.

 

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Malaga”, leżakujące przez okres od dwóch do trzech lat.

 

Oloroso

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe (vino generoso) objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda” i „Montilla-Moriles”, posiadające następujące cechy: mocna budowa, pełne i aksamitne, aromatyczne, wytrawne lub lekko dominujące, o kolorze zbliżonym do mahoniowego, rzeczywista zawartość alkoholu między 16 a 22o. Leżakuje przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Pajarete

Hiszpański

ChNP

(3)

Wina słodkie lub półsłodkie objęte ChNP „Malaga” leżakujące przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) lub systemu „añadas” w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Pálido

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe (vino generoso) objęte ChNP „Condado de Huelva”, leżakujące przez ponad trzy lata w procesie leżakowania biologicznego o rzeczywistej zawartości alkoholu 15–17 % obj.

 

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Rueda”, leżakujące przez co najmniej cztery lata, z czego ostatnie trzy lata w dębowym pojemiku.

 

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino objęte ChNP „Malaga” z odmian Pedro Ximenez lub Moscatel, bez dodatku „arrope” (gotowany moszcz), nie przechodzące procesu leżakowania.

 

Palo Cortado

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda” i „Montilla-Moriles”, na którego cechy organoleptyczne składa się aromat amontillado oraz podniebienie i kolor podobne jak w przypadku oloroso, o rzeczywistej zawartości alkoholu między 16 a 22 % obj. Proces leżakowania jest dwuetapowy: pierwszy etap to dojrzewanie biologiczne pod warstwą tzw. kwiatu winnego („flor”), a drugi — utlenianie.

 

Primero de Cosecha

Hiszpański

ChNP

(1)

Wino objęte ChNP „Valencia”; winogrona do jego produkcji są zbierane w pierwszych dziesięciu dniach okresu zbiorów, a całe wino jest butelkowane w ciągu kolejnych trzydziestu dni, przy czym na etykiecie należy obowiązkowo określić zbiór.

 

Rancio

Hiszpański

ChNP

(1, 3)

Wina poddane procesowi leżakowania przy znacznym utlenieniu i z gwałtownymi zmianami temperatury w obecności powietrza lub w pojemniku drewnianym lub kryształowym.

 

Raya

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe (vino generoso) objęte ChNP „Montilla Moriles” o cechach zbliżonych do win „oloroso”, ale o mniej zdecydowanym smaku i aromacie. Leżakuje przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Reserva

Hiszpański

ChNP

(1)

Wina inne niż wina musujące, półmusujące i likierowe, spełniające następujące warunki:

wina czerwone muszą leżakować przez okres co najmniej 36 miesięcy, w tym przez co najmniej 12 miesięcy powinny pozostawać w dębowych beczkach o maksymalnej pojemności 330 l, a przez pozostałą część tego okresu — w butelce,

wina białe i różowe muszą leżakować przez okres co najmniej 24 miesięcy, w tym przez co najmniej 6 miesięcy powinny pozostawać w dębowych beczkach o takiej samej maksymalnej pojemności, a przez pozostałą część tego okresu — w butelce.

Chile

Sobremadre

Hiszpański

ChNP

(1)

Wina białe objęte ChNP „Vinos de Madrid”, które dzięki specjalnemu procesowi produkcji zawierają dwutlenek węgla przed własną fermentacją moszczu z „madres” (winogrona po usunięciu szypułek i wyciśnięciu soku).

 

Solera

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Jerez-Xérès-Sherry”, „Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda”, „Montilla-Moriles”, „Málaga” i „Condado de Huelva”, leżakujące z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”).

 

Superior

Hiszpański

ChNP

(1)

Wina otrzymywane w co najmniej 85 % z odmian preferowanych na danym wyznaczonym obszarze.

Chile,

Republika Południowej Afryki

Trasañejo

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe objęte ChNP „Malaga”, leżakujące przez ponad pięć lat.

 

Vino Maestro

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino objęte ChNP „Malaga”, otrzymywane w drodze niepełnej fermentacji, ponieważ przed jej rozpoczęciem dodawany jest moszcz o 7-procentowej zawartości alkoholu winnego. W ten sposób fermentacja staje się bardzo powolna i zostaje zatrzymana, kiedy zawartość alkoholu osiąga 15–16o i około 160–200 g/l cukrów nie zostaje poddane fermentacji. Leżakuje przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) lub systemu „añadas” w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Vendimia Inicial

Hiszpański

ChNP

(1)

Wino objęte ChNP „Utiel–Requena”, produkowane z winogron zbieranych w pierwszych dziesięciu dniach okresu zbiorów, o zawartości alkoholu między 10 a 11,5 % obj.; fakt, że owoce są młode, sprawia, że wino nabiera szczególnych cech, do których można zaliczyć lekkie uwalnianie się dwutlenku węgla.

 

Viejo

Hiszpański

ChNP/ChOG

(1)

Wino leżakujące przez 36 miesięcy, o rdzawo-pomarańczowym kolorze będącym efektem przede wszystkim oddziaływania światła, tlenu, ciepła lub połączenia tych czynników.

 

Hiszpański

ChNP

(3)

Wino likierowe (vino generoso) objęte ChNP „Condado de Huelva”, które posiada następujące właściwości: mocna budowa, pełne i aksamitne, aromatyczne, wytrawne lub lekko dominujące, o kolorze zbliżonym do mahoniowego, zawartość alkoholu między 15 a 22o. Leżakuje przez co najmniej dwa lata z zastosowaniem systemu podzielonego leżakowania (tzw. „criaderas y soleras”) w dębowym pojemniku o maksymalnej pojemności 1 000 l.

 

Vino de Tea

Hiszpański

ChNP

(1)

Wino z północnej podstrefy ChNP „La Palma”, leżakujące w drewnianych pojemnikach wykonanych z Pinus canariensis („Tea”) przez maksymalnie sześć miesięcy. Zawartość alkoholu win białych wynosi 11–14,5 % obj., win różowych 11–13 % obj., a win czerwonych 12–14 % obj.

 


FRANCJA

Ambré

Francuski

ChNP

(3)

Artykuł 7 dekretu z dnia 29 grudnia 1997 r.: ChNP „Rivesaltes”: aby białe wina mogły uzyskać prawo do objęcia kontrolowaną nazwą pochodzenia „Rivesaltes” uzupełnioną zapisem „ambré”, muszą pozostawać w środowisku utleniającym do dnia 1 września drugiego roku po roku uprawy.

 

Clairet

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Bourgogne”, „Bordeaux”: wino bladoczerwone lub różowe.

 

Claret

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Bordeaux”: wyrażenie stosowane do określenia wina bladoczerwonego.

 

Tuilé

Francuski

ChNP

(3)

Artykuł 7 dekretu z dnia 29 grudnia 1997 r.: aby czerwone wina mogły uzyskać prawo do objęcia kontrolowaną nazwą pochodzenia „Rivesaltes” uzupełnioną zapisem „tuilé”, muszą pozostawać w środowisku utleniającym do dnia 1 września drugiego roku po roku uprawy.

 

Vin jaune

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Arbois”, „Côtes du Jura”, „L'Etoile”, „Château-Châlon”: wino produkowane wyłącznie z odmian winorośli określonych w przepisach krajowych: wolna fermentacja, leżakowanie w dębowej beczce, która nie jest uzupełniana do pełna, przez co najmniej sześć lat.

 

Château

Francuski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15, 16)

Historyczne wyrażenie odnoszące się do rodzaju obszaru i rodzaju wina, zarezerwowane dla win pochodzących z nieruchomości faktycznie istniejących lub które są określane tym właśnie słowem.

Chile

Clos

Francuski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15, 16)

Chile

Cru artisan

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Médoc”, „Haut-Médoc”, „Margaux”, „Moulis”, „Listrac”, „St Julien”, „Pauillac”, „St Estèphe”

wyrażenie odnoszące się do jakości wina, jego historii, a także do rodzaju obszaru, przywołujące hierarchię wartości win pochodzących z określonej nieruchomości.

 

Cru bourgeois

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Médoc”, „Haut-Médoc”, „Margaux”, „Moulis”, „Listrac”, „Saint-Julien”, „Pauillac”, „Saint-Estèphe”: wyrażenie odnoszące się do jakości wina, jego historii, a także do rodzaju obszaru, przywołujące hierarchię wartości win pochodzących z określonej nieruchomości.

Chile

Cru classé, ewentualnie uzupełnione przez Grand, Premier Grand, Deuxième, Troisième, Quatrième, Cinquième

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Barsac”, „Côtes de Provence”, „Graves”, „Saint Emilion gand cru”, „Médoc”, „Haut-Médoc”, „Margaux”, „Pessac-Léognan”, „Saint Julien”, „Pauillac”, „Saint Estèphe”, „Sauternes”.

Wyrażenie odnoszące się do jakości wina, jego historii, a także do rodzaju obszaru, przywołujące hierarchię wartości win pochodzących z określonej nieruchomości.

 

Edelzwicker

Niemiecki

ChNP

(1)

Wina objęte ChNP „Alsace”, produkowane z jednej odmiany lub kilku odmian winorośli określonych w specyfikacjach.

 

Grand cru

Francuski

ChNP

(1, 3, 4)

Wyrażenie odnoszące się do jakości wina, zarezerwowane dla win o chronionych nazwach pochodzenia określonych w dekrecie oraz przypadków, w których wyrażenie to jest stosowane łącznie z nazwą pochodzenia.

Chile

Szwajcaria

Tunezja

Hors d’âge

Francuski

ChNP

(3)

ChNP: „Rivesaltes”, „Banyuls”: może być stosowana w odniesieniu do win, które dojrzewały przez co najmniej pięć lat, licząc od daty produkcji.

 

Passe-tout-grains

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Bourgogne” pochodząca od dwóch odmian winorośli określonych w specyfikacjach.

 

Premier Cru

Francuski

ChNP

(1)

Wyrażenie odnoszące się do jakości wina, zarezerwowane dla win o chronionych nazwach pochodzenia określonych w dekrecie oraz przypadków, w których wyrażenie to jest stosowane łącznie z nazwą pochodzenia.

Tunezja

Primeur

Francuski

ChNP

(1)

Wina, których data wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem dla konsumentów została określona na trzeci czwartek listopada w roku zbioru.

 

Francuski

ChOG

(1)

Wina, których data wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem dla konsumentów została określona na trzeci czwartek października w roku zbioru.

 

Rancio

Francuski

ChNP

(1, 3)

ChNP „Grand Roussillon”, „Rivesaltes”, „Rasteau”, „Banyuls”, „Maury”, „Clairette du Languedoc”: wyrażenie odnoszące się do rodzaju wina oraz konkretnej metody produkcji wina, zarezerwowane dla niektórych win gatunkowych ze względu na ich wiek i warunki dotyczące „terroir”.

 

Sélection de grains nobles

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Alsace”, „Alsace Grand Cru”, „Condrieu”, „Monbazillac”, „Graves supérieur”, „Bonnezeaux”, „Jurançon”, „Cérons”, „Quarts de Chaume”, „Sauternes”, „Loupiac”, „Côteaux du Layon”, „Barsac”, „Sainte Croix du Mont”, „Côteaux de l'Aubance”, „Cadillac”: wino produkowane obowiązkowo z winogron ze zbioru ręcznego poddawanych dalszej selekcji. Celem jest wyszukanie przejrzałych owoców dotkniętych szlachetną pleśnią lub uzyskujących wyższe stężenie cukru jeszcze przed zbiorem.

 

Sur lie

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Muscadet”, „Muscadet Coteaux de la Loire”, „Muscadet-Côtes de Grandlieu”, „Muscadet-Sèvre et Maine”, „Gros Plant du Pays Nantais”: wino o szczególnej specyfikacji (np. wydajność, zawartość alkoholu), które dojrzewa nad osadem drożdżowym do dnia 1 marca następnego roku po zbiorze.

 

Francuski

ChOG

(1)

ChOG „Vin de pays d'Oc”, V„in de pays des Sables du Golfe du Lion”: wino o szczególnej specyfikacji, które pozostaje w beczce lub baryłce przez okres krótszy niż jedna zima i dojrzewa nad osadem drożdżowym do butelkowania.

 

Vendanges tardives

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Alsace”, „Alsace Grand Cru”, „Jurançon”: wyrażenie odnoszące się do rodzaju wina oraz do konkretnej metody produkcji, zarezerwowane dla win z przejrzałych owoców, spełniających określone wymogi dotyczące gęstości i zawartości alkoholu.

 

Villages

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Anjou”, „Beaujolais”, „Côte de Beaune”, „Côtes de Nuits”, „Côtes du Rhône”, „Côtes du Roussillon”, „Mâcon”: wyrażenie odnoszące się do jakości wina, zarezerwowane dla win o nazwach pochodzenia określonych w dekrecie oraz przypadków, w ktorych wyrażenie to jest stosowane łącznie z nazwą pochodzenia.

 

Vin de paille

Francuski

ChNP

(1)

ChNP „Arbois”, „Côtes du Jura”, „L'Etoile”, „Hermitage”: wyrażenie odnoszące się do metody produkcji polegającej na selekcji winogron z odmian winorośli określonych w przepisach krajowych, suszonych przez okres co najmniej sześciu tygodni na podłożu ze słomy, na siatce lub poprzez zawieszenie. Leżakowanie przez okres co najmniej trzech lat, licząc od daty tłoczenia, z uwzględnieniem dojrzewania w drewnianych pojemnikach przez co najmniej 18 miesięcy.

 


WŁOCHY

Alberata lub vigneti ad alberata

Włoski

ChNP

(1)

Szczególne określenie odnoszące się do typologii win „Aversa”. Odnosi się ono do bardzo starej tradycji uprawy winorośli, z której otrzymywany jest produkt.

 

Amarone

Włoski

ChNP

(1)

Jedyne historyczne określenie odnoszące się do metody produkcji win „Valpolicella”. Jest ono stosowane od czasów starożytnych do określenia miejsca pochodzenia wina produkowanego szczególną metodą wykorzystującą podwiędłe winogrona, opierającą się na całkowitej fermentacji cukrów. Może to wyjaśniać pochodzenie nazwy „Amarone”. Jest to dość szczególne i dobrze znane określenie, które samo w sobie wskazuje na produkt.

 

Ambra

Włoski

ChNP

(3)

Określenie odnoszące się do metody produkcji i szczególnego, mniej lub bardziej intensywnego, bursztynowo-żółtego koloru win „Marsala”. Jego szczególny kolor jest wynikiem długotrwałej metody produkcji, obejmującej leżakowanie i dojrzewanie, a więc procesy, które powodują utlenianie polifenoli i substancji barwiących.

 

Ambrato

Włoski

ChNP

(1, 3)

Określenie odnosi się do metody produkcji i szczególnego, mniej lub bardziej intensywnego, bursztynowego koloru typowego dla win „Malvasia delle Lipari” i „Vernaccia di Oristano”. Szczególny kolor jest wynikiem długiego okresu produkcji, podczas którego zachodzą procesy leżakowania i dojrzewania, a więc procesy, które powodują utlenianie polifenoli i substancji barwiących

 

Annoso

Włoski

ChNP

(1)

Określenie odnoszące się do win „Controguerra”. Odnosi się ono do szczególnej metody produkcji, która przed wprowadzeniem produktu końcowego do obrotu i przeznaczeniem go do spożycia wymaga suszenia winogron i obowiązkowego, co najmniej trzydziestomiesięcznego, okresu leżakowania w drewnianych pojemnikach.

 

Apianum

Łacina

ChNP

(1)

Określenie odnoszące się wyłącznie do wina „Fiano di Avellino”. Jest to określenie o klasycznym pochodzeniu. Odnosi się ono do wspaniałego smaku winogron, który wabi pszczoły (api — w języku włoskim).

 

Auslese

Niemiecki

ChNP

(1)

Zobacz określenie tradycyjne „scelto”. Określenie przypisane wyłącznie do win „Caldaro” i „Caldaro Classico — Alto Adige”.

 

Buttafuoco

Włoski

ChNP

(1, 6)

Określenie wyłącznie i ściśle związane ze szczególnym rodzajem wina, które pochodzi z podobszaru produkcji win „Oltrepò Pavese”. Jest ono od dawna stosowane do opisywania rzeczywiście szczególnego produktu, który — zgodnie ze znaczeniem nazwy — potrafi „uderzyć ogniem”.

 

Cannellino

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane wyłącznie z rodzajem win „Frascati” i ich produkcją. Od dawna jest ono stosowane do określania powyżej wspomnianego rodzaju wina, produkowanego przy zastosowaniu szczególnego procesu produkcji, który pozwala na otrzymanie wina określanego mianem „abboccato”, a więc wina lekko słodkawego i wypełniającego usta.

 

Cerasuolo

Włoski

ChNP

(1)

Tradycyjne i historyczne określenie, ściśle związane z winami „Cerasuolo di Vittoria”. Stanowi ono integralną część nazwy DOCG i jest jej niegeograficznym aspektem. Określenie odnosi się do procesu produkcji i szczególnego koloru. Określenie to jest także tradycyjnie stosowane do określenia innego rodzaju win — „Montepulciano d'Abruzzo”, z którymi jest ściśle związane.

 

Chiaretto

Włoski

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 5, 6)

Określenie odnoszące się do metody produkcji i szczególnego koloru pokrewnego rodzaju wina, wytwarzanego z czarnych winogron.

 

Ciaret

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane wyłącznie z apelacją „Monferrato” i odnoszące się do szczególnego koloru produktu; jego nazwa tradycyjnie oznacza „jasnoczerwony”.

 

Château

Francuski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 16)

Określenie odnoszące się do przedsiębiorstwa winiarskiego, jeżeli winogrona pochodzą wyłącznie z tego przedsiębiorstwa i proces produkcji przebiega w tym samym przedsiębiorstwie.

Chile

Classico

Włoski

ChNP

(1, 3, 8, 11, 15, 16)

Określenie ustanowione w ustawie nr 164/1992. Jest ono zastrzeżone dla win niemusujących z najstarszego obszaru pochodzenia, któremu można przypisać odrębne przepisy w sprawie ChNP.

Chile

Dunkel

Niemiecki

ChNP

(1)

Określenie odnoszące się do metody produkcji i typowego ciemnego koloru pokrewnego rodzaju win apelacji „Trentino”.

 

Fine

Włoski

ChNP

(3)

Określenie ściśle związane z jednym z rodzajów wina „Marsala”. Odnosi się ono do szczególnej metody produkcji, która wymaga co najmniej roku leżakowania, w tym co najmniej 8 miesięcy wino musi leżakować w drewnianych beczkach.

 

Fior d’Arancio

Włoski

ChNP

(1, 6)

Określenie odnoszące się do dwóch rodzajów „Colli Euganei”: musującego i „passito” (tj. otrzymywango z podwiędłych winogron). Odnosi się ono do metody produkcji i charakterystycznych aromatycznych cech produktu otrzymywanego z odmiany winogron Muscat w wyniku starannej metody produkcji.

 

Flétri

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane z konkretnymi rodzajami win posiadającymi oznaczenie DOC — „Valle d'Aosta” lub „Vallée d'Aoste”. Odnosi się ono do metody produkcji i charakterystycznych cech produktu, uzyskanych w wyniku starannej metody produkcji wykorzystującej częściowo podwiędłe winogrona.

 

Garibaldi Dolce (lub GD)

Włoski

ChNP

(3)

Historyczne określenie związane wyłącznie ze szczególnym rodzajem wina „Marsala” o jakości Superiore, posiadającym oznaczenie DOC. Na początku określenie to było używane na cześć Garibaldiego, który skosztował tego wina po przybyciu do Marsali. Docenił on wino ze względu na jego cechy będące wynikiem szczególnego procesu produkcji, który wymaga co najmniej dwóch lat leżakowania w drewnianych beczkach.

 

Governo all’uso toscano

Włoski

ChNP/ChOG

(1)

Początkowo określenie to odnosiło się do win „Chianti” i „Chianti Classico” posiadających oznaczenie ChNP. Następnie zakres użycia tego określenia rozszerzył się, obejmując wino „Colli della Toscana Centrale” posiadające nazwę ChOG i produkowane na tym samym obszarze produkcji. Odnosi się ono do szczególnego procesu produkcji stosowanego w Toskanii, który wymaga dodania do wina pod koniec zimy podwiędłych winogron, które powodują dodatkową fermentację.

 

Gutturnio

Włoski

ChNP

(1, 8)

Historyczne określenie wyłącznie związane z rodzajem wina, który pochodzi z obszaru produkcji wina „Colli Piacentini”. Odnosi się ono do metody produkcji wspomnianego czerwonego, bardzo charakterystycznego wina wysokiej jakości. Istotnie było ono podawane w srebrnych kielichach rzymskiego pochodzenia, noszących nazwę Gutturnium.

 

Italia Particolare (lub IP)

Włoski

ChNP

(3)

Historyczne określenie związane wyłącznie z winami „Marsala fine”. Pierwotnie wino „Marsala” było produkowano z przeznaczeniem wyłącznie na rynek krajowy.

 

Klassisch/Klassisches Ursprungsgebiet

Niemiecki

ChNP

(1)

Tradycyjny obszar produkcji „Caldaro”„Alto Adige” (z określeniem „Santa Maddalena” i „Terlano”).

(Zobacz definicję „Classico”).

 

Kretzer

Niemiecki

ChNP

(1)

Określenie odnoszące się do metody produkcji i charakterystycznego różowego koloru.

Określenie jest stosowane w odniesieniu do odpowiednich rodzajów win „Alto Adige”, „Trentino” i „Teroldego rotaliano”.

 

Lacrima

Włoski

ChNP

(1)

Określenie jest ściśle związane z nazwą wina „Lacrima di Morro d'Alba”, integralnej części nazwy tego wina. Odnosi się ono do szczególnej metody produkcji, w ramach której winogrona są poddawane delikatnemu tłoczeniu, w wyniku którego otrzymywany jest produkt bardzo wysokiej jakości.

 

Lacryma Christi

Włoski

ChNP

(1, 3)

Historyczne określenie wyłącznie i ściśle związane z winami „Vesuvio”. Tradycyjnie było ono związane z niektórymi rodzajami wyżej wspomnianych win (zarówno normalnych, jak i likierowych/musujących), uzyskiwanych w wyniku szczególnej metody produkcji wymagającej delikatnego tłoczenia winogron, dzięki któremu osiąga się wysoką jakość produktu posiadającego religijne konotacje.

 

Lambiccato

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane wyłącznie z jednym z rodzajów win „Castel San Lorenzo”. Odnosi się ono do rodzaju produktu i do szczególnej metody produkcji, do której wykorzystywana jest odmiana winogron Muscat i która wymaga maceracji winogron w specjalnych zbiornikach, tradycyjnie nazywanych „Lambicchi”, w których temperatura jest kontrolowana.

 

London Particolar (lub LP lub Inghilterra)

Włoski

ChNP

(3)

Historyczne określenie związane wyłącznie z winami „Marsala Superiore”. Jest to określenie lub akronim tradycyjnie stosowany do opisania produktu przeznaczonego na rynek angielski. Użycie języka angielskiego ma również tradycyjne znaczenie i jest ono określone w specyfikacji produktu oraz w zasadach określonych dla win „Marsala”. W rzeczywistości powszechnie wiadomo, że znaczenie i renoma tej nazwy jako wina likierowego jest efektem działalności zarówno producentów, jak i angielskich pośredników, którzy od 1773 r., po odkryciu Marsali, produkowali i wprowadzali do obrotu to wspaniałego wino, sprawiając, że informacje o nim rozeszły się na całym świecie, a zwłaszcza w Anglii.

 

Occhio di Pernice

Włoski

ChNP

(1)

Określenie odnoszące się do niektórych rodzajów win „Vin Santo”. Odnosi się ono do metody produkcji i szczególnego koloru. Istotnie szczególna metoda produkcji, opierająca się na wykorzystaniu czerwonych winogron, pozwala na otrzymanie bardzo charakterystycznego produktu o wspaniałym kolorze, przechodzącym od żywego do bladego różu. Tego koloru są oczy „pernice” — ptaka, od którego pochodzi nazwa wina.

 

Oro

Włoski

ChNP

(3)

Określenie odnoszące się do szczególnego rodzaju win „Marsala”. Odnosi się ono do szczególnego koloru i metody produkcji, która nie zezwala na użycie gotowanego moszczu. Dzięki temu otrzymywany jest produkt o szczególnej wartości i mniej lub bardziej złotym kolorze.

 

Passito lub Vino passito lub Vino Passito Liquoroso

Włoski

ChNP/ChOG

(1, 3, 15, 16)

Określenie odnoszące się do rodzaju produktu i jego metody produkcji. Określenia „passito” lub „vino passito” i „vino passito liquoroso” są zastrzeżone dla win normalnych lub likierowych, otrzymywanych w wyniku procesu fermentacji winogron, polegającego na suszeniu ich w naturalnych warunkach lub w klimatyzowanych pomieszczeniach zgodnie z zasadami zawartymi w specyfikacji produktu. Ustawa nr 82/2006 rozszerzyła zakres zastosowania tego terminu na wina z przejrzałych winogron.

 

Ramie

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane wyłącznie z jednym z rodzajów win „Pinerolese”. Odnosi się ono do rodzaju produktu i metody jego produkcji opierającej się na wykorzystaniu częściowo podwiędłych winogron.

 

Rebola

Włoski

ChNP

(1, 15)

Określenie związane wyłącznie z jednym z rodzajów win „Colli di Rimini”. Odnosi się ono do metody produkcji i rodzaju produktu, którego kolor przechodzi od złotego do bursztynowego i który jest otrzymywany z częściowo podwiędłych winogron.

 

Recioto

Włoski

ChNP

(1, 4, 5)

Historyczno-tradycyjne określenie mające bliski związek z nazwą trzech win posiadających chronioną nazwę pochodzenia, produkowanych w regionie Wenecji Euganejskiej: „Valpolicella”, „Gambellara” i „Recioto di Soave”, których nazwy pochodzą od blisko siebie położonych obszarów produkcji posiadających podobne tradycje, zwłaszcza w prowincjach Werony i Vicenzy. Nazwa pochodzi z XV. W tym czasie twórcy bukolik uznali to wino, którego produkcja ograniczała się do prowincji Werony, za szczególnie wartościowe i renomowane. Jego nazwa pochodzi od słowa „Retia”, które niegdyś było określeniem górzysto-pagórkowego regionu rozciągającego się na obszarze położonym w okolicach Werony i Trydentu aż do granic obszaru comasco-valtellinese. Określenie to zatem jest używane od dawna i w dalszym ciągu służy do określania win otrzymywanych w wyniku szczególnej metody produkcji, która wymaga suszenia winogron.

 

Riserva

Włoski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 15, 16)

Wina poddawane pewnemu okresowi leżakowania, który, w przypadku win czerwonych, trwa co najmniej dwa lata, a w przypadku win białych — rok. Wina następnie leżakują w specjalnych beczkach, określonych w specyfikacji produktu. Oprócz zwykłych wymogów w specyfikacji produktu przewidziany musi być obowiązek umieszczania na etykiecie rocznika oraz informacji o sposobie przechowywania w przypadku win o różnych rocznikach. W przypadku win musujących i likierowych posiadających ChNP można używać tego określenia zgodnie z warunkami określonymi w stosownych specyfikacjach produktu i zgodnie z prawem wspólnotowym.

 

Rubino

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane z ChNP „Cantavenna”. Odnosi się ono do całego procesu i szczególnego koloru. Określenie „Rubino” jest ponadto związane ze szczególnymi rodzajami win posiadających ChNP „Teroldego Rotaliano”, „Trentino” i „Garda Colli Mantovani” i odnosi się do szczególnego koloru, którego nabiera produkt.

 

Włoski

ChNP

(3)

Określenie związane ze szczególnym rodzajem wina „Marsala”. Odnosi się ono do szczególnego procesu, który nie zezwala na użycie gotowanego moszczu. Ponadto wino to posiada ciemnoczerwoną barwę, która po okresie dojrzewania nabiera bursztynowego odcienia.

 

Sangue di Giuda

Włoski

ChNP

(4, 5, 8)

Jedyne historyczno-tradycyjne określenie związane z rodzajem wina produkowanego na obszarze Oltrepò Pavese. Jest ono od dawna używane do określania produktu o bardzo charakterystycznej czerwonej barwie, słodkiego, musującego lub żywiołowego, o przyjemnym smaku; jest ono tak łagodne, że im więcej go pijesz, tym bardziej może się okazać zdradliwe, jak słynny apostoł!

 

Scelto

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane z winami „Caldaro”, „Caldaro Classico — Alto Adige” i „Colli del Trasimeno”. Odnosi się ono do konkretnego produktu i jego metody produkcji, począwszy od wyboru winogron (dlatego też nazywamy je „wybornym”).

 

Sciacchetrà

Włoski

ChNP

(1)

Historyczno-tradycyjne określenie blisko związane z „Cinque Terre”. Odnosi się ono do metody uzyskiwania produktu, w tym tłoczenia winogron i ich przechowywania. Termin ten oznacza dokładnie „tłocz i zostaw”, a więc odnosi się do metody stosowanej do otrzymania produktów wysokiej jakości.

 

Sciac-trà

Włoski

ChNP

(1)

Jak wyżej (Schiacchetrà). W tym przypadku różnicę można przypisać określeniu odnoszącemu się do szczególnego rodzaju.

 

Spätlese

Niemiecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 15, 16)

Zobacz określenie „późny zbiór winogron” stosowane w autonomicznej prowincji Bolzano.

 

Soleras

Włoski

ChNP

(3)

Określenie związane ze szczególnym rodzajem wina likierowego o nazwie „Marsala”. Odnosi się ono do produktu i szczególnej metody produkcji, która wymaga leżakowania w drewnianych beczkach przez okres wynoszący co najmniej pięć lat. Wzbogacanie gotowanego lub zagęszczonego moszczu jest zabronione. Dzięki temu otrzymuje się czysty, naturalny produkt, który nie zawiera dodatkowych składników, nawet takich, które są wynikiem procesu produkcji wina, oczywiście oprócz alkoholu, skoro jest to wino likierowe.

 

Stravecchio

Włoski

ChNP

(3)

Określenie związane wyłącznie z wyjątkowym rodzajem wina „Marsala” — „Virgin” lub „Solera”. Odnosi się ono do szczególnej metody produkcji, która wymaga co najmniej 10 lat leżakowania w drewnianych beczkach.

 

Strohwein

Włoski

ChNP/ChOG

(1, 3, 11, 15, 16)

Zobacz określenie tradycyjne „Passito”.

Oznacza dokładnie „wino słomkowe”.

Określenie to odnosi się do szczególnego wina produkowanego w prowincji Bolzano i metody produkcji wykorzystującej winogrona, które po zbiorze są suszone na słomianych matach zgodnie z metodą suszenia określoną w różnych specyfikacjach produktu.

 

Superiore

Włoski

ChNP

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 16)

Wina te cechuje wyższa jakość, a przepisy dotyczące zasad ich produkcji są znacznie bardziej rygorystyczne niż w przypadku innych win. Zasadniczo w specyfikacji produktu ustanowiono następujące podziały:

a)

minimalna naturalna zawartość alkoholu w winogronach wynosi co najmniej 0,5° obj,

b)

całkowita rzeczywista zawartość alkoholu co najmniej większa niż 0,5° obj.

San Marino

Superiore Old Marsala

Włoski

ChNP

(3)

Określenie oznaczające wina rodzaju „Marsala Superiore”. Odnosi się do określonego produktu, a także do określonych metod produkcji zakładających minimalny okres leżakowania wynoszący co najmniej dwa lata i odbywający się w drewnianych beczkach. Jest to nazwa zawierająca ponadto angielski termin używany tradycyjnie na określenie wina likierowego, potwierdzona zarówno przez specyfikację produktu, jak i przepisy prawa dotyczące win z rodzaju Marsala. Znaczenie i prestiż tej nazwy jest efektem działalności zarówno producentów, jak i angielskich pośredników, którzy od 1773 r., po odkryciu tego wina, produkowali i wprowadzali do obrotu to szczególne wino, sprawiając, że informacje o nim rozeszły się na całym świecie, a zwłaszcza w Anglii.

 

Torchiato

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane wyłącznie z winami „Colli di Conegliano — Torchiato di Fregona”. Odnosi się do szczególnych cech produktu otrzymywanego dzięki metodzie produkcji, która polega na delikatnym wytłaczaniu samych winogron.

 

Torcolato

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane wyłącznie ze szczególnym rodzajem win zwanym „Breganze”.

Odnosi się do szczególnych cech produktu otrzymywanego dzięki starannej metodzie produkcji wykorzystującej częściowo podwiędłe winogrona. Po zebraniu winogrona są rozwieszane na splecionych siatkach i ostatecznie są ponownie rozwieszane. W ten sposób przeprowadzany jest proces suszenia.

 

Vecchio

Włoski

ChNP

(1, 3)

Określenie związane z winami z rodzaju „Rosso Barletta”, „Aglianico del Vuture”, „Marsala” oraz „Falerno del Massico”. Odnosi się do warunków leżakowania oraz późniejszego leżakowania i dojrzewania produktu.

 

Vendemmia Tardiva

Włoski

ChNP/ChOG

(1, 3, 15, 16)

Określenie związane ze szczególnym rodzajem produktu, oznaczające późny zbiór winogron. W wyniku przejrzewania winogron na samej roślinie oraz związanego z tym więdnięcia winogron w różnych warunkach środowiskowych i pogodowych powstaje wyjątkowy produkt, szczególnie pod względem zawartości cukru i aromatu. Wynikiem całego procesu jest wyjątkowe wino. Wina te zaliczane są również do win deserowych lub win sprzyjających „medytacji”.

 

Verdolino

Włoski

ChNP/ChOG

(1)

Określenie związane z metodą produkcji i szczególnym zielonkawym kolorem.

 

Vergine

Włoski

ChNP

(1, 3)

Określenie związane z winami z rodzaju „Marsala”. Odnosi się do określonego produktu oraz do szczególnej metody produkcji, która wymaga leżakowania w drewnianych beczkach przez okres wynoszący co najmniej pięć lat. Dodawanie gotowanego lub zagęszczonego moszczu jest zabronione. Dzięki temu otrzymuje się czysty, naturalny produkt, który nie zawiera dodatkowych składników, nawet takich, które są wynikiem procesu produkcji wina, oprócz właściwej dla win likierowych zawartości alkoholu.

Określenie to jest ponadto związane z winami z rodzaju „Bianco Vergine Valdichiana”. Odnosi się do tradycyjnej metody produkcji polegającej na fermentacji bez skórek owoców, dzięki której otrzymuje się czysty i naturalny produkt końcowy.

 

Vermiglio

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane winami „Colli dell’Etruria Centrale”. Odnosi się zarówno do szczególnych cech jakościowych, jak i do szczególnego koloru.

 

Vino Fiore

Włoski

ChNP

(1)

Określenie związane ze szczególną metodą produkcji niektórych win białych i różowych. Metoda ta polega na delikatnym tłoczeniu winogron, w wyniku którego uzyskuje się szczególny, delikatny smak, który uwypukla najlepszą cechę wina, a mianowicie jego „bukiet”.

 

Vino Novello lub Novello

Włoski

ChNP/ChOG

(1, 8)

Określenie związane ze szczególną metodą produkcji i okresem produkcji, który dla wprowadzania do obrotu i przeznaczenia do spożycia określony jest na dzień 6 listopada każdego roku zbioru winogron.

 

Vin Santo lub Vino Santo lub Vinsanto

Włoski

ChNP

(1)

Historyczno-tradycyjne określenie związane z niektórymi winami produkowanymi w regionach: Toscana, Marche, Umbria, Emilia Romagna, Veneto oraz Trentino Alto Adige.

Odnosi się on do szczególnego rodzaju wina i odpowiadającej mu złożonej metody produkcji, która polega na przechowywaniu i suszeniu winogron w odpowiednich napowietrzonych miejscach oraz długi okres leżakowania w tradycyjnych drewnianych pojemnikach.

Sformułowano szereg hipotez dotyczących pochodzenia tego określenia; większość z nich ma swoje źródło w średniowieczu. Najbardziej wiarygodne spośród nich jest ściśle związane z wartością religijną tego wina. Wino to uznawano za szczególne, szczycące się cudowną mocą.

Było powszechnie wykorzystywane podczas odprawiania mszy świętej, co wyjaśnia jego nazwę — „święte wino” (vinsanto).

Określenie jest nadal w użyciu, wspomina się o nim także w specyfikacjach ChNP. Ten rodzaj wina jest szeroko znany i doceniany na całym świecie.

 

Vivace

Włoski

ChNP/ChOG

(1, 8)

Określenie związane z metodą produkcji i odpowiadającym jej uzyskiwanym produktem. Jest to wino musujące ze względu na zawartość dwutlenku węgla, która jest wynikiem wyjątkowego, naturalnego procesu fermentacji.

 


CYPR

Αμπελώνας (-ες)

(Ampelonas (-es))

(winnica (winnice))

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 15, 16)

Wino produkowane z winogron zbieranych w winnicach o powierzchni co najmniej 1 ha, należących do gospodarstwa rolnego. Produkcję wina prowadzi się w całości w gospodarstwie na obszarze danego okręgu.

WPC — Board act 6/2006

(WE382/2007, L 95 z 5.4.2007)

 

Κτήμα

(Ktima)

(domena)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 15, 16)

Wino produkowane z winogron zbieranych w winnicach o powierzchni co najmniej 1 ha, należących do gospodarstwa rolnego. Produkcję wina prowadzi się w całości w tym gospodarstwie.

WPC — Board act 6/2006

(WE382/2007, L 95 z 5.4.2007)

 

Μοναστήρι

(Monastiri)

(klasztor)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 15, 16)

Wino produkowane z winogron zbieranych w winnicach o powierzchni co najmniej 1 ha, należących do gospodarstwa rolnego. W tym samym regionie rolniczym znajduje się klasztor. Produkcję wina prowadzi się w całości w tym gospodarstwie.

WPC — Board act 6/2006

(WE382/2007, L 95 z 5.4.2007)

 

Μονή

(Moni)

(klasztor)

Grecki

ChNP/ChOG

(1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 15, 16)

 


LUKSEMBURG

Château

Francuski

ChNP

(1)

Określenie związane nazwą gospodarstwa, pod warunkiem że winogrona pochodzą wyłącznie z tego gospodarstwa, a wino produkowane jest w tym gospodarstwie.

Chile

Grand premier cru

Francuski

ChNP

(1)

Wina opatrzone krajową pieczęcią „Marque nationale” mogą mieć również następujące dodatkowe oznaczenia dotyczące jakości: „Vin classé”, „Premier cru” lub „Grand premier cru”, które stosuje się od 1959 r. Oznaczenia te przyznawane są poszczególnym winom po ocenie dokonanej przez oficjalną komisję, która klasyfikuje wino według 20-stopniowej skali:

wina, które uzyskały poniżej 12 punktów, są wykluczane z oficjalnej klasyfikacji i nie mogą nosić oznaczenia „Marque nationale — appellation contrôlée”,