1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

Załącznik 1 –

Załącznik 2 –

Załącznik 3 –

Załącznik 4 –

Załącznik 5 –

Załącznik 6 –

Załącznik 7 –

Dodatek 1 –

Dodatek 2 –

Załącznik 8 –

Załącznik 9 –

1.1.

opon bieżnikowanych do samochodów prywatnych (pasażerskich) i ich przyczep;

1.2.

opon bieżnikowanych o maksymalnej dopuszczalnej prędkości poniżej 80 km/h;

1.3.

opon do rowerów i motocykli;

1.4.

opon wyprodukowanych pierwotnie bez symboli kategorii prędkości i/lub wskaźników nośności;

1.5.

opon wyprodukowanych pierwotnie bez homologacji oraz bez oznakowania „E” lub „e”.

2.1.

„asortyment bieżnikowanych opon pneumatycznych” oznacza asortyment bieżnikowanych opon pneumatycznych w rozumieniu ppkt 4.1.4;

2.2.

„budowa” opony pneumatycznej oznacza charakterystykę techniczną osnowy opony; wyróżnia się zasadniczo następujące budowy:

2.2.1.

„diagonalna” określa budowę opony pneumatycznej, w której warstwy kordu rozciągają się do stopki i są ułożone na przemian pod kątami znacznie mniejszymi niż 90o w stosunku do linii środkowej bieżnika;

2.2.2.

„diagonalna opasana” określa budowę opony pneumatycznej typu diagonalnego, w której osnowa jest ograniczona pasem składającym się z dwóch lub więcej warstw w zasadzie nierozciągliwego materiału kordu, ułożonych na przemian pod kątami podobnymi do kątów osnowy;

2.2.3.

„radialna” określa budowę opony pneumatycznej, w której warstwy kordu rozciągają się do stopek i są ułożone w zasadzie pod kątem 90o w stosunku do osi bieżnika, przy czym osnowa jest stabilizowana przez okalający, w zasadzie nierozciągliwy, pas obwodowy.

2.3.

„kategoria zastosowania”

2.3.1.

opona zwykła przeznaczona jest do użytkowania jedynie na zwykłych drogach;

2.3.2.

opona specjalnego zastosowania przeznaczona jest do zastosowania mieszanego, zarówno drogowego, jak i terenowego i/lub przy ograniczonej prędkości;

2.3.3.

opona śniegowa oznacza oponę, której rzeźba bieżnika i budowa są zaprojektowane przede wszystkim w celu zapewnienia lepszego funkcjonowania w błocie oraz świeżym lub topniejącym śniegu niż w przypadku opony zwykłej; rzeźba bieżnika opony śniegowej zasadniczo charakteryzuje się tym, że rowki (żebra) i bloki są rozmieszczone w większych odstępach niż w przypadku opony zwykłej;

2.4.

„stopka” oznacza część opony pneumatycznej, która jest takiego kształtu i budowy, aby pasować do obręczy i utrzymywać na niej oponę;

2.5.

„kord” oznacza nitki, które tworzą tkaninę warstw opony pneumatycznej;

2.6.

„warstwa osnowy” oznacza równoległe warstwy pokrytego gumą kordu.

2.7.

„opasanie” występuje w oponach radialnych i diagonalnych opasanych i oznacza warstwę lub warstwy materiału lub materiałów pod bieżnikiem, ułożone zasadniczo w kierunku linii środkowej bieżnika w celu ograniczenia osnowy w kierunku obwodowym;

2.8.

„podkład” występuje w oponach diagonalnych i oznacza warstwę znajdującą się pomiędzy osnową i bieżnikiem;

2.9.

„ekran” występuje w oponach radialnych i oznacza opcjonalną warstwę umieszczoną między bieżnikiem i opasaniem w celu zminimalizowania uszkodzeń opasania;

2.10.

„czefer” oznacza materiał w okolicy stopki chroniący osnowę przed ścieraniem się i obtarciami o obręcz koła;

2.11.

„osnowa” oznacza część opony pneumatycznej, inną niż bieżnik i zewnętrzna część gumowych boków, przejmującą obciążenie w stanie napompowanym;

2.12.

„bieżnik” oznacza część opony pneumatycznej wchodzącą w kontakt z podłożem, chroniącą osnowę przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwiększającą przyczepność do podłoża;

2.13.

„bok” oznacza część opony pneumatycznej między bieżnikiem i obszarem, który ma zakrywać kryza poręczy;

2.14.

„bok dolny” oznacza obszar pomiędzy linią maksymalnej szerokości przekroju opony oraz obszarem, który ma zakrywać krawędź obręczy;

2.15.

„rowek bieżnika” oznacza odstęp między sąsiadującymi żebrami lub blokami rzeźby bieżnika;

2.16.

„szerokość przekroju” oznacza odległość liniową między zewnętrznymi krawędziami boków napompowanej opony umieszczonej na określonej obręczy pomiarowej, z wyjątkiem występów wynikających z oznakowania, elementów dekoracyjnych lub taśm względnie żeber ochronnych;

2.17.

„szerokość całkowita” oznacza odległość liniową między zewnętrznymi krawędziami boków napompowanej opony umieszczonej na określonej obręczy pomiarowej, włączając oznakowanie, elementy dekoracyjne lub taśmy względnie żebra ochronne;

2.18.

„wysokość przekroju” oznacza odległość równą połowie różnicy między średnicą zewnętrzną opony i nominalną średnicą obręczy;

2.19.

„wskaźnik nominalnego przekroju” oznacza stukrotność liczby otrzymanej przez podzielenie liczby wyrażającej nominalną wysokość przekroju przez liczbę wyrażającą nominalną szerokość przekroju, przy czym obie wartości podane są w tych samych jednostkach;

2.20.

„średnica zewnętrzna” oznacza całkowitą średnicę napompowanej, nowo bieżnikowanej opony;

2.21.

„oznaczenie rozmiaru opony” to oznaczenie wskazujące:

2.21.1.

nominalną szerokość przekroju; szerokość ta musi być wyrażona w milimetrach, z wyjątkiem przypadku opon, dla których oznaczenie rozmiaru jest pokazane w pierwszej kolumnie tabel w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.21.2.

wskaźnik nominalnego przekroju, z wyjątkiem przypadku opon, dla których oznaczenie rozmiaru jest pokazane w pierwszej kolumnie tabel w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.21.3.

liczbę umowną „d” (symbol „d”) oznaczającą nominalną średnicę obręczy i odpowiadającą średnicy obręczy wyrażonej w kodach (liczby poniżej 100) albo w mm (liczby powyżej 100); w oznaczeniu mogą zostać użyte liczby odpowiadające obu typom pomiarów;

2.21.3.1.

Wartości liczby „d” wyrażone w milimetrach podano w poniższej tabeli:

2.22.

„nominalna średnica obręczy (d)” oznacza średnicę obręczy, do montażu na której zaprojektowana jest dana opona;

2.23.

„obręcz” oznacza podporę dla zespołu opona-i-dętka lub dla opony bezdętkowej, na której osadzone są stopki opony;

2.24.

„obręcz pomiarowa” oznacza obręcz określoną jako „obręcz o szerokości pomiarowej” lub „obręcz o szerokości projektowej” dla danego oznaczenia rozmiaru opony w dowolnej edycji jednej lub większej liczby Międzynarodowych Norm dotyczących Opon;

2.25.

„obręcz do badań” oznacza dowolną obręcz zatwierdzoną, zalecaną lub dozwoloną w jednej z Międzynarodowych Norm dotyczących Opon w stosunku do opony o danym oznaczeniu rozmiaru i danego typu;

2.26.

„Międzynarodowa Norma dotycząca Opon” oznacza każdy z następujących dokumentów normatywnych:

Normy dotyczące opon można otrzymać pod następującymi adresami:

2.27.

„wyłupywanie się elementów bieżnika” oznacza wyłamania kawałków gumy z bieżnika opony;

2.28.

„oddzielenie kordu” oznacza rozdzielenie kordów od ich powłoki gumowej;

2.29.

„rozwarstwienie” oznacza oddzielenie sąsiadujących ze sobą warstw;

2.30.

„oddzielenie bieżnika” oznacza oderwanie bieżnika od osnowy;

2.31.

„opis użytkowy” oznacza specyficzną kombinację wskaźnika nośności i symbolu kategorii prędkości danej opony;

2.32.

„wskaźnik nośności” oznacza kod numeryczny wskazujący obciążenie, jakie opona może udźwignąć przy prędkości odpowiadającej przyporządkowanej kategorii prędkości, pracując zgodnie z wymaganiami regulującymi użytkowanie, podanymi przez producenta; opona pneumatyczna może mieć więcej niż jeden wskaźnik nośności, wskazujący nośność w układzie pojedynczym lub podwójnym (bliźniaczym) lub wskazujący nośność alternatywną (punkt szczególny), przy której zmiany nośności zgodnie z ppkt 2.35 i załącznikiem 8 do niniejszego regulaminu nie są dozwolone;

Wykazy wskaźników nośności i odpowiadających im obciążeń podano w załączniku 4 do niniejszego regulaminu;

2.33.

„symbol kategorii prędkości” oznacza:

2.33.1.

symbol alfabetyczny wskazujący prędkość, przy jakiej opona może unieść obciążenie, na które wskazuje właściwy jej wskaźnik nośności;

2.33.2.

Symbole kategorii prędkości i odpowiadające im prędkości podano w tabeli poniżej:

2.34.

„punkt szczególny” oznacza dodatkowy opis użytkowy, umieszczony obok podstawowego opisu użytkowego, którego nie wolno jednak używać do obliczania zmian nośności określonych w ppkt 2.35 oraz w załączniku 8 do niniejszego regulaminu;

2.35.

„zmiany nośności w zależności od prędkości” oznaczają alternatywną nośność danej opony używanej przy prędkości innej niż prędkość wskazana przez symbol kategorii prędkości w podstawowym opisie użytkowym. Dopuszczalne wartości zmian podano w tabeli znajdującej się w załączniku 8 do niniejszego regulaminu;

2.36.

„jednostka produkcyjna zajmująca się bieżnikowaniem” oznacza zakład lub grupę zakładów produkujących gotowe opony bieżnikowane;

2.37.

„bieżnikowanie” to termin ogólny odnoszący się do odnawiania zużytych opon poprzez zastępowanie zużytego bieżnika nowym materiałem; może dotyczyć również renowacji zewnętrznej powierzchni boku opony oraz wymiany szczytowych warstw ekranu; termin ten obejmuje następujące metody obróbki:

2.37.1.

wymiana bieżnika („top capping”);

2.37.2.

wymiana bieżnika i rozciągnięcie nowego materiału częściowo na bok opony („re-capping”);

2.37.3.

wymiana bieżnika i renowacja boku opony włącznie z częścią lub całością boku dolnego opony („bead to bead”);

2.38.

„powłoka” oznacza zużytą oponą obejmującą osnowę i pozostający materiał bieżnika i boku;

2.39.

„szorstkowanie” oznacza proces usuwania starego materiału w celu przygotowania powierzchni do nałożenia nowego materiału;

2.40.

„naprawa” oznacza prace naprawcze prowadzone na uszkodzonych powłokach, w określonych granicach;

2.41.

„materiał bieżnikowy” oznacza materiał będący w stanie odpowiednim do zastąpienia zużytego bieżnika; może występować w różnych postaciach, na przykład:

2.41.1.

„taśma bieżnikowa” oznacza uprzednio pocięty materiał, wytłoczony w odpowiednim przekroju poprzecznym i następnie nałożony na zimno na przygotowaną powłokę; nowy materiał musi zostać poddany wulkanizacji;

2.41.2.

„cienka wytłoczka” oznacza wstęgę materiału bieżnikowego wytłaczanego bezpośrednio i nawijanego na przygotowaną powłokę w celu uzyskania odpowiedniego przekroju poprzecznego; nowy materiał musi zostać poddany wulkanizacji;

2.41.3.

„wytłoczka profilowana” oznacza materiał bieżnikowy wytłaczany w odpowiednim przekroju poprzecznym bezpośrednio na przygotowaną powłokę; nowy materiał musi zostać poddany wulkanizacji;

2.41.4.

„taśma wstępnie wulkanizowana” oznacza uprzednio uformowaną i zwulkanizowaną taśmę nakładaną na przygotowaną powłokę; nowy materiał musi zostać spojony z powłoką;

2.42.

„mieszanka boczna” to materiał używany do pokrywania boków opony, pozwalający na umieszczenie na nich wymaganych oznakowań;

2.43.

„mieszanka podkładowa” to materiał używany jako spoiwo łączące nowy bieżnik z powłoką oraz do naprawiania drobnych uszkodzeń;

2.44.

„spoiwo” oznacza przyczepny roztwór używany do przyklejania nowego materiału w odpowiednim miejscu przed rozpoczęciem wulkanizacji;

2.45.

„wulkanizacja” to termin oznaczający zmianę właściwości fizycznych nowego materiału, wywoływaną zazwyczaj poprzez zastosowanie wysokich temperatur i ciśnienia przez określony czas w kontrolowanych warunkach.

3.1.

Przykładowy układ oznakowań opony bieżnikowanej przedstawiono w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

3.2.

Na bokach opon bieżnikowanych (w przypadku opon symetrycznych na obu bokach, a w przypadku opon asymetrycznych co najmniej na boku zewnętrznym) umieszczone być muszą:

3.2.1.

nazwa producenta lub znak handlowy;

3.2.2.

oznaczenie rozmiaru opony, określone w ppkt 2.21;

3.2.3.

identyfikacja budowy zgodnie z poniższymi zasadami:

3.2.3.1.

na oponach diagonalnych żadnego oznakowania lub litera „D” umieszczona przed oznakowaniem średnicy obręczy;

3.2.3.2.

na oponach radialnych litera „R” umieszczona przed oznakowaniem średnicy obręczy i, nieobowiązkowo, słowo „RADIAL” ;

3.2.3.3.

na oponach diagonalnych opasanych, litera „B” umieszczona przed oznakowaniem średnicy obręczy i, dodatkowo, słowa „BIAS-BELTED”;

3.2.4.

opis użytkowy, obejmujący:

3.2.4.1.

wskazanie nominalnej/nominalnych nośności opony w formie wskaźnika/wskaźników określonych w ppkt 2.32;

3.2.4.2.

wskazanie nominalnej maksymalnej prędkości dopuszczalnej dla opony w formie symbolu określonego w ppkt 2.33;

3.2.5.

w razie potrzeby dodatkowy opis użytkowy, punkt szczególny, obejmujący:

3.2.5.1.

wskazanie nośności opony w formie wskaźnika/wskaźników określonych w ppkt 2.32;

3.2.5.2.

wskazanie maksymalnej prędkości dopuszczalnej dla opony w formie symbolu określonego w ppkt 2.33;

3.2.6.

wyraz „TUBELESS”, jeżeli opona jest zaprojektowana do używania bez dętki;

3.2.7.

napis „M + S”. „MS”, „M.S.” lub „M & S”) w przypadku opony śniegowej;

3.2.8.

datę bieżnikowania zgodnie z poniższymi zasadami:

3.2.8.1.

do dnia 31 grudnia 1999 r.; zgodnie ze wskazówkami zawartymi w ppkt 3.2.8.2 lub w postaci grupy trzech cyfr, przy czym pierwsze dwie wskazują numer tygodnia, zaś ostatnia rok (w dekadzie) produkcji; kod daty może obejmować okres produkcji od tygodnia wskazanego przez numer tygodnia aż do tygodnia wskazanego przez numer tygodnia plus trzy, włącznie z tym tygodniem; na przykład oznakowanie „253” może wskazywać, że opona była bieżnikowana w tygodniach 25, 26, 27 lub 28 roku 1993; dopuszczalne jest umieszczenie kodu daty tylko na jednym boku;

3.2.8.2.

od dnia 1 stycznia 2000 r.; w postaci grupy czterech cyfr, przy czym pierwsze dwie pokazują numer tygodnia, zaś pozostałe dwie rok, w którym opona była bieżnikowana; kod daty może obejmować okres produkcji od tygodnia wskazanego przez numer tygodnia aż do tygodnia wskazanego przez numer tygodnia plus trzy, włącznie z tym tygodniem; na przykład oznakowanie „2503” może wskazywać, że opona była bieżnikowana w tygodniach 25, 26, 27 lub 28 roku 2003; dopuszczalne jest umieszczenie kodu daty tylko na jednym boku;

3.2.9.

3.2.10.

wskazanie, przy pomocy wskaźnika „PSI”, ciśnienia wewnętrznego, jakie ma być zastosowane w badaniach trwałości w warunkach nośności/prędkości, jak wyjaśniono w załączniku 7, dodatek 2 do niniejszego regulaminu;

dopuszczalne jest umieszczenie takiego wskazania tylko na jednym boku;

3.2.11.

termin „RETREAD” lub „REMOULD” (po 1 stycznia 1999 r. można używać jedynie wyrazu „RETREAD”); na życzenie podmiotu zajmującego się bieżnikowaniem można umieścić również ten sam termin w innych językach;

3.2.12.

napis „ET”, „ML” lub „MPT” dla „opon specjalnego zastosowania” (7).

3.3.

Przed udzieleniem homologacji na powierzchni opony musi znajdować się wystarczająco dużo wolnego miejsca, aby zmieścił się w nim znak homologacji, o którym mowa w ppkt 5.8, przedstawiony w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

3.4.

Po udzieleniu homologacji oznakowania, o których mowa w ppkt 5.8, przedstawione w załączniku 2 do niniejszego regulaminu zostają umieszczone w wolnym miejscu, o którym mowa w ppkt 3.3. Dopuszczalne jest umieszczenie takiego oznakowania tylko na jednym boku.

3.5.

Oznakowania, o których mowa w ppkt 3.2, i znak homologacji określony w ppkt 3.4 i 5.8 – wyraźne i wytłoczone wgłębnie lub wypukle na powierzchni opony lub umieszczone w sposób nieusuwalny.

3.6.

W przypadku gdy pierwotne specyfikacje producenta pozostają widoczne po bieżnikowaniu, traktuje się je jako specyfikacje podmiotu zajmującego się bieżnikowaniem, dotyczące opony bieżnikowanej. Jeżeli takie pierwotne specyfikacje nie mają zastosowania po bieżnikowaniu, należy je całkowicie usunąć.

3.7.

Należy usunąć pierwotny znak homologacji „E” lub „e” i numer homologacji oraz wszelkie kolejne znaki i numery homologacji jednostki produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem, które nie mają zastosowania.

4.1.

Wniosek o homologację jednostki produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem jest składany przez posiadacza nazwy handlowej lub znaku towarowego opon lub przez jego właściwie upoważnionego przedstawiciela. Wniosek taki zawiera:

4.1.1.

zarys struktury przedsiębiorstwa produkującego opony bieżnikowane;

4.1.2.

zwięzły opis systemu zarządzania jakością, zapewniającego skuteczną kontrolę nad procedurami bieżnikowania zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu;

4.1.3.

znaki towarowe lub oznakowania, jakie mają być umieszczane na produkowanych oponach bieżnikowanych;

4.1.4.

następujące dane dotyczące asortymentu opon przeznaczonych do bieżnikowania:

4.1.4.1.

przedział rozmiarów opon;

4.1.4.2.

budowa opon (diagonalne, diagonalne opasane lub radialne);

4.1.4.3.

kategoria zastosowania opon (opony zwykłe lub śniegowe itp.);

4.1.4.4.

system bieżnikowania i metoda nakładania nowego materiału, określone w ppkt 2.37 i 2.41;

4.1.4.5.

symbol maksymalnej kategorii prędkości opon do bieżnikowania;

4.1.4.6.

wskaźnik maksymalnej nośności opon do bieżnikowania;

4.1.4.7.

wybrana Międzynarodowa Norma dotycząca Opon, z którą zgodny jest asortyment opon.

5.1.

Bieżnikowanie opon wymaga homologacji jednostki produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem przez władzę homologacyjną zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu. Władza homologacyjna podejmuje niezbędne środki opisane w niniejszym regulaminie w celu zapewnienia zgodności opon bieżnikowanych w danej jednostce produkcyjnej z wymogami określonymi w niniejszym regulaminie. Jednostka produkcyjna zajmująca się bieżnikowaniem ponosi całkowitą odpowiedzialność za zapewnienie zgodności bieżnikowanych opon z wymogami określonymi w niniejszym regulaminie oraz ich właściwe działanie w normalnych warunkach użytkowania.

5.2.

Oprócz normalnych wymogów dotyczących wstępnej oceny jednostki produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem władza homologacyjna sprawdza, czy dokumentacja dotycząca procedur i eksploatacji oraz instrukcje i specyfikacje dostarczane przez dostawców materiałów napisane są językiem łatwo zrozumiałym dla osób zatrudnionych w jednostce produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem.

5.3.

Władza homologacyjna sprawdza, czy dokumentacja dotycząca procedur i eksploatacji dla każdej jednostki produkcyjnej zawiera specyfikacje, odpowiednie do wykorzystywanych materiałów naprawczych i procesów, określające maksymalne, nadające się do naprawy uszkodzenia lub przebicie osnowy, bez względu na to, czy uszkodzenia takie istniały wcześniej, czy powstały w trakcie procesu przygotowania do bieżnikowania.

5.4.

Przed udzieleniem homologacji władza musi sprawdzić, czy bieżnikowane opony są zgodne z niniejszym regulaminem i czy na liczbie przynajmniej pięciu i niekoniecznie większej niż dwudziestu próbek bieżnikowanych opon reprezentatywnych dla asortymentu opon produkowanych przez jednostkę produkcyjną zajmującą się bieżnikowaniem z powodzeniem przeprowadzono badania określone w ppkt 6.5 i 6.6.

5.5.

W razie niespełnienia któregokolwiek z wymogów podczas badań zbadane zostają dwie kolejne próbki opon o takiej samej specyfikacji.

Jeżeli jedna lub żadna z kolejnych próbek nie spełnia wymogu, zbadane zostają dwie próbki końcowe.

Jeżeli jedna lub żadna z próbek końcowych nie spełnia wymogu, wniosek o homologację jednostki produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem zostaje odrzucony.

5.6.

W razie spełnienia wszystkich wymogów niniejszego regulaminu udzielona zostaje homologacja, a każda jednostka produkcyjna zajmująca się bieżnikowaniem, której udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru wskazują serię zmian odnoszących się do ostatnich poważniejszych zmian technicznych wprowadzonych do niniejszego regulaminu przed terminem udzielenia homologacji. Numer homologacji poprzedzają znaki „109R” wskazujące, że homologacja odnosi się do opon bieżnikowanych zgodnych z niniejszym regulaminem.

Ta sama władza nie może przydzielić tego samego numeru innej jednostce produkcyjnej objętej niniejszym regulaminem.

5.7.

Powiadomienie o homologacji lub rozszerzeniu, odmowie lub wycofaniu homologacji, względnie ostatecznym zaprzestaniu produkcji zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane w postaci formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin.

5.8.

Oprócz oznakowań określonych w ppkt 3.2 na każdej oponie bieżnikowanej zgodnie z niniejszym regulaminem, w miejscu, o którym mowa w ppkt 3.3, umieszcza się w sposób widoczny międzynarodowy znak homologacji składający się z:

5.8.1.

okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (8); oraz

5.8.2.

numeru homologacji określonego w ppkt 5.6.

5.9.

W załączniku 2 do niniejszego regulaminu podano przykładowy układ znaku homologacji.

6.1.

Opony nie są dopuszczane do pierwszego bieżnikowania, jeżeli nie posiadają homologacji typu i nie umieszczono na nich znaku „E” lub „e”, wymóg ten nie jest jednak obowiązkowy najpóźniej do dnia 1 stycznia 2000 r.

6.2.

Warunki przeprowadzenia bieżnikowania:

6.2.1.

opony przed kontrolą muszą być czyste i suche;

6.2.2.

przed szorstkowaniem każdą oponę należy dokładnie sprawdzić od wewnątrz i od zewnątrz w celu ustalenia zdatności do bieżnikowania;

6.2.3.

nie bieżnikuje się opon z widocznymi uszkodzeniami powstałymi wskutek nadmiernego obciążenia lub niedopompowania;

6.2.4.

nie dopuszcza się do bieżnikowania opon wykazujących którekolwiek z następujących uszkodzeń:

6.2.4.1.

ogólne:

6.2.4.2.

warunki inne od określonych granic naprawialności – patrz: ppkt 5.3:

6.3.

Przygotowanie:

6.3.1.

Po szorstkowaniu, a przed nałożeniem nowego materiału każdą oponę należy ponownie sprawdzić, przynajmniej od zewnątrz, aby upewnić się co do jej dalszej zdatności do bieżnikowania.

6.3.2.

Całą powierzchnię, na którą zostanie nałożony nowy materiał, należy uprzednio przygotować bez przegrzewania. Faktura wyszorstkowanej powierzchni nie może zawierać głębokich uszkodzeń powstałych wskutek szorstkowania ani luźnego materiału.

6.3.3.

W przypadku użycia materiału wstępnie wulkanizowanego obrys przygotowanej powierzchni musi spełniać wymogi producenta materiału.

6.3.4.

Uszkodzenia powstałe w trakcie szorstkowania nie mogą przekraczać określonych granic naprawialności, patrz: ppkt 5.3, i muszą zostać naprawione.

6.3.5.

Uszkodzenia opon diagonalnych powstałe w wyniku szorstkowania nie mogą rozciągać się poza najbardziej zewnętrzną warstwę osnowy w obszarze czoła opony. Zakłada się, że pierwsza napotkana warstwa należy do osnowy, o ile nie da się z całą pewnością stwierdzić, że jest to podkład. Jeżeli opona posiada podkład, dopuszczalne jest uszkodzenie na ograniczonym obszarze.

6.3.6.

Dopuszczalne jest powstałe wskutek szorstkowania uszkodzenie opasania opon radialnych na ograniczonym obszarze; w razie większych uszkodzeń dopuszczalna jest wymiana całego opasania lub jego fragmentów. Jeżeli można w sposób pewny stwierdzić, że opona posiada ekran, dopuszczalne jest usunięcie takiego ekranu w razie uszkodzenia i nie ma konieczności odnawiania go.

6.3.7.

W razie odsłonięcia części stalowych należy w najkrótszym możliwym terminie zastosować odpowiedni materiał w sposób określony przez producenta takiego materiału.

6.4.

Bieżnikowanie:

6.4.1.

Podmiot zajmujący się bieżnikowaniem musi zapewnić odpowiedzialność producenta lub dostawcy materiałów naprawczych, w tym łat, za:

6.4.2.

Podmiot zajmujący się bieżnikowaniem ponosi odpowiedzialność za właściwe zastosowanie materiału naprawczego oraz za dokonanie naprawy w sposób wolny od usterek mogących mieć niekorzystny wpływ na okres użyteczności opony.

6.4.3.

Obszar otaczający miejsce naprawy dokonanej za pomocą materiałów wzmocnionych na boku lub barku opony radialnej może wybrzuszyć się nieznacznie przy zakładaniu opony i pompowaniu jej do zalecanego poziomu ciśnienia użytkowego. Należy używać wzmocnionych materiałów naprawczych o właściwościach fizycznych ograniczających wysokość wybrzuszenia do 4 mm.

6.4.4.

Podmiot zajmujący się bieżnikowaniem upewnia się, że producent lub dostawca materiału na bieżnik i bok opony zapewnia specyfikacje dotyczące warunków magazynowania i użytkowania materiału umożliwiające zachowanie odpowiedniej jakości materiału. Na życzenie podmiotu zajmującego się bieżnikowaniem informacje przygotowuje się w języku właściwym dla kraju, w którym materiały mają być użytkowane.

6.4.5.

Podmiot zajmujący się bieżnikowaniem upewnia się, czy materiał i/lub mieszanka jest udokumentowany/udokumentowana w certyfikacie producenta lub dostawcy. Mieszanka musi być odpowiednia do zamierzonego zastosowania opony.

6.4.6.

Po dokonaniu wszystkich napraw i nałożeniu nowego bieżnika, nie później niż w terminie określonym w specyfikacjach producenta materiału, oponę należy poddać wulkanizacji.

6.4.7.

Czas wulkanizacji oraz temperatura i ciśnienie powinny być odpowiednie do danego materiału i użytego sprzętu oraz zgodne z ich specyfikacjami. Wymiary rzeźby muszą być odpowiednie do grubości nowego materiału oraz wielkości szorstkowanej opony.

6.4.8.

Grubość pierwotnego materiału po szorstkowaniu i średnia grubość nowego materiału pod rzeźbą bieżnika po bieżnikowaniu muszą być zgodne z ppkt 6.4.8.1 i 6.4.8.2.

6.4.8.1.

Dla opon radialnych (mm):

3 ≤ (A+B) ≤ 13 (minimum 3,0 mm; maksimum 13,0 mm)

A ≥ 2 (minimum 2,0 mm)

B ≥ 0 (minimum 0,0 mm)

6.4.8.2.

Dla opon diagonalnych:

grubość pierwotnego materiału powyżej podkładu powinna wynosić ≥ 0,80 mm;

średnia grubość nowego materiału ponad linią wyszorstkowanej powłoki powinna wynosić ≥ 2,00 mm;

łączna grubość pierwotnego i nowego materiału pod podstawą rowków rzeźby bieżnika powinna wynosić ≥ 3,00 mm i ≤ 13,00 mm.

6.4.9.

Opis użytkowy opony bieżnikowanej nie może zawierać symbolu wyższej kategorii prędkości ani wyższego wskaźnika nośności niż opis użytkowy opony z pierwszego okresu użytkowania, o ile pierwotnemu producentowi opony nie udzielono pozwolenia dotyczącego użytkowania tej samej osnowy ze zmienionym opisem użytkowym.

Informacja o tym, że pierwotna osnowa została w ten sposób ulepszona, zostaje udostępniona przez władzę homologacyjną każdej jednostce produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem oraz przekazana pozostałym stronom Porozumienia z 1958 r. (patrz: art. 5 Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań – dokument E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2).

Do przekazywania takich informacji stosuje się standardowy formularz przedstawiony w załączniku 1 do Regulaminu nr 54.

6.4.10.

Aktualizacja opisu użytkowego, o której mowa w ppkt 6.4.9, dozwolona jest jedynie w przypadku pierwszego bieżnikowania opony, po pierwszym okresie jej użytkowania.

Opony, które uprzednio były poddane bieżnikowaniu, nie mogą nosić symbolu kategorii szybkości ani wskaźnika nośności większych niż symbol i wskaźnik umieszczone na używanej powłoce.

6.5.

Kontrola:

6.5.1.

Po wulkanizacji, kiedy opona zachowuje jeszcze część ciepła, każdą bieżnikowaną oponę należy poddać kontroli w celu sprawdzenia, czy wolna jest od widocznych wad. W czasie wulkanizacji lub po jej zakończeniu oponę należy napompować do co najmniej 1,5 bar w celu sprawdzenia. W przypadku wystąpienia widocznych wad w profilu opony (np. pęcherz, wgłębienie itp.) oponę należy zbadać w celu ustalenia przyczyny wystąpienia takiej wady.

6.5.2.

Przed rozpoczęciem wulkanizacji, w jej trakcie lub po jej zakończeniu przy zastosowaniu odpowiedniej metody kontroli oponę należy skontrolować co najmniej raz pod kątem całości jej budowy.

6.5.3.

Do celów kontroli jakości pewną liczbę bieżnikowanych opon poddaje się niszczącym lub nieniszczącym próbom lub badaniom. Należy odnotować liczbę skontrolowanych opon i wyniki kontroli.

6.5.4.

Po bieżnikowaniu wymiary bieżnikowanej opony, mierzone zgodnie z załącznikiem 6 do niniejszego regulaminu, muszą być zgodne z wymiarami obliczonymi według procedur w pkt 7 lub procedur określonych w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

Należy zaznaczyć, że maksymalna średnica zewnętrzna opony może być maksymalnie 1,5 % większa niż maksymalna średnica zewnętrzna nowej, pierwotnej opony dopuszczona Regulaminem nr 54.

6.6.

Próba eksploatacyjna:

6.6.1.

Opony poddane bieżnikowaniu w celu osiągnięcia zgodności z niniejszym regulaminem powinny być w stanie spełnić wymogi badania trwałości w warunkach nośności/prędkości, określonego w załączniku 7 do niniejszego regulaminu.

6.6.2.

Uznaje się, że opona poddana bieżnikowaniu przeszła pomyślnie próbę, jeżeli po przeprowadzeniu badania trwałości w warunkach nośności/prędkości nie wykazuje ona oddzielenia bieżnika, rozwarstwienia, oddzielenia kordu, wyłupywania się elementów bieżnika ani zerwanego kordu.

6.6.3.

Zewnętrzna średnica opony, mierzona sześć godzin po badaniu trwałości w warunkach nośności/prędkości, nie może różnić się więcej niż ± 3,5 % od średnicy zewnętrznej opony mierzonej przed badaniem.

7.1.

Opony poddane bieżnikowaniu w celu osiągnięcia zgodności z niniejszym regulaminem odpowiadają następującym wymiarom:

7.1.1.

Szerokość przekroju:

7.1.1.1.

Szerokość przekroju jest obliczana przy pomocy następującego wzoru:

S = S1 + K (A – A1)

gdzie:

7.1.2.

Średnica zewnętrzna:

7.1.2.1.

Teoretyczna średnica zewnętrzna opony bieżnikowanej jest obliczana za pomocą następującego wzoru:

D = d + 2H

gdzie:

gdzie:

Wszystkie powyższe symbole występują w takiej postaci w oznaczeniu rozmiaru opony umieszczonym na boku opony zgodnie z wymogami ppkt 3.2.2, a określonym w ppkt 2.21.

7.1.2.2.

Jednak w przypadku opon, których oznaczenie podane jest w pierwszej kolumnie tabel w załączniku 5 do regulaminu EKG nr 54 średnica zewnętrzna odpowiada średnicy podanej w tych tabelach.

7.1.3.

Metoda pomiaru opon bieżnikowanych:

7.1.3.1.

Wymiary opon bieżnikowanych mierzy się zgodnie z procedurami przedstawionymi w załączniku 6 do niniejszego regulaminu.

7.1.4.

Specyfikacje szerokości przekroju:

7.1.4.1.

Rzeczywista szerokość całkowita może być mniejsza niż szerokość lub szerokości przekroju określone w ppkt 7.1.

7.1.4.2.

Rzeczywista szerokość całkowita może również przekraczać wartości ustalonej(-ych) w ppkt 7.1 o:

Jednak w przypadku opon o szerokości przekroju przekraczającej 305 mm, przeznaczonych do instalacji w układzie pojedynczym lub podwójnym (bliźniaczym), wartość lub wartości nominalne nie mogą być przekroczone o więcej niż:

7.1.5.

Specyfikacje średnicy zewnętrznej:

7.1.5.1.

Rzeczywista średnica zewnętrzna opony bieżnikowanej nie może przekraczać wartości Dmin i Dmax, otrzymanych z następujących wzorów:

Dmin = d + (2H x a)

Dmax = 1,015 x [d + (2H x b)]

gdzie:

7.1.5.1.1.

W przypadku rozmiarów nie podanych w załączniku 5 do niniejszego regulaminu, wartości „H” i „d” są zgodne z ppkt 7.1.2.1.

7.1.5.1.2.

W przypadku rozmiarów, o których mowa w ppkt 7.1.2.2 powyżej:

[H = 0,5 (D – d)]

gdzie „D” to średnica zewnętrzna, a „d” to nominalna średnica obręczy podana we wspomnianych wyżej tabelach dotyczących rozmiaru, o którym mowa.

7.1.5.1.3.

Współczynnik „a” = 0,97

7.1.5.1.4.

Współczynnik „b” wynosi:

7.1.5.2.

W przypadku opon śniegowych maksymalna średnica zewnętrzna (Dmax) obliczona w ppkt 7.1.5.1 może być przekroczona o nie więcej niż 1 %.

8.1.

Każda modyfikacja dotycząca jednostki produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem powodująca zmianę informacji podanej przez taką jednostkę we wniosku o homologację, patrz: pkt 4, jest notyfikowana władzy homologacyjnej, która udzieliła homologacji danej jednostce. Władza może wówczas:

8.1.1.

uznać, że wprowadzone modyfikacje prawdopodobnie nie będą miały istotnego negatywnego skutku i że w każdym razie jednostka produkcyjna zajmująca się bieżnikowaniem nadal spełnia wymogi; lub

8.1.2.

zażądać dalszego zbadania homologacji.

8.2.

Potwierdzenie lub odmowa homologacji, wskazująca zmiany, zostaje notyfikowana Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin według procedury określonej w ppkt 5.7.

9.1.

Jednostka produkcyjna zajmująca się bieżnikowaniem, która uzyskała homologację zgodnie z niniejszym regulaminem, musi spełniać wymogi określone w pkt 6.

9.2.

Posiadacz homologacji musi zapewnić w każdym roku produkcji i na przestrzeni całego takiego roku kontrolę i badanie zgodnie z niniejszym regulaminem co najmniej następującej liczby opon, reprezentatywnych dla produkowanego asortymentu:

9.2.1.

0,01 % całkowitej rocznej produkcji, ale w każdym razie nie mniej niż 2 i niekoniecznie więcej niż 10.

9.3.

Jeżeli wymogi ppkt 9.2 są realizowane przez władzę homologacyjną lub pod jej kontrolą, wyniki mogą zostać potraktowane jako część wyników, o których mowa w ppkt 9.4 lub użyte zamiast nich.

9.4.

Władza, która udzieliła homologacji jednostce produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem, może w dowolnym czasie zweryfikować metody zgodności stosowane w każdym z obiektów produkcyjnych. W każdym roku produkcji, w każdym obiekcie produkcyjnym władza homologacyjna pobiera losowe próbki. Nie mniej niż następująca liczba opon, reprezentatywnych dla produkowanego asortymentu, musi zostać skontrolowana i zbadana zgodnie z niniejszym regulaminem:

9.4.1.

0,01 % całkowitej rocznej produkcji, ale w każdym razie nie mniej niż 2 i niekoniecznie więcej niż 10.

9.5.

Badania i kontrole, o których mowa w ppkt 9.4, mogą zastępować badania i kontrole, o których mowa w ppkt 9.2.

10.1.

Homologacja udzielona jednostce produkcyjnej zajmującej się bieżnikowaniem zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów pkt. 9 lub w razie niespełnienia przez jednostkę produkcyjną zajmującą się bieżnikowaniem lub opony bieżnikowane produkowane przez taką jednostkę wymogów określonych w pkt 9.

10.2.

Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, musi o tym bezzwłocznie powiadomić pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza komunikatu zgodnego z wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

12.1.

Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz, w razie potrzeby, zatwierdzonych laboratoriów badawczych oraz służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesłać wydane w innych krajach formularze poświadczające homologację, odmowę lub cofnięcie homologacji, czy też ostateczne zaprzestanie produkcji.

12.2.

Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin mogą korzystać z laboratoriów producentów opon lub jednostek produkcyjnych zajmujących się bieżnikowaniem oraz mogą wyznaczać jako zatwierdzone laboratoria badawcze laboratoria znajdujące się na terytorium danej Strony lub na terytorium innej Strony Porozumienia z 1958 r., z zastrzeżeniem uzyskania wstępnej zgody na taką procedurę ze strony właściwej służby administracyjnej wymienionej innej Strony.

12.3.

Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące ppkt 12.2 mogą, jeżeli sobie tego zażyczą, być reprezentowane w trakcie badań.

a)

oznaczenie rozmiaru, składające się z nominalnej szerokości przekroju, wskaźnika nominalnego przekroju, symbolu typu budowy (jeżeli stosowne) i nominalnej średnicy obręczy, jest zgrupowane jak pokazano w powyższym przykładzie: 295/80 R 22,5;

b)

opis użytkowy, obejmujący położone razem wskaźnik nośności i symbol kategorii prędkości, znajduje się obok oznaczenia rozmiaru; może on bądź poprzedzać, bądź następować po oznaczeniu rozmiaru lub być położony powyżej lub poniżej;

c)

symbole „TUBELESS” i „M + S” mogą znajdować się w pewnej odległości od oznaczenia rozmiaru;

d)

symbol „RETREAD” może znajdować się w pewnej odległości od oznaczenia rozmiaru;

e)

jeżeli stosowany jest ppkt 3.2.5 niniejszego regulaminu, dodatkowy opis użytkowy (punkt szczególny), obejmujący wskaźniki nośności i symbol kategorii prędkości musi być umieszczony wewnątrz okręgu, obok nominalnego opisu użytkowego, znajdującego się na boku opony.

1.

Opona jest montowana na obręczy pomiarowej określonej przez podmiot zajmujący się bieżnikowaniem i pompowana do osiągnięcia nominalnego ciśnienia wewnętrznego określonego w wybranej Międzynarodowej Normie dotyczącej Opon (patrz: pkt 4.1.4.7 niniejszego regulaminu) w stosunku do maksymalnej przenoszonej masy dla danego rozmiaru i wskaźnika nośności.

2.

Opona, zamontowana na odpowiedniej obręczy, jest kondycjonowana w temperaturze otoczenia panującej w laboratorium przez nie mniej niż 24 godziny, z wyjątkiem określonym w ppkt 6.6.3 niniejszego regulaminu.

3.

Ciśnienie zostaje ponownie wyregulowane do tego, które jest wymienione w pkt 1 niniejszego Załącznika.

4.

Szerokość całkowita jest mierzona w sześciu równo rozłożonych punktach, z uwzględnieniem grubości żeber ochronnych lub taśm. Najwyższy otrzymany w ten sposób pomiar zostaje przyjęty jako szerokość całkowita.

5.

Średnica zewnętrzna jest określana poprzez zmierzenie maksymalnego obwodu napompowanej opony.

1.

Przygotowanie opony

1.1.

Opona bieżnikowana umieszczana jest na obręczy do badań, określonej przez podmiot zajmujący się bieżnikowaniem.

1.2.

W przypadku badania opon dętkowych zastosować nową dętkę lub zestaw dętki, zaworu i ochraniacza dętki (zgodnie z wymaganiem).

1.3.

Napompować oponę do ciśnienia odpowiadającego wskaźnikowi ciśnienia określonemu w ppkt 3.2.10 niniejszego regulaminu.

1.4.

Kondycjonować oponę i zespół koła w temperaturze pomieszczenia badawczego przez nie mniej niż trzy godziny.

1.5.

Ponownie wyregulować ciśnienie wewnętrzne do poziomu określonego w ppkt 1.3.

2.

Procedura badania

2.1.

Zamontować oponę i zespół koła na osi badawczej i docisnąć go do zewnętrznej powierzchni czołowej gładkiego napędzanego mechanicznie bębna badawczego o średnicy 1,70 m ± 1 %, posiadającego powierzchnię przynajmniej tak szeroką, jak bieżnik opony. W określonych przypadkach można użyć bębna o średnicy 2,00 m ± 1 %.

2.2.

Przyłożyć do osi badawczej serię obciążeń badawczych równych procentowi nośności wskazanych w załączniku 4, odpowiadających wskaźnikowi nośności wytłoczonemu na boku opony, zgodnie z poniższym programem badania. Jeżeli opona posiada wskaźniki nośności zarówno do zastosowania pojedynczego, jak i bliźniaczego, jako bazę dla obciążeń badawczych przyjmuje się nośność dla zastosowania pojedynczego.

2.2.1.

W przypadku opony posiadającej wskaźnik nośności ≤ 121 oraz symbol kategorii prędkości ≥ Q (160 km/h), procedura badania będzie zgodna z pkt 3 niniejszego Załącznika.

2.2.2.

Procedura badania dla wszystkich pozostałych opon podana jest w dodatku 1 do niniejszego Załącznika.

2.3.

Program badania trwałości – patrz również: dodatek 1 do niniejszego Załącznika.

2.3.1.

Ciśnienie wewnętrzne nie może być korygowane w czasie całego badania, a obciążenie badawcze musi być utrzymane podczas każdego z trzech etapów badania.

2.3.2.

Podczas badania temperatura w pomieszczeniu badawczym musi być utrzymana między 20–30oC lub na wyższym poziomie, jeżeli podmiot zajmujący się bieżnikowaniem wyrazi na to zgodę.

2.4.

Program badania trwałości musi być prowadzony bez przerwy.

3.

Procedura badania nośności/prędkości opon posiadających wskaźnik nośności ≤ 121 oraz symbol kategorii prędkości ≥ Q (160 km/h):

3.1.

Obciążenie koła i opony równe jest następującemu procentowi obciążenia odpowiadającemu wskaźnikowi nośności opony:

3.1.1.

90 % przy badaniu na bębnie o średnicy 1,70 m ± 1;

3.1.2.

92 % przy badaniu na bębnie o średnicy 2,00 m ± 1;

3.2.

Prędkość w pierwszej fazie badania wynosi 20 km/h mniej niż prędkość wskazywana przez symbol kategorii prędkości danej opony.

3.2.1.

Czas osiągnięcia początkowej prędkości badania wynosi 10 min.

3.2.2.

Czas trwania pierwszej fazy wynosi 10 min.

3.3.

Prędkość w drugiej fazie badania wynosi 10 km/h mniej niż prędkość wskazywana przez symbol kategorii prędkości danej opony.

3.3.1.

Czas trwania drugiej fazy wynosi 10 min.

3.4.

Prędkość w ostatniej fazie badania prędkości jest równa prędkości wskazywanej przez symbol kategorii prędkości danej opony.

3.4.1.

Czas trwania ostatniej fazy wynosi 30 min.

3.5.

Czas trwania całego badania wynosi 1 godz.

4.

Równoważna metoda badania:

Jeżeli zostaje zastosowana metoda badania inna od opisanej w pkt 2 lub 3 niniejszego Załącznika, należy wykazać jej równoważność.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

Załącznik 1 –

Załącznik 2 –

Załącznik 3 –

Załącznik 4 –

Załącznik 5 –

Załącznik 6 –

Załącznik 7 –

Załącznik 8 –

1.1.

opon bieżnikowanych do pojazdów użytkowych i ich przyczep użytkowanych na drogach;

1.2.

opon bieżnikowanych o maksymalnej dopuszczalnej prędkości poniżej 120 km/h lub powyżej 300 km/h;

1.3.

opon do rowerów i motocykli;

1.4.

opon wyprodukowanych pierwotnie bez symboli kategorii prędkości i wskaźników nośności;

1.5.

opon wyprodukowanych pierwotnie bez homologacji oraz bez oznakowanie „E” lub „e”.

1.6.

opon przeznaczonych do montowania w samochodach wyprodukowanych przed 1939 r.;

1.7.

opon przeznaczonych wyłącznie do celów sportowych lub użytku w terenie, odpowiednio oznakowanych;

1.8.

opon oznaczonych jako opony zapasowe tymczasowego zastosowania typu „T”.

2.1.

„asortyment bieżnikowanych opon pneumatycznych” – oznacza asortyment bieżnikowanych opon pneumatycznych w rozumieniu ppkt 4.1.4;

2.2.

„budowa” opony pneumatycznej oznacza charakterystykę techniczną osnowy opony; wyróżnia się zasadniczo następujące budowy:

2.2.1.

„diagonalna” określa budowę opony pneumatycznej, w której warstwy kordu rozciągają się do stopki i są ułożone na przemian pod kątami znacznie mniejszymi niż 90o w stosunku do linii środkowej bieżnika;

2.2.2.

„diagonalna opasana” określa budowę opony pneumatycznej typu diagonalnego, w której osnowa jest ograniczona pasem składającym się z dwóch lub więcej warstw w zasadzie nierozciągliwego materiału kordu, ułożonych na przemian pod kątami podobnymi do kątów osnowy;

2.2.3.

„radialna” określa budowę opony pneumatycznej, w której warstwy kordu rozciągają się do stopek i są ułożone w zasadzie pod kątem 90o w stosunku do osi bieżnika, przy czym osnowa jest stabilizowana przez okalający, w zasadzie nierozciągliwy, pas obwodowy;

2.3.

„kategoria zastosowania”;

2.3.1.

opona zwykła przeznaczona jest do użytkowania jedynie na zwykłych drogach;

2.3.2.

opona śniegowa oznacza oponę, której rzeźba bieżnika i budowa są zaprojektowane przede wszystkim w celu zapewnienia lepszego funkcjonowania w błocie oraz świeżym lub topniejącym śniegu niż w przypadku opony zwykłej; rzeźba bieżnika opony śniegowej zasadniczo charakteryzuje się tym, że rowki (żebra) i bloki są rozmieszczone w większych odstępach niż w przypadku opony zwykłej;

2.3.3.

opona zapasowa tymczasowego zastosowania oznacza oponę różniącą się od opon przeznaczonych do montowania w jakichkolwiek pojazdach przy normalnych warunkach drogowych, przeznaczoną jednak jedynie do tymczasowego zastosowania w określonych warunkach drogowych;

2.3.4.

opona zapasowa tymczasowego zastosowania typu „T” oznacza oponę zapasową tymczasowego zastosowania przeznaczoną do zastosowania przy ciśnieniu wewnętrznym wyższym niż ciśnienie ustalone dla opon standardowych i wzmocnionych;

2.4.

„stopka” oznacza część opony pneumatycznej, która jest takiego kształtu i budowy, aby pasować do obręczy i utrzymywać na niej oponę;

2.5.

„kord” oznacza nitki, które tworzą tkaninę warstw opony pneumatycznej;

2.6.

„warstwa osnowy” oznacza równoległe warstwy pokrytego gumą kordu;

2.7.

„opasanie” występuje w oponach radialnych i diagonalnych opasanych i oznacza warstwę lub warstwy materiału lub materiałów pod bieżnikiem, ułożone zasadniczo w kierunku linii środkowej bieżnika w celu ograniczenia osnowy w kierunku obwodowym;

2.8.

„podkład” występuje w oponach diagonalnych i oznacza warstwę znajdującą się pomiędzy osnową i bieżnikiem;

2.9.

„czefer” oznacza materiał w okolicy stopki, chroniący osnowę przed ścieraniem się i obtarciami o obręcz koła;

2.10.

„osnowa” oznacza część opony pneumatycznej, inną niż bieżnik i zewnętrzna część gumowych boków, przejmującą obciążenie w stanie napompowanym;

2.11.

„bieżnik” oznacza część opony pneumatycznej wchodzącą w kontakt z podłożem, chroniącą osnowę przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwiększającą przyczepność do podłoża;

2.12.

„bok” oznacza część opony pneumatycznej między bieżnikiem i obszarem, który ma zakrywać kryza poręczy;

2.13.

„bok dolny” oznacza obszar pomiędzy linią maksymalnej szerokości przekroju opony oraz obszarem, który ma zakrywać krawędź obręczy;

2.14.

„rowek bieżnika” oznacza odstęp między sąsiadującymi żebrami lub blokami rzeźby bieżnika;

2.15.

„główne rowki” oznaczają szerokie rowki w środkowej strefie bieżnika, pokrywające w przybliżeniu trzy czwarte szerokości bieżnika;

2.16.

„szerokość przekroju” oznacza odległość liniową między zewnętrznymi krawędziami boków napompowanej opony umieszczonej na określonej obręczy pomiarowej, z wyjątkiem występów wynikających z oznakowania, elementów dekoracyjnych lub taśm względnie żeber ochronnych;

2.17.

„szerokość całkowita” oznacza odległość liniową między zewnętrznymi krawędziami boków napompowanej opony umieszczonej na określonej obręczy pomiarowej, włączając oznakowanie, elementy dekoracyjne lub taśmy, względnie żebra ochronne;

2.18.

„wysokość przekroju” oznacza odległość równą połowie różnicy między średnicą zewnętrzną opony i nominalną średnicą obręczy;

2.19.

„wskaźnik nominalnego przekroju” oznacza stukrotność liczby otrzymanej przez podzielenie liczby wyrażającej nominalną wysokość przekroju przez liczbę wyrażającą nominalną szerokość przekroju, przy czym obie wartości podane są w tych samych jednostkach;

2.20.

„średnica zewnętrzna” oznacza całkowitą średnicę napompowanej, nowo bieżnikowanej opony;

2.21.

„oznaczenie rozmiaru opony” to oznaczenie wskazujące:

2.21.1.

nominalną szerokość przekroju; szerokość ta musi być wyrażona w milimetrach, z wyjątkiem przypadku opon, dla których oznaczenie rozmiaru jest pokazane w pierwszej kolumnie tabel w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.21.2.

wskaźnik nominalnego przekroju, z wyjątkiem przypadku opon, dla których oznaczenie rozmiaru jest pokazane w pierwszej kolumnie tabel w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.21.3 liczbę umowną „d” (symbol „d”) oznaczającą nominalną średnicę obręczy i odpowiadającą średnicy obręczy wyrażonej w kodach (liczby poniżej 100) albo w mm (liczby powyżej 100); w oznaczeniu mogą zostać użyte liczby odpowiadające obu typom pomiarów;

2.21.3.1.

Wartości liczby „d” wyrażone w milimetrach podano w poniższej tabeli:

2.22.

„nominalna średnica obręczy (d)” oznacza średnicę obręczy, do montażu na której zaprojektowana jest dana opona;

2.23.

„obręcz” oznacza podporę dla zespołu opona-i-dętka lub dla opony bezdętkowej, na której osadzone są stopki opony;

2.24.

„obręcz pomiarowa” oznacza obręcz określoną jako „obręcz o szerokości pomiarowej” lub „obręcz o szerokości projektowej” dla danego oznaczenia rozmiaru opony w dowolnej edycji jednej lub większej liczby Międzynarodowych Norm dotyczących Opon;

2.25.

„obręcz do badań” oznacza dowolną obręcz zatwierdzoną, zalecaną lub dozwoloną w jednej z Międzynarodowych Norm dotyczących Opon w stosunku do opony o danym oznaczeniu rozmiaru i danego typu;

2.26.

„Międzynarodowa Norma dotycząca Opon” oznacza każdy z następujących dokumentów normatywnych:

2.27.

„wyłupywanie się elementów bieżnika” oznacza wyłamania kawałków gumy z bieżnika opony;

2.28.

„oddzielenie kordu” oznacza rozdzielenie kordów od ich powłoki gumowej;

2.29.

„rozwarstwienie” oznacza oddzielenie sąsiadujących ze sobą warstw;

2.30.

„oddzielenie bieżnika” oznacza oderwanie bieżnika od osnowy;

2.31.

„wskaźniki zużycia bieżnika” oznaczają elementy wystające w obrębie rowków bieżnika zaprojektowane w celu wizualnego wskazywania stopnia zużycia bieżnika;

2.32.

„opis użytkowy” oznacza specyficzną kombinację wskaźnika nośności i symbolu kategorii prędkości danej opony;

2.33.

„wskaźnik nośności” oznacza kod numeryczny wskazujący obciążenie, jakie opona może udźwignąć;

wykaz wskaźników nośności i odpowiadających im obciążeń podano w załączniku 4 do niniejszego regulaminu;

2.34.

„symbol kategorii prędkości” oznacza:

2.34.1.

symbol alfabetyczny wskazujący prędkość, przy jakiej opona może unieść obciążenie, na które wskazuje właściwy jej wskaźnik nośności.

2.34.2.

Symbole kategorii prędkości i odpowiadające im prędkości podano w tabeli poniżej:

2.35.

„maksymalna dopuszczalna nośność” oznacza maksymalną masę dopuszczoną do udźwignięcia przez oponę;

2.35.1.

przy prędkościach nieprzekraczających 210 km/h, maksymalna dopuszczalna nośność nie może przekraczać określonej wartości związanej ze wskaźnikiem nośności opony;

2.35.2.

przy prędkości przekraczającej 210 km/h, ale nieprzekraczającej 300 km/h, maksymalna dopuszczalna nośność nie może przekraczać określonego procentu wartości związanej ze wskaźnikiem nośności opony, wskazanym w poniższej tabeli w odniesieniu do prędkości możliwych do osiągania przez pojazd, w którym jest zamontowana opona;