27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 353/21

(1)

Dnia 9 lipca 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła jednomyślnie rezolucję 1551 (2004) przyjmującą z zadowoleniem zamiar Unii Europejskiej rozpoczęcia misji UE w Bośni i Hercegowinie, obejmującej element wojskowy, od grudnia 2004 r., na warunkach określonych w liście Ministra Spraw Zagranicznych Irlandii i Przewodniczącego Rady Unii Europejskiej z dnia 29 czerwca 2004 r. skierowanym do Prezydium Rady Bezpieczeństwa. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych zadecydowała ponadto, że porozumienia dotyczące statusu sił obecnie zawarte w dodatku B do załącznika 1-A do umowy pokojowej stosują się tymczasowo do zaproponowanej misji UE i jej sił, w tym od momentu ich utworzenia w Bośni i Hercegowinie w oczekiwaniu na zgodę stron niniejszej umowy w tej sprawie.

(2)

W dniu 22 listopada 2004 r., Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych jednogłośnie przyjęła rezolucję 1575 (2004), która, między innymi upoważnia Państwa Członkowskie działające za pośrednictwem lub we współpracy z UE do ustanowienia na początkowy planowany okres 12 miesięcy wielonarodowych sił stabilizacyjnych (EUFOR) jako prawnego następcy SFOR pod połączonym dowództwem i kontrolą, które będą realizować swoją misję w odniesieniu do wykonywania załącznika 1-A i załącznika 2 do umowy pokojowej we współpracy i z obecnością siedziby głównej NATO zgodnie z porozumieniami między NATO a UE jak przekazano Radzie Bezpieczeństwa, w których uznaje się, że EUFOR będzie odgrywać główną rolę stabilizacji sytuacji pokojowej na mocy aspektów wojskowych umowy pokojowej. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych uznała również, że umowa pokojowa i postanowienia jej poprzednich odnośnych rezolucji mają zastosowanie zarówno w odniesieniu do obecności EUFOR i NATO, tak jak to miało miejsce, jak również w odniesieniu do SFOR, i dlatego też odniesienia w umowie pokojowej, w szczególności w załączniku 1-A i dodatkach do niego, oraz odpowiednie rezolucje dotyczące IFOR i/lub SFOR, NATO i Rady Północnoatlantyckiej będą odtąd interpretowane jako mające zastosowanie do, w odpowiednich przypadkach, odpowiednio obecności NATO, EUFOR, Unii Europejskiej i Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej.

(3)

Zgodnie z art. 6 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w opracowywaniu i wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii Europejskiej, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy w finansowaniu operacji.

(4)

Rada Europejska na posiedzeniu w Kopenhadze w dniach 12 i 13 grudnia 2002 r., przyjęła deklarację, zgodnie z którą porozumienia „Berlin plus” i ich wykonanie będą miały zastosowanie tylko do tych Państw Członkowskich UE, które są także członkami NATO lub stronami „Partnerstwa dla Pokoju”, i które wskutek tego zawarły z NATO dwustronne umowy dotyczące bezpieczeństwa.